Saarein krijgt een mannen-wc
De opkomst van het mobiele onzingesprek
c
TV
WEER
Het Gesprek van de Dag
COMMENTAAR
Tijdbom onder de coalitie
Als Erwin Kroll met het dagelijkse vveerpraatje één ding duidelijk
maakt, dan is het wel hoe lastig het is om het weer te voorspellen.
Niet alleen de weercomputers in De Bilt. ook de economische re
kenmodellen zijn verre van volmaakt. Voor het eerste paarse kabi
net was dat een meevaller. Tegen alle verwachtingen in werd het
vier jaar zomer en kon het kabinet alles doen wat leuk was: bezui
nigingen afzwakken, belastingen verlagen en ook nog eens het fi
nancieringstekort terugdringen.
Paars-2 besloot vervolgens dat het nog maar vier jaar zomer moest
blijven en stelde een regeerakkoord op dat financieel aan alle kan
ten rammelde. Feitelijk is het alleen uitvoerbaar bij een groei die
stukken hoger is dan de 2,25 procent waarop het gebaseerd heet te
zijn. Nu de groei daadwerkelijk terugvalt tot een procent of twee,
komt boontje om zijn loontje. Voor de grote tegenvallers sinds de
start van het kabinet - wateroverlast, asielzoekers, ambtenaren-
CAO's, infrastructuur en sinds vorige week de varkens - is eigenlijk
geen geld.
Bezuinigen is dus het parool. Maar waarop? De zorg is geen optie.
De 5.5 miljard extra zijn slechts genoeg om de kwaliteit van de
zorg niet te laten verslechteren. Voor echt terugdringen van de
wachtlijsten is ook onder Paars-2 al niet eens geld. Het onderwijs
dan, de tweede grote extra-uitgavenpost? Daar is net een CAO af
gesproken die veel meer kost dan was voorzien. Bezuinigen op on
derwijs betekent daarom hakken met de botte bijl in niet-salaris-
posten. Bezuinigen op de infrastructuur ten slotte is gezien de met
extra miljarden afgekochte woede rond het meerjarenplan van mi
nister Netelenbos onmogelijk.
Feitelijk blijft er dus maar één ding over en dat is korten op de
voorgenomen lastenverlichting. Daarvoor heeft het kabinet vijf
miljard uitgetrokken, die in één keer wordt uitgegeven bij de in
voering van het nieuwe belastingplan in 2001. Iedereen krijgt er
dan geld bij, ook de mensen die meer dan een ton verdienen. Eco
nomische tegenwind eist dat het kabinet prioriteiten stelt. Wat is
belangrijker? Het extra geld voor zorg en onderwijs of de lastenver
lichting voor de hoge inkomens?
Wie de vraag zo stelt, geeft eigenlijk het antwoord al. Behalve dan
voor de WD, die deze lastenverlichting heilig heeft verklaard. Ook
al omdat het kabinet er met het schrappen van de lastenverlich
ting voor de hogere inkomens nog lang niet is, komen door de la
gere economische groei de aloude tegenstellingen tussen sociaal
democraten en liberalen weer tot volle bloei. Als de armoede de
achterdeur binnenkomt, sluipt de liefde de voordeur uit, zegt het
spreekwoord. De komende jaren zal blijken of dat ook bij het paar
se verstandshuwelijk het geval is.
Zoete koek
De krant, zei mijn moeder vroeger altijd, de krant brengt de leugen
in het land. Ze stopte ermee toen ik bij een krant ging werken. Maar
zo'n uitspraak blijft hangen, 't Is net als met die boeren-weerpraat-
jes: als het rijmt zal het wel waar zijn.
De moeder van Maya Eksteen zei waarschijnlijk ook weieens dat je
in de krant de waarheid niet vindt. Maar Maya werkt bij de televi
sie. en daar hebben ze de zotte gewoonte om van elk idee een pro
gramma te maken. Dus vult Maya nu bij RTL5 een uurtje op zater
dagavond. waarin merkwaardige krantenberichten op hun juist
heid worden getoetst. Zoete koek, heet dat.
't Is geen gek idee. Het is alleen jammer, dat er dan twee vaste gas
ten bij worden gezocht die geen enkel niveau hebben. Ene Wendy
Brouwers en ene SilvesterZwaneveld, van wie mijn zoontje me wist
te vertellen dat die een rol hebben in een Nederlandse soap. Die zit
ten bij Maya aan de bar en mogen zeggen of ze krantenberichten
wel of niet geloven.
