De radicale stap
Tl
WEER
Het Gesprek van de Dag
VRIJDAG 5 MAART 1999
AG
COMMENTAAR
Onbezonnen WAO-voorstel
Het WD-Kamerlid YVilders heeft gisteren voor begrijpelijke ver
bijstering gezorgd met zijn plan om de WAO goeddeels te zuiveren
van mensen die om psychische redenen arbeidsongeschikt zijn ge
raakt. Zelfs zijn partijgenoot, staatssecretaris Hoogervorst. ziet
niets in het plan. Dat zou voor Wilders aanleiding kunnen zijn er
nog eens een nachtje over te slapen, maar daartoe lijkt het nieuwe
Kamerlid niet bereid.
In Nederland zijn negenhonderdduizend mensen geheel of ge
deeltelijk arbeidsongeschikt, eenderde wegens psychische proble
men. Dat is een alarmerend hoog aantal, waarvoor echter wel een
verklaring te vinden is. De traditionele vraag: leef ik om te werken
of werk ik om te leven, leidt tegenwoordig bij de meeste mensen
tot een andere balans. Die veranderde arbeidsmoraal is zeker niet
zonder gevolgen voor het beroep op uitkeringen.
Het gaat echter veel te ver om daarin de enige oorzaak te zien van
de groei van de WAO. 'Passende arbeid' en 'ziekmakend werk' blij
ven begrippen waarmee veel werkgevers niet uit de voeten kun
nen. Bovendien wijst recent onderzoek uit dat een handjevol goed
renderende multinationals de laatste jaren voor een forse groei in
de WAO hebben gezorgd. Een scherpe selectie blijft een voorwaar
de om de regeling betaalbaar te houden. Het is bovendien asociaal
om op deze wijze van 'overbodige' werknemers af te komen.
Dat is niet de enige realiteit waaraan het WD-voorstel compleet
voorbij gaat. Opmerkelijk is ook dat het plan een achterhaald on
derscheid maakt tussen lichamelijke en psychische ziekten. Tien
tallen kankers zijn tegenwoordig beter te genezen dan sommige
psychiatrische ziekten en leiden daarom niet meer tot arbeidson
geschiktheid. Wilders wil het criterium hanteren dat alleen men
sen die in een inrichting zijn opgenomen of anderszins niet meer
zelfstandig kunnen leven, recht hebben op WAO. In geval van li
chamelijke kwalen hanteert hij dat principe niet. Het is plezierig
dat de PvdA. D66 en de WD-staatssecretaris stevig bezwaar ma
ken tegen de onbezonnen en voor veel arbeidsongeschikten kwet
sende benadering van de heer Wilders.
Een aanvaardbare aanpak van de WAO-problemen vereist behalve
de al genoemde scherpe selectie, ook het bespreken van een be
langrijk taboe. Vrijwel nergens ter wereld bereiken mensen in een
korte werktijd zo n hoge arbeidsproductiviteit als in Nederland. De
ziekmakende kanten, zowel lichamelijk als psychisch, van arbeids
duurverkorting in combinatie met arbeidsproductiviteit worden
zowel door werkgevers als door werknemers onvoldoende onder
ogen gezien.
Geen dellerig leeghoofdje
Vele maandenlang zagen we van Monica Lewinsky niet anders dan
dat ene beeld in de tuin van het Witte Huis toen ze met baret op
president Clinton omhelsde. Gisteravond kregen we haar dan vijftig
minuten te zien en te horen, eerst op de Vlaamse tv en meteen er
achteraan bij Barend en Van Dorp op RTL4.
Het betrof beide keren het interview dat de Britse verslaggever Jon
Snow met haar had.
