Schipperen tussen God en de
IV
Waarschuwing voor treinreiziger: pas op voor de ruitentikl
WEER
O
Vergiffenis voor Clinton
MAANDAG 15 FEBRUARI 1999
COMMENTAAR
In de Verenigde Staten is opgelucht gereageerd op de vrijspraak
van president Clinton voor de Senaat. Ook elders in de wereld is
men blij dat de Lewinsky-affaire achter de rug lijkt, hoewel specia
le aanklager Starr de president mogelijk strafrechtelijk wil aanpak
ken. De politieke steun hiervoor ontbreekt echter volledig. De pre
sident en het Congres kunnen zich eindelijk weer met wezenlijke
politieke kwesties gaan bezighouden. En daar zijn zij door de kie
zer voor ingehuurd.
De afloop van de stemming, die van te voren min of meer vast
stond, was dan ook niet meer dan een formaliteit. De Democraten
stemden als één blok tegen afzetting van de president. Tien Repu
blikeinen achtten Clinton niet schuldig wegens meineed en een
vijftal stemde met de Democraten mee toen het er om ging of
Clinton de rechtsgang had belemmerd. Voor beide beschuldigin
gen was zelfs geen gewone meerderheid haalbaar, laat staan het
vereiste aantal van tweederde van de stemmen.
Wat dat betreft heeft de Amerikaanse grondwet gewerkt. Het was
van de opstellers van de grondwet nooit de bedoeling dat een pre
sident om partijpolitieke redenen kon worden afgezet. Een belang
rijke reden voor een aantal Republikeinen om niet voor afzetting te
stemmen was het gegeven dat Clinton reeds twee keer van de kie
zer een mandaat heeft gekregen. Zij vonden het op zich afkeurens
waardige gedrag van de president niet ernstig genoeg om hem te
verwijderen. High crimes en misdemeanours heeft wat meer om
het lijf dan liegen over een affaire met een jonge stagiaire. Hoeveel
Clinton aan moreel en politiek gezag heeft ingeboet zal de reste
rende twee jaar van zijn ambtstermijn blijken.
De president vroeg meteen na zijn vrijspraak vergiffenis aan de be
volking. het Congres en zijn gezin. Hij maakte er nu geen feestje
van. Hij zei oprecht berouw te tonen. Verscheen alleen voor de ca
mera's om boete te doen. En dat laatste sprak boekdelen. Zijn
vrouw Hillary, die hem tijdens de affaire nimmer afviel, was er niet
bij.
Zij bevestigde afgelopen weekeinde te overwegen zich kandidaat te
stellen voor een zetel in de Senaat. Voor de ogen van de wereld is
deze ambitieuze vrouw door haar echtgenoot en politieke com-
paan te kijk gezet. Als de carrière van haar man voorbij is, begint
wellicht de hare. Met of zonder William Jefferson Clinton.
Blik in bizarre keuken
TV-programmamakers hebben voor hun producten interessante,
ongewone figuren nodigen anderzijds willen mensen graag op ti>
komen. De selectie wie wel en wie niet onttrekt zich aan de open
baarheid, maar gebeurt binnen de redactiekamer vaak op keiharde
wijze. In 'Waskracht!' van de VPRO werd getoond hoe het bij zo'n
selectie kan toegaan, een soort spiegel van de werkelijkheid dus.
Daartoe had men in een dagblad een advertentie geplaatst: Wilt u
graag op televisie? VPRO-TV Waskracht! zoekt mensen die geïnter
viewd willen worden. Maakt niet uit waarover'. Uit de stroom reac
ties kozen twee programmamakers tien mensen die in een lege Leid-
se Schouwburg mochten duidelijk maken waarom ze zich interes
sant genoeg achtten vooreen ti'-interview. De winnaar kon later be
schikken over 3,27 minuten zendtijd. Iets voor freaks.
En zo paradeerde op het podium de ene zonderling na de andere:
een man die meteen vliegenmepper schilderijen maakte, een dame
van 93 die zich als top-fotomodel aandiende, een ontslagen drama
docente die nu als gastvrouw bij bejaarden werkte en een dans de
monstreerde die als titel had 'de wanhoop van de tredmolen van ie
dere dag', een warhoofdig meisje dat haar ervaringen boeiend ge
noeg achtte om erover re worden geïnterviewd maar geen behoorlij
ke zin over haar lippen kreeg, en een man in een rolstoel die wel be
reid was voor de camera te vertellen dat hij graag dood wilde. De
programmamakers weerden zich geducht met gênante vragen of
opmerkingen. Zo wilde men van de man in de rolstoel weten of hij
eventueel euthanasie op tv zou willen plegen.
