Troost in zaak-Clinton:
het kan nog veel erger
TV
WEER
Het Gesprek van de Dag
Herfkens geeft toe
Filerijden werkt soms heilzaa
WOENSDAG 10 FEBRUARI 1999
COMMENTAAR
Nog geen jaar na haar aantreden is minister Herfkens te
ruggekomen op haar meest verfrissende voornemen: de
beperking van het aantal landen waarmee Nederland een
ontwikkelingsrelatie onderhoudt. Onder haar illustere
voorganger Jan Pronk waren dat er meer dan honderd.
Die versnippering reduceerde de hulp tot een spreek
woordelijke druppel op een gloeiende plaat. Herfkens
heeft zich naar eigen zeggen laten overtuigen dat de voor
genomen beperking tot steun aan twintig landen een ver
keerde keuze zou zijn en dat veertig landen een beter uit
gangspunt is.
De machtige lobby van het departementale establishment
heeft zijn werk gedaan. Dat klinkt cynisch, maar gezien
het verleden is enige argwaan op zijn plaats. Het is goed
denkbaar dat er over een jaar nog weer twintig landen bij
komen en dat er aan het einde van deze kabinetsperiode
opnieuw niets veranderd zal zijn. Ook oud-minister Pronk
beloofde het parlement keer op keer het aantal donorlan
den te beperken. In de praktijk kwamen er alleen maar
landen bij.
De Tweede Kamer doet er daarom goed aan minister
Herfkens kritisch te volgen en niet te zwichten voor de
neiging het leed van de hele wereld op de schouders te
nemen. Dat is niet in het belang van de effectiviteit van de
hulp. Het is bovendien ondoenlijk om een ontwikkelings
relatie met zoveel uiteenlopende landen werkelijk inhoud
te geven.
Op een andere terrein heeft minister Herfkens onver
wacht wel een succes geboekt. In de loop van de jaren is
de begroting van haar department 'vervuild' geraakt met
allerhande posten die wel in het verlengde van ontwikke
lingssamenwerking liggen, maar strikt genomen op ande
re ministeries thuis horen. De kosten voor opvang van
asielzoekers of voor terugkeer naar hun land van her
komst bijvoorbeeld komen nu deels voor haar rekening.
Het ziet er naar uit dat het minister Herfkens gaat lukken
het regeerakkoord op dit punt veranderd te krijgen en dat
is pure winst.
Olid Geld is top
Nu de tweede serie van Oud Geld al weer enkele weken
bezig is, kunnen we maar één conclusie trekken: het is
top. Pure verwennerij!i De beklagenswaardigen onder ons
die de serie niet volgen, missen écht iets.
De aflevering van gisteravond was alweer zon aaneen
schakeling van hoogtepunten. Voor iemand die om wat
voor reden dan ook de serie voor het eerst bekeek, moet er
geen touw aan vast te knopen zijn geweest. Voor een ver
stokte Oud Geld-kijker als ik - ik was al fan toen Ole nog
Vic heette en Splinter Van Gilzen - was het de volle 55 mi
nuten lang genieten.
De tenenkrommende reactie van Ole toen Catherine op
haar allerverleidelijkst de trap afdaalde. Prachtig! De scè
ne waarin supertroela Elise haar artparty-leaseauto-met-
sticker aan Kiet liet zien. Geweldig! Het gesprek dat moe
der Guusje luid met dochter Pup op de zolder van het ou
derlijk huis. Hun gekeuvel over vroeger, hoe Splinter rea
geerde op het feit dat hij rui twee zoons ook een dochter
had gekregen. Ontroerend mooi!
En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. Over de ruzie
tussen Eric en Pup bijvoorbeeld, ik een bos met de mooi
ste lichtinval die ik ooit in mijn leven zag. Of de geëmo
tioneerde toespraak van Splinter die zijn 'altijd loyale'
mensen van de Bussinkbank moest verrellen waarom
toch de boel aan een stel Koreanen was verpatst. En niet
te vergeten de dronken lachbui die Kiet en Eric samen
hadden in een restaurant. Zó acteer je dronken zijn en in
lachen uitbarsten. En niet anders.