Dat gaat. om u een idee te geven, ongeveer zo. Maya leest een kop
voor uit het Leidsch Dagblad. 'Politie jaagt op vos met tivee kop
pen. En ze vertelt erbij, dat mensen in de duinen bij Wassenaar
zo'n vos hebben gezien. Daar mag Silvester dan op reageren.
,,Nah, daar geloof ik niks van", zegt Silvester. „Op het moment dat
je niet goed geboren wordt in de natuur dan is er natuurlijke selec
tie en die zorgt en<oor dat je het niet overleeft. Bij mensen is dat an
ders. Dan is er allemaal technieken blablabla...?" Er komt een bio
loog in beeld, en dan zegt Maya ter afsluiting van het ondenverp:
„Goed. het was duidelijk, het was niet waar.Volgende onderwerp.
Een krant uitAlmere meldt dat een hond daar een bankrekening
heeft gekregen. Wendy is op reportage gegaan en toont ons een be
jaard echtpaar, dat een gedegenereerd mormel op vier pootjes huis
vest. Het beest wordt uitgelaten in een wandelwagen, eet boerenkool
met een kuiltje jus en slaapt onder een dekbedje. Om het beestje ver
zorgd achter te laten is er inderdaad een bankrekening geopend.
Silvester mag nog even zijn commentaar laten horen. En dat gaat
dan weerzo: „Ja, nah, ik vind 't wel mooi, ik vind 't wel leuk, ik
vind 't wel grappig, als mensen zo omgaan...
Maya, Wendy en Silvester vinden van alles. Helaas vinden ze niks
wat u en ik zelf niet kunnen bedenken. Het publiek vindt dat niet
erg. Bij elk commentaar van het drietal wordt geklapt, gejuicht en
gefloten. Maar dat zal wel geregisseerd zijn. Want de zeldzame ke
ren dat de camera ons een blik op het publiek gunt zie je op die ge
zichten niets dan verveling. En da's toch een troostrijke gedachte
voor de kijker: Je bent niet de enige die hier niet warm of koud van
wordt.
WIL BUYS»
Regen, regen en nog eens regen
Regen, regen en nog eens regen. Daar draait het tijdens de eerste
week van maart om. Tot het einde van de week kan er in totaal zo'n 50
tot 70 mm vallen. Dat zijn hoeveelheden die in de buurt komen van
wat er normaal in een hele maand valt.
Het vele hemelwater - de werkzaamheden op de akkers komen weer
helemaal stil te liggen - heeft alles te maken met de positie van de
frontale zone. Dat is het overgangsgebied tussen luchtmassa's uit de
poolstreken en subtropenlucht. Deze zone bevindt zich de gedurende
de eerste helft van de week boven ons land. Storingen die zich aan
het front naar het oosten verplaatsten, veroorzaakten vandaag volop
regen; morgen is het de beurt aan de hoofdrolspeler. Even ten wes
ten van Schotland bevindt zich het centrum van een sterk in bete- t
kenis toenemende depressie die zich naar de Noordzee ver- J
plaatst. Woensdag arriveert het systeem ten noordwesten van
Den Helder met tijdelijk een laagste luchtdrukwaarde in de kern Q
van rond 970 hPa.
Kortom net als vandaag draait het ook morgen om veel en langdu-
rige perioden met regen. De aangevoerde lucht is wel zacht. De
temperaturen komen uit op maximaal 10-11 graden. De tijdelijk
naar zuidelijke richtingen krimpende wind is eerst zwak tot matig.
Later op de dag ruimt de wind naar het zuidwesten en neemt aan
de kust toe tot hard of stormachtig, windkracht 7-8. Ook woens
dag is er veel wind en enige tijd regen of buien.
Gedurende de rest van de week, van donderdag tot en met zater
dag, blijft het wisselvallig doordat de depressie zich boven de
Noordzee weet te handhaven. De neerslag krijgt echter wel een
meer buiig karakter en de temperaturen gaan enkele graden om
laag.
JAN VISSER
Aarzelend staat de dertiger bij de
koelvers-afdeling. Besluiteloos over
het toetje waaraan hij zich vanavond
zal wagen. Uit zijn jaszak trekt hij een
mobiele telefoon. ,,Ja schat. Met mij...
De aardbeienvla is op... Ja... Nee.. Zal
ik maar bananenvla doen dan?
Wat? O, ja natuurlijk... Nee dan
kom ik er zo aan." Zonder toetje
loopt de man weg.