Het was een bizar schouwspel, realiteit en satire tegelijk. Een blik in
de keuken van de handel in emoties. Als kijker bleef je na afloop
achter met het onbestemde gevoel dat je het eigenlijk liever niet had
willen zien en weten.
wil buys*
Treinreizigers zijn gewaarschuwd: pas
op voor de ruitentikker. Hij tikt op het
perron op de ruit van je coupé, leidt de
aandacht af en ondertussen staat een
handlanger in de trein zijn slag. Voor
je in de gaten hebt wat er aan de hand
is. is de trein al onderweg en zijn de
dieven gevlogen.
Zakkenrollerij en diefstal horen bij het
leven tussen de rails. Arend Bannink.
hoofd operatiën van de spoorwegpoli
tie, formuleert het als volgt: ,,De NS
zijn een reizende stad met duizenden
inwoners. Alles wat in een grote stad
gebeurt, komt ook voor in de trein. De
trein is een onderdeel van de maat
schappij, met alle gevolgen van dien."
De NS willen de precieze cijfers over
diefstallen in treinen niet prijsgeven
maar om een indruk te geven, lepelt
Bannink er toch een paar op. In de
trein van Nederland naar Noord-
Duitsland zijn vorig jaar 31 diefstallen
gepleegd tegen 45 in 1994. De lijn Am-
sterdam-Brussel kende 42 diefstallen
vorig jaar, tegen 44 het jaar daarvoor
„Dan praten we dus over treinen die
verschillende keren per dag vertrekken
met vele duizenden reizigers." zegt
Bannink. „De cijfers geven geen aan
leiding tot bezorgdheid, maar we blij
ven waakzaam."
De politieman maakt onderscheid tus
sen nationale en internationale trei
nen. Treinen naar het buitenland trek
ken een ander soort passagiers; die
hebben in de regel meer bagage en
geld bij zich. De Utrechtse mevrouw
Jansen kan daar over meepraten. On
langs werd zij in de nachttrein naar
München beroofd.
„Ik werd bij het instappen in Utrecht
al door de conducteur gewaar
schuwd," vertelt ze. „Mijn geld moest
ik over verschillende plaatsen verdelen
en de deur van de coupé moest op
slot. Toch ben ik in mijn slaap verrast.
De deur was geforceerd en mijn spul
len waren weggehaald. Ik denk dat de
dief met een spray heeft gewerkt, ik
was doezelig en misselijk toen ik wak
ker werd. Ik heb hier wel van geleerd,
ik reis niet meer 's nachts. Zo'n nacht
merrie wens ik niet meer mee te ma
ken. Ik heb de indruk dat de spoor
wegpolitie er niet eens werk van
maakt."
Bannink bestrijdt met klem de visie
van de beroofde reizigster. „Wij hou
den alle aangiften en incidenten bij.
Periodiek analyseren we de cijfers, dus
als er een bepaald patroon in zit, kun
nen we daar actie op ondernemen."
De spoorwegpolitie bevestigt dat con
ducteurs de passagiers waarschuwen.
Bannink: „We willen de mensen geen
schrik aanjagen maar doen veel aan
preventie. We zien dat veel reizigers
nonchalant omgaan met hun bezittin
gen. Walkmans of fototoestellen die op
een tafeltje worden gelegd, portemon
nees die voor het grijpen liggen boven
in een tas. Als een conducteur dat ziet,
waarschuwt hij de mensen."
Verder hamert de politie op de sociale
veiligheid in een trein. Lampen die ka
pot zijn moeten direct worden vervan
gen, treinen moeten schoon zijn, con
ducteurs horen een goede gastheer te
zijn. Als dat soort zaken in orde zijn,
voelen passagiers zich ook ve
Eind vorig jaar is de Nederlan
spoorwegpolitie een proefpro
gonnen met de collega's in B(
Frankrijk. De Nederlandse spi
politie is bevoegd tot aan des
Door samenwerking met de si
politie in het buitenland kani
trein van Amsterdam tot Parij
bewaakt. De grens is een prol
maar door een nog breder Eu
samenwerkingsverband, waai
ventien landen deelnemen, hi
men de veiligheid in de treing
beteren.
jos verlegh
De onzekerheid van Henk Binnendijk
Voor veel mensen is hij het gezicht van de EO.