Tja u leest het, Wil is goed geluimd vandaag. Niets te zeu
ren dit keer. Of het zou moeten zijn over Maud, die wan
staltige zus van Guusje. Aan dit smakeloze type kan ik
maar niet wennen. Splinter Bussink verivoordde gisteren
eigenlijk precies zoals ik erover dacht. „Ik wil zo ontzet
tend graag dat dat daar weg is als ik terugkom. En dat jij
er dan nog bent. Dat zou ik zo graag willen zei hij tegen
Guus, starend door een raam naar dat vreselijke mens in
de tuin.
Je hebt gelijk, Splinter, ik wou dat ze dat daar de serie uit
schreven. dacht ik gisteren wel een paar keer. En ik kan
me natuurlijk vergissen, maar aan de slotscène te zien,
word ik op mijn wenken bediend.
Oud geld van dinsdag 9 februari, het kon gewoon niet op.
Weinig hoop voor schaatsers
Liefhebbers van sneeuw komen dezer dagen aan hun trek
ken. In enkele delen van Nederland ligt zelfs zoveel sneeuw
dat er gelanglaufd kan worden. Voor de schaatsers is er wei
nig hoop. In de nacht en ochtend vriest het weliswaar enke
le graden (gisterochtend op Schiphol -7,2 graden), het
doorzetten van de vorst, uitlopend op een Valentijnswinter)
lijkt onwaarschijnlijk. Hogedrukgebieden zijn namelijk niet
in staat om het Noordzeegebied dicht te spijkeren doordat
ze niet sterk genoeg zijn of op de verkeerde plaats liggen.
Volgende week wordt ook het laatste restje hoop op een
schaatswmtertje de bodem ingeslagen. Een diepe IJsland-
depressie dijt naar het Noordzeegebied uit. Dat leidt tot
aantrekkende zuidwestenwinden, regen en oplopende tem
peraturen. Tot en met het weekeinde is het echter nog licht
winters.
Morgenochtend vriest het licht tot matig met uitersten tot
plaatselijk -7 graden. Donderdagmiddag stijgt de tempera
tuur m onze regio tot 3-4 graden boven nul. Het weerbeeld
wordt overdag gekenmerkt door weinig wind en geregeld
zon. Bovendien blijft het op de meeste plaatsen droog. La
ter op de dag komt er waarschijnlijk weer meer bewolking.
Boven de Noordzee bevindt zich namelijk een hoeveelheid
vochtige lucht samenhangend met een warmtefront. Verder
kan er tijdens de ochtend plaatselijk mist voorkomen.
Tijdens het afgelopen etmaal is het in onze regio aardig
weer geweest. Terwijl het midden van het land te maken
had met laaghangende bewolking en mist (in De
Bilt bleef het daardoor de hele dag vriezen) kwam
in westelijk Nederland de zon er geregeld aan te
pas. Bovendien stond er nauwelijks wind en veel
het met de winterse buien wel mee. Gisteravond
en tijdens de afgelopen nacht vielen er onder in-
vloed van een volgende storing opnieuw winterse
buien. In Stompwijk lag vanochtend 5 centime
ter: in Soesterberg 15.
jan visser
De Amerikaanse Senaat hoopt vrijdag het proces tegen Bill Clinton af te ronden.
Omdat inmiddels wel vast staat dat de vereiste tweederde meerderheid voor af
zetting niet wordt gehaald, is het schouwspel verworden tot een mislukte tand
artsbehandeling: langdurig en pijnlijk. Journalist, historicus en voormalig mede
werker van de Senaat Nathan Miller, wonend in Washington DC, heeft besloten
zijn landgenoten een hart onder de riem te steken: kop op, mensen, het kan al
tijd nog erger! Je moet ook kunnen relativeren, zelfs als het om de president
gaat. In 1923 zei een senator immers al: „Domheid is geen grond voor impeach
ment, voor zover ik weet."
Top tien van 'slechtste presidentenvan VS te boek gesteld
In een amusant en informatief boek stelt
Nathan Miller een top-tien samen van de
slechtste presidenten die de VS hebben ge
had en veegt hij de vloer aan met de repu
tatie van twee van de volgens hem meest
overschatte presidenten uit de geschiede
nis.
