Duinrell studeert
op extra controle
wapen op je heup staat zo uitdagend'
'Zo'n
'Dieren en kinderen zijn liever dan mensen'
Regio
f NiteSaardis
eDAG van...
Het had een regelrechte
amp kunnen worden'
jglJPAG 16 JULI 1999973
Peter van Deursen: „Ik heb In vijfentwintig jaar nog nooit een wapen nodig gehad." foto dick hogewoning
Van Deursen ziet het nut van
wapens echter niet in. „Ernstige
vergrijpen? Welnee... Stropers
met wapens? Nou, die paar ko
nijnen die hier nog zitten...
Stropers zie je de laatste jaren
niet meer." Hij haalt een paar
oude wildstrikken uit zijn la en
strikt een stropje. „Kijk dit werd
dan aan een afrastering gehan
gen. Als er een konijn aankwam
en er in liep, trok-ie zichzelf
vast. Maar dat is allemaal niet
meer aan de orde, joh. Ik kom
die strikken niet tegen en mijn
collega's ook niet. We hebben
een voormalig jachtopziener
van het koninklijk huis in dienst
en die heeft er wel een neus
voor, maar die ziet ze ook niet."
Het beleid van Staatsbosbe
heer is dat er geen wapens wor
den gedragen. Van Deursen is
er dan ook niet voor dat DZH-
wachters binnenkort wel weer
bewapend zijn. „De ene wach
ter draagt dan wel een wapen
en de andere niet. Zo'n wapen
op je heup staat ook zo uitda
gend. Staatsbosbeheer ziet het
beheer van het gebied als gast
heerschap. Je moet onze sur
veillance zien als voorlichting.
Zijn er vragen, dan proberen
wij die te beantwoorden. Het
werkt ook preventief als ze je in
mie van der Vlugt is voor
[oos Boom een ldankbord,
neraad en een (soort) moe-
Biologisch kan dat laatste
L Sjanie is 40, Koos 33. Ze
ben geen bloedband, wel
vertrouwensrelatie. Dat
i vooral als Koos haar op
stertoon samenzweerderig
vraagt. „We moeten daar-
tzo gauw mogelijk eens
ten", zegt Sjanie dan.
5317: noemt zichzelf in goed Ne-
lands jobcoach. Werkbege-
ier, zo voegt ze er na enig
lenken in nog beter Neder-
3-30tE dsaan toe. De Nieuwe-We-
ïtent n8se wefkt in het dagcen-
8.301 m v°or verstandelijk gehan-
apten in Voorschoten, on-
van de stichting Gemi-
SVG. Een van haar taken is
begeleiden van mensen op
t'werkplek'. Koos Boom is
jvan hen. Hij werkt in de
Ünhèt ^.envan ^et kinderdagver-
f 't Hummeltje in Wasse-
ï- Hij wast, stoft, zuigt,
jmt en zet het eten klaar - hij
p°st| ngt alleen de kinderen niet
daq 11 bed. Vier dagen in de
ik. van kwart over negen tot
uur. Al meer dan vijfjaar.
arvoor werkte hij in het dag-
-nsan trum- 'n industriegroep.
pakte hij allerlei produc-
in.
is in de twee weken zoekt
nie hem op. „Hij is erg zelf-
CASsr
juist die oude
details
Onder het toeziend oog van werkbegeleidster Sjanie van der Vlugt brengt Koos Boom het eten rond in kin
derdagverblijf 't Hummeltje. foto dick hocewoning
standig, maar soms is hij uit het
veld geslagen. Af en toe moet je
hem sturen. Bijvoorbeeld als de
wasmachine kapot is. Dan weet
hij niet wat hij moet doen. En
nu is het drukker, omdat er in
deze vakantietijd overdag ook
kinderen van de naschoolse op
vang zijn. Bovendien is zijn col
lega, ook een verstandelijk ge
handicapte, op vakantie."