Er is geen ontkomen meer aan. In de
trein, de tram en het restaurant, over
al rinkelt de telefoon. Schaamteloos
legt de mobiele telefoonbezitter zijn
privé-leven bloot. Wat zich voorheen
in het verborgene van huiskamer of
telefooncel afspeelde, ligt tegenwoor
dig op straat. Het openbare privé-ge-
sprek is in opkomst. De weerzin daar
tegen groeit en daar zijn ook de tele-
communicatie-aanbieders zich van
bewust. Ze dringen aan op verstandig
gebruik. Zo hoopt men degenen die
twijfelen of het bezit van een mobiel
toestel wel gepast is alsnog over de
streep te trekken.
Een paar jaar geleden werd nog gek
opgekeken als iemand zomaar alleen
op straat plotseling schijnbaar tegen
zichzelf begon te praten. Voorbijgan
gers tikten tegen hun voorhoofd. En
wie al te opzichtig zijn inmiddels pre
historische, grote en zware mobiele
toestel ophield, werd voor komediant
versleten. Een autotelefoon zonder
auto. Wat een potsenmaker!
In minder dan geen tijd heeft de mo
biele telefoon zich een vaste plaats in
de maatschappij verworven. Dik drie
miljoen Nederlanders lopen er al mee
en dat zijn echt niet allemaal mensen
die 24 uur per dag bereikbaar moeten
zijn. In 2010 hebben naar verwach
ting 12 miljoen Nederlanders altijd
een telefoon op zak. Niemand hoeft
meer een gesprek te missen. En de
omstanders genieten mee.
In de forensentrein van even over
achten doet een indringend gerinkel
de reizigers opschrikken. Quasi non
chalant beklopt toch gauw een man
of tien jas dan wel tas. Het rinkelende
exemplaar blijkt echter toe te beho
ren aan een tiener die hem uit zijn
jaszak vist. „Hallo", schettert het door
de coupé. „Neeeeeee... écht?Na
tuurlijk gaan we daar heen. Vet gaaf!"
Even later kunnen de reizigers, terwijl
de tiener zijn gesprek voortzet, ook
meegenieten met een omstreeks der
tigjarige vrouw die uitgebreid de
voor- en nadelen van een contactad
vertentie bespreekt.
Maar dit zijn nog gesprekken die er
gens over gaan. Steeds vaker echter
vallen conversaties te beluisteren die
echt nergens meer over gaan. „Hoi, ik
sta nou op het station.... wat eten we
vanavond?" Alsof zoiets geen uitstel
tot in de beslotenheid van het eigen
huis zou kunnen dulden. Een heel
nieuwe vorm van communicatie is in
opmars: het onzin-gesprek.
„We hebben het er op de faculteit wel
over, maar onderzoek is er nog niet
naar gedaan", vertelt M. van Selm
van de vakgroep communicatiewe
tenschappen aan de Universiteit van
Nijmegen. Wel kondigt zij een onder
zoek aan naar het gebruik van de mo
biele telefoon. „Wie hem gebruikt,
hoe lang en waarom."
V. Frissen van de vakgroep communi
catiewetenschappen in Amsterdam
kan er wel iets over zeggen. Zij deed
onderzoek naar het gebruik van de
'gewone' telefoon, maar is in de snel
veranderende wereld van de telecom
municatie nog niet aan nieuw onder
zoek toegekomen. „Het is opvallend
dat je nu dezelfde verhalen over de
mobiele telefoon hoort als honderd
jaar geleden bij de introductie van de
gewone telefoon. Ook toen bemoeide
de industrie zich met de discussie
over het gebruik en werden allerlei
etiquetteregels opgesteld." Volgens
Frissen is dat puur in het eigen be
lang. „Een van de barrières toen en
nu is toch de verstoring van de priva
cy. Door dat bezwaar zo veel mogelijk
weg te nemen, proberen ze de twijfe
laars over de streep te trekken."
De nieuwe mobiele telefoonmaat
schappij Ben speelt op de twijfelaars
in met een reclamespot. „Wat is er
toch met ons aan de hand?", waagt
een vrouwenstem zich af, onder
steund door zwart-wit-beelden van
mobiele bellers. „Als onze mobiele te
lefoon afgaat, is het net of de rest van
de wereld niet meer bestaat." De aan
sporing om toch vooral rekening met
de omgeving te houden is niet door
verkoopbevordering ingegeven, be
weert de woordvoerder. „We doen
dat zuiver om over te brengen dat je 1
je mobiele telefoon op het juiste mo
ment moet gebruiken." Volgens hem
probeert Ben niet bewust de twijfe
laars over de streep te trekken. „An
ders zouden we in de bioscoop niet
het spotje uitzenden waarin wordt
gezegd dat iedereen even moet chec
ken of zijn telefoon wel uit staat".
