De laatste Indische oma
4M
TV
WEER
Rijdende rechter
Worst en paardenvijgen
291
m
DINSDAG 16 MAART 1999
COMMENTAAR
Europese Commissie weg
De voltallige Europese Commissie is vannacht afgetreden. Na een
vernietigend rapport van een 'Comité van Wijzen', heeft ze de eni
ge juiste conclusie getrokken. De positie van de Commissie, het
dagelijks bestuur van de Europese Unie. was onhoudbaar gewor
den.
In een onverwacht hard rapport meldden de 'wijzen' dat de euro
commissarissen niet wisten wat er op hun diensten gebeurde. Zij
hadden geen controle over hun ambtenaren. Hierdoor bleven veel
gevallen van fraude, vriendjespolitiek en corruptie onopgemerkt
en onaangepakt. Binnen de Commissie is het moeilijk ook maar
iemand met een beetje verantwoordelijkheidsgevoel te vinden, zo
luidt misschien wel de meest droevige conclusie.
Werd er vooraf nog gedacht dat de problemen opgelost konden
worden met het ontslag van eurocommissaris Cresson - onderwijs
en wetenschap - die zich nog het meest schuldig maakte aan
vriendjespolitiek en fraude, het rapport is zo vernietigend dat van
nacht duidelijk werd dat het hier niet bij kon blijven.
Met het vertrek van alle commissarissen zijn de problemen echter
niet verdwenen. Volgende week moeten de lidstaten een belangrijk
besluit nemen over de hervormingen en de financiering van de
Unie. De Commissie speelt hierin een belangrijke rol, zij heeft de
ontwerpvoorstellen gemaakt.
Ook de opvolgingskwestie is een moeilijke. De Commissie is nog
nooit eerder in zijn geheel afgetreden. Ervaring met de te volgen
stappen is er dus niet. Een extra probleem is dat begin volgend
jaar de zittingstermijn van de Commissie afloopt. Het lijkt moeilijk
om voor zo'n korte termijn goede vervangers te vinden. Zolang er
geen opvolgers gevonden zijn blijven de huidige commissarissen
hun werk demissionair voortzetten. Dit is een volstrekt onaan
vaardbare situatie. Het rapport van de 'wijzen' heeft duidelijk aan
getoond dat de huidige commissarissen ongeschikt zijn om verder
te besturen.
Levert het ontslag op korte termijn wat praktische problemen op,
uiteindelijk is deze 'zelfreiniging' goed voor de toekomst van de
Unie. De Commissie was altijd een bureaucratisch en ondemocra
tisch bolwerk. Eind vorig jaar liet het europarlement voor het eerst
haar tanden zien toen de fraudeverhalen te erg werden. De Com
missie reageerde als vanouds en schorste ambtenaar Van Buitenen
die de fraude naar net parlement gelekt had. Daar legde het 'geko
zen' parlement zich dus niet bij neer. En zo hoort het ook.
Een tijdje geleden verhaalde ik in deze rubriek over Judge Judy die
op RTL5 rechtspreekt in kleine burenruzies of andersoortige onenig
heden. Het is op zich grappig om te zien hoe mensen hun pietluttige
probleempjes aanwenden om op televisie te komen.
Op Nederland 1 is daar tegenwoordig de rijdende rechter een ant
woord op Judge Judy. De opzet van het programma is identiek, met
als enige verschil dat er een rechtbank op locatie wordt opgezet. Het
vonnis wordt evenwel in de studio geveld. De uitspraak is bindend
en hoger beroep is niet mogelijk.
De zaken stellen niet veel voor. Gisteren klaagde een vrouw - type
geldwolfje dat overal een slaatje uit probeert te slaan - over een
aangelegde parketvloer. Volgens haar vertoonde die kleurverschil
len en er was bovendien een verschil in dikte van de planken. Ze
kwam inet de volstrekt onredelijke eis die inhield dat ze het aan
koopbedrag terugkreeg of een compleet nieuwe vloer zou krijgen. De
leverancier wilde slechts een nieuwe laklaag aanbrengen om zo het
kleurverschil ongedaan te maken. Al snel bleek dat haar actie op
een soort van wraak berustte. Toen ze bestelling plaatste, was ze
even vergeten dat een rekening voor de vorige vloer nog open stond.
