In gesprek met de koe
TV
WEER
Ereplaats voor Dakota in museum
WOENSDAG 24 FEBRUARI 1999
COMMENTAAR
De dode letter van Kosovo
Na zeventien dagen van frustrerend traag en vruchteloos overleg
in Rambouillet ligt er dan eindelijk een akkoord voor Kosovo. Al
thans, een soort van akkoord. De hele wereld zal zich vandaag im
mers afvragen wat de waarde is van een overeenkomst die door
geen van beide strijdende partijen is ondertekend, en die daardoor
geen enkele kracht heeft. .Alleen de NAVO zal waarschijnlijk opge
lucht ademhalen, want de uitkomst van Rambouillet betekent dat
de aangekondigde bombardementen in elk geval tot de hervatting
van het overleg op 15 maart kunnen worden opgeschort.
Ook de 'sponsors' van de vredesconferentie, de Europese Unie en
de Verenigde Staten kunnen er onmogelijk gerust op zijn dat zich
in de komende drie weken een miraculeuze doorbraak aandient.
Het was goed te zien aan de krampachtige manier waarop de Brit
se minister van buitenlandse zaken Cook en zijn Amerikaanse col
lega Albright het 'akkoord' gisteren tegen beter weten in poogden
uit te leggen als 'een belangrijke stap op weg naar vrede'. Deze er
varen politici moeten in hun hart weten dat ze alleen maar wat uit
stel hebben gekocht, en dat de vrede in Kosovo echt niet vóór 15
maart zal uitbreken.
De betrekkelijkheid van het akkoord werd vooral volstrekt duide
lijk uit de manier waarop de thuisfronten van beide strijdende par
tijen Rambouillet gisteren probeerden uit te leggen. Alle voorbe
houden en onzekerheden ten spijt, spraken de etnische Albanezen
over 'een volledige overwinning' en 'de eerste stap op weg naar
een eigen staat'. Aan de andere kant beweerde de Servische vice-
premier Draskovic dat Europa en de VS in Rambouillet 'zich aan
de kant van de mannen van de islamitische terrorist Osama bin
Laden tegen de christelijke Serviërs hebben gekeerd'.
Zeventien dagen van overleg hebben blijkbaar niets kunnen veran
deren aan de standpunten. De algemene verwachting is daarom
dat Servië, nog steeds niet gehinderd door de al maanden aange
kondigde NAVO-aanvallen, de komende drie weken zo veel als
mogelijk zal proberen af te rekenen met het Kosovo Bevrijdingsle
ger (UgK).
De volstrekt compromisloze houding van de Albanese rebellen be
looft in dat geval weinig goeds. Zij hebben in Rambouillet zeven
tien dagen lang vastgehouden aan hun eis voor volledige zelfstan
digheid van Kosovo, of op z'n minst een referendum over de vraag
of de provincie deel van Servië moet blijven. Zou Belgrado militair
gezien de vlucht vooruit kiezen, dan is het volstrekt onwaarschijn
lijk dat het U£K met de armen over elkaar op het vervolgoverleg
gaat zitten wachten.
De komende weken zal op de slagvelden van Kosovo daarom blij
ken of het 'akkoord' van Rambouillet ook letterlijk een dode letter
Lekkere tv zonder pretenties
Het gaat over een windhoos die in het landelijke Heersel in een paar
minuten nagenoeg alle daken van de huizen rukte. Over twee Ame
rikaanse mormonen die, al prekend en bekerend, gehelmd en op ra
cefietsen door België rijden en in Mechelen een autodief in zijn
kraag grijpen. Overeen 82-jarige vrouw die na 62 jaar in hetzelfde
huis de gang naar het bejaardenhuis maakt. Er zijn mensen die
antivoord geven op de vraag: hoe verjaagt u een sombere bui?
Het gaat, kortom, over alles en niets. Over van alles en nog wat. En
het heet 'Man bijt hond'. Een programma op VRT1 zonder diepe
gedachten of grote pretenties. Gewoon wat plaatjes van gewone
mensen. Bij tijd en wijle gelardeerd met onvoorstelbaar flauwe
grappen. Maar wat een heerlijk halfuurtje televisie.