Om met die laatste twee te beginnen - ge
heel in stijl van het boek: als het goed lijkt
te gaan, is dat ook niet alles - kijkt Nathan
kritisch en ironisch naar Thomas Jefferson
(president van 1800 tot 1808) en John Ken
nedy (1960-1963). Jefferson, een van de
grondleggers van de Amerikaanse Repu
bliek na de strijd tegen de Britten, is vooral
beroemd geworden vanwege de aankoop
van Louisiana, toen nog een Spaans-Franse
kolonie in het zuiden van wat nu de VS
zijn. Hij verdubbelde daarmee bijna het ge
bied van de nieuwbakken onafhankelijke
staat. Dat hij een actief bezitter en verhan
delaar van slaven was. daar hoor je nie
mand meer over. Zijn beleid in de Brits-
Franse oorlogen leidde in 1807 tot de Em
bargo Act, een wet die Amerika in prakti
sche zin isoleerde van de Europese handel.
Een geweldige economische crisis was het
gevolg. Bovendien konden de Europese
grootmachten Amerika in politieke zin
voorlopig negeren.
Over Kennedy is Miller ook niet erg te spre
ken. Hij roemt zijn welsprekendheid en
aantrekkingskracht, maar wijst op zijn mis
lukte Koude-Oorlogspolitiek, die de span
ningen met de Sovjetunie alleen maar deed
oplopen. Toen Kennedy het Witte Huis
overnam van Eisenhower, waren er 650
Amerikaanse 'adviseurs' in Vietnam. Bij
Kennedy's overlijden waren dat er al 17.000
en was het kader geschetst om van Viet
nam een langdurig en bloedig Amerikaans
drama te maken.
Met het oog op de huidige controverse
rond Bill Clinton en diens buitenechtelijke
relaties, kan Miller slechts concluderen dat
Kennedy in een denkbeeldige tweede ter
mijn aan de schandpaal zou zijn genageld,
als de Amerikaanse maatschappij het
hoogste ambt in de jaren zestig ook zo kri
tisch zou hebben gevolgd. Hij geeft toe dat
Kennedy's meesterschap in het bouwen
van een imago dat wellicht nog zou hebben
kunnen verhinderen.
Terug naar de Amerikaanse presidenten
van wie wél vaststaat dat zij mislukkelingen
zijn geweest. Ook van de rest van zijn lijstje
zijn veel namen - gelukkig, blijkbaar - in
middels in de vergetelheid geraakt. Millers
top-drie luidt: Franklin Pierce (1852-1856),
Calvin Coolidge (1924-1928) en Jimmy Car
ter (1976-1980).
Amerikanen houden van outsiders, of het
nu om sport of politiek gaat. Voor deze drie
figuren geldt dat zij als relatieve onbeken
den het nationale politieke toneel betraden
en daar vervolgens hopeloos kopje onder
gingen. Pierce was zó onbekend, dat hij in
zijn Democratische partij gekozen kon
worden omdat niemand iets tegen hem
kon inbrengen. Toen zijn vrouw hoorde dat
hij presidentskandidaat was, viel zij van
schrik flauw. Pierce's belangrijkste pro
bleem was de dreigende breuk in de Unie
over de slavenkwestie, en hij liet niets na
om die naderbij te brengen. Een combina
tie van religieus obscurantisme en overma
tig drankgebruik verhinderde enig effectief
beleid.
Na de turbulentie en het idealisme die de
VS hadden betrokken bij de Eerste Wereld
oorlog, waren de VS in 1924 toe aan rust.
Die vonden de kiezers bij Coolidge, vice-
president tot de dood van Warren Harding
in 1923. De waarnemend president werd
moeiteloos herkozen. Belangrijkste beleids-
kenmerk: niets doen. Toen hij eens op vijf
vragen van een journalist steeds 'geen
De top-tien van slechtste presidenten van de VS is opgenomen in het boek van Nathan Miller.
ILLUSTRATIE CPD
commentaar' had geantwoord, eiste hij na
afloop van de ontmoeting dat hij niet geci
teerd zou worden. Dat kort na zijn aftreden
de grootste economische crisis van de we
reld zou losbarsten, is wel degelijk ook hém
aan te rekenen, en niet alleen opvolger
Hoover.
Carter wist in zijn verkiezingscampagne
ook gebruik te maken van het feit dat de
Amerikaanse kiezer na Watergate en
Nixon-opvolger Ford iets anders wilde, en
dan vooral rust in de tent. Helaas bleek dat
hij beter campagne kon voeren dan beleid
maken. Het is mooi om een goed christen
te willen zijn en nimmer een leugen te wil
len vertellen, maar samen is dat onvol
doende basis voor een degelijk binnen
lands. economisch of buitenlands beleid.
