De vergeten hond IV'
van Vlaanderen
WEER
Het Gesprek van de Dag
Ontuchtpleger blijven volgen
BNN winterklaar
14
VIP's 4;
boekje (f;
over loot
)1
VRIJDAG 13 AUGUSTUS 1999
13 Al
COMMENTAAR
De moord op de zevenjarige Chanel Naomi Eleveld uit Assen heeft
in Nederland een golf van emoties losgemaakt. De dader was al
eerder veroordeeld en behandeld voor een ernstig zedenmisdrijf.
Wie het nieuws verneemt, wordt overmand door woede en vooral
machteloosheid. Waarom slaagt de samenleving er niet in zijn kin
deren tegen dit soort zieke geesten te beschermen?
De dader was pas in de buurt van Chanel komen wonen. De buurt
was niet op de hoogte van zijn verleden. Politie en justitie natuur
lijk wel. Voor de ouders van Chanel en van andere kinderen uit de
de buurt moet dit gegeven een bittere pil zijn. Hadden zij geweten
met wie ze te maken hadden, dan was het misschien niet zo gelo
pen.
In het geval van zedendelichten is volgens de deskundigen de kans
op herhaling groter dan bij andere misdrijven. Hebben de burgers
juist in dit licht geen recht op deze informatie? Dat is de vraag
waar het de komende dagen in het nieuws maar ook om de koffie
tafel om zal draaien.
Er valt veel voor te zeggen om een buurt of gemeenschap in kennis
te stellen van de aanwezigheid van een zedendelinquent of beken
de pedofiel. Ouders kunnen dan maatregelen treffen. Hun kinde
ren uit de buurt houden van de persoon in kwestie. Gezamenlijk
een oogje in het zeil houden. Verondersteld mag worden dat de
delinquent het wel uit zijn hoofd zal laten om in ieder geval in de
wijk zijn zieke fantasieën uit te leven.
In Groot-Brittannië heeft de politie wel het recht om informatie
over een dader rechtstreeks door te geven aan het publiek. Of het
beleid werkt, is moeilijk te zeggen. Vast staat dat het tot hysteri
sche taferelen leidt. De media zwepen de bewoners op tot een
heksenjacht op de nieuwe buurtgenoot. Woningbouwverenigin
gen weigeren hem onderdak. Pedofielen worden dusdanig opge
jaagd dat ze moeten overnachten in de politiecel.
Nederland staat bekend als een tolerant land. Kent in vergelijking
met het buitenland een traditie van privacybescherming van het
individu. Dat is een groot goed. Want waar moet je de grens met
informatieverstrekking trekken? Moet de buurt in kennis worden
gesteld van de komst van iemand die ooit door drankmisbruik een
ongeluk veroorzaakte? Moet iedereen die ooit over de schreef is
gegaan voor de rest van zijn of haar leven gebrandmerkt blijven?
Uit buitenlands onderzoek zou blijken dat de kans op herhaling
kleiner wordt als de politie op de hoogte blijft van het doen en la
ten van een zedendelinquent. Hem via bijvoorbeeld een meldings
plicht nauwgezet volgt. Een dergelijke maatregel zou tegemoet
kunnen komen aan de privacybezwaren. Voorop staat dat het mis
drijf in Assen van een dusdanig ernstige aard is, dat de rechten van
het kind vóór die van de dader gaan.
De roemruchte BNN-presentator Eddy Zöey stort zich het komende
winterseizoen op de Bekende Buitenlanders.
FOTO UNITED PHOTOS DE BOER CYNTHIA VAN DUKE
Het is op donderdag even gis
sen naar de reden waarom de
winterpresentatie van de jong
ste omroep van Nederland juist
in het oude Station Haarlem
wordt gehouden. Het antwoord
blijkt eenvoudig. Volgens vice-
-voorzitter Gerard Timmer
loopt het als een trein met BNN
en voorzitter Bart de Graaff is
een kind van de Spaarnestad.
BNN's eerste uitzending had
bijna een jaar geleden plaats en
in die tijd is er veel gebeurd
binnen de omroep. Drie maan
den na de vuurdoop moest Bart
wegens gezondheidsredenen
afhaken. Een situatie die door
BNN's hoofdredacteur Laurens
Drillich wordt vergeleken met
het opnemen van een nieuwe
serie 'Laat de Leeuw' zonder de
presentator.
