Liefde is op internet
niet te vinden
I
Volli
volmaak
134
Gruuthuse-handschrift, waarschijnlijk van
Jan Moritoen, eind 14de eeuw: 'Egidius,
waar bestu bleven, mi lanct na di, gheselle
mijn, du coors die doot, du liets mi t leven,
dat was gheselscap goet ende fijn'.
Luther (1483-1546) vond seks niet zondig,
maar net zo noodzakelijk als eten en drin
ken. Seks was een door God gegeven heer
lijkheid. Een man die impotent raakte,
moest zorgen dat zijn vrouw een viriele
partner tot haar beschikking kreeg. Luther
vond dat vrouwen thuis moesten blijven zit
ten. ,,God heeft hen niet voor niets brede
heupen gegeven en een behoorlijk funda
ment om op te zitten."
Giovani Jacomo Casanova (1725-1798),
de beroemde minnaar die het huwelijk het
'graf van de liefde' noemde: 'Een vrouw is
als een boek. Of het nu goed is of slecht,
het moet beginnen met een mooie voor
kant'.
Johann Wolfgang von Goethe (1749-
1832) over zijn eerste liefde, met wie het al
lemaal niet zo voorspoedig liep: 'Ik hou van
haar. Ik denk dat ik uit haar hand gif zou
eten. Maar het gaat niet goed: we zijn onze
eigen duivels, we drijven onszelf uit het pa
radijs'.
Napoleon Bonaparte (1769-1821): 'De na
tuur heeft de vrouw bestempeld als slavin
van de man'.
Schopenhauer (1788-1860):'Alleen de man
wiens intellect is beneveld door zijn seksuele
driften zal dat ondermaatse ras met smalle
schouders, brede heupen en veelal korte
benen het 'zwakke geslacht' noemen'.
Marie d'Agoult over haar verhouding met
Fransz Liszt (1811-1886): 'Ik ben in zijn le
ven een obstakel; ik werp droefheid en ont
moediging over zijn dagen'.
Koningin Victoria (1819-1901), de konin
gin die het liefst de kuisheidsgordel weer
wilde invoeren en die de 'tafelkleden graag
tot op de grond zag hangen, omdat anders
de blote benen van de tafel te zien zouden
zijn: 'Nu alweer de tweede dag na onze
bruiloft, zijn liefde en tederheid zijn gren-
zenloos, en het is een hemelse verrukking
om zijn zachte wang te kussen, mijn lippen
tegen de zijne te drukken. Ik voel me on
aards. Oh! was er ooit een vrouw zo geze
gend als ik?'
Charles Baudelaire, dichter (1821-1867):
'Liefde is de behoefte aan zichzelf te ont
snappen'.
Emily Dickinson, dichteres (1830-1886):
'Dat liefde alles is, is alles wat wij van liefde
behoeven te weten'.
August Strindberg, schrijver (1849-1912),
vrouwenhater: 'Ik ben geheel en al onaf
hankelijk, behalve op één punt. Alleen kan
ik geen kinderen maken. Daarvoor heb ik
een vrouw nodig'.
Winston Churchill (1849-1895) aan Muriel
Wilson, dochter van een rijke scheepsmag-
naat: 'Gooi de deur niet dicht. Ik kan wach
ten. Waarom sluit je uit dat je ooit om mij
zal geven?'
hJ Vincent van Gogh (1853-1890): 'Schilderen
2 en neuken gaan niet goed samen. Het brein
q raakt erdoor verzwakt. En als we als man
Ui pertent willen blijven wat ons werk betreft,
m moeten we er af en toe bewust van af zien'.
h]
p Marie Curie (1867-1934): 'Het is een bron
2 van teleurstelling om het hele leven te laten
u afhangen van gevoelens zo stormachtig als
*4 liefde'.
Willy Gijsman met haar eigen Michael Jackson.
NAAM: Willy Gijsman
LEEFTIJD: 30
HOUDT VAN: Michael Jackson
„Ik had vorig jaar op een dag de keuze, öf
voer voor mijn schildpadden öf Michaels
laatste single. En ik ben natuurlijk geen on
mens, dus heb ik mijn schildpadden te eten
gegeven. Maar in de loop van de dag belde
een vriendin van me op en feliciteerde me
met Michaels nieuwste plaat. Dus ik vraag
haar, of ze dat niet een beetje overdreven
vindt. Vertelt ze dat ik op het hoesje sta ver
meld, als bedankje van Michael. Nou, ik heb
gelijk geld geleend van mijn moeder en ben
naar de cd-zaak gerend.
