Enqvist straalt na de race van haar leven
McLaren viert ingetogen feestje na dubbelslag
Ladies' Day in Hickstea
Sport
Vk
Michael Johnson
de grootverdiener
tijdens WK Sevill
Gebrselassie wil het eerste
record in nieuw millennium
Rabobank half succesvol in secondenspel
MAANDAG 30 AUGUSTUS 1999
CHEF WILLEM SPIERDIJK, 071-5356464, PLV -CHEF JANET VAN DIJK, 071
Devers: 'Ludmila is een voorbeeld in de sport en in het privéleven
De lach, zoete emotie van de ziel. Ludmila Engqvist
zwaaide, kuste, straalde. De Zweedse hordensprintster
had een soort déja vu-gevoel. Brons op de 100 meter
horden achter het gouden Amerikaanse poppedeintje
Gail Devers. Tussen de zware chemokuren door. Het was
een triomf van de koppigheid. Van onvoorwaardelijke
oppositie tegen de scepsis en de levensbedreigende kan
ker. Het leven zegeviert. „Zolang je maar blijft vechten
en geloven in je eigen kracht."
SEVILLA FRANS DREISSEN
De geest reageerde enigszins
verward, confuus. Ludmila
Engqvist (35) waande zich even
op een andere planeet. Op de
halve finale volgde een ontla
ding van emotie. Tranen van
intense vreugde biggelden over
de wangen.
In maart keek Ludmila Engq
vist de dood nog in de ogen
toen er borstkanker werd ge
constateerd. Zaterdag hervond
ze in Sevilla het paradijs. „Het
is zo mooi om dit te mogen
meemaken. Een droom. Maar
er wachten mij nog zware tij
den."
Morgenavond loopt ze in het
Zweedse Karlstad haar voorlo
pig laatste race. Donderdag al
wacht de volgende chemokuur.
Twee. drie kuren zullen zeker
nog volgen. „Pas over een jaar
of vijf weet ik of de kanker echt
is verdwenen. Tot dan zullen er
altijd twijfels blijven. Maar de
prognoses zijn goed. Dat biedt
houvast."
Wereldkampioene Gail De
vers toonde ontzag voor haar
eeuwige rivale. „Meteen na de
finish keek ik naar haar. Ik was
zo trots op Ludmila. Voor mij is
ze een Assepoester. Een voor
beeld in de sport en in het pri
véleven", sprak de Amerikaanse
Devers met een hoog Disney-
Devers' gezondheid stond
ruim tien jaar geleden zelf op
het spel, toen de flamboyante
atlete ten prooi viel aan de
'Graves disease'. Een ernstig
defect in het immuunsysteem,
een aandoening van de schild
klier. „Haren vielen uit, nagels
braken af en ik kon bijna niet
meer lopen." Artsen vreesden
een met blaren en zweren be
zaaide voet te moeten ampute
ren. Totdat een medicijn plots
aansloeg. „De nagels begonnen
als eerste aan te groeien." En
sindsdien waren de lange ge
kromde vingernagels haar sym
bool van herwonnen kracht en
gezondheid. Devers zette er on
langs de schaar in. „Ik heb geen
talisman meer nodig."
Voor Ludmila Engqvist bre
ken echter nog spannende tij
den aan. In maart werd er een
knobbeltje in haar rechterborst
ontdekt. Een maand later, op
haar 35ste verjaardag, werd de
borst geamputeerd. „Probeer
het gewone leven weer op te
pakken luidde het advies van
de dokter. En dat betekende
voor Engqvist trainen.
Ze werd even vergeleken met
wielrenner Lance Armstrong.
Hordenloopster en WK-winnares Gail Devers (rechts) toonde diep respect voor de strijdkracht van Ludmilla Engqvist.
Maar bij haar was de overle
vingskans met 70 procent be
duidend hoger. „Ik bleef mezelf
een spiegel voorhouden: 'ik wil
beter worden'. Dag in, dag uit.
Dat heeft geholpen.
Engqvist pareerde haar ziekte
met onverzettelijkheid. Zelden
liep ze hartstochtelijker dan tij
dens haar rentree eind juli in
Stockholm. Ze werd vierde.
