Liefde op de werkvloer
is nog altijd taboe
M
WEER
Passagier weer de dupe
Niets is veilig voor The Sun
Bart de Graaff herstelt
van licht herseninfarct
178
Een beetje fret heeft zijn eigen slaapz;
WOENSDAG 7 JULI 1999
T A A
Wie vandaag de dag met het vliegtuig op vakantie gaat, kan stee
vast rekenen op vertragingen. Zowel op de heen- als op de terug
reis. Dat betekent urenlang rondhangen op luchthavens. Vaak ver
stoken van iedere vorm van informatie over de oorzaak en de duur
van de vertraging, kunnen de irritaties hoog oplopen. De mondige
passagier laat zich anno 1999 geen knollen voor citroenen verko
pen.
Toch laten verreweg de meeste vakantiegangers de vertragingsel
lende gelaten over zich heenkomen. Ze zijn niet anders gewend.
Het begint al op Schiphol. Het kan tergend lang duren voordat je
erin slaagt je ticket voor een instapkaart om te ruilen. Veelal volgt
een lange wandeling naar de gate alwaar men te horen krijgt dat
het toestel is vertraagd. Na uren wachten kun je eindelijk aan
boord om vervolgens in de volgepakte veewagen - die tegenwoor
dig charter heet - opnieuw te vernemen dat het zo druk is dat ver
trek er voorlopig niet inzit.
Eenmaal in de lucht is de opgewarmde diepvriesmaaltijd de eerste
in een rij aanslagen op maag en darmen. Op de plek van bestem
ming begint het wezenloos staren naar een lege bagageband. Wie
het geluk heeft dat zijn koffer met'hetzelfde toestel mee is, kan ver
volgens eindelijk aan zijn vakantie beginnen. Vliegen is allang geen
pretje meer.
Directeur Peter Legro van Transavia Airlines, Nederlands grootste
vakantievervoerder, kwam deze week met een lumineuze oplos
sing voor alle problemen. Laat die vervelende passagiers nog vroe
ger voor vertrek op de luchthaven komen. En wie niet ruim op tijd
aanwezig is, mag niet mee.
Nu staat Legro niet bekend om zijn genuanceerde opvattingen.
Maar om nu zijn klanten op het matje te roepen als mede-schuldi
ge aan de vertragingen is - om in zijn eigen vocabulaire te blijven -
de 'bloody limit'. Oorzaak van alle problemen is de weigering van
een aantal Europese lidstaten om de zeggenschap in zijn lucht
ruim uit te besteden aan Eurocontrol, een overkoepelende ver
keersleiding die nu duimen zit te draaien. Daardoor ontstaat een
zeer ineffeciënt gebruik van het luchtruim. Klachten van onder an
dere Nederland over deze situatie lijken in Brussel aan dovemans
oren gericht.
In plaats van de passagier de schuld te geven, zouden Legro en
consorten zich nog actiever in het Brusselse lobbycircuit moeten
bewegen. De luchtvaartmaatschappijen zelf zouden hun dienst
verlening aan gestrande reizigers fors kunnen verbeteren. En wel
licht is het een idee om op drukke momenten het aantal geopende
incheckbalies te vergroten. De passagier wordt namelijk tijdens
zijn reis al voldoende geschoffeerd.
Niets is veilig voor het Britse
boulevardblad The Sun. On
danks extreme veiligheidsmaat
regelen heeft de krant foto's
van het huwelijk van Spice Girl
Victoria Adams en voetballer
David Beckham kunnen be
machtigen.
'The Sun rules OK!', was de
trotse kop boven de fotorepof-
tage die het blad vandaag af
drukte. Het blad OK! had een
dikke 3 miljoen gulden betaald
voor de exclusieve beeldrech
ten van het zondag in het Ierse
Luttrellstown Castle voltrokken
huwelijk.
OK! en het bruidspaar deden
alles om de roddelpers te slim
af te zijn. Er was een vliegver
bod afgedwongen boven het
kasteel en het bruidspaar liep
door een tunnel van zeildoek
om de fotocamera's te ontwij
ken. Desondanks drukten The
Sun en ook de collega's van de
Mirror de kostbare afbeeldin
gen met trots af.
