Het oergevoel van de Bee Gee
WEER
Het Gesprek van de Dag
Calvin Klein ziet na protest af van
campagne voor kinderondergoed
Veertig dagen lachen
op de Dam
VRIJDAG 19 FEBRUARI 1999
COMMENTAAR
Zoi gplicht OOI ama S Broers Gibb weer even nummer één in Nederland'Ziezo, dat hebben we 'm weer mooi geflikt'
Het gaat niet goed met de opvang van alleenstaande min
derjarige asielzoekers, de zogenaamde ama's. De combina
tie van soms traumatische ervaringen in het vaderland, de
verwarrende solotocht naar een nieuw bestaan in den
vreemde en doodgewone adolescentenproblemen blijkt
zeer explosief. Deze week werd alarm geslagen omdat
ama s steeds vaker ontsporen. Geweld, soms ook tegen
zichzelf gericht, komt vaak voor in de kleine wooneenheden
(kwe's), waar de alleenstaande jongeren van 15 tot 18 jaar
worden opgevangen. Ook de omgeving wordt in toenemen
de mate geconfronteerd met overlast, die de groep veroor
zaakt.
Stichting De Opbouw verzorgt in opdracht van het ministe
rie van justitie vanaf 1990 de voogdij van de ama's. Via De
Opbouw wordt zestig procent van de jongeren geplaatst in
de wooneenheden. De dagelijkse begeleiding is in handen
van plaatselijke instellingen die zich bezig houden met
jeugdhulpverlening. Op vier ama's staat gemiddeld 25 uur
per week begeleiding door één mentor. Per minderjarige
asielzoeker betekent dat minder dat een uur persoonlijke
aandacht per dag. Op het totaal van de 6340 ama's die vorig
jaar in Nederland werden opgevangen moest dat wel leiden
tot grote problemen.
De Opbouw wordt naar aanleiding van schrikwekkende in
cidenten nalatigheid in het vervullen van de zorgplicht ver
weten. Daarmee verengt het probleem zich wel sterk tot de
voogdij-instelling. In eerste instantie heeft de rijksoverheid
immers een zorgplicht voor de ama's. Elke ouder zou moe
ten weten dat zorgplicht betekent: het geven van voldoende
aandacht, het bieden van veiligheid en materiële onder
steuning. Diezelfde overheid bepaalt echter dat de minder
jarige asielzoekers slechts maximaal drie maanden in cen
trale opvangcentra gehuisvest mogen worden en vervolgens
hun weg voor een belangrijk deel maar zelf moeten zoeken.
Daarmee wordt een veel te zware wissel getrokken op De
Opbouw en de andere hulpverlenende instellingen.
De problematiek rond de ama's is illustratief voor de falen
de uitvoering van het huidige asielbeleid in Nederland. Dat
asielzoekers soms jaren moeten wachten op de uitslag van
de asielprocedure is onaanvaardbaar. De suggestie van
Groenlinks-fractievoorzitter Rosenmö'ller om in een parle
mentair onderzoek juist het aspect van de uitvoering onder
de loep te nemen, lijkt daarom een goed idee.
Roddel en achterklap
Domme vragen bestaan niet, riep een van mijn oude onder
wijzers altijd. Daar kon je toch aan merken dat hij het Vero-
nica-programma Hillywood nooit had gezien.
Deze 'humoristische quiz', zoals ze 'm bij de commerciële
omroep zelf omschrijven, moet gemaakt zijn onder het mot
to 'stompzinnigheid kent geen tijd'. Het is namelijk een wed
strijdje waarbij panelleden onder meer moeten raden of het
goede antivoord dat ze zojuist gaven ook inderdaad waar is.
Als ontspanningsoefening voorde leden van de Bijlmer-en-
quetêcommissie heeft zoiets misschien nog nut. Moor gewo
ne kijkers moet je er niet mee lastig vallen.