Ben is niet de enige die de klanten
aanraadt het mobieltje verstandig te
gebruiken. Libertel gaf anderhalf jaar
geleden het boekje 'Mobieletiquette,
vermakelijke verhalen over de eti
quette van het mobiel bellen' van co
lumnist Jan Mulder uit. Ook fabrikant
Nokia, leverancier van de vooral on
der de jeugd populaire modellen,
heeft een lijst met tien geboden. Het
gebod toch vooral op te nemen met
het noemen van de eigen naam,
wordt echter door bijna alle gebrui
kers overtreden. Ooit wel eens ie
mand op straat zijn mobieltje horen
beantwoorden met meer dan 'hallo'
of zijn voornaam? „Hallo?.. Ja, hoi-
...Met mij..„Nou dag, hè!"
WANDA VERVEST
Legendarisch vrouwencafé in Amsterdam opent deuren voor de 'vijand'
De barkeepster van vrouwencafé Saarein zet
een bandje met The Beatles op en leegt met
een forse teug haar glas bier. Ze hoeft zich niet
over de kop te werken: het aantal bezoeksters is
opnieuw op de vingers van één hand te tellen.
Wie dezer dagen het enige alleen voor vrouwen
toegankelijke Amsterdamse café bezoekt, snapt
meteen waarom het dicht gaat. De sfeer is ver
dwenen en dat de nieuwe eigenaressen na de
verbouwing voortaan ook mannen welkom he
ten, lijkt in commercieel opzicht bitter noodza
kelijk.
De geschiedenis van het bruine
café aan de Elandsstraat in
hartje Jordaan begint in 1978.
In de geest der tijden was tot
aankoop besloten door een col
lectief dat zich had verenigd in
de Stichting Vrouwencafé Am
sterdam. Dat mannen er niet
welkom zouden zijn, sprak van
zelf. Er was dringend behoefte
aan een plek waar vrouwen on
gestoord door drinkende
machomeneren-met-haantjes-
neigingen bijeen konden zijn
voor vertier en/of vergaderin
gen.
Het waren de hoogtijdagen van
het feministische activisme en
de reputatie van het café als
vrijplaats voor vrouwen werd al
gauw legendarisch. Dat 'vrij
plaats' kreeg ook een letterlijke
betekenis: Saarein was het eni
ge café in de hoofdstad waar
lesbische vrouwen zonder hin
derlijk commentaar van hetero
seksuele haantjes hand in hand
konden zitten of op de versier
toer konden gaan.
„Ik sprak er vaak af met vrien
dinnen voor ik naar het COC
ging. Het was er altijd vol en
heel gezellig", vertelt Louise
(37). Als negatief puntje herin
nert ze zich wel dat ze nogal
eens kritisch werd bekeken
door de vele kortgekapte be
zoeksters-in-tuinbroek die de
cursus 'Hoe zie ik er zo onge
zellig mogelijk uit?' hadden ge
volgd: „Ik weigerde er ook zo
uit te zien en dat werd me niet
in dank afgenomen." Louise is
inmiddels getrouwd, heeft een
dochter en komt er nooit meer.
Ook Barbara (46) vertelt en
thousiast over de vele keren dat
ze in het verleden gezelligheid
in Saarein vond. Ze heeft nu
zestien jaar dezelfde vriendin
en typeert zichzelf geamuseerd
als 'bankzitter'. „Ik kom er
nooit meer, maar ga ook zelden
naar andere cafés, want 's
avonds laat ben ik gewoon
moe. Maar volgens mij voelen
lesbische vrouwen zich tegen
woordig gelukkig veel sterker
dan vroeger. Als ik nu met mijn
vriendin in een 'gewoon' café
kom durf ik rustig openlijk
hand in hand met haar te zit
ten."
Als Saarein weer opengaat, zijn
Louise en Barbara echter zeker
van plan de sfeer te gaan proe
ven die de nieuwe eigenaressen
Marjo Meijer en Marjan Sax er
Passerende mannen kijken nieuwsgierig binnen bij vrouwencafé Saarein, dat binnenkort ook heren gaat toelaten. foto gpd cees zorn
zullen scheppen. Sax was lid
van het oorspronkelijke collec
tief en heeft het langzame af
glijden van 'haar' café met lede
ogen aangezien. Ze is er altijd
veel blijven komen tot ze het
vorig jaar ineens spuugzat was:
„Ik werd er buitengewoon on
aardig bediend, de asbakken
waren altijd vol en in de gordij
nen zaten gaten." Dat je in het
café steeds vaker een kanon
kon afschieten vindt ze dan ook
geen wonder: „De oorzaak is
simpel: het werd gewoon slecht
gerund."
