Alleen het
balkon telt
^PORT
[ichael Boogerd huilt tranen van geluk
Zonder bloemen geen kampioensgevoel
lij als een kind dat voor
t eerst een jïetsje krijgt'
Feyenoord viert 'titel van de voldoening
Feyenoord - NAC? Onderweg, in de bus naar de Coolsin-
gel vloeide de wedstrijd of de uitslag ervan (2-2) al weer
weg uit het geheugen van de spelers. Zondag 25 april
stond voor de Feyenoorders in het teken van slechts een
ding: het balkon. Daar, op dat betonnen bordes van het
Rotterdamse stadhuis, moest en zou de ontlading ko
men van een seizoen dat alle verwachtingen heeft over
troffen.
rotterdam marcel van der kraan
En die kwam er. De drang om
met de schaal naar buiten te
stormen was groter dan alle ce
remoniemeesters in de burger
zaal van het gemeentehuis voor
mogelijk hadden gehouden.
Alsof er een vrije trap op de
rand van het strafschopgebied
mocht worden genomen met
nog drie seconden op de klok,
zó hard knalde Jean-Paul van
Gastel door de deuren van het
balkon.
Peter Houtman, spreekstal-
meester in de kolkende Kuip en
op het bordes, keek schaterla
chend toe. ,,Ik had een draai
boek gekregen en was voorzich
tig bezig om de menigte een
beetje op te warmen voor de
entree van de spelers. Dat zou
nog wel even duren, maar op
eens vloog die Van Gastel met
dat zilveren ding naar buiten.
Die gasten wilden hier zo graag
staan. Maar geef ze eens onge
lijk," sprak Houtman grijnzend
en begripvol.
Van het balkon waren de spe
lers vervolgens niet meer weg te
slaan. Bij John Metgod en Ul-
rich van Gobbel hadden ze in
de afgelopen weken geïnfor
meerd naar het unieke rood
witte gevoel, dat je daar zou
krijgen. De enige twee Feye
noorders met 'bordes-ervaring'
hadden het zo goed en zo
kwaad als dat ging verwoord.
Maar het bleek 'nog geen vijf
procent' te zijn van de werkelij
ke euforie, die zich van ieder
van Beenhakkers volgelingen
meester maakte.
Paul Bosvelt stond op dat
moment waarschijnlijk sym
bool voor het nieuwe Feye
noord. „Van tevoren had ik een
beetje gefilosofeerd over wat
het zou losmaken als je kampi
oen wordt. Het is abnormaal
dat zoveel mensen voor ons de
straat opgaan. Al die honderd
duizenden mensen, want zo
veel waren er, hebben de club
zo diep in hun hart zitten. Dat
zelfde gevoel heb ik nu ook. Ik
denk niet dat er ooit nog iets dit
zal kunnen overtreffen."
Toen het op het Stadhuis
plein nog goed ging, richtte ook
Leo Beenhakker zich tot de me
nigte en liet hij voor het eerst
iets van zijn emoties blijken. „Ik
ga hier niet roepen dat we de
beste van Arnhem, Eindhoven
of Amsterdam zijn", stak hij
een beetje de draak met de in
middels legendarische speech
van Louis van Gaal. „Ik zeg al
leen maar dat ik waanzinnig
trots ben. Trots op de spelers,
trots op iedereen die bij Feye
noord aan dit succes heeft
meegewerkt."
Beenhakker was één van de
laatsten die op de Coolsingel
zijn stem verhief. In de Kuip
stond hij na afloop van het duel
met NAC ook al op de achter
grond. De spelers moesten hem
achter een rood-wit lint van
daan rukken om hem bij de
huldiging op het veld te betrek
ken. „Ik wil niet blasé doen.
Maar ik heb zo mijn eigen ma
nier om dit allemaal te verwer
ken. Ik heb inmiddels wat kam
pioenschappen meegemaakt en
ze zijn allemaal anders. In '80
werd ik kampioen met Ajax, dat
jongens als Krol, Schrijvers en
Arnesen telde. In '90 behaalde
ik de titel met de 'jonkies' op
een moment dat Ajax in de
'shit' zat en bij Madrid heb ik
het ook kunnen meemaken.
Deze titel is niet beter of slech
ter dan de vorige. Ik zou het het
kampioenschap van de voldoe
ning willen noemen."