Bijna een kwart eeuw werkte Henk Binnendijk
(64) voor de Evangelische Omroep. Nog één
bijbelstudieprogramma met 'christenmannen'
en Binnendijk gaat met pensioen. „Wat mij be
treft was televisie nooit uitgevonden."
Regen, hagel, sneeuw en onweer
Bloeiende madeliefjes, ja zelfs een paardebloemerg veel indruk
had de winter 1998-1999 nog niet gemaakt. Met de sneeuwval van
vorige week en regionaal drie nachten strenge vorst op rij heeft de win
ter zichzelf echter op de kaart gezet. Afgelopen zaterdag werd 's och
tends in het Groningse Winsum -15,6 en op de vliegbasis Leeuwarden
-15,4 graad gemeten. Zo koud is het in ons land niet meer geweest
sedert begin januari 1997. Toen werd, aan de vooravond van de Elf
stedentocht, op de vliegbasis Twenthe -20,3 graad geregistreerd.
Bij ons vroor het zowel zaterdagochtend als zondagochtend matig. De
minima van zaterdag en zondag op de KNMI stations waren: Valken
burg -6,3 en -7,1 graad, Schiphol -7,2 en -8,7 en Bloemendaal
-8,2 en -8,0 graad. De laagste temperaturen in het westen van het
land werden ten noorden van Amsterdam geregistreerd. In Purmerend
vroor het zondagochtend 11,5 graad.
Het weerbeeld kenmerkte zich zaterdag door veel zon, gisteren begon
de dag met dichte, aanvriezende mist. Daarna brak de zon door en
steeg het kwik vrij snel tot boven het vriespunt. Op het vliegveld Val
kenburg bij Leiden werd 5,5 graad 'dooi' gerapporteerd. In de late
middag werd de bewolking snel dikker. Tijdens de avond viel er een
ratjetoe aan neerslag: regen, wat sneeuw en ijsregen. In de loop van de
nacht ontstond er ook mist.
Hoewel er vooral tussen morgenavond en woensdagmiddag nog enkele
winterse buien de kop opsteken, draait het de komende tijd in grote lij
nen om vrij zacht weer met van tijd tot tijd regen en soms veel wind.
Bepalend voor het weerbeeld zijn oceaandepressies die over het noor
delijk deel van de Oceaan naar Scandinavië koersen. Het frontensys
teem van een diepe depressie bij de Noordkaap veroorzaakt morgen
ochtend regen. Daarna kan het even wat opklaren maar vooral later op
de middag en morgenavond vallen er buien vergezeld van hagel, smel
tende sneeuw en onweer. De temperaturen komen overdag nog uit op
7 graden, 's avonds wordt het enkele graden kouder. De wind waait uit
het westen tot noordwesten en is aan de kust krachtig, mogelijk hard.
jan visser
'0*- v
MENSELIJK
De Britse prins Edward wil bij zijn huwelijk in juni met Sop
hie Rhys-Jones graag hertog van Windsor worden. Zijn moe
der, koningin Elizabeth II, heeft echter nog haar bedenkin
gen, aldus het Britse zondagsblad The Observer. Edward
toonde tot nu toe weinig belangstelling voor titels en tekent
zakelijke stukken gewoon met 'Edward Windsor'. De aan
spreektitel 'Koninklijke Hoogheid' stelt hij niet op prijs. Ook
heeft Sophie Rhys-Jones al aangegeven dat zij geen prinses
wil worden. Edward is echter een groot bewonderaar van zijn
grootoom koning Edward VIII, die in 1936 aftrad om met de ge
scheiden Amerikaanse Wallis Simpson te trouwen. Na zijn
troonsafstand nam hij de titel hertog van Windsor aan. Hij was
de laatste drager van die titel. Dat zou juist Edwards grootmoe
der steken, die door de troonsafstand van haar zwager konin
gin werd en de hele zaak nog steeds erg schandalig en pijnlijk
voor de koninklijke familie vindt, zo is van bronnen bij het pa
leis vernomen. De Queen zal waarschijnlijk de tijd nemen voor
dat een besluit valt. De benoeming van prins Andrew tot hertog
van York werd destijds pas daags voor zijn huwelijk met Sarah
Ferguson bekendgemaakt.
