Nijboer wil
record kwijt
Heeren denkt bij elk
stap aan Rotterdam
Theo Reitsma wil van het gemopper langs de velden af
Strijd om Fed Cu
krijgt extra ladin
Sport
Veerman doet bod op titelgevecht Delibas
VKIJUAU lb AKKIL WW
Bij zijn aanstelling tot bondscoördinator wegatletiek
koesterde Gerard Nijboer twee jaar geleden een grote
wens. Hij hoopte vurig dat zijn nationale record op de
marathon van 2 uur. 9 minuten en 1 seconde de volgen
de eeuw niet zou halen. Zondag móet het gebeuren. Dan
móet zijn wens in Rotterdam in vervulling gaan. ,,Als
Greg van Hest nog steeds in vorm is en het weer meezit,
gaat mijn record er aan. Het wordt de hoogste tijd."
'Ik heb de gave dat ik mijn lichaam helemaal kan uitputten
Nijboer (43) had in 1980 in Am
sterdam alles mee. Het was pas
zijn derde marathon nadat hij
het jaar ervoor als 'broekje' op
de energieverslindende 42 km
en 195 meter in Enschede en
New York tussen de 2.16 en
2.17 was uitgekomen. De
2.09.01 betekende destijds te
vens een officieus Europees re
cord. „Er is in Nederland te
lang tegenop gekeken."
Nooit kwam de atleet uit Uf-
felte daarna nog onder de 2.10.
Wel behaalde hij een aantal
aansprekende successen: olym
pisch zilver in Moskou 1980. de
Europese titel van '82 in Athe
ne. eerste in Columbus '84 en
nog drie keer winnaar in Am
sterdam.
In Rotterdam wilde het met
Nijboer nooit lukken. „Ik ben
wel een paar maal gestart, maar
er ging steeds wat mis. Ik heb
het noodlot niet meer getart en
me op andere marathons ge
richt." In '83 werd Nijboer in
Rotterdam 16de in 2.25.23 met
een voetblessure, twee jaar later
stopte hij na hamstringkramp.
Het is geen toeval dat Nijboer
voor verbetering van zijn record
Van Hest op het oog heeft. De
25-jarige Tilburger is al maan
den niet te stuiten. Hij won be
gin januari de halve marathon
van Egmond aan Zee, bracht
vijf weken op hoogtestage door
in Albuquerque, pakte de natio
nale crosstitel, zegevierde in de
Twintig van Alphen en voegde
eind maan de nationale titel
halve marathon tijdens de CPC-
loop aan zijn erelijst toe.
Met onverholen bewondering
en stijgende venvondering keek
Nijboer toe hoe Van Hest met
zijn krachten smeet. „Ik koos
altijd de weg van de geleidelijk
heid in mijn voorbereiding.
Maar je kunt mij niet met hem
vergelijken. Greg heeft een to
meloze wil om te winnen. Hij is
net een volbloed Arabier, die
niet te beteugelen is. Vorig jaar
kon hij de toegenomen omvang
van de trainingen nog niet goed
verwerken. In Alphen en de
CPC had hij dikke benen. Hij
kwam toen bij zijn debuut in
Rotterdam tot 2.12.57. Een be
hoorlijke tijd, maar vergeleken
met zijn record op de halve ma
rathon niets bijzonders. Hij
moet veel sneller kunnen."
Na de zware inspanningen
van Van Hest in Den Haag op
27 maart, waar hij vierde werd
in 1.01.10," fronste Nijboer toch
even de wenkbrauwen. „Drie
weken voor een marathon over
de halve afstand zo diep gaan,
is dat wel verstandig? Is zijn
krachtenreservoir, dat hij in het
laatste deel van de marathon zo
hard nodig heeft, niet te veel
aangetast? Ik heb direct tegen
zijn vader en coach Ad gezegd
dat hij de eerste dagen na die
wedstrijd de trainingen beter
kon aanpassen."
