Uitgaan op zijn Iers
Baas spoort ontvoerde herdershond op
TV
IWEER
I
Het Gesprek van de Dag
Bescheiden eerste stap IOC
287
5 li
ZATERDAG 20 MAART 1999
COM
E N T A A R
Berg die camera maar op
Een klein noodkreetje, zo aan het einde van de week: kan iemand
bij TROS zijn verantwoordelijkheid eens nemenEn Ralph Inbar
vertellen dat het mooi is geweestZeg het vriendelijk, want je hoeft
zo'n man na al die jaren niet bruut aan de kant te smijten. Maar
zeg het wel duidelijk. Alsjeblieft.
Zijn Bananasplit staat al tijdenlang hoog genoteerd op onze lijst
van dieptepunten van de week. Het verborgen-cameraprogramma,
ooit bedoeld om mensen vrolijk te maken, wekt alleen nog maar er
gernis.
Ralph schotelt zijn kijkers bijvoorbeeld filmpjes voor waarin een ir
ritante kerel bonbonnetjes uit een winkel graait, zodat de verkoop
ster een beetje boos wordt. Dat is lachen, zo blijkt uit het gejoel van
het ingeblikte publiek. Maar dat giert het ook al uit als in het begin-
filmpje een banaan wegfloept.
Snel te plezieren dus, die computer.
Inbar zelf is dat trouwens ook en dat maakt het programma niet al
leen vervelend, maar ook heel erg meelijwekkend. Ralph wekt de in
druk dat hij reuze plezier heeft om de onzin die hij uitzendt. Hij
grinnikt dat het een aard heeft en lijkt soms zelfs bijna een traantje
van vreugde weg te pinken.
Het idiote is dat hij in hetzelfde programma meteen laat zien dat
het ook beter kan. Elke week vertoont hij een filmpje uit het Ameri
kaanse Candid Camera, waarin kosten noch moeite worden ge
spaard om de illusie geloofwaardig te maken. En waarin de grap
pen ook echt leuk zijn. Ze bouwen daar bijvoorbeeld op een vlieg
veld de hal na van de luchthaven waarde passagiers een paar uur
daarvoor zijn vertrokken. Of laten een overtuigend bibberende ac
trice een klunzende en zichzelf in de vingers prikkende tatoeage-ar
tieste spelen.
Dat levert pas venvarringen paniek op bij de verborgen-camera-
slachtoffers.
En maakt meteen pijnlijk duidelijk hoe sullig, goekoop en flauw de
Bananasplit-fïlmpjes zijn.
Wel eerlijk trouwens, van Ralph Inbar.
Dat moeten ze bij de TROS zeker niet onvermeld laten in de af
scheidsspeech.
wil buys
Kinderkoor te laat voor royalties
„Teacher leave those kids alo
ne", zongen ze in 1979. Ape
trots dat ze mochten meezin
gen op de Pink Floyd klassieker
Another brick in the wall. Maar
nu zijn de schoolkinderen twin
tig jaar ouder en balen ze dat ze
dit gratis deden. Ze eisen hun
deel van de 64 miljoen gulden
die het nummer opbracht. Des
kundigen van de Britse muziek-
unie achten de kans vrijwel ni
hil dat het gaat lukken. .Alleen
wanneer in het contract staat
dat ze recht hebben op een deel
van de royalties, maken ze een
kans", aldus een van hen. In to
taal zongen twintig kinderen
van een school uit het Londen-
se Islington Green mee in het
koor.
Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) heeft deze week tij
dens een tweedaagse buitengewone vergadering in Lausanne een
eerste bescheiden stap gezet op weg naar hervorming. Vooral
dankzij aanhoudende druk van buitenaf heeft het door Juan Anto
nio Samaranch met straffe hand geleide IOC in elk geval de indruk
gewekt te willen beginnen met de omvorming tot een meer demo
cratische en open organisatie. Dat is een mooi gebaar, maar ook
niet meer dan dat. De maatregelen die het IOC heeft genomen zijn
naar olympische maatstaven misschien revolutionair te noemen,
voor de kritische buitenstaander is er van een omwenteling geen
sprake.