Zelf vindt Koos dat niet eens zo
erg. „Zoveel ruimte hebben we
hier niet. Nu kan ik me tenmin
ste lekker bewegen." Niet dat
hij een hekel heeft aan Annet
Voogd. Zeker niet. Ze wonen al
lebei in een gezinsvervangend
tehuis in de Merenwijk in Lei
den. Maar toch. „Dit is mijn
keuken", zo leidt hij zijn bezoe
kers rond. Met de nadruk op
mijn. „Laat je werkschema eens
zien", vraagt Sjanie hem. Koos
duikt in een van de keukenkast
jes en toont de werkzaamheden
voor de Babbels, een van de
groepen in 't Hummeltje die
verder luisteren (ze behoren dat
althans te doen) naar namen
als Rakkers, Kabouters en
Kwebbels. „Hier staat wat ze al
lemaal nodig hebben. Eén licht
bruin brood, één donkerbruin,
twee smeerkaas, sandwich-
spread, enzovoort. Ik hoef daar
niet meer naar te kijken. Echt
niet hoor. Het zit allemaal in
mijn hoofd."
Sjanie glimt als een trotse moe
der. „Hij doet het goed", zegt
zij in navolging van adjunct-di
recteur Mariëtte Timmermans,
die erg tevreden over hem is.
„Hij heeft een vrij hoog niveau.
Hij kan lezen en schrijven en
doet erg veel. Wij zijn op proef
met hem begonnen, omdat we
ook niet wisten hoe het werken
met een verstandelijk gehandi
capte zou bevallen, maar het
gaat prima. Hij heeft een jaar
contract. Dat wordt elk jaar ver
lengd."
De werkgebeleider inhaleert de
complimenten met volle teu
gen. „Het is heel dankbaar om
met deze mensen om te gaan.
Het is ook heel afwisselend. Er
zijn er die vakken vullen bij Al-
bert Heijn of in Overduin, de
psychogeriatrische instelling in
Katwijk. De een kan meer dan
de ander, maar je moet niet kij
ken wat ze niet kunnen, maar
wat ze wél kunnen. Je moet ook
heel veel geduld hebben. Je
moet je helemaal inleven in
hun gedachten. Ik moet er wel
bijzeggen dat Koos een van de
beteren is." Hij bewijst dat op
deze dag regelmatig. Bijvoor
beeld als hij asbakken afwast.
„Ik vind dit altijd een vieze be
doening." Op de vraag of hij
zelf ook rookt, geeft hij zonder
bedenktijd een gevat antwoord.
„Nee, ik rook alleen mee, dan
krijg ik al genoeg naar binnen."
Na het afwassen maakt hij de
eetmandjes voor de kinderen
klaar. Brood, melk en fruit. „Ze
moeten verplicht fruit eten.
Denk ik, éaééch wat zielig. Zelf
lust ik alleen bananen en ap
pels. Zij moeten alles eten." In
de diverse lokalen kruipen peu
ters over de grond, over elkaar
en over de leidsters heen. „Hal
lo kindertjes", zo laat hij over
duidelijk merken dat hij van
hen houdt. „Ja, ik vind ze lief.
Net als dieren. Die kun je ook
knuffelen. Ik zeg altijd, je kan
beter dieren en kinderen dan
mensen om je heen hebben.
Mensen zijn hard en grof. Als je
iets vraagt, worden ze boos.
Niet hier, hoor."
Omdat dieren kennelijk ook zo
veel van hem houden ('Ik heh
thuis een aardige dierentuin
met konijnen en guppen en de
honden in het dierenasiel vin
den het fijn als ik ze uitlaat'),
wil Koos graag elke dag met
beesten werken. Mensen hou
den dat vooralsnog tegen. Met
het geduld van een moeder legt
Sjanie uit: „Hij heeft een half
jaar geleden aangegeven dat hij
wat anders wil doen. Ik heb
hem toen een arbeidsinteresse-
test afgenomen en daar is uit
gekomen dat hij heel graag met
dieren wil werken. Bijvoorbeeld
in het asiel in Leiden. Het na
deel is dat dat werk niet wordt
betaald. In 't Hummeltje krijgt
hij wel een vergoeding. Maar
het mag ook niet te veel zijn.