In de twee jaar van zijn coör
dinatorschap heeft Nijboer ge
poogd het klimaat in de wegat
letiek te optimaliseren. „Het
grote probleem is een gebrek
aan tijd. Ik heb een deeltijd
baan van 24 uur. Daar kan ik
lang niet alles in doen wat ik
zou willen. Eigenlijk zijn er
aparte coördinators nodig voor
de trainers met hun toppers, de
talenten, de breedtesport."
Dienstverlener. Dat woord
past eigenlijk al zijn hele leven
bij Nijboer, die deel uitmaakt
van de commissie topsport van
NOCNSF. Jarenlang was hij me
dewerker van het Riagg in
Zwolle. ..Daar heb ik eelt op
mijn ziel gekregen." Hij duidt
zijn functie bij de KNAU ook
wel aan als facilitair manager.
„Een optimale communicatie
is van het grootste belang.
Daarom heb ik alle betrokke
nen na mijn aanstelling thuis
opgezocht. Er kan altijd een be
roep op me worden gedaan.
Het fijne is dat dit baantje mij
wordt gegund. Maar net als bij
het Riagg is het niet mogelijk de
perfectie te bereiken. Gelukkig
kan ik goed relativeren. Ook
heb ik geleerd dat lachen een
belangrijk goed is." Nijboer zal
zondag met een brede glimlach
rondlopen als hij zijn record
kwijt raakt.
Irma Heeren loopt in Rotterdam haar eerste marathon.
ZEEWOLDE FRANS DREISSEN
In haar lopen staat tomeloos
heid gegraveerd. Irma Heeren
laat zich niet afschrikken door
de ontberingen, het stille lijden
onderweg. Niets kan haar stop
pen. „Ik heb de gave dat ik mijn
lichaam volledig kan uitput
ten." Zondag zal 32-jarige weg
en duatlonatlete opnieuw diep
gaan. In de marathon van Rot
terdam. Ze wil nieuwe grenzen
verkennen. Haar lichaam voor
het eerst echt pijnigen over
ruim 42 kilometer. „En als het
effe kan bij het opkomen van
de Coolsingel ook nog een paar
ogenblikken genieten."
Bij elke stap die ze zet, is ze in
gedachten al bij de klassieker in
van Rotterdam. Regelmatig
heeft Irma 'm al vervloekt. „Die
rotmarathon." Dan zat het
weer eens tegen in de training
of had ze last van pijntjes.
„Geestelijk moe werd ik soms
van die duurlopen tussen 30 tot
38 km." Maar eenmaal thuis
vond ze dan de troostende
schouder van haar vriendin
Chris. „Mijn steun, mijn toever
laat. Ze heeft me regelmatig
moeten opbeuren."
Achter de vastberaden blik
blijkt zich soms twijfel te heb
ben genesteld. „Zo'n marathon
is toch eng. Het is iets nieuws,
je bent kwetsbaarder omdat je
je op onbekend terrein begeeft.
Je bent bang voor blessures.
Dat diepe, zwarte gat. Het
schrikbeeld van een Ellen van
Langen. Het is een onzeker
heid, waar je als sporter mee
moeten leren omgaan."
De tussentijdse wedstrijden
gaven Heeren echter voldoende
houvast en zelfvertrouwen. De
Haagse CPC-loop vergde na
een valpartij nog een uiterste
krachtsinspanning. „Je kunt je
afvragen of het verstandig was
Bokspromotor Aad Veerman heeft een
bod uitgebracht op de organisatie van het
Europese titelgevecht van Orhan Delibas.
De Apeldoornse zwaarwelter heeft de toe
zegging dat hij voor 15 juni de ring in mag
tegen de Fransman Marnadou Thiam, die
afgelopen weekeinde zijn Europese titel
met succes verdedigde.
Veerman heeft een optie genomen op
de Arnhemse Rijnhal, waar het titelge
vecht van Delibas op 31 mei de hoofdpar
tij zou moeten worden van een gala met
vier bokspartijen. Delibas is verguld met
het initiatief van Veerman, maar springt
nog geen gat in de lucht. De kans dat
Veerman inderdaad de organisatie toege
wezen krijgt, is namelijk erg klein.