Man bijt hond' laat mensen zien. Bijna zonder commentaar. Een
dakdekker op een ladder in Heersel bijvoorbeeld, die in weer en
wind zijn werk staat te doen. Het halve dorp is dakloos. „Ja, ge
moet nu zeer begaan zijn met uw klant om nu die mensen uit de
nood te helpen hè", zegt de man, als was hij de charitas zelve.
Maar u doet hier toch goeie zaken", vraagt de verslaggever. ,Ach,
wij blijven altijd wel bezig", mompelt de dakdekker. Een dakloze
vrouw wordt gevraagd, of zij bang is vooreen nieuwe windhoos.
„Bang? Ja. dat helpt niet hè", antivoordt de vrouw.
De mormonen zijn verleid om de achtervolging van de autodief na
te spelen. Zo te zien deden ze dat graag. Mickael Kent. 'getuige van
God en dief, probeert in een soort steenkolen-Vlaams uit te leggen
waarom hij zonder al te veel nadenken de achtervolging inzette.
„Ja, wij hebben hem gewoon achter gevolgd op de fiets. Wij kijken
in Amerika veel televisie. Misschien denken wij daardoor wel alle
maal dat wij Superman zijn.
Straatinterviews dan. Hoe verjaagt u een sombere bui, luidt de
vraag. Dan gaan ik op munne boot zitten en dan zijn ik d rek te
rug goed gezind antivoordt een man stralend. Je ziet dat hij het
meent. Een ander mag zich eerst voorstellen: „Goeiedag, ik ben
Sjors van Mooi, en ik 'em nooit geen sombere bui, want ik 'em geen
televisie.
Er is een verslaggever die van Ophoven naar Mariakerke wandelt en
zo hier en daar een huis binnenstapt voor een gesprekje. In Zelzate
boomt hij met tivee vriendinnen een tijdje over een quasi diepzinni
ge tekst op een wandtegeltje. Zonder een spoortje ironie praat het
drietal over vriendschap. En dan gaat het weer verder.
U ziet, er zit geen enkel verband in. Man bijt hond is zomaar een
verzameling kleine verhaaltjes. Maar zo heerlijk simpel. Een 82-ja-
rige vrouw in rolstoel zit achter het raam van het huisje waar zij al
zowat haar hele leven woont. Vandaag gaat ze naar het bejaarden
tehuis. Ze wijst naar buiten. Toen ik hier 62 jaar geleden kwam
wonen stonden die bomen daar", zegt ze. „En ze staan er nu nog.
En dan denk ik: kijk, dat zul je in Nederland niet snel meemaken.
Hier zou zo'n groepje bomen allang verdwenen zijn onder een rijtje
eengezinswoningen.
WIL BUYS
Opnieuw regenachtig
Een ware optocht van buien heeft gisteren in het Limburgse tot een
onvervalst pak sneeuw geleid. Op de Vaalserberg lag zowaar 40 centi
meter. Opnieuw wintersportcondities in eigen land dus.
Hoewel het de komende nacht enkele graden gaat vriezen (vanochtend
vroeg noteerde Valkenburg bij Leiden al -1,8 graad) lijkt het tij nu te
keren. Onder regie van een IJslandse stormdepressie gaat de wind de
komende tijd uit het westen tot zuidwesten waaien. Daardoor komt de
aanvoer van zachte luchtmassa's op gang. Van vrijdag af stijgt de tem
peratuur tot omstreeks 9-10 graden. Het binnendringen van de zach
te lucht gaat op vrijdag gepaard met regen en motregen.
Op zaterdag nemen de regenkansen tijdelijk af maar op zondag en
maandag, tijdens de maandwisseling dus, gaat het opnieuw rege
nen. Bovendien gaat het flink waaien. Ook het Alpengebied krijgt
te maken met oplopende temperaturen en regen. Dat heeft tot
gevolg dat er veel sneeuw zal smelten waardoor de rivieren we
derom een hoogwatergolf krijgen te verwerken.
Dat er momenteel uitzonderlijk veel sneeuw ligt in het midden
van Europa blijkt uit de sneeuwhoogte op Duitslands hoogste
berg de Zugspitze. Op het meetstation op 2960 meter hoogte
lag vanochtend 5,40 meter.
Morgen wordt het weerbeeld gedurende het grootste deel van
de dag bepaald door een uitloper van hogedruk. Na
een koude nacht met minima tot -3 graden en enke
le mistbanken komt de zon tevoorschijn en stijgt de
temperatuur tot 6 graden. Later op de dag komt er
meer bewolking maar het blijft tot de avond droog.