„Voor mij was het echter pure
winst. De mooiste overwinning
uit mijn leven."
Ludmila Engqvist heeft al een
bewogen leven achter de rug.
Met een crime passionel pro
beerde haar vorige echtgenoot
(Naroshilenko) uit wraak voor
een dreigende scheiding, haar
sportieve carrière te vergiftigen
door doping met de vitaminep
reparaten te vermengen. De
voormalige Russin werd vier
jaar geschorst, maar de IAAF
pardonneerde haar na 2,5 jaar.
En nu de kanker. „Het doet
ons deugd dat mensen kracht
uit Ludmila's verhaal putten.
Dat ze zegt: blijf vechten, leid
een normaal leven, hoe moei
lijk dat vaak ook is," aldus haar
ontroerde echtgenoot Johan
Engqvist.
De kanker heeft het leven van
Ludmila Engqvist veranderd.
„Voorheen was alleen de sport
belangrijk. Door de kanker is
het leven echter voller gewor
den", aldus Engqvist.
SEVILLA GPD
Michael Johnson bracht giste
ren op de laatste dag van het
WK atletiek het publiek nog
een allerlaatste keer in vervoe
ring. Gedragen door super-
lichte, met goud beslagen slof
fen ontfermde hij zich met de
4x400 meterploeg van de Ver
enigde Staten over de wereld
titel. De negende in zijn carri
ère, hetgeen hem voorbij Carl
Lewis brengt die er acht totali
seerde. De aangekondigde
aanval op het wereldrecord
mislukte echter. Met een tijd
2.56.45 bleef de toptijd ruim
twee seconden buiten bereik.
Michael Johnson mag zich
wel de absolute grootverdie
ner van het WK noemen. Zijn
premie komt na de 400 meter
(60.000 dollar voor de winst,
100.000 dollar voor het we
reldrecord) en de estafette
(20.000) op het lieve sommetje
van 180.000 dollar. En dat is
net iets meer dan gekke-bek-
kentrekker Maurice Greene.
Hij krijgt door driemaal goud
140.000 dollar op zijn reke
ning bijgeschreven. Greene
werd wel de koning van het
zevende WK. Hij voegde aan
het 100 en 200 meter goud
ook een titel 4x100 meter esta
fette toe.
De Amerikaanse sprintar
mada (Drummond-Montgo-
mery-Lewis-Greene) leverde
een verbeten slag met de Brit
ten. Maar dankzij slotloper
Greene bleef de geringe voor
sprong intact. Met 37.59 se-
SEVILLA'9'
SEVILLA GPD
Het seizoen zit er op voor Haile
Gebrselassie. Niet alleen liep hij
dinsdag zijn voeten kapot in z'n
gouden race op de 10.000 me
ter, Gebrselassie heeft ook last
van z'n achillespees en vloog
zaterdag naar Addis Abeba,
naar huis. „Maar we denken al
weer aan iets leuks," zegt zijn
manager Jos Hermens. „Het
eerst wereldrecord van het
nieuwe millennium." Het moet
iets simpels worden, iets waar
voor de Ethiopiër, die in totaal
vijftien wereldrecords brak, niet
te diep hoeft te gaan in het
olympisch jaar. „We zijn bezig
om met Ron Clarke in Australië
het werelduurrecord te verbete
ren."
De looplegende wil dat in de
Australische zomer organiseren
op zijn trainingscentrum nabij
Brisbane. „Starten aan het ein
de van de avond op 31 decem
ber, finishen kort na midder
nacht. Zoiets." Het huidige re
cord staat op naam van Arturo
Barrios, die in 1991 in La Fleche
21.101 meter in een uur tijd af
legde. De Mexicaan pakte daar
mee het record af van Jos Her
mens zelf, die in 1976 tot
20.944 kwam.
FRED SEGAAR
Met een rood aangelopen
hoofd stapte Theo de Rooy za
terdagmiddag in Landgraaf uit
zijn ploegleidersauto. De gloed
op zijn gezicht was niet van de
zon, evenmin van woede, maar
van opwinding over het koers
verloop. Tijdens de slotetappe
van de 39ste Ronde van Neder
land van Blerick naar Land
graaf over een traject dat be
kend is van de Amstel Goldra-
ce, had De Rooy gedurende
225 kilometer in volkomen te
genovergestelde gemoedstoe
standen verkeerd.