Zo zijn er vraagtekens te plaatsen bij enkele aangekondigde maat
regelen. Nadat al eerder vier van corruptie verdachte leden vrijwil
lig waren teruggetreden, werd in Lausanne nog eens zes leden de
deur gewezen. Dat hadden er zeker meer moeten zijn. Met hand
having van de Australiër Phil Coles en de Zuid-Koreaan Kim Un-
Young, die een hoge positie in de Olympische organisatie bekle
den, laadt het IOC op zijn minst de verdenking op zich te meten
met twee maten. De enige hoop is, dat zij op grond van aanvullend
bewijs hun lot niet zullen ontlopen.
Een andere maatregel was de aanvaarding van een nieuwe selec
tieprocedure voor steden die de Olympische Spelen willen. Daar
mee ontnemen de IOC-leden zich de geneugten van talrijke
snoepreisjes. De instelling van een ethische commissie met onaf
hankelijke leden van het kaliber Henry Kissinger, is een stap waar
mee het IOC de bereidheid toont zijn daden van buitenaf te laten
beoordelen. En tot slot is er de commissie IOC 2000, die nog voor
de eeuwwisseling met voorstellen tot ingrijpende vernieuwingen
moet komen. De vraag of het IOC echt schoon schip maakt, kan
pas worden beantwoord als die commissie haar bevindingen pre
senteert.
Pas dan is ook een verantwoord besluit te nemen over het IOC-lid-
maatschap van Prins Willem Alexander. Tot die tijd kunnen dis
cussies over schandalen en corruptie de Olympische organisatie
blijven achtervolgen. Voor sporters mag misschien gelden dat
meedoen belangrijker is dan winnen, voor een toekomstig staats
hoofd geldt dat een ongeschonden blazoen zwaarder telt dan deel
name in een discutabele organisatie.
Voor één keer waren de rollen omgedraaid en nam het
baasje de rol van speurneus op zich. En dat was maar
goed ook. Want als Gerrit-Jan Keijl een dag langer had
gewacht om met het instinct van een bloedhond naar
zijn Mechelse herder te zoeken, had Rex wellicht in het
vliegtuig naar een nieuwe eigenaar in bijvoorbeeld de
Verenigde Staten gezeten.
De ondernemer - Keijl drijft een transportbedrijf in
Biddinghuizen- zocht twee dagen naar Rex, die werd
ontvoerd en bijna doorverkocht. Dinsdagmiddag ont
snapte Rex bij een bezinestation uit de auto. Toen de
hond woensdagochtend nog niet terug was, ging Keijl
op zoek. Bij het pompstation kwam hij te weten dat
twee vrouwen Rex hadden meegenomen en al gauw
wist hij ook de naam en het adres van een van de vrou
wen. In de hondenhokken achter dat huis, trof Keijl
(die over de tuinschutting was geklommen) zijn herder
niet aan. Wel kreeg hij het aan de stok met de vrouw
die er woonde. ,,Ze gaf toe dat ze de hond had meege
nomen, maar zei dat Rex agressief was geworden en
dat ze hem uit de auto had gezet." Keijl vertrouwde het
verhaal niet en ging langs bij een vrouw in dezelfde
buurt die hij kende. Zij vertelde dat de andere dame
Rex had doorverkocht aan een man een Biddinghui
zen. Die bood de viervoeter vervolgens aan bij het K9
Dog Centre Midden-Nederland in Voorthuizen, een
bedrijf dat aan im- en export van werkhonden doet.
Keijl sloeg alarm bij de politie en die wist te voorkomen
dat Rex, inmiddels omgedoopt tot Boris, vanuit Voort
huizen doorverkocht zou worden aan een van de vele
klanten die het bedrijf wereldwijd heeft. Keijl en de
Biddinghuizer opkoper (die 500 gulden betaalde voor
de hond) reden samen naar Voorthuizen om Rex op te
halen. Het hondenbedrijf aldaar, dat jaarlijks honder
den honden afzet bij overheidsinstellingen, gevange
nissen en bewakingsdiensten over de hele wereld, voelt
zich danig in het hemd gezet. „De hond had geen ta
toeage, geen papieren. Ik kan toch niet elke dierenarts
in Nederland afbellen om te vragen waar die hond
vandaan komt", zegt Gerard Dashorst, eigenaar van K9
Dog Centre. „Met deze man uit Biddinghuizen heb ik
al een paar keer eerder zaken gedaan en dat ging
steeds keurig. Wij hebben Boris, of hoe de hond ook
heet, ook te goeder trouw gekocht." Ook de eerste op
koper uit Biddinghuizen voelt zich volgens zijn echtge
note in de maling genomen door de vrouw die de hond
aanbood. „Wij zijn in de boot genomen."