Ik ben nu ruim zeventien jaar Michael
Jackson-fan en zes jaar voorzitter van de
Leidse fanclub. Ik heb honderden platen en
cd's verzameld - en maskers, parfum en kle
ding. Ik heb zo'n zeventig concerten gezien
en hem twee keer persoonlijk ontmoet en di
verse keren aan de telefoon gehad. Ja hij is
wel eens erg verlegen en verstrooid maar dat
zie je wel vaker bij genieën. Maar hij kan ook
onverwacht spontaan zijn hoor. Veel sponta
ner dan de meeste mensen denken. De laat
ste keer dat ik Michael ontmoette, was zijn
zoontje net geboren. Hij zat in de auto en
vroeg naar me. Dus ik die auto in. Ik heb
hem persoonlijk het cadeautje overhandigd
voor zijn zoon. En ik dacht, ik geef hem ge
woon een hand, weet je wel, want Michael
die is niet zo van de zoenerige en ik houd er
niet van om mezelf op te dringen. Buigt ie
zich opeens naar voren en geeft me zomaar
twee smakken. Spontaan toch? Nee joh, ik
ben nooit verliefd op hem geweest. Ja, mis
schien toen ik twaalf jaar was, maar dat ebt
vanzelf wel weg. Zo iemand is toch onbereik
baar. Ik steek er nu wel heel veel tijd omdat
het kan. Kijk, ik ben nog jong en single. Zo
gauw ik een vriend krijg, wordt het toch an
ders. Maar voorlopig ga ik nog met mijn glit
terpetje of -handschoen naar zijn al zijn con
certen. Nee, nee, nooit én een handschoen
én het petje. Je kunt ook overdijven."
NAAM: Mike Obiku
LEEFTIJD: 30
HOUDT VAN: zichzelf
„Als je je down voelt moet je jezelf opkrik
ken. Andere mensen doen dat met andere
zaken, ik met foto's van mezelf. Hét zijn her
inneringen aan hoogtepunten in mijn voet
balcarrière, en ze motiveren me om steeds
maar beter te presteren. Gelukkige momen
ten uit mijn dagen bij Feyenoord, Mallorca,
in Japan en nu bij AZ. Ze maken het leven
net iets gemakkelijker en leuker. Nu koester
ik ze allemaal op zolder in een altaar geheel
gewijd aan mezelf. Dus als ik een beetje
sombere dag heb, of als mijn eigenwaarde
een dieptepunt heeft bereikt, ga ik tussen al
die foto's staan en die inspireren me. Het
zullen er nu wel duizenden zijn. En van alle
maal kan ik tot op de datum nauwkeurig be
palen wanneer en in welke wedstrijd ze zijn
genomen.
De mooiste is die waar ik net een sudden
death goal heb gemaakt tegen Ajax. Je ziet
mij terwijl ik omhooggedragen word door al
mijn teamgenoten. Dat was zo mooi, hè. Dat
geeft energie en zelfvertrouwen. IJdel is mis
schien niet het juiste woord, maar je kunt
wel zeggen dat ik van mezelf houd, zeker.
Maar dat is toch iets goeds? Niet alleen voor
mezelf, ik probeer het ook uit te stralen naar
mijn ploeggenoten. Als ik zelfvertrouwen
heb, kan ik ze troosten als zij een slechte dag
hebben. Zo ben ik. Mijn teamgenoten storen
NAAM: Chantal Uylenbroek
LEEFTIJD: 19 jaar
HOUDT VAN: haar paard Mike
„Toen ik een jaar of zeven was mocht ik van
mijn moeder op paardrijles. Ik was altijd al
dol op paarden in het algemeen. Op mijn
vijftiende kreeg ik mijn eigen veulen. Mike
was toen drie maanden oud. Sindsdien houd
ik vooral van Mike.
Ik ga heel ver in mijn passie, maar het blijft
natuurlijk wel een paard. Ik praat wel tegen
hem, maar niet zoals ik tegen volwassen
mensen praat. Soms wordt er wel gezegd je
hebt zeker expres een mannetje uitgekozen'.
Alsof het iets seksueels is. Maar dat is hele
maal niet zo, het gaat om de lol, om het be
grijpen van zo'n dier. Een paard heeft een ei
gen persoonlijkheid. Je weet op een gegeven
moment waar 'ie bang voor is en watie leuk
vindt. Je gaat er eigenlijk mee om alsof het
een kind is. Je leert 'm dingen en je verzorgt
Hij herkent mij. Aan mijn stem, mijn geur
en mijn manier van lopen. Als ik er aan kom
kijkt 'ie al over het schot.