Bart de Graaff lijkt niets be
spaard te blijven. Naar nu be
kend is geworden is de BNN-
oprichter op 13 juni getroffen
door een licht herseninfarct.
Volgens de doktoren is de kans
op een volledig herstel echter
zeer groot.
De Graaff mag waarscliijnlijk
deze week al het LUMC, het
vroegere Academisch Zieken
huis, in Leiden verlaten. Daar
werd hij vorige maand onder
zocht, nadat hij plotseling zeer
vergeetachting werd en zich
niet meer kon oriënteren. Na
het maken van een scan bleek
dat De Graaff thuis een licht
herseninfarct had gekregen. De
Graaff was op dat moment net
Zomer gaat op volle toeren draaien
Tijdens de afgelopen nacht was de aarde het verst van de zon verwij
derd. De afstand bedroeg ruim 152 miljoen kilometer tegen 147 mil
joen in januari. De reden dat de afstand nu zo groot is heeft te maken
met de ellipsvormige baan die onze planeet om de zon beschrijft. Door
de grote afstand is de snelheid wat minder dan wanneer de aarde
dichter bij de zon staat. Daardoor doet de aarde er langer over om
een deel van haar baan af te ronden. Dit is te vergelijken met een
steen die je ronddraait aan een koord. Zodra je het koord iets laat
vieren is duidelijk merkbaar dat de steen minder snel ronddraait.
De iets tragere aarde heeft tot gevolg dat het zomerhalfjaar op het
Noordelijk Halfrond drie dagen langer duurt dan het winterhalf
jaar. Het verschil wordt rechtgezet door het korten op de dagen
van februari. De grote afstand van de aarde tot de zon heeft overi
gens geen effect op het weer en voor zover bekend ook niet op de
natuur. Kortom zomerweer in West Europa is de zomer niet aan
toonbaar minder warm dan op vergelijkbare breedten op het
Zuidelijk Halfrond.
De komende dagen gaat de zomer trouwens op volle
toeren draaien. Onder invloed van een krachtig hoge-
drukgebied boven de Noordzee is het droog, overwe
gend zonnig en warm met in het weekeinde tempera
turen tot 26-27 graden. De warme lucht wordt aan
gevoerd door een oost tot noordoostenwind. Morgen
zijn er tijdens de ochtenduren nog wel wolkenvel
den. In de middag breekt de zon door en bij een
zwakke wind uit het noorden stijgt de temperatuur
tot circa 23 graden.
jan visser
Eén op de tien werknemers verliefd op een collega
Verliefd zijn op een collega. Het komt vaker voor dan menigeen denkt. Uit onderzoek blijkt dat één op de tien werknemers de (huwelijks)partner
heeft ontmoet in het bedrijf. Toch is liefde op de werkvloer in de meeste gevallen onbespreekbaar.
Wie het 'lek' is geweest, is
nog niet bekend. Volgens het
persbureau WENN zou een van
de '263 dierbare gasten' bij het
huwelijk foto's hebben ver
kocht. OK! heeft de jonggehuw
den echter verzekerd dat zij niet
voor hun geld hoeven te vrezen.
„Dit heeft geen invloed op onze
afspraak met David en Victo
ria," zei een woordvoerder. „De
foto's in The Sun waren van
een ontstellend slechte kwali
teit."
Een soortgelijk oordeel had
Frances McGrath van het tijd
schrift Wedding Dresses. Zij
doelde echter op de kleding van
het glamourpaar. „Slonzig, vul
gair en blufferig, ik heb maar
drie woorden nodig."
Om een volledig beeld van de
'koninklijke bruiloft van het
volk' te krijgen, is het wachten
op de fotoreportage van. OK!,
die later deze week verschijnt.
anp/rtr*
ontslagen uit het ziekenhuis.
De nier die tweeënhalf jaar ge
leden bij hem werd geïmplan
teerd, vertoonde afstotingsver
schijnselen en moest worden
verwijderd.
Het herseninfarct betekende de
volgende tegenslag voor de pre
sentator, die nog altijd hoopt
binnen afzienbare tijd weer aan
de slag te gaan bij zijn omroep.