„Vroeger was ik scherper en fel
ler. Ook in m'n oordeel. Neem
nu vanavond. Dan spreek ik
voor studenten in Amsterdam
over Jezus en radicaliteit. Dat
Jezus radicaal was kan ik wel
venellen. Dat zij radicaal moe
ten zijn, vind ik moeilijk. Je
kunt mensen ook overvragen
en dan haken ze af. Daar heb ik
ook brokken mee gemaakt. Ik
kom er nooit uit. Het is steeds
schipperen. Sommige mensen
vinden dat ik te voorzichtig
ben. Ik krijg brieven van chris
tenen die me heel veel pijn
doen. Christenen die zeggen
dat ik jongeren moet zeggen
wat ze wel en niet moeten en
mogen. Van de andere kant zijn
er jongeren die zelfmoord heb
ben gepleegd. Als je het haard
vuur wilt aanwakkeren kun je
dat met een blaasbalg doen,
maar een klein vlammetje kun
je daardoor wel uitblazen."
Geen spoor van de blijmoedig
heid en zekerheid van evange
listen die zoveel ergernis kun
nen wekken bij niet-gelovigen.
Henk Binnendijk is onzeker,
vaak somber en niet zonder
wantrouwen. Drie uur lang is
hij op zijn hoede. Hij spreekt
zijn zorg uit over het moment
daarna. „Een hele hoop onder
werpen hebben twee kanten.
Als u de ene kant voor tachtig
procent weergeeft en de andere
voor twintig, dan klopt er niets
meer van.
Het wordt maar niet ontspan
nen in de erker van zijn char
mante huis. „We kiezen vaak
voor God omdat we willen kie
zen voor zekerheid. De zeker
heid van de hemel. Zelf ben ik
een onzeker mens. Dat zit in
m'n karakter. Voor elke opna
me ben ik nerveus, maar de ze
nuwen stralen niet van me af.
Mensen zeggen: die vent is zo
zeker, die vent denkt dat-ie al
les weet. Alsof ik het zo gemak
kelijk vond om wildvreemde
mensen op straat te vragen over
God. Als ik 's ochtends wakker
werd dan was het eerste wat ik
dacht: ooohhh, vandaag Hart
op de Tong. Als ik eenmaal ie
mand had aangesproken in een
winkelstraat dan ging ik meteen
door naar de volgende. Niet
wachten. Net als bij een sprong
vanaf de hoge duikplank. Heel
veel mensen wilden absoluut
niet met me praten. Ik kon
daarover heel somber en de
pressief zijn. Maar er moest
brood op de plank en ik wil
ontzettend graag het evangelie
verkondigen".
Binnendijk ervaart het als zijn
roeping anderen te vertellen
over Jezus.Als ik in Egypte of
Pakistan als moslim was gebo
ren. dan was Jezus Christus ook
tot mij gekomen". Maar zijn
wieg stond in het protestants-
christelijke Rijnsburg. Niet dat
zijn pad daarmee geëffend was.
Zijn levensverhaal dwingt bij
een ieder respect af, gelovig of
ongelovig.
Binnendijk was kroonprins van
het expeditiebedrijf van zijn va
der, toen hij voelde dat hij een
andere weg moest gaan. Hij
ging het evangelie verkondigen,
moest leven van het geld dat hij
kreeg voor spreekbeurten,
voordat hij - tien jaar later pas -
werk kreeg bij de EO. Die ar
moede zat hem niet dwars, wèl
het gevoel dat hij zijn vader in
de steek had gelaten, die een
paar maanden later aan long
kanker stierf. Binnendijk zegde
het geloof een halfjaar lang
vaarwel, bad niet meer, las niet
meer in de bijbel, was boos.
„Hoe kon God liefde zijn als hij
toestond dat mijn vader over
leed? Maar God liet mij niet in
de steek. Ik heb het wel een pe
riode zo gevoeld. Daarom kan
ik de opstand tegen God en de
teleurstelling in God van men
sen zo goed begrijpen."