Elke dag ben ik minstens twee uur met
hem bezig. Hij wordt altijd verwend, maar
zijn verjaardag is een extra verwendag. Ik
heb zelfs een keer geprobeerd hem een ge
bakje te laten eten. Gewoon een beetje zot
tigheid, want het beest beseft zelf natuurlijk
helemaal niet dat 'ie jarig is.
Hoe nieuw internet ook is op de markt van
liefde en geluk, er doen al talloze prachtige
anekdotes de ronde over virtuele liefde en de
gevolgen in het werkelijke leven. Over ge
slaagde huwelijken, maar ook over fikse ver
gissingen. Neem het verhaal van het stel dat
al chattend behoorlijk in elkaar geïnteres
seerd raakte en op een bepaald moment een
afspraak maakte. Naar verluidt schrok de jon
ge vrouw erg toen ze ontdekte dat ze daar
voor een romantisch etentje met haar bloed
eigen - en getrouwde - vader had afgespro
ken.
Mensen die zoeken naar liefde op internet,
zweren bij anonimiteit. Dat is een belangrijk
deel van de charme van deze 'aanpak'. Velen
praten er in het werkelijke leven niet graag
over. Een 42-jarige Haarlemse vrouw wil
haar verhaal wel kwijt - al is het dan onder
een gefingeerde naam.
Annemet benadrukt aan het begin van ons
gesprek dat ze niet wanhopig op zoek is naar
een relatie. Ze typeert zichzelf als iemand
met een leuk en vol leven, met een goede
baan, lieve vrienden en een flink sociaal net
werk, die af en toe het alleen zijn meer dan
zat is. Haar 'tijdelijke' verslaving heeft meer
te maken met het feit dat ze chatten 'reuze
spannend' vindt.
Leg eerst eens uit hoe het werkt, hoe kom je er
toe te gaan chatten?
„Tsja het begint natuurlijk met het net op
gaan en kijken wat er allemaal te koop is. Om
maar meteen een open deur in te trappen -
iedereen die internet weet het - er gaat letter
lijk een wereld voor je open. En je kunt alle
kanten op. Ik ben eerst flink gaan surfen. Als
muziekliefhebber kwam ik op sites terecht
van artiesten aan wie je dan bij voorbeeld
e-mailtjes gaat sturen. En als lesbische
vrouw ga je natuurlijk ook op zoek naar ho
mosites. Ik kwam op een gegeven moment in
een gay-chathouse terecht met zo'n honderd
lesbische rooms. Ik snapte er in eerste in
stantie helemaal niets van. Je moet het je bij
na letterlijk voorstellen als een huis met ka
mers waar je in en uit kunt lopen en waar
vaak mensen zitten met wie je kunt praten.
Op je scherm zie je links het gesprek, gewoon
getypte regels onder elkaar, en rechts staat
een kolom met namen - meestal nicknames -
van degenen die op dat moment aanwezig
zijn. In de Nederlandse chatroom waar ik
vaak kom, herken ik zo langzamerhand zo'n
vijftig, zestig vrouwen in meerdere of minde
re mate. Overdag is het vaak rustig en zijn er
veel vaste bezoekers en 's avonds kan het
soms behoorlijk druk zijn."
En dat gaat daar dan de hele tijd over liefde
en seks?
„Oh nee, absoluut niet. Kijk we zitten daar
natuurlijk niet voor niets als niet-heterovrou
wen - er komen ook veel bi-vrouwen - bij el
kaar, maar seks is zeker niet het belangrijkste
onderwerp. Ik zal wel een vooroordeel beves
tigen als ik zeg dat dat bij de mannen anders
is, maar dat is wel zo. Een homo-yriend van
mij is op zoek geweest naar leuke mannen
chat-rooms, maar heeft ze niet kunnen vin
den. Daar wordt - om het maar even plat te
zeggen - met heel andere lengtes gemeten.
De sfeer in de room waar ik vaak kom, is
het best te omschrijven als gezellig, gewoon
gezellig. Er wprdt veel gekeet - het is af en toe
pure flauwekul. Nu vind ik dat nog leuk maar
ik weet dat dat niet lang meer zal duren. Het
aardige is natuurlijk dat je op een gegeven
moment echt op elkaar gaat reageren, waar
mee ik niet wil zeggen dat je elkaar leert ken
nen. Dat kan wel als je met iemand 'privé'
praat. Door op een naam te dubbelklikken
kun je apart praten, vergelijk het maar met
een onderonsje op een drukke verjaardag.
