>PORT
De martelgang
vans werelds
beste zeilster
Limburgse 'nobody' start vol vertrouwen bij 'the Reds'
'pDAG 7 AUGUSTUS 1999
3 VILLEM SPIERDIJK. 071-5356464. PLV -CHEF JANET VAN DIJK, 071-5356463
De beste van de wereld zijn biedt geen garantie op succes. Zeker niet als je
grootste concurrent Margriet Matthijsse heet. De zeilster troefde Carolijn
Brouwer in de Europe-klasse af en ging met de enige olympische startplek
aan de haal. „Wat er fout ging? Ik kan er wel een heel boek overschrijven."
Zover gaat Brouwer nog net niet, maar tijdens de vijf dagen waarin ze zich bij
zeiler Roy Heiner in Enkhuizen van de buitenwereld afzonderde, passeerde
wel zo ongeveer alles de revue. „Ik heb daar mijn hele olympische campagne
geëvalueerd. Alles schreef ik op: wat voor materiaal ik gebruikte, de omgang
met coaches, enzovoort." De retraite, die ook antwoord moest geven op de
vraag wat de Voorhoutse met haar toekomst wil, leidde tot innerlijke rust. In
haar ambitie om van haar hobby een beroep te maken, paste de overstap
naar de 470. Niet geheel toevallig een klasse waarin het NOS'NSF nog een
olympisch ticket te verdelen heeft.
door PETER VAN DER HULST
Carolijn Brouwer„Op een paar kernzaken is het fout gegaan.'
Gekscherend zei Carolijn Brouwer in het
verleden wel eens dat de nummer één of
twee van de wereld in de Europe klasse
niet naar de Spelen mag om plaats te ma
ken voor de van de Fiji Eilanden afkomsti
ge nummer 117. Na drie kwalificatieraces
bij Palma de Mallorca, Hyères en Medem-
blik (Spa Regatta) werd Brouwer - vorig
jaar nog als eerste Nederlander tot beste
zeilster van de wereld gekozen - het
slachtoffer van de olympische regel dat
elk land maar één equipe per zeilklasse
mag afvaardigen. En dat terwijl de Voor
houtse voor de medailles had kunnen
gaan.
„Op een paar kernzaken is het fout ge
gaan", gaat Brouwer in op de verloren
kwalificatierace met Matthijsse. „Ik ben in
het zeilen zover gekomen door altijd alles
in mijn eentje te doen. Dat wilde ik in de
olympische campagne zo houden, maar
op driekwart van de race kwam ik tot de
conclusie dat ik niet verder kwam zonder
input van buitenaf. Ik ben op zoek gegaan
naar coaches. In het najaar van '98 heb ik
daar veel tijd aan besteed, want je vindt ze
niet op elke hoek van de straat. Die speur
tocht is ook min of meer mislukt; alle goe
de coaches waren bezet. Ik ben in mijn
eentje verder gegaan."
Dat was wrang, omdat het Koninklijk
Nederlands Watersport Verbond (KNWV)
in de persoon van Rex Sly juist de experti
se in huis had die Brouwer zocht. „Hij
had de know-how die ik nodig had, maar
die kon ik niet krijgèn omdat hij onder be
paalde voorwaarden bij de bond in dienst
is getreden." Zo bedong Sly, die voor zijn
dienstverband al als privétrainer voor
Matthijsse optrad, dat hij de Rotterdamse
ook als bondstrainer exclusief zou kun
nen blijven begeleiden. „Over afspraken
in contracten hebben zeilers nooit zo veel
te vertellen. Ik heb me ook afzijdig gehou
den van de situatie." Brouwer had im
mers aangegeven het allemaal zelf wel te
rooien. „In feite heb ik niemand tot mijn
eigen wereld laten doordringen. Het lag
dus ook aan mij", ziet de Voorhoutse niet
in wrok om.
Want waarom zou je in je olympische
campagne dingen veranderen als je vorig
jaar de belangrijkse wedstrijden hebt ge
wonnen en tot 'wercldzeilster' bent ver
kozen? „Dat is eigenlijk het tweede wat
mis ging", zegt Brouwer. „Het jaar 1998
had niet zo'n ontzettend goed jaar mogen
zijn. Bij mij riep het een reactie op van 'ik
moet niet veel wijzigen en op deze manier
verder gaan'. Daardoor ben ik te conser
vatief in mijn beslissingen en veranderin
gen geweest. De manier waarop ik het in
'98 aanpakte, bleek voor de olympische
selectie niet genoeg te zijn. Dat besef je
pas achteraf. Dan heb je een coach nodig
die je op dingen wijst die je niet goed
doet."