Die was inmiddels voldaan en nu probeerde ze voor een dubbeltje
op de eerste rang te zitten.
Óf de rijdende rechter maar even wilde beslissen.
Het leuke is dan dat je thuis kunt meedoen. Gelukkig zitten er geen
valkuilen in het programma waardoor je op een dwaalspoor zou
kunnen worden gezet. Aan de andere kant is dat ook weer jammer
want het verrassingselement is dan helemaal weg. Je moet wel een
heel kromme kijk hebben op wat wel en niet mag om tot een andere
oplossing te komen dan de rechter.
Die oordeelde uiteraard in het voordeel van de parketlegger. Een
zaak later moest de rijdende rechter toegeven dat voor niet bewezen
diensten ook niet betaald hoeft te worden.
Die rijdende rechter is me er eentje hoor.
Wind, regen en kou
Net zo min als lage barometerstanden betekenen dat het altijd re
gent en/of waait, vormt een hoge 'luchtdrukking' geen waterdichte
garantie dat het zonnig en droog blijft. Tussen vanavond en mor
genavond wijst het weerglas 'mooiweer' aan - de barometer staat
op ongeveer 1030 hPa - maar het weerbeeld laat te wensen over.
Een verspieder van een depressie bij IJsland veroorzaakt namelijk
veel bewolking waaruit het enige tijd regent of motregent: met na
me de komende nacht en deels morgenochtend.
Morgenmiddag blijft het op de meeste plaatsen droog, maar het
ziet het er niet naar uit dat de zon tevoorschijn komt. De tempera
turen stijgen tot omstreeks 11-12 graden en er waait een zwaicke
tot matige wind uit richtingen tussen zuidoost en zuidwest.
De Britse eilanden bevinden zich morgen in aanmerkelijk zachtere
lucht dan Nederland. Op veel plaatsen stijgt de temperatuur daar
tot 16-17 graden. Donderdag dringen deze zachte luchtmassa's
tot onze omgeving door maar of het kwik ook daadwerkelijk naar
waarden rond 15 graden stijgt, is twijfelachtig. Het koufront van
de IJslanddepressie dringt namelijk naar onze omgeving op.
Daardoor neemt de bewolking opnieuw toe en gaat het enige
tijd regenen.
Vanaf vrijdag wordt het weerbeeld bepaald door een west
tot noordwestelijke luchtstroming tussen een depressie
boven het noorden van Europa en een hogedrukgebied ten
zuidwesten van Ierland. Met deze luchtstroming
worden koude luchtmassa's aangevoerd. Daar
in bereiken de middagtemperaturen geen ho
gere waarden dan maximaal 8-9 graden. Ver
der veroorzaken randstoringen en/of frontale
ui dopers periodiek winderig en regenachtig
weer. Kortom geen fraai begin van de astronomi
sche lente die dit weekeinde een aanvang neemt.
Na de kou van gisterochtend, Bloemendaal aan Zee
rapporteerde -1,5 graad, is het overdag prachtig
weer geweest. Vooral tijdens de middag was er vrij veel
zon, afgewisseld door fraaie transparante wolkenluchten.
Waaien deed het vrijwel niet en de temperaturen stegen
tot 11-12 graden. Op Schiphol werd 12,8 graad gemeten.
Aan zee werd het maximaal 10 graden.
Yvonne Keuls schrijft ode aan haar moeder
Voor Yvonne Keuls
betekende de dood
van haar oude Indi
sche moeder het defi
nitief verloren gaan
van de vertelkunst.
Met haar stierf het
eindeloze gekwebbel
en verhalen vertellen.