„Maar voorlopig is zijn gezond
heid het belangrijkst", laat een
woordvoerster van BNN weten.
„Volgens de doktoren houdt hij
niets over aan het hersenin
farct. Naar omstandigheden
gaat het nu goed met hem."
In haar onderzoek Intiem op
het Werk concludeert weten
schapper Iteke Weeda uit Wa-
geningen dat het onvermijdelijk
is dat collega's verliefd worden
op elkaar. Maar ook dat het
desondanks nog een taboe is.
„Daar waar mensen - soms
veertig uur per week of meer -
samen werken, voor- en tegen
spoed delen in de activiteiten,
risico's lopen met elkaar, daar
kunnen gevoelens van sympa
thie jegens anderen niet wor
den uitgesloten. Aantrekkings
kracht en sterke sympathie die
een seksuele lading kan krijgen,
liggen in het verlengde ervan,"
zegt Weeda. In welke mate ko
men deze gevoelens en gedra
gingen voor, in welke mate
wordt het werk erdoor beïn
vloed?
Annemarie de Bruin was admi
nistratief medewerkster op een
kantoor van een Twentse on
derneming en had ruim een
jaar een verhouding met een
getrouwde mannelijke collega.
Inmiddels is de relatie beëin
digd. „Ik werkte vijfjaar bij dat
bedrijf en nog nooit was het in
me opgekomen dat ik wel eens
verliefd zou kunnen worden op
een collega. Ik had immers een
goede relatie met mijn vriend,
dus waarom zou ik. Alles veran
derde echter toen we een nieu
we chef kregen, Edwin. Een
heel aardige man en -ook niet
onbelangrijk- knap om te zien.
We konden het direct goed met
elkaar vinden. Toch zag ik ver
der niets in hem. Hij was ge
woon een leuke collega, niets
meer en niets minder. Totdat
we een keer met de hele afde
ling op een vrijdagmiddag de
kroeg indoken. Het was enorm
gezellig, vooral Edwin en ik
hadden de grootste lol. Steeds
meer collega's gingen naar
huis, tot wij met z'n tweeën
overbleven. Ons gesprek werd
steeds vertrouwelijker en ik
vond het eigenlijk heel normaal
toen hij me aan het eind van de
avond een zoen gaf. Achteraf
gezien hadden we dat beter niet
kunnen doen, want prompt
was ik stapelverliefd op Edwin.
En hij op mij. Vanaf dat mo
ment ging ik met veel meer ple
zier naar mijn werk. Ik wilde
graag bij Edwin in de buurt zijn
natuurlijk. De spanning was
voelbaar tussen ons en al gauw
kregen we een relatie. Daarin
waren we niet altijd even voor
zichtig. We raakten elkaar vaak
aan in het voorbijgaan, heel
snel. Ook stuurden we elkaar
lieve e-mailtjes. Om meer tijd
voor elkaar te hebben, bleven
we wat langer doorwerken dan
de rest. Dat zal best wel eens ie
mand zijn opgevallen. Maar we
hebben ook wel eens gevreeën
in zijn kantoortje, terwijl de rest
aan de andere kant van de deur
aan het werk was. Maar betrapt
zijn we nooit. Behalve een goe
de vriendin heb ik verder nie
mand verteld over mijn relatie
met Edwin. Toch vermoedden
„We raakten elkaar vaak aan in het voorbijgaan, heel snel."
sommige collega's wel dat we
een verhouding hadden. Edwin
gaf mij vaak de leukste op
drachten. Dat was'niet erg slim
van hem, maar als ik daar
openlijk tegenin zou zijn ge
gaan, dan zou dat ook weer zijn
opgevallen. Bovendien wissel
den we regelmatig blikken uit
en dat zagen mijn collega's ook.
Natuurlijk kreeg ik hun reacties
te horen en niet Edwin. 'Vol
gens mij vindt jij Edwin wel
heel erg leuk' of 'Je wilt zeker
promotie maken via het bed',
van dat soort kinderachtige op
merkingen. We gingen in elk
geval flink bij onze collega's
over de tong. Op zich voelden
we ons er zelf ook niet prettig
bij. Vooral niet naar onze part
ners toe. Maai' we konden er
ook niet mee stoppen, onze
liefde was heel intens. Toch
kreeg ik er op een gegeven mo
ment steeds meer moeite mee.