Wat je van haar ook mag vinden, waar we mee te maken kregen
was een dame (nou ja) die helder en vlot haar gedachten en gevoe
lens onder woorden bracht. Zeker niet het dellerige leeghoofdje dat
velen in haar hebben vermoed. Natuurlijk gaf ze zo nu en dan een
behoorlijk potje acteerwerk weg maar wie zou daar in haar situatie
zijn toevlucht niet toe hebben genomenEen enkele keer moest ik
wel even lachen. Bij de tiueede keer dat ze met Clinton alleen was.
had ze hem haar ondergoed laten zien. Daar was te veel lawaai
over gemaakt, vond ze. Ze beschouwde het zelf als een 'klein gebaar
in een flirtpartij'. Tja.
Linda Tripp, die 'vriendin' die zich als een ware Judas ontpopte,
kon ze duidelijk wel villen. Voor Clinton was ze opgelucht dat hij
niet was afgezet. Ze sprak trouwens toch heel beheerst over hem.
Zijn enorme uitstraling, energie en sensualiteit, daar was ze op ge
vallen. Nee, het was geen louter 'dienswerlening' van haar kant ge
weest, het was iets van en voor hen beiden geweest. En als ze Clin
ton nog eens tegenkwam, zou ze verontschuldigingen aanbieden
voor het feit dat ze indiscreet was geweest (door alles aan Linda
Tripp te vertellen). Liefde voelde ze niet meer voor hem, ze zag hem
nu niet meer als man, veeleer als 'een 100 procent politicus'.
Voor her interview bij Barend en Van Dorp begon, omschreef Jan
Mulder Monica als 'wereldberoemd met niets Halverwege de uit
zending vond hij haar 'een leuke, intelligente vrouw, ouder dan de
25 jaar die ze is'. Als gast trad ook op Pamela Hemelrijk, columniste
bij het Algemeen Dagblad. Die vond het allemaal maar niks. ..Een
gesprek russen tivee bakvissen'en 'een keukenmeidenroman'. Ze
liad veel meer willen horen over 'de terreur, die justitie op haar had
uitgeoefend, die bedreiging met 27jaar celstraf. Slecht luisterend
tiep. die Pamela. Monica had tijdens het interview nu juist duide
lijk gemaakt dat ze op die vragen niet kon ingaan, omdat ze zich
dan weer bloot zou stellen aan vervolging door aanklager Kenneth
Star. Verslaggever Jon Snow werd door iedereen gekraakt: 'Het ont
brak er maar aan dat er af en toe wat kwijl uit zijn mondhoek
droop'.
wil buys
Onbestendig
Het is misschien wat overdreven om te zeggen dat het weer dezer da
gen slecht is, maar betrouwbaar is het zeker niet. Eigenlijk is dat ook
wel logisch want van een blik op het weerglas wordt men bepaald niet
vrolijk. Vanochtend bedroeg de luchtdruk in onze regio iets minder
dan 990 hPa.
De lage barometerstanden hangen samen met een complex en strope
rig lagedrukgebied boven het Noordzeegebied. Het uit een aantal ac
tiecentra bestaande systeem heeft zich volgezogen met luchtmassa's
uit de poolstreken. Aan de westflank van het systeem leidt dat tot
sneeuwval op de Britse eilanden maar bij ons is de poollucht dermate
belegen dat het voornamelijk regent. Van langdurige perioden met re
gen is evenwel geen sprake en om die reden is het naar mijn mening
geen slecht weer.
Dat gaat zondag waarschijnlijk veranderen. Een zich boven Denemar
ken manifesterende lagedrukkern, die boven Midden-Europa langs het
overgangsfront tussen koude en warme luchtmassa's is ontstaan,
neemt in betekenis toe en komt boven het midden van de Noordzee te
liggen. Daardoor gaat het zondag harder en langduriger regenen. Bo
vendien neemt de zuidwestenwind flink in kracht toe.
Na het weekeinde trekt de depressie naar het westen maar deze ont
wikkeling leidt niet tot beter weer. Vanaf de Oceaan trekt namelijk
een nieuw lagedrukgebied naar de Britse eilanden. Daardoor
blijft het weerbeeld een onbestendig karakter houden met van
tijd tot tijd regen. Er wordt echter wel zachte lucht aangevoerd.