Onder Carter stortte de economie in en
raakten de VS in een geweldige crisis over
Iran, met als gevolgen een schier eindeloze
gijzeling van ambassadepersoneel en een
demonstratie van Amerikaanse militaire
onmacht met een mislukte bevrijdingspo
ging-
Dat alles kun je Bill Clinton niet verwijten,
vindt de schrijver van het boek, ook al wil
hij hem pas beoordelen na vertrek uit het
Witte Huis. De economie draait, het bui
tenlands beleid wordt in elk geval - be
kwaam of minder bekwaam - gevoerd, de
VS zijn op comfortabele wijze de enige su
permacht ter wereld. Dat er wel eens wat
mis gaat, is de man die in het Oval Office
de vrije wereld aanvoert niet aan te reke
nen. Miller vindt wel dat het in Clintons
voordeel spreekt dat hij zich kan omringen
met adviseurs die hem durven tegenspre
ken.
Ondanks het oude financiële schandaal
rond de Whitewater-landspeculatie van Bill
en Hillary, kan niet worden gezegd dat de
regering van Clinton wordt gekenmerkt
door corruptie en zelfverrijking. De sappige
schandaaltjes uit het verleden die Miller
noemt - steekpenningen bij defensie-con
tracten, vuistgevechten over de verdeling
ervan in de werkkamer van de president,
een president die zijn maitresse een kamer
tje intrekt voor seks. vriendjes die namens
een laveloze president handtekeningen zet
ten onder lucratieve handeltjes, ambtsdra
gers die verkondigen dat zwarten nu een
maal inferieur waren, etc. - komen nu niet
meer voor, althans, voor zover bekend.
Het is duidelijk dat Clintons president
schap desondanks is aangetast. Wellicht
dat straks over William Jefferson Clinton
ook het oordeel wordt geveld dat een outsi
der goed campagne kan voeren, maar dat
hij eenmaal in het Witte Huis het spoor
bijster raakt.
james mcgonigal.
Een file kan soms heilzaam
werken. „Het klinkt gek, maar
het is wel degelijk zo", zegt M.
van de Heuvel van de vakgroep
vrijetijds wetenschappen in Til
burg. Hij sluit het dan ook niet
uit dat in de bijna duizend kilo
meter file van maandag en de
files van gisterochtend en van
morgen toch veel Nederlanders
enigszins tot rust zijn gekomen.
Bij een beetje sneeuw en vorst
komt het in Nederland tot een
grote verkeerschaos. En toch
stapt de automobilist gewoon
in zijn auto. Hooguit dat hij een
kwartiertje eerder op weg gaat
in de hoop tijdig zijn doel te be
reiken. „Maar sommige men
sen hebben natuurlijk geen
keuze", verklaart Van de Heuvel
dit op het eerste oog merk*
dige gedrag.
Aan de psychologie van hi
rijden is in Nederland o
een aantal studies gewijd
komt steeds uit dat een be
de groep er heel bewust
kiest toch weer gewoon in
auto's aan te sluiten. Vj
Heuvel: „Het heeft ook iets
spannends. Iets positiefs,]
sen gaan een krantje I
even bellen. Dingen \va
anders in de auto niet a
komen. Wat dat betreft, i
soms zelfs nuttig in de I
staan." Dat geldt natuurlij)
voor iedereen. „Voor de
sen die zich alleen maaro
ten winden, is de file natu
helemaal niet positief."
MENSELIJK
Ommekeer
Dan bereikt mij ook nog het feestelijke
bericht dat koningin Elisabeth een be
drijf een vorstelijk predikaat heeft
v ontnomen. 'Benson Hedges' is niet
langer de hofleverancier voor
teer en nicotine op Bucking-
_t fik ham Palace. Dat zal een dave-
H rende klap zijn en dat ook nog
eens na 122 jaar toegewijde
dienst. Alle dozen met en zon
derfilter altijd prompt op
tijd. De majesteit kon er ver-
gif op innemen. Wel wat on
dankbaar dus. Ineens staan
de heren Benson en Hedges
met hun rookgerei op de kei
en en voor de hekken, waar
het meestal wit van de peuken
ziet. Dat biedt stof tot naden
ken bij gebrek aan stof tot iriha-
g| leren.
Dit is een tijd van inkeer en om
mekeer. Niet alleen bij de Britse
HAN MULDER
vorstin vallen de schellen van de ogen.