Zij schreef een ode
aan de laatste Indi
sche oma. Een ge
sprek met de schrijf
ster.
Zesennegentig was zij toen zij
overleed. Iedereen kende die
oude Indische oma op de Laan
van Meerdervoort in Den Haag.
Heb je het gehoord: oma Bam
berg is dood! Aan het einde van
haar leven was zij nog maar 1
meter 40. Voor Yvonne Keuls
betekende haar dood niet al
leen het overlijden van haar
moeder, maar tegelijk het af
scheid van een wereld, die van
af dat moment voorgoed verlo
ren zou zijn.
Tien jaar na haar dood schreef
Yvonne Keuls een boek over
Mevrouw mijn moeder. Het is,
zoals zij het zelf noemt, het re
laas geworden van de laatste
Indische oma, van een exem
plaar uit een generatie Indische
vrouwen van wie er nu nie
mand meer over is. „Ongeloof
lijk sterke vrouwen waren het,
al die tantes van mij. Terwijl al
hun mannen bezweken aan
zwakke harten en hersenbloe
dingen, overleefden zij. Zij wer
den allemaal moeiteloos 90, 95
jaar. Dat klepte de hele dag
maar gezellig met elkaar door,
elkaar eindeloos verhalen ver
tellend... Met die generatie is
het nu, hoe dan ook, voorbij."
Mevrouw mijn moeder ver
schijnt binnenkort. Niet alleen
in boekvorm. Er staat ook een
reeks theateropvoëringen ge
pland (onder anderen met Wil
lem Nijholt); juist omdat het
verhaal een ode is aan de klep
pende en kletsende levensdrift
van een nu uitgestorven soort,
leent de tekst zich ook heel
goed om op het podium te wor
den gebracht. De poëzie van de
levende vertelkunst, dat is voor
al wat de schrijfster heeft willen
portretteren in het verhaal over
haar moeder.
Yvonne Keuls: „Met het soort
moeder dat ik gehad heb, zat
het er natuurlijk in dat ik ooit
over haar zou gaan schrijven.
Maar ik heb het lang uitgesteld.
Pas tien jaar na haar dood, toen
zij in mij een vorm had gevon
den waarmee ik akkoord kon
gaan, heb ik het gedaan. Het is
ook beslist geen biografie, maar
meer een autobiografie met
mijn moeder als rode draad,
zou je kunnen zeggen.
Het gezin Bamberg, waarvan
Yvonne de jongste was, kwam
kort voor de oorlog uit Indië
naar Nederland, waar het zich,
zoals vrijwel alle Indischgasten,
in Den Haag vestigde. Vader
was een blanke wiskundige,
moeder de dochter van een
echte koloniaal en een Javaanse
vrouw, die kort na haar geboor
te gestorven was tijdens een
cholera-epidemie. Vader wordt
in Nederland ernstig ziek en
overlijdt tijdens de hongerwin
ter aan tbc. Keuls moeder zou
in grote gezondheid stokoud
worden. Het eerste teken van
verval kwam pas toen zij, in
middels de negentig gepas-
Yvonne Keuls: 'M'n moeder is me altijd als een soort verlengstuk blijven beschouwen.'
FOTO GPD/MAURtCE NELWAN
seerd, ontdekte dat er een tand
los begon te zitten.
Als Yvonne Keuls over haar
moeder vertelt, gebeurt dat met
dezelfde bezwerende armbewe
gingen en op het wat lijzige,
maar zangerige toontje, eigen
aan de Indische tongval. „Voor
mijn moeder was het praten en
het vertellen het belangrijkste",
zegt zij. .Alsmaar was zij aan
het woord. Zij heeft ons in feite
de oorlog doorgekletst met die
verhalen van haar. Achter ons
huis stond toch maar een lan-
ceerinstallatie van V-l's. Tel
kens als er zo'n ding werd afge
schoten, hebben wij in doods
nood gezeten. Maar wij pakten
dan eikaars handen vast - want
dat hoorde er bij - en zij begon
te vertellen, te vertellen."