De afgelopen maanden is de
kijkers een enorme diversiteit
aan programma's voorgescho
teld. Niet alle even succes- of
smaakvol, maar over het alge
meen wel spraakmakend. „Niet
slecht voor een omroep die
slechts 65 uur televisie per jaar
heeft", aldus Drillich.
Bart en BNN vertonen veel
overeenkomsten: ze zijn beiden
klein, grappig, brutaal, char
mant en soms ook erg verve
lend. Wat betreft de gezond
heidssituatie zijn er, gelukkig
voor de omroep, geen parallel
len te ontdekken. De 100.000-
ledengrens is recentelijk gepas
seerd en de toekomst wordt
met vertrouwen tegemoet ge
zien.
De verlenging van de uitzend-
status binnen het publieke be
stel is binnen handbereik,
waarna de jacht op 260 uur te
levisie en twaalfhonderd uur ra
dio zal worden geopend. Een
ander aspect dat BNN deugd
zal doen is, dat de omroep ook
levensvatbaar blijkt te zijn zon
der het herkenbare gezicht van
de voorzitter op de buis. Zijn
plaats is inmiddels overgeno
men door een aantal anderen.
Eén van de gezichten van het
afgelopen en ook het komend
seizoen is Eddy Zoëy. Komend
seizoen is Zoëy 'The Royal
Dutchman'. Een negendelige
serie waarin hij Beroemde Bui
tenlanders (BB'ers) als tennis
ster Patrick Rafter en filmster
Hugh Grant aan de tand zal
voelen. Een andere BNN-be-
kendheid is Ruud de Wild. De
populaire DJ zal vanaf aan
staande zondag 'De laatste zo
mer van de eeuw" presenteren.
Een programma waarin humor,
brutaliteit, liefde, inhoud, on
dergaande zon, drank drugs,
muziek, functioneel bloot, cul
tuur en educatie gelden als de
tien BNN Geboden.
Nieuwkomer is Joris Lutz, die
een sportprogramma zal gaan
presenteren dat (daar is over
nagedacht) geprogrammeerd
staat na de zondagavonduit
zending van Studio Sport. Het
zoeken is nu alleen nog naar
een vrouwelijke presentator,
die BNN ai bijna een jaar pro
beert aan te trekken.
alwin de ruke»
Voor de winterprogramma's
van BNN, zie de RTV-pagina.
Buien met onweer
We hebben een hele serie mooie weekeinden op rij gehad. Vorige week
werd de fraaie reeks echter afgebroken en ook dit weekeinde spreekt
het weerbeeld niet tot de verbeelding. De regie is namelijk in handen
van een zich over het Noordzeegebied uitbreidende depressie. Het
centrum van het systeem bevindt zich nabij noordelijk Schot
land. Het frontensysteem van de depressie veroorzaakt de ko
mende nacht al enige regen of enkele buien.
Morgen komen er meer en waarschijnlijk ook zwaardere bui
en opzetten die dikwijls van onweer vergezeld kunnen
gaan. Door dé aanwezigheid van bewolking en de buien
houdt het kwik het bij maximaal 19-20 graden voor
gezien. De wind gaat uit het zuidwesten waaien en
neemt toe tot matig, aan de kust staat 's och
tends een vrij krachtige zuidzuidwestenwind.
Ook op zondag moeten we rekening houden met
enkele buien, te wijten aan een randstormg, die in
de nacht van zaterdag op zondag boven Norman-
dië arriveert. Na het weekeinde blijft het onbesten
dig. Midden volgende week arriveert boven de
Britse eilanden een diepe depressie.
jan visser
J MILLENN
>ij*
Bij
;enn
mens
Japanners massaal op zoek naar jeugdheld in Hoboken
In Hoboken, een in beton gegoten buitenwijk van Antwerpen, stonden ze voor een raadsel. Wat
kwamen al die horden Japanners er toch zoeken? Inmiddels is duidelijk waarom bussen met Aziaten
Hoboken al jarenlang verkiezen boven Brugge of Brussel. In Hoboken woonde immers de 'Hond
van Vlaanderen' met zijn baasje Nello. Volslagen onbekend in Vlaanderen, maar een ware jeugdheld
in het land van de rijzende zon. Hoe Hoboken zijn vergeten hond én zijn trots terugvond.
nog
„Nello en Patrasj waren de al
lerbeste vrienden, maar ze leef
den in een wereld die zich niets
van hen aantrok". Met deze
schrijnende observatie begint
het verhaal van een 'stevige
Vlaamse jongen' en zijn 'grote
Vlaamse trekhond' Patrasj. De
Britse schrijfster Louise de la
Ramee verbleef in 1871 in Ant
werpen en besloot Hoboken,
toen nog een boerendorp, te
gebruiken als decor voor een
van haar jeugdboeken. Het
werd een dickensiaans epos
over een arm weeskind dat op
groeit bij zijn zieke opa, een af
geranselde, half dode trekhond
adopteert en daarmee melk
gaat bezorgen in de grote stad
Antwerpen.
