Leids Rondtheater wint Top Theaterprijs
Bravissimo voor Opera aan Zee
Peer Gynt spectaculair en ontroerend
Kp
he
Mondriaan Kwartet: geen
uitslaande emoties
en
Cultuur Kunst
Alle registers open
op Leidse Orgeldag
ilDAG 14 JUN11999
Itaal it-Meet 1999 in Leiden
IVI
j. Beatlesfans en -verzamelaars kunnen 27 juni terecht in
itonius Zalencentrum aan de Lange Mare in Leiden op de
Meet 1999'. Op deze Beatles-beurs kunnen liefhebbers
?len tussen duizenden lp's, singeltjes en andere hebbedin-
die te koop of te ruil zijn.
ikanisten bij Christie's
O «dam Op 22 juni worden de Afrikanisten voor de tweede
ten tonele gevoerd bij Christie's in Amsterdam. In een veel-
van vormen en kleuren wordt de wereld van Zwart Afrika
gegeven, zoals die werd ervaren door tientallen Europese
tenaars. Meer dan 150 schilderijen, tekeningen en sculptu-
oepen Afrika weer tot leven. De veiling begint om 14.00
danst Kijkdagen zijn van 18 tot en met 21 juni.
E
oneerd
stu
edieni
n een
ckgroep U2 naar rechter
De leden van de Ierse rockgroep U2 stappen naar de
Ier om te voorkomen dat een van hun platenhoezen nog
I er wordt gebruikt door een extreem-rechtse groepering. De
v j[eden zijn woedend omdat de post-fascistische Italiaanse
1S "et mza Nazionale (Nationale Alliantie) een foto van een kleine
dt ,en met een helm op, van het album Best Of 1980-1990,
vanuii gebruikt. De organisatie heeft geen toestemming gevraagd
A" de foto te gebruiken,
ïjd in 1
fhun teur Kelley uit 'Star Trek' overleden
van 1 iNGELESDe Amerikaanse acteur DeForest Kelley, die be-
P.f dvverd als de aardse Dr. Leonard 'Bones' McCoy in de serie
g te vit rxrek'( is op 79-jarige leeftijd overleden. Hij was al lang ziek,
en e een woordvoerster van een verzorgingstehuis voor mensen
i jym. en televisiewereld. Kelley speelde de rol van Dr. Mc-
zer' da niet alleen in de serie, maar ook in zes op Star Trek geha
rde bioscoopfilms.
i« i-productie 'Saving private Ryan'
heeft
t De film 'Saving private Ryan', onlangs goed voör vijf
krijgt een televisievariant. Regisseur Steven Spielberg en
ifdrolspeler Tom Hanks werken aan een televisieproductie
ireen geallieerd regiment tijdens de Tweede Wereldoorlog.
PaP'' serie, die 'Band of Brothers' zal heten, zal in dertien delen
w*jrf i één uur de soldaten volgen van hun training tot de invasie
'Normandië en de verovering van Duitsland. Onder meer de
tijding van het concentratiekamp Dachau zal in de serie
rden nagespeeld. 'Band of Brothers' is gebaseerd op een
11 ek van de historicus Stephen Ambrose, die ook al meewerkte
?.n^0n i Saving private Ryan.
zijiart Smeets signeert nieuwe roman
Sportjournalist en schrijver Mart Smeets signeert zater-
n f>19 jun*van 1100 tot 12 00 uur boekhandel Kooyker Gin-
aar vrerS *n beiden zijn nieuwe wielerroman 'De kopgroep'. Smeets
eig! ^"jftin zÜn nieuwe boek hoe een Noor, een Belg, een Itali-
vienn'een Amerikaan, een Fransman, een Duitser en een Neder-
viuchi a^en 00*t Prominente renners in de Tour de France, bij-
verlot n'(omen voor een reünie in Amsterdam. Het worïlt niet alleen
I n^eest met drank, drugs en vrouwen maar nok een afreke-
met ^et vededen.
w
1VOOII
vasts
ik w
elfver.
i. niel
RECENSIE SUSANNE LAMMERS
eert: Dageraadspektakel - Mondri-
Kwartet, Stijkkwartetten van Mayri-
'en pi Ravel en George Antheil. Gehoord:
e Lai
t&\
13/6, Lakenhal, Leiden
d; i het Dageraardspektakel dat
n e Lakenhal deze zomer orga-
n zal iseert rond de tentoonstel- -
ig'Dageraad van demoder-.
bezii ie kunst', was gistermiddag rac1"°" ,,ccon ,c
na luziek te horen. Als eerste
het Mondriaan Kwar-
et Quartet no.l uit 1925 van
ieorge Antheil, een Poolse
jgenirmerikaan die behalve mu-
•j hei dek ook detectiveverhalen,
nasf sen studie over klierafwijkin-
jen bij criminelen en een Lie
ve Lita-rubriek schreef. Zijn
strijkkwartet begint spannend.