Indische mensen konden dat.
In feite hebben zij maar een
paar verhalen. Die groeien en
groeien. Je moet ze ook niet één
keer horen, maar telkens op
nieuw, in steeds andere vor
men. Ze worden ook steeds
spectaculairder. Niet dat er be
wust gelogen wordt. Nee, het is
meer een kwestie dat men be
denkt: 'dit hoort er eigenlijk ook
bij, en dit, en dat..'. Het is net
zo'n sneeuwbloem, die uitdijt
en uitdijt. Het patroon van een
sneeuwbloem komt vanuit het
midden, alles wat daar omheen
komt heeft er mee te maken."
„Dat vertellen kwam heel sterk
voort uit een innerlijke behoef
te, heb ik ontdekt. Steeds wil
men die verhalen weer herha
len. De kem is waarschijnlijk
dat zij, die oude Indische men
sen, waarschijnlijk zelfs op een
onbewoond eiland die verhalen
aan zichzelf zouden blijven ver
tellen. Vöor hen was het vorm
geven aan ongrijpbare gevoe
lens. Ik heb mijn moeder ook
vaak in zichzelf horen vertellen,
als zij alleen was. 'Overdrijf niet
te veel, hè', zei ik wel eens te
gen haar. En dan lachte ze zo'n
beetje."
Toen het gezin naar Nederland
kwam, was Yvonne zeven jaar.
Van Indi^ was haar niet meer
bij gebleven dan de basis, zegt
zij, de geuren en de kleuren.
Haar vader overleed toen zij
twaalf was, haar moeder was op
dat moment 52 jaar. Van de
(geestelijke) aanwezigheid van
de vader merken wij verder in
het boek weinig meer.
De schrijfster: „Dat komt vooral
omdat mijn moeder mij erg als
haar bezit beschouwde. Vlak na
mijn geboorte kreeg ik nierbek-
kenontsteking. Ik moet dood
ziek zijn geweest. Volgens de
berekeningen van mijn vader
had ik dood moeten gaan. Die
man had precies becijferd dat
in de sterren stond dat ik moest
overlijden. Maar mijn moeder
weigerde mij af te staan aan het
ziekenhuis. Zij had de intuïtie
dat ik zou blijven leven. Ik had
besloten terug te keren in het
leven, zo voelde zij dat. En zij
verzorgde mij met wat kruiden
- moet je nagaan, want medi
cijnen waren er niet."
„Éc heb het gered en vanaf dat
moment was ik haar kind. Zij is
mij ook altijd als een soort ver
lengstuk blijven beschouwen.
Toen wij in Nederland kwa
men, moest ik voor haar de
buurt verkennen. Zij stuurde
mij er op uit om om de hoek te
kijken, waar zij niet wilde ko
men. Vertellen moest ik dan
hoe het er was. Wee je gebeen
te, als je terugkwam zonder
mooi verhaal!"
Lachend gaat zij verder: „Het
was ook zo typerend voor mijn
moeder, dat zij altijd trouw is
gebleven aan de voorstellingen
die zij in haar fantasie had ge
maakt. Later zijn wij met haar
in een auto door de buurt gere
den. Maar de werkelijkheid be
viel haar toen niet. 'Nee hoor',
zei zij, 'zo ziet het er niet uit'.
Dat was heel typerend voor
haar. Zij besloot gewoon dat
Mevrouw mijn moeder. Uitge
verij Anthos (f. 29,90).
Ik was gescout door een klasgenoot, die
nog een linksback nodig had voor het
zaterdag-juniorenteam van Zandvoort
75. Techniek was minder belangrijk
dan aanwezigheid, en mijn
snelheid was mooi meegeno
men. Zo werd ik -terwijl ik
het nooit meer verwacht
had- op mijn zeventiende
lid van een heuse voetbal
club. De club was een
rebelse afsplitsing
van Zandvoort-
meeuwen, en
voor straf werd
ik op staande
voet van de
Meeuwen-vel
den verbannen.