Voldoening omdat hij samen
met Rob Baan dit seizoen pre
cies de goede spelers binnen
haalde. Beenhakker: „Vijf van
de zes hebben het grootste deel
van dit seizoen in de basis ge
staan. We hebben gekeken naar
de mens achter de speler toen
we inkochten en dat is een goe
de zet geweest." Voldoening
ook omdat hij met Feyenoord
in anderhalf jaar vanuil de el
lende naar de - vaderlandse -
top omhoog is gestegen. „De
eerste wedstrijd, de eerste trai
ning, zal ik nooit meer verge
ten. Er heerste een sfeer van
woede en van gelatenheid. Nu
weet ik dat iedere Feyenoorder
weer over straat durft te gaan.
Iedereen in Rotterdam is vijf tot
tien centimeter groter gewor
den."
foto anp
Het bleef zaterdag rustig in de kleedkamer van
Noordwijk. Geen hossende spelers, geen polo
naise en ook geen trainers of bestuursleden die
onder de douche werden gezet. Noordwijk
voelde zich nog helemaal geen kampioen, hoe
wel volgende week een puntje tegen degradant
Rozenburg, dat dit seizoen al zijn uitwedstrij
den verloor, volstaat.
„Hoe kan je je nou kampioen voelen als je
geen bloemen of champagne krijgt", zei Marco
Kleijn. Geerlig Azier keek een week vooruit: „Je
moet toch winnen van Rozenburg." Martin van
Kins vond het eigenlijk wel prima dat het kam
pioensfeest pas volgende week wordt gevierd,
want: „De praalwagen was vandaag niet klaar."
Jelle Korbee, die inviel bij 1-1 en aan de basis
stond van de 2-1 van Van Dam, sprak de stoer
ste taal: „Natuurlijk is de titel binnen. Volgende
week spelen we gewoon een lekkere kampi
oenswedstrijd, waarin we onze supporters wat
moois kunnen laten zien. Dan zal de ontlading
vanzelf komen. Vandaag zijn we natuurlijk ook
wel blij, maar dat is meer de blijheid van het
winnen van een zware wedstrijd."
Azier dacht terug aan de mindere periode die
Noordwijk na de winterstop doormaakte. „Nu
winnen we weer een paar keer achter elkaar,
maar de echte soepelheid is er niet. Dinsdag
speelden we tegen SHO, en dat stond een-na-
laatste. We wonnen wel, maar dat ging zo moei
zaam. Dus moet je een wedstrijd tegen de laat
ste ook serieus opvatten. Ja, ook een wedstrijd
tegen Rozenburg."
Pagina 21: Niets houdt Noordwijk van titel af
'illem spierdijk, 071-5356464, plv-chef janet van dijk, 071-5356463
n Orssagen terug naar UVS
g/alphen aan den rijn Arthur van Orssagen speelt volgend
>en weer voor UVS. De Leidenaar kwam de afgelopen twee
tenen uit voor het Alphense ARC. Van Orssagen keert terug
UVS omdat hij ook weer de mogelijkheid wil hebben om
rijdagavond te zaalvoetballen. Bij ARC, dat de wedstrijden
ic aterdag afwerkt, is dat niet mogelijk.
rste gele kaart voor Van der Laan
harden Na bijna zeven seizoenen in het betaalde voetbal is
oor Arjan van der Laan eindelijk zover: de Nieuwkoopse
taan ontving zaterdag in het duel tegen Cambuur Leeuwar-
d zijn eerste gele kaart. Van der Laan zal er niet te lang om
ten getreurd, want hij scoorde niet alleen de prachtige vier-
|jj| effer, zijn club kreeg door de 4-2 overwinning ook weer
r~""a,luiting met de veilige vijftiende plaats in de eredivisie.
ntjens voldoet aan olympische eis
Bart Brentjens heeft dankzij een elfde plaats tijdens de
in Madrid voldaan aan de limiet voor
name aan de Olympische Spelen van Sydney. De olympisch
pioen mountainbike van Atlanta werd elfde, landgenoot
kan Dooren werd tweede. Hij voldeed al eerder aan de li-
ÏN|.
