Een ware homo mobilis
'Die jongens zijn
zo gezellig'
De rekening van Kosovo
GSM
Strand wêe|
via intern
VRIJDAG 4 JUNI
COM
E N T A A R
Na ruim tien weken van onafgebroken bombarderen, lijkt er dan
eindelijk een einde te komen aan de crisis rond Kosovo. Bij zo'n
historisch moment als een vredesakkoord wordt er natuurlijk altijd
een balans opgemaakt. Het lijkt erop dat niemand daar straks echt
vrolijk van zal worden, alle opluchting van nu ten spijt.
Allereerst verstoorde de oorlog een ongekende periode van lang
durige vrede - 54 jaar -in Europa. Die vrede was weliswaar gewa
pend, maar toch hadden velen het idee dat er op dit continent een
definitieve punt achter de met bloed doordrenkte geschiedenis
van deze eeuw was gezet. Voor mensen die het streven naar die
vrede tot hun levensdoel hebben gemaakt, moet het dan ook ont
hutsend zijn geweest om te merken hoe snel de gemiddelde Euro
peaan geweld weer als enige uitweg accepteerde.
Verder is er grote politieke schade, mogelijk met ernstige gevolgen
voor de toekomst. Zo heeft een decennium van vaak moeizame,
maar vaak ook zeer vruchtbare toenadering tot de Russen een flin
ke tik gekregen. Dat kan nog grote gevolgen hebben voor de ver
houdingen tussen het Westen en de berooide en gekrenkte reu-
zenstaat. Ook de relaties tussen de Verenigde Staten en China lig
gen goeddeels in scherven, deels door de bommen op Belgrado.
Bovendien gaat het etnische probleem op de Balkan niet weg op
het moment dat de bommenwerpers het gebied verlaten. Voorlo
pig zitten nog honderdduizenden vluchtelingen in Albanië en Ma
cedonië. Vooral in dat laatste land zijn ze bepaald niet welkom,
maar garanties voor een snelle terugkeer zijn er absoluut niet. Dat
belooft weinig goeds. Binnen Joegoslavië speelt het probleem van
Montenegro dat zich uit de federatie met Servië wil losmaken. En
in Servië zelf zit de broei nog altijd in multi-etnische regio's als de
Sandzak en Vojvodina.
En dan is er nog de échte rekening die straks moet worden opge
maakt Joegoslavië ligt letterlijk en economisch aan puin, en herstel
kost tientallen miljarden guldens. Er gaan nu al stemmen op om
Belgrado geen cent te geven zolang president Milosevic aan de
macht is. Het is echter van het grootste belang dat er op de Balkan
geen tweede Irak ontstaat, een pariastaat die maar ternauwernood
kan overleven. Dat is levensgevaarlijk. Wordt er nu besloten Joego
slavië op z'n Iraaks te isoleren, dan steekt de internationale ge
meenschap willens en wetens meteen de lont van het volgende
kruitvat aan.
Buien met onweer
De kortste weg van A naar B is via een rechte lijn maar wat logisch
lijkt, is niet altijd vanzelfsprekend. Een depressie ten westen van Ier
land, waarvan het frontensysteem vanavond buiig weer veroorzaakt, is
op weg naar de Noordzee maar bereikt onze waterplas pas na het
weekeinde. Dat komt omdat de stroming in de hogere luchtlagen naar
het zuiden en zuidwesten wordt uitgerekt. Aangezien de stroming in
de bovenlucht maatgevend is voor wat er nabij het aardoppervlak ge
beurt, beweegt het lagedrukgebied zich eerst naar de Kanaalregio.