Voetbal is geen
spelletje, als u dat
soms dacht.
Maar. geen nood,
in Hoofddorp stond
een heus stadionne
tje leeg dat vanwege
alweer een nieuw-
bouwgolf op sloop
stond te wachten en
door de vaste bespe
lers al verlaten was, En zo vertrok iedere
zaterdag een dissidente karavaan uit
Zandvoort naar Hoofddorp, de achter
bakken volgepropt met netten, ballen,
kratten bier en enorme blikken knak
worst. De voorzitter had een groot cam
ping-gasstel bij zich, dat in de gestripte
kantine werd geïnstalleerd. Twee vuil
niszakken broodjes werden voorgesne
den.
Na 'Heden Broodjes Worst' schreef de
voorzitter met krijt het dagprogramma
op een wit-dichtgelopen schoolbord
van jaren her, en ging naar buiten om
te controleren of het veld inmiddels vrij
van paarden en ruiters was. Tot de an
dere vaste gebruikers van het stadion
behoorde namelijk een cohort paarden-
bezitters, die zich, paraderend voor de
lege tribunes, voorbereidden op dres-
suur-examens. De vice-voorzitter, ook
altijd vroeg aanwezig legde het gras zo
veel mogelijk terug en verwijderde de
paardenvijgen.
De lucht in de kleedkamers deed den
ken aan oude vakantiehuisjes, het rook
naar te weinig gelucht, naar vochtige
vloeren, naar zwartgeworden hout en
kruimelend beton. Het klassieke kale
peertje bescheen een zwijgende rij bleke
jongenshoofden die na een forse nacht
uit in Hoofddorp de eer van Zandvoort
hoog moesten houden.
Of de tegenstanders en de scheidsrechter
op tijd. zouden komen, was zeker de eer
ste maanden ernstig de waag. De naam
Zandvoort '75 deed de meesten ongezien
naar de kust vertrekken, waar men arri
veerde bij het gekrenkte Zandvoort-
meeuwen. Ze moeten daar in die tijd
flink gelachen hebben, om onze voorzit
ter met zijn blikken knakworst en de
paarden in ons stadion, en om het ge
vloek van de onze tegenstanders als ze
te elfder ure bij het circuit rechtsom
keert moesten maken, naar ergens een
veld in Hoofddorp.
Even merkwaardig als de omstandighe
den was het voetbal. Niet de beroerdste
voetballers waren er vandoor gegaan bij
de Meeuwen, maar helaas te weinig om
complete elftallen te maken. Dat vroeg
om een speciale aanpak, die ons in de
Al junioren prompt kampioen maakte,
met een tactiek die onze tegenstanders
verbijsterde. Wij speelden niet met een
elftal, maar met een -goed voetballend-
achttal, en een - nauwelijks voetbal
lend- drietal. Het achttal scoorde, het
drietal achtervolgde vervolgens met
ijzeren wil en dito longen de tegenstan
ders, en schopte zo vaak mogelijk de bal
zo ver mogelijk het veld uit. Dat was
namelijk altijd minder schadelijk dan
een poging tot het wagen van een pas en
gaf bovendien het technisch bekwame
achttal tijd zich weer achter de bal op te
stellen, in afwachting van alweer een
snelle counter.
Ook de omgeving hadden wij mee: wie
ons stadion zag, kon zich nauwelijks
voorstellen, dat hier een bal geraakt
werd. Wie ons elftal uit de kleedkamer
richting middenstip zag wankelen, niet
zelden rokend, maakte zich op voor een
tien-nulletje. Dus voor ze het wisten la
gen er aan de andere kant twee in. Dan
ging het drietal aan het werlc, en joeg
met de tong op de schoenen alle ballen
de tribune op of de sloot in.
De sloot in gaf onze harde kern nog
méér tijd om op adem te komen en ver
diende tactisch gesproken duidelijk de
voorkeur.