Ook in Nederland zien we met wat ver
traging het licht. Zo hebben we in oude
steden generatie na generatie het water
binnen de gemeentegrenzen gedempt. In
de negentiende eeuw moesten grachten
drooggelegd wegens de vooruitgang. Zo
doende konden paard en wagen er snel
ler door. De verhouding tussen de lage
huizen en het nieuwe wegdek (eerst kei
en, later asfalt) raakte daarmee volledig
zoek. Toen verschenen de automobielen
en de stoplichten op de gedempte histo
rische grond. De automobilist trok lek
ker op en zijn uitlaat zorgde voor de rest.
Sindsdien is menige oude gevel spon
taan weggeteerd.
Gelukkig is de mensheid nooit te oud
om te leren. Dat heet deftig 'voortschrij
dend inzicht'. Ambtenaren zijn gek op
die term. Het beteken t op zijn Hollands,
we zaten er faliekant naast en we gaan
ons leven beteren. Dus wat is de bedoe
ling? Al die dichtgestopte grachten en
singels moeten weer open. Het water
moet terug. In Den Haag, Breda, Utrecht
en zelfs Drachten bestaan ferme plan
nen.
Koningin Elisabeth is dus niet de enige
die de klok rigoureus terugdraait, maar
ze is wel de meest vooraanstaande. Bo
vendien heeft ze gehandeld op advies
van haar zoon de kroonprins en zulk
wijs gedrag is zeldzaam onder de tegen
woordige vorstinnen. Toen haar bet
overgrootmoeder keizerin en koningin
Victoria, heerseres over driekwart van de
wereld, haar kroon leende aan het kop
pel Benson en Hedges, werd er geroókt
en gepruimd dat het een lieve lust was.
Een enkele verlichte dokter dacht wel
dat het niet zo goed was voorde longen.
Maar dat was de 'tering' ook niet die in
die jaren ononderbroken de toptien van
dodelijke kwalen aanvoerde. De tering
was de longkanker altijd een slag voor.
Deze week worden er 16.000
steunkaarten gedrukt voor het
Enschedese stel HENNIE VAN
DOESELAAR en HENNIE IDZES
Zij zijn onlangs in Turkije tot tien
jaar cel veroordeeld wegens
drugssmokkel. De twee zeggen
gebruikt te zijn door een 36-jari-
ge buurvrouw, die ook tien jaar
cel kreeg. Er worden zestien ver
schillende briefkaarten gedrukt.
Daarop staan personen en loca
ties afgebeeld die de twee Hen-
nies zeer dierbaar zijn. Op de
achterzijde kan een persoonlijke
boodschap worden geschreven.
,,We hopen ze op deze manier
een hart onder de riem te ste
ken", vertelt een familielid. De
twee Henmes, die hoger beroep
hebben aangetekend, worden
waarschijnlijk eind deze week
overgebracht van Istanbul naar
een 275 kilometer verderop gele
gen gevangenis in Bilecik. De
briefkaarten worden voorzien van
het nieuwe gevangenisadres. De
steunkaarten worden over heel
Nederland verspreid door familie
leden en sympathisanten. Inmid
dels zijn er bij familieleden ook al
spontaan honderden kaartjes voor
de twee Hennies binnengeko
men. Ook deze kaarten gaan naar
Turkije.
De Eindhovense politie gaat het
geweld onder jongeren te lijf met
een zelfgemaakt stripboek; Eind
februari verschijnt De Brutale
Tasjesrover in een oplage van
10.000 stuks. Het boekje is be
doeld voor leerlingen in groep
acht van de basisschool en de
laagste klassen van het voortgezet
onderwijs. Het idee is afkomstig
van brigadier W. DE GROOT die
zich bij de Eindhovense politie
met jeugdzorg bezighoudt. Het is
volgens hem voor de eerste keer
dat de politie een maatschappe
lijk probleem als straatgeweld bij
jongeren door middel van een
stripboek aankaart. Het verhaal
speelt zich duidelijk herkenbaar
af in Eindhoven. Met enkele aan
passingen is het echter gemakke
lijk geschikt te maken om in an
dere plaatsen uit te geven, aldus
de geestelijk vader. Het boek is
voor hem een eigentijdse manier
om geweld bespreekbaar te ma
ken. In het kader van het boek
verschijnt ook een lesbrief.
