Schippersinternaat onder druk
WEER
Brieven aan de toekomst: menselijk gezicht bij statistieken
VRIJDAG 12 FEBRUARI 1999
152
COMMENTAAR
Roddelen over koningin Beatrix
Koningin Beatrix is in verlegenheid gebracht door Kamerleden die
uit de school hebben geklapt over een besloten kennismakingsge
sprek afgelopen januari. De Volkskrant berichtte eerder deze week
dat de majesteit zich zorgen maakt over leegstaande cellen, het
uitgaansgeweld en de mogelijkheid van een gekozen burgemees
ter.
Uit dat bericht vallen drie conclusies te trekken. De koningin deelt
de opvatting van iedere weldenkende Nederlander over criminali
teit en heeft als het om de gekozen burgemeester gaat een opvat
ting, die weliswaar terrein verliest, maar daarom niet meteen min
der respectabel is. Sommige leden van de Tweede Kamer lappen
de afgelegde belofte van trouw aan de grondwet aan hun laars.
Daarin is immers de onpartijdige rol van het staatshoofd vastge
legd. En ten slotte geven deze Kamerleden blijk van weinig respect
en beschaving jegens hun gastvrouw. Dat mag verbazing wekken,
het is anderzijds een publiek geheim dat in Den Haag zelden iets
geheim blijft of het moet de ware toedracht van de Bijlmerramp
zijn.
Ook de voorzitster van de Tweede Kamer mevrouw Van Nieuwen-
hoven is door de kwestie in verlegenheid gebracht. Zij was het im
mers die de koningin bereid vond de in onbruik geraakte traditie
van een regelmatig informeel verkeer tussen Kamerleden en het
paleis in ere te herstellen. Die contacten zijn zinloos als het staats
hoofd zich uit vrees voor achterklap verkrampt moet gaan opstel
len.
De koningin kan zich niet verdedigen, zo hebben we het in Neder
land afgesproken en zo moet het blijven. Maar niemand zit te
wachten op een staatshoofd dat zonder maatschappelijke oriënta
tie door het leven gaat en daarom buiten de samenleving komt te
staan. Het geroddel van de beste Haagse kringen kan tot gevolgen
leiden die niet in het belang zijn van onze constitutionele monar
chie. Dat is de les die uit dit ogenschijnlijk kinderachtige incident
moet worden getrokken.
11
En alles komt goed
Bij de televisie kun je ontzettend veel geld verdienen met het
maken van rotzooi. De Amerikaanse producent Aaron Spelling
is daar het levende voorbeeld van. Een jaar of twintig geleden
rolde uit zijn televisiefabriek - waar ook Fantasy Island van
daan kwam, Starsky Hutch, Dynasty -, de eindeloze serie Lo
ve Boat. Een doktersroman op zee.
Dat het altijd nog erger kan en dat zelfs grotere onzin ver
koopt, bewijst Love Boat: The New Wave. Een vervolg op de
eerdere serie, die tegenwoordig te zien is bij koopjesjager Fox.
De naam van de schrijfster riekt naar een pseudoniem: Eliza
beth Orange.
Het décor wordt gevormd door een cruise-schip en de wijde
zee. En op dat schip wordt iedere vrouwelijke passagier ver
liefd op een van de bemanningsleden, die in smetteloos witte
uniformen niets anders te doen hebben. Je vraagt je af wie dat
schip in de vaart houden: een stel lelijke dwergen in de machi
nekamer waarschijnlijk.
In het begin wordt de kijker geconfronteerd met een aantal
problemen. De kapitein kan niet dansen, terwijl alle vrouwelij
ke passagiers juist het liefst met de stoere gezagvoerder een
quick-step zouden doen. De scheepsarts was, voordat hij aan
monsterde op de varende pretfabriek, lijkschouwer en kan
maar niet wennen aan levende patiënten. Het zoontje van de
kapitein moet van zijn vader aan het werk, maar heeft geen
zin. De jonge barkeeper is verliefd op een oudere vrouw die op
elk moment van de dag met hem naar bed wil en wel bij voor
keur als hij eigenlijk moet werken.
De dialogen zijn gruwelijk, het spel nog erger dan in de gemid
delde Nederlandse soap. De stuk voor stuk verliefde spelers
zeggen dingen als: ,,Ik heb de dagen geteld als een gevangene
die op water wacht." Of: „Nu ben ik als een grauwe berg om
geven door de wolken van duisternis." En als de kok zijn lief
wil verleiden met een maaltijd zegt hij: „De knoflook zal door
je mond dansen als de tong van een minnaar."