Halverwege de week stijgt de temperatuur tot boven de 10 gra
den. Net als vandaag is er ook sprake van plaatselijk wat
regen of enkele.buien. De wind waait uit het westen en
neemt toe tot matig en de temperatuur komt uit op 7 gra
den.
Gisteren klaarde het tijdens de ochtend in het
kustgebied enige tijd op. Dat was onder meer in
Zandvoort het geval. Dankzij de zon steeg de tem
peratuur in Bloemendaal aan Zee tot 10,4 graad.
Nergens in den lande werd deze waarde overtrof
fen. Tijdens de middaguren kregen we te maken
met een buiige neerslagzone. Op Schiphol werd nog
4 mm opgevangen. Ook vanochtend vroeg regende
het onder invloed van een depressiekern boven
Zeeland.
jan visser
De Nederlandse Spoorwegen kampten in het vorige weekeinde met een reeks vertragingen als gevolg van zelf
moorden. De zelfmoordenaar houdt ogenschijnlijk geen rekening met de gevolgen van zijn daad. Ogenschijnlijk,
want wie zijn leven met geweld beëindigt, gaat niet over één nacht ijs.
Veertien- tot zestienhonderd Nederlanders maken jaarlijks een eind aan hun leven
Tig:
lag
ite E
evlo
nka
sta;
wil
sde
raar
wel
,m£
ïsigi
ij W
redt
met
Isch
liefi
lu lc
Het leven is een ambacht. Voor
sommigen zelfs een te lastig
ambacht. Zij kunnen het niet
meer aan en plegen zelfmoord.
Soms op een radicale manier
door bijvoorbeeld voor de trein
te springen. Die laatste catego
rie bestaat vooral uit mannen,
weet dr. E.J. de Wilde van de
vakgroep klinische gezond
heidspsychologie van de Rijks
universiteit Leiden. Mannen
kiezen vaker voor de 'harde me
thode' om zich van het leven te
beroven dan vrouwen. De re
den ligt volgens De Wilde in de
doodswens, die bij mannen
sterker is. Mannen kunnen of
willen (vaak) hun gevoelens
niet uiten. Ze proberen langer
zelf de problemen op te lossen,
kroppen alles langer op. Maar
juist daardoor lopen ze het risi
co almaar dieper en dieper in
het zwarte gat te vallen. Veer
tien- tot zestienhonderd Neder
landers maken jaarlijks een
eind aan hun leven. De mees
ten van hen, rond de zestig pro
cent, zijn mannen.
Sjaak de Groot van de stichting
Ex6, een zelfhulporganisatie
voor (ex-)suïcidalen, noemt een
andere oorzaak voor het ver
houdingsgewijs grote aantal
mannen dat hun leven beëin
digt. Van een sterkere doods
wens is geen sprake, oordeelt
De Groot. „Mannen worden
vaak minder serieus genomen.
Ze krijgen te horen dat ze niet
moeten zeuren." En lopen stuk
als ze om hulp vragen.
De redenen voor zelfmoord zijn
legio. Relaties die stuk lopen,
diepe schulden. Maar vaak ook
zetten depressies, schizofrenie
of angststoornissen aan tot de
radicale stap, aldus De Wilde.
Anton is een van de dertigdui
zend mensen die geprobeerd
hebben zichzelf van het leven
te beroven. Z'n baan kwijt, ge
scheiden, geen geld voorhan
den. Hij had geen zin meer om
andere mensen te zien. „Ik zat
op een avond in de kamer en
ineens overviel de wanhoop mij
zó sterk... Ik liep naar de keu
ken, pakte alle medicijnen die
ik had en heb zo alles in één
keer naar binnen gegooid. Toen
ben ik op de bank gaan zitten
wachten, rustig in afwachting
van de dood."
Dat wachten duurde niet lang.
Opeens raakte Anton in paniek.