Maximaal honderd gulden per
maand, anders wordt hij gekort
op zijn uitkering."
jan preenen
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een Ingevulde cheque (geen
overschrijvingskaart) ter waarde van vijf gulden (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) op te sturen naar het Leidsch
Dagblad, 1-a.v. Leidsch Dagblad Archieven, postbus 54, 2300 AB Lelden of door contante betaling aan de haiie van het Leidsch
Dagblad aan de Rooseveltstraat 82. U ontvangt de foto binnen drie weken.
Werkbegeleidster Sjanie van der Vlugt
Zandkastelen bouwen bij Noordwijk op Zee
Aan het festival 'Noordwijk op
Zee' van zaterdag 17 juli zijn
nog twee activiteiten toege
voegd. Vanaf 19.00 uur kunnen
volwassenen en kinderen op
het zuidstrand tussen de pavil
joens Beach End en Los Tios
onder deskundige begeleiding
meebouwen aan een zandkas
teel. Op dezelfde plek kan men
in de branding kanoën, behal
ve tijdens de airshow. Beide
activiteiten worden georgani
seerd door NJHC-sportherberg
De Duinark. Ze duren, afhan
kelijk van het weer. tot onge
veer 23.00 uur. Het hele festi
val, met live-muziek en allerlei
activiteiten op het strand en
spektakel op en boven het wa
ter, duurt van 18.00 tot 24.00
uur.
De weersverwachting voor
het Noordwijk op Zee-festival
is ditmaal gunstig. Vorig jaar
werden de activiteiten op het
water en het vuurwerk vanwe
ge de wind afgelast. De her- 1
kansing van het festival in au
gustus werd zelfs in zijn geheel
afgeblazen.
Dit jaar zijn er twee festivals
gepland; het tweede is op 21
augustus.
uit de Leidsch DagbladAHCHIlïVliN
ANNO 1899
Zaterdag 15 Juli
NOORDWIJKERHOUT - In de afgeloopen week
hebben we een macht van werk gedaan. Aan
het bollen rooien waren we reeds en hebben
dat voortgezet. Voor het grootste deel liggen ze
reeds schoon op de stelling. Menig hond gras
viel voor de zeis en nog meer kwam droog in
den hooiberg. Waarschijnlijk wordt niet zooveel
gewonnen als het vorig jaar, maar gelukkig is
daarvan nog een mooie stuit overgebleven. De
erwtenkluts kwam ook met gang; alles is aan
het plukken; zelfs kinderen zijn nu geld waard.
Meenden we eerst, dat de storm van voor veer
tien dagen, die de erwten soms met rijzen en al
tegen den grond had geworpen, den tuinder
groote schade had toegebracht, het daarop ge
volgde weer heeft veel hersteld en het beschot
mag goed genoemd worden. Alles is bestemd
voor de fabrieken van verduurzaamde levens- i
middelen te Leiden. Dat het onkruid bij zulk
weertje ook in het oog en de aardappelen en
boonen er van zuiver dient gehouden te worden
is duidelijk en even begrijpelijk zal het zijn, dat i
we bij het uitstekende, doch heete weer een
druppel zweets aan ieder haar hadden. Woens-
aag-avond werden we verfrischt door een heer
lijke bui, weinig onweer en veel regen. Groeien
dat het dan ook doet! Men vindt daarom geen
andere dan tot dank gestemde harten.
ANNO 1974
0il-
imb- e
nog één slachtoffer van
uit de hand gelopen politie-
baslfening op het strand van Kat-
injS jfc in het ziekenhuis. Het be
ft een 26-jarige man. Vier van
vijf de agenten-in-opleiding
medische hulp nodig had-
ïefiein zijn weer thuis. Twee van
jrote n> een vrouw van 20 en een
(atic an van 22, zijn gisterochtend
itslagen, een man van 33 van-
ag.