Nello en Patrasj hebben alleen
hun onderlinge trouw in een
verder vijandige en onbarmhar
tige wereld. Maar Nello droomt
van een ander leven, als schil
der. In de kathedraal van Ant
werpen wordt hij geraakt door
een meesterwerk van Rubens:
een triptiek met in het centrale
paneel de kruisafneming van
Christus. Voor dit schilderij zal
hij aan het eind van het melo
dramatische boek 'A Dog of
Flanders' sterven, samen met
zijn viervoeter. „Ze waren sa
men gestorven en ze verdwe
nen ook samen steeds meer uit
het geheugen van de mensen",
schreef Louise de la Ramee in
1872.
Vergeten waren Nello en Patrasj
zeker toen zo'n twintig jaar ge
leden de eerste Japanse toeris
ten bij de VW in Antwerpen
kwamen informeren naar 'Ze
dok of Fanders'. „Wij dachten
dat ze de Leeuw van Vlaande
ren bedoelden. We hebben ze
alle kanten opgestuurd", vertelt
André Defruit van de toeristi
sche dienst, gevestigd op de
Grote Markt, in de schaduw van
de Antwerpse kathedraal.
Het misverstand was toe te
schrijven aan de wonderlijke
wijze waarop het verhaal van
De la Ramee de wereld heeft
veroverd: eerst Engeland, ver
volgens Japan en Amerika en
pas sinds enkele jaren kreeg
haar boek een kleine voet aan
de grond in Vlaanderen. De Ja
panse doorbraak zou te danken
zijn aan een groepje Japanse
wetenschappers die eind vorige
eeuw in Londen op het boek 'A
dog of Flanders' stuitten. De re
gering had hen uitgezonden
met de opdracht enkele stan
daardwerken uit de westerse
jeugdliteratuur te selecteren.
Het gezelschap had een fijne
neus: behalve de 'Hond van
Vlaanderen' namen zij onder
meer 'Alice in Wonderland',
'Pinocchio', 'Oliver Twist', 'Al
leen op de Wereld' en 'Heidi'
mee terug. Zo kwam het dat de
'Hond van Vlaanderen' in Ja
pan in een miljoenenoplage
werd gedrukt en verplichte lec
tuur werd op vrijwel alle basis
scholen. In België verscheen de
eerste vertaling (oplage: 5000)
pas in 1985.
André Defruit vindt het een ver
makelijk verhaal. „De zaak
werd ons pas duidelijk nadat
een Japanse toerist zo'n jeugd
boek met illustraties had opge-
Anticlimax
stuurd. Een medewerker van
ons vond na lang zoeken in de
bibliotheek van Antwerpen ver
volgens een Engelse druk van
het boek uit 1910. Toen pas is
de bal aan het rollen gegaan.
Wij zijn actief gaan inspelen op
het Nello en Patrasj-toerisme.
Het aantal Japanners dat naar
hier komt, is sinds 1985 fel ge
groeid. In Hoboken is zelfs een
standbeeldje geplaatst".
'Een hond van Vlaanderen'
blijkt aan de andere kant van de
aardbol een gevoelige snaar te
hebben geraakt. Op de Ant
werpse Grote Markt drijft me
vrouw Denise Defruit een toe
ristenwinkeltje, waar sinds kort
replica's van Nello en Patrasj te
koop zijn voor 650 frank per
stuk. „Sommigen krijgen tranen
in de ogen als ze dat beeldje in
handen nemen. Dat ziet ge toch
niet rap bij Japanners! Ik stuur
ze met de tram naar Hoboken,
waar het origineel staat, dat ze
dan willen aanraken, er een fo
to van willen trekken. Meestal
gaan ze eerst nog in de kathe
draal binnen, alleen om dat ene
schilderij van Rubens te zien".