Mijn ervaring is dat in die privégesprekken
echt serieuze zaken worden uitgewisseld. Je
kent het wel, gesprekken over ervaringen in
de liefde, maar ook over werk of andere za
ken. We zijn eigenlijk, hoe raar het ook klinkt,
in die chatroom net echte mensen. We la
chen elkaar uit, maar zijn ook soms heel lief
en zorgzaam."
Net echte mensen, maar je kent elkaar niet?
„Nee, je vormt je een beeld op basis van tekst
en krijgt maar een paar kleine andere aanwij
zingen. Snelheid bij voorbeeld kan iets over
iemand zeggen, al is een verstorende factor
daarbij dat er natuurlijk een verschil is tussen
iemand die blind typt en een ander die zich
met één vinger moet redden."
Goed, maar nu de hamvraag: Vind je er ook
liefde?
„Tsja, wat zal ik zeggen, Je ziet in de chat lief
des opbloeien, maar hoort ook over zeer te
leurstellende ervaringen. Ik ben zelf ongeveer
het tegendeel van een scharrelaar, maar wie
daar op uit is, kan d'r hart volgens mij opha
len. Bij mij werkt het vooralsnog meer thera
peutisch - ik heb kennelijk meer behoefte om
kapotte onderdelen bij mezelf te repareren,
dan dat ik nou zo nodig de prinses op.
witte paard in de armen wil sluiten. End i
werkt fantastisch. Want hoe ik het ook wen i
of keer, ik zit vooral mezelf een levensgra i
spiegel voor te houden. Ik zal je eerlijk verte 1
len dat ik al wel een fikse verliefdheid heboj t
gelopen. Ik heb een persoonlijke ontmoetin i
gehad met vijf vrouwen, van wie ik er éém
leuk vond en vind. Ik heb haar later noge
keer op bezoek gehad. Nou ja, dan ben jedi n
verliefd, maar ik kom er steeds meer achii jf
dat het met mij en de liefde nooit zo boten tl
omdat ik altijd te veel van verliefdheid bi
uitgegaan. Ken je dat? Dat je vergeet te kijkt
of degene op wie je valt ook iemand is tn
wie je in het dagelijks leven overweg kunti
van wie je kunt houden? Ik heb het vaakgt
noeg gehad dat ik obsessief achter iemar
aanliep met al mijn verlangens en er dan
vaak veel te laat - achterkwam dat het si
pelweg mijn soort mens niet was. Ik leer
dat ik dat niet moet doen. Beetje laat mis
schien, maar dat maakt me niet uit. Ik vu
echte liefde kennelijk toch belangrijker."
En die kun je in de chatroom wel kwijt?
„Ja, gek genoeg in zekere zin wel. Ik onnw
er wanhopige meisjes, tegen wie ik hopet
wel eens iets zeg waar ze verder mee kunne
Je komt getrouwde vrouwen tegen die r*
ontdekken dat ze op vrouwen vallen ene
het punt staan met hun man te gaan prait
en daar vreselijk tegenop zien. Ik ontmoet
mensen die het onderscheid niet kunm 'f
maken tussen de virtuele werkelijkheid ent!el
echte werkelijkheid - aan wie je echt mo 'l!
vertellen dat je misschien wel verliefd ku
worden in de chat, maar niet echt vani
mand kunt houden zonder haar of herai
zijn minst in het echt onmoet te hebbe Bl
Maar ik heb ook bloedserieuze gesprekb
waarbij veel herkenning is. Dan zit ik son ®c
bijna te janken achter die computer. Nietvt
ellende hoor - het is een - hoe pathetisch h
misschien ook klinkt - heel fijn gevoel, H F
heeft te maken met liefde voor mezelf. Ie v
daar is helemaal niks mis mee. Ik ben dege 601
die achter die computer zit en ik merk dat te'c
sinds ik chat in het werkelijke leven open ^ol
ben geworden. Eigenlijk moet je dat hele a
haal van liefde en internet zo zien: het ise
blijft n'attte vingerwerk. Echte liefde daarin
je mensen van vlees en bloed voor nodig."
RENEE DE BORST
Mike Obiku met verzorger Gerard Meijer (links) en een van
zijn geliefde foto's. foto john de pater
zich daar niet aarden het kan ze denk ik ook
niet echt schelen. Ze zien alleen maar de po
sitieve kanten. En zo lang mijn prestaties
goed blijven, vinden ze het wel best. Mijn
vrouw vindt het ook geen bezwaar. Het doet
haar ook goed. Alleen moest ik - toen ik ging
samenwonen - wel alle foto's die ik door het
hele huis had hangen, verhuizen naar mijn
altaartje op zolder. Nu hangen in de rest van
het huis alleen foto's van mijn vrouw en
mijn zoontje, vooral veel van mijn zoontje.