Meijer en Sax kochten Saarein
met de nadrukkelijke bedoeling
het 'voor de vrouwengemeen
schap te behouden' en het te
gelijk aantrekkelijk te maken
voor (homo) mannen. De twee
nieuwe barvrouwen met een
ruime ervaring in de horeca
gaan de huidige amateuristi
sche bedrijfsvoering professio
naliseren. Sax twijfelt er geen
moment aan dat een authen
tiek bruin café als Saarein dan
opnieuw een volle bak gaat
trekken. Is ze niet bang dat ze
straks vele exemplaren van het
geheel verkeerde type man over
de drempel krijgt? „Nee hoor,
het publiek zal zichzelf selecte
ren en mannen die zich hier
niet thuis voelen blijven vanzelf
weg."
Saarein organiseert van 8 tot en
met 13 maart nog een feest-
week die alleen voor vrouwen
toegankelijk zal zijn en her
opent op 23 april. De verbou
wing zal het bruine karakter
van het café niet aantasten.
Maar voor wie last heeft van
misplaatste nostalgie is het we
licht ingrijpend te vernemen
dat Saarein voor het eerst in
haar geschiedenis een heuse
mannen-wc krijgt.
FRAN<OISE LEDEI3QHR
Met de meeste hoogachting
Op literaire veilingen kom je ze nog
weieens tegen: gebonden stapeltjes in
mooie krulletters geschreven liefdesbrie
ven die gepassioneerd eindigen met 'In
de hoop spoedig van u te vernemen,
verblijf ik, met de meeste hoogachting',
gevolgd dooreen adres van voorde uit
vinding van de postcode. In groep drie
van de basisschool van mijn dochter
leert de Internet-generatie het schoon
schrift nog steeds met een vulpen. Maar
voor types die een brievenbus beschou
wen als strategisch geplaatst straatmeu-
bilair waar je rond de jaarwisseling je
vuurwerk in gooit, is blind typen be
langrijker dan netjes schrijven.
Corresponderen doe je tegenwoordig
elektronisch. En daarom is het zo aar
dig dat de onderwerpen van die
e-mail, zo heeft onderzoek uitge
wezen, wel van alle tijden zijn:
het aanknopen van relaties en
liefdesverdriet
Het lijkt haaks te staan op het
onpersoonlijke imago van de
computer, maar het beeld
scherm nodigt uit tot het
uitwisselen van intimitei
ten. Het simpele feit dat je
elkaar niet recht in de ogen
kijkt, neemt allerlei rem
mingen weg. Je richt je niet
tot een persoon, maar tot ie
mand met een apenstaartje
achter zijn naam.
Nu het redactiesysteem van
deze krant de afgelopen
maanden compleet is ver
nieuwd, beleeft ook het elek
tronische postverkeer - inmid
dels bereikbaar voor alle vestigingen -
weereen revival. Het wordt gebruikt
voor zakelijke mededelingen ('Waar
blijft dat onderschriftje?', Kan deze pa
gina worden afgemeld?') maar ook voor
vuige roddel. Wist je al dat puntje
puntje zwanger is?', zag ik afgelopen
week over mijn scherm flitsen. Op de
plek van puntje puntje stond de naam
van een collega die ons recentelijk heeft
verlaten, maar die nog altijd in onze
harten is.
Nadat ik op gepaste wijze blijk had ge
geven van mijn ontsteltenis kreeg ik.
vanuit een andere bron, de mededeling:
'Iedereen wordt tegenwoordig maar
zwanger' op mijn scherm. Nu doen wij
intern niet aan apenstaartjes: de afzen
der is te herkennen aan de hand van de
meegezonden initialen, samengesteld
uit een combinatie van de eerste letters
van de voor- en de achternaam. Elke
code is uniek, dus als een combinatie al
voorkomt, wordt er één bedacht die in
de buurt komt. Het berichtje had de co
dering MKR en na even piekeren tra
ceerde ik de afzender als Margje Kraak
(naam om privacyredenen gefingeerd),
die op een meter of twintig afstand van
mij zat te werken.