De wind gaat uit het zuidwesten waaien en neemt 's
avonds aan de kust toe tot vrij krachtig of krachtig.
Gisteren zat het venijn in de staart van de depres
sie, maar 's middags kregen opklaringen de over
hand, nam de wind sterk af en stegen de tempera
turen tot 6-7 graden. Op Schiphol werd een maxi
mumtemperatuur van 6,9 graad gemeten.
JAN VISSER
Wetenschapper ontdekt voor elke situatie specifieke loei
Ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. Iedere
koe ook. Koeien praten met elkaar en zenden
signalen uit naar de mens. Een koe die honger
heeft, pijn in haar pens of tochtig is (gedekt
moet worden) heeft haar eigen specifieke 'loei'.
De wiskundige Wojtek Kowalczyk van de Vrije
Universiteit in Amsterdam heeft een computer
programma ontwikkeld waarmee hij de spraak
van koeien kan herkennen. Al drie jaar analy
seert hij de 'loei van de koe' en over een half
jaar verwacht hij de eerste twintig 'woorden'
van de koe te weten.
Antje 31 loeit dat het een lieve
lust is. Zo'n langgerekte Mooe-
eeuuuhh. En nog een keer:
Mooeeeuuuhh, Mooeeeuuuhh.
Boer Dirk krabt zich onder de
pet. Hand in de zij, blik op 'wat
mot ik hier mee'. De knecht
houdt wijselijk z'n mond dicht.
'Dan moeder er maar bijhalen',
denkt Dirk. Vrouw Ina droogt
haar handen af aan het schort
en loopt mee de stal in. Ze had
het geloei al gehoord terwijl ze
de afwas deed. En aan de
klaagloei hoon ze dat het Antje
31 is, een van haar lievelings
koeien. Maar wat er nou aan de
hand is met Antje? Kon ze maar
met haar praten
Nog even en het kan: praten
met koeien. En je hóeft er niet
eens prinses Irene voor te he
ten. Iedere boer, boerin of vee
handelaar kan het straks. De
van oorsprong Poolse wiskun
dige dr. Wojtek Kowalczyk legt
op de Vrije Universiteit de laat
ste hand aan een spraakherken
ningssysteem voor koeien. Ge
avanceerde apparatuur is daar
niet voor nodig. Gewoon de
personal computer die de boer
gebruikt voor de administratie,
een microfoontje in de stal en
klaar is Kees. Of Dirk in dit ge
val.
Antje 31 'zegt' dat ze zin heeft
in 'n lekkere stier. Ze is gewoon
'tochtig' oftewel bronstig. Antje
is rijp om gedekt te worden. Ze
wil zo'n 'Sunny boy" van een
stier, al zal het wel weer de ge-
handschoende hand van de
boer met een rietje diepvriess
perma worden. Boer Dirk en
wouw Ina komen daar uitein
delijk wel achter, maar één loei
in de microfoon van Kowalczyk
had ook zekerheid gegeven. En
dat gaat ook op als Antje iets
onder de leden heeft, graag ge
molken wil worden omdat haar
uier op knappen staat of ge
woon honger heeft.
In een onderzoekscentrum in
het Duitse Braunschweig wordt
de loei bestudeerd. Maar ook
de knor van het varken en de
tok van de kip gaan de compu
ter in. Het begon in 1996 een
beetje als grap door ter gelegen
heid van de Europese informa-
tica-conferentie EUFIT in Aken
een aantal informatici uit te da
gen de loei van verschillende
koeien met kunstmatige intelli
gentie te herkennen. Wiskundi
ge Wojtek Kowalczyk, die sinds
tien jaar in Nederland woont,
pakte de handschoen op. Hij
kreeg het geluid van vier koeien
en nog 30 andere loeien die niet
waren 'gemerkt'. Opdracht was
uit te vinden welke loei van
welke koe afkomstig was.
Kowalczyk stopte de hele die
rentuin in zijn computer, ana
lyseerde de boel en had alle
dertig goed. „Ik had me nog
nooit met geluid beziggehou
den. Gewoonlijk analyseer ik
gegevens van banken en verze
keringsmaatschappijen. Ik ver
taalde het geluid naar compu
tergegevens en ben daar mee
gaan spelen. Uiteindelijk vond
ik bij elke loei de juiste koe."