En als je een half uurtje verder bent zijn alle problemen opge
lost: de kapitein kan dansen, zijn zoontje speelt conga in de
feestband, de oudere vrouw heeft haar jonge minnaar met een
kus de wijde wereld ingestuurd en de scheepsarts heeft een
ziek kindje genezen en als beloning een knuffel van de moeder
gekregen.
Volgende week hebben de spelers van Love Boat vijf nieuwe
problemen. En ook die zijn na een half uur allemaal opgelost.
Het gaat nergens over, en het gaat maar door. Al twintig jaar.
WIL BUYS'
„Mijn allerliefste is gaan heme
len. Hij was mijn steun en toe
verlaat, mijn kokkie, m'n tuin
man, m'n chauffeur, mijn
boekhouder en bankier, m'n
thuishaven waar ik mij veilig en
verborgen wist.... En altijd is het
nog moeilijk om in het bed te
stappen dat ik 48 jaar lang heb
gedeeld met mijn innig geliefde
echtgenoot."
De brief van de 79-jarige dame,
die beschrijft hoe erg ze haar
overleden echtgenoot mist, is
een van vele reacties die het
Nederlands Openluchtmuse
um, het Nederlands Centrum
voor Volkscultuur en het Meer-
tens Instituut hebben ontvan
gen na hun oproep om een
brief aan de toekomst te schrij
ven. De drie instellingen pre
senteerden gisteren een aantal
van de resultaten in het Am
sterdamse Meertens Instituut.
Het archief van het instituut telt
nu ruim 52.000 brieven. Elke
brief bevat een persoonlijk ver
haal over de gevoelens en bele
venissen van Nederlanders op
vrijdag 15 mei 1998. „Wat ze
eten, wat voor een kleren ze
dragen, of ze zich op 15 mei ge
lukkig voelden, of juist niet. Dat
zijn dingen die je in de geschie
denisboekjes nooit terug leest",
zegt Carla Wijers, historica en
projectleider van Brieven aan
de Toekomst.
„Op deze manier ontstaat een
waardevol cultuurhistorisch ar
chief vol alledaagse belevenis
sen en vol persoonlijke gevoe
lens van allerlei verschillende
mensen. Het schetst een tijds
beeld." Zo schrijft een Iraans
meisje dat in een asielzoekers
centrum zit: „Elke dag zitten we
in ons huis. We kijken alleen tv.
Maar wat ik bedoel met een
huis is geen echt huis. Het le
ven is moeilijk in een vreemd
land. En nu weet ik niet zeker of
mijn vader nog leeft, of dat hij
gedood is door het regime in
Irak. Ik ben met mijn moeder
en broertje gevlucht toen mijn
vader in de gevangenis kwam.
Taxichauffeurs, huisvrouwen,
asielzoekers, diplomaten, jour
nalisten, prostituees en monni
ken. Elke bevolkingsgroep is
vertegenwoordigd, hoewel er
drie keer zo veel vrouwen als
mannen hebben geschreven.
Daarnaast zijn mensen tussen
de 45 en de 75 jaar oververte
genwoordigd. Initiatiefnemer
Ad de Jong van het Openlucht
museum hoopt dat het archief
het nageslacht later een idee zal
geven over hoe Nederlanders
zich anno 1998 gedragen, waar
ze zich mee bezig houden en
wat voor emoties mensen in het
alledaagse leven met zich mee
dragen. „Tijdens een werkbe
zoek aan een openluchtmuse
um in Scandinavië ontdekte ik
het principe van Brieven aan de
Toekomst. Dat doen ze daar al
veel langer. Het geeft statisti
sche gegevens en jaartallen een
menselijk gezicht.
Ad de Jong is ook een van de
zes mensen die de afgelopen
maanden brieven heeft gelezen
en gearchiveerd. De eerste 3000
brieven zijn kort samen gevat,
waarvan 62 brieven geselec
teerd zijn om in boekvorm te
verschijnen. De rest wordt op
thema in de computer gezet.
„5000 brieven hebben we ge
had. Elke brief wordt ingedeeld
op thema: verlies, seksualiteit,
relaties met familieleden en
vrienden, ouderdom, religie,
voeding, kleding, en ga zo maar
door. Zo kunnen we ze later
weer terug vinden." Elke brief
krijgt daarnaast een nummer,
wordt netjes uitgevouwen en
gladgestreken en wordt be
waard in een blauwe zuurvrije
envelop.