Hij kreeg het benauwd, ging
twijfelen. 'Is het wel goed wat ik
doe, hoe moet het verder met
de kinderen', schoot het door
zijn hoofd. Twee uur na het in
nemen van de cocktail voelde
hij zich suf worden. Hij werd
bang, greep naar de telefoon en
belde zijn broer. „Verder weet
ik het niet meer..." De arts was
nog op tijd.
Het verhaal van Anton staat
niet op zichzelf. Hij is slechts
één van de rond dertigduizend
volwassen Nederlanders die elk
jaar een poging doen zich van
het leven te beroven. Dit aantal
kan zelfs nog veel hoger liggen,
stelt De Wilde. „Het is bijzon
der moeilijk om inzicht te krij
gen in het werkelijke aantal. We
weten alleen hoeveel mensen
uiteindelijk na een mislukte po
ging bij een hulpverleningsin
stelling terechtkomen. Dat zijn
er ongeveer dertigduizend per
jaar." Dit cijfer is inmiddels al
„Ook mensen die zich voor de trein gooien hebben vaak over hun daad nagedacht."
tien jaar oud, maar De Wilde
heeft geen enkele reden om aan
te nemen dat het huidige aantal
pogingen naar boven of bene
den toe afwijkt.
Bij pogingen tot suïcide zijn de
vrouwen opvallend genoeg in
de meerderheid. Zij vormen
zo'n zestig procent van het aan
tal. De Wilde vermoedt dat dit
te verklaren valt uit hun
schreeuw om aandacht. „Een
suïcidepoging is vaak een me
thode om aandacht te vragen."
Dat geldt zeker voor de vijftien
duizend jongeren die in Neder
land elk jaar weer een poging
tot zelfdoding doen. De Wilde
verricht specifiek onderzoek
naar deze groep vijftien- tot
twintigjarigen in de hoop meer
inzicht te krijgen in de achter
gronden. Dat het aantal suïci
depogingen zo groot is bij jon
geren, verbaast De Wilde niet
echt. „Zij hebben een leeftijd
waarop ze veel keuzes moeten
maken. Ze moeten kiezen voor
een beroep of opleiding, slagen
er misschien maar niet in om
een vriendje of vriendinnetje te
krijgen, maken zich los van hun
ouders."
Geslaagde zelfmoordpogingen
leiden tot wanhoop bij de na
bestaanden. Zij worstelen met
talrijke schuldvragen. Wat heb
ben zij verkeerd gedaan? Waar
om hebben zij de ultieme daad
niet kunnen verhinderen? Wel
ke signalen hebben zij over het
hoofd gezien? Niet zelden den
ken ook de nabestaanden eraan
hun leven te beëindigen. Vaak
weerhoudt de zorg voor kinde
ren of andere gezinsleden hen
daarvan. Mensen met suïcidale
neigingen denken toch vaak
aan de gevolgen van hun daad
voor de familieleden en kennis
sen, stelt De Groot van Ex6. „Ie
mand die zich van het leven wil
beroven, gaat niet over één
nacht ijs. Vaak gaan er vele
nachten voorbij, soms zelfs ja
ren."
Ook mensen die zich voor de
trein werpen en wildvreemden
confronteren met hun zelfver
kozen dood. hebben over hun
daad nagedacht, stelt De Groot.
Wie voor zo'n drastisch einde
kiest, heeft volgens hem vaak al
enkele pogingen achter de rug.
Met pillen of andere 'zachtere'
methodes is het niet gelukt.
Bij het bureau Slachtofferhulp
Zuid-Oost Utrecht in Zeist krij
gen ze geregeld te maken met
getuigen van een zelfmoord
voor de trein. Volgens Hella van
Riet is het zaak om zo snel mo
gelijk met deze mensen te gaan
praten. „Het is ontzettend be
langrijk dat zij hun verhaal kwijt
kunnen, zich kunnen uiten."