Voor de stabiliteit van de atmosfeer maakt dat weinig uit. De rond het
lagedrukgebied circulerende luchtmassa's zijn dermate onstabiel dat
we de komende tijd rekening moeten houden met buien die soms van
onweer vergezeld kunnen gaan. Verder gaan de temperaturen geleide
lijk nog iets naar beneden maar de wind verzwakt en krimpt aanvanke
lijk naar richtingen tussen zuid en zuidoost. Dat komt omdat de de
pressie in betekenis afneemt en zich de eerste dagen ten westen/zuid
westen van ons land ophoudt.
Na het weekeinde verandert er vooralsnog niet veel. De depressie be
vindt zich boven de Noordzee waardoor de kans op buien voort
duurt. De temperaturen schommelen meest rond de 18 graden.
Later in de week komt het lagedrukgebied boven Duitsland te lig
gen waardoor de wind naar het noorden draait. Daardoor koelt
het nog wat verder af.
Tijdens het afgelopen etmaal is het geruime tijd vriendelijk
weer geweest. De zon kwam er geregeld aan te pas en de
temperaturen liepen op tot rond de 20 graden. Op Schip
hol werd 20,1 en op Valkenburg 19,5 graden geregi
streerd. Wel stond er tijdens de ochtenduren aan
de kust eerst nog een krachtige tot harde zuid
westenwind. In de late middag bereikte een re-
gengebied onze streken. Daarna werd het in de
avond weer droog maar laat op de avond en de
afgelopen nacht kwam het opnieuw tot buien die
ook van onweer vergezeld gingen.
JAN VISSER
Paul Nouwen neemt afscheid als directeur ANWB
Als kind wist Paul Nouwen het zeker: hij zou boer worden. 'Ik was gek op beesten, dus moest en zou ik veeboer worden'. Het zou
heel anders lopen. Deze week nam Nouwen afscheid als directeur van de ANWB met een passend feest. Verschillende gasten staken
de loftrompet over de hoofdbestuurder. „Zijn toewijding, leiding, energie en doorzettingsvermogen zijn ongeëvenaard."
In zijn studententijd kwam Paul
Nouwen door toedoen van Paul
van Vliet en de latere groot
meester, Floor Kist, in aanra
king met het Leidsch Studenten
Cabaret. „Om hem klein te
houden gaven we hem rollen
waarin hij niets mocht zeggen",
herinnert Kist zich maar al te
goed. En dan vervolgend met
een brede grijns. „Ik denk dat
wij de laatsten zijn geweest die
Paul hebben kleingehouden."
Paul Nouwen doodserieus: „Ik
heb lange tijd getwijfeld of ik
cabaretier zou worden. Toen ik
op een dag voor mijn vader een
stukje opvoerde en mezelf be
geleidde op de sax, sprak hij de
legendarische woorden: 'Paul,
jongen, ik denk dat je je maar
op je rechtenstudie moet rich
ten. Daarmee kun je nog alle
kanten op'."
Het is toch nog goed gekomen
met Paul Nouwen. Hij was on
der meer directeur bij verzeke
raar Nationale Nederlanden. De
laatste 12,5 jaar deed Paul Nou
wen dienst als 'uithangbord
van de ANWB', zoals hij deze
functie graag typeert. Het aardi
ge is dat Nouwen tussentijds
toch twee vurige jongensdro
men heeft gerealiseerd. Hij ma
nifesteerde zich als praatpaal
van de Toeristenbond niet al
leen als bijzonder bestuurder,
maar vooral als een persoon
met uitzonderlijke menselijke
eigenschappen die, gezegend
met een fikse dosis humor,
soms op cabareteske wijze flink
de beest kon uithangen. „Daar
uit kun je opmaken dat hij nog
altijd grote affiniteit heeft met
dieren en ook nog graag de ca
baretier uithangt", schaterlacht
zijn vriend en wielermaat, pia
nist Tonny Eyk.
Deze week nam Paul Nouwen
afscheid van het 'kampioenen
team', zoals hij de ANWB graag
typeert. Op 18 juli bereikt hij de
pensioengerechtigde leeftijd
van 65 jaar en is het voor Nou
wen tijd zijn zetel af te staan.