De politie Flevoland heeft de kwestie in behandeling,
laat woordvoerder Evert Onink weten. „Er moet nog
onderzoek plaatsvinden of er strafbare handelingen
zijn gepleegd. Een gevonden hond mag je niet verko
pen, dat is in principe verduistering. Ook de afhande
ling van de financiën is nog onduidelijk."
ANTON VAN GERNER
Nederlandse horeca kaapt 'tweede-huiskamergevoelvan pub
De Nederlandse horeca is aan de haal gegaan met de Ierse pub. Na het succes van de eerste authentieke pubs van Ieren,
kopiëren en verbasteren Nederlandse kroegbazen en brouwerijen de rage naar hartelust. Het typische Ierse 'tweede-huis-
kamergevoel' is gekaapt.
Bewolkt
„Sneeuwhoogtes tot meer dan zeven meter (op de Santis 7,35 me
ter), zoals tijdens de afgelopen maand hier en daar zijn gemeten,
waren er voor het laatst in 1566". Tot deze opmerkelijke uitspraak
komt de Zwitserse professor Christian Pfister in de Coopzeitung
van 3 maart. In 1951 viel er in het Maggiatal tussen 4 en 14 februari
vier meter sneeuwen dat was destijds een Jahrhundertereignis
(eeuwgebeurtenis). Een vergelijkbare situatie, met grote lawines en
vele doden, trad ook op in december 1808.
Pfister betoogt eveneens dat de intensiteit en duur van de
noordwestcirculatie niet zo hardnekkig is geweest sedert 1566. Een
nogal gedurfde uitspraak maar hij is wel de meest vooraanstaande
klimaathistoricus van het Alpengebied. Pfister erkent ook dat de
temperatuursprong van de afgelopen tien, vijftien jaar in Zwitser
land uniek zijn voor wat betreft de afgelopen vijfhonderd jaar. De
sprong stelt alles met betrekking tot wat er thermisch de laatste
eeuwen heeft plaatsgevonden in de schaduw. Verder meent hij dat
de trend naar neerslagrijkere winters zich zal voortzetten.
In het nieuwste nummer van Meteorologica, uitgave van de Ne
derlandse Vereniging van Beroepsmeteorologen, betogen van
Boxel en Cammeraat dat er ook in ons land een toenemende neer
slagtrend bestaat. Over het tijdvak 1961-1990 viel er in slechts tien
procent van Nederland gemiddeld 700 tot 750 mm; van 1931 tot
1960 was dat nog meer dan vijftig procent.
Vandaag wordt het weerbeeld gekenmerkt door veel bewolking
waaruit wat (mot)regen kan vallen. Vanmiddag kan hier en daar de
zon even schijnen. De temperaturen lopen op tot omstreeks 8, 9
graden en er waait een matige, van noordwest naar west krimpen
de wind. Morgen veroorzaakt een randstoring op het noordelijk
deel van de Noordzee veel bewolking en geruime tijd regen. De
wind waait uit het zuidwesten en is matig, aan zee nu en dan
krachtig van sterkte. De temperaturen stijgen tot dezelfde waarden
als vandaag. Gisteren in het noordoosten nog een paar hagelbuien.
Bij ons bleef het droog en Zuid-Holland had nog enige tijd zonne
schijn.
jan visser
Een stuk of zestig Ierse pubs
telt Nederland nu. Elke zichzelf
respecterende grotere gemeen
te, met pub-hoofdstad Amster
dam (zeker tien stuks) voorop,
lijkt er een te moeten hebben.
En allemaal hanteren ze dezelf
de formule: de bezoeker moet
zich in Ierland wanen.
Op de golven van de wederop
standing van Ierland, dat eco
nomisch en toeristisch 'boom
ing' is, wordt de typische Ierse
sfeer buiten de grenzen te gelde
gemaakt. „Het past in de huidi
ge Nederlandse stress-maat
schappij", zegt Groninger Mar
cel Doosje, die een Intemet-pa-
gina beheert van tientallen Ier
se pubs in Nederland en Euro
pa. „De pub is een vlucht uit de
dagelijkse beslommeringen,
een beetje vakantie."