Hij kan nog steeds boos worden
op God. „Dat kunt u niet ma
ken, denk ik dan, als er weer ie
mand op jonge leeftijd sterft.
Zoals ik ook worstel met het
oordeel en de hel. Daar kom ik
niet uit. Wat gebeurt er met de
mensen waarvan ik houd maar
die ongelovig zijn? In de bijbel
staat dat God barmhartig is, ge
nadig, geduldig, goedertieren
en trouw. Toch is het dezelfde
God die oordeelt. Ik weet dat
God gelijk heeft, maar ik ben
het lang niet altijd met hem
eens. Ik leg me neer bij het feit
dat hij het laatste woord heeft
en rechtvaardig is".
De televisie heeft geen promi
nente plek in huize Binnendijk.
Wat hem betreft was het medi
um „nooit uitgevonden." „Het
heeft voor christenen het gebed
en het lezen uit de bijbel ver
stoord. Maar ook voor niet-
christenen werkt televisie ver
vreemdend," betoogt Binnen
dijk, die tegelijkertijd zegt: „Te
levisie is nu eenmaal uitgevon
den dus laten we er dan ook
maar gebruik van maken. Je
kunt er een heel grote groep
mensen mee bereiken. En dat is
wat de EO wil. We willen niet
alleen op het kerkplein, we wil
len op het marktplein. Paul de
Leeuw heeft me onlangs voor
de derde keer gevraagd voor
zijn show. Misschien ga ik zulke
t ik me corrigeren door God."
dingen wel meer doen. Als ze
me tenminste willen. Ik ben
een redelijk bescheiden mens.
Maar als ze me vragen, dan zal
ik een verzoek serieus in over
weging nemen. Want ik wil het
evangelie verkondigen."
Zijn evangelisatiedrang is an
ders dan twintig jaar geleden.
„Toen zou ik me schuldig heb
ben gevoeld als ik de fotograaf
geen boekje had meegegeven.
Ik weet niet of het goed is dat ik
daarin ben veranderd. Soms
ben ik jaloers op jonge mensen
die enthousiast en vrijmoedig
het geloof verkondigen. Nu
denk ik vaker: wat levert het op?
Ik houd meer rekening met m'n
gehoor. Ik zeg niet dat het beter
is zo. Het hoort gewoon meer
bij mijn leeftijd."
Hij is dichter naar de mens op
geschoven. Als je alleen maar
de bijbel leest kun je gemakke
lijk een oordeel vellen. Maar
dan kom je mensen tegen van
wie je veel houdt en dan wordt
het andersEnkele jaren gele
den stemde hij toe in een twee
gesprek met Jos Brink mits er
niet zou worden gesproken
over homoseksualiteit. Bij Paul
de Leeuw zal Binnendijk het
onderwerp niet uit de weg
gaan. „Ik ken homofielen, ik
praat met ze, ik hou van ze.
Maar ik kan niet zover komen
zijn tuinhuis: „Daar
FOTO GPD CEES ZORN
dat ik zeg: het is goed. Ik ver
oordeel het niet, maar ik kan
het ook niet aanvaarden. Ik ben
met ze bewogen. Bovendien,
over wat voor soort homofielen
spreken we? Iemand die het
van de daken schreeuwt of ie
mand die met zelfmoordneigih-
gen rondloopt?"
Als hij te veel begrip dreigt te
krijgen voor de mens, trekt hij
zich terug in zijn tuinhuis.
„Daar laat ik me corrigeren
door God."
Schuld en boete. „Iemand die
echt gelooft, heeft last van wat
er fout zit. Een ongelovige heeft
daar minder last van. Die kan
gemakkelijker langer overhoop
Mannen in witte pakken
Tegen mijn kinderen zeg ik altijd dat ik bij de admi
nistratie-commando's heb gediend. Dat klinkt beter
dan opbiechten dat ik in mijn diensttijd korporaal
schrijver ben geweest. Er is al zo weinig om trots op te
zijn in deze wereld. Mijn tijd onder de wapenen
bracht ik door op de negende verdieping van een
kantooiflat van de Frederikkazerne in Den Haag,
waarde burelen van de Afdeling Plannen van de
Landmach tstaf waren gevestigd.