De ontspannen toon waarop de zeilster
haar verhaal doet, staat in schril contrast
met de teleurstelling vlak voor de Spa Re
gatta. Brouwer besefte toen maar al te
goed dat ze tijdens de dramatisch verlo
pen olympische week van Hyères haar
kansen voor Sydney had vergooid. Ze wil
de de kwalificatiestrijd voortijdig staken,
maar een telefoontje met soling-zeiler
Roy Heiner bracht daar verandering in.
„In het gesprek met hem zei ik, dat als ik
eerlijk tegen mezelf zou zijn, ik moest
stoppen. Ik had er gewoon geen lol meer
in en ik vind altijd dat ik dat wel moet
hebben. Er waren momenten tijdens de
selectie dat het helemaal niet liep, maar
aan de andere kant: wat zijn nou drie
maanden waarin het niet lekker gaat op
een heel mensenleven. Het is dan maar
een kleine momentopname."
Een momentopname waarvan Brouwer
veel zegt te hebben geleerd. „Door be
paalde fouten te maken leer je heel goed
hoe je het de volgende keer wel moet
doen. Voor mijn overstap naar de 470 het
ik twee hele grote voorwaarden gesteld. Ik
wilde het juiste maatje vinden, omdat je
met zo iemand toch een speciale relatie
moet opbouwen. Niet alleen in de boot,
maar ook op de kant moet je met haar
kunnen leven. En, vanaf dag één wilde ik
begeleiding hebben, anders was het ge
woon een 'no-go'."
Aan beide 'eisen' werd voldaan. Na en
kele testraces met drie vrouwen vond
Brouwer in Marleen Cleyndert een part
ner. Bovendien kon ze zich ditmaal wel
van de bijstand van Rex Sly verzekeren.
Begin deze week ging de kogel door de
kerk. „Ik had 31 juli voor mezelf als 'dead
line' gesteld. Je moet toch ergens naartoe
werken", aldus Brouwer, die in de vooraf
gaande weken met leuke zeilprojecten
(EK J22 en de Tour de France a Voile) eni
ge afstand probeerde te nemen. „Ik heb
dat altijd al leuk gevonden. Ik zeg al jaren
dat ik me meer wil gaan richten op de
grote jachten. Daarin zie ik ook mijn toe
komst." En in dat toekomstbeeld past
perfect de 470. Daarin moet Brouwer bij
voorbeeld met een spinaker omgaan, en
krijgt ze met bemanning (al is het er in dit
geval maar één) te maken.
De Voorhoutse nam maar met moeite
afscheid van de Colors of Group 4, de
boot waarmee een Nederlandse equipe
deelnam aan die Ronde van Frankrijk
voor zeejachten. „Toch moest ik naar huis
om het 470-project voor te bereiden. Ze
hebben me bijkans vast moeten binden,
want ik had ook aanbiedingen om het WK
X99 en het EK IMX38 te zeilen. Ontzet
tend leuke dingen. Ik heb die races, en
ook de EK Europe, afgezegd om met de
470 aan de slag te gaan, want anders blijf
je een beslissing maar uitstellen."
Nadat Brouwer de knoop had doorge
hakt, was haar agenda meteen volge
boekt. Afgelopen dinsdag ging ze even op
en neer naar Engeland om een nieuwe,
door KNWV en NOC*NSF bekostigde,
boot op te halen. Een dag later moest ze
die alweer in de haven van Rotterdam af
leveren, daarvandaan wordt de boot per
vrachtschip naar Sydney vervoerd. Omdat
Cleyndert nog verplichtingen in Engeland
heeft, is Brouwer vervolgens zonder part
ner naar het EK 470 in Kroatië vertrokken.
Onder begeleiding van bondscoach Jaap
Zielhuis gaat ze daar ervaring opdoen.