De Rotterdammer heeft onder meer
concurrentie van het Franse organisatie
bureau AB Stars en het managementteam
van titelhouder Thiam. Dat bureau, geleid
door de Franse broeders Accaris, heeft
zeer waarschijnlijk een veel hoger bod uit
gebracht, aangezien het de financiële
steun heeft van het machtige tv-station
Canal+. Ook de manager van Orhan Deli
bas, Wilfried Sauerland, heeft een bod uit
gebracht.
Theo Reitsma (56) heeft sinds
vorige maand twee petten op.
De gerenommeerde tv-com-
mentator van Studio Sport is
benoemd tot voorzitter van de
Nederlandse honk- en softbal-
bond (KNBSB). Reitsma rekent
het tot zijn taak om Nederland
enthousiast te maken voor
honk- en softbal. „We spelen
honkbal als het mooi weer is en
nemen afscheid als de wee
moed van de herfst voor deur
staat. Wat wil je nog meer?"
Reitsma is net terug uit Cuba.
Een week of drie geleden vond
daar een historische ontmoe
ting tussen het nationale Cu
baanse team - de sterkste ama
teurs ter wereld - en de Balti
more Orioles plaats. Reitsma
was er als voorzitter van de
KNBSB en zag meer dan dat
ene belangwekkende evene
ment. Reitsma zag dat er in de
hoogste honkbalafdeling van
Cuba werd gespeeld met hou
ten knuppels. Dit als voorberei
ding op de dag dat de met hout
slaande Amerikaanse honkbal
profs mee zullen doen aan
WK's en Olympische Spelen.
Komende zomer mag het aan
stormend talent al meedoen
aan kwalificatietoernooien en
de spelen van Sydney. In 2004
zullen de 'Big Boys' uit de Ma
jor League waarschijnlijk pre
sent zijn in Athene. „We moe
ten er op rekenen dat het vol
gend jaar al zover is. Dat de alu
minium knuppels verdwijnen
en dat we dan ook hier met
houten knuppels slaan in de
hoofdklasse. Daar moeten we
op voorbereid zijn."
En natuurlijk heeft hij zijn
collegajournalisten in Cuba la
ten weten dat Nederland in
2001 het WK wil organiseren.
„Het is het jaar na de Olym
pische Spelen van Sydney. Het
traject tot die spelen staat vast
maar daarna ontstaan wellicht
problemen voor de nationale
ploeg. We moeten zorgen dat
we zo'n WK financieel aankun
nen. Dat we contacten leggen
met NOC'NSF en de overheid.
Het eerste succes hebben we al
binnen. In de topsportnota van
staatssecretaris Vliegenthart
staat dat de overheid in de toe
komst meer grote toernooien
wil organiseren, zoals het WK
honkbal in 2001."
Waarom bent u voorzitter
van de KNBSB geworden?
„Ik heb altijd gezegd dat het
me niet zou verbazen als ik ooit
bij de bond zou gaan werken.
Door mijn baan bij de NOS was
dat echter lange tijd onhaal
baar. Maar het werk is anders
geworden. Ik kan het nu zo
plooien dat ik ook aandacht
kan besteden aan de bond.
Mijn journalistieke loopbaan
gaat gewoon door. Ik heb nog
steeds de ambitie om mijn werk
zo goed mogelijk te doen. Ik
hoef me bij Studio Sport niet te
bemoeien met de Nederlandse
competitie, want er staat in
contracten met de bonden hoe
veel wedstrijden we uitzenden.
Een gevolg van Sport 7."
Is er een speciaal doel dat u
als KNBSB-voorzitter hebt?
„Dat het honkbal en softbal
in Nederland een stap verder
komt. Dat het zo aangenaam en
hoog mogelijk gespeeld kan
worden. In die volgorde. Want
als je het naar je zin hebt, speel
je op je best. Ik vind het ook
mijn taak om te laten merken
dat honkbal en softbal mooie
sporten zijn, die ontzettend
plezierig zijn om te doen. Dat is
honkballend Nederland in de
loop van de jaren wel eens ver
geten. Ik wil er bovenop zitten.