Het ondenverp van de quiz is nog wel grappig: roddels. En
ook de combinatie tussen panellid Gerard Joling en de ver
onderstelde humor van het programma maakt een kijker
aanvankelijk nieuwsgierig. Maar de roddels blijken uitein
delijk een paar koppen te zijn uit 'de bladen'. En de humor
van Gerard bestaat - zoals we al een beetje vreesden - uit de
biel gerol met zijn ogen en teksten als 'Ah, Franklin Brown,
daar ging destijds het hele Rotterdamse politiekorps voor
plat. Hihihi.'
Zou het Commissariaat voor de Media een tientje boete zet
ten op elke foute grap van Joling, dan kan de Omroepbijdra
ge vanaf morgen met de helft omlaag.
Ondanks al die mallotigheid heeft Hillywood toch ook weer
zijn knappe kanten. Er is voor deze quiz namelijk zo veel bij
elkaar gejat, dat het bijna weer vernieuwend begint te wor
den. Het draagt de sporen van Wie ben ik?'. 'Have I got news
for you', Tien voor Taal', Vijf tegen Vijf en het aloude Bab-
belonië, om maar een paar programma's te noemen. En dat
allemaal voor een klein halfuurtje tv.
Maargoed, als je programma al over roddelbladen gaat,
waarom zou je zelf dan nog iets verzinnen.
WIL BUYS
Weer enige tijd regen
Een tweede golf vakantievierders trekt er vandaag op uit. Veel
mensen reizen naar de wintersportgebieden in het midden van
Europa en daar zal men naar hartelust kunnen genieten van de
sneeuw. Er heeft in jaren niet meer zoveel sneeuw gelegen in
de wintersportcentra. Op de hellingen van de Zwitserse Santis
ligt zelfs zes meter sneeuw.
De reis over de weg verloopt vanmiddag en morgen evenwel in
een regenachtige sfeer. Zachte, Atlantische luchtmassa's laten
ook het Europese vasteland niet onberoerd. Vooral in de lager
gelegen wintersportregio's zoals de Ardennen en het Sauerland
hebben regen en milde temperaturen tot gevolg dat er veel
sneeuw verdwijnt.
Na het weekeinde wordt er rond een depressie op weg van de
noordelijke Noordzee naar Denemarken een nieuwe hoeveel
heid koude lucht aangevoerd. Daardoor gaat de vorstgrens weer
naar beneden en neemt de-kans op sneeuw toe. Ook in deze re
gio is er na het weekeinde sprake van een terugkeer van de win
terse of maartse buien. Er zijn geen aanwijzingen dat Thialf
aanstuurt op een slotoffensief. Hogedrukgebieden liggen of op
de verkeerde plaats of zijn in geen velden of wegen te beken
nen. Bovendien doemen vanaf Atlantische zijde steeds nieuwe
'waterdragers' op. Zo arriveert op woensdag een volgende de
pressie boven het Noordzeegebied.
Aan de achterzijde van een koufront klaart het vanavond en de
komende nacht enige tijd op. De temperatuur kan daardoor
flink zakken. Het kwik komt hier en daar rond het vriespunt
uit. In de loop van de nacht neemt de bewolking weer toe
en zaterdagochtend gaat het opnieuw enige tijd regenen.
De nattigheid hangt samen met een frontale storing.
Morgenmiddag is het op de meeste plaatsen droog en J
laat de zon zich af en toe zien. Het kwik stijgt dan
weer tot een graad of 8. De wind waait uit het wes
ten en is meest matig. Zondag regent het en
staat er veel wind onder invloed van een ac
tieve randstoring.
Gisteren was er zon (wel meestentijds wa
zig) in een strook van het Waddengebied
naar Overijssel. Bij ons bleef het overwegend
bewolkt. Waaien deed het echter nauwelijks
en regen viel er evenmin. De temperatuur
steeg op Valkenburg tot 6,3 en op Schiphol
tot 5,7 graad.