Na vier voorspelbare massa
sprints eindigde de etappe
koers zaterdag spectaculair.
Het zag er het ene moment nog
naar uit dat de Rabobankploeg
alle prijzen (dagzege plus alge
meen klassement) zou pakken;
een paar kilometer verderop
leek het team weer niets aan de
rit over te zullen houden. Pas
aan de streep in Landgraaf kon
de balans worden opgemaakt:
ritwinst voor Maarten den Bak
ker, totaalzege voor de Oekraï
ner Sergei Gontsjar.
Het koersverloop leidde aan
vankelijk niet tot moeilijke
vraagstukken. Maarten den
Bakker was samen met Marco
Serpellini ontsnapt. De twee
bouwden een voorsprong op
van twee minuten, genoeg om
Gontsjar uit de leiderstrui te rij
den. Omdat de Italiaan was ge
start met veertien seconden
voordeel op Den Bakker, was
de uitkomst een abc'tje: Serpel
lini de eindzege, Den Bakker de
ritwinst.
Juist op het moment dat de
wedstrijd in -die plooi leek te
vallen, ontsnapte op de Eyser-
bosweg onder initiatief van Jo
han Museeuw een groep waar
van behalve de Belg ook Fabri-
zio Guidi, Peter van Petegem
en Den Bakkers ploeggenoten
Michael Boogerd en Erik Dek
ker deel uitmaakten. Laatstge
noemde stond het hoogst in
het klassement en was dus de
voornaamste belager van Gont
sjar, die de slag had gemist.
Den Bakker kreeg, tot onbe
grip en woede van Serpellini,
van De Rooy het consigne zijn
benen stil te houden waardoor
de voorsprong zou slinken en
Dekker voor de eindzege zou
kunnen gaan.
„Het was een heel gereken",
zei de Rooy na afloop, „maar
we zijn nooit de tel kwijtge
raakt. Het enige probleem was
dat ik niet wist hoe kort het pe
loton met Gontsjar achter de
vluchters zat. Die informatie
kwam heel gebrekkig door op
de radio en dat maakte het
moeilijk de situatie in te schat
ten. Beter dan dit kon het
niet."
Wat zijn ploeg dwars zat, was
een combine van Vini Caldiro-
la, de ploeg van Gontsjar, met
Telekom. Gontsjar, eerder deze
week winnaar van de tijdrit,
was al na 120 kilometer de
meeste van zijn ploeggenoten
kwijt geraakt. Hij zag tevreden
toe hoe Telekom zich voor hem
inspande terwijl de Duitse
ploeg daar geen sportief belang
bij had. Jan Ullrich kon de
wedstrijd niet winnen zolang
hij in het gezelschap van Gont
sjar reed. Het door Boogerd en
Dekker opgebouwde vëïschil
was door de Üüïlkë iriéjïarinin-
gen aan de streep terug gelo
pen tot 39 seconden. Daardoor
kwam Dekker zeven seconden
te kort om zijn succes van twee
jaar geleden te herhalen.
„Ik heb enkele goede vrien-
conden klokten de Am
nen de vijfde tijd ooit. Di
ten moesten het steller
zilver en een Europees iiwar
(37.73), terwijl Nigeri;
brons opeiste in een Affi
record (37.91).
De uitzinnige vreugde |clut
mannen stond in schril kon
trast tot de Amerikaanse mig
wen. Zij zagen de hegeijgee:
(goud '93, '95, '97) door jgegi
te wissels doorbroken Jkilo
een vierde plaats viel^om
zelfs buiten de prijzeneen
kwartet van de Bahamas mei
de voor een daverende viveq
sing. De ploeg won en samei
met 41.92 seconden de sihoo
tijd van het jaar en de draj
op de eeuwige rai^aan
Frankrijk won zilver, jajniet
brons. is hi
Bij de vrouwen 4x400 |bet<
verrasten de Russen hetvoo
riete Amerika en titelveigun
ger Duitsland. 'mer
(sen
pee
pra]
den bij Telekom", verkjWS.