Mensen enthousiasmeren. Ik ga
daar in elk geval pogingen toe
ondernemen. Ik kom makkelijk
bij mensen binnen, weet wat
een vereniging inhoudt. Ik weet
wat het is om op een koud veld
te staan. Maar ik weet ook wat
de Olympische Spelen inhou
den."
„Wat weten Nederlanders
nou van Johnny Balentina (de
achtervanger van het Neder
lands team, red). Dat is toch
een fantastische aüeet. Dat
moet toch iedereen horen te
weten? Ik zou graag die vlam
willen zijn die de boel weer
aanwakkert. Dat gemopper, dat
kan toch niet de reden van het
bestaan zijn? Er bestaat toch
ook nog zoiets als plezier? Je
moet toch met een glimlach op
je gezicht lopen? En als iets leuk
is, dan groeit iets. Dat is iets
waar je als mens bij wilt ho-
„Ik ben een optimist. We spe
len honkbal en softbal als het
mooi weer wordt en we nemen
afscheid van elkaar als de wee
moed van de herfst voor de
deur staat. Wat wil je nu nog
meer? Dat je als jong knulletje
in je eentje met een knuppel in
het slagperk staat. Dat is toch
een machtig gevoel. Het som
bere gevoel moet eruit. Het re
gent toch niet?"
Wat gaat u daarna doen?
„Zorgen dat de ontwikkelin
gen doorgaan. We moeten
meer gebruik maken van de
mogelijkheden. Dat de nationa
le teams langere tijd op pad
kunnen om zich voor te berei
den op de grote toernooien.
Dat er een gezonde financiële
en technische basis is. De spor
ters met een A-status krijgen
een basissalaris. Maar de mees
te jongens hebben een baan en
worden op hun bijdrage gekort.
Dus moeten we voor die groep
een tussenoplossing zoeken. En
misschien moeten we bij het
softbal wel toe naar een situatie
zoals die bestaat bij de hand-
balsters van Oranje."
Nu krijgt u nog genoeg aan
dacht. De media vinden u in
teressant. Maar straks?
„Ik trek me binnenkort pijl
snel terug. Nu kan ik de aan
dacht nog vestigen op allerlei
zaken. Het EK honkbal, het
olympisch kwalificatie-toernooi
voor de softbalsters. Nu kan ik
het nog opblazen. Maar ik hoef
niet in het schijnsel van de po
pulariteit te staan, zoals andere
mensen uit de televisiewereld.
Ik ben nuchter."
Hoelang wilt u voorzitter
blijven?
„Er zal wel een termijn voor
zijn, maar ik weet niet wanneer
die afloopt. Twee jaar, vier jaar.
Tot die tijd zal ik blijven duwen.
En als ik moe word, dan treed
ik af. Maar ik vind honkbal leuk.
Ik heb overwogen terug te ke
ren naar Rooswijk om daar iets
te gaan doen in plaats van bij
de bond. Er staat bij Rooswijk
nog altijd een man, ouder dan
ik, ballen op te gooien voor kin
deren. Dat vind ik zo mooi."
zo kort voor Rotterdam. Het li
chaam herstelde echter verras
send snel. Een marathon lopen
lijkt me ook niet gezond. Het li
chaam is er niet op gemaakt."
Irma heeft echter een klein,
gedrongen postuur. Het is een
krachtbundel. „Veel spiermas
sa." Dankzij haar onvoorwaar
delijk vechtlust vloeit er vaak
meer adrenaline en zweet dan
bij wie ook. „Ik wil me net als
bijvoorbeeld Greg van Hest al
tijd bewijzen." Puur op karakter
en mentaliteit won ze nationa
le, Europese en wereldtitels du-
atlon bij de vleet.
Het woord geduld kwam tot
voor kort niet in haar vocabu
laire voor. Rammen en vlam
men. Alles of niets. De voorbe
reiding op een marathon zette
alles op zijn kop. Ze moest haar
instelling veranderen. „Leren
luisteren naar mijn gangmakers
Cees Kraaijenveld en Michel de
Maat. Ik moet me inhouden.