Enkele brievenschrijvers heb
ben aangegeven dat hun enve
lop de komende jaren niet mag
worden opengemaakt. Die brie
ven komen ongeopend in een
doos terecht. De meeste men
sen hebben een termijn van
twintig tot vijftig jaar vastge
steld. Daarna mag iedereen de
brief lezen. Soms duurt het
honderd jaar eer de brief open
mag worden gemaakt. „Meestal
zijn het scholieren, die niet wil
len dat de brief wordt openge
maakt. Ze vinden het leuk om
de macht te hebben om dat ons
te verbieden. Het heeft mis
schien iets mysterieus", vertelt
De Jong. „Een jongen wil zelfs
dat niemand zijn brief de ko
mende duizend jaar te lezen
krijgt. Dat is natuurlijk belache
lijk, want het papier is over dui
zend jaar al lang vergaan en
dan heeft niemand die brief
ooit kunnen lezen. Maar we
bergen ze keurig ongeopend
op."
Het lezen van de Brieven aan
de Toekomst laat Ad de Jong en
zijn collega's niet onberoerd.
De brief van een jonge vrouw
die vertelt over de dood van
haar broertje heeft De Jong het
meest geraakt. „Ze schrijft over
hoe haar broertje bij een auto
ongeluk om het leven kwam.
Niemand kent hem, niemand
weet wie hij is. Met de brief wil
Matige vorst en mogelijk mistbanken
Meer dan 15 graden en veel zon. Zo was het een jaar geleden. Op Sint
Valentijn, 14 februari, werden uitersten gemeten tot bijna 18 graden
in Limburg. Lenteweelde dus! Dit jaar draait het om vrieskou. Vanoch
tend vroor het in het noorden van het land en in de Betuwe streng. Op
sommige plaatsen werd ruim 13 graden vorst geregistreerd. Zo werd
het in Winsum, Groningen -13,8.
In deze regio was de vorst bescheidener, onder meer vanwege het ont
breken van een voldoende dik en gesloten sneeuwdek. De aanwezig
heid van een sneeuwdek kon goed worden opgemaakt uit satellietfo
to's die door Meteosat werden gemaakt. In ons gebied vroor het plaat
selijk matig (Schiphol -5,5), aan zee meest licht. De felle nachtelijke
stralingskou houdt nog tot zondag aan en dat heeft alles te maken met
de aanwezigheid van een sterk hogedrukgebied. Het zwaartepunt ligt
morgen boven ons land met een kerndruk van ruim 1035 hPa.
De komende nacht en morgenochtend vriest het matig met uitersten
tot lokaal 8-9 graden onder nul. De lage temperaturen worden geme
ten bij weinig wind en nauwelijks bewolking. Wel kunnen er, net als
vanochtend, weer mistbanken ontstaan. Gedurende het grootste deel
van zaterdag is het overwegend zonnig. Er is nauwelijks wind en de
temperatuur stijgt 's middags tot een paar graden boven nul.
Ook zondag is het, na plaatselijk matige vorst in de nacht en och
tend, nog rustig en droog met geregeld zon. Na het weekeinde
komt er onder invloed van een diepe depressie tussen Schot
land en IJsland periodiek veel wind, het gaat regenen en de
nachtelijke vorst verdwijnt. Wel gaan er later in de week op
nieuw winterse buien (hagel/sneeuw) vallen. Rond het
lagedrukgebied worden namelijk weer koude, uit de
poolstreken afkomstige luchtmassa's naar het Noord
zeegebied getransporteerd.
Gisteren was het een prachtige winterdag. De zon
scheen volop, waaien deed het niet en het kwik
steeg tot enkele graden boven nul.
JAN VISSER
'De zorg voor de kinderen is in gevaar'
Schippersintematen staan onder druk. Vanwege voorgenomen bezuinigingen dreigt ontslag voor 125 van de
850 medewerkers. De onrust die dit bij hen teweeg brengt, heeft zijn weerslag op de kinderen. De schippers
zelf moeten een veel hogere eigen bijdrage gaan betalen. Voor een gezin met vier kinderen waar het gemid
delde schippersinkomen wordt verdiend (38.960 gulden netto), komt dit neer op 16.440 gulden per jaar, ruim
42 procent van het inkomen.