Slachtofferhulp bereidt de ge
tuigen voor op nachtmerries en
verlies van concentratie. Van
Riet: „Veel getuigen krijgen
daar mee te maken. Wij vertel
len ze dat het normaal is na
zo'n incident en dat ze niet
moeten gaan denken dat ze
langzaam gek worden." Meest
al zijn er drie gesprekken van
ongeveer een uur nodig om te
verhinderen dat zij een trauma
overhouden.
Hulpverlening aan de nabe
staanden is vaak minder hard
nodig als iemand voor de trein
is gesprongen, weet Van Riet uit
ervaring. Zij bevestigt de stel
ling van De Groot dat zo ie
mand vaak al enkele pogingen
tot zelfdoding heeft gedaan.
„Voor de familie komt het dan
niet als een volslagen verras
sing. Bovendien zijn de nabe
staanden na de gebeurtenis
vaak druk in de weer met het
regelen van de begrafenis of
crematie en hebben zij veel be
zoek over de vloer."
Met Anton gaat het drie maan
den na zijn poging weer beter,
meldt de Riagg Drenthe. Maar
y
het gaat met vallen en opstaan.
Soms overvalt hem weer dat
enorm depressieve gevoel.
Vroeger ging hij dan het huis
uit om afleiding te zoeken, nu is
hij beter in staat om gewoon
thuis te blijven en te wachten
dat het nare gevoel zakt. Zijn
somberheid is minder bedrei
gend.
Anton, wiens naam om privacy-
redenen gefingeerd is, staat
model voor de zelfmoordenaar
uit pure wanhoop. In korte tijd
raakte hij veel zekerheden in
het leven kwijt. Zoveel zekerhe
den zelfs dat hij geen mogelijk
heid zag om hulp te vragen. En
dan nog... zelfs met hulp zou de
weg om uit de inktzwarte duis
ternis te komen veel en veel te
lang zijn. Wat Anton overkwam,
kan iedereen overkomen. Soci
ale achtergronden spelen vol
gens De Wilde geen noemens
waardige rol. Zelfdoding is van
alle rangen en standen.
Toch blijken er wel culturele
verschillen te zijn. Het bekendst
is ongetwijfeld de Japanner met
zijn harakiri: een rituele zelf
moord met behulp van een kort
zwaard. Maar ook dichter bij
huis zijn er sociaal-culturele
verschillen. In België is het'aan
tal zelfdodingen per honderd
duizend inwoners t\\'
hoger dan in Nederlii£
leerden hebben vorif
dens een congres in^
probeerd dit enorme?0 c
verklaren. Een BelgisW.
choloog die vaak sait^ j
met een zelfmoordpil d!
centrum kon geen wfan
pelijk sluitende verklP^c
ven, maar wel enkele^
ties'. De Belgen zijn
mening een getraum11^
volk. De moorden va*>ee
van Dutroux, de onrr'ms
justitie en politie en ifens
penningenaffaire ron
koop van Augusta-géSil
likopters... De Belg is
sies armer, verwacht^
weinig van de overhè
zich terug in de besl<T.SI!
van het gezin. De mr
ger is ver te zoeken, tf: Pc
Nederland het geloof!0,
je als burger wat te vP^ 8
hebt. De Belg zwijgt,?str'
ergernis op. Nergens?0™
worden zoveel kalm^111
delen en pijnstillers gens
in België. "8er
Tijdens datzelfde con
gen de geleerden ooll3I
felijk bepaalde facton
'stresshormoon' cortPm<
een cruciale rol, aldtf00!
tenschap. Bij extreml0'
wordt deze stof in vel
mate in de bijniersclfw.(
hersenen aangemaalF110
naast is in de hersen?11^!