„Fototoestel mee, afkijken, en veel vragen
stellen." Bij terugkomst gaat het duo
daadwerkelijk aan de slag. „In een geleen
de boot gaan we een maand lang werken
om het vaartuig onder de knie te krijgen.
En op 8 september vliegen we naar Syd
ney. Daar blijven we dan tot eind januari.
Daarna gaan we nog een maand naar
Nieuw-Zeeland."
Dan zal ook duidelijk zijn of deze twee
de olympische campagne van Brouwer
wel tot succes kan leiden. „Tot januari
trainen we vol door. We zullen dan bekij
ken hoe we bezig zijn; of het zin heeft om
verder te gaan, of dat we de boel stopzet
ten." Gaan de twee ervoor, dan moeten ze
voor een plek bij de Olympische Spelen in
enkele kwalificatieraces af zien te rekenen
met Lisa Westerhof en Alexandra Verbeek.
„De uitgangspositie is goed. Voor mezelf
heb ik op papier gezet hoe ik het de ko
mende tijd zo ideaal mogelijk kan aan
pakken." Het idee om in de 470 als be
manningslid aan de slag te gaan heeft ze
daarbij snel laten varen. „Ik heb er wel de
FOTO HENK BOUWMAN
goede bouw voor, maar mijn capaciteiten
liggen toch bij het sturen. Als ik beman
ningslid zou worden dan moet ik op nul
beginnen. Nu beginnen Marleen en ik
toch op zo'n 60 tot 70 procent van onze
capaciteiten." Beiden hebben namelijk in
het verleden al enige tijd in de 470 geva
ren.
Brouwer geeft toe dat er een last van
haar schouders is gevallen nu ze weer een
uitdaging heeft. „Ik ben echt een heel
doelgericht mens. Heb ik geen doel, dan
ben ik niet te houden. Dan knaagt de on
zekerheid, heb ik geen rust. Het klinkt te
genstrijdig, maar toen ik de tijd had om
na te denken, was ik onrustig. Nu de
agenda overvol is, heb ik weer rust. Ik kan
niet zonder een druk bestaan."
En druk krijgt ze het, de komende
maanden. Ze moet samen met Marleen
Cleyndert iets presteren dat nog nooit ie
mand is gelukt: binnen een jaar de top
halen in een andere zeilklasse. „Het is
niet zo van: ze stapt over, we geven haar
een pak geld mee, en dan doet ze het wel.
Mensen die dat denken, hebben geen ver
stand van zeilen. Natalia Via Dufresne
stapte na haar zilveren WK-medaille van
de Europe over op de 470. Zij begint nu
door te breken. In de Europe zou ik tij
dens de Spelen absoluut een medaille
kandidaat zijn geweest. In de 470 doe ik
een stapje terug, daar moet ik me wel bij
neerleggen."
Aan de juiste mentaliteit ontbreekt het
in ieder geval niet. Vlak na haar verloren
kwalificatierace met Margriet Matthijsse
was het opmerkelijk genoeg Brouwer zelf
die haar vrienden, kennissen en suppor
ters een hart onder de riem stak in de
nieuwsbrief die ze van tijd tot tijd schrijft.
„Jullie hebben het laatste nog niet van me
gehoord. Dit is pas het begin."
door ROEL WICHE
Uitgerekend in het jaar waarin de Engel
se recordkampioen een slordige veer
tig miljoen gulden pompte in de prestigi
euze 'Liverpool Academy', een restauratie
van de eens zo vermaarde jeugdopleiding,
spendeerde manager Gerard Houllier een
kapitaal aan buitenlandse legionairs. In
korte tijd trok de eigenzinnige Fransman
zeven gastarbeiders aan, onder wie doel
man Sander Westerveld (Vitesse) en de
stoere Finse verdediger Sami Hyypia (Wil
lem II). De enige aanwinst waarbij de knip
op de beurs kon blijven heet Erik Meijer,
transfervrij weggekaapt bij Bayer Leverku-
sen en voor veel supporters de grote on
bekende.
„In Engeland ben ik nog een nobody,"
geeft de 29-jarige spits grif toe, nadat hij
uitgebreid behandeld is aan een geïrri
teerde achillespees. „Maar dat ben ik wel
gewend. In Duitsland moest ik tegen klin
kende namen opboksen, hier kan ik me
opnieuw bewijzen. Vind ik wel prettig, die
luwte. Ik moet er niet aan denken dat je
als miljoenenaankoop door de mand
valt."