Schippersechtpaar Jaco en Cor-
rie Lensen zou het droge-la-
dingschip Novalis niet onbe
kommerd door de Nederlandse,
Belgische en Duitse wateren
hebben kunnen manoeuvreren
zonder het bestaan van het
schippersinternaat in Vrees
wijk. Want het paar was altijd
onderweg en wist op maandag
niet waar het op dinsdag zou
zijn. „Het grootste deel van de
opvoeding geef je uit handen,"
zegt Corrie Lensen in haar
woonkamer aan boord van de
Novalis, dit keer afgemeerd aan
de Handelskade in Vreeswijk.
„Vooral ook omdat je het in het
weekeinde gezellig wilt ma
ken."
De oudste, Berend (18) woont
in een huis van het Prins Hen
drik Internaat, waar vanaf vier
uur 's middags begeleiding
aanwezig is. Dochter Miranda
(15) zat tot voor kort op het in
ternaat en de jongste, Jeroen
(11) blijft er voorlopig nog wel
even.
Het echtpaar heeft een jaar ge
leden een huis gekocht in Nieu-
wegein. Als de Novalis ergens in
Duitsland lag, moesten Jaco en
Corrie Lensen op vrijdagmid
dag de file trotseren om in
Vreeswijk de kinderen op te ha
len, terug naar Duitsland en op
zondagavond nog een keer op
en neer. „Dit is ook voor de kin
deren beter," zegt Corrie Len
sen. „Toen ze zes, zeven jaar
waren, speelden ze het hele
weekeinde aan boord met lego.
Of ze tekenden en kleurden, 's
Zomers het water in. Maar nu
ze groter zijn willen ze op zater
dagavond wel eens naar de
stad. Het werd steeds moeilijker
kiezen tussen ouders en omge
ving."
Het internaat zorgde al die ja
ren dat de Lensens onderweg
waren met veevoer of kunst
mest voor de boer, zilverzand
voor de glasfabriek of ijzer voor
Hoogovens, dat de kinderen
goed werden opgevangen en
verzorgd: maaltijden, opvang,
huiswerkbegeleiding. „De oud
ste had er in het begin wat
moeite mee. Het is ook heel wat
als je op je zesde uit huis moet.
Nu is Berend er niet meer weg
te slaan, zegt Corrrie Lensen.
Dochter Miranda had het naar
haar zin tot enkele van haar
beste vriendinnen van het in
ternaat gingen. „En ze is er ei
genlijk wat te zelfstandig voor,"
meent haar vader. „Op het in
ternaat is alles aan regels ge
bonden. Om acht uur 's avonds
met z'n allen gezellig koffie
drinken. Maar Miranda zei:
'Daar heb ik helemaal geen zin
in'. Ze woont nu in ons huis en
van de zomer trekt ook Berend
daar in."
Jaco Lensen is niet het type dat
uit protest tegen de bezuinigin
gen naar Den Haag gaat om
een hek om te gooien, maar hij
maakt zich wel zorgen. „Er kan
niet zoveel worden bezuinigd
als het Rijk nu van plan is," zegt
hij ernstig. „De zorg voor de
kinderen is in gevaar. Zo ver
zijn we nu al."
Hij vindt dat 'Den Haag' maar
makkelijk zegt: 'Sluit een inter
naat hier en een opvanghuis
daar en vang die kinderen op in
een ander internaat'. Hij ver
duidelijkt: „Onze stichting heeft
behalve het internaat in Vrees
wijk opvanghuizen in Nijmegen
en Maasbracht. Ouders hebben
bewust voor zo'n plek gekozen.
Vaak ook vanwege hun religieu
ze gezindte. Daar zijn die kin
deren nu geworteld. Die kun je
niet zomaar naar Vreeswijk
overplaatsen."
Het zijn vroeg zelfstandige kin
deren, schipperskinderen, zegt
Lensen trots. „Op de scholen
voor voortgezet onderwijs ha
len ze hen er zó uit. Ze pakken
de dingen sneller, zelfstandiger
aan." Hij zou het leuk vinden
als de jongste, Jeroen, ook voor
het schippersvak kiest.AJ laten
we ze daar helemaal vrij in."
Hij beklemtoont dat je feeling
moet hebben voor het werk op
het water. „Ik zag laatst een
jongen aan het werk op een
schip van een collega en ik
dacht: die heeft-ie vlak voor de
kerst zeker nog gauw even van
straat geplukt. Een sukkel, zon
der enig gevoel. De manier
waarop hij de luiken openlegde
was helemaal verkeerd. Maar
het was zijn zoon, alle papieren
gehaald!"
Jaco Lensen is ernstig ziek ge
weest. Hij werkt weer, maar zijn
vrouw moet ook flink aanpak
ken. Met een stormachtige
noordwestenwind zit het echt
paar vlak voor het weekeinde
niet op een klusje van een be
vrachtingskantoor te wachten.