Het relaxte blijkt al bij de live
optredens, vast ingrediënt bij
veel pubs. De folk-acts begin
nen zelden op tijd. Doosje: „En
een glas Murphy's of Guinness
van de tap loopt met een mie
zerig straaltje maar langzaam
vol. Daarna laat de barman het
vaak nog een halve minuut oft
zo staan, waarna hij het nog
even bijtapt."
Na de grote steden waaieren de
Ierse pubs nu ook uit naar de
provincie. Naar Noord-Neder
land bijvoorbeeld. In het cen
trum van Leeuwarden bestieren
Baukje de Vries en haar zoon
Frank Homan sinds september
eetcafé Paddy O'Ryan. De for
mule - gerechten als Ierse
stoofpot van lamsvlees, gepaard
aan stevige bieren, whiskey en
appelcider - loopt als een trein.
Vijf jaar geleden kreeg De Vries
haar droom nog niet van de
grond. Twee jaar geleden ver
anderde dat. Aangestoken door
het succes van meer authentie
ke pubs van Ieren in Neder
land, begonnen Nederlandse
brouwerijen de formule te kopi
ëren.
Paddy O'Ryan is voor brouwer
Grolsch inmiddels al de zesde
Ierse pub in twee jaar. „Vraag
me niet waarom uitgerekend de
Ierse pubs zo populair zijn",
zegt Grolsch-woordvoerder
Cees Dubbeldam. „Ja, er gaan
steeds meer mensen op vakan
tie naar Ierland. Maar nog veel
meer mensen gaan naar Span
je. En toch winnen de Ierse
pubs het met afstand van bij
voorbeeld de Tapas bars."
De typische sfeer lijkt doorslag
gevend. „Hoe meer het Ierse tot
in alle finesses wordt doorge
voerd, hoe groter het succes",
zegt Dubbeldam. Het gevolg is
te zien in Leeuwarden: behang-
In Paddy O'Ryan wordt een donkerbruin glas Guinness getapt.
met-motief op het plafond, fris
se groene kleuren op de muur
en veel hout. Ook bordjes in
gaelic, oud-Iers, bij de toiletten
ontbreken niet. Wel verwarrend
trouwens, 'F of 'Fir' voor man
nen en 'M' of 'Mna' voor vrou
wen.
Maar voor de echte 'craic', het
Ierse equivalent van Hollandse
gezelligheid, is meer nodig:
echte Ieren. De 28-jarige Jeff
Spencer is een van de drie Ieren
in Paddy O'Ryan en een van de
tientallen Ieren die in Neder
landse pubs werken. De laatste
jaren halen pubs hun horeca-
Ieren zelfs via uitzendbureaus
uit het moederland. Spencer:
„Mensen associëren Ierland en
zijn bewoners met gastvrijheid,
plezier en gemoedelijkheid.
Dus exporteren we onszelf."
O'Ceallaigh in Groningen heeft
naast Iers personeel ook Ierse
stamgasten. Ze komen af op het
authentieke. De pub is romme
lig, ongedwongen en knus, met
huiselijke spreuken aan de
muur. „Hier heb je echt het
tweede-huiskamergevoel",
meent bezoeker Meint Rondui-
te, die verknocht is geraakt aan
de pub sinds zijn vakantie in
Ierland.
Murphy's Pub in Meppel heeft
geen Ieren, voor noch achter de
bar. „Een gemis", meent be
zoeker Frank Dekker uit Zwart
sluis. „In Zwolle is het leuker",
doelt hij op de formule van Sal
ly O'Briens, dat ook vestigingen
heeft in Groningen en Heerlen.
„Daar moetje in het Engels be
stellen en je hebt er ook vaak
Ierse muzikanten." Ieren en
Nederlanders hebben volgens
Zwartsluis' vriend Kiekerjan ter
Wischa iets met elkaar. „Ierse
en Nederlandse voetbalsuppor
ters kun je gewoon samen in
één vak zetten. Die knokken
niet, ze feesten met elkaar."
Eigenaar Raoel Haasje van de
Meppelse kroeg geeft toe dat
zijn pub minder oorspronkelijk
is. Motown-muziek is er geen
schande, het personeel komt
'gewoon uit Meppel' en er
wordt veel meer Heineken ge
tapt dan de Ierse bieren van
brouwer Murphy's. „We moch
ten hier alleen een kroeg begin
nen, als we iets nieuws toe zou
den voegen aan het uitgaansle
ven", zegt Haasje zakelijk. Toch
meent hij met folkmuziek, een
groot tv-scherm voor sportwed
strijden en de oud-bruine aan
kleding genoeg Ierse sfeer te
scheppen. „Want dat spreekt
de mensen aan."
