Abba leeft nog steeds M
TV
WEER
Zilveren Anjers
voor
doorzetters
190
VRIJDAG 25 JUNI 1999
COMMENTAAR
Lusten en lasten Schiphol
Omwonenden van Schiphol krijgen recht op een aanzienlijke som
geld als compensatie voor vliegtuigherrie. Veertienduizend huis
houdens vlakbij de luchthaven mogen straks kiezen tussen een
isolatiebeurt voor hun huis of een geldbedrag ineens. Met dit op
merkelijke plan willen de ministers Netelenbos (verkeer) en Pronk
(milieu) tegemoetkomen aan de bezwaren tegen de starre isolatie-
regels.
Een aantal bewoners van de lawaaizones dreigt uit protest niet
mee te doen aan het omvangrijke isolatieproject. De standaard
aanpak gaat ten koste van het wooncomfort en het uiterlijk van het
huis, zo luiden de klachten. Authentieke glas-in-loodramen sneu
velen voor de eenheidsworst van dubbele beglazing en kunststof
kozijnen. En dan zijn er nog individuen die helemaal geen last
hebben van lawaai. Zij voelen er al helemaal niets voor om zich
thuis te laten 'inblikken' waardoor ook geen vogelzang meer te ho
ren is.
Het lijkt een sympathiek idee om al deze mensen zelf te laten kie
zen tussen een isolatiebeurt en een geldbedrag in dezelfde orde
van grootte. Zij hebben dan de vrijheid om hun huis op een ande
re manier te isoleren, om een verhuizing naar de Veluwe te bekos
tigen of eindelijk die droomvliegreis naar Hawaii te maken. Nete
lenbos maakt het allemaal niets uit. Het plan hoeft volgens haar
ook niets extra te kosten. Voor het isolatieproject waren immers al
honderden miljoenen guldens gereserveerd uit een lawaaiheffing
op vliegtickets.
Uiteraard is financiële compensatie voor vlieglawaai geen oplos
sing voor de hinder. Maar ook een dure isolatiebeurt is weinig
meer dan een lapmiddel. De herrie in de tuin blijft, evenals de zor
gen over luchtvervuiling en veiligheidsrisico's. Netelenbos wil be
woners die kiezen voor geld een contract laten tekenen waarmee
zij -en eventuele volgende bewoners- afzien van aanspraken op
een isolatiebeurt. Maar dat ontneemt hen natuurlijk niet het recht
om Schiphol kritisch te blijven volgen. Ook al zal een fors geldbe
drag sommige klagers een stuk milder stemmen.
Juni zonnig
Het gaat goed met de junizon. Op Valkenburg bij Leiden zijn tot nu toe
ongeveer 215 uren zonneschijn geregistreerd en dat aantal komt over
een met wat juni normaal in een hele maand presteert. Met nog vijf
dagen voor de boeg komen er ongetwijfeld nog wel zo'n 30 tot 40 uren
bij zodat het in elk geval de zonnigste juni in 7 jaar (1992) lijkt te
gaan worden.
De Bilt maakt een goede kans om juni 1989 (236 uur) naar de kroon
te steken. In dat geval zou het daar wel eens de zonnigste juni sedert
1986 (251 uur) kunnen worden. In 1992 scheen de zon in De Bilt
229 uur en de topper van de afgelopen 25 jaar is 1976 (grote zomer!)
met 291 uren junizon.
Veel hangt af van het weerbeeld tijdens de slotfase van de maand en
dat ziet er jammer genoeg iets wisselvalliger uit. Onder invloed van een
depressie bij Schotland nemen de buienkansen toe. Daar heeft het
binnenland in deze tijd van het jaar uiteraard meer last van dan de
kustgebieden.
Morgen is er evenwel nog weinig aan de hand. Het hogedrukgebied bo
ven de Noordzee wordt weliswaar opgeslokt door een luchtdrukmaxi
mum boven Scandinavië maar een onweersstoring ter hoogte van Bre-
tagne kan ons overdag nog niet bereiken. Met een meest matige oos
tenwind wordt warme lucht aangevoerd. Daarin lopen de middag-
temperaturen op tot 23 graden. De hoge temperaturen worden be
reikt bij overwegend zonnig weer.