Dat laatste klopt, bevestigt Dirk
de Grauwe, die entreekaartjes
in de kathedraal verkoopt. „Ze
lopen met een Japans platte-
grondje en een foto van de trip
tiek rechtstreeks naar het schil
derij en blijven daar dan minu
tenlang staan. Al vroeg ik dui
zend frank entree, dan kwamen
ze nog binnen. Sommige groe
pen zien heel Europa in één
week, maar de kathedraal en
Hoboken willen ze niet missen.
Het is een curieus rijtje plaatsen
die ze bezoeken: Londen, Ho
boken, Parijs, Rome". Je ziet De
Grauwe denken: raar volkje die
Japanners.
In de deelgemeente Hoboken
komen Tomoe Rikiishi en haar
vader Seiti Rikiishi, woonachtig
te Tokyo, een beetje schuchter
het informatiecentrum binnen-
schuifelen. Vader Seiti (60)
heeft buiten het beeldje van
zijn jeugdheld en diens hond
staan bewonderen. „Echt een
arme jongen in lompen met
een trouwe hond. Precies zoals
ik het me had voorgesteld",
zegt hij tevreden. Zijn dochter
Tomoe blijkt het duo van een
Japanse tekenfilmserie te ken
nen.
In het informatiecentrum trekt-
een groen geschilderde hon
denkar met melkbussen en een
plattegrond van Japan hun aan
dacht. De plattegrond is over
dekt met spelden: stille getui
gen van eerdere bezoekers in de
afgelopen maand. Voor een ex
tra speld in de hoofdstad Tokyo
is al geen plaats meer, maar er
kwamen ook mensen van de af
gelegen eilanden Okinawa, Ta-
nega en Sjikokoe naar Hobo
ken, stelt vader Seiti vast. Over
de hondenkar wil dochter Tom
oe weten: „Reden de mensen
daar vroeger in Vlaanderen echt
mee"?
Paul Gysen van het informatie
centrum Hoboken pakt de sta
tistieken erbij: vorig jaar vijf
tienhonderd Japanse bezoe
kers, dit jaar al vierduizend.
Als je daar de touringcars bij
optelt die na sluitingstijd en in
Het beeldje van Nello en Patrasj in Hoboken, waar heel veel Japanners op af komen.
het weekeind langskomen, zit je
aan een kleine achtduizend Ja
panse bezoekers per jaar. Dat is
erg veel voor een kleine deelge
meente als Hoboken. April is de
drukste periode: veel Japanse
touroperators gaan eerst naar
de Keukenhof in Nederland en
komen dan rechtstreeks naar
hier".
Gysen heeft in zijn informatie
centrum een klein museum
rond Nello en Patrasj ingericht:
foto's van Hoboken eind vorige
eeuw, prentjes van hondenkar
ren, stapels informatiemateriaal
in het Japans, een twee meter
hoog schilderij dat de jongen
en zijn hond verbeeldt. Ook
hier zijn de beeldjes te koop
alsmede 'handgemaakte' Pa-
trasj-pralines. Uit historisch on
derzoek is inmiddels gebleken
dat de in het boek beschreven
grootvader Jehan Daas inder
daad heeft geleefd en een klein
zoon had die Nello heette. Ook
de 'rode molen' die in het boek
wordt beschreven, heeft echt
bestaan. De schrijfster De la Ra
mee, pseudoniem Ouida, ging
zorgvuldig te werk.
Met toenemend enthousiasme
heeft Hoboken zijn literaire
jeugdheld omarmd. De Ant
werpse industrie slokte Hobo
ken begin deze eeuw op en
spuwde het dorpje vervolgens
weer als een afgekloven prui-
menpit uit. Veel grote werkge
vers, zoals een scheepswerf en
een ertsbedrijf, gingen failliet.
Maar dankzij de weesjongen
Nello en zijn Japanse bewonde
raars heeft de deelgemeente
weer een beetje glans gekregen,
meent Gysen. „Dat Japanners
helemaal naar hier komen, is
toch iets om fier op te zijn. Ho
boken was een beetje de zwarte
hoek van Antwerpen geworden,
maar inmiddels is beslist om de
Rode Molen, die in het boek is
beschreven, weer op ware
schaal te herbouwen. Zo keert
toch iets van de oude glorie te
il" herinner me nog goed dat ik, een jaar of negen
oud, op het plaatsje achter ons huis naar een zons
verduistering heb staan kijken. Met een beroet mica
glaasje. Dit keer zou ik niet eens gemerkt hebben dat
er een zonsverduistering was als de media ons niet
gek hadden gemaakt.