Elke sectie had daar een Milva (doorgaans een kittige
vrouwelijke militair in een lichtbruine kokerrok)
die secretaresse-werkzaamheden verrichtte. En
één van de secties had mij, een langharige
slungel in een gekreukt uitgaanstenue. Het
werk bestond uit het uittypen van allerlei vage
rapporten en het inschrijven en rondbrengen
van de post. Dat was belangrijker dan het nu
lijkt, want die keer dat ik een stapel geheime,
spoedeisende stukken op vrijdagmiddag in
de tweede la van mijn bureau opborg en ze
daar pas twee weken later weer tegenkwam,
si-f gflf dat nog een behoorlijke deining.
I Zou dat de aanleiding zijn geweest dat ik der-
T tien jaar later - ik was begin dertig had een
dynamische baan als chef van een regionale
deelredactie en het vaderschap lonkte - een op
roep kreeg voor een herhalingsoefening? Op een
koude novemberochtend moest ik me melden bij
het Commando Korps Mobiele Colonnes in de
Crailo-kazerne te Hilversum, waar ik door een
combinatie van eigenwijsheid en een misver-
DICK VAN DER PLAS
stand (ik ging niet naar kamer 130 maar naar kamer
30) anderhalve dag werd ingedeeld bij de geneeskun
dige troepen en op mijn dooie gemak een cursus
EHBO volgde. Totdat ik op de tweede dag een oud
collega tegenkwam die melding maakte van het feit
dat een verdieping hoger (kamer 130) al enige tijd
mijn naam werd afgeroepen en ik gedwee met hem
mee ging. Om een halfuur later aan een touw uit het
raam van een onttakeld flatgebouw te hangen, als lid
van een reddingspeloton.
Het zouden de ergste twee weken van mijn leven
worden. Voor dag en dauw stonden we op een terrein
clat we nu klein-Kosovo zouden noemen, met skelet
ten van gebouwen, aangepaste hindernisbanen en
torens waar vanaf halsbrekende toeren moesten wor
den verricht. De test om te bepalen wie er hoogtevrees
had was op maandagmorgen al afgenomen - toen ik
mijn eerste les reanimatie volgde - en ik had het lef
niet om aan de rand van het dak van een flatgebouw
met een touw om mijn middel te zeggen dat ik het
vertikte om naar beneden te glijden. Nee sergeant,
mijn benen trillen altijd zo als ik op het punt sta te
pletter te vallen.
We bouwden stellages om gewonden van de gekste
plekken te halen, braken betonkelders open en kro
pen door rioolbuizen met bouwafval Maar de
zwaarste beproeving was het spelen voor slachtoffer.
Dan werd je als een mummie uit het Rijksmuseum
van Volkenkunde vastgebonden op een helikopter-
brancard en vervolgens rechtop, ondersteboven of op
zijn kant over de hindernisbaan gesjouwd door vier
dienstplichtigen die tegen hun zin van huis en haard
waren weggerukt en matig hadden opgelet als de in
gewikkelde knopen werden gedemonstreerd waar
mee iemand veilig kon worden vastgesnoerd.
Om beurten werd de rol van slachtoffer toebedeeld en
kreeg je je kans op wraak. Kerngezonde kerels kwa
men als wrakken van zo'n brancard af en toen we op
de laatste dag moesten oefenen op Lotus-slachtoffers
was er binnen een mum van tijd geen één meer die
zijn pijn en ontzetting hoefde te simuleren.
Na twee weken was ons oefenprogramma afgerond
en kregen we het knalgele certificaat uitgereikt waar
op de Commandant van het Korps Mobiele Colonnes
verklaarde dat D.C. van der Plas. registratienummer
600724227. met goed gevolg had deelgenomen aan de
opleiding Korporaal Redding. Het had bloed, zweet
en tranen gekost, maar we waren klaar om de rest
van ons leven inzetbaar te zijn op de brandhaarden
in deze wereldJoegoslavië, de Bijlmer, na orkanen in
Midden -Amerika.
Tenminste, zo zou het zijn gegaan als ons onderdeel
niet een dag na de uitreiking van die certifcaten was
opgeheven.
Niet alle leden van het Commando Korps Mobiele
Colonnes hebben dit even goed veriverkt. Ze dolen
nog rond op plaatsen waar zich net een ramp heeft
voorgedaan. Meestal blijven ze onopgemerkt, soms
worden ze gezien.
Getuigen noemen hen: de mannen in witte pakken.