JAN VISSER
Barry, Robin en Maurice Gibb mogen een nieuw wapenfeit in hun muziekinstrumenten kerven. Na meer dan
twintig jaar hebben ze als de Bee Gees weer even op de eerste plaats van de Nederlandse hitlijsten gestaan. Niet
met een single, maar met het live-album One Night Only. Dat was de afgelopen weken de best verkopende lang-
speler in Nederland. Wie ruim drie decennia lang hits heeft gescoord en met composities voor anderen de hitlijs
ten aanvoert, moet zo langzamerhand wel een beetje blasé zijn. Niet de Bee Gees. De drie heren van middelbare
leeftijd vinden het nog altijd een kick dat hun muziek zo goed verkoopt. Een bericht over een hoge notering er
gens in de wereld doet hen vergenoegd in de handen wrijven. „Ziezo, dat hebben we 'm weer even mooi geflikt."
De Bee Gees: „Geld is uiteindelijk bijzaak." foto cpd randee st. Nicholas
De drie broers Gibb baden in
weelde in Miami, Florida, maar
ze vinden al die rijkdom niet
opwegen tegen de erkenning
voor hun muziek. „Want daar
doen we 't voor. Geld is uitein
delijk bijzaak. Daarom zullen
we doorgaan met liedjes schrij
ven en muziek maken tot we
dood zijn", zegt Maurice Gibb
heel resoluut. In een studio in
Miami Zijn de Bee Gees dan
ook alweer druk in de weer met
een nieuw album. Want de in
spiratiebron is nog lang niet
opgedroogd.
„Het ritme van de regen in Eu
ropa, dat mis ik nog wel eens",
bekent Maurice Gibb tussen de
opnames door. „We hebben ja
ren op het eiland Man ge
woond. Een prachtig eiland,
maar het ligt midden in de Ierse
zee en dat betekent de ene de
pressie na de andere. We zijn
destijds naar Miami gegaan op
aanraden van EricClapton. Hij
wist te vertellen dat hier de bes
te studio's ter wereld staan. En
hij had gelijk. Daar kwam bij
dat we Miami ook een geweldi
ge plaats vonden om te wonen
en dus zijn we er blijven han
gen. Maar echte Amerikanen
zullen we nooit worden.
Onze wortels liggen in Enge
land. waar we geboren zijn. We
zijn later geëmigreerd naar Au
stralië, maar we zijn toch weer
teruggekomen naar Engeland.
En al wonen we nu al vanaf de
jaren zeventig in Amerika, we
hebben nog altijd een buiten
verblijf in Engeland. Daar bren
gen we in ieder geval altijd de
kerstdagen door. Want een
kerst met zomerse temperatu
ren zoals in Miami, dat is niks."
Maurice heeft in de loop der ja
ren ook geconstateerd dat de
trouwste fans van de Bee Gees
in Europa wonen. „Die blijven
ons steunen door dik en dun. Ik
sta wel eens versteld als ik de
brieven van sommige fans lees.
Ze hebben meer dan dertig jaar
alles gekocht wat wij uitbrach
ten. Voor ons is dat een stimu
lans, want ook wij twijfelen wel
eens aan onszelf. Maar dan
komt dat oergevoel weer boven,
het gevoel dat we hadden toen
we begonnen: drie jongens die
net zo beroemd als de Beatles
wilden worden. Aan geld dach
ten we niet. We wilden alleen
maar sterren zijn. De Beatles
waren ons grote voorbeeld: hun
uitstraling, hun kleding en de
manier waarop ze in het leven
stonden, dat was voor ons pure
magie. Als je tegenwoordig lied
jes maakt, worden ze onmid
dellijk in categorieën onderver
deeld. R&b, pop, dance. Maar
in de tijd van de Beatles was al
les pop, hoe verschillend hun
liedjes ook waren.
Ik heb daar ooit eens een leuk
gesprek over gehad met lohn
Lennon. Hij zei: 'wij maken
geen albums, we nemen alleen
maar singles op en die zetten
we dan bij elkaar op een elpee.