Adoratie Hoe relatief die luwte is voor
een speler van het grote Liverpool onder
vond hij reeds aan den lijve. Letterlijk. Na
een vriendschappelijke wedstrijd uit te
gen Wolverhampton Wanderers (0-2
winst) werd Meijer, toch geen vliegge-
wicht, bijna platgewalst door overenthou
siaste handtekeningenjagers. De eenmalig
international, die lichtgeblesseerd aan de
kant bleef, inhaleerde de adoratie als
opium. Zoals hij eerder al met volle teu
gen de typisch Britse voetbalsfeer opge
snoven had. „Zomaar een oefenwedstrijd
en dan zitten er 25.000 man in het stadi
on. Vijf-en-twintig-duizend! Een entoura
ge a la Heerenveen, maar dan in het kwa
draat. Hele gezinnen op de tribunes, wer
kelijk alles ademt hier voetbal. Kan Ne
derland nog een puntje aan zuigen."
Wat een ticket ook in Engeland kost,
veel 'Liverpudlians' moeten krom liggen
om zich te kunnen vergapen aan hun fa-
25SSS
iwiwiiiiip i w.
Erik Meijer: „Ik moet er niet aan denken dat je als miljoenenaankoop di
vorieten. De Merseyside, ooit de belang
rijkste voorpost van de handelsroute naar
Amerika, worstelt zich al jaren van de ene
naar de andere economische crisis. Ner
gens springt het verval stuitender op het
netvlies dan in wijken als Anfield, waar
povere arbeidershuisjes het Liverpool-sta-
dion in een houdgreep omklemmen. Af
gebladderde verf, perfect weerspiegeld in
de asgrauwe tinten waarop het Britse he
melgewelf patent lijkt te hebben. Toch be
zitten de bewoners een wonderlijke veer
kracht, heeft Meijer al rap ontdekt. „Je
verwacht dat de mensen gebukt gaan on
der een ontstellende werkloosheid, maar
iedereen is ontzettend vriendelijk. Positief
ingesteld ook. Veel delen van de stad zijn
oud en vies, maar dat zijn ze langzaam
FOTO UPPA
maar zeker aan het wegpoetsen. Hoewel
zeker niet alles gerenoveerd wordt. Het
klassieke erfgoed wordt gekoesterd, dat
siert de Engelse stijl."
Hoezeer de Britten aan hun spreek
woordelijke traditie hangen, blijkt tijdens
de fotosessie op Anfield Road, de fascine
rende voetbaltempel van Liverpool Foot
ball Club. De lambrizering stamt uit ver
vlogen glorietijden, evenals het befaamde
bord boven de spelerstunnel met de sim
pele woorden 'This is Anfield'. Ooit ter
motivatie opgehangen door Bill Shankly,
de legendarische manager die de club uit
de volkswijk katapulteerde naar de we
reldtop. Realist Meijer beseft dat het een
hele toer wordt om de slogan te mogen
aantikken, een goed gebruik van het ba
sisteam voor een thuiswedstrijd. De con
currentie in de frontlinie is enorm. Behal
ve de gouden tandem Michael
Owen/Robbie Fowler, gezamenlijke trans-
ferwaarde geschat op honderd miljoen,
moet Meijer ook nog opboksen tegen de
Duitse veteraan Riedle, de Tsjechische in
ternational Smicer en de Franse dribbelk
ont Camara. 'A hell of a job'.
„Owen en Fowler zijn meesters over de
bal. Vooral van Robbie kan ik genieten,
die scoort uit alle standen. Maar in de En
gelse competitie is meer nodig dan goed
voetenwerk. Body, fysieke power. En
vooral kopkracht. Ze missen lengte en dat
is knap lastig, zeker als het over de grond
niet loopt. Daar moet ik verandering in
brengen."
Eén Nederlander lijkt in ieder geval ver
zekerd van een vaste stek. Sander Wester
veld, reservekeeper van Oranje, werd voor
een recordbedrag uit Arnhem weggeplukt
om Liverpool na circusartiést Bruce Grob-
belaar en de stuntelende David James
eindelijk van een stabiele sluitpost te
voorzien. De doelman kan op de morele
steun van zijn Limburgse ploeggenoot re
kenen. „We zijn samen begonnen aan dit
avontuur en dat schept een enorme band.