In de nacht van zaterdag op zondag krijgen we te maken met de
naar het noorden trekkende storing. Onder invloed van de sto-
ring komt er meer bewolking en neemt de kans op een re
gen of onweersbui toe. Ook op zondag zijn er nog buien
kansen (koufrontpassage) en met een naar westelijke
richtingen draaiende wind wordt minder warme
lucht aangevoerd.
Gisteren is het met name in de kustgebieden een
zonnige dag geweest. Terwijl landinwaarts nog sta
pelwolken ontstonden was het aan zee gedurende
het grootste deel van de dag zo goed als onbewolkt.
jan visser
Musical 'Mamma Mia!' loopt als een trein
Boeiende televisie bij Ikon
Negen zenders telt Nederland inmiddels - tien als TMF wordt mee
gerekend. Maar de interessantste programma's moesten gisteren ko
men van de Ikon, het BNN onder de christelijke omroepen.
Het eerste programina uit het rijtje van anderhalf uur Ikon gister
avond, 'Het andere gezicht: de Lege Staat', zette op een prettige ma
nier aan het denken. In dit tv-portret werden de ideeën van hoogle
raar bestuurskunde Paul Frissen, die ervan is overtuigd dat het hui
dige openbaar bestuur zijn beste tijd heeft gehad. De staat bemoeit
zich volgens hem bij voorkeur met zaken waar ze toch niets over
heeft te vertellen. Het land wordt bovendien geregeerd door bestuur
ders die door politieke partijen uit een verontrustend klein kringetje
zijn opgevist.
Klinkt als iets waarmee je je kijkers zelfs naar FOX 8 kunt jagen.
Maar alleen de persoon van Paul Frissen al nodigde uit om hem
toch op Nederland 1 te laten staan. Uiterlijk had hij wel iets weg
van dr. Clavan, maar dan een uiterst ironische versie. En een met
prachtige teksten als: 'De huidige bestuurders zijn regenten gewor
den. Eigenlijk dezelfde als de regenten die ze in de jaren '60 bestre
den. Alleen zijn ze nu een stuk minder tolerant.
Maar niet alleen de inhoud was dik in orde, ook de vorm. 'Het an
dere gezicht' was prachtig gefilmd. Net als het daaropvolgende pro
gramma trouwens: Max 5. Hoe kun je een verteller met een vrij een
voudig verhaal op een aardige manier in beeld brengen? Max 5
toonde het gisteren, met een grappig soort matrixbeeld.
Maar het hoogtepunt was toch wel 'Werelden: veel liefs uit Bagdad'.
Een BBC-programma waarin een filmploeg twee Iraakse oppassers
volgde, die geacht worden filmploegen in Irak te begeleiden. Sowie
so al een bizar gegeven, maar het werd allemaal nog veel intrigeren
deren verwarrender. Het tiveetal, Tiffah en Alia, werd geportret
teerd als sympathieke, verrassend wereldse mannen. Tiffah was bij
voorbeeld bezeten van Engels voetbal - hij koesterde de plekken op
zijn slaapkamermuur waar de foto's hingen van zijn Britse voet
balidolen, die hij overigens tijdens de Golfoorlog moest verbranden
- terwijl Alia naar voren kwam als een gezellige, af en toe bierdrin
kende, rokkenjager.
Een vertederend stel. Maar raar is het wel dar de broer van Tiffah,
die al zestien jaar in Iran vastzet, uitgerekend vrijkwam op het mo
ment dat de Britse cameraploeg op bezoek is. En zijn de kamers bij
Tiffah - hij moest alles verkopen uit geldgebrek door de sancties -
wel erg leeg. Zoals Alia ook net iets te verzot was op westerse mu
ziek.
Een prachtig programma. Maar was dit nu de ultieme documentai
re of Saddams ultieme propaganda, om wat sympathie te wekken
voor zijn onder de sancties zuchtende volk?
Geen vraag, laten we eerlijk zijn, die je vaak stelt bij Nederlandse
tv-programma's.
wil buys
Zelfs de kaartjes voor
stoelen met 'restricted
view' vliegen de deur
uit. Het Prince Edward
Theatre in hartje Lon
den doet goede zaken
met de musical 'Mam
ma mia!'. Geen won
der, want de muziek
in deze voorstelling is
afkomstig van het
Zweedse kwartet Abba
dat in de jaren zeven
tig en begin jaren
tachtig hit na hit
scoorde. Twintig van
die liedjes zijn ver
werkt in 'Mamma mia!
op dit moment de
grappigste musical in
de Londense theater-
wijk West End.