Hoe het verder ging met mijn carriere?
Ik ben gestopt met clubvoetbal, toen uit
bij SIZO in Hillegom een grensrechter
mij neerlegde door - eventjes - zijn vlag
tussen mijn benen te steken. Módr:
wordt vervolgd.
het beeld in haar geest belang
rijker was."
Ook voor Yvonne Keuls hoeft
de geestelijke voorstelling niet
precies samen te vallen met de
materiële. „Het beeld dat ik van
mijn moeder heb gegeven is het
beeld dat na tien jaar voor mij
het belangrijkste bleek te zijn.
Waarschijnlijk heb ik heel on
aangename kanten van haar
vergeten. Want zij kon echt een
dwingeland zijn. De vijftien jaar
dat ik bij 'Het Vaderland' werk
te, heb ik geen leven gehad bij
voorbeeld. Voor elke letter die
ik schreef, moest ik verant
woording afleggen. Wat haar
vriendinnen er wel niet van
moesten denken. Onuitstaan
baar was zij dan!"
Op een objectief portret heeft
zij zich bewust niet toegelegd.
Wel wil zij kwijt, dat de minach
ting van haar moeder voor
meisjes, haar altijd dwars heeft
gezeten. „Dat speelde bij ons
heel sterk. Meisjes stelden echt
niets voor. Jongens, daar had je
wat aan. Die verzorgden je op je
oude dag. Misschien heeft het
er mee te maken dat zij in een
weeshuis terecht kwam, toen
haar moeder aan de cholera
was overleden. Was zij een jon
gen geweest, dan zou dat zeker
niet gebeurd zijn."
Met haar twee broers is zij een
soort competentieslag blijven
voeren wie mammie moest ver
zorgen. „Die mannen deden
dat natuurlijk prima. Veel beter
dan ik het kon. Want ik had een
gezin, opgroeiende kinderen en
werk. Maar het zat er nu een
maal bij mij in. Het is wel zo dat
ik tien jaar lang, elk weekeind,
bij haar was. Er is in die tijd
geen weekeind geweest, dat ik
normaal met de kinderen - die
dan juist van hun studieadres
naar huis kwamen - in mijn ei
gen huis kon zijn. 'Kom maar
naar omd', zei ik dan. En dat is
toch wel een schitterende rem-
placant geworden. Oma d'r
huis zat in het weekend altijd
vol. Want de vrienden van de
kinderen kwamen ook natuur
lijk. Die bleven allemaal eten en
ik kookte.'
Yvonne Keuls is de schrijfster
van sociaal bewogen fictie, niet
zelden bedoeld om misstanden
aan de kaak te stellen. Het ver
rotte leven van Floortje Bloem,
Jan Rap en zijn maat, David S.
etc. Het relaas over haar moe
der bracht haar in aanraking
met een ander facet van de ver
zorgingsstaat: de structurele
bende in de verpleegtehuizen.
Haar moeder kwam er, na een
gecompliceerde breuk, voor
korte tijd in terecht.. Over het
gebrek aan tact en de complete
desinteresse, die haar oude
moeder daar ondervond kan zij
zich nog steeds opwinden. La
ter volgden ziekte en sterven
van haar broer in een Haags
verpleegtehuis. „Mijn broer is
daar met grote liefde verzorgd,
ondanks het personeelstekort,
maar er zijn daar toch veel bi
zarre dingen gebeurd. Als mijn
woede daarover eenmaal gezakt
is, wordt dat misschien mijn
nieuwe boek."
Zij klinkt net zo strijdvaardig als
haar 90-jarige moeder moet
zijn geweest, toen zij in het ver
pleegtehuis minister-president
Lubbers in een brief persoonlijk
ter verantwoording riep over de
eerloze wijze, waarop zij be
handeld werd.