Zo simpel is het allemaal.' En
dat heeft ook altijd voor de Bee
Gees gegolden. Door de jaren
heen hebben we alleen maar
liedjes gemaakt, zonder grote
pretenties."
Maurice is van jongsaf aan in
zwarte rhtyhm and blues geïn
teresseerd geweest. „Otis Red
ding, Chuck Berry, James
Brown, dat vond ik geweldige
artiesten. En die mensen waren
ook van grote invloed op de
Beatles. Vooral Paul McCartney
was gek op hun muziek. De
Beaües waren begin jaren zestig
in Engeland met dezelfde mu
ziek bezig als wij in Australië.
Het was dan ook een schok van
herkenning toen we hen voor
het eerst hoorden. Wij waren
destijds naar Australië gegaan
omdat onze pa daar een goede
baan kon krijgen. Dat was in de
jaren vijftig, de tijd van de grote
trek van Europeanen naar Au
stralië. Ik was toen een jaar of
zeven. Ouders betaalden tien
pond voor de overtocht, kinde
ren reisden gratis mee.
Ik verwachtte in Australië over
al kangoeroes te zien, maar het
was net het Amerika zoals ik het
van foto's kende. We kwamen
aan in Brisbane, het was warm
en zonnig en ik herinner me
nog dat ik overal mensen op
blote voeten zag lopen. Een to
taal andere wereld dan Enge
land. Pa werd eerst elektriciën
en later wegenbouwer, maar
toen wij als broers in de mu-
ziekbusiness langzaam naam
begonnen te maken, gaf hij die
baan op en werd onze chauf
feur. Hij moest ook wel mee,
want we moesten vaak optre
den in biertenten en clubs waar
jongelui alleen onder begelei
ding van een volwassene naar
binnen mochten. En wijt»
nog minderjarig. Zelf hadi
nooit iets bereikt in de mi»
maar hij had wel altijd een
te liefde voor drummen g»
terd. Zijn droom was onto
nog eens de leider van een
band te worden, zoals Glei
Miller. Maar hij heeft in on
nog een droom zien uitkoi
Toen wij bezig waren omii
als muzikanten te ontwiU
was het uitgesloten dat je*
de verkoop van platen kon
staan. Want singles werdei
nauwelijks verkocht. Wem
ten de clubs in om op te tn
En daar stonden we dan m
onze zwarte dassen, lerenl
jes en brillcream in het ha
We zongen oude Amerikaj
liedjes als He's Got The \\1
World In His Hand en Bye
Blackbird. Pas aan het eind
onze optredens gooiden w
een paar van onze zelf gesi
ven popliedjes tegenaan fi
publiek was dan meestal a
dronken dat het ons allanj
meer hoorde. Het waren m
kerels die in die tijd naardi
clubs kwamen. Het was ell
avond knokken. Soms nam
ze niet eens de moeite om
een knokpartij achter de
vandaan te komen. Dan sk
gen ze elkaar vanuit hun si
half bewusteloos."
Door de jaren heen is deb
tussen de broers Maurice,!
en Robin altijd nauw geble
„We hebben elkaar altijd g
pen bij het maken van muj
aldus Maurice. „Ook in de
dat we onze solo-projectei
den of andere artiesten pro
ceerden. Daar werkten we
de achtergrond gezamenli
aan. Het is dan ook nooit a
de orde geweest dat we uil
kaar zouden gaan. Het is n
zo geweest dat de een niet
wat de ander deed. We zijn
alledrie alweer druk bezige
de liedjes voor ons nieuwe
bum. Maar we doen het all
als we er alledrie voor in de
stemming zijn. Als één van
z'n hoofd er niet bij heeft,i
lukt niets. We zijn in de loc
der jaren op artistiek gebiei
zo'n beetje één persoon gei
den. En het is nog steeds o:
grootste bevrediging om cn
tief bezig te zijn."
