Spoken in de Haagse
Gevangenpoort
WEER
Helft Italiaanse scheidingen
tijdens vakantie besloten
Alexander bij uitreiking
waterprijs door Victoria
Nederlandse expeditie
voltooit woestijntocht
143:-:
WOENSDAG 11 AUGUSTUS 1999
iDAG
COMMENTAAR
Openbare wachtlijst wassen neus
Ze moeten een zucht van verlichting hebben geslaakt, de ruim
145.000 Nederlanders die voor een operatie of een andere opname
staan te dringen voor een ziekenhuisbed. Met een specialisten
wachtlijst op internet en andere databanken kunnen ze binnen
kort sneller beoordelen waar ze voor een medische ingreep het
best terecht kunnen. Althans, dat wil de Nederlandse Vereniging
van Ziekenhuizen (NVZ) hen doen geloven.
Het is echter een wassen neus, dat NVZ-plan. De ziekenhuizen zijn
dik tevreden. Zij hebben uitzicht op de zak met extra geld, die hen
eind vorig jaar door minister Borst van Volksgezondheid werd be
loofd als ze de wachtlijsten zouden aanpakken. Ook de huisartsen
kunnen glimlachend achterover leunen. Uit eerder onderzoek
bleek dat juist zij de wachtlijsten oprekken, doordat ze hun patiën
ten regelmatig met een onnodige spoedverwijzing laten voordrin
gen. Deze op zijn minst bedenkelijke werkwijze blijft bij het met
veel tromgeroffel aangekondigde wachtlijstproject echter geheel
onbesproken.
En de patiënt? Aan die lijst alleen al is drie jaar lang geslepen en
geschaafd. Dat belooft straks, als het technologisch waarschijnlijk
zeer kwetsbare automatisèringssysteem in gebruik wordt geno
men, weinig goeds. Het 'nog in de kinderschoenen'-excuus kan al
vast worden bijgeschreven in het handboek van de doktersassis
tente. Sneller in het ziekenhuisbed? Het is zeer de vraag. Boven
dien valt nog te bezien of iemand die bijvoorbeeld een dikke
darmoperatie moet ondergaan met het wachtlijstplan ook betere
hulp krijgt. Als de specialist voor deze chirurgische ingreep in
Haarlem huist, wil hij/zij in die stad worden geholpen en niet in
Groningen, omdat daar toevallig wèl meteen plaats is.
De patiënt slaakt een diepe zucht, maar niet van verlichting.
Meer dan de helft van de Itali
aanse echtparen die besluiten
een punt te zetten achter hun
huwelijk, doet dat in de vakan
tie. Dit blijkt uit een onderzoek
van advocaten, schrijft het Ro
meinse dagblad II Messaggero.
Volgens de studie, die door een
honderdtal advocaten in fami
lierecht is verricht, wordt in 52
procent van de gevallen tijdens
de zomervakantie besloten tot
een echtscheiding. In tweeder
de van de gevallen is het de
vrouw die het initiatief neemt
een einde te maken aan het hu
welijk.
Uit het onderzoek blijkt dat 26
procent van de vrouwen vindt
dat tijdens de vakantie de ge
breken van hun man duidelij
ker naar voren komen en 23
procent verwijt haar echtge
noot dat hij arroganter en into-
leranter wordt. Andere vrouwen
noemen een verwaarloosd
seksleven, het niet kunnen los
laten van het werk of de saai
heid van hun man een reden
om het huwelijk te beëindigen.
Een tiende van de vrouwen
ontdekt ten slotte tijdens de va
kantie dat zij leven met een
'volmaakt onbekende'.
Van de 31 procent van de man
nen die besluiten dat de zomer
vakantie die ideale tijd is om
een punt te zetten achter het
huwelijk, noemt 27 procent de
toename van de 'hysterische ja
loerse' buien van hun vrouw als
overweging. De overige rede
nen voor de heren zijn een ver
waarloosd seksleven en onenig
heid over de opvoeding van de
kinderen. Ongeveer een tiende
zegt niet ongevoelig te zijn voor
de charmes van andere vrou
wen in het vakantieoord.
AFP«
Prins Willem-Alexander en zijn
Zweedse collega-troonopvolg
ster prinses Victoria hebben el
kaar gisteravond in Stockholm
getroffen op het terrein van het
waterbeheer. Alexander specia
liseert zich op dit gebied. Tot en
met vandaag woonde hij in de
Zweedse hoofdstad het Stock
holm Water Symposium bij
over de kosten en kwaliteit van
de watervoorziening in de ont
wikkelingslanden.