Toch blijft het schip het echte
'thuis'. De schipper zegt: „Wij
krijgen geen millenniumpro
bleem. We hebben aggregaten
voor het licht, drinkwater voor
veertien dagen, gas om op te
koken, geen chip aan boord die
het kan laten afweten."
CARLO NAGEL
ze hem voor de toekoirivi
ren, zodat hij niet zom V
verdwenen", zegt De J( ri
De dagbeschrijvingeni p!
brievenproject zullen j
toegankelijk zijn voort cl
zoekers omdat de driet 0'
mende instellingen de
van de brievenschrijve ,1
schermen. Dat is ookd ai
dat elke schrijver anon
blijft. „Het materiaal is
voelig, te persoonlijke!
tioneel. De schrijvers j
sen van vlees en bloed,
recht hebben op hunp
ven", verklaart CarlaV
Wel zullen 62 brieven t
1999 in boekvorm vers
op dezelfde dag dat het
lands Openluchtmusei
tentoonstelling en spet
voor kinderen rondom
ven aan de Toekomst'
nen. Wijers verwacht d
overige 47.000 brieven
allemaal gearchiveerd! 1
zijn.
EVA CALICHER
Géén rode
op Valentijn
Dé dag om je geliefde!
sen. Dat is het zond!
bruari, Valentijnsdag
nieuwe, uit Amerika
waaide trend, maar i
wenoude traditie. Gilo
rici denken zelfs t
darische Valentijn ec
bestaan, mogelijk al aa
gin van de derde eeuw
Een monnik genaam
tijn werd, waarschijnlij
ge zijn geloof, ter doo
deeld en opgesloten,
(het celibaat moest no;
uitgevonden) werd ve
de blinde dochter vani
Het vonnis werd vo
maar Valentijn wist nc
een liefdesbrief naar h
te laten smokkelen. I
het papier aan en kor
weer zien.
Ook in een andere vi
Valentijn een aan Godi
de man, die leefde int
eeuw. Hij was een ti
van Sint Nicolaas en Si
nus, twee andere hei!
onze feesten bepaaldi
schien was deze Italia
lentijn een monnik b<
zorg voor de kloosterti
hij wordt steevast afgt
het groen. „Dat wij
Valentijnsdag bloemei
komt daar vandaan",
Strouken, directeur var
derlands Centrum voc
cultuur. ,Als mensen
een relatie kregen en gi
menwonen of trouwei
ten ze langs Valentijn
zegen. Hij is de besche
ge van de jonggehuwde
Iets doen met Valei
is natuurlijk prachtig, n
géén rode rozen. „H
keerd", aldus kenne
Strouken. „Die staan vo
dende hartstocht, maai
gelijkertijd heel gemei
men met hun scherpei
Bij Valentijn horen
bloemen en blauwe
producten van het w
zoen. Die zie je ook a
op oude plaatjes van d
Blauw staat voor trouv
scherming, ook in and
turen."
De Nederlandse
stand mag wel varen
nieuwe Valentijnshauss
lande; volgens Ineke S
is er meer aan de ha
zo'n feest geen fundi
slaat het heus niet aan
lentijnsdag kan je iei
liefde verklaren zondi
gaan. Zo zijn Nederlani
doen zoiets 't liefst op
dat alle anderen het oi
Het is een steuntje in d
liefdeszaken."
MARUKE NUBOER
Glas
Al die kaarten waarop mij een gelukkig en voorspoedig 1999
werd toegewenst, hebben weinig geholpen. Zes weken is het
nieuwe jaar inmiddels oud en ik heb al vier keer een lekke
fietsband gehad. En ik ben niet de enige! Laatst nog zag ik een
meisje voort sjokken naast haar mountainbike. Ik overwoog
om haar aan te bieden haarband te plakken. Ik heb namelijk
altijd een reparatiedoos bij me. Toen zag ik in de verte nog
een meisje wenend voort strompelen naast haar rijwiel. Twee
meisjes, dat wordt te gek, mompelde ik en met een slecht ge
weten fietste ik door.
Voortdurend kom ik fietsers tegen die naast hun rijwiel lopen.