Eén van de redders die
Densdagavond de drenkelin-
m weer aan land brachten, is
pirant-agent Lars Mulligen.
j heeft een paar benauwde
enblikken beleefd in het Kat-
se zeewater. „De aspiran-
zijn met bepakking in zee
oian. Op een gegeven mo-
ent zagen we dat het uit de
liep, dat ze weg werden
en. Ik ben het water in ge-
aft samen met één van de
jjyolc van voorpagina
begeleiders die op de hoogte
was van de gevaren. Dat is hem
zelf bijna noodlottig gewor
den."
Volgens Mulligen raakte een
van de vrouwelijke aspiranten
volledig in paniek. „Ze ging hy
perventileren. Ik ben naar haar
toe gezwommen en heb haar
gekalmeerd met een klap op de
kop. Met reddend zwemmen,
zoals je dat leert, kom je echt
nergens. Je moet gaan improvi
seren. En dat is me gelukt. Maar
vraag me niet hoe. Ik ben er
dankbaar voor dat ik niet in pa
niek ben geraakt. Dat leer je wel
op de opleiding. Maar dit was
toch wel even heel wat anders."
Mulligen was was niet hele
maal fit meer toen hij het water
in ging. „We hadden net een
vermoeiende sportdag achter
de rug en zoiets eist natuurlijk
zijn tol. Gelukkig is alles goed
afgelopen. Maar het had een re
gelrechte ramp kunnen wor
den."
ewoners Warmonderweg
rillen bredere parkeerplaatsen
innievan uffelen
gemeente Oegstgeest maakt
parkeerplaatsen aan de War-
onderweg mogelijk breder,
dens een informatieavond
»r renovatie van het riool aan
tstuk Warmonderweg tussen
Kempenaerstraat en de
irelaan, wezen bewoners er-
dat uitstappen op de weg na
[keren vaak 'riskant' is.
^uto's rijden erg dicht langs
parkeerstrook. Het is echt
aarlijk om uit te stappen.
>ral voor een oude vader of
eder die dit niet zo snel
zo stelde een van de vijf-
aanwezige bewoners. Het
dat vanaf 1 november
mfietsers binnen de be-
nvde kom niet meer op de
mogen rijden, maakt
itappen nog riskanter.
)e gemeente wilde na de rio-
ngswerkzaamheden eigen-
alleen betontegels leggen in
groenstrook langs de weg,
lat automobilisten voortaan
tmeer in het gras hoeven uit
Happen. Zo zouden zij hun
dichter aan de kant kun-
parkeren. Het merendeel
de gisteravond aanwezige
oners wilde liever een bre-
;tenj 5 parkeerstrook ten koste
isscl het groen of de stoep.
r g£ let huidige rioolsysteem
\t nog uit de jaren vijftig en
aangetast dat er
ce is van instortingsgevaar,
het vervangen van het sys-
m moeten de groenstrook,
delijl ik'
het fietspad en de parkeer
strook aan de Warmonderweg
worden opengebroken. Bomen
en struiken moeten wijken.
Over nieuwe beplanting wil de
gemeente nog met een viertal
omwonenden overleggen.
Om de auto tijdens de werk
zaamheden te kunnen parkeren
stelde een bewoonster een tij
delijke ontheffing van de blau
we zones in de De Kempenaer
straat voor. „Ik heb eerlijk ge
zegd geen idee waar ik straks
mijn auto moet zetten." De ge
meente beloofde hier nog naar
te zullen kijken.
Tot opluchting van enkele
bewoners maakt Oegstgeest de
inritconstructies aan de Prin
senlaan en de Prins Bemhard-
laan breder met een 'zo flauw'
mogelijke helling. Een van de
klachten luidde dat bij het
rechtsaf slaan de Warmonder
weg op automobilisten bijna de
linkerweghelft oprijden en de
drempels van de inritten te
hoog waren.