Dat de voorstelling een succes
zou worden, stond bij voorbaat
al vast; het Abba-repertoire
doorstaat probleemloos de
tand des tijds en zorgt nog altijd
voor magische verkoopcijfers.
Toch kozen de producenten
van 'Mamma mia!' het zekere
voor het onzekere en legden ze
de speelperiode van de musical
vast van april tot en met begin
september dit jaar. Mede dank
zij de enthousiaste kritieken in
de Britse pers en de voortdu
rende stormloop op toegangs
kaarten kan de voorstelling on
getwijfeld rekenen op een ja
renlang verblijf in Londen.
Ook Broadway-producenten
reizen inmiddels af en aan rich
ting Prince Edward Theatre.
Het ziet ernaar uit dat in het
voorjaar van 2000 de musical in
de New Yorkse theaterwijk de
première beleeft. „Het is een
verhaal van niks, maar als show
is het just fun", zo liet één van
de Amerikaanse theaterprodu
centen weten na afloop van zijn
bezoek aan 'Mamma mia!'
De man heeft gelijk: de verhaal
lijn is flinterdun, maar deson
danks knap uitgewerkt. Script
schrijfster Catherine Johnson
stond voor de moeilijke opgave
een verhaal te verzinnen waarin
een groot aantal Abba-liedjes
kon worden verwerkt. De pro
ducenten wilden een eigentijds,
ironisch, komisch en roman
tisch verhaal. Tijdens voorbe
reidende gesprekken vielen de
thema's generatiekloof, vakan-
Een scène uit de musical Mamma Mia, gebaseerd op de hits van Abba. „Ik was mij er nooit van bewust, maar veel van onze liedjes bevatten ver
halen op zich", constateert Björn Ulvaeus, een van de vier Abba-leden." foto gpd Catherine ashmore
tie, bruiloft en moeder/doch
ter-relatie als aanknopingspun
ten.
Het is de omgekeerde wereld
van een musical maken. De
meeste producties beginnen
met een thema waaruit een ver
haal voortkomt en waarvoor
een componist de muziek le
vert. Johnson is erin geslaagd
de 21 uitverkoren Abba-songs
een eigen plek in de voorstel
ling te geven. Alsof ze speciaal
voor 'Mamma mia!' zijn ge
schreven. Zelfs het toch wat
drakerige 'Chiquitita' heeft ze
op ingenieuze wijze in het ver
haal verwerkt.
Johnson neemt de toeschou
wers mee naar een Grieks ei
landje. Sophie staat op het punt
te trouwen met de jonge, maar
al uitgebluste beurs-yuppie Sky.
Haar staat een traditioneel
bruiloftsfeest voor ogen. Moe
der Donna daarentegen heeft
altijd voor vrijheid en zelfstan
digheid gekozen. De vader van
Sophie is dan ook niet bekend.
Er zijn drie mogelijke kandida
ten. Sophie nodigt ze - zonder
medeweten van haar moeder -
alle drie uit voor de bruiloft in
de hoop dat ze haar biologische
vader eindelijk leert kennen.
In het grote aanbod van drama
tische, soms zware musicals als
'Miss Saigon', 'The phantom of
the opera' en 'Rent' fungeert
'Mamma mia!' als een luchtige
tegenhanger. Een echte song-
book-musical met humor,
scherpe dialogen en liedjes die
de actie verder op weg helpen.
'Does your mother know' wordt
zo het lijflied van een volwas
sen vrouw die haar jeugdige,
wat al te enthousiaste aanbid
der op zijn plaats zet. 'Our last
summer' is eenjlashback, 'Take
a chance on me' een amusante
verleidingsscène en 'Slipping
through my fingers' een ontroe
rende terugblik van moeder
Donna op het leven van doch
ter Sophie.
'Mamma mia!' toont aan dat
componisten en tekstschrijvers
Benny Andersson en Björn Ul
vaeus zich met het Abba-reper
toire in de jaren zeventig al ont
wikkelden tot musicalmakers.
'The girl with the golden hair'
uit 1977 - midden in Abba's
glorietijd - was een eerste
(voorzichtige) poging tot een
theatrale muziekproductie.
Halverwege de jaren tachtig
volgde 'Chess', de co-productie
met Tim Rice die drie jaar lang
in het Londense Prince Edward
Theatre draaide. In Zweden
speelt al enkele jaren het impo
sante epos 'Kristina fran Duve-
mala' continu voor volle zalen.