=maranch heeft spijt van aanblijven
Juan Antonio Samaranch heeft spijt dat hij zo lang is
gebleven als voorzitter van het Internationaal Olympisch
jité. „Ik had in 1997 moeten vertrekken", zei de Catalaan in
interview met de Spaanse krant El Pais. „Het was een ver-
:ra„g." In 1997 liet Samaranch zich bij acclamatie herverkie-
een termijn van vier jaar. Er was op dat moment geen
blger beschikbaar. „Maar nu maak ik de termijn tot 2001
af en zal ik toezien op de modernisering van de olympische
pg'ng"
:elfsprekend bijna vulde
is zich de laatste jaren na
istel Goldrace met tranen
ederlandse wielrenners,
irdriet over wéér een ge
dans of - erger - vanwege
tit dat ze volkomen on-
tar waren geweest in de
grote wedstrijd op eigen
i. Zaterdag weenden ze
uw, maar dit keer ver
en de waterlanders op de
richtse Maasboulevard
eugde over de zege van
iel Boogerd.
r het eerst sinds 1991 won
lollandse wielrenner een
tker van naam en faam.
iloegmaat Leon van Bon
vorig seizoen weliswaar
edstrijd op zijn naam die
titmaakt van het wereld-
ircuit (de HEW Classic),
de koers in Hamburg is te
)m tot de verbeelding te
tn spreken.
is Maassen was de laatste
ederland het gevoel gaf
ielerland te zijn. De zege
aar geleden van Maassen,
voordig talentenbegelei-
n de junioren-categorie
le Rabobankploeg, bleek
tste stuiptrekking van een
itie.
iet afscheid van Maassen,
ook van Nijdam, Rooks en
ïisse is er weinig reden
:st voor vreugdetranen,
zaterdag was het weer
aak. Den Bakker (vierde),
on (zevende), Dekker (elf-
n Moerenhout (dertigste
n lange vlucht) leverden
ties waarmee ze nog
drie jaar geleden moeite-
vele krantenkolommen
in hebben gevuld, maar
ag ging alle aandacht
lometers heb ik constant zitten
denken wat ik nü weer over me
heen zou krijgen als we niet
zouden winnen. Wat de kran
ten dan weer zouden schrij
ven."
Hoezeer het tactische plan dit
keer ook klopte, aan de zege
van Boogerd ging een comedy
capers-achtig ongeluk vooraf
dat het vooraf intensief doorge
nomen en in de koers perfect
uitgevoerde strijdplan vier kilo
meter voor het einde in de prul
lenbak deed belanden. De tra
nen die daar over druppelden,
waren van Italiaanse en Zwit
serse makelij, al is niet uit te
sluiten dat ook koersdirecteur
Leo van Vliet een traan heeft
gelaten na de botsing van Ga-
briele Missaglia en Markus
Zberg met de Franse motorrij
der Garcia van het sportdag
blad l'Equipe. De organisatie
had de motards verplicht recht
door te rijden naar de finish in
plaats van linksaf de nauwe Pie
tersberg op, maar de weg was
versperd door publiek en toen
stond de Fransman daar op
eens.
Lance Armstrong (tweede)
kon hem nog net ontwijken.
Boogerd vloog er rakelings
langs, maar zijn ploegmaat
Zberg knalde tegen hem aan,
pletterde tegen het asfalt en
kreeg Missaglia (Lampre) over
zich heen. Van Zberg, de snel
ste van de vier, mag aangeno
men worden dat hij zijn mede
vluchters een paai1 kilometer
verderop op de Maasboulevard
zou hebben verslagen. Zberg
won al massasprints in onder
meer de Ronde van Zwitser
land.
Door de val van de jongere
broer van Beat trad in volle fi
nale van de 34ste Goldrace plan
B in werking. Daarin was dui
delijk de hand van Jan Raas
zichtbaar. „Dertig kilometer
voor het einde heb ik voor het
laatst contact gehad met de
ploegleiders en ze waren duide
lijk in hun opdracht", zei Boog
erd. .Armstrong heeft me wel
twintig keer gevraagd kop over
te nemen, maar ik had nu een
maal mijn opdracht. Ik vind het
heel lullig voor Lance en dat
heb ik hem op het podium ook
gezegd. Meerijden in het wiel
van een ander is niet mijn ma
nier van wielrennen. Ik had lie
ver op een andere manier ge
wonnen, maar ach: over tien
jaar is iedereen dit waarschijn
lijk al vergeten."
Dat geldt zeker niet voor zijn
sprint tegen Armstrong, de Te-
xaan die in 1996 getroffen werd
door kanker aan een teelbal
maar wonderbaarlijk genas en
nu weer terug is op zijn oude
niveau. „Ik weet dat Lance de
snelste is van ons tweeën. Zelf
aangaan zou hem in de kaart
hebben gespeeld", zei Boogerd.
„Ik ben in zijn wiel gaan zitten
en heb alleen maar zitten kijken
met welke versnelling hij reed.