En dat is ook goed, want ik houd ook veel
van hen."
Chantal Uylenbroek met haar paard Mike.
foto hielco kuipers
Hij hoort er gewoon bij, hij is een gezins
lid. Zo heb ik ook albums met foto's van hem
en heb ik zijn eerste hoefijzers bewaard. Die
zijn nog heel klein. Ik zal altijd voor hem blij
ven zorgen. Ook als hij straks oud is en niet
meer kan rijden. Je kunt een dier niet zo
maar weg doen. Je opa of oma duw je toch
ook niet van een bruggetje?"
Liefde is een tweesnijdend zwaard:
je kan niet zonder, maar als het
mis gaat is liefde een pijnlijke last.
De neiging samen te wonen is sterk, maar
niet tot elke prijs. Dat is altijd al zo geweest.
De laatste tijd is er echter iets bijzonders aan
de hand: nog nooit hebben in Nederland zo
veel mensen alleen gewoond. Wel 3,1 mil
joen, dat is 20 procent van de bevolking. Je
vraagt je af hoe dat mogelijk is. Is de neiging
van mensen samen te wonen en kinderen op
te voeden dan geen onveranderlijke, biologi
sche bepaaldheid?
Je zou denken dat ik als bioloog geloof dat
dit zo is, maar het is net andersom. Een bio
loog gelooft dat juist niet. Van elk van je ou
ders krijg je een stel genen. Je begin als één
bevruchte eicel, waar alles wat je later wordt
in besloten ligt. Tijdens de verbluffende ont
wikkeling van cel tot compleet wezen zijn er
voortdurend invloeden van de omgeving aan
het werk. Biologische 'bepaaldheid' ligt niet
uitsluitend in de geërfde genen, maar ook in
de invloeden van buitenaf. En er is ook niets
dat volledig 'sociaal bepaald' is. Er is altijd
een wisselwerking tussen erfelijkheid en om
standigheden, of het nu gaat om de vorming
van botten of hersenen, dan wel sociologi
sche zaken.
Gezelschap kan veel waarde hebben, maar is
regelmatig ook een last. Apen - verwant aan
onze verre voorouders - kennen dat dilem
ma ook. In dicht struikgewas zijn roofdieren
slecht te zien. Daar zitten de apen van een
groep dicht bijeen zodat ze niet in hun een
tje verrast kunnen worden. Met z'n alle let
ten ze op en waarschuwen elkaar als er een
roofdier verschijnt. In het open veld, waar
het zicht goed is. houden ze veel meer af
stand van elkaar. Dat doen ze ook op een ei
land waar geen roofdieren zijn. Ze zitten dus
op eikaars lip voor de veiligheid en lang niet
altijd uit aanminnigheid.
Liefde versterkt vanzelfsprekend de neiging
tot samenzijn en samenwonen. Veiligheid,
beschutting en eten tellen echter ook zwaar
mee en kunnen i son
mensen die elka {too
zien toch bij elkt
Bij de niet ra
soorten apen \ii> 'en t
de typen van sa
den verdeeld ini Sind
men: gibbons, ot land
gorilla's. Elk van lerw
eigen type van si men
als' vaste paartjes, len
soortgenoten woi nog
den. Orang utan maai
met jonge kinda beefi
Chimpansees ga pld
van de grote grof) dien
delijk en wissela JÖee
band. Gorilla's,! tord
groepen met een Va
groep bestaat uil war
meer) en een aan kom;
len 'zullen deels baat-
manier waarop! gen i
de verschillendei hvar:
van de vele miijt mine
verlopen zijn is die ji
wikke ld dat het ttsti;
Belangrijk is dal bet c
hoofdzaak klopf* tee
afwijkende varia men<
flexibiliteit binna san t
van samenleven gere
Bij mensen bei bet s;
leving. De mees ®nta
ren, maar andeis leed
en vrouw met «i *aak
steden is dezefl fe zij
paarsgewijs leva dooie
rianten komen Tot
veel vaker voor *el o
de typen. Sames derlai
gelaagde struct® sen i
noten, buren, w v»or
ga's, clubgenoten jen c
bijgangers. Deze bang
onder invloed ven r
schappelijke oio tlleer
heb je tegenwo