Het Mondriaan Kwartet speelt
ingehouden, maar het klinkt
alsof ze met de tanden op el
kaar hun emoties binnenhou
den. Fraaie samenklanken op
grotestads-ritmes, afgewisseld
oor lyrische passages die
'j mooi afsteken, maar
eweg begint het steeds
verbrokkelder te klinken. En
het overkoepelende, samen
vattende idee lijkt te ontbre
ken. De vier delen van het
Strijkkwartet van Antheil zijn
N RIJSDAM. 071-5356444. PLV CHEF ANNET VAN AARSEN 071
Prijs van Landelijk Festival Amateurtheater voor voorstelling 'Kunst'
te* 'veel 'iclêine climaxjes, die
door het Mondriaan Kwartet
adequaat maar met weinig
glinstering gespeeld worden.
Het briljante 'Quatuor'
componeerde Maurice Ravel
in 1903. Het Mondriaan Kwar
tet speelt de muziek trouw,
misschien zelfs iets te braaf,
en nagenoeg zonder de hevi-
trasten tussen de delen. Het is
natuurlijk niet gisteren ge
schreven, maar het klonk een
beetje te vertrouwd, te weinig
nieuw. Wel mooi, want Ravels
muziek betovert hoe dan ook.
Het 'Allegro moderato. Trés
doux' begint klein en beschei
den, maar met een grote van
zelfsprekendheid. In het 'As-
sez vif. Trés rythmé' wordt na
het opwindende pizzicato-be
gin het spel iets ruiger, maar
het blijft allemaal toch erg in
zichzelf gekeerd, net als het
voorzichtige en afstandelijke
Trés lent'. Pas in het vierde
deel "Vif et agité' wordt het
spel levendiger,, maar ook hier
is er geen sprake van uitslaan
de emoties. Het Mondriaan
Kwartet is sterk in het samen
spel, maar het gaat een beetje
ten koste van de glans, de
spanning en de verrassing.
Het Rondtheater uit Leiden heeft gisteren de TOP Thea
terprijs gewonnen tijdens het Landelijk Festival Ama
teurtheater in Amsterdam. Aan de prijs is een geldbe
drag van 10.000 gulden verbonden. Het Rondtheater
krijgt de prijs voor de voorstelling 'Kunst' van Yasmina
Reza.
producent, speelde vrijdag en
zaterdag haar voorstelling in de
Brakke Grond. Gisteravond
maakte een enthousiaste jury,
die bestond uit Mechtild Prins,
Ger Thijs en Matin van Veld
huizen, haar unanieme oordeel
bekend. De jury noemde Kunst
AMSTERDAM/LEIDEN
CAROLINE VAN OVERBEEKE
De Leidse groep, bestaande uit
de spelers Menno Bentveld,
Nick van Leeuwen en Robert
Strijk, onder regie van Roeland
Segaar en met Fred Driessen als
„perfect, een genot om naar te
kijken. Alles werkte samen om
ons dat meesterlijke stuk te la
ten zien."
Het Rondtheater is in 1984
opgericht door een groep oud
leerlingen van het Leidse Vliet-
land College. Zij speelden tij
dens hun laatste schooljaren
toneel en beleefden hieraan zo
veel plezier dat ze na het verla
ten van de school een eigen
groep oprichtten. Het Rondthe
ater speelde onder meer 'Cyra
no de Bergerac', 'Dissonanten',
'Kees de Jongen', 'De Thuis
komst' en 'Hamlet'. Het toneel
stuk 'Kunst' ging vorig jaar sep
tember in première in het Im
perium theater in Leiden.
Het gaat over de vriendschap
van drie mannen: dertigers. Als
een van hen een duur abstract
schilderij koopt, komt de
vriendschap onder druk te
staan. De andere twee bekriti
seren de aankoop als 'puur
snobisme'. De vraag in dit stuk
is: moet je vrienden altijd de
waarheid zeggen of is een leu
gentje om bestwil soms verteer
baar? En hoe kan het dat
vriendschappen die ooit eeuwig
leken, soms ophouden te be
staan?
De jury: „De acteurs vielen
volledig samen met de rollen,
de regie drong zich nergens op.
Maar hij was wel degelijk aan
wezig, dat merkte je aan de ti
ming, aan de slimme mise en
scène, aan de symmetrie in
vormgeving en beweging. Lang
geleden dat ik zo heb gelachen
in het theater. De acteurs waren
alledrie perfect. De toon was
licht zonder over te gaan in van
dat echte komediespelen. Alles
had een grote vanzelfsprekend
heid, het stuk leek op hun lijf
geschreven."
Marjan Swart van Studio
Noordholland won de AD per-
soonsprijs voor „haar indruk
wekkende spel" in 'De wereld is
een theater' naar Shakespeare
onder regie van Jos van Dijk.
Jeugdtheaterschool Zuid-Hol
land kreeg de publieksprijs van
Theater De Engelenbak voor
'Grimmige sprookjes' op basis
van sprookjes van de Gebroe
ders Grimm, onder regie van
Theo Ham.
Joop Brons neemt afscheid van troeteldier
Peer Gynts zoektocht door de duinen is ook de zoektocht van Jos Thie, die met Tryater geen gebaande paden gaat, maar de grenzen van het thea
ter verkent. foto anp
Zolang de voorstelling duurt voltrekt zich een technisch wonder
THEATER
RECENSIE PIETER DE GROOT
Voorstelling: openluchtspel 'Peer Gynt'
door Tryater, met o.a. Thijs Feenstra, Ta
mara Schoppert, Klaasje Postma, Peter
Tuinman en Jan Arendz. Tekst: Henrik Ib
sen. Vertaling en bewerking: Bouke Ol-
denhof en Jos Thie. Regie: Jos Thie. Ge
zien: 13/6, Terschelling. Nog te zien al
daar: t/m 19/6, elke avond 22 uur
Het eiland Terschelling is sinds
gisteravond een week lang het
magisch centrum van de wereld
en een magischer opening als
'Peer Gynt' in de duinen lijkt
nauwelijks denkbaar. Hier gaat
de ultieme wens van Jos Thie in
vervulling: met zijn toneelgezel
schap Tryater in een zich over
15.000 vierkante meter uitstrek
kend duinlandschap, in de blo
te natuur die zich elke avond
anders gedraagt, de fantasiewe
reld van Peer Gynt tot leven
wekken.
Dat is geen sinecure en vergt
het uiterste van de acteurs die,
terwijl zij grote, moeilijk be
gaanbare afstanden door het
zand afleggen,' de verzen van
Ibsen zo natuurlijk mogelijk
over hun lippen moeten laten
rollen. De beweeglijke en hel
der spelende Thijs Feenstra is
een ideale Peer Gynt, Klaasje
Postma zijn ideale moeder, die
vanaf het allereerste begin wan
neer zij strompelend door de
duinen haar zoon beroept, die
roerloos op een dukdalf zit te
vissen, voor ontroerende ogen
blikken zorgt. Hoogtepunt is
wanneer hij haar op haar sterf
bed opmontert door haar mee
te nemen op een adembene
mende sledetocht naar de he
melpoort.
Henrik Ibsen tekende Peer als
een door zijn moeder verwende
knaap vol ambitie en fantasie,
maar zonder karakter. Hij ver
laat zijn geboortestreek om zich
over te geven aan zijn dromen.
Als hij na een reeks avonturen
terugkeert, overziet hij zijn le
ven en komt hij tot de slotsom
dat hij er 'niks' van heeft ge
maakt, ook niet tegenover zijn
geliefde Solvejg.
Peers zoektocht door de dui
nen is ook de zoektocht van Jos
Thie, die met Tryater geen ge
baande paden gaat, maar de
grenzen van het theater ver
kent. 'Peer Gynt' is dan de ge
droomde uitdaging, omdat het
geen gestructureerd toneel be
treft, maar een lang, dramatisch
gedicht, dat letterlijke alle kan
ten uitloopt en waarin hij zijn
creativiteit volop kwijt kan. Én
dankzij de vooruitgang der
techniek die ook aan het thea
ter niet voorbijgegaan is, hoeft
hij zich geen enkele beperking
op te leggen.
Dat laatste is de grootste ver
rassing van dit Tryater-Oerol-
spektakel: zolang de voorstel
ling duurt, voltrekt zich - op on
verwachte momenten - het ene
na het andere technisch won
der. Nu eens in het klein, in een
duinpan of in een vennetje
waaruit naakte nimfen oprijzen
en verdwijnen, dan weer in het
groot, 'duinenbreed'. En al die
wonderen worden in een hand
omdraai tot stand gebracht, zo
dat het decor voor je het weet
voor je ogen is veranderd van
een zandverstuiving op de Bos
plaat in een woestijn in de Sa
hara, waar aan de horizon een
kameel te ontdekken valt. Of je
zit plotseling op volle zee, waar
een schip bezig is te vergaan.
De verleiding is groot om je
net als bij supersnelle gooche
laars te verdiepen in de werking
van al deze trucs, maar wie
daaraan begint is verloren, om
dat hij dan geen oog meer heeft
voor de poëtische schoonheid
van de voorstelling. Die
schoonheid wordt mede gedra
gen door de muziek - waarbij
Edvard Grieg zich voegt in de
maten van Peter Sijbenga -, de
oogstrelende dans en de visue
le, a-technische vondsten die er
ook zijn, zoals het Droste-effect
met de personages op drie duk
dalven, het witte huisje aan de
duinrand, de aanwezigheid van
Friese paarden, de kameel en
Peers kunstje met de valk, dat
meer nog dan al het technisch
vernuft de symbolische kroon
mag heten op Thie's zoektocht
met Tryater.
Aan het slot wordt de toe
schouwer tot deelnemer, als de
knopengieter - Jan Arendz 'ver
lengd' op stelten - de vuurpot
ten ontsteekt en iedereen uit
nodigt Peer Gynt en Solvejg te
volgen. De tocht, indrukwek
kend begeleid door klokgelui,
voert naar de Noordzee, waarin
het paar verdwijnt. Niet alle
mensen waren daar getuige
van, omdat niet iedereen even
vlug in het donker van de zittri-
bune naar beneden kon ko
men. Zo liepen de acteurs ook
het ovationele applaus mis,
waarop zij dubbel en dwars
recht hebben.
RECENSIE LI DY VAN DER SPEK
15e Orgeldag Leiden, m.m.v Jan Ver
schuren, Academiegebouw, Erik van
Bruggen, Waalse kerk, Folkert Grondsma,
Hartebrugkerk, Leo van Doeselaar. Pie
terskerk, Henk Jasperse, Lutherse kerk,
Joop Brons, Hooglandse Kerk, Noordhol
lands Koperkwartet o.l.v Gerrit van Sloo-
ten, Schola Cantorum Hartebrugkerk
o.l.v René Verhoeff, Leidse Cantorij o I v.
Hans Brons. Gehoord 12/6, Leiden.
De Stichting Orgelstad Leiden
voorziet meer en meer in een
behoefte, zeker nu op de 15e
Orgeldag het orgel in het Groot-
-Auditorium van de Leidse
Universiteit is toegevoegd. Het
splinternieuwe Flentroporgel
(1998) recht tegenover de
prachtig gebrandschilderde ra
men, is ingebouwd achter het
eikenhouten front van Van
Leeuwen, gemaakt in 1935 en is
voorzien van 17e-eeuwse lui
ken in goud op zwart. Voorwaar
een veelkleurigheid die een uni
versiteit siert.
Jan Verschuren opent hier de
Orgeldag op een heel lichtvoeti
ge, dansante wijs, een feestelij
ker begin van de vaak 'zware'
orgeldag is niet denkbaar. Ver
schuren demonstreert dat or
gelspel kinderspel op hoog ni
veau is en om 10 uur in de mor
gen luisteren er al over de 100
mensen. Telemann, Sweelinck
en Pachelbel zijn glashelder ge
registreerd. Pas bij Böhm
(1661-1733) legt Verschuren
een voile over de registratie in
een heel simpel (kinder)liedje
in zeven verschijningsvormen.
Alsof er op een bamboe fluit
wordt geblazen, zo klinkt de
manuaalmelodie waaronder
doffe eendenpasjes op het pe
daal. In een van de 'versetten'
zijn de kromhoorn en de trom
pet uitgetrokken wat een mild
hesig geluid oplevert. Verschu-
rens spel is staccato-achtig,
haarscherp, transparant met
weinig opvallende accenten.
Deze Flentrop is niet meer wat
het zo'n 200 jaar lang geweest
is: 'een ding slechts voor de pa
rade'.
Van het Rapenburg naar de
Breestraat waar Erik van Brug
gen op zijn orgel Scheidemann
en Froberger speelt en dan ge
zwind naar de Hartebrugkerk.
Folkert Grondsma bespeelt
daar het Maarschalkerweerd
orgel. Uit Frescobaldi's 'Fiori
Musicali' (1635) zingt de Schola
Cantorum deel III, de Missa
della Madonna. Grondsma
houdt het romantisch orgel
goed in toom. Met bescheiden
registratie en zeer legato spel
volgt hij, aanvankelijk met te
lange pauzes, de bekende on
derdelen van de gregoriaanse
mis, mooi, ingehouden, met
een sobere dynamiek gezongen
door de Schola Cantorum van
de Hartebrugkerk onder leiding
van René Verhoeff.
Op naar de Pieterskerk, waar
koffie en verse broodjes wach
ten. Dr J. van Biezen vertelt in
een recordtempo allerhande
wetenswaardigheden over het
gerestaureerde orgel. Over bo
ven- en blokwerk, hoofd-, rug-
en netwerk, over de nu nog
aanwezige 'Doov' fluit uit 1446.
Leo van Doeselaar laat de
gemshoorn, trompet en holpijp
horen, nog gebouwd door Jan
van Covelens (16e eeuw) en we
mogen een half uur naar Van
Doeselaar luisteren om te be
oordelen 'oft 't orgel accorde
rende ende volmaeckt' is. En
dat toont hij ondermeer met
Sweelincks Toccata in g op het
principaal (hoofdwerk met alle
prestantregisters), dat de toets
der kritiek vorstelijk doorstaat.
In de Evangelisch-Lutherse
kerk en in de Hooglandse ne
men Henk Jasperse, resp. Joop
Brons afscheid van hun troetel
dier, en Brons doet dat (na 45
jaar trouwe dienst) in samen
werking met z'n tweede liefde,
de Leidse Cantorij o.l.v. zoon
Hans.
Joop en Hans Brons zetten al
le registers open om dit heuglij
ke feit te vieren. Na een stra
lend Praeludium in F van Bux-
tehude komt hij tijdens het zin
gen van een Processional
Hymn de Cantorij vanuit het
koor naar het orgel toegelopen
om vader Brons als het ware te
huldigen. En daar doet de hele
kerk aan mee. Waren er 's mor
gens bij de universiteit nog zo'n
100 150 mensen, in de Hoog
landse zitten en staan er over
de 300. Beide Bronsen zoeken
het vandaag in een uitbundige
dynamiek. Brons jr wringt het
uiterste uit de kan als het gaat
om een feestelijk fortissimo. Er
fluiten daar hoog bij het orgel
wel 100 vogeltjes in 'I was glad'
van Hubert Parry (1880-1956)
en Brons sr eindigt met dikke
'eind goed, al goed' akkoorden.
René Verhoeff, voorzitter van
de Stichting Orgelstad Leiden,
memoreert na afloop Brons' ca
paciteiten, zijn energie, zijn ai
inabele karakter dat in staat is
onderling 'geharrewar' te be
slechten, zijn integriteit wat be
treft het kiezen van jonge be
vlogen organisten in spe. „Stijl-
bewust spelen ziet Brons als
zijn taak en plicht en daar mag
niet mee gesjoemeld worden
als het gaat om een prachtig
authentiek instrument" aldus
Verhoeff.
Opera Minora en Raduga Ensemble voor elkaar gemaakt
RECENSIE LIDY VAN DER SPEK
Opera aan Zee, door 'Opera Minori' en
net Raduga Ensemble, dingent Arthur Ar
nold Solisten: Marta Blom, sopraan, Ca
roline Erkelens. sopraan, Sander Heutinck.
n^ton. Mitchell Sandler, bas-bariton, re-
ge Claudia Christern. Gehoord: 13/6,
Grote of Jeroenskerk, Noordwijk
or
i Minori, voorheen Ani-
roali Musicali, heeft zich bij de
e'gen haren uit het moeras ge
trokken. In 1997 schitterden de
rouziekdieren in Scarlatti's 'La
Dirindina', in 1998 wankelde
lichtelijk de grond onder hun
v°eten, maar zaterdagavond
roet de première van Antonio
Salieri's 'Prima la musica, poi le
Parole' in de Jeroenskerk is
naam en faam in ere hersteld.
Zal Salieri altijd in de scha
duw van Mozart moeten ver
toeven, als je Wolfgang Ama
rus tot na de pauze opschort,
blijkt ook Antonio van een ver
rassend formaat. De spranke
lende opera buffa van ruim een
uur vermaakt zelfs in een kille
kerkruimte groot en klein. Met
eenvoudige middelen is er een
podium onder het lege maar
decoratieve karkas van het
kerkorgel gebouwd; een bank,
wat kaarsenkandelaars, een
lange waslijn waaraan poëti
sche epistels hangen, de vleugel
opgenomen in de speelruimte
en een paar grappige attributen
als gekke knuffelbeesten en wat
huisraad, en dan heb je het wel
gehad.
Het verhaal draait om twee
mannen en twee vrouwen. De
energieke Maestro in dienst van
de vorst, bas-bariton Mitchell
Sandler, de romantische arme
dichter op een zolderkamertje,
bariton Sander Heutinck, en
twee zangeressen, Eleonora, de
minnares van de vorst en Toni-
na, het vriendinnetje van de
dichter, resp. Caroline Erkelens
en Marta Blom. De een is een
vrolijke 'buffa' prinses, de an
der komt duidelijk uit de 'opera
seria'. Beiden zijn gebrand op
de hoofdrol in de 'nieuwe' ope
ra, die maestro en dichter uit
oude aria's bij stukjes en beet
jes in elkaar flansen. In de tijd
dat Salieri deze opera compo
neert is het nog ondenkbaar dat
in één opera tegelijkertijd een
buffa en een seria zangeres op
treden. Ze staan elkaar dan ook
naar het leven, gebruiken de
twee heren als voetveeg, op z'n
best als broodnodig attribuut.
Hilariteit alom. Tenslotte zin
gen de dames in helse woede
ontstoken samen 'hun' proefa-
ria om toch vooral aan de bak
te komen. De verdienste van
Salieri is de verdraaid knappe
zet om twee totaal andere aria's
letterlijk adembenemend, gees
tig, spectaculair in elkaar te
passen. Maar overigens alle lof
voor Opera Minora onder regie
van Claudia Christern, en het al
even vitale vrouwelijke Raduga
Ensemble onder leiding van Ar
thur Arnold.
De twee mannelijke antogo-
nisten zingen én spelen voor
treffelijk. Sandler (Maestro)
heeft een wat zwaardere ronde
re stem dan Heutinck (Dichter).
Beiden gaan even makkelijk
over op de falsetstem, zingen
komisch, wendbaar en kleur
rijk. De sopranen zijn aan el
kaar gewaagd, met een totaal
andere uitstraling. Erkelens
zingt flamboyant, met veel vi
bratie en allure, waardoor zij
het meeste last heeft van de
zwemmerige akoestiek. Blom
heeft een veel lichtere stem, vi
breert veel minder, maar kan
ook schitterend uitpakken in
lichte kleurnuances.
Het Raduga Ensemble is een
kamerorkest dat perfect 'sa
menspeelt' met de BÜhne. De
muzikanten zitten open en
bloot schuin voor het toneel,
zijn stuk voor stukgoed in hun
vak. De dirigent geeft uitste
kend aan, wat bij elkaar geno
men de gezamenlijke uitvoe
ring ten goede komt. Letterlijk
en figuurlijk mogen ze gezien
worden.
Opera Minora en het Raduga
Ensemble zijn voor elkaar ge
maakt waardoor er maar één
waarde-oordeel overblijft voor
'Prima la Musica': pico bello,
bravissimo!
Opera aan Zee was er ook in de openlucht. Marianna Koopman zong gisteravond vanaf een balkon aan de Emmaweg. foto loek zuyderduin