Andersson en Ulvaeus liepen
jarenlang rond met het idee om
de grootste Abba-hits te ver
werken in een theatershow. Re
gisseur Phyllida Lloyd: „Benny
en Björn hebben deze musical
jaren geleden al geschreven,
maar besloten eerst alle liedjes
uit te brengen." En Björn Ul
vaeus: „De teksten van onze
liedjes passen als stukjes in een
legpuzzel. Ik was mij er nooit
van bewust, maar veel van onze
liedjes bevatten verhalen op
zich. De teksten waren geba
seerd op dingen die ik zelf had
meegemaakt."
Ulvaeus, naast componist ook
mede-producent, deed het idee
voor 'Mamma mia!' op nadat
hij met zijn dochter de voorstel
ling 'Grease' in Londen had ge
zien. „Ik was verrast door het
enthousiasme van het publiek",
herinnert hij zich. „Leuke lied
jes en een fatsoenlijk verhaal,
dat is alles wat de mensen ver
wachten van een goede West
End-musical. Er is niets mooi
ers dan door de toneeldeur van
een Londens theater te stappen
en een zaal te zien vol mensen
die genieten van-jouw show."
„Een deel van de humor schuilt
in de vraag in welke volgorde
de liedjes in de musical zijn
verwerkt", noteerde de criticus
van The Guardian. Die vraag
zorgt dan ook voor een opmer
kelijke publieksparticipatie. De
acteurs gebruiken eerste zinnen
van liedjes als gewone dialogen
waarna je als bezoeker meteen
door hebt welke hit er volgt: Re
den voor The Financial Times
om te schrijven dat je deze
show niet serieus moet nemen.
„En juist dat is de reden waar
om 'Mamma mia!' één van de
weinige goede musicals in het
West End van vandaag de dag
is."
(Toegangskaarten zijn te reser
veren via Ticketmaster, telefoon
00-44-171.344.4444)
De Zilveren Anjer is een onder
scheiding voor doorzetters. Dat
zei prins Bernhard gisteren in
Amsterdam bij de vijftigste uit
reiking van dit ereteken. Dat hij
sinds 1990 zelf een Zilveren An
jer heeft, leek volkomen terecht.
Pas hersteld van een operatie
sprak de bijna 88-jarige prins
luid ademhalend maar onver
droten een half uur lang de vijf
laureaten toe.
De prins onderging recent een
operatie aan een vernauwing
van de luchtpijp. Daarin werd
Portokosten
een canule geplaatst, die be
reikbaar blijft via een gaatje in
de hals. Prins Bernhard droeg
daarom geen stropdas en zal
dat waarschijnlijk nooit meer
kunnen doen. Stropdassen zijn
toch een beetje uit bij de Oran
jes, prins Claus wierp het kle
dingstuk ook al meerdere keren
publiekelijk af.
Prins Bernhard stond uitvoerig
stil bij het jubileum van de Zil
veren Anjer. Hij haalde de in
1944 gesneuvelde Nederlandse
militair Thijs Taconis aan,
wiens erfenis de basis werd van
de Zilveren Anjer voor vrijwilli
gers die zich nuttig maken op
het gebied van cultuur en na
tuur. „Veel mensen hebben al
leen voeten; veel idealisten
hebben alleen vleugels; de dra
gers van de zilveren Anjers heb
ben ze gewoonlijk allebei", al
dus de prins.
De Anjers van dit keer gingen
naar J. Vermeer voor de conser
vering van Friese schepen, J.
Bremer voor het beschrijven
van de kop van Noord-Holland,
M. Scheers voor restauratieacti
viteiten in Groningen, H. Rues-
sink voor het omtoveren van
Bredevoort in een 'boekenstad'
en H. Visser voor zijn publica
ties over en tentoonstellingen
en restauraties van historische
vuurwapens. „De wapenpro
ductie als geheel en als proces
is een stiefkind van onze ge
schiedenis. U hebt mij eens ge
zegd: 'Met wapens kun je in dit
land niet scoren. Helaas, het is
waar", aldus de prins tegen Vis-
Wat kan er bij PTT Post aan de hand
zijn? Steeds vaker krijg ik brieven waar
van de postzegel niet is gestempeld.