HARRY DE JONG»
Fabrikant van designer-kleding Calvin
Klein heeft besloten een advertentiecam
pagne voor kinderondergoed in de Ver
enigde Staten in te trekken, na protesten
van diverse kanten.
De campagne ging deze week van start met
een krantenadvertentie, die bestond uit
een paginagrote zwartwitfoto van kinderen
die in hun ondergoed op en neer springen
op een bank. Het was de bedoeling dat de
foto vanaf gisteren in kleur op een bill
board op Times Square in New York te zien
zou zijn. De voorzitter van de Amerikaanse
Gezinsbond, Donald Wildmon, noemde de
foto 'puur pornografisch'.
Calvin Klein liet weten slechts kinderen te
hebben willen afbeelden die lachen, pret
maken en zichzelf zijn. De directeur van
TDI, het bedrijf waarvan de fabrikant de
advertentieruimte op het billboard kocht,
Cora Cahan, vindt dat de foto totaal niet
aanstootgevend is, maar juist lief. Een
woordvoerder van het Internationale Cen
trum voor Fotografie in Manhattan spreekt
van 'een hele gewone foto, een soort fami
liekiekje'. Die opvatting staat haaks op die
van Robert Peters, voorzitter van de in New
York gevestigde organisatie Moraal in de
Media, die de campagne helemaal niet zo
onschuldig vindt.
Advertenties van Calvin Klein hebben vaker
voor opschudding gezorgd. Voorbeelden
zijn een advertentie voor een spijkerbroek
uit 1980, waarin de 15-jarige Brooke
Shields laat weten dat er niets tussen haar
en haar Calvins kan komen en een even
eens ingetrokken campagne voor spijker
broeken uit 1995, waarin jonge modellen
uitdagende poses aannamen. Klein intro
duceerde begin jaren '90 ook de zoge
noemde heroïnelook, waarbij modellen er
uit zien als junkies.
AP»
Idealistischer kan het haast niet. De were
vrolijker maken door veertig dagen lang!
af 14.00 uur precies) tien minuten te lad*
op de Dam. De verspreiders van deze blijs
boodschap zijn drie giechelende dames w
Stichting Art of Living, een internationale
ganisatie die een 'harmonieuze samenlw
zonder stress' nastreeft. Onder een paan
spandoek 'Lachen doet lachen' probereni
vrouwen op de Dam ook toeristen aan he:
chen, gieren, brullen- te krijgen. Maar me
vrouw Van den Hoorn uit Elspeet die meti
kinderen en nichtje een dagje uit is, vindt
actie ronduit belachelijk. „Als je geen red
hebt om te lachen, lig je toch niet zo maa
minuten in een deuk?" Ook haar kinder*
vinden de vrouwen een beetje simpel. J
kunt zien dat ze niet echt moeten lachen,
optreden is niet zo maar een grap. De Stir
ting Art of Living neemt zichzelf zeer serir
In een gele folder verkondigen de goed
vigen dat lachen het beste medicijn is. „H
helpt kanker en andere ernstige ziektes vol
komen. Het sleept je door de problemen!
het leven heen. De lach maakt je mooi en
lend." foto
Robbie WilliaJ
hoopt op
filmdoorbraat
De Britse popmuzikant Bd
Williams wordt getipt als d'
langrijkste kandidaat vod
rol van een homoseksuele!
lo in een film met voon
Friends-ster Helen Baxeni
Het ex-lid van Take Than
al een tijd dolgraag een fil®
rière beginnen, maar tol
toe bleef het bij het scN
van een lied voor een 6
gangstercomedy.
De Millenium-zanger hoop
de nieuwe film, die nog I
naam heeft, de grote dooit
wordt. De opnames begif
in de herfst van dit jaar,
komende tournee van Willi
Het script is geschreven
Baxendale's partner David
liams, meldt het Britse p?'
reau WENN.
ANP»
dat er ook ach ter mijn rug gelachen is.
Ze zweeg even, keek toen streng rond door de hele zaal.
priemde vervolgens haar wijsvinger in mijn richtingen
zei: 'U bent geen schrijver, u bent een antertainer.