Volgens Stephanie Koenders
van Heineken, dat met een
Murphy's in Rotterdam bin
nenkort op ruim twintig pubs
komt, is het Ierse kroegfeno
meen een hit. „Er is behoefte
aan meer dan een ontmoe
tingsplek. Een tijd geleden pro
beerden we het al met steeds
meer Belgische bieren. Maar er
is hang naar iets robuusters,
iets stoerders. Dat is de Ierse
pub."
Eigenaresse Evy Kelly van het
authentieke O'Ceallaigh in Gro-
FOTO GPD WIETZE LANDMAN
ningen vindt dat het de oor
spronkelijke Ierse pub in Ne
derland min of meer gekaapt is
door het grote geld. „Het uit
dragen van Ierse cultuur moet
wijken voor een fabrieksmatige
aanpak, met veel studenten en
keiharde muziek. Dat is jam
mer, maar het valt niet tegen te
houden. Vergelijk het met de
commerciële tv, ook veel pulp
en kwantiteit boven kwaliteit."
Horeca Nederland ziet moge
lijkheden voor nog meer Ierse
pubs. Maar Kelly van O'Ceal
laigh in Groningen is scepti
scher. „In Engeland en Berlijn
zie je nu al dat de eerste ïerse
pubs gesloten worden. Daar is
de rage een beetje voorbij." Wat
er daarna gebeurt? Ans Groene-
wegen van Horeca Nederland:
„Ach, dan krijgen we wel weer
wat anders. De Duitse
Weinstube of zo."
FERDI SCHROOTEN
w
nog
dagen s
ee
Nog 287 dagen eni
nieuwe millenniun J
aan. Reden voor dt sc
om in een dagelijks
terug te kijken opb
rijke gebeurtenisse
plaatsgrepen op cc
ponderende data ii
gelopen 1000 jaar
week: 15 maart 149 J
lumbus terug naoi v;
king Amerika. 16 m ei
1815: Willem I koruit'
Nederlanden. 17 n
1834: Daimler geb: |s0'
gintijd auto. 18 ma p
1984: Grote uitbraa I»
veningse gevangen Wl
maart 1995: Gifaan
panse metro voort
20 maart 1602: opi im
VOC. ie
re
20 MAART 1602 uil
Het is vooral aan Johs njl
denbamevelt te danh rd
Vereenigde Oost-Indi ip]
Compagnie tot stand gr(
op 20 maart 1602 van de
ten-Generaal haar ee jdf
delsmonopolie krijgt;
door historici wel dei jjj
multinational ter wen
noemd, heeft voorali iö
handel te drijven mei ;tn
Oost-Azië. Kaneel, na uv
kaat, peper, maar ooi ioc
bijvoorbeeld borax de
hun weg naar de Reps do;
Verenigde Nederland re
Bijna vier eeuwen late ,0
VOC nog altijd een ba ve
aan de oevers van dei
ge Zuiderzee, waarna
schip zijn reis in deQ ¥1
Eeuw begon. In LelyS L
de gereconstrueerde!
een van de bekendste v,
schepen, die destijds
eerste reis al verging
VOC", vertelt histori
der Zee van de Bata-
de grote motor gewe
de Nederlandse scbj j?
in de 17e eeuw. Toll
bouwde men alleen)
schepen. Door deW
een enorme schaah^V
de scheepsbouw eni
del."
Bij het aanschouwen
Batavia begint de his!
de VOC echt te leven!
200.000 bezoekers dié
jaarlijks trekt. „Heeln
kers hebben een
tsjonge, tsjonge. Heil
aardig dat gevoel opt
MARJOLEIN DEKKER
Geboorte!
pi
Onder het motto 'een
boom voor een nieui
burger' wil staatsbos!'
voor elk kind dat o
Boomfeestdag (24 ro
Nederland wordt geb
boom planten in heli
bij Ugchelen (gemea
doorn). Ouders won
roepen geboortekaafl ndel
ren. Zij krijgen na ven
tijd een plattegrond!
met een verwijzing a ISU
boom van hun zoom fojj
De rijksnatuurorgani!
met de geboorteboni
cachet aan de jaarlijb
feestdag én aan de IC
jaardag. Voor de g
dagsbomen wordt ee aars
perceel vrijgemaakt.
de Lt
Talent
Wat is nu eigenlijk talent voor toneelspelen? Daar had ik het
een paar weken geleden over. En ik vroeg u om met een en
kel woord het talent voor uw beroep te omschrijven. Zo
konden we samen misschien tot een soort beroepengids
t komen. Een al te ambitieus plan is me gebleken. Ook al
omdat veel briefschrijvers talent beschouwen als
een bron waaruil voor ieder beroep geput kan
worden.