Op woensdagmorgen was het in ons doip, waar vrij
wel alle mannen Hennie heten, nog aardig zonnig,
maar om elf uur begon het lelijk dicht te trekken.
Bij de middagboterham werd het wat donkerder,
maar had ik niet geweten dat achter de wolken
de zon verduisterd werd, dan zou ik gedacht
hebben dat er een dicht pak regenwolken
overdreef En zo'n grijs pak dreef ook echt
over zodat er van de zonsverduistering totaal
niets te zien bleek.
Om tien voor een kwam de zon heel even
vaag door, maar toen ik m'n eclipsbrilletje op
zette, zag ik meteen niets meer. Pas toen ik het
afzette zag ik door een wolkensluier heen dat er
een hapje uit de zon was genomen.
Zijn we daarvoor nu wekenlang gek gemaakt? Is
daarvoor half Nederland naar Frankrijk geë-
clipseerd? Hebben daarvoor de druïden in Corn
wall als hoela-hoepers met hun heupen staan
zwaaien Toen daar de verduistering op z'n
MAARTEN 'T HART
hoogtepunt was, zag je inderdaad niks meer. Door
dat het water met bakken uit de hemel viel!
Toen de verduistering voorbij was, brak in ons dorp
de zon warempel weer door de wolken. Er was niets
aan te zien, hoe lang je je eclipsbrilletje ook ophield.
Tijdens die zogenaamde verduistering stak er geen
vreemde wind op. Het werd niet kouder, de bloemen
sloten zich niet, de dieren gedroegen zich niet abnor-
maler dan anders. De wespen gingen gewoon door
met het oppeuzelen van m'n pruimen, en de rupsen
van het koolwitje met het verorberen van m'n bloem
kool.
De enige die zich een beetje vreemd leek te gedragen
was m'n witte geitje. Die liet zich heel vredig de hals
band omleggen, terwijl hij anders altijd fors tegen
stribbelt. Ik dacht nog dat dat door de zonsverduiste
ring kwam, maar toen ik na die operatie weer begon
te lopen, viel m'n linkerschoen van m'n voet. Dat
m'n geitje zo gezeggelijk bleek, kwam alleen maar
doordat hij, terwijl ik z'n halsband had omgelegd,
ondertussen stiekem een veter uit m'n schoen had ge
trokken en deze had opgepeuzeld.
Voorafgaande aan dit uiterst teleurstellende media
spektakel, heb ik op de televisie diverse malen enkele
plaatjes uit een Kuifje-aflevering gezien, waarin
wordt verteld over een zonsverduistering die zoge
naamd door de vastgebonden hoofdpersonen wordt
veroorzaakt als vergelding voor het feit dat ze gevan
gen zijn genomen. Wat een smerige plagiaat! Precies
datzelfde verhaal komt ook voor in A Connecticut
Yankee in King Arthur's Court uit 1889 van Mark
Twain. Nu zou het mij niet verbazen als Mark Twain
dat verhaal ook weer van een ander heeft overge
schreven, want dat deed hij wel vaker, maar hoe het
ook zij: dat verhaal in Kuifje is in elk geval gestolen.
Op maandag kreeg ik een dame aan de telefoon die
mij vroeg of ik op woensdagavond naar Hilversum
wou komen om bij NOVA uit te leggen wat voor ef
fect zo'n zonsverduistering op de planten- en dieren
wereld heeft. Omdat ik helemaal geen zin had 's
avonds laat nog naar Hilversum te gaan, loog ik:
'Dan kan ik niet, want ik ga zelf even naar Frankrijk
om de eclips te zien.'O, wat geweldig, zei de dame,
'dan geven we u een cameraploeg mee, dan kunt u
ter plekke uitleg geven.Toen zat ik lelijk in het schip!
Ik heb moeten praten als Brugman om me daar weer
uit te redden.