De Duitse onderzoeker Gerhard
Jans gaf Kowalczyk daarop nóg
een set cd-roms met koegelui
den. Dit keer ging het om een
zwartbonte, maar dan in ver
schillende staten: pijnlijk, hon
gerig, tochtig of er nodig aan
toe om de uiers te ledigen.
Weer vond de onderzoeker de
Praten met de koe. Met het geloei geeft de koe, volgens Wojtek Kowalczyk, een aantal specifieke situaties aan.
geluiden die horen bij de juiste
gemoedstoestand. Nu werd het
interessant. De methode van
Kowalczyk was een doorbraak
voor het al lopende onderzoek
in het Braunschweig. Kowalc
zyk: „Als je de herkenning van
het geloei kunt gebruiken bij
koe-management, zoals het op
het juiste tijdstip insemineren
van koeien die tochtig zijn, dan
is dat een handig instrument in
de veehouderij."
Op dit moment werkt de we
tenschapper aan een algemene
herkenning van koegeluiden.
Hij gelooft dat elke koe die hon
gerig is of pijn heeft een speci
fiek geluid maakt dat bij die ge
moedstoestand hoort, of het
nou Antje 31 is of Berthax21. Als
ze tochtig zijn. zeggen ze allebei
hetzelfde. Van die 'algemene
koetaal' hoopt de wiskundige
binnen een halfjaar twintig
'woorden' te beheersen. Anders
gezegd: geluiden die bij een be
paalde situatie thuishoren.
„Het is inmiddels een hobby
geworden, een soort obsessie",
zegt Kowalczyk. „In het begin
was ik zo enthousiast dat mijn
kinderen zeiden dat ik de gek-
kekoeienziekte had. Je moet
ook een beetje gek zijn, want
het is niet altijd even makkelijk.
Er zijn bijvoorbeeld koeien die
nauwelijks loeien, zelf niet als
ze een kalf krijgen. In Braun
schweig willen ze nu ook de
spraak van paarden gaan on
derzoeken. Die praten namelijk
veel meer dan koeien en als je
de taal van de paarden kent,
kun je waarschijnlijk veel meer
geld verdienen omdat het dure
beesten zijn."
De wiskundige luistert overi
gens niet naar de geluiden op
zich. Hij splitst de geluidsfre
quenties op in milliseconden
en maakt daar 'tweedimensio
nale plaatjes' van, die hij ver
volgens vergelijkt. „De hypo
these is dat alle koeien, als ze
tochtig of hongerig zijn, hetzelf
de geluid maken. Maar dat ge
luid kan verstopt zitten in een
loei van een halve seconde,
maar ook in een loei van twee
seconden. Ik zoek de verban
den en ik ben ervan overtuigd
dat ik het vind."
Kowalczyk schat dat spraakher
kenning bij koeien ongeveer
voor de helft van de veestapel
zin heeft omdat'de rest van de
koeien domweg amper loeit.
Maar ook zonder loeiende koei
en kan een boer vaak door ob
servaties of aan de hand van de
kalender, de melktemperatuur,
de melkgift, een stappenteller
die om de koeienpoot zit of de
hoeveelheid eten die de koe
naar binnen werkt concluderen
wat er aan schort. „Maar dat
vraagt veel tijd. Dit systeem is
veel directer. De koe 'zegt' wat
er mis is. Al wordt het natuur
lijk wel wat moeilijk als er 100
koeien door elkaar praten."
Spraakherkenning staat volgens
Kowalczyk nog in de kinder
schoenen, maar met het n
en van computergeheugj p
snelheid wordt het steedi c
reikbaarder voor de geut e
mens en dus ook voor de c
„Je hebt nu namelijk nog
veel computerruimte noi
hiermee te werken. Ik hel
een systeem dat zelf gaat r
als ik tegen de computer l
praat."
Misschien behoort een ki j
vertaalcomputer in de ta n
komst tot de mogelijkhed
Kunnen we eindelijk een
ren waar de dames in de
over roddelen. En missch
zijn er wel koeiendialecte
pert de wiskundige. „Inl:
bijvoorbeeld lopen ookN
landse koeien. Maar kujii
die koeien praten met Ja|
koeien? Of wordt er in he
pans heel anders geloeid
RIEN FLORIS
De Dakota begint aan een tocht van drie dagen van Soesterberg naar Best.