Talenthet mooie van je beroep duidelijk laten
blijken schrijft de Rijnsburger Piet van Eg-
mond, Daar zit iets in natuurlijk al gaat hij
niet in op de vraag hoe je da t moet doen.
Concreter is mevrouw Lentz uit Haarlem. Ze
begon op haar veertiende als naaister. Toen
V|' haar veel later bij een sollicitatie naar haar di-
jC ploma's werd gevraagd Hetzij haar twee han
den zien met de mededeling: „Dit zijn mijn di
ploma's." Is dit nu talent, vraagt zij zich af. Voor
het geven van slimme antwoorden in ieder geval
wel, lijkt mij.
Een heel andere benadering heeft de Haarlemse
mevrouw Neelissen. Zij gelooft niet clat talent
na de dood verloren gaat. Het wordt doorgegeven
aan nieuwe generaties: .Altijd als ik die jonge ta
lenten zie en hoor moet ik denken: hier zijn mis
schien wel levens van oefening aan voorafgegaan.
Een sympathieke gedachte. Op die manier zou de
jonge kunstschilder van vandaag kunnen profiteren
JOOST PRINSEN
van al het geploeter van Van Gogh en Picasso. Oefening
baart kunst. Het is alleen de vraag wie er oefent voor wie.
Buitengewoon interessant is de brief van de Leidenaar C.
Bonnet Tijdens zijn werkzame leven had hij twee beroepen,
drukker en kassier. Bonnet komt tot de verrassende conclusie
dat de noodzakelijke kwaliteiten voor beide beroepen eigen
lijk dezelfde zijn. Hij noemt: accuratesse, concentratie, tact
(„Een geboortekaartje drukken of een rouwcirculaire vraagt
een andere benadering naar de klant toe"), geduld en orga
nisatievermogen. Tot zover Bonnet, Ik neem op zijn gezag
graag aan dat hij de noodzakelijke kwaliteiten voor dlak
kers en kassiers goed heeft weergegeven. Maar tegelijk daar
mee gaf hij misschien ook een karakterschets van zichzelf
Want al deze eigenschappen lijken ook van pas te komen
wanneer je bv. pianoleraar bent.
Bijna alle inzenders leggen verband tussen talent en liefde
voor het vak. Ik vraag me af of dat juist is. Zo heb ik een gro
te liefde voor het schaakspel maar als beroepsspeler zou ik
een belabberd figuur slaan. Het lijkt mij dat talent nodig is
om het vak te leren. En liefde is nodig om in dat vak te blij
ven.
Het laatste woord gaat naar de Spakenburger H. Kok: „Als
kind zat ik op cle ambachtsschool. In de hal hing een bord
en daar stond op: Denk voordat gij doende zijt en doende
denk dan nog. Daar heb ik me altijd maar aan vastgehou
den.
Gewoon je kop erbij houden. Misschien is dat wel het ge
heim van ieder talent.
tb]
MENSELIJK
De 'Manxmen' waren zo enthousiast over hun plan.
ners van Man wilden een aantal postzegels uitbrer
beeltenis van de beroemste zonen van het eiland:
Maar daar stak Londen een stokje voor: alleen led(
koninklijk huis en overledenen mogen op een p<
er dan toch een compromis gevonden. BARRY en
ROBIN en MAURICE zullen niet op de postzegels:
wel afbeeldingen van hun beroemdste platenhoe;
den zes verschillende zegels uitgebracht in een
ge van 11.000 stuks. De broers zijn zo verheugd
dat ze een cd met traditionele Manx-muziek opnal
zijn ze te horen met een op Man beroemde troubai
shanty' Elian Vannin. De cd wordt in een pakket ge
de postzegels. Hoewel het pakket pas in oktober te
meldt het postkantoor op Man nu al gek gebeld teW
Bee Geesfans.