Vaak is overigens het stempel wel gezet,
maar mijlen ver naast de postzegel
terecht gekomen. Of iemand heeft
speels onderaan de envelop nog
een sierzegeltje geplakt, en warem-
f pel, daar heeft het stempel venijnig
toegeslagen.
Zo'n onbezoedelde postzegel
Y kun je gemakkelijk van de
f brief afweken en weer herge-
I bruiken. maar is dat geoor-
loofd? Daar breek ik mij al ja-
ren het hoofd over. Uiteraard is
het niet geoorloofd, want het
werk is verricht, en de briefis be
zorgd. Behalve echter die brieven
met zegels die je zou kunnen recy
clen, ontvang ik ook steeds vaker
post die niet of onvoldoende ge
frankeerd werd. Dan zit er een
kaartje aan vastgeplakt dat je niet
MAARTEN 'T HART
alleen moet insturen, maar waarop je
zelf postzegels moet bijplakken. Met an
dere woorden: jij moet boeten voor an
dermans nalatigheid! Het eigenaardige
is dat je, als een ander tachtig cent te
weinig plakt, maar liefst fl 1,10 aan
postzegels moet plakken ter compensa
tie. Wild van woede word ik daarvan.
Ten eerste heb je nooit postzegels van fl.
1,10 bij de hand en ten tiaeede: waarom
moet ik bovenop de tachtig cent die een
ander te weinig plakte ook nog dertig
cent extra betalen?
Uit het feit dat steeds vaker postzegels
ongestempeld blijken, leid ik af dat ze
een beetje sloppy worden bij de PTT.
Maar anderzijds wegen ze bij de post
blijkbaar elke brief nauwkeurig na.
Weegt hij 25 gram en zit er slechts één
postzegel van tachtig op, dan roepen ze:
voor den donder, vijf gram te veel, en
hechten er kwaad zo'n strafkaartje voor
fl. 1,10 aan vast. Met andere woorden:
ze stempelen reuze onzorgvuldig, maar
ze wegen akelig precies! En dat terwijl
stempelen toch veel minder werk is dan
wegen.
Wat doe ik sinds enige tijd? Ik week on
gestempelde postzegels van brieven af,
en die postzegels gebruik ik om op die
strafkaartjes te plakken waarmee de
PTT mij telkens weer zo gemeen treitert.
Natuurlijk, je mag op zo'n brief waar
aan zo'n strafkaartje is vastgeplakt met
grote letters GEWEIGERD schrijven en
hem dan weer in de bus gooien, en dat
doe ik ook rustig als het reclamedruk
werk is. maar meestal kun je aan de
buitenkant van een brief niet zien wat
erin staat. En als je hem hebt open ge
maakt. kun je hem helaas niet meer
WEIGEREN, hoe graag je dat meestal
ook zou willen.
Overigens bevatten die onvoldoende ge
frankeerde poststukken opvallend vaak
dikke met de hand geschreven brieven
van mij onbekende gelovigen die op zo'n
vijf tot tien gelinieerde velletjes zonder
kantlijn nog eens heel precies het evan
gelie aan mij uitleggen. De schrijver of
schrijfster ervan heeft duidelijk gedacht:
ach, die arme stakker, hij heeft het in
zijn jeugd nooit goed begrepen, het was
veel te moeilijk voor hem. Als ik het nu
nog eens uitleg in heel eenvoudige be
woordingen, zal hij uitroepen: 'Maar
natuurlijk, dat ik dat nou nooit gesnapt
heb, eindelijk licht!Zondag ren ik met
een naar de kerk!' Vervolgens wordt,
meestal vanaf de sprekende slang in het
paradijs, al die potsierlijke onzin over
God Zoon weer over mij uitgestort. En
uitgerekend juist daarvoor moet ik dan
fl. 1,10 extra betalen!
Beste lezers, wilt u mij alstublieft geen
evangelisatie-brieven meer sturen. Ik
ken de bijbel minstens net zo goed als
Andries Knevel, en beter dan Nico ter
Linden. Bovendien staat er akelig duide
lijk in Hebreeën 6 vers 4 tot 6 dat ie
mand die afgevallen is, zich nooit meer
opnieuw kan bekeren.
Prins Bernhard heeft in de afge
lopen vijftig jaar geen enkele
uitreiking hoeven te verzuimen
en precies 196 Anjers uitgereikt.
Als verrassing voor de prins
bracht de Amsterdamse scho
lier Maarten van Gelderen per
fiets een mand met 197 echter
anjers binnen als symbool van
de 196 die de prins zelf uitreikte
en de ene die hij zelf ontving.
MILLENNIUM
nog
dagen
Nog 190 dagen en het
nieuwe millennium breK'
aan. Reden voor deze kij'
om in een dagelijkse sei^
terug te kijken op belan ;p«
rijke gebeurtenissen die
plaatsgrepen op corres
ponderende data in de r
gelopen 1000 jaar. Deze^1
week: 21 juni 1884: KroiuiE
prins Alexander overlijd w
22 juni 1775: Amerikaai
congres voert dollar in;
juni 1667: slot tocht naafis
Chatham; 24 juni 1948:
Rusland begint blokkad
Berlijn; 25 juni 1988: Oi
je Europees voetbalkan
oen; 26 juni 1284: Ratte
vanger Hameln slaat toe
25 JUNI 1988
Zon zeven miljoen NederlaiDi
ders zitten er die 25ste juni lij
1988 voor de buis. Ook in 11 gu
andere landen is het televisi tw
volk massaal aangeschoven pa
Ruud Gullit na 33 minuten i op
1-0 maakt en later Marco va sU
Basten welhaast de mooiste
goal van de eeuw achter de
Russische doelman Dassaja
schiet, ontploft de natie en
maakt Nederland zich op vc Q
veel vreugdetranen bij de in
diging van 'onze jongens'. L al
het stadion van Munchen ki za
ken ruim 72.000 toeschouw D;
hoe een geweldig goed Nedi bt
lands elftal de Europese voe d(
bal titel binnenhaalt. De vrei id
de is zo mogelijk nog groter
na de overwinning op Duits
land, in de halve finales, me
ook hier - vlak voor tijd - eei
droomdoelpunt van Van Ba ui
ten. „Dat we die moffen ein
lijk verslagen hebben", kraai 2
doelman Hans van Breukele
van plezier. Ronald Koeman
haalt het shirt van een Duit! g<
symbolisch langs zijn achte
werk. Jarenlange frustraties
worden, niet altijd even sub ff
afgereageerd. Als ook de Rus 4
zijn verslagen viert Nederlar
een waar volksfeest; in bomi zi
verkeersmasten, op autodai t
of langs de gracht. "Vanbasti -
sch'en 'Gullitisch' staat er o|
inventieve spandoeken. Een
ontroerde 'generaal'Rinus M
chels sluit de nationale huldjf
ging op het Museumplein all
„Bedankt mensen, we zullerj
nooit vergeten."
henk ruul
Sandra Timmerma
beschuldigt vader
Gert van ontucht1
Sandra Timmerman (35) be
schuldigt haar vader Gert
Timmerman van ontucht.
Volgens Sandra is ze op haa
tiende door hem in het ou
derlijk bed drie of vier keer
seksueel lastig gevallen. Dal
zou gebeurd zijn toen Her-
mien, van wie Gert recent is
gescheiden, in het zieken
huis lag.
In een verhaal in het roddel
blad Weekend zegt de don
kere van de twee Timmer
man-zussen dat haar vader
haar over het hele lichaam
knuffelde. Ze durfde zich
aanvankelijk niet te verzette
uit angst voor een woede
aanval van Gert. Maar toen
hij 'duidelijk verder wilde
gaan' verzette ze zich wel.
Daarna is er nooit meer iets
voorgevallen, stelt Sandra.
'Mijn vader heeft mijn jeugd
kapot gemaakt. Na de incest
was ik geen onbezorgd en
onbevangen meisje meer',
vertelt ze in Weekend. 'Mijn
vader heeft me eigenlijk
nooit beschouwd als zijn
dochter. Ik was meer. Ik was
eigenlijk zijn tweede vrouw
De mogelijke incest is ver
jaard. Sandra is vijf jaar te
laat om aangifte te doen. Ea
slachtoffer kan tot twaalf jaa:
na haar of zijn 18e aangifte
doen. Ze zegt het verhaal
naar buiten te brengen om
schoon schip te maken. Gen
Timmerman beraadt zich
over een publieke reactie op
de beschuldiging van zijn
dochter. Hij zal in elk geval
geen proces wegens smaad
aanspannen tegen Sandra ei
vermoedelijk ook niet tegen
het blad Weekend, waarin zij
de beschuldigingen heeft ge-