Toen de moeder van mijn
vriend overleed, heb ik met veel
moeite een punt achter de ver
houding met Edwin gezet. Mijn
partner had me harder nodig,
dus koos ik voor hem. Ik was in
de naïeve veronderstelling dat
Edwin en ik als goede vrienden
door konden blijven werken,
maar helaas bleek dat niet het
geval. Hij kon niet verkroppen
dat ik het had uitgemaakt.
Daarna gaf hij mij alle lastige
klussen. Bovendien zorgde hij
ervoor dat ik geen loonsverho
ging kreeg en een aantal van
mijn collega's wel. Het ergste
vond ik nog dat hij er niet Over
wilde praten. Hij negeerde me
totaal. En een flink aantal colle
ga's deed daar aan mee. Ik
kreeg het vermoeden dat hij
leugens over mij vertelde. Ik
was het zo zat, dat ik een ande
re baan heb gezocht. Nu werk
ik bij een andere firma. En ja,
hier lopen ook leuke mannelij
ke collega's rond. Maar ik denk
niet dat ik me nog een keer zo
laat gaan.'
Aan het onderzoek Intiem op
het Werk van Iteke Weeda de
den in totaal 1651 werkende
mannen en vrouwen mee. Zij
ondervroeg hen over vriend
schappelijke omgang, intimi
teit, erotiek en seksualiteit tus
sen collega's. Gewenste intimi
teit op het werk ligt op het vlak
van het complimentje, het ver
trouwelijke gesprek, samen la
chen, troosten en het voor el-
FOTO ARCHIEF
kaar opkomen bij conflicten.
Vriendschap en intimiteit zijn
daarom respectievelijk in hoge
en redelijke mate geaccepteerd
onder de bevolking. Het om
slagpunt ligt bij erotiek, die ge
middeld licht negatief wordt
benaderd, terwijl seks op het
werk maar weinig bijval krijgt.
Toch is een belangrijk deel van
de werkende bevolking ooit wel
eens verliefd geweest op een
collega, of heeft duidelijk geflirt.
Vooral over de aantrekkings
kracht van een collega, over de
lichte verliefdheid op het werk,
spreken mensen nogal eens in
zeer positieve termen. Het gééft
energie, inspiratie en creativi
teit en men gaat met plezier
naar het werk. Zware verliefd
heid kan het (samen)werken
echter ernstig bemoeilijken.
„Het vormt een grotere bedrei
ging voor andere collega's en
bij beëindiging of conflicten in
de relatie is deze emotionele er
varing een ware aanslag op de
voortgang van de werkzaamhe
den," concludeert Weeda.
Mensen zien of vermoeden vrij
vaak erotiek tussen collega's
om zich heen, meer dan ze van
zichzelf melden, zo blijkt uit het
onderzoek. Toch wordt er am
per over gesproken. Dat komt
door het taboe-karakter, meent
Weeda. Als twee collega's bij
voorbeeld regelmatig een ver
trouwelijk gesprek voeren, dan
kunnen anderen niet geloven
dat het daarbij blijft. „Er wordt
vaak meer achter gezocht dan
er in feite aan de hand is."
Van handkusjes tot het num
mertje in de archiefkast; alle ge
dragsvormen komen op het
werk voor. Toch is seks op de
werkvloer geen 'normale' be
zigheid, volgens Weeda. „Een
op de tien mensen heeft het
ooit meegemaakt. Voor de
meesten ging het om één of en
kele malen en niet om een re
gelmatige terugkerende erva
ring."
Desondanks wordt een seksue
le relatie tussen collega's niet
geaccepteerd, zeker niet als het
op de werkvloer gebeurt. „Wat
mensen in hun vrije tijd doen,
is voor velen een geheel ander
chapiter, vooral als het om
mensen zonder partner gaat.
Tenslotte heeft ook een op de
tien Nederlanders de (huwe
lijks) partner voor het eerst op
het werkt ontmoet."
Jeanette en Louis Kuiper zijn
daar een voorbeeld van. Zij
werkten samen in een super
markt. Jeanet als cassière en
Louis in de slagerij. Ze hadden
geen van beiden een partner.
Inmiddels zijn ze getrouwd.
Louis: „Bij ons was het liefde op
het eerste gezicht. Het klinkt
misschien heel cliché, maar het
was gewoon zo. Tijdens de kof
fiepauze praatten we veel met
elkaar en het was niet meer dan
logisch dat we ook na het werk
een keertje afspraken."
„En van het een kwam het an
der", vult lachend Jeanette aan.
Ze besloten de relatie niet ge
heim te houden. Jeanette:
„Waarom zouden we, we waren
gewoon gelukkig met elkaar.
Bovendien verwachtten we dat
onze collega's het wel leuk zou
den vinden. Dat was ook wel
zo, behalve onze baas dan. Hij
eiste min of meer dat één van
ons twee ontslag zou nemen,
omdat het werk eronder zou
leiden. Dat was niet zo, want
we werkten immers niet op de
zelfde afdeling. Toch heb ik
maar ander werk gezocht, want
mijn relatie was voor mij be
langrijker dan mijn baan. Ik
werk nu in een kledingzaak. Vijf
halve dagen in de week. Meer
werken v\dl ik niet, want we zijn
inmiddels getrouwd en hebben
sinds negen maanden een
zoontje. En die heeft ook aan
dacht nodig."
tanja olyslager
In verband met de privacy zijn
de namen van de geïnterview
den gefingeerd.
Iteke Weeda, Intiem op het
Werk, uitgeverij Anthos, ISBN
9060746309.
MILLENNIUM
nog
dagen
Nog 178 dagen en het di
nieuwe millennium brei
aan. Reden voor deze U
om in een dagelijkse sef
terug te kijken op belarfPRe
rijke gebeurtenissen c
plaatsgrepen op correslrdt
ponderende data in dejscl
gelopen 1000 jaar. Deze
week; 5 juli 1946: eerste
kini Louis Reard in Pai
juli 1895: helden Lombjj
en Wilhelmina op Ma
veld; 7 juli 1974: Nedeif
verliest WK-voetbalfinl
8 juli 1695: Christiaan FloI
Huygens overlijdt; 9 juljkab
1877: Wimbledon-toe^'iet
komt totstand; 10 juli ljj!
Willem van Oranje ver je ze
moord.
7 JULI 1974
Dit wordt een pijnlijk stukjl x
Vraag de Nederlander waar*
of zij was op 7 juli 1974 enlw;
altijd volgt er een gedecidetTTj
antwoord. Misschien niet i|e cjr
een, wel als duidelijk wordkjQ
het de dag is van de WK-fi|;j1[
West-Duitsland- N ederlaniipei
Mannen als Cruijff, Van F% 4.
gem en Rensenbrink beseflL^
die 7de juli maar al te goed[er e
waar ze zijn. Voor 77.000 tL c
schouwers staan ze in het ys
on van München op het pij
de wereldtitel voetbal te paLw
ken. Maar het geroemde tcf
voetbal blijft zonder belonw,
zoals vrijwel heel Nederla%ort
volledig verslagen vaststeltL]
Waar gaat het mis? Er zulleL s
nadien vele pagina's overvL
den volgeschreven. Komt l|s jn
door Sepp Maier, de Duitss^
doelman met zijn wielerbijLfc
tot even boven de knie, dieLg,
meest fabuleuze reddingerLn
richt? Gebeurt het al in de$ me
ste minuut, als er nog geenU^
Duitser aan de bal is gewet,
Johan Neeskens het krijt v^.ir
stip en de bal in het Duitser*'*
mag schieten? „Welnee", WA
Helmut Schön, de na afloop
knap spraakzame coach v%
Mannschaft wat zout in de^
wonden, „Nederlandmaaljhs
de fout door zich voor de :eil.
strijd al wereldkampioen te
schouwen." De spelers krij
na het zilver van Müncher
64.000 gulden ieder; voor& en|
fans resteert na de 2-1 een
renlange kater.
HENK RUUL
ider
MENSELIJK
Een Oostenrijkse arts laat;
enten een bungyjump in er
diepte van 80 meter make:
meet daarbij de stressfacto
om het risico van een harén
farct te bepalen. „De symp
men bij zo'n sprong zijn te
gelijken met doodsangst",
dus stressonderzoeker SEP
PORTA uit Graz. De verande
gen in het bloedbeeld dievc
tijdens de voorbereiding op
sprong optreden geven indir
voor het individuele infarctr
aldus Porta.
veel
ili<
Rijstijl
De Kanier is op reces. Je zou denken, eindelijk
hebben de loeristen het rijk alleen op het Bin
nenhof. Wouke van Scherrenburg naar de
camping, de dienstauto's tot het minimum
beperkt. Rusten harmonie op ons eigen plein
van de hemelse vrede. Dat is maar schijn. Al
thans deze woensdag, want vandaag intro
duceerde het ministerie van Vrom 'Het Nieu
we Rijden'. De dagjesmensen hadden er ver
standiger aan gedaan, een veilig heenkomen
te zoeken. Maar dat was dagjesmensen te veel
gevraagd, want een aantal exemplaren uit de
categorie Bekende Nederlander luisterde dat
nieuwe rijden op. Voor een Bekende doet de
toerist graag een stap opzij, mits vervolgens
met handtekening beloond. Dus heerste het
uitlaatgas op het Binnenhof, echter voor een
hoger doel. Tot bevordering van 'veilig,
comfortabel en energiebewust autorij
den' had de afdeling voorlich ting van
het departement bedacht.
Voor het milieu doe ik alles, verza
mel gescheiden al mijn afval, vis de
verdwaalde aardappelschil alsnog
uit de plasticzak met ongeregeld
om er de groene biobak mee te ver
blijden. Ik beperk in het regensei
zoen mijn omgang met de tuin
slang tot het hoogst noodzakelij
ke. Kortom, milieubewust zo mag
Jan Pronk, de minister die erover
gaat mij wel noemen.
Pronk zou vandaag het roedel Be
kenden aanvoeren in een kermis-
koers rond de Ridderzaal. Eerst
normaal, dus plankgas over de be
jaarde plavuizen. Vervolgens ge
traind op zuinig met brandstof
kalm aan dan breekt de gaskabel
niet. Kortom, eerst scheuren, toeris-
HAN MULDER
ten de boom in en daarna braaf Jan is erva
ringsdeskundige. Als jong bewindsman heeft
zijn toenmalige rijstijl hem eens in de greppel
doen belanden, terwijl hij zijn passagiere de
noden van de Derde Wereld schetste. De Be
kenden uitzijn team nu waren keurig. Neem
Tuur. Een linkse directe op een kin gaat er
gens over. Regilio ramt alleen maar een spat
bord, als het functioneel is. Op het Binnenhof
miste ik twee Bekenden die het echt weten
kunnen: Bakker en Kluivert. Marco met een
cruise control die weigert langs de Trêves-
zaal, dwars door de menigte en Patrick er
achteraan met een doorstart. Dan had Pronk
toch nog zijn Kosovo gekregen.
De bedoeling is dat we voortaan, als we ach
ter een Bekende in defile staan diens goede
voorbeeld volgen en niet agressief stationair
op het gaspedaal drukken als de minister on
der politie-escorte voorbij raast op weg naar
een belangrijke conferentie over het milieu.
Zou het lukken met die mooie actie rond het
nieuwe rijdenWaarom nietDe Bekende is
een inspirerend voorbeeld. Sinds Monique
van der Ven me heeft gemaand ben ik tegen
van alles verzekerd, zelfs tegen de dood, al
moet ik de kleine lettertjes van die polis nog
lezen. Als Regilio namens het milieu overstapt
op gas of diesel dan volg ik blindelings, zelfs
als ik de merken door elkaar haal. Slechts één
deelnemende Bekende produceerde wat
wanklank. Hij zei: „Als ik bijvoorbeeld te laat
ben i>oor mijn werk, dan heb ik schijt aan al
les, dan wil ik gewoon lekker scheuren. Maar
hij vond het - ja hoor - een 'uitdaging' dat
hij desondanks toch mee mocht doen. Uitda
ging, wie niets te melden heeft haalt altijd dat
woord uit de kast. Maar gelukkig was aan
mij deze Bekende niet bekend.
Er zijn frettenzeepjes, stickers
met de teksten als: 'Ik waak hier
en bijt hard' en speciale slaap-
zakjes voor dit huisdiertje. Fret
ten doen het goed in Neder
land. De vereniging Frettig Ge
stoord organiseert zaterdag in
natuurpark 't Twiske in Oost-
zaan een frettenwandeling. De
vereniging rekent op een inva
sie van honderd dieren en hun
baasjes.
De Nederlandse frettendag in
Oostzaan, boven Amsterdam,
geeft alle freteigenaren de kans
tips uit te wisselen over het ge
drag van hun dier. En voor de
fret is het contact met tientallen
verschillende soortgenoten op
één dag een feest van jewelste.
Alle fretten zijn aangelijnd, an
ders nemen ze de benen. Het
recreatiegebied is rijk aan diepe
holen, holle bomen en andere
plekjes waai' het dier maar wat
graag wil gluren en snuffelen.
C. Verheij van Frettig Gestoord:
„Er zijn bossen, kunstmatig
aangelegde stranden en ze kun
nen in het water ravotten. Ech
te zwemmers zijn het niet, ze
houden het bij wat gespatter en
pootjebaden."
Volgens de landelijke fretten-
vereniging 'Frettig Gestoord'
telt ons land ongeveer 15.000
fretten als huisdier. Ze blijven
hun hele leven, gemiddeld zo'n
tien jaar, nieuwsgierig en
speels. De eigenaar moet wel
vaak een aantal dingen opge
ven. De fret heeft het met zijn
graaftalent voorzien op bloem
potten op de vensterbank. Ver
hoging van traptredes en het af
sluiten van bureaulades moet
de enthousiaste klimmers ont
moedigen.
Roland van der Kraan uit Woer
den is betrokken bij de fretten-
opvang in de regio Woerden en
één van de leden van Frettig
Gestoord. Hij reist zaterdag af
met 'Hobbel', met haar vijftien
jaar één van de oudste fretten
in Nederland. „Ze heeft mijn
hond van dertien jaar overleefd,
het is in ieder geval de oudste
van de vereniging."
Naast Hobbel heeft Van der
Kraan nog zeven fretten thuis
op het gazon lopen. Hobbel
komt niet vaak meer buiten,
voor een stoeipartij met zeven
jonge rakkers is ze te oud. „Ze
maakt een gezonde indruk, in
januari zag de dierenarts iets
dat op een longruis leek en wat
stramme botten maar ze is nog
erg actief, zij het wat minder
dan vroeger. Ik let wel goed op
met de voeding, dat wil ze wel
eens vergeten. Hobbel verkleurt
al van haar wildkleur naar res
pectvol grijs. Het is als bij oude
mensen, daar moet je ook zui
nig mee omspringen", vertelt
op
sei
|t! v
Van der Kraan.
Van oudsher was de fret ef de
hulpje van de jager. Gastol
Pheobus beschreef in zijn
van de jacht' uit 1391 reed
fretten kunnen worden ge?£(
bruikt om konijnen uit hui
len te jagen. Het diertje bit
uitermate gehaaid en slim
doende kwam de fret al sn
beeld als huisdier en als s!
symbool. John de Onverst
kene, van 1404 tot 1419 gr<
van Burgundy, liet zich bij
schilderen van portretten
een levend exemplaar omile]
gen, gezien de scherpe tan
van fretten had hij zijn bijr[|vja;
goed gekozen. Koningin öSne
beth I (1533-1603) was éér
de eerste groten der aarde
pronkte met een fret.
Het dier is door de eeuwe|sC|-
heen steeds meer geaccep
geraakt als huisdier. Sinds
aantal jaar is er speciaal vr aar
voor fretten op de markt,
ret Complete', is rijk aairt
overgoten met kippensaus^-,
brokjes hebben de vormv
een ster, volgens de kenne n r
favoriete hapvorm van eer
Het beestje leeft graag op
zo luidt bij diarree het adv
één dag gekookte rijst mei
gebakken kip.
De
Mc
/vej
Vo<
ids,