Zeker 30 km. Dat is allemaal
nieuw voor mij." Voorop staat
een tijd van 2.31.30, waarmee
ze zich kandidaat stelt voor
deelname aan de Spelen vol
gend jaar.
De marathon is geen echt on
bekend terrein meer. Heeren
heeft er al twee vermorzeld. Als
triatlete. „Dus die tellen niet."
3.11 en een beetje. „Op mijn
gemak." Rotterdam is andere
koek. „Kijken wat erin zit, hoe
mijn lichaam uit de strijd komt.
Is dit wel mijn toekomst of is
het misschien te eenzijdig?"
Vragen waarop Irma Heeren de
komende dagen een antwoord
op hoopt te vinden.
Het gaat in de topsport voort
durend om keuzes maken.
Twee jaar geleden veranderde
het leven van Irma Heeren radi
caal na een scheiding. De span
ningen werden weggetraind, -
gefietst en - gelopen. Mi
kwalijke stressfractuur a]
volg. Maanden gedwc
rust. Ze voelde zich dood
lukkig. „Als perfectionist
belangrijk dat het ook
heel goed gaat."
Heeren gooide het roe
Ze verhuisde vorig jaar
Zeewolde en gaf haar bat
de politie in Zeeland
vriendin Chris stelde vo'or
me volledig op de spon
gaan concentreren. En
ik dus professional,
broodloper, ik sport nogi
voor mijn plezier. Ik hoe
zo nodig elke keer w
halen voor de start. ïk ht
kozen voor mijn lichaam."
Sindsdien gaat het wee
cendo. „Ik train tweemj
dag, neem voldoende
doe het huishouden. Op
manier krijg ik de kans
uiterste uit mijn lijf te
de weg, maar ook in de
Ion." Het drieluik van
fietsen-lopen, dat ze oc
van de variatie nooit en u
mer zal afzweren.
Eerst wacht de man
„Een avontuur."
raadpleegt ze pagina 7dj
teletekst. De weersvoorsj
belooft niet veel goed. j
wekkend. Koud, regen
zuidwestenwind. Het zot
leuker zijn als het w.
schijnt."
De sombere voorspelling
andert echter niets aan
vastberadenheid. „Ik sta
dag om acht uur op, pnki
lichaam en om twaalf uur
ervoor." Ze zal de mai
onderweg ongetwijfeld no
kele malen vervloeken,
en hel liggen op de Coo
echter vaak dicht bij elka
zo'n grote inspanning
toch nog eventjes een pa
menten te kunnen geniet
Theo Reitsma: „Ik zou graag die vlam willen zijn die de boel weer aanwakkert." foto united photos de boer
DEN BOSCH RENE VAN HATTUM
Hans Felius, bondscoach van
de tennisvrouwen, zat vorige
week wat te zappen, toen op de
Belgische teletekst het woordje
Fed Cup langs flitste. Even kij
ken, dacht Felius, tenslotte spe
len ze komend weekeinde in
Den Bosch voor de Fed Cup te
gen België. Wie weet stond er
iets over blessures ofzo. Tot zijn
verbazing las hij dat de wed
strijd niet zomaar belangrijk is,
maar heel belangrijk. Wie ver
liest komt dik in de problemen,
wie wint heeft een jaar vrijaf en
mag volgend jaar met de beste
twaalf landenteams om de we
reldbeker tennissen.
Nieuw systeem, dat wist al
leen nog bijna niemand. Hij
ook niet en niemand in Neder
land. Een paar bondsbonzen
van de KNLTB wilden gisteren
wel proberen uit te leggen hoe
het toernooi om de Fed Cup er
na dit seizoen uit gaat zien. Het
toernooi wordt vernieuwd, om
dat het Zwitsers sportmarke
tingbureau ISL er een paar mil
joen voor heeft betaald. In ruil
daarvoor wil het de Fed Cup op
eigen wijze uitbaten. Het werd
een warrig verhaal over win
naars die een jaar vrij krijgen en
over verliezers die nog een
drukke zomer krijgen en zich
via poulewedstrijden en nog
eens een finale alsnog kunnen
plaatsen voor de grote wereld-
groep.