Wat is de oorzaak van deze lekkage-epidemie? Het antwoord
luidt: glas. Sinds de jaarwisseling ligt er verbluffend veel ge-
ebroken glas op straat. Op 1 januari j.l kregen wij in de Jour-
rnaals te horen dat de jaarwisseling, op enkele kleine inciden-
ten na, overal rustig was verlopen. Dat kan zijn, maar wel
hebben woestelingen door het hele land heen de ruiten
van bushokjes vergruizeld en het glas van telefooncellen
if aan gruzelementen geslagen. Van een stoplicht dat ik
a vaak passeer, bleek op 1 januari al het glas van de lich-
f ten kapot gebeukt te zijn. Viermaal drie stoplichten plus
M' vijf voetgangerslichten. Het moet een formidabele klus
zijn geweest.
In Leiden staat op de Garenmarkt een groot glazen mo
nument. Ook daarvan worden voortdurend onderdelen
verwoest. De gemeente wil het monument nu verplaatsen
naar de Hortus botanicus. Daar zou 't minder gevaar lo
pen. In Oegstgeest hebben onbekenden hun woelde gekoeld
op een glazen gedenkteken van jan Wolkers. Het was naar
zijn zeggen gemaakt van vrijwel onbreekbaar materiaal. Hij
MAARTEN 'T HART
mag nu een nieuw gedenkteken maken. Ook dat zal metter
tijd verwoest worden.
Het eigenaardige is: mij komt het niet vreemd voor dat zove-
len blijkbaar geneigd zijn om zich uit te leven op glas. Als ik
zo'n bui krijg waarin ik glaswerk wil horen rinkelen, begeef ik
mij met lege flessen naar de glasbak. Vol wellust smijt ik die
flessen naar binnen. Groot is mijn voldoening als ik het glas
hoor breken. Het liefst bezoek ik de glasbak op zondagmorgen
als iedereen nog slaapt. Ik zou dan heel Nederland wel wak
ker willen rinkelen.
Vanwaar dit zinloze geweld tegen glas? Waarom smeult er bij
zoveel mensen een langzamerhand tamelijk beangstigende
woede? Moeten wij het feit dat de meesten hun agressie uitle
ven op weerloos glas interpreteren als 'redirected agression 7
Dat is een term uit mijn vak, de ethologie. Daarmee wordt
aangeduid dat een dier z'n agressie niet richt op z'n soortge
noot, maar bijvoorbeeld in grote woede een graspolletje uit de
grond begint te trekken.
Hoe het ook zij: als glaswerk ons graspolletje is en wij ons
daarop uitleven in plaats van op onze medemensen, verdient
het aanbeveling om overal graspolletjes te plaatsen. Laten wij
duizenden agressie-afleiders neerzetten. Laat Jan Wolkers
door het hele land heen glazen monumenten plaatsen. Wat
hij vervaardigt blijkt steevast een voortreffelijke agressie-aflei
der. Verplaats dat monument op de Garenmarkt te Leiden
niet, maar zet her en der in de stad nog meer van zulke hard
blauwe monumenten neer. En vervaardig die monumenten
van materiaal waarop je enorm veel woede kunt koelen. Wel
pleit ik er voor dat er glas gebruikt wordt dat in grote brokken
uiteen valt. Opdat onze fietsbanden gespaard blijven.
MENSELIJK
Naaktmodel PADDY CONEMANS uit Maastricht, die deze we;
blootblad Playboy werd gekozen tot carnavalsprinses, is niet»
op een officiële carnavalswagen in de grote optocht van MaasS
carnavalsverenigingen peinzen er niet over het meisje op hun
wagen toe te laten. Het was de bedoeling van Playboy de naa*
als 'bad girl' te laten meerijden. De carnavalsverenigingen zej
te distantiëren van alle suggesties dat carnaval ook maar iets'
te maken heeft.
Mensen die het komend weekeinde willen gaan wandelen of li
en in de Belgische ARDENNEN, moeten oppassen voor een ge
dievenbende die zich schuilhoudt in holen verspreid over heti
strekte natuurgebied. Dat staat in een waarschuwing die de Bi
rijkswacht de afgelopen dagen heeft verspreid op plaatsen wai
wandelaars en langlaufers komen. De waarschuwing geldt, bel
de Ardennen, ook in de Duitstalige Oostkantons en delen van'
Groothertogdom Luxemburg. Het zou gaan om zwaarbewapen
meense struikrovers, die nietsvermoedende recreanten overvs
verblijven in ondergrondse schuilplaatsen die afgedekt worde'
boomstammen. Het materiaal dat de struikrovers nodig hebbel
de aanleg van hun ondergrondse verblijfplaatsen, maken zij ba
dens rooftochten langs doe-het-zelfzaken.