Twee jaar geleden, toen hij zijn
pensioen met rasse schreden
zag naderen, riep de hoogste
wegenwachter van het land nog
boos dat hij zich slachtoffer
voelde van de geldende leef
tijdsdiscriminatie. Dat hij zich
een jonge hond voelde, die nog
jaren meekon. Nu nuanceert hij
die uitspraak. Een jaar geleden
werd hij getroffen door een
hartinfarct. „Ik was op sterven
na dood. Die 'lekke band' heeft
me tot andere inzichten ge
bracht. Ik ben blij dat ik nu met
opgeheven hoofd de finish heb
gehaald en niet in een ambu
lance het strijdtoneel heb moe
ten verlaten. Ik richt me nu op
mijn commissariaten en mijn
rol in het project Rotterdam
Culturele Hoofdstad in 2001.
Het is tijd dat een ander de vlag
overneemt."
Paul Nouwen mocht niet gaan
Paul Nouwen over zijn vertrek bij
de ANWB: „Het was allemaal
zeer emotioneel." foto hans
van weel
zonder passend afscheidsfeest.
Elfhonderd man, onder wie mr.
Pieter van Vollenhoven, de
commissaris der koningin
Leemhuis, talloze ambassa
deurs, wielervriendjes als Gerrie
Knetemann en Peter Post, za
kenpartners onder wie Rotter
dams burgervader Opstelten,
zijn Haagse collega Deetman en
naaste medewerkers trakteer
den hem deze week in Den
Haag op een fraai feest. Nou
wen vond het, zoals gebruike
lijk, niet erg om in het spotlicht
te staan. „Maar ik heb soms wel
getwijfeld of ik niet de Alarm
centrale moest bellen", zei hij
naderhand. „Het was allemaal
zeer emotioneel."
De ANWB-hoofdbestuurder
werd met lof overladen. Com
missaris der koningin Leem
huis, de voorzitter van de
ANWB, typeerde hem als de
nieuwe mens; de homo mobi
lis. Oud-premier Ruud Lubbers,
Nouwens achterbuurman in
Rotterdam:Als het goed blijft
gaan met de ANWB dan is dat
dankzij Paul Nouwen. En als
het slecht gaat, dan komt dat
omdat Paul er is weggegaan."
Prins Bernhard had een ijlbode
naar Den Haag gestuurd met
het verzoek of Nouwen zo af en
toe nog wat op Soestdijk van
zich kon laten horen. Mr. Pieter
van Vollenhoven was niet met
de boodschapper meegereisd.
Hij kwam tot zijn spijt drie
kwartier te laat. Het gerucht dat
hij onderweg pech had gehad
en door de ANWB op weg was
geholpen, wees hij lachend van
de hand. „Ik ben", zei van Vol
lenhoven, „denk ik één van de
weinige mensen in Nederland
die nog nooit de eer heeft ge
had om door de Wegenwacht te
worden geholpen. Maar ik heb
Nouwen wel vaak genoeg nodig
gehad. Hij is een inspirator.
Zijn toewijding, leiding, energie
en doorzettingsvermogen zijn
ongeëvenaard."
En zijn vriend, de voormalig
KPN-topman Ben Verwaayen:
„Paul hield van tempo in zijn
werk en tempo in het leven. Hij
heeft mooie dingen verwezen
lijkt, maar ook veel verdriet ge
kend. Paul kent daardoor alle
facetten van het leven en heeft
zich niet zo zeer altijd gemani
festeerd als voortreffelijk be
stuurder, maar vooral als warm
mens. Die Paul Nouwen hoopt
ik nog vaak tegen te komen."