Ik besloot in de interpretatie van haar
bericht niet uit te gaan van het laat
dunkende karakter, maar te zoeken
naar de dubbele bodem. Vaak is zo' n
bericht toch een schreeuw om aan
dacht. 'Is dit een ingewikkelde manier
om mij te vertellen dat je ook in den
blijde bent?' Ik selecteerde de initialen
MKR, verstuurde de mededeling met
een druk op de knop en kreeg een ver
baasde reactie terug. 'Dat lijkt me biolo
gisch niet helemaal tot de mogelijkhe
den behoren.
Biologisch niet tot de mogelijkheden?
Zo'n gezonde, Hollandse meid? Wat
volgde was een complexe corresponden
tie over de toename van de menselijke
soort, die gaandeweg zulke bizarre vor
men aannam dat ik u de letterlijke tekst
maar bespaar. Het meest opvallend
vond ik nog dat Margje (op twintig me
terafstand) met een stalen gezicht stug
doorzat te tikken aan haar artikel, ter
wijl ze ondertussen zonder enige
schroom allerlei wetenswaardigheden
over haar fysieke gesteldheid over het
netwerk stuurde. De verwarring duurde
voort tot aan lunchtijd, toen ze achter
me langs naar de kantine liep en ik
mijn deelneming betuigde met het feit
dat het maar niet wilde vlotten met de
gezinsuitbreiding. Zelden iemand zo
glazig naar me zien kijken. De reden
daarvoor werd me duidelijk toen er uit
gerekend op dat moment weer een be
richt van. wat ik beschouwde als haar
hand, op m'n scherm verscheen en ze
belangstellend over m 'n schouder meel
as. „Hé, er zit iemand onder jouw code
te werken", probeerde ik te redden wat
er te redden viel.
„Mijn code? MKR is Marcel Kromhout.
(Ook gefingeerd - DVP). „Ik werk onder
de initialen MAK."
Als ik de vulpen van m'n dochter mag
lenen zal ik MAK de komende week in
een lange, met mooie krulletters ge
schreven brief proberen uit te leggen
wat er precies mis ging. Met de meeste
hoogachting, dat spreekt.
DICK VAN DER PLAS
MENSELIJK
Uitgevers staan in de rij om de autobiografie van GERI HALLIWELL u
te geven. Penguin Books heeft zelfs een contactadvertentie geplaatst
om de vroegere zangeres van de Spice Girls binnen te halen. Halliwel
verliet eind mei de Britse meidengroep om een solocarrière te begin
nen. Ze heeft volgens het Britse showbizzpersbureau WENN een ma
nuscript gereed waarin ze schrijft over haar jeugd en de tijd dat ze bij
de Spice Girls was. Volgens haar woordvoerder is het niet een „tradi-
oneel roddelboek vol pikante details, maar vooral een eerlijk, inzichte
lijk en inspirerend verhaal dat naar zijn aard de lezer sterk moet boei
en." In een contactadvertentie in de Londense krant Evening Standal
laat Penguin Books weten: Uitgever, 63, zoekt de best verkopende ai|
teur, 26. Voor een relatie die deze herfst tot bloei zal komen."
MONICA LEWINSKY vergelijkt
zichzelf met prinses Diana. Zij
vindt dat ze evenveel heeft gele
den als de prinses omdat haar
ook onrecht gedaan is door een
man die zei dat hij van haar hield
en die zijn macht gebruikte om
haar te kwetsen. Tegen de Britse
krant Sunday Mirror zei Lewinsky:
„Vergeet niet, ik hield van hem.
Ik zat ook in de val. Ik stond net
als Diana onder grote druk, ik kon
nergens heen, kon me nergens
verbergen." In een op band opge
nomen televisie-interview met
Barbara Walters van ABC, dat
woensdag wordt uitgezonden,
zegt Lewinsky dat ze er nu van
overtuigd is dat de president al
leen maar spijt heeft over het feit
dat hij tegen de lamp gelopen is.
Lewinsky kwam meer dan een
jaar geleden centraal te staan in
het seksschandaal op het Witte
Huis na een geschreven getuige
nis in de Paula Jones-seksaffaire
tegen Clinton. Daarin ontkende
Lewinsky met Clinton een affaire
te hebben gehad. Newsweek
schrijft dat de nu 25-jarige Le-
Monica Lewinsky. foto
winsky zowat alles gelezen heef*
wat er over haar is geschreven e
dat ze het meest inzit met opme
kingen over haar gewicht. Hoe zl
eruit ziet blijft voor haar een zed
gevoelig punt.