Gontsjar de hand- en |mei
diensten van de DuPe(*
„Toch waren er ook al20.1
ploegen die hebben geh^erVl
Daardoor heb ik het geretF""
Rooy: Ik vind het vreeme
Telekom heeft gedaan. Zi"
nen niks tegen ons hebb^e s
denk dat Rudy A~T
(ploegleider) zijn renner^
nog wel over zal ondeZui<
den." tev
Met de ritwinst van Dei
ker, die was weg gespr<
bij Serpelini, hoefde de
'bankploeg niet alles uit h.P^
'te geven. „Een prachtige
winning", zei Den BaJck
afloop. „Ik ben hier he
mee. Ik ben ziek uit de To
komen en heb de
weken in een dip gezeten
ben ik nu uit."
Winnaar Coulthard wil meer zijn dan Hakkinen 's secondant
Olympisch ticket voor kanoster Bulk kantje booi
MILAAN ANP
FRANCORCHAMPS
ANDRÉ HOOGEBOOM
Zelden is een feestje na een
Grand Prix-overwinning zo in
getogen gevierd als gisteren in
Francorchamps. Winnaar Da
vid Coulthard en nummer twee
Mika Hakkinen namen niet
eens de moeite om na weer een
dubbele McLaren-zege de
champagne te ontkurken.
Heinz Harald Frentzen, de
nummer drie, stond er zelfs
enigszins beteuterd bij. Hij wil
de wel dansen, maar had geen
partner.
Het heeft er alle schijn van
dat David Coulthard geen ge
noegen neemt met de rol van
Hakkinens secondant. De Schot
wil meer, heeft ook ambities
om wereldkampioen te worden.
Is het niet dit jaar, dan in ieder
geval het volgende. Dat ver
klaarde de zure gezichten bij de
winnaars. Op de vraag of ze niet
wat openhartiger konden zijn
over hun vermeende onderlin
ge rivaliteit, antwoordde Coul
thard, dat er gewoon niets aan
de hand is. „En als dat wel zo is,
dan gaat dat jullie niets aan.
Dan zullen we eerst in eigen
kring de problemen oplossen."
Misschien is er ook niets aan de
hand en is alles koek en ei bij
McLaren. Tenslotte tekenden
beide rijders een jaar bij. Waar
schijnlijk was het gewoon spor
tieve frustratie bij Mika Hakkin
en, die uiteindelijk gisteren vier
punten moest laten liggen in de
nek-aan-nekrace met Ferrari-
coureur Eddie Irvine. De Fin
stond op pole, zijn tiende (van
de twaalf races) dit seizQen, ver
prutste zijn start en had wel
licht wat meer medewerking
van teamgenoot Coulthard ver
wacht. Maar Coulthard ging
voor zijn eigen kansen en dat
leidde bijna tot een herhaling
van Oostenrijk, toen de Schot
zijn teamgenoot van de baan
reed. Hakkinen erkende overi
gens dat hij een slechte start
had, zijn voet schoot van de
koppeling, even voor de lichten
uitgingen.
De spectaculaire crashes
hadden eerder dit weekeinde
Kanovaarster Nicole Bulk had de spanning op
gevoerd. Het liefst was ze in Milaan via de 500-
meterfinale naar Sydney gepeddeld, maar toen
dat mislukte greep ze op de slotdag van de we
reldtitelstrijd haar laatste kans. Door in de
troostfinale als vijfde te eindigen, maakt ze vol
gend jaar deel uit van de olympische ploeg.
„Naar Sydney ga ik niet voor een vijftiende
plaats. Ik hoor thuis in de finale."
In de strijd om de 'ereplaatsen' moest Bulk
met miniem verschil capituleren voor de Ame
rikaan Kathy Colin en de Britse Tricia Davey.
Ook de Zweedse Ingela Ericsson finishte net
voor haar. Vorig jaar eindigde Bulk zowel op de
500 als de 1000 meter op de zesde plaats in de
A-finale. Op de eerste finaledag werd Bi
de 1000 meter zevende.