Volgens Aad van den Heuvel,
die het afscheidsfeest presen
teerde, is Paul Nouwen een be
zeten mens. 'Ik sprak laatst met
een van zijn vrienden van wie
lerclub DOF, Door Oefening
Flink. Tijdens het bij wielerfa
naten bekende pontje van
Geertruidenberg, werd Paul
herkend door een dame, die
meteen omstandig begon uit te
leggen dat er van de bewegwij
zering in haar plaats weinig
klopte. „Vervelend, hé'", zei de
wielervriend, toen het gesprek
was afgelopen en Paul notities
had gemaakt. Maar Nouwen
werd boos en zei: „Het is verve
lend voor die vrouw en haar
plaatsgenoten dat er van de
ANWB-borden niets klopt. Ik
laat meteen maatregelen ne
men. Ja, dat is typisch Paul.".
Brams buitenaardse leven
Onder de titel 'Vermeulen weet het beter' gaat artiest/volleyballer
Bram Vermeulen uier programma's maken waarin hij allerlei theo
rieën poneert waarbij de kijker maar moet bewijzen dat hij onzin
beweert. Zo luidt tenminste de aankondiging.
In de eerste aflevering gisteravond ging het om buitenaards leven
("Wij zijn niet alleen'). Terwijl Vermeulen 's nachts, voorzien van
koffie en boterhammetjes, met kijkertje de hemel aftuurt, lanceert
hij een aantal opmerkingen en opvattingen over vliegende schotels
en graancirkels. Zijn theorie is dat we wat dat betreft ongelovigen
zijn en dat ook willen blijven, want het is maar bedreigend als het
waar zou zijn dat er naderend buitenaards leven zou zijn. 'We wil
len niet dat er buiten ons nog andere intelligentie isy we willen niet
bezocht worden door buitenaardse figuren; we willen alleen blij
ven'.
De media en deskundigen doen daarom volgens hem hun bestal
wat onverklaarbaar is af te doen als onwetenschappelijk of bedrog,
belachelijk te maken of als het werk van een gek te bestempelen.
(Wat het nut was om na deze opmerking een filmpje van Paul van
Vliet ab 'Bram van de commune' te vertonen, ontging me totaal).
Onderzoek b er volgens Vermeulen voornamelijk op gericht om aan
te tonen dat het allemaal mensenwerk is. 'Onze wereld blijft zo vei
lig dezelfde'. Een paar krantenberichtjes moesten die mening onder
steunen.
Tal van zeer gecompliceerde graancirkeb passeerden de revue en
volgens Vermeulen kan dat geen mensenwerk zijn. 'De daders zou
den dan toch op zeker moment op te sporen moeten zijn'. Het zijn
in zijn ogen 'mededelingen, stempels van de ene hoge intelligentie
aan de andere; ze gebruiken ons ab schoolbord'. Aardig gevonden.
Van Vermeulens gramstorige betoog begreep ik niet veel. Nooit ge
merkt dat we 'alleen willen blijvenen dat we angstig zijn voor bui
tenaardse wezens. Ik denk juist dat we er dolnieuwsgierig naar zijn
en eerder teleurgesteld dat het maar nooit van een kennismaking
gekomen b. Wat dat betreft schoot Vermeiden zijn pijlen op iets dat
er naar mijn mening helemaal niet b.
Volgend keer gaat hij het over dromen hebben.
Willeke Alberti ziet uit naar kroning tot homokoningin
Drie huwelijken achter de rug. Dan kun je moeilijk zeggen dat ze de homowe
reld van binnen kent. Toch wordt Willeke Alberti zondag gekroond tot Konin
gin Moeder van de Nederlandse homo's. 'Vanwege haar warme karakter en
haar bijdrage aan de homo-acceptatie', meldt de Gay Discjockeys Vereniging
die de prijs uitdeelt. Goed nieuws: de liefde is wederzijds. Willeke: „Ze zijn
mijn favoriete publiek." Al neemt ze de prijs en de heisa eromheen met een
korrel zout.
Die Willeke toch. Als altijd dansend op het slappe koord tussen cultuur en
flauwekul. Zwalkend tussen kwaliteitsnummers als 'Telkens weer' en onbe
nullig werk als 'Ome Jan'. Combineert het respect onder makers van het seri
euze lied moeiteloos met het Aalsmeerse schnabbelcircuit. Ging genadeloos
onderuit bij het Eurovisie Songfestival, waarna Holland haar alleen maar hef
tiger in de armen sloot. Of had dat misschien ook te maken met de kilte na
haar derde echtscheiding?
Vallen en opstaan. Maar steeds kwam ze weer terug: als tv-actrice, als schrijf
ster, als zangeres. Want immer artiest genoeg om ook hitloze jaren door te ko
men. En nu weer onderscheiden. Voor de zoveelste keer. Want de 54-jarige
zangeres uit Laren was al ridder in de Orde van Oranje Nassau en draagster
van de Foster Parents Plan Award. „Deze maand kreeg ik ook nog een onder
scheiding van Amnesty International en de zilveren speld van het Aids Fonds.
En ze hebben pas nog een prachtige wit-roze lelie naar me vernoemd. Het
wordt wat veel, de laatste tijd. Maar tegelijk voelt het alleen maar heerlijk, als
mensen je zo waarderen."
De kroon die ze in Utrecht op het witblonde kapsel gedrukt krijgt, geeft haar
vooral een 'warm gevoel van binnen'. „Ik heb wel wat met het homo-wereld
je. Als ik uitga, duik ik het liefste de gaykroegen in. Daar is nooit rottigheid.
Die jongens zijn altijd zo gezellig. En je kunt goed met ze praten. Ze zijn altijd
zichzelf. Nooit bang voor wat een ander zegt. Wie uitkomt voor zijn geaard
heid, is toch een sterk individu. Natuurlijk zit er hier en daar een valse nicht
tussen, maar daar kun je juist weer om lachen. Ik zing ook graag voor ze. Ze
geven me het gevoel dat ik de allerbeste ben, waardoor een optreden altijd
een extra lading krijgt. De sfeer is dan geweldig."
Vraag haar niet hoe dat komt. Eigenlijk wil ze er ook helemaal niet over na
denken. Omdat ze de bekroning (de onderscheiding ging eerder naar boeg
beelden als Anneke Grönloh en de Zangeres zonder Naam) en alle heisa er
omheen ook weer met een flinke korrel zout neemt. „Toch is de publiciteit die
erbij hoort haar best welkom. „Na veertig jaar in het vak weet je dat dat erbij
hoort." Zolang het maar niet te veel tijd kost, allemaal. Drukte, zie je. Met an
dere Nederlandse artiesten neemt ze een cd op voor het Koningin Wilhelmina
Fonds. Ook zit ze in de voorbereidingen van een theatertournee. In vijftig za
len brengt ze dit najaar liedjes van Louis Davids, Jacques Brei, Wim Sonneveld
en Annie M.G. Schmidt.
Maar eerst die bekroning. Een soort verloving voor een jaar, wordt het. Even
uitgebreid zeggen dat je van elkaar houdt en dan samen sterker verder. Wille
ke heeft er zin in. „Heerlijk toch? Al die warmte! Ik ga erheen en laat me lekker
verwennen.
Willeke Alberti: „Ik heb wel wat met het homo-wereldje."
archieffoto anp
Zeventien jaar oud was ik toen ik voor het eerst tele
foneerde. Van Maasslub was ik naar Steenwijk ge
fietst om een weekje bij een oom te logeren. Toen ik
aankwam, zei hij: 'Moet je thub niet even laten we
ten dat je veilig bent aangekomen?'
'Dat zou prachtig zijn. maar hoe?' vroeg ik. Mijn
oom zei: je belt m'n broer Klaas en vraagt of. hij even
bij je thuis wil gaan zeggen dat je hier gearri
veerd bent.'Mijn oom reikte mij de telefoon al
aan. Het zweet brak me uit. Ik had zo 'n ding
nog nooit vast gehouden. Thub hadden wij er
geen. Mijn oom draaide het nummer voor me,
gaf me de hoorn, en ik hoorde iets zoemen.
L 'Hijdoet het niet,'zei ik 'Wacht nou
maar.zei mijn oom! Toen klonk, heel bits,
heel kortaf, een stem'Met Tart.Ik schrok
I me dood, maar vermande me en riep: 'Ik
ben veilig aangekomen, zou u dat even te
gen m'n vader willen zeggen.
'Met wie spreek ik,blafte m'n oom Klaas aan
de andere kant.
'Met Maarten,stamelde ik.
'Maarten? Welke Maarten?'
De vraag was logbch. want in mijn familie he
ten ze allemaal Maarten, dus je bent er niet ab
je je voornaam zegt. je moet er altijd bij zeggen
MAARTEN 'T HART
van wie je er één bent. Zo ben ik Maarten van Pau,
en dat hakkelde ik vervolgens ook.
'Zegdat dan meteen,'gromde m'n oom, 'en wat wil
je nou dat ik tegen Pau zeg?'
'Dat ik hier veilig ben aangekomen.
'Waar hier?'
'Bij oom Nico.
'Ik moet het er wel allemaal uit trekken, maargoed,
ik zal 't zeggen, de groeten aan m'n broer Nico.
Bevend legde ik de hoorn neer. Het heeft daarna nog
zo'n jaar of drie geduurd voor ik na die traumati
sche ervaring weer durfde te telefoneren. Zelfs nu,
zevenendertig jaar later, vind ik telefoneren, waar
schijnlijk omdat ik er niet mee groot geworden ben,
nog altijd een bezoeking. Nog steeds ben ik geneigd
om, zodra de opgebelde z'n naam heeft gezegd,
plompverloren m'n boodschap eruit te gooien. Bo
vendien lijkt het altijd ab ik telefoneer of ik geld
hoor rinkelen. Ik kan nooit vergeten dat er grote kos
ten mee gemoeid zijn.
Ab ik word opgebeld, breng ik steevast weer dat oer-
bitse geluid voort dat het eerste b wat ik zelf uit z'n
hoorn hoorde: Met Tart.' Mijn vrouw zegt altijd:
'moet dat nu echt zo onvriendelijk'. Maar m'n liele
leven lang lijkt het al of oom Klaas nog steeds in de
weg zit.
Andere tijden, andere zeden. Nu lopen de mensen op
straat vrolijk te telefoneren! Met een GSM. wat de af
korting b van Geen Snoer Meer. Zelfs in een glazen
telefooncel kan ik van géne nog geen woord uitbren
gen. Iaat staan dat ik in de open lucht of in een
treincoupé zou kunnen bellen. Blijkbaar mag ik me
zelf daarom gelukkig prijzen.
Dinsdagavond zag ik op Net 5 een documentaire
over de gevaren van de GSM. De microgolven eivan,
dezelfde overigens waarvoor je moet vrezen bij de
magnetron, zorgen voor warmtestraling in de herse
nen. Weefselverandering kan daarvan het gevolg
zijn. Geheugenverlies en aantasting van het spraak
vermogen zijn al heren dei'geconstateerd. Uit
Zweeds onderzoek is zelfs al gebleken dat er een ver
hoogde kans is op het ontstaan van hersentumoren
aan de kant van je hoofd waar je je GSM. houdt.
Ook bestaat de verdenking dat de microgolven het
DNA kunnen beschadigen.
Natuurlijk spreken de GSM-fabrikanten alles vier
kant tegen, maar mij dunkt: hier is grote voorzich
tigheid geboden. Zolang niet met keiharde cijfers be
wezen wordt dat een en ander niet waar b. zou ik de
GSM uiterst sporadisch gebruiken. Wat ben ik blij
dat ik er nog nooit één in handen heb gehad!
Nog 211 dagen en hl
nieuwe millennium I
aan. Reden voor dezf
om in een dagelijkse^
terug te kijken op bei
rijke gebeurtenissen^
plaatsgrepen op cort w
ponderende data in 90
gelopen 1000 jaar. Dpe
week: 31 mei 1859:
slaat voor eerste mach(
juni 1864: Oprichting
ste Nederlandse vakhb
2 juni 1904: Tarzan g"c
ren; 3 juni 1098: AntP^(
prooi kruisvaarders;
1798: Giovanni Casai
overleden; 5 juni 156
Executie Egmont en
ne. jyy
4 JUNI 1798 ij
Op 4 juni 1798 komt er q0I
aan het losbandige leveift
man die als een van de 6ei
roemdste vrouwenvers%
de geschiedenis ingaat:
mo Casanova. Deed hij 1-jti
meer dan honderd vroup jr
Zeker is, dat hij hield vaj^,
goed gestoffeerd bed. Tl^,
Kars, de Nederlandse veg
van de memoires van
va, schat dat het in een p
van veertig jaar wel zo'n
derdzestig dames zijn gqj]
Maar uit de verhalen die
grootste minnaar aller tijtdi
achterlaat, komt vooral »m
beeld naar voren dat hijm
vrouwen houdt - en dat lis
anders dan dat hij 'er' v#r:
houdt. Casanova is onstï)-
geworden door zijn velete
avonturen, maar zijn le\i f
haal is niet minder boetfoi
Van het seminarie gestut a
zwerft de in Venetië gebia'
jongeman door Europa,hi
hij leeft van oplichterij, An
ge en speculaties. In z'np
levensjaren schrijft hij zisri
moires, met een sensuef
als: „De verzadiging is al
zelfde, maar dat merkt
pas achteraf. Het genot i
steeds anders." IC
De literatuur is z'n tweei
hartstocht, van deze 'mr
amorele moralist' van zi,
genoemde meidengek, <r'
duivel met het wijwater^
zoent. „Tenslotte ben ikl s
slecht geweest, en als ik.
geweest, dan altijd mete
lijk hart." d
UCMK Dl llll
-p<
>b
il
Vanuit Almere, Devenr
Düsseldorf even kijkeit0
het weer is op het stra»e
van Egmond aan Zeefi(
rens naar het westen
reizen. Zo'n 41.000 mf6
hebben dat al gedaan.nj
internet kunnen ze eet11
actueel beeld krijgen
de weersgesteldheid tr*l
plekke, bezien door ee"
mera bij Bad Zeezicht
Daarnaast is er inform
over luchttemperatuu"
rometerstand, windric^
en windsnelheid.
Egmonder Juriaan Brajr
experimenteert sinds L
jaar met een zogehetes^
webcam vanaf het strajs
Hij is niet de eerste,
wel een van de weinig^,
„Die in Zandvoort is a£,
ziele, alleen in Scheve^ A
gen staan er nog twee- c
internet zijn ook beel^j
zien van onder meer Sgj
den in Engeland, Belg;n
zelfs op Mallorca. „Den
acties zijn erg positief.
Mensen uit Almere zei_
naar Egmond te zijn gT
men toen ze op intern"
gen hoe mooi het stral
weer hier was." OmgeP
kan natuurlijk ook. „]'m
er toevallig net een wcP
voorbij drijft, krijgt iei
een verkeerde indruk.
Het getoonde webcan
beeld is gemiddeld ee
oud. „Ik maak gebruili
een telefoonverbindir
die lijn moet natuurlij
vrij blijven. Daarom k
niet permanent een ac
beeld tonen", zegt del
atiefnemer. „Maar als^
hier een kabelaansluif
krijgen kan het wel. D>
ik internet-bezoekersf
gelegenheid bieden n>
hun computer de canv'
te bedienen." I