andere stof actief: sec1"
Deze stof oefent een*on
werking uit op deprerPr
cidale personen vertd1111
afwijking van het serror
metabolisme. Stress»
verhogen dan de proöC
Cortisol, die dan de w
de serotonine onderi^
gevolg: depressies. 'm!f
Maar de wetenschap?:,
keleien nog verder o\re 1
zaken van zelfmoord® m
een Amerikaans ondr va
hoort koffie tot de 'zfren
remmers'. Verpleegsl
twee of drie koppen f
dag dronken, plegenl
minder vaak zelfmocL 1
verpleegsters die helÜU
koffie drinken. En wil
pen koffie achteroverAf
loopt weer 58 proceif^
kans een eind aan ha.
maken dan wie rnina enJ
drinkt.
it d
Ook is recent een stu|ejjri
richt naar het hersen^lap
van zelfmoordenaars
zaak van het 'emotio|„jst
gevoel' zou veroorza^,^
door een storing in d; vo^
overdracht tussen dé j-)j
cellen. Met name he^at
'5-hydroxyindol-aziji varj
hierbij een rol speleiyeac
neurobiologen moet jer e
lijk zijn om met meti^^
deze stof in de herself! x
tonen wie een poten|r
moordenaar is. jger
Maar deze kille bèta*pr
schap houdt geen rej^
de sociale of persoon yy
standigheden die ku^p
den tot die laatste st^g
ven is niet alleen een
proces, het is vooral u—
bacht.
jan-cor jacobs»
ENI
Kcininefatenhondje
MENSELIJK
Toen ik in 1982 verhuisde naar een vrij
staande woning, dacht ik: 'De vorige eige
naars hebben een uitstekende alarmin
stallatie laten aanleggen. Bovendien kan
ik 's nachts en als ik van huis ga al mijn
ratten loslaten zodat er een bijtgraag co
mité van ontvangst klaarstaat, mochten
inbrekers het lef hebben. Dat moet genoeg
zijn'.
Niettemin overwoog ik dat niets mij be
lette om iets in huis te nemen dat al blaft
als de inbrekers aan een raam morrelen.
Ik keek dus uit naar een hond (Je
kunt overigens beter een gans ne
men. Die begint 's nachts al te
gakken als er een lieveheersbeest
je voorbij komt). Toen beviel de
hond van de dierenverzorger
van ons laböratorium plotse-
t ling van vijf puppies, ik ging
I erheen, ik zag een onooglijk
J bruin bolletje tussen twee wit
teen twee zwarte vachtjes, ik
zet 'Die lijkt me wel wat'. Ik
mocht het bolletje nog niet mee
nemen.
Na een paar weken begaf ik mij
opnieuw naar Sassen hei m. waar
onze verzorger woonde. Toen ze
mij zag probeerde het bruine bolle-
MAARTEN 'T HART
tje zich te verstoppen onder de lappen
waaruit het nest bestond. Ik had inmid
dels gelezen dat je, als je de keus hebt, al
tijd het meest brutale hondje uit een nest
moet nemen. Oftewel het hondje dat 't
eerst op je af komt. Mijn bruine bolletje
dat zo vertwijfeld wegkroop tussen zijn
witte en zwarte broertjes en zusjes was
dus precies de verkeerde keus. Maar 't
was bij mij liefde geweest op 't eerste ge
zicht. Ik heb 't toch meegenomen. En wa
rempel: al was 't bij 't bruine bolletje dan
geen liefde geweest op 't eerste gezicht, ze
ging toch van mij houden. Vooral als ik
haar etensbak vulde, was ze me enorm
toegedaan.
Het bruine bolletje was een genetisch
misbaksel. De vader was een goor poedel-
tje. De moeder: foeilelijk vuilnisbakken-
ras. Net een zwart- witgeblokte badhand
doek die verkeerd was opgevouwen.
Mijn hondje groeide goed op, maar wist
zich geen raad met z'n staart. Die hing in
een dubbele krul als bij een varken. Pas
toen ze wat ouder werd, durfde ze haar
staart af en toe normaal te strekken. Af en
toe kwispelde ze er zelfs mee.