Als hij schakelde, gooide ik er
óók een tandje bij. Zo ging het
van veertien naar dertien, naar
twaalf en op het laatst, toen ik
bijna naast hem was, naar elf.
Er ging van alles door mijn
hoofd en de kramp in mijn be
nen gierde om mijn oren. Het
scheelde niks. Ik dacht nog
even: ze zullen de finishlijn
toch niet scheef hebben neer
gelegd en dat ik er daardoor
eerder was."
Na afloop was er het korte
onderonsje tussen de nummers
één en twee. „Wat Lance zei?
You pay me back in july (de
maand van de Tour de France,
red.). Nou, dat zien we dan wel
weer."
Cees Smit wordt gefeliciteerd na zijn doelpunt tegen Quick Boys. Het kampioensfeestje moest Noordwijk
nog even uitstellen. foto kees van hoocdalem
(dam gpd
ens, jongens, schiet nou
{op. We moeten zo naar
[adhuis en jullie zijn nog
(ens aangekleed. Kom op
f;om op!" Als een volleerd
toniemeester probeert
(Blankemeijer de dansen-
pringende en halfnaakte
=4S hun clubkostuum te
De strenge woorden en
iehorende blik van Feye-
Is senior manager hebben
:ste instantie weinig in-
"]op de geadresseerden. De
igens dansen en sprin-
ior de kleedkamer.
;enlijk", verklapt Paul
lt, de eerste speler in het
loord-grijs, „wilden we
"^r lelemaal niet zo snel het
We kregen er geen ge-
an, wilden nog een ere-
lopen. Zoiets doen we
ior onszelf, maar voor al
insen die het hele seizoen
ons hebben gestaan,
[ja, dan ligt er toch ergens
aaiboek en moeten we
nnnen."
ïddenvelder moet in het
uur na het behalen van
idstitel alles even goed tot
iten doordringen. „Ik heb
liet het idee dat ik kampi-
ien. Misschien komt dat
je het feest al weken ziet
[men. Na zo'n laatste fluit-
van de scheidsrechter is
het allemaal onwerkelijk. Een
heel seizoen schiet als in een
flits aan je voorbij. Maar ik ben
wel blij. Net zo blij als een kind
dat voor het eerst een fietsje
krijgt."
Jon Dahl Tomasson, met zijn
elfde treffer verantwoordelijk
voor de 1-1, baalt van het gelijk
spel. „Ik dacht even: shit! Maar
dat gevoel was snel weer weg.
We zijn .kampioen, daar gaat
het om. Ik ben heel blij. Ik wil
feestvieren en dat zal wel luk
ken. In Denemarken ben ik met
Koge twee keer gepromoveerd,
dus ik weet hoe het moet."
„Het was mooi dat mijn va
der in het stadion was," vertelt
Bonaventure Kalou. „Dat gaf
deze dag extra glans. Ik weet in
middels ook wat ons op de
Coolsingel staat wachten. Ik
heb de afgelopen dagen een vi
deoband van 1993 gezien en
dat was een groot feest, zoals ik
het ook al eens in Ivoorkust heb
meegemaakt."
„Ik.heb helaas dit seizoen
vaak maar een paar een minu
ten mogen spelen, maar een
kampioenschap maakt veel
goed", klinkt het oprecht uit de
mond van Henk Vos, die waar
dering heeft voor het Legioen.
„Toen ik kwam, had ik er veel
over gehoord. Nu ik er midden
in sta, weet ik veel van het Fey-
enoord-leven. Wat mij betreft
mogen we een hele week op de
Coolsingel blijven staan." Rotterdam reageert uitgelaten als de spelers van Feyenoord op het bordes van het stadhuis de kampioensschaal tonen.
naar een Hagenaar die in België
woont.
De hevig geëmotioneerde Mi
chael Boogerd liet zijn huilbui
direct na aankomst vergezeld
gaan van een hartgrondige
vloek. Waarna hij vader, moe
der. vriendin, en vervolgens
zo'n beetje iedereen die hem
ook maar een beetje bekend
voorkwam, in de armen sloot.
„Eindelijk, eindelijk is het ge
lukt. Man, dit is het mooiste
wat je kan overkomen."
„En dan nog wel hiér, in Ne
derland", vervolgde hij. „Het
móést ook, we mochten dit niet
uit handen geven. De laatste ki-
Lance Armstrong houdt bij de beklimming van de Pietersberg Michael
Boogerd goed in de gaten. foto anp