Tarkan wordt topper in Amerika
Er is iets aan de hand met de natuur van Heer Bommel
Cultuur Kunst
Blondie terug
op nummer 1
rkesten reizen gretig naar VS
Briljant schrijfster zeilde weg in de duisternis
jsDAC
9 FEBRUARI 1999
chef jan rijsdam. 071-5356444, plv chef annet van aarsen 071-5356443
pice World in de race voor 'Razzies'
Lmceles De film Spice World kan in de prijzen vallen. De
fc~van de populaire Spice Girls is gisteren maar liefst zes keer
iomineerd voor de Gouden Framboos van 1998. De onder-
leiding wordt 20 maart, traditioneel een dag voor de Oscar-
freiking, voor de negentiende keer toegekend aan de aller-
jchtste film van het afgelopen jaar. De onderscheiding bestaat
plastic framboos op een vergulde filmspoel. Spice World
|akt kans op maar liefst zes 'Razzies'. De film is genomineerd
|ir slechtste actrice(s), droevigste nieuwkomer(s), minste sce-
fco, zwakste originele liét! en treurigste filmkoppel. Het Fram-
feen-rapport concludeert dat we van doen hebben met ,,een
van vijf meiden die samen het talent delen van één slech-
Spice World krijgt het desondanks zwaar bij de anti-
ijfcar-uitreiking. De film moet het opnemen tegen de films
Jdzillah, Armageddon, Burn Hollywood Bum en The Avenger.
jperaproductie in Van Nellefabriek
frrpRDAM De vroegere fabriekshallen van Van Nelle in Rotter-
vormen op 13, 14 en 16 maart het décor voor de opera
jon en de Dolfijn. In het project werken onder meer de stich-
Culturele Evenementen Rotterdam, het Albeda College, de
jftterdamse Dansacademie en de bewoners van de wijk Feijen-
frd samen. De voorstellingen worden gedragen door profes-
Lals, maar met steun van cursisten en docenten van het Al-
Ha College en andere amateurs uit Rