Een makelaar van goeden huize
c
ZATERDAG 3 JULI 1999
en spraakmakend mens en als het
m hem zo uitkomt een openhartige pra-
ter. Wie bij Bas Romeyn niet meteen
in het pulletje valt, kan hooguit rekenen op for
mele conversatie. „Tenzij zo iemand iets interes
sants voor me heeft, dan trek ik wel alle registers
van de HTS open. Niet de Hogere Technische
School, want die opleiding heb ik nooit gevolgd.
Nee, onder HTS versta ik in dit geval mijn eigen
Hogere Toneel School. Ik ben altijd wie ik ben.
Maar als het nodig is kan ik mezelf in een bepaal
de trance brengen, met het doel anderen voor
een zaak te winnen. Ik heb het tijdens vergaderin
gen met onder anderen gemeentelijke vertegen
woordigers al heel wat keren mogen meemaken
dat daardoor alsnog beweging kwam in bepaalde
Batavus Droogstoppels. Ach, de beste acteurs zijn
zij, die toneelspelen en dan toch zichzelf blijven."
L.B. Romeyn te Lisse zegt zijn eigen manier van
zakendoen te hebben ontwikkeld. Die wijkt vol
gens hem af van de methodieken van collega's
die stelselmatig het onderste uit de kan proberen
te halen. „Moeten zij weten; ieder het zijne. Er
zijn ego's en vooral veel egootjes in de wereld van
het onroerend goed. Ik Iaat gevoel nog wel eens
voor ratio uit gaan. Het is dikwijls genoeg ge
beurd dat hier mensen voor mijn deur stonden,
spijt als ze hadden gekregen van de aankoop van
een huis. Dan scheur ik zo'n contract gewoon
door. Ben ik makkelijk in. Ik vertrouw mensen,
tenzij het tegendeel blijkt. Daardoor ben ik wel
eens op mijn gezicht gegaan. Maar liever neem ik
dat risico dan elke ochtend tot de tanden gewa
pend de arena te moeten betreden. Ik mag tijdens
besprekingen graag andere mensen laten lachen.
Dan word je ook wel eens het een en ander ge
gund."
Afgaande op de jaguar die voor zijn kantoor
pand staan geparkeerd, is de onroerend goed-
markt voor hem geen windhandel gebleken. Hij
multimiljonair? „Olie B. Bommel zei: 'Een heer
praat niet over geld, dat heeft hij'. Trouwens, in
een mensenleven draait heel langzaam een vitri
ne rond. De ene keer keer zie je een hoop zand
liggen, vervolgens wat koper, dan wat zilver en nu
is het al goud wat er op de onroerend markt
blinkt. Maar wie weet moet er straks weer zand
geschept worden. Daarom is het ook zaak nooit
tevreden te zijn. De olie voor de drive die je hebt,
is altijd een bepaalde vorm van ontevredenheid.
Je moet altijd denken: het was net niet goed ge
noeg. Dat houd je onrustig en scherp."
Geestelijke leegte
Romeyn beschouwt zich als een man van erudi
tie. Als zeer belezen. Hij meent na dertig jaar de
branche goed genoeg te kennen om zijn vakgeno
ten op hun interesses te kunnen taxeren. Zijn op
merking dat hij als vermoedelijk enige in de we
reld van het onroerend goed ooit een boek heeft
gelezen, klinkt een tikje aanmatigend. „Maar het
is gewoon zo. Ik kom veel geestelijke leegte tegen,
zoals overal eigenlijk. Ik ga met vrijwel alle jon
gens in deze spanning- en sensatiegevende we
reld vriendschappelijk om. Zakelijk vriendschap
pelijk dan wel te verstaan. Privé ben ik met nie
mand uit het vak bevriend. Ik zal met collega's
niet gaan praten over de big bang, over het moge
lijke ontstaan van de aarde. Want dan ben ik
gauw uitgepraat."
Romeyn was al een bijzonder kind vanwege
zijn buitengewone fascinatie voor de ruimtevaart.
„Ik wilde als jonge jongen' namelijk graag weten,
waar wij mensen vandaan kwamen en ik zag de
ruimtevaart als middel om achter het antwoord te
komen. Ik meende toen dat het verborgen lag in
de geheimen van het heelal."
Voor hem op* tafel ligt een album, volgeplakt
met brieven en foto's. Vrijwel het complete V2-
team dat zich inzette voor de oorlogsmachine van
de nazi's zit erin. Van Hermann Oberth als vader
van de ruimtevaart tot Werner von Braun, die na
de bevrijding door de Amerikanen als raketexpert
werd gebruikt aan toe. De jonge Romeyn schreef
iedereen aan, die hij belangwekkend achtte voor
zijn verzameling. Zo ook Joeri Gagarin, de eerste
Bas Romeyn: in onroerend goed, vorstinnen, strips en films
Met ingehouden adem spelde Bas Romeyn eind jaren zestig de kranten om kennis te nemen van de
avonturen van onroerend goed-magnaten alsZwolsman en Caransa. De nu 55-jarige Lissenaar voelde er
zich zo door aangesproken dat hij dertig jaar geleden brutaal besloot ook maar het vastgoed in te gaan. Zijn
kennis van zaken reikte niet veel verder dan wat hij tijdens talloze monopolyspelletjes had opgedaan. De nu
zakelijk druk bezette Romeyn, is ook privé een ondernemend mens. Hij verzamelde diverse brieven van de
(ex)vorstinnen Emma, Wilhelmina en Juliana. Van de laatste kreeg hij toestemming ze te bundelen. Drie
vorstinnen'stond weken in de Boeken-Top Tien. Veellezer Romeyn kocht de rechten van enkele boeken,
waarvan hij vindt dat die hoognodig verjilmd moeten worden. Hij wees vlak voor haar staatsbezoek aan
Egypte koningin Beatrix in een open brief op het geheim van het gesloten deurtje in de piramide van
Cheops. ,,Na zo veel jaren kan ik nog steeds genieten van de 'art of the deal'."
Russische ruimtereiziger. „Hoe ik aan z'n adres
kwam? Ik luisterde indertijd geregeld naar de Ne
derlandse uitzendingen van Radio Moskou, daar
stuurde ik ook mijn correspondentie naartoe."
Zijn passie doofde, toen bleek dat de ruimte
vaart hem niet de weg naar de oorsprong van de
mens kon wijzen. „Het zonnestelsel bleek zo
dood als een pier, nergens is ooit zelfs maar een
bacterie aangetroffen. Voor mij was de romantiek
eraf."
Romeyn monsterde na de ontnuchtering van
zijn jongensdroom aan als bediende op een crui
seschip van de Holland Amerika Lijn. Varen in de
Caribbean, dat was waarachtig wel wat anders
dan in Hillegom en De Zilk rondbanjeren. Maar
hoe leuk aanvankelijk ook, het dagelijkse leven
aan boord -werd allengs een sleur. Terug aan wal
trad hij in dienst bij de Royal Sanders Factories in
Leiden. Romeyn in zeep, zonnebrandcrème,
shampoo en haarspray. „Ik werd daar de assis
tent van de onnavolgbare meneer Mentink. Vre
selijk gelachen met die man. Hij hoorde eigenlijk
een bril te dragen, maar uit ijdelheid hield-ie die
wel eens in de koker. Zo ook die ene keer dat ik
met hem meereed in zijn sportwagen. We raakten
verzeild op het Levendaal in Leiden, waar een he
le grote vrachtwagen pal voor een pand stond ge
parkeerd. De ruimte was heel krap, maar Mentink
wilde met alle geweld doorrijden. Ik zei: 'meneer
Mentink, dat kan niet'. Hij riep meteen 'wadde',
want Mentink was het type dat om alles wilde
wedden. Afijn, hij kwam aan alle kanten klem te
zitten, de zijkanten van de sportwagen waren to
taal vernield. Zijn reactie: 'Beste kerel, jij hebt ge-
Vastgoed
Intussen werd Romeyn getroffen door de bericht
geving over Maup Caransa en Reinder Zwolsman,
die in die dagen als onroerend goed-magnaten
volop 'voor het echie' aan het monopoliën waren.
„Caransa kocht Schiller; Zwolsman heel Scheve-
ningen. Zelf had ik het monopoly-spel al duizen
den keren gespeeld, zo gek was ik ervan. En door
deze heren ontdekte ik ineens dat het ook in de
dagelijkse praktijk mogelijk was duizendjes te la
ten rollen voor hotels. Ik wist van niks, had er niet
voor doorgeleerd om in het vastgoed te stappen.
Had na de middelbare school alleen een jaartje
archeologie gestudeerd, maar was daarmee ge
stopt, omdat ik het tamelijk onzinnig achtte de
namen van gleufjes en zuilen uit mijn hoofd te le
ren."
Naar eigen zeggen hield Romeyn zich als make
laar/projectontwikkelaar scherend langs de af
grond overeind, nadat eind jaren zeventig de on
roerend goed-markt volledig was ingestort. Ach
teraf zegt hij destijds op de been te zijn gebleven,
omdat het geluk hem toeviel een gezonde fabriek
in orthopedische hulpmiddelen te kunnen over
nemen. Hem werd wel eens gevraagd wat hij zoal
voor de kost deed. En dan antwoordde Romeyn:
„Ik heb een onderneming die bestaat uit een on
roerend goed-poot en een houten poot. Het fami
liebedrijf Fransen heb ik later voor een 'interes
sant bedrag' kunnen overdoen aan Brocacef."
Tal van gerechtelijke procedures heeft Romeyn
door de jaren heen aangespannen. Geen juridisch
gevecht schuwt hij. „Wat nou querulant?! .Wan
neer iets tegen mijn gevoel voor rechtvaardigheid
indruist, gaat het gisten in mij. Laatst kreeg ik een
bon, naar het heette omdat ik al flitsend mede
weggebruikers had gewaarschuwd voor een snel
heidscontrole. Ik wist van niks, had misschien
een bekende gegroet. Dus heb ik het laten voor
komen. Maar waar een jaar of vijftien geleden
rechters nog wel de lol van een vernuftige smoes
konden velen, zijn die van nu de tollenaars van
minister Zalm. Ik ben na mijn zaak nog een tijdje
blijven hangen op het kantongerecht, nou, ieder
een ging voor de bijl. Voor mijn gevoel ben ik een
vriendelijk mens. En juist omdat ik me ook in za
ken zo vriendelijk pleeg op te stellen jegens mijn
medemens, heb ik nog wel eens een rechtszaak
bij de hand gehad. Omdöt ten onrechte bij som
migen het idee begon post te vatten: 'Die vent
kunnen we wel even een poot uitdraaien'. Be
paalde mensen hebben inmiddels ondervonden
dat dit in de praktijk erg tegen kan vallen."
Knevelarij
Romeyn ligt al jaren in de clinch met de gemeen
te Warmond over de driekwart ton, die hij in 1991
moest dokken voor het bouwen van villa's op het
terrein van de voormalige jachthaven KPM. Zijn
advocaat vroeg of hij wel helemaal goed bij zijn
hoofd was geweest om het kapitaal te betalen. De
jurist sprak van oplichting, je reinste knevelarij.
Februari dit jaar wees het gerechtshof in Den
Haag de eis van Romeyn tot restitutie van het be
drag dat door de gemeente Warmond was aange
wend voor sociale woningbouw in hoger beroep
af.
„Warmond heeft die bijna acht ton, mijn geld,
aan projectontwikkelaar Eurowoningen uitbe
taald. Die hebben zich rot gelachen. In eerste in
stantie had ik er geen fiducie in om in beroep te
gaan, totdat de cassatie-juristen als de krenten-
wegers van de advocatuur de uitspraak van de
rechter juridisch onjuist bevonden. Door het ge
rechtshof zijn we nu juridisch in het gelijk ge
steld, maar daarmee heb ik die ruim zeven ton
nog niet terug. De rechtsprekende heeft namelijk
met terugwerkende kracht de overeenkomst
waarin het bedrag stond vermeld om billijkheids
redenen ontbonden. Het mooiste van de grap is
dat ik niet langer verplicht ben, nu het contract
ontbonden is, de straten, de straatverlichtingen,
de Wateren en de riolen voor een gulden over te
dragen aan Warmond. Daarover heb ik al die ja
ren wel gemeentelijke heffingen moeten betalen.
We zijn in cassatie gegaan, over een half jaar ver
wacht ik duidelijkheid. Dan zal ik in overleg met
mijn advocaat ook beslissen de reeds betaalde
THE
GENERAL
GOES
Houywoop
belastingen op te eisen."
Het heeft er de schijn van dat Romeyn zichzelf
heilig heeft voorgenomen nog zo veel mogelijk
activiteiten te ontplooien, vooraleer het tijdstip
daar is dat hij voor de grote rechter dient te ver
schijnen. „Ik ga niet golfen als ik stop, golven
moet je voor je boot hebben. Ik lees liever, da's
voor mij nummer een van de geneugten des le
vens. Onlangs heb ik in Amerika de rechten ver
worven van enkele boeken, waarvan ik vind dat
die hoognodig verfilmd moeten worden. Ik ben al
bezig een team te formeren voor het vervaardigen
van een serie tv-documentaires. Eerder heb ik
trouwens al een paar films van Matthijs van Hey-
ningen en van Theo van Gogh mede gefinancierd.
De heren liggen elkaar niet zo, nee. Maar ik kan
met beiden goed opschieten. Of ik dat ook kan
met de duivel? Laat ik zeggen dat ik wel een in
dringend gesprek met hem zou willen hebben. Zo
hij al bestaat."
Hij kocht ook de rechten van de stripfiguur De
Generaal, met de bedoeling in samenwerldng met
stripexpert Han Peekei een stripstad in Rotter
dam op te zetten. De gemeente was enthousiast
voor het initiatief, dat vooralsnog sneefde op het
failliet van Peekei. „Maar ik heb er geestelijk nog
geen afscheid van genomen. Misschien dat er be
tere tijden aanbreken voor Peekei, die ik hoe dan
ook bij deze onderneming wil betrekken."
Brieven Juliana
Privé schuimt Romeyn, die zichzelf achtereenvol
gens kenschetst als een calvinistische bourgon
diër en een autodidact, allerlei veilingen af. Altijd
op zoek naar boeken, kunst en documenten van
historisch belang. Begin jaren negentig kreeg hij
een catalogus in handen van het veilingbedrijf
Bubb Kuyper in Haarlem. Aangekondigd werd de
openbare verkoping van een partij kinderbrieven
van prinses Juliana aan haar gouvernante Mien
Hulleman. Op de veilingavond moest Romeyn
opbieden tegen een andere veilingbezoeker. Onze
erudiete makelaar uit Lisse had er het meeste
geld over voor. Een paar maanden later kwamen
ook in Den Haag tientallen brieven van de ex-vor-
stinnen Emma en Wilhelmina ter veiling. Uitein
delijk had Romeyn een behoorlijke collectie van
vorstelijke correspondentie van voor 1940. „Ik
vond dat de brieven gebundeld moesten wor
den."
De titel van het brievenboek had Romeyn al in
het hoofd. Maar de auteursrechten waren in an
dere handen, in die van prinses Juliana. Hij be
sloot er maar eens een brief aan het adres van pa
leis Soestdijk aan te wagen, met onder meer deze
pakkende tekst: „Koninklijke Hoogheid, u behoeft
zich geen zorgen te maken over de inhoud van
uw brieven. Want, met permissie, u komt er in
naar voren als een schat van een meid."
Een week of zes later plofte bij Romeyn een
brief op de deurmat, afzender Soestdijk. Tot zijn
grote vreugde las hij dat de voormalige moeder
des vaderlands onder zekere voorwaarden toe
stemming verleende de brieven te publiceren. In
1995 is Drie Vorstinnen uitgegeven. „Heeft weken
in de Boeken Top-Tien gestaan."
Deurtje
Vorig jaar herfst wees Romeyn vlak voor haar
staatsbezoek aan Egypte koningin Beatrix in een
open brief op de ontdekking die de Duitse ingeni
eur Rudolf Gantenbrink had gedaan van een hou
ten deur in de piramide van Cheops, tijdens het
installeren van een ventilatiesysteem. „Ik zag in
een tv-documentaire hoe Gantenbrink met een
robot onderzoek deed. In diezelfde uitzending
had doktor Hawass als de grote baas in Egypte
van alle piramiden het over de grootste ontdek
king van de eeuw. Ik vond met nog vele andere
geïnteresseerden dat het deurtje open moest.
Maar lange tijd bleef het stil. Vandaar dat ik ko
ningin Beatrix heb verzocht president Mubarak te
vragen wat er verder met het deurtje ging gebeu
ren. Van Hare Majesteit heb ik verder niets ge
hoord. Tijdens een ontvangst in Londen sprak ik
met koningin Noor van Jordanië over het geheim
van Cheops. Ze had er niet van gehoord, maar als
vriendin van de familie Mubarak beloofde ze de
Egyptische president erover aan te spreken. Een
maand of vier geleden kreeg ik van de Nederland
se ambassade in Cairo bericht dat doktor Hawass
op het punt stond in Kopenhagen een privélezing
te geven voor koningin Margaretha. Mijn vrouw
en ik waren ook van harte welkom. Ik heb Hawass
gesproken. En hij kondigde aan dat het deurtje in
de piramide van Cheops bij wijze van een Egyp
tisch millenniumgeschenk aan de mensheid op 1
januari zal worden geopend."
Romeyn is opgegroeid zonder vader. Senior,
destijds verzetsman, kwam om in het concentra
tiekamp Neuengamme. Niet lang geleden is hij
postuum onderscheiden met het verzetsherden-
kingskruis vanwege diens gepleegde overvallen
op gemeentesecretarieën. „Tijdens mijn jeugd
heb ik niet zo bij hem stil gestaan. Hij was niet uit
de oorlog teruggekomen, klaar, ik wist niet beter.
Pas toen ik eenendertig werd, begon de man als
vader figuurlijk gesproken werkelijk voor me te
leven. Hij is eenendertig geworden, vandaar. Hou
ouder ik word, hoe meer ik 'm mis. Ik heb tot
dusver nooit de moed gehad hem te bezoeken.
Gek is dat, hè. Wat me heeft tegengehouden? Eh...
Ik ga er hoe dan ook binnen een jaar naartoe. Zo
ver ben ik nu wel."
GERARD VAN PUTTEN
Bas Romeyn: „De olie voor de drive die je hebt, is een bepaalde vorm van ontevredenheid.
FOTO UNITED PHOTOS DE BOER RON PICHEL