In het dorpje Madan in Zuid-Bul-
garije leeft mogelijk de oudste
mens op aarde. Volgens het Bul
gaarse persbureau BTA viert FEI-.
MEHASSANOVA daarop 14
april haar 120ste verjaardag. De
redactie van het Britse Guinness
Book of Records onderzoekt de
beweringen van BTA. Tot nu toe
geldt voor het recordboek de
Amerikaanse Sarah Clark met
haar 117 jaar als oudste mens.
Het gemeentebestuur van Madan
is van plan haar verjaardag uit
bundig te vieren. Hasanova heeft
drie van haar vijf kinderen over
leefd en heeft 15 kleinkinderen,
17 achterkleinkinderen en drie
achterachterkleinkinderen. Haar
man Mehmed, met wie zij op 12-
jarige leeftijd trouwde, werd 108.
Dat was een hele geruststelling en om
dat te vieren stak men er nog eentje op.
Victoria zelf niet, maar haar koetsiers
zoveel te meer. En zo heeft de rokers-
hoest zich in rijtuig, trein en ten paleize
genesteld. Gelukkig is Charles alleen ver
slaafd aan zijn Camilla. Bij haar inha
leert hij al jaren zonder filter.
Deze week sinachtte naar goed nieuws.
Het gesol meteen stervende monarch
stemde droef. Het gestamel op de televi
sie van via mediatraining voorgepro
grammeerde klerken tijdens de Bijlme
renquête stemde bitter. Hun schorsing
omdat ze hun kop hielden, stemde al
wat beter. Maar de verwijdering van de
nicotinemafpa uit Buckingham Palace
stemde blij. Hoe lang blijft de KNVB
trouwens nog 'koninklijk' en hofleveran
cier van de WK-kaartjes? En wanneer
mag die geschorste milieuambtenaar De
Kwaasteniet die zijn mond wèl open
deed, weer aan het werk?
Verschillende presentatore
der wie KAS VAN IERSEL
nica) en RICK ROMIJN (3F
keren in het weekend van 1
en met 21 februari terug na
hun roots; de piraterij. Ond
noemer 'Radio 25' nemen;
zendtijd van het legale Hag;
station Stads Radio 94 tijd
in beslag. Met de overigens
vreedzame overname staan
radiomakers stil bij de start
de eerste illegale zender in
Haag, precies 25 jaarg
Piraten als Hofstad Radio,!
Stad Den Haag en Radio Ce
traal maakten toen de ether
veilig. Volgens de lokale on
Stads Radio 94 gaven dew
diozenders de eerste aanze
de komst van regionale ent
omroepen. Met het afstaan
de zendtijd wil het station:
'illegale voorvaders' eren.G
rende het hele weekend s
oude radiofragmenten, jing
commercials centraal. Rad
begint vrijdagavond zeveni
met Kas van lersel achterd
crofoon. Zondagavond omi
dernacht krijgt de huidigel
omroep Stads Radio 94 ziji
quentie terug.
ROBBIE WILLIAMS (foto),
voormalige ster van de jonj
groep Take That, gaat zing
met Luciano Pavarotti. Wil
die geniet van het succes»
zijn jongste album l'v beef
pecting you, zegt door dei:
aanse tenor te zijn benader
„Pavarotti heeft me laatst!
gebeld", zei hij tegenoverl
Britse showbizzpersburea»
WENN. „Vorig jaar wilden
mand me nog hebben insl
bladen of films. Nu wel.e*
fantastisch", aldus Williar
zanger, die al eerder optra
Tom Jones, sluit een dueti
zijn vriendin Nicole Appld
zangeres van de All Saints
„We hebben een nummer
schreven dat op het nieuw
bum van All Saints komt.t
voordat u het vraagt, nee,"
gaan geen duet doen." Wi
(24) verliet in 1995 onver
de razend populaire groep
That, waardoor de band uf
kaar spatte.
RICHARD BRANSON prot»
nog een keer om in een luc
Ion rond de wereld te reizfc'
zal aan het eind van de lef
stijgen in Australië, omzol
dat hem de toegang tot zijr
ruim heeft ontzegd, te verf
Branson zal net als bij zijn
poging worden vergezeld
Amerikaan Steve Fossette
Zweed Per Lindstrand. Tot
faalden de pogingen vano
centrieke multimiljonair E
steeds. Als het opnieuw n»
om de wereld rond te var#
ballon, dan zal hij zijn pog
opgeven, zei Branson.