Goedik geef toe: ik ben een leugenaar, maar zijn de
media dat dan niet? Als ze de zaak niet zo krankzin
nig hadden opgeklopt, had behalve Joop van Zijl
toch niemand in Nederland iets van die zonsverduis
tering gemerkt?
dage
lOOl
het ci
!Cl b'
inigit
£U1
Nog 141 dagen f
nieuwe millenni ,van
aan. Reden voot zijn
om in een dage! 1-
terug te kijken o
rijke gebeurtenii HS1
plaatsgrepen op -ten
ponderende dat msn
gelopen 1000 jaa gebc
week: 9 aug 196 )n^
likt wonden na t
Stones; 10 aug II stel
Tromp sneuvelt Daa
Heijde; 11 aug 1!um
Olympische gou
Carl Lewis; 12 at
Singer introduce
ste naaimachine n e
1961: bouw Berli '?nl
begint; 14 aug 1!
profvoetbalwedsHer
Nederland. ;tari
L De
lis z<
mee
13 AUGUSTUS 196» des
In 1960 zijn het era
200.000, in de eerstf gj«i
het jaar daarop zeki
Maar in de vroege o De
13 augustus 1961 k( ivon
einde aan de onopl rant
stroom vluchteling! opei
naar Oost-Berlijn. I\|ste.
zullen inwoners zoi rant
nen bezwijken voor an f
kingen van de westi an u
leving, de beroemd^ade
van John F.Kennedt tie.
ein Berliner' (1963) is ds
Het zijn eenheden
Volkspolizei en de f
Volksarmee die de s
ten waaronder het c Eer
gedeelte van Berlijn et M
tuurlijk zijn er durft jadi
beren zo snel moge erzi
ten te bereiken. Pal [om.
in de Bernauerstras niir
zich meteeen na de|djg
matische taferelen
telingen uit ramen
een laatste poging
men. Beroemd is he
van de Oostduitse n
zijn wapen weggooi
het prikkeldraad spi
overkant haalt. Maa
is de gevangenis die
Duitsland wordt, eef
nei
Zij I
bc
bare hindernis. Pas
de Muur voorgoed t
komen stukjes beto
nen symbool van dt
Oorlog in de uitverki
gen voormalige con
ten van DDR-grenst
straffen opg
den die zijn gevallei
henk ruul
rïl
rug". Gysen laat de bouwteke
ningen zien en de gemeente
raadsverslagen waarin het bud
get wordt gereserveerd.
Ook op het verenigingsleven
krijgen dè weesjongen en zijn
hond langzaam vat. Zo werden
al verkiezingen van Nello en Pa
trasj 'lookalikes' georganiseerd
en vorig jaar kerstmis liet de
kerstman zich in Hoboken op
een Patrasj-hondenkar naar het
gemeentehuis vervoeren. De
Amerikaanse film van regisseur
Kevin Brodie, die vorig jaar op
locatie werd gedraaid en eind
dit jaar in roulatie komt, moet
voor de doorbraak gaan zorgen.
In de hoofdrollen: John Voigt,
Jesse James en Madylin Swee
ten. De ogen van Gysen glinste
ren: „Als die film in Vlaanderen
gaat draaien, zal de hond van
Vlaanderen pas écht uit de ver
getelheid zijn gehaald. Mis
schien krijgen we hier dan ook
wat meer Vlaamse toeristen".
paul koopman
1 erg
Joop van den Endel
zijn eerste beroepsk
horen dat hij maar
zoiets' moest worde
van het Hek deed ac
de mavo. Deze ontb
gen staan in 'Wat wi
den?', een nieuw en
beroepskeuzeboek
lieren en studenten.
Twee ondernemen!
ten van de Erasmus
schreven het boek efe,
het in eigen beheer
Volgende week ligt 1
winkel. Het beperkt
genstelling tot besta
roepsalmanakken ni
sommingen van ver
opleidingen. Nee, el
krijgt een 'gezicht',
bekende Nederland!1
carrière vertelt. Co-< ere
Schoen: „Scholie P
zich door de intervie
n. Ze willeif
gezicht bij zien."
Behalve de beroepsi
vingen en interview
kende Nederlanders
'Wat wil Jij worden?'
'carrièrebomen', wa
lezen is welke vooro
voor welk beroep no
Daarnaast bevat het
van adviezen en soil
voor bepaalde brant
Schoen.
Negentig pagina's
boekje gaan tellen;
er vierhonderd, op b
De opbrengst gaat
deel naar Balans, he
voor dyslexie.
Rest de vraag wat Sc
wil worden als hij is
deerd? „De uitgeveri
der geval bestaan. 0
worden lijkt me het
Creatief bezig zijn
mensen omgaan."
nii