Slapies op trainingskamp, een apparte
ment gedeeld. Die jongen is zo ongeloof
lijk zelfverzekerd. Hij wordt de absolute
nummer één hier."
Zo voorbeeldig als het voetballeven van
Westerveld tot nog toe verloopt, zo grillig
is de loopbaan die Meijer achter de kiezen
heeft. Fortuna, een rampjaar bij Antwerp
FC, Eindhoven weer Fortuna. Topjaren bij
MW, verloren illusies in het PSV-shirt.
Opkrabbelen in de Duitse competitie, ge
volgd door een droomtransfer naar Liver
pool. Toch was het geen gemakkelijke be
slissing om de plas over te steken, ver
klapt hij als we slenteren door de Albert
Docks, een fraai gerestaureerd stukje ha
ven waar de pubs en restaurants welig tie
ren. Niet een ultiem bod van Dortmund -
'een fantastisch contract, maar ik wilde
nog één keer iets heel anders' - bracht
hem aan het twijfelen, wel het carrièrepad
van levensgezel Sandra (30). „Net als ik
stond ze op het punt een mooie klapper
te maken. De gemeente Eindhoven bood
haar promotie aan op de afdeling proces-
beheer. Vijfentwintig werknemers zou ze
onder haar hoede krijgen. Het deed pijn
om die kans te laten lopen, ja. Maar San
dra weet dat ik al die jaren rekening met
haar heb gehouden. Nu was het mijn
beurt."
Vier dagen voor de eerste training in Li
verpool stapte het duo in het huwelijks
bootje. De wittebroodsweken brachten ze
gedwongen aan weerszijden van de
Noordzee door, maar zodra geschikte
huisvesting is gevonden neemt Sandra
Meijer een enkeltje Liverpool. Geen luxe
appartement met een verzameling badka
mers, zoals de club heeft aangeboden,
maar gewoon een 'leuk huisje met een
tuin'. Als het even kan met een ruime lo
geerkamer. Want 'Erik the Red', zoals hij
al door hel plaatselijke journaille gedoopt
is, wil heel veel vrienden laten meegenie
ten van het grote avontuur waaraan hij is
begonnen. „Straks houd ik hier een spet
terende millenniumparty," fonkelen de
pretoogjes. „Huur ik een bus af om het
thuisfront te laten overkomen. Rond kerst
en nieuwjaar spelen we drie wedstrijden,
dat wordt smullen voor die gasten."
Wellicht zit ook Arno van Zwam in de
touringcar, Fortuna-keeper en vriend
voor het leven. En misschien ook wel Sef
Vergoossen, ook al prominent gast op de
bruiloft. De oefenmeester plunderde ooit
de krappe MW-kas om Meijer te verlos
sen uit de anonimiteit. Meijer is hem er
nog steeds dankbaar om. „Veel mensen
hadden nooit gedacht dat ik het zover zou
schoppen. En om eerlijk te zijn, ikzelf ook
niet. Ik heb de mazzel gehad dat ik op de
juiste momenten een ploeg trof waar het
klikte. Met talent alleen red je het niet."
De ontboezeming verwaait langzaam in
de zilte bries die de eindeloze kade ver
koelt. Uit een pub schallen de onsterfelij
ke klanken van John, Paul, George en Rin-
go. Liverpool wacht ongeduldig op de
Meijerbeat.
Bar und böse
Amerika - Duitsland 2-0.
Je leest het regeltje en waar je
aan denkt is de Fed Cup.
Het is een uitslag die kan, 2-0
voor Amerika. (De beide singles
gewonnen door Amerika, waar
door het dubbelspel overbodig
was geworden). Waarschijnlijk
speelde Duitsland zonder Steffi
Graf. Goed mogelijk. Had die
niet onlangs op Wimbledon
haar nakend afscheid aange
kondigd? Maar je leest nog een
regel en nog een regel en je oog
valt op Matthaus. Voetbal?
Heeft Die Mannschaft verloren?
Van Amerika? Zijn er deze rijd
van het jaar dan interlands?
Dat vrouwen-WK is toch klaar
en trouwens, wat heeft Lothar
daarmee van doen?
Zou het om een andere Mat
thaus gaan? Een korfballer.
Siegfried Matthaus. Vaag staat
ons een korfbal-WK bij, dat aan
de gang was. Was dit nog de
wedstrijd om de zevende plaats?
2-0. Twee korven maar. Geen
wat je noemt korfbaluitslag.
Maar wie weet behoren Amerika
en Duitsland wel tot de zwakste
broeders (en zustersen mogen
we al blij zijn dat er, weken na
de thuiskomst van wereldkam
pioen Nederland, in de sudden
death toch nog een paar ballen
door de mand vielen.
Sudden death? Dan kan het
nooit 2-0 zijn geweest. Wel 2-1,
1-0 of26-25, maar nooit 2-0.
Toch voetbal dus.
Welt am Son tag: „Hele wereld
lacht ons uit.
Andere krant: Bar und böse.
Udo Lattek in zijn column: „Dit
moet consequenties hebben.
Franz Beckenbauer:
(Helaas heeft Der Kaiser' nog
niet gereageerd. Of van zijn
troon gevallen van verbazing en
lelijk terecht gekomen of chique
een balletje aan het golfen in de
Algarve, het Azorengebied of
Hawaii).
(U moet weten. Alle uitgeran
geerde Duitse trainers en alle ex-
vedetten die geen trainer zijn ge
worden maar dat wel hadden
willen worden, zijn columnist
van Bildzeitung geworden en
nemen het altijd en eeuwig op
tegen de Bundestrainer. Ook als
daar aanleiding toe bestaat).
Amerika - Duitsland 2-0.
Bij Team USA deed Stewart
mee. Earnest. Van NAC Breda,
Totodivisie. Gregg Berhalter van
SC Cambuur (viel helaas niet
in) was reserve. De Totodivisie!
SC Cambuur! En daar verloor
'Die Mannschaft' van. Het had
ook 5-0 kunnen zijn.
Het betrof een nikszeggend
(maar door sponsors en televi
sie, alle wedstrijden live op de
Duitse w, belangrijk gemaakt)
toernooi. Duitsland verloor met
4-0 van Brazilië, wat bijtende
kritiek tot gevolg had. Daarna
sloeg de sfeer om tot een lichte
euforie na een nipte triomf op
Nieuw-Zeeland en vervolgens
viel de hemel op Duitsland na
de knock-out tegen Amerika.
Goed beschouwd was de Duitse
hoerastemrning om het over-
winninkje op Nieuw-Zeeland
genanter dan verliezen van
Amerika. Nieuw-Zeeland, dat is
Far 0er, maar dan zwakker.
Je zou als Duitsers natuurlijk je
schouders op kunnen halen en
denken: de Confederations Cup,
in de hitte van Mexico, in de
heetste maand van het jaar, in
een periode dat Matthaus lekker
met Bayern Miinchen wat hoort
te pielen tegen amateurclubs,
met bovendien verre van het
sterkst denkbare elftal, wat doen
we hier? Dat het 2-0 wordt tegen
een stel Totodivisiespelers, nou
en? De poen pakken en wegwe
zen.
Maar clat lukt Duitsers niet.
Je hoeft de Duitse kranten niet te
lezen om ze toch gelezen te heb
ben. Lacherlich„Ribbeek
rauss!"Skandal in Mexico!"
Wer folgt: Liechtenstein?" Ge
weldig toneelspel is dat. Dat
overdreven gehuil als Duitsland
een wedstrijdje verliest, alsof de
wereld zojuist is vergaan.
Op het moment dat ik dit schrijf
is de Duitse bondscoach nog in
fucntie. Nog! Maar de dagen
van Erich Ribbeek zijn geteld.
De Duitse pers is het kanon aan
het laden en als al het kruit is.
samengeperst, dan - en niet eer
der, het wachten is nog op de
bijdrage van Beckenbauer, die
zal salpeter spuwen, maar pas
nadat hij is uitgegolfcl - wordt
Ribbeek met een luide knal uit
zijn lijden verlost. Eén troost, na
zijn ontslag kan ook Erich Rib
beek altijd nog Bild-columnist
worden.
Frank
Snoeks is
verslaggever
van Studio
Sport