Omdat ze met zoveel nadruk 'antertainer', zei in plaats
van entertainer, barstte de heel zaal in lachen uit.
Weer gelachschreeuwde ze, 'ik hoor weer gelach.Ze
verhief zich nog wat hoger en sprak toen haar vonnis
uit 'Meneer 't Hart', zei ze, 'u verzaakt aan de hoge roe
ping van het schrijversschap, u bent een antertainer.
De vrouw ging zitten. Ze bleef me echter dreigend aan
kijken. Ik wilde wat gaan zeggen, maar mij schoot
geen passende repliek binnen op deze rechtspraak.
Toen stond er een andere vrouw op, wat jonger, en
minder streng ogend. Ze zei: 'Ik sluit me geheel bij de
vorige spreekster aan, en ik wil er graag nog wat aan
toevoegen. In die boeken van u lees ik telkens weer dat
aan 'l begin van het voorjaar klein hoefblad in bloei
komt. Ik heb schoon genoeg van dat kleine hoefblad.
En ook van groot hoefblad, daar schrijft u ook steeds
over. dat u de kindewuistjes van groot hoefblad uit de
grond ziet komen. Ik heb er echt schoon genoeg van.
Kan dat een keer afgelopen zijn? Als ik 't nog een keer
lees. kom ik persoonlijk naar u toe en vermoord ik u.
'Hoe?', vroeg ik.
'Dat weet ik nog niet', zei ze, 'maar nog één keer klein
hoefblad en ik vermoord u.
U zult begrijpen waarom ik na deze traumatische er
varingen te Deventer geen lezingen meer geef. Toch was
ik deze zondagmiddag in de koekstad eerlijk gezegd
vergeten. Maar wat zag ik afgelopen maandag tussen
de neergekomen hagel in cle berm van het fietspad
staan? Drie nog kleine maar al prachtig geel bloeiende
hoofdjes van klein hoefblad.
Elk jaar schieten bij mij de tranen in de ogen ah ik 't
eerste klein hoefblad zie. Dan pas is het net alsof je er
zeker van kunt zijn dat het voorjaar eraan komt. Nu is
het wachten nog op de grappige kindervuistjes van
groot hoefblad. Die komen altijd wat later.
Door dit onbekommerd op te schrijven loop ik een
reusachtig risico. Ik zal een kogelvrij i>est aanschaffen.
Ik zal er mijn hofleverancier, Paul van Egmond te Lei
den, eens naar vragen. Misschien kan hij er een op
maat voor mij maken.
Kogelvrij vest
Toen ik nog door het land trok om lezingen te geven,
sprak ik op een zondagmiddag in het literair café te
Deventer. Na mijn causerie kon het publiek vragen
stellen of opmerkingen maken. Nadat mij door een
meisje was gevraagd of ik echt in Maassluis was
geboren en van huis uit gereformeerd was, stond
er een dame op van middelbare leeftijd. Ze zei be
straffend: 'Tijdens uw verhaal heb ik mij in toe
nemende mate geërgerd. Ik weet niet of het u is
opgevallen, maar ik heb de mensen hier in de
zaal herhaaldelijk horen lachen.
Voor ik iets kon zeggen, merkte één der ande
reaanwezigen op: 'Mag dat dan niet?' De
vrouw zei dreigend tegen de spreker: 'U hebt
ook gelachen. Daarop begonnen de aanwezi
gen zachtjes te murmureren. Waarop de vrouw
een priemende wijsvinger uitstak naar een ou
dere heer en zei: 'En u, u heb ik ook smakelijk
zien lachen.En daarop volgde de ene beschuldi
ging na de andere. 'En u hebt gelachen, en u, en
u ook, en u.Ze wees de een na de ander aan. Ze
zei: 'Wat er achter m 'n rug gebeurde heb ik niet
kunnen zien, maar ik heb drommels goed gehoord
MAARTEN 'T HART