FOTO CPD MARCO HOFSTE
Anekdotes zijn er genoeg over de kwaliteiten van
de Douglas DC-3 Dakota. Zoals over het toestel
dat in de jaren vijftig tijdens de Berlijnse lucht
brug geladen met aluminium platen ternauwer
nood los kwam van de startbaan. Bij aankomst
bleek de lading te bestaan uit het vijf keer zwaar
dere staal.
In kringen van Dakota-liefhebbers worden zulke
verhalen sinds 25 september 1996 met de nodige
terughoudendheid opgedist. Op die dag veronge
lukte een toestel van de Dutch Dakota Associati
on (DDA) boven de Waddenzee, waarbij alle 32
inzittenden om het leven kwamen. Toch staat het
succes van het ontwerp voor kenners buiten kijf.
Nederland is binnenkort weer een compleet
exemplaar rijker. De afgelopen nacht begon de
romp van Dakota 'Darlin Doreen' aan haar drie
daagse tocht over de weg en het water van Soes
terberg naar Best. Daar wordt ze herenigd met de
vleugels in het museum Bevrijdende Vleugels. In
maart is de Dakota voor het publiek te zien. Het
toestel wordt aangepast aan de Nederlandse ei
sen en moet dan weer gaan vliegen.
Het aantal luchtwaardige Dakota's komt in Ne
derland daarmee dan op drie. De andere twee
toestellen worden beheerd door de DDA op
Schiphol. Daarmee is het toestel met het mar
kante staartwiel en het diep grommende motor
geluid in Nederland een tamelijk zeldzame ver
schijning. Wereldwijd is dat veel minder het ge
val. Exacte aantallen zijn niet bekend omdat er
Magnetron
Een sprookje van deze tijd: in Tokio bevalt een
televisiekok van zijn recept en draagt de kijkers
op om een ei uit het rek te pakken en in de
magnetron te stoppen. Zet de temperatuur
maar op honderd graden, beste kijkers. Een
seconde later exploderen in een miljoen Ja
panse keukens evenzoveel eieren. Eigeel
en eiwit druipen omlaag langs het ruitje
van de magnetron. De smurrie zoekt
zijn weg.
Het televisiestation wordt over
stroomd met telefoontjes van veront-
waardigde kijkers. Paniek slaat toe
f'um 'n 5tlu^°- Onder de hete lampen
barst de televisiekok in de beste Ja
panse traditie in snikken uit en
wordt door de geisha van de EHBO
afgevoerd. Een omroeper verschijnt
in beeld en bezweert, volgens kran
tenberichten een hele minuut lang:
„Beste kijkers, wilt u nooit meer eie
ren koken in de magnetron. Herha
ling, wilt u nooit meer eieren koken in
de magnetron.
Je kunt er een sushi op innemen dat de
volgende druk van de Japanse Van
Dale de zegswijze bevat: „Een ei gaat
HAN MULDER
net zolang in de magnetron tot het breekt.Een
goed sprookje bevat een gezonde dosis gruwel
Dat levert dit verhaal in ruime mate. Een mag
netron vervult de rol van wrede couveuse die
de eitjes niet laat opgroeien tot hard, zacht of
daartussenin, maar ze meteen laat ontploffen.
Als de EHBO-geisha even niet oplet en de Ja
panse televisiekok zich realiseert wat hij heeft
aangericht, grijpt hij naar zijn scherpe keu
kenmes en trekt vervolgens de consequenties.
Wat leren wij nu van zo'n modem en waar ge
beurd sprookje? Minstens twee dingen. Eén:
laat nooit meer iemand beweren dat de televi
sie alleen maar onschuldig beeldbehang is dat
geen kwaad kan. Kom nou. Een
televisie-pollepel geeft 'n kik en we zetten ge
dwee ons allerlaatste ei in de magnetron. Een
seconde later staan wij, te weten de gezamen
lijke kijkdichtheid de eierstruif uit onze haren
te vegen. Ding tiuee: wat een zegen dat de mo
derne mem zoveel overbodige rotzooi in zijn
omgeving heeft.
Neem de magnetron. We koesteren de illusie
dat we onze stress van alle dag inruilen voor
meer comfort en tijd inhalen die we toch al
langen voor altijd kwijt zijn. Zonder magne
tron, afiuasmachine, oorthermometer en gsm
zou de wereld maar hopeloos leeg en zonder
sprookjes zijn.