In het nieuwe rioolsysteem
krijgen alle huizen een eigen
aansluiting op het hoofdriool
en worden beerputten die bin
nen vier meter van het trottoir
liggen afgesloten. Beerputten
die dichter bij de huizen liggen
mogen bewoners ook laten af
sluiten, maar dit hoeft niet. De
werkzaamheden beginnen in
september en zullen zo'n twee
maanden in beslag nemen. De
gemeente verwacht in ieder ge
val wel voor de kerstvakantie
klaar te zijn.
Duinwachter Peter van Deursen ziet dienstwapen niet zitten
Dinsdag 16 juli
wassenaar
connie van uffelen
„Dienstwapens? Nooit gehad
en nooit nodig gehad. Ook ik
niet. En ik loop hier al 25 jaar
rond." Peter van Deursen werkt
als duinwachter bij Staatsbos
beheer aan de Wassenaarse-
slag. Hij is een opsporingsamb
tenaar die bevoegheid heeft om
bekeuringen uit te schrijven.
Samen met zes maten surveil
leert hij in het Hollands Duin
dat 3.000 hectare groot is. Dit
duingebied omvat de Ganzen-
hoek, Berkheide, de Coepelduy-
nen en boswachterij Noordwijk
tot aan de grens met Zand-
voort.
Een gedeelte van het gebied
van Staatsbosbeheer, het Was-
senaarse duingebied Meijendel,
wordt door Duinwaterbedrijf
Zuid-Holland (DZH) gehuurd.
De arrondissementsrechter in
Rotterdam besloot deze week
dat duinwachters van DZH hun
dienstwapen weer mogen dra
gen. Naast hun wapenstok en
handboeien. Om een dreigmid
del te hebben bij bijvoorbeeld
de jacht op een wildstroper.
Twee jaar geleden werd het
dragen van een vuurwapen ver
boden, nadat de hoofdofficier
van justitie en de korpschef dit
adviseerden aan de procureur-
generaal. Dat gebeurde tot on
genoegen van de duinwachters,
die de dertig jaar daarvoor wel
wapens mochten dragen.
Vervolg van voorpagina
De directie van Duinrell studeert continu op mogelijkhe
den om aanrandingen in het Tikibad te voorkomen. „We
hebben toezichthouders die undercover meezwemmen,
camerabewaking en lopen regelmatig alle hoeken na om
te kijken of er nog duistere plekken zijn die beter verlicht
kunnen worden", zegt woordvoerder P. Wijnen. Maar
dat biedt volgens hem toch geen honderd procent ga
rantie op het uitblijven van nieuwe incidenten.
kibad de laatste weken zoveel
meisjes zijn lastig gevallen.
Als badmeesters constateren
dat jongens vervelend zijn wor
den ze na een waarschuwing 'in
de kraag gegrepen' en uit het
zwembad gezet. Als meisjes - of
hun ouders - een klacht indie
nen schakelt Duinrell de politie
wassenaar erna straatsma
„We houden onze ogen en oren
wijd open en als er weer wat ge
beurt is dat een reden om alle
voorzorgsmaatregelen nog weer
eens een keer te evalueren.
Maar het is toch vooral een
maatschappelijk probleem",
zegt Wijnen. Hij gaat er vanuit
dat het toeval is dat er in het Ti-
Volgens de Duinrell-directie
is de kans op incidenten het
grootst tijdens de schoolreisjes
periode, wanneer het heel druk
is in het Tikibad. Om die reden
besloot de Duinrell-directie na
vorige incidenten om meisjes
en jongens tijdelijk apart te la
ten zwemmen.
De grootste drukte met
schoolreisjes is inmiddels weer
voorbij en op 2 juli is het ge
scheiden zwemmen daarom
weer afgeschaft. „Het gaat om
pubers die hier dan komen en
de onderlinge sociale controle
valt in de puberale leeftijd weg.