Het was het bangste hondje van het noor
delijk halfrond. Zelfs als er geen onraad
dreigde, verschool ze zich achter mijn
brede mg. Ze had er een grote hekel aan
om uitgelaten te gaan. Binnen was veel
veiliger. Als er 's nachts in de tuin onraad
dreigde meestal een egel die vreselijk
veel lawaai maakte dan blafte ze niet.
maar begon ze preventief te kwispelen
met haar varkenskml.
Als iemand vroeg: wat is het voor ras, zei
den wij altijd: 'Het is een Sassenheims ka-
ninefatenhondje'. Dan knikte men eer
biedig. Tot iemand mij, toen ik dat weer
trots verkondigde, ruw toebeet: 'Kani-
nefatenhondje? Welnee, 't is een stomme
vunibara'. Pas later begreep ik dat vuni-
bara de afkorting was van vuilnisbak
ken ras.
Enfin, ik ben zielsveel van dat hondje
gaan houden. Het is nu al zes jaar dood,
maar nog steeds schieten de tranen in
m 'n ogen als ik eraan terugdenk. Ik be
grijp eigenlijk niet goed dat je zo met heel
je hart, heel je ziel, al je kracht en al je
verstand voor z'n diertje valt. want ja.
waartoe? Ik denk altijd: als je al zo alle
machtig veel van zo'n onooglijk diertje
gaat houden, hoeveel moet een mens dan
wel niet houden van een eigen kind? En
dan prijs ik me maar gelukkig dat ik geen
kinderen heb in deze wereld waarin mis
dadigers en lawines zo makkelijk een
eind kunnen maken aan het leven ervan.
De Belgische inzending voor het
Eurovisie songfestival zal Engels
talig zijn. De directie van de
Vlaamse omroep VRT besloot gis
teren dat VANESSA CHINITOR
de originele, niet-Nederlandse
versie van het nummer zingt
waarmee zij vorige zondag de na
tionale finale won. Het Engelsta
lige Like The Wind was door de
jury's en het publiek met ruime
voorsprong tot winnaar gekozen.
Het is ook de uitvoering die de
absolute voorkeur geniet van de
zangeres en de componist van het
nummer. Net als in Nederland
was er in België een controverse
uitgebroken over de taal van het
nationale lied voor de finale op
29 mei in Jeruzalem.
Een rechtbank in Singapore heeft
gisteren een man uit die stad ver
oordeeld tot 25 weken cel, van
wege zijn onbedwingbare voor
liefde voor gedragen schoenen.
De 43-jarige dief bekende dat hij
zeker veertig paar gedragen
schoenen heeft gestolen, omdat
hij verslaafd was aan de lucht die
ze verspreidden. De afhankelijk
heid was volgens de raadsman
vergelijkbaar met een verslaving
aan drugs. Het was vrachtrijder
ZAINEL MOHAMED ESA, er niet
om te doen de schoenen te verko
pen. De politie kwam de zaak op
het spoor toen een bui
de dief lucht van de dl
kreeg. Bij huiszoeking
ning van de man trof t)
28 paar gedragen schj
Als verzachtende oms|
voerde zijn advocaat a|
onfortuinlijke schoenff
rechtmatige eigenarerl
schoenen niet heeft vi
delen. Zodra schoenej
dende lucht hadden v»
verde Esa de uitgewas
pers in bij het Leger d
Spice Girl VICTORIA/,
gisteren bevallen vanlj
Brooklyn Joseph. De g==:
Beckham, zei dat de lEE
zeer voorspoedig wasS^fe
Brooklyn woog bij de jj^S
ruim zes pond. De 24[S^
Adams, ook bekend
ce, is het tweede lid v<
meidengroep dat een
gekregen. Vorige maa'
Scary Spice MelanieC
Mel B, van een dochte
Chi. De vader van die
Nederlandse danser J
zar. Een woordvoerdeif^-
groep zei dat Adams
hun zoon Brooklyn hé t-
noemd omdat Adams S.
York achterkwam dat/
was.