Zoiets wordt het, zeiden de
bondsbonzen. Ze begrepen het
zelf ook nog niet helemaal. „Wij
hebben ook nog niets op papier
gezien. Als we verliezen heb ik
geen flauw idee wat we verder
op ons af krijgen", zei Coert
Beek, bondsbons.
Het duidelijkst was Sabine
Appelmans, toptennisser en al
een paar maal verkozen tot be
minnelijkste vrouw van België.
„Wij begrijpen één ding en dat
is niet zo moeilijk: winnen is
heel belangrijk, want als we ver
liezen komen we inderdaad in
de kelder van het wereldtennis
terecht. Maar wij zeggen dat
iets anders: dan zitten we in de
stront."
Twee jaar geleden waren de
Brabanthallen ook al decor van
een Fed Cup-wedstrijd. Toen
ging het er allemaal iets anders
aan toe dan gisteren voor het
duel in de tweede wereldgroep.
Destijds betrof het een finale,
tegen Frankrijk.
De wedstrijd tegen België
leeft nog niet. Maar wat de bui
tenwacht er van maakt of
denkt, maakt Miriam Oremans
niet uit. Als er Fed Cup op het
programma staat, gebeurt er
iets met de Berlicumse. Soms is
dat iets goeds, maar soms ook
niet, zei ze gisteren eerlijk. Vo
rig jaar in en tegen Amerika
hield ze iedereen voor
helemaal niets voelde vai
druk omdat kopvrouw
Schultz ontbrak. „Achte
sefte ik pas dat dat absol
zin was. Pas naderhand
ik hoeveel druk ik ma
opgelegd." Nederland
dat duel kansloos en
daarna ook nog van
Vandaar het gevecht nu
groep voor B-landen tegi
gië.
Een jaar eerder evenw
de typische sfeer van d
denontmoeting Oreman
vleugels gegeven. Dal
sloeg ze haar ploeg in H
langs Amerika en sleepte
team via Tsjechië -'oi
slecht spel'- naar de
„Wat het is weet ik ool|
maar het gebeurt,
wedstrijden staan ook inl
geheugen gegrift. Dat ge'
voorbeeld ook voor diel
Cup-wedstrijd van de
destijds in Barcelona. I
strijd vergeet ik nooit me
Fed Cup werkt voor
als doping. Maar ze weeil
precies hóe het werkt en
bijwerkingen zijn. „Ik
leen dat het finalejaar
voor mij altijd een basis
ven. Daardoor weet ik da
de Fed Cup op ieder d
nog van alles kan gebeun
door het publiek, of doti
moment op de baan, of dl
teamgenoten langs de I
Het maakt niet uit, maail
in Fed Cup nooit zoals h|
te zijn."
In Den Bosch is Schuil
herstelt van een hernia-tj
tie, er niet bij. Ook nu zeg
mans geen extra druk tefl
„Maar we zijn nu natuurlij
de absolute underdog. Dn
que van Roost staat 15del
wereldranglijst en Sabine
weliswaar even 90ste, ffl
ook ex-top 20."
Oremans is met haar
plaats Nederlands hoog
klasseerde speelster. Ho(
en Boogert, kandidaat
tweede enkelspelplaats,
95 en 96 op de ranglijst.
Of het voor Oremans i
haren een thuiswedstrijd'
is zeer de vraag. Tweedi
Belgen zouden al een 1
hebben voor de hal mei
zitplaatsen. En dat zou
kunnen kloppen, want dl
ste thuiswedstrijden vand
gische vrouwenploeg tt
vier- tot vijfduizend fans
meer dan de Belgische
nen, die bij hun Davis
wedstrijd twee weken
maar 1500 toeschouwer
ten. „Het Belgische vrö
tennis is ook absoluul
meent Sabine Appfj
„Daarom zou het hel
zonde zijn als wij nu
stront terecht komen."
delta HoVd