Bij dit laatste geval ging het ook
om puberaal gedrag. Die jonge
tjes hebben die drie meisjes be
tast en zijn daarna blijven don
derstenen." De drie meisjes wa
ren met schoolreisje in Duin
rell.
je autootje voorbij zien rijden.
Dat wil niet zeggen dat er geen
bekeuringen vallen. Jaarlijks
zijn dat er enige tientallen."
Maar wapenstokken of hand
boeien? „Welnee, joh. Ik ga
toch niemand in de handboei
en slaan? Weet je wat het is, als
er problemen zijn roepen we de
politie erbij. We hebben alle
maal mobiele telefoons waar
mee we de politie makkelijk
naar de plaats toe kunnen lei
den. Ze weten goed de weg. Ze
zijn er vaak binnen vijf minu
ten", zegt Van Deursen.
„Meestal hebben we de politie
nodig voor ongelukjes op fiets
paden. Schaafwonden of men
sen die het aan hun hart heb
ben gekregen." Veel schok
kends gebeurt er volgens hem
niet.
Met agressie zou het ook wel
meevallen. Hij en zijn collega's
hebben daar een cursus sociale
vaardigheid voor gevolgd.
„Omgaan met publiek. We zijn
twee weken in een conferentie
oord geweest om voor allerlei
situaties te trainen." Van Deur
sen zegt juist nogal eens leuke
reacties te krijgen als hij een
bon uitschrijft. „Ik heb eens
een keer gehad dat ik vissers
bekeurde. Die kon het niet
schelen. Ze zeiden: 'Kom er effe
bijstaan in je pakkie, dan ma
ken we een fotootje'. Het was
dolle pret. Wie weet zeggen ze
thuis dan: 'Van hem hebben we i
een bekeuring gehad'." I
KOUDEKERK - Het gezelschap uit Koudekerk dat gisteravond aan de trip naar Mallorca begon.
foto archief leidsch dagblad
KOUDEKERK AAN DEN RIJN - Met een vlieg
tuig van Transavia vertrok een groot gezelschap
gisteravond naar Mallorca, voor een gezamen
lijke vijftiendaagse vakantie. Het illustere ge
zelschap bestond uit 49 mensen: leden van de
voetbalvereniging, al dan niet met vrouw en/of
kinders. De jongste van de groep was een baby
van anderhalf jaar oud. De Koudekerkse voet
ballers zijn zeer tevreden over hun jaarlijkse
'uitstapje'. Vorig jaar bezocht men het Spaanse
vasteland, het jaar daarvoor ook Spanje, daar
voor Oostenrijk en de eerste buitenlandse reis
ging naar Zwitserland. In den vreemde speelt
men dan een paar vriendschappelijke wedstrij
den tegen een elftal uit het vakantieland om
aan de reis een sportief tintje te geven. Dit jaar
heeft men als tegenstander de club 'Seleccion
Adderios'. Men verheugt zich op de ontmoe
ting, hoewel de voetballerij in Spanje vaak on
der barre omstandigheden moet plaatsvinden.
WASSENAAR - Zondag werd een speciale
dienst gehouden in de 'kerk' op camping Duin
rell, die gevestigd is in het kasteel. Jeroen, een
zoontje van een vaste standplaatshouder, werd
gedoopt. Het was de eerste keer, dat zoiets op
Duinrell gebeurde. De kerkdiensten voor kam
peerders worden bijzonder druk bezocht. Geen
deftige dominee's, maar voorgangers en bezoe
kers in campingtenue. Na afloop blijft men
dan gezellig napraten bij een kopje koffie. Het
spreekt vanzelf, dat het initiatief van de Was-
senaarse Raad van Kerken ook door de directie
van Duinrell wordt gewaardeerd. Op zaterdag
avond vindt de eucharistie-viering plaats, ter
wijl op de zondagmorgen de protestantendien
sten plaatsvinden. De Duinrell-trein wordt ie
dere zondagmorgen omgedoopt tot 'kerk-ex-
press' waarvan de vele kampeerders gebruik
maken om zich naar de diensten te laten rij
den.