Bulks kwalificatie was letterlijk kantje
NOCNSF had een plaats bij de beste vijfti
eis gesteld, de Internationale Kano Fed
(ICF) garandeert echter landen van buite
ropa een startplaats waardoor een hogere
sering meer zekerheid bood.
Doordat drie vaarsters uit andere contini
toch al voor haar eindigden, was de veerl
plek voldoende.
Nederland is dan voor het eerst in acl
vertegenwoordigd bij het olympisch kan
nooi op vlakwater. De NKB beschikt ooi
olympische kandidaten voor de slalom. D
gen over twee weken in Seu d'Urgell de ol
sche test af.
Nederlandse springruiters komen er niet aan te pas
De Ferrari-mechaniciens kijken in hun vuurvaste, vuurrode overalls naar de Grand Prix van België
plaatsgevonden. Zaterdag ont
snapten Jacques Villeneuve en
zijn Braziliaanse teamgenoot
Ricardo Zonta tijdens de kwali
ficatie letterlijk aan de dood. In
de befaamde en beruchte Eau
Rouge, een knik in de baan, die
bijna vol gas genomen kan wor
den, verloren beiden zaterdag
de macht over het stuur en vlo
gen met een snelheid van bijna
driehonderd kilometer per uur
machteloos over de baan. Vorig
jaar ontsnapte Villeneuve ook al
op datzelfde punt. Van zijn au
to restte zaterdag opnieuw niets
meer dan een hoopje schroot.
Bij Zonta bleef alleen de cockpit
heel. De rest (neus, wielen, mo
tor en achterwielophanging)
was volledig verdwenen, rond
gestrooid over het asfalt. Beide
coureurs stapten ongedeerd uit.
Hakkinen, die in 1995 in Adelai
de aan de dood ontsnapte, er
gerde zich vervolgens aan de
luchtigheid waarmee bij BAR,
het team van Villeneuve en
Zonta, werd gereageerd. „Ze
zijn aan de dood ontsnapt, ik
vind het geen pas geven om
daarom te lachen."
Beide enorme crashes bewe
zen overigens wel, dat de For
mule 1 bijzonder veilig is ge
worden, sinds het laatste dode
lijke slachtoffer (Ayrton Senna,
in 1994.)
Vorig jaar was Spa Francor
champs een spektakelstuk van
de eerste orde. De crash bij de
start, waarbij dertien auto's wa
ren betrokken, behoort tot de
klassiekers in de autosport.
Toen wilde Schumacher David
Coulthard nog te lijf, omdat de
Schot hem zou hebben geblok
keerd, waardoor hij een wiel
verloor.
Dit jaar bleven de emoties
onderhuids. Alleen Patrick
Head, de baas van onder ande
ren Ralf Schumacher, spuwde
gal. Over de tactiek van Ferrari:
„Ze sturen nu al jaren achter el
kaar één wagen de baan op om
de concurrentie af te stoppen.
Ik vind het verbazingwekkend
dat een zichzelf respecterend
coureur als Mika Salo dergelijke
teamorders accepteert."
Bij McLaren zijn geen tea
morders, zo bleek ook gisteren
weer. .Alleen al vanwege deze
sportieve opvattingen", zei
Head, „verdient McLaren dit
jaar weer de titel." Norbert
Haug, technisch directeur van
McLaren erkende, dat het een
FOTO REUTERS
moeilijke beslissing was om
geen teamorders af te vaardi
gen: „We hebben besloten om
de rijders hun eigen gevecht te
laten leveren."
Maar hoe zal het gaan bij Fer
rari als Michael Schumacher
over veertien dagen terugkeert?
Moet de Duitser dan ook de
concurrentie afstoppen als Irvi
ne vooraan rijdt? Dat is on
waarschijnlijk, ook al omdat Ir
vine geen leider meer is in het
wereldkampioenschap. Hakki
nen is hem voorbijgestreefd en
heeft nu één punt voorsprong.
„De schade valt nog mee en ei
genlijk was dit best een goed re
sultaat voor mij", reageerde de
Noord-Ier, die vanaf de zesde
plaats vertrok, bij de start twee
plekken winst maakte en ook
op die vierde plaats eindigde.