Onderdeel van de bijeenkomst
was de uitreiking van de Junior
Water Prijs door prinses Victo
ria. De onderscheiding is be
stemd voor jonge wetenschap
pers die iets bijzonders hebben
gepresteerd op het gebied van
watermanagement.
Alexander (32) en Victoria (22)
kunnen naar het schijnt goed
met elkaar overweg. Er is in het
verleden druk gespeculeerd
over een verbintenis tussen de
twee koningskinderen, ondanks
het wel zeer complicerende feit
dat beiden ooit in eigen land tot
de troon worden geroepen.
De prins is onder meer erelid
van de World Commission on
Water for the 21st Century, die
een lange termijnvisie voor
mondiaal waterbeheer in de
toekomst ontwikkelt. Zijn deel
name aan het congres in Stock
holm is voor Alexander ook een
voorbereiding op zijn werk
zaamheden voor het Tweede
Wereld Water Forum dat vol
gend jaar maart in Den Haag
plaats heeft.
Al tijdens het staatsbezoek aan
China in april vertelde de Prins
van Oranje dat hij druk bezig is
met de internationale water
conferentie van volgend jaar:
„Dan wil ik op zo'n niveau zit
ten dat ik een zinvolle bijdrage
kan leveren."
Zomer steeds meer in problemen
De zomer van 1999 raakt steeds meer in de problemen. De afgelopen
dagen was er in de hogere luchtlagen al sprake van een westcirculatie:
tijdens het weekeinde en daarna dreigt die circulatie zich duidelijk te
gaan versterken. Als aanjager fungeert een actieve depressie die zich
vanuit het zeegebied tussen Schotland en IJsland naar het noordelijk
deel van de Noordzee verplaatst. De druk in de kern zakt waarschijnlijk
naar ongeveer 985 hPa.
Het frontensysteem van het lagedrukgebied bereikt op vrijdag ons
land. Het gevolg is dat de buienkansen zullen toenemen. Tijdens het
weekeinde trekken er nieuwe storingen met buien, sommige verge
zeld van onweer, over Nederland. Bovendien gaat het flink waaien.
Aan de kust komt een krachtige, soms harde zuidwestenwind te
staan. De temperaturen komen uit op maximaal 20-21 graden.
Na het weekeinde komt het centrum van de depressie iets noor
delijker te liggen. Aan het wisselvallige weer komt evenwel geen
einde. Van de Oceaan trekken nieuwe storingen over de Britse ei
landen richting Noordzeeregio.
Onder invloed van een zwak hogedrukgebiedje is het morgen rus
tig weer. Waarschijnlijk blijft het ook op de meeste plaatsen
droog. Met de hoeveelheid zon kan het wel eens wat tegen
vallen. Onder invloed van een storing in de bovenlucht
neemt de kans op vorming van wolken toe. De tempera- mum»
tuur loopt op tot 21 graden en er waait een zwakke tot
matige noordwestenwind. Aan de voorzijde van een
koufront is het na hét Rotterdamse noodweer van gis
ternacht en ochtend (in Nieuwerkerk aan de IJssel
werd een etmaalsom van 65 mm afgetapt) nog enige
tijd opgeklaard. Daardoor kon de temperatuur in
Bloemendaal aan Zee nog oplopen tot 22,1 graden.
Gistermiddag wel enkele buien maar tijdens de
avonduren nam de buienactiviteit sterk af.
JAN VISSER
Een schim, een hand, een zwaard en ogen die in de rug priemen
Gids Darius van het museum voor straf- en rechtspraak De Gevangenpoort in Den Haag en fotografe Anneke Mul
der kregen onlangs de schrik van hun leven. Een zwaard dat ze van de muur haalden, begon opeens uit zichzelf te
bewegen. Mulder is bezig met het fotograferen van het gebouw en de collectie voor de tentoonstelling 'De Gevan
genpoort uitgediept' die volgende maand van start gaat. Hiervoor wilde ze een vier eeuwen oud zwaard met een
hoofd op de zijkant fotograferen. Toen ze het van de muur pakte, zag Darius er opeens vlammen uitslaan. Zelf be
merkte de fotografe hoe het zwaard in haar handen hevig begon te trillen.
„Met het terughangen van het
zwaard zijn we anderhalf uur
bezig geweest", vertelt Darius.
„Het lukte ons niet. Toen we
een bank tegen de muur zetten
als opstapje omdat het zwaard
vrij hoog aan de muur moet
hangen, viel de bank om." Da
rius en Anneke Mulder riepen
uiteindelijk de hulp van een
derde gids in. „Roger gelooft
absoluut niet in spoken aldus
Darius. „Maar hij kwam bin
nen, raakte het zwaard aan en
zijn maag draaide volledig om."
Enkele dagen later stapte een
bezoeker tijdens een rondlei
ding opeens op het zwaard af.
'Wat zit hier nog veel energie in
zeg', riep hij opeens.
De gidsen hebben de afgelopen
jaren vele onverklaarbare en
zeer mysterieuze verschijnselen
meegemaakt in de Gevangen
poort. Personeel dat overwerkt,
heeft weieens iemand de trap
op horen komen. Maar gingen
ze kijken, dan kwamen ze nie
mand tegen. Ook horen de gid
sen geregeld voetstappen op
zolder of het geluid van rollen
de kettingen. Meestal is dat
wanneer er geen bezoekers
meer zijn. En steeds is de af
loop hetzelfde: als ze pools
hoogte nemen, is er nooit iets
te zien. 'Regelmatig staan be
zoekers stokstijf en durven ze
niet verder', zegt Darius.
Normaal sluit het museum al
aan het eind van de middag zijn
deuren. Deze avond maakt de
rondleider een uitzondering.
Even voor middernacht wacht
hij ons op bij het museum om
ons zelf te laten ervaren wat er
nu waar is van alle onheilspel
lende verhalen. Er wordt slechts
gebruik gemaakt van kaarslicht,
wat de stemming compleet
maakt.
Zelf blijkt Darius al even myste
rieus te zijn als het gebouw
waarin hij werkt. Niet zozeer
vanwege zijn halflange haar,
zijn baard of zijn donkere, ge
heimzinnig klinkende stem,
maar meer om het feit dat nie-*
mand, zelfs het personeel niet,
schijnt te weten of Darius nu
zijn voornaam is of zijn achter
naam. „Het is gewoon Darius
en daar mee uit", zegt hij des-
„Tot in 1828 heeft het gebouw
dienst gedaan als gevangenis",
begint hij. „Er zijn hier door de
eeuwen heen vele duizenden
mensen gevangen gezet en
honderden gemarteld. Het is
dan toch niet zo gek dat er een
paar zijn achtergebleven? Zo
lang je ze met rust laat, is er
niets aan de hand. Er is nog
nooit personeel weggelopen.
De Gevangenpoort.
De dingen die gebeuren, zijn
ook nooit echt vervelend."
Nou ja, moet Darius bekennen,
er is een keer een schoonmaak
ster luid roepend onder aan de
trap aangetroffen. Ze had het
gevoel gehad alsof een onzicht
bare hand haar van de treden
had geduwd. „Ze was helemaal
overstuur. Het bleek dat ze, lig
gend op de grond, voelde hoe
iemand haar vastpakte. Alleen,
ër was helemaal niemand in de
buurt."
Het is tijd om het gebouw zelf
maar eens te aanschouwen.
Zelf loopt Darius met de grote
kandelaar voorop, de donkere
kilte tegemoet. Hij gaat een trap
op en wandelt door een smalle
gang - 'pas op voor de drem
pels'- langs de eeuwenoude
kerkers.
Hier heeft hij meer dan eens
het idee gehad dat er een schim
wegschoot. Misschien wel daar
om loopt hij met vlugge tred
verder, naar de zolder die des
tijds slechts als opslagruimte
werd gebruikt. Hoewel hier al
leen mensen werden opgeslo
ten als het erg druk was in de
rest van het gebouw, en er ook
nooit is gemarteld, vertelt Dari
us dat dit nu juist het allereng-
ste gedeelte is van de Gevan
genpoort. „Vooral de doorgang
er naartoe is een plaats waar
niemand van ons graag komt.
Als ik hier ben om af të sluiten,
heb ik altijd het gevoel dat er
een paar ogen in mijn rug prie
men."
Op de een of andere manier is
het er volgens Darius ook nog
eens kouder en killer dan in de
rest van de gevangenis. En nu?
„Het zweet breekt me uit', geeft
hij toe.
Op dezelfde plek nam een van
de gidsen ooit de gedaante
waar van een kreupel jongetje.
„We hebben het nog nagezocht
in het archief en in de achttien
de-eeuw was hier inderdaad
een bewaker met een kreupele
zoon."
Alsof het allemaal nog niet ge
noeg is, komt ook het relaas ter
sprake van de gids die tijdens
zijn ronde alle ramen had ge
controleerd. „Hij hoorde daar
na een hoop kabaal. Toen hij
ging kijken, stonden ze allemaal
wagenwijd open."
Darius krijgt de smaak te pak
ken. 'Op naar de pijnkelder',
klinkt het opgewekt.
Neussplitsers, scheenbeen- en
knieschroeven, een rekpaal
waar mensen soms wel vijftien
centimeter langer van werden.
Na een minutenlange opsom
ming heeft de gastheer genoeg
soorten martelingen opge
noemd om je voor altijd een
heel ander beeld te bezorgen
van het Haagse verleden. „Met
regelmaat vallen er bezoekers
flauw, als ze dit soort verhalen
horen. Anderen rennen weg."
Eenmaal terug op het begin
punt stelt Darius voor om ook
nog een tijdje alleen in het ge
bouw te gaan zitten. „Dan wor
den er vanzelf allerlei dingen
merkbaar", klinkt het wervend.
Wie durft dan nog nee te zeg
gen? Voordat we erg in hebben,
zijn we dus terug in een van de
kerkers. „Als er iets is, dan gil je
gewoon", zegt de gids, waarna
hij zich omdraait en wegloopt.
Een griezelige stilte treedt in.
Het kaarslicht flakkert langs de
zwarte muren. Er is niets bij
zonders te zien. Minuten ver
strijken zonder dat er wat ge
beurt.
FOTO CPD JOS VAN LEEUWEN
Ach, waarom dan ook niet even
naar de zolder gelopen? Het is
er al net zo rustig. Ook een tijd
lang zitten op de onheilspellen
de doorgang blijft zonder resul
taat. Het kreupele jongetje laat
zich niet zien. Het wordt tijd
om weer terug te gaan. Maar
dan is weer die deur te zien, die
volgens Darius eerder op de
avond uit zichzelf leek te zijn
opengegaan. Het is niet te gelo
ven: hij is nu ineens weer geslo
ten! De grendels zijn keurig
dichtgeschoven. Maar Darius
had de houten deur toch juist
verder opengezet?
Om niet als een bange haas
over te komen, is het misschien
beter om het hem maar niet
meer voor te leggen. Toch blijft
de twijfel. Bij een volgende ont
moeting, enkele dagen later,
kunnen we onze nieuwsgierig
heid niet langer bedwingen.
Darius lacht. Niks aan de hand,
zegt hij. „Ik heb die nacht die
deur gewoon weer op slot ge
daan. Hij hoorde tenslotte
dicht." Dan moet hij weg om -
dit keer overdag - weer een
rondleiding te geven.
suzanne docter
Trage stroop (2)
Aan het eind van een verbouwing komt de
nota van de aanneiner. Vaak heb je tussen
tijds al in de beurs mogen tasten, maar ooit
komt de grote afrekening, het slotakkoord.
En hoe gaat het vaak met een slotakkoord?
Er klinkt altijd wel een vals toontje mee. Al
leen doet dat in dit geval geen pijn aan de
oren maar aan de portemonnee.
Door schande en vooral schade wijs gewor
den laat de burger een offerte maken voor al
les wat hij zich ter verbeteringen veifraaiing
van zijn onderkomen in zijn hoofd haalt. De
aannemer meet en rekent en lanceert binnen
een week of wat. zijn offerte. Bij wijze van
spreken elke kleni of moer wordt verant
woord. Elke plank met bijbehorende spijker.
De potentiële klant ziet met één oogopslag
dat het allemaal niet op een koopje zal ge
beuren. maar toch denkt hij. ha. Ik weet
nu waar ik aan toe ben. Mij naait
men geen oor aan, waarmee ik
straks extra goed naar het valse
slotakkoord van de rekening moet
luisteren. De klant als stuk onbe
nul Maar eerst heersen nog euforie
en uitgelatenheid. De bouwvak
kers nemen weldra bezit van het
pand met in hun gevolg de transis-
torradio's. Er zijn te veel zenders in
dit land, beste Rick van der Ploeg,
het aanbod is te breed en te luid
ruchtig. Je constateert een grappig
soort rivaliteit tussen de verschillen
de bouwvakkende branches. Ook
daar kun je de muziek bijhalen,
maar dan eerder een symfonieorkest
op tournee dat in een paar toonaar
den tegelijk speelt. Schilders zijn
strijkers en zijn net als de violisten in
een orkest de continue factor. Be
dachtzaam, vloeiendoog voor detail
HAN MULDER
De elektriciens zijn meer het nerveuze clubje
van houtblazers, klarinetten en hobo's. Er is
altijd wat. De loodgieters horen bij het koper,
trompetten en trombones. Het is de meest
sexy variant van het vak. Het gaat over wa
ter, heet en koud, lekkende daken. De tim
merlieden lijken op de cellisten. Nauwgezet
en melancholiek. Hout stamt van levende or
ganismen. De metselaars zijn van het zware
werk, slagwerk en bassen.
Al die mannen geven vrolijk op elkaar en op
eikaars metier af, maar drinken tegelijk vol
harmonie en in grote regelmaat koffie met
cake, hun meestal door de vrouw des huizes
gul aangereikt. In die sfeer van harmonie
past naadloos het verzoek, zou je dat tegeltje
zus en dat schroefje zo even kunnen meene
men. En kijk ook nog even naar de stortbak
in het toilet.
Dat is de tragische fout van alle absolute be-
ginners in verbouwingsland. Later, veel later,
komt de aannemer namelijk met de rekening
van het genotene. En geen extra plug is ver
geten. Geen extra geboord gaatje of er hangt
wel een mega-prijskaart aan. Voor al die
koffie en al die cake moet de vrouw des hui
zes bloeden. Het lijkt wel of her keurkorps
van de aannemer aan grote traagheid ten
prooi is du moment dat het - aardig als het is
- dat schroefje zus en dat regeltje zo aan
brengt. Alles gaat half zo langzaam. Uren,
dagen, maanden vliegen als een schaduw
heen en de aannemer maar schrijven.
Inderdaad. Constantijn Huygens had gelijk
toen hij drie eeuwen terug de bouwvakkers al
'trager dan stroop, ja zo notoir langzaam
noemde. De aannemer denkt, wie schrijft die
blijft. En jk denk, was ik maar een
doe-het-zelver die genoeg had aan zijn eigen
transistor en aan koffie met cake in grote re-
Het Nederlandse Sasquatch-ex-
peditieteam, dat sinds eind juni
bezig was de Gibsonwoestijn in
West-Australië te doorkruisen,
heeft maandagmiddag rond
drie uur plaatselijke tijd haar
einddoel bereikt. In het vier
honderd zielen tellende Abori
ginaldorpje Kintore, aan de
oostelijke rand van de woestijn,
wachtte de drie overgebleven
expeditieleden een warm ont
haal, zo liet cameraman Ed-
mond Ofner uit Lisserbroek per
satelliettelefoon weten.
De 41-jarige Ofner heeft samen
met de andere Nederlander
Mare Cornelissen (30) en de
Pool Marek Kaminski (35) on
geveer 800 kilometer door de
onherbergzame woestijn afge
legd. Het expeditieteam be
stond oorspronkelijk uit vijf le
den. Twee moesten voortijdig
afhaken, omdat zij de tocht te
zwaar vonden.
Ofner en Cornelissen bleken
aan het einde van de tocht bei
den bijna tien kilo afgevallen.
Dat is aanmerkelijk meer dan
na hun gezamenlijke en succes
volle Noordpoolexpeditie in
1997. De teamleden moesten
steeds voor bijna een week aan
eten, drinken en schone kleren
met zich meesjouwen.
Dat gebeurde aanvankelijk in
speciaal ontworpen bevoorra
dingskarretjes, maar die bleken
na twee weken moeilijk han-
I L L E N N IconS°
1 l l t in in hiet 2
,Dew
nnn meter
MU9 lindm
dager,e|jj|
•Li De
>eel zij
Nog 143 dagen eirena®[
nieuwe millenniufVgr(j(
aan. Reden voor
om in een dagelijlf \yi]
terug te kijken opLe|ftv
rijke gebeurtenissuroefj
plaatsgrepen op cijgen,
ponderende data |rbeel<
gelopen 1000 jaarjenTil
week: 9 aug 1964:1^™
likt wonden na opjhter r
Stones; 10 aug 16$oezic
Tromp sneuvelt b}dat °1
Heijde; 11 aug 198
Olympische goudf
Carl Lewis; 12 augüü Ei
Singer introduceer^
ste naaimachine; fn",r
1961: bouw Berlijij
begint; 14 aug 195fceeer
profvoetbalwedstifde-
Nederland. FJg
tiema
11 AUGUSTUS 1984 ™°nt
Het sportmerk Nike h'
nog altijd onder contJ*~
ook al heeft hij zijn air**'
loopbaan beëindigd, i
tennisser John McEniMAt
basketballer Michael!
Carl Lewis een amba^etje
voor de sport', zegt w&chW'
der Hans Faber van ert
dus is hij voor ons en|de v
bliek onverminderd if die
sant'. Op 11 augustus in
men de virtuositeit, spnd
souplesse van de atle$gere
hoogtepunt. Samen rl97 e:
ploegmakkers pakt hift be'
sprintestafette zijn viefelint
den medaille en dat al ma;
tijdens dezelfde Olyirjer ve
Spelen, die van Los Aiiets
Toch is het publiek eipt de
niet zo te spreken ove
die eerder het versprijvas
iswaar wint, maar zeliet 'e
probeert in de buurt ti ma
van het legendarischel
(8,90 meter) van Bob i
Hoon en miskenning
Lewis' deel, ook al evtË.
met zijn vier plakken j
dat Jesse Owens in 19J
de. Toch geeft Lewis ij
commentaar. 'Dankzij
lent dat God mij geget
en door keihard te traJf-
het me toch gelukt JeS
te evenaren'. Maar de? en
ning doet hem pijn err 1
eerste plaats bij het ver
op de Spelen in Ariana"
hij wraak. In 1997 krijrulZl
cieel de titel 'atletiek l(zonc
Voor Nike geen verrasi^en
iaL
is ijft
teerbaar en de snelheid te be
perken. Daarom werd al in het
beginstadium overgestapt op
een systeem waarbij twee per
sonen een rugzak droegen van
40 kilo en een lid van het team
afwisselend het karretje, met
een gewicht van rond de 100 ki
lo.
Omdat in de Aboriginalge
meenschap waar de expeditie
leden nu verblijven, geen alco
hol mag worden geschonken,
moet het team haar fysieke
prestatie luister bijzetten met
ranja. In het aanmerkelijk gro
tere Alice Springs komt morgen
ongetwijfeld alcohol op tafel,
verzekerde Ofner. Na Alice
Springs verblijft het team nog
twee dagen in Sydney en vliegt
van daar uit terug naar Neder
land. De expeditieleden komen
op 18 augustus aan.
De tocht door de Gibsonwoes
tijn was het eerste onderdeel
van het drie miljoen gulden
kostende project Origin Xpedi-
tion to the source, waarbij de
strijd wordt aangebonden met
de vier elementen: aarde, lucht,
vuur en water. De expeditiele
den willen de komende twee
jaar delen van de regenwouden
in Peru blootleggen, vier vulka
nen over de hele wereld be
klimmen en een nieuwe route
vinden over het poolijs van Ant
arctica.
MENSELI
Een 58-jarige AMERI^g
bezweken aan verwoi |r(j
die hij opliep toen ee
bij zijn zwembad doo m
plotselinge rukwind v één
de in een gevaarlijk p op
en hem in de nek en
stak. Dit heeft de poli
Bremen, Georgia, wai
onfortuinlijke incider
voltrok, bekendgema;
Een politiecommissaii
CUI, een dorpje in hel
oosten van Brazilië, h|
teren al zijn gevangen
laten wegens de eclipi
man gunde de drie gel
neerden ,,een laatste)
vrijheid" omdat hij er|
overtuigd was dat de»|
vandaag zou vergaan.) r
het Braziliaanse perslj
Estado opende de poli
de celdeuren en zette
op een drinken met di
genen. Nog dezelfde tf
heeft de minister van!
in zijn deelstaat de ccl
saris ontslagen.
Een Italiaanse soldaat
dens de Tweede Were
in Frankrijk zijn porte
verloor, heeft zijn dier
zit teruggekregen. Gil
FUGGI, een 78-jarige
van Rome, verloor zijn
monnee in de winterv
1942-1943 tijdens a(
dienst in de mondaine
plaats Saint Tropez. V
het Italiaanse persbut|
sa vond een Franse aai
de portefeuille in de nj
van een huis. Er zate
in van Fuggi's toenma!
hartsvriendin. Via dezJ
desbrief kon Fuggi 56jt
ter achterhaald worde£-