JAN-HENDRIK BAKKER
M I L L E N N I Ul| ,rC
nog
dagen
Nog 291 dagen en hel
nieuwe millennium In 01
aan. Reden voor deze
om in een dagelijkse s
terug te kijken op bek 5"
rijke gebeurtenissen!
plaatsgrepen op corn
ponderende data in 4
gelopen 1000 jaar. De
week: 15 maart 1493;i
lumbus terug na ontd en
king Amerika. 16
1815: Willem I koninj
Nederlanden. 17 ma:
1834: Daimler
gintijd auto. 18 maan
1984: Grote uitbraak!
veningse gevangenis,
maart 1995: Gifaanslifie
panse metro voorber
20 maart 1602: oprict
VOC.
16 MAART 1815
Europa is in rep en roer bot
leon heeft in Cannes voe
Franse bodem gezet enn
cheert Noordwaarts. Wil) Ide
Frederik van Oranje-Nas nri
sinds 1813 souvereinvon ran
grijpt dat het moment da
Op 16 maart 1815 proclaq
hij zichzelf tot koning v,
Noordelijke en Zuidelijk
derlanden.
Het kan verkeren. Tien jd
der leek de band tussenij
land en Oranje definitieli
broken. Willem, die in li
zijn vader Willem V voor)
Fransen was gevlucht, is
vorst van Fulda in DuitslJ
Dat hij geheel tegen dew
wachting in in Nederland)
weer aan de bak komt is
te danken aan de Engelse
graag een sterk Nederlan
len als barrière tegen Fra^
en aan het vermaarde D
manschap onder leidingj
Van Hogendorp.
Willem ontpopt zich totsj
despoot. Zoo werden dei
ters bloote commiezen, ij
dezelfde Van Hogendorp
Anderen beschouwen di
ning zelf als de grootstecj
mies. De regering van di
man-koning eindigt in ei
ma. De afscheiding van II
(in 1839 definitief), eenn
zijn voorgenomen tweed
welijk met Henriëtte dOi
mont en een nieuwe groi
drijven hem in 1840 tot c
afstand. Willem hertrouv
nog en vestigt zich in Bei
waar hij in 1843 sterft.
HERMAN ROSENBERG*
PS. Door technische pim
men, kon gisteren de Ma
um-column niet wordo|
plaatst.
MENSELUl
I
'1st
JUSTUS VAN OEL
Prins PIETER-CHRISTIA! [end
gisteren afgestudeerd aa1 I"er
culteit der Rechtsgeleerd evi
van de Universiteit van L: 'erer
Dit heeft de Rijksvoorlicf:
dienst meegedeeld. Ded;
zoon van prinses Margriet
ter van Vollenhoven is in!
begonnen met zijn studie
ten. De prins, die 22 maar dei
jaar wordt, is afgestudeen '^aa
Nederlands privaatrechte Hei
nomisch publiek- en bed
recht. Zijn scriptie gingt erd
aansprakelijkheidsrecht! ,ve
loodswezen. Tot de men* aKol
de prins gisteren kwamef
teren, behoorde ook z'nte UCu
koningin.
Herm
BARBIE, pas40jaarou- haffe
den, moet haar huis uit i en zi
heten Barbie Hall of Far ren F
minimuseum met 21.0C' n.me
bies in het Amerikaansel lente;
to, moet midden april ve' nbaai
Dat komt doordat een na studii
gen restaurant wil uitbre rs.Dc
genaresse EVELYN BUR' jaar)
TER van het museum ter nom
van San Francisco zegt"
steeds geen betaalbare:-
plek te hebben gevonde?
als dat niet lukt, overwea lo. j
collectie via internette* eerir
pen", zei ze gisteren in' 'senr<
San Jose Mercury News nvzo
eventuele ontmanteling1 etje l
bie's droomhuis zal ook: >en o
re culturele slag zijn,ak «dep
halter. ,,Het geeft nam< Bema:
beeld van wat er in dea'j uitte
veertig jaar in het huist» tehuis
en uitgaansleven omgitë eer