Deze weken gaat bij ons thuis het mes er rigou
reus in. Verbouwen. Een symfonie van beton
en parket. Daaraan voorafgaat het gedwongen
opruimen. Twintig jaar aan illusies, overbo
digheid en gedane zaken gaan door je handen.
Sclieiden doet lijden. In de buurt is een cen
trum voor het grove vuil. Je mag van de reini
gingsmannen zelf een trap beklimmen naar
waar een trechter is met daaronder een lopen
de band vol afgedankte en afgelegde spullen.
Vanaf het schavot werp ik twintig jaar stof tot
spreken bij dat van anderen.
Een sjoelbak komt langs, een ingelijste prent
met zonnebloemen achter gebroken glas, het
duo Booij Van Bruggen, prehistorische lang
speelplaten met Bolke de Beer en Kinderen
voor Kinderen. En warempel een afgedankt
magnetron. Dat kan dus helemaal niet", zegt
een alerte reinigingsman, „een magnetron
hoort binnen in de loods bij het witte, bruine
en grijze goed.Hij straalt zekerheid uit. Waar
schijnlijk kookt zijn vrouwzijn ei nog in de
steelpan. Gewoon vijf minuten en met wat
keukenzout in het hete water tegen het voortij
dig breken.
nog altijd een flink aantal dienst doet bij lui
machten in Afrika en Zuid- Amerika. Dakol
hebber C. Munk schat het totale aantal vlie
toestellen tussen de 1000 en 1500.
Behalve bij luchtmachten zijn er nog tienta
dienst voor dagelijks transport van mensen
goederen. Daarnaast zijn er nog vele in hai
van liefhebbers zoals de DDA. Behalve dev
gende zijn er nog talrijke toestellen die aan
grond staan. De exemplaren in het Militaire
Luchtvaartmuseum in Soesterberg en heth
dome bij Schiphol zijn daar voorbeelden va
Hun aantal is waarschijnlijk nog eens zo g
van de vliegende exemplaren.
De Dakota die nu op transport is, verkeerti
de originele militaire uitvoering en heeft aa
invasie in Normandië deelgenomen. Het to
krijgt een ereplaats in het museum Bevrijde
Vleugels van Jan Driessen (75). Hij kreeg hel
rig jaar bij zijn verjaardag van veteranenvrif
uit de Verenigde Staten. Het museum is voj
hem een uit de hand gelopen hobby. „Ik be
gonnen met het verzamelen van foto-expos
over de oorlog en bevrijding van mijn toeni
woonplaats Veghel. Later raakte ik betrokkt
de exposities bij de herdenking van veertigj
Market Garden in 1984. Daarvan bleef veel i
riaal over. Dat is het begin geweest."
ROELAND FRANCK
MENSELIJK
De Arnhemse eredivisieclub Vitesse heeftg
ren waarschijnlijk de allerjongste voetbalsul
ter ooit ingeschreven. Het gaat om de tieni
oude LARS DERCKS uit Arnhem, die doorz
ouders is opgegeven voor de Vitesse Kidsü
De club is de eigen supportersverenigingvo
kinderen tot veertien jaar. Het eerste ingesi
ven lid van de Kids Club is overigens ookrx
jong. Dat is de vier maanden oude DIRK Rl
NIER HURULEAN, eveneens uit Arnhem.
Filmacteur JEAN CLAUDE VAN DAMMEwi
van de alimentatie van ruim 3 miljoen guld
hij zijn ex-vrouw DARCY LA PIER en hun zo
cholas moet betalen. Hij vindt dat zijn vrotf
geld niet meer nodig heeft, nu zij kort na de
mentatie-overeenkomst met de miljardairl
Hughes uit Beverly Hills is getrouwd, zo me
het Britse showbizzpersbureau WENN. VanI
me, vooral bekend uit vechtfilms, zou v
overeenkomst zijn ex-vrouw per jaar ongevs
miljoen gulden betalen. Zijn zoon zou elk ja
ruim 50.000 gulden kunnen rekenen. Volg»
een vriend van de filmster is Van Damme J
dat hij van haar af is, maar wil hij er zekervi
zijn dat haar nieuwe superrijke echtgenoot!
ondersteunt". La Pier gaf op Valentijnsdag!
weelderig huwelijksfeest. Alleen al de bloed
kostten ruim 1,2 miljoen gulden.