HICKSTEAD ANP
Alexandra Ledermann en Leslie
McNaught zorgden er voor dat
het gisteren tijdens de Europese
titelstrijd voor springruiters in
Hickstead Ladies' Day werd. De
Frangaise greep het goud, de
Zwitserse was goed voor het
brons achter haar Landgenoot
Markus Fuchs. Van de Neder
landers drong alleen Jos Lans-
ink door tot de toptwaalf. Hij
werd net als in 1997 in Mann
heim achtste.
Sinds de instelling van een al
gemeen kampioenschap voor
mannen en vrouwen in 1973 is
Ledermann de eerste winnares.
Anderhalve maand eerder be
sloot de 30-jarige amazone uit
Huest Evreux het CSIO van
Hickstead aan zich voorbij te
laten gaan, omdat het nummer
met het meeste prijzengeld vol
gens de typisch Britse traditie
alleen voor mannen toeganke
lijk was. „Dan maar geen voor
bereiding op de EK", zei ze. „Zo
erg vond ik het niet. Ik was al
eens in 1994 in Hickstead. Het
weer was beroerd en mijn
paard Rochet M bleef stokstijf
staan."
De 16-jarige bruine ruin bleef
dit keer op de bodem, die door
de brandende zon steeds har
der werd, braaf de in totaal vijf
rondjes draaien. Ledermann
kwam van ver: 19de na de jacht,
vijfde na de landenwedstrijd.
Fuchs en McNaught gingen de
slotdag in als respectievelijk
14de en 15de.
In de laatste ronde raakten de
Fransman Michel Robert (die
nog leidde na vrijdag) en de
Duits-Amerikaanse amazone
Meredith Michaels-Beerbaum
het zicht op een plak kwijt. „De
verschillen waren ongelofelijk
klein", zou Lansink zeggen na
zijn laatste nulronde met Car
thago Z. „Een foutje minder en
ik sta verdorie vierde. Het veld
heeft nog nooit zo dicht bij el
kaar gestaan."
Ledermann komt niet zo
maar uit de lucht vallen. Ze
won drie jaar geleden in Atlanta
olympisch brons. „Toen zei ik
de avond van tevoren bij het di
ner tegen mijn vriend dat ik ze
ker wist het podium te halen.
Nu liet ik me bij het eten in een
Mexicaans restaurant weer te
gen hem ontvallen dat ik de
volgende dag Europees kampi
oen zou zijn. Hij lachte me vier
kant uit, wilde me niet geloven.
Nu zal hij wel moeten.
Na het brons van de Neder
landers in de teamwedstrijd
werd gehoopt dat een van het
trio Jos Lansink, Jeroen Dub
beldam en Jan Tops nog een rol
zou kunnen spelen in de strijd
om de medailles. Daar kwam
niets van terecht. Tops (13de na
twee onderdelen) zag in de eer
ste omgang Montemorelos la
Silla totaal ontsporen op de
driesprong in het begin van het
listige parcours. „De pijp was
leeg. Èr zat geen kracht
het beest", zei de Bral
die voor het laatst op
van de 9-jarige ruin z
gaat terug naar zijn Mex
eigenaar Romo. Die wil
naar de Spelen van Sydn
Dubbeldam verging h
slechter. Hij wist met
Sjiem wel raad met d
sprong, maar vloog voor
de hindernis, een vervaal
hek, uit het zadel to
schimmel plotseling hal)
„Ik wist niet wat me
kwam", aldus de ruiter u
marsum. „Hij heeft noj
dienst geweigerd. De
sprong juist fantastisch. 1
nog nooit zo mooi ov)
drievoudige hindernis
men. Ik had tevoren n
dacht een kansje op een]
maken. Het viel me een
op mijn dak."
Lansink, negende aan
gin van de laatste opgai
speelde zijn kansen in dfi
ronde. Carthago Z hapö
de eerste hindernis van d
sprong en de eerste
dubbelsprong, die op al
de bodem was neergez
foutloze laatste optredei
Lansink geringe troost, j
er echt van versteld dal
het laatst toe zoveel
bers waren. Dat is eei
compliment voor de p;
bouwer Jon Doney. Hij
mij betreft de kampioi
Hickstead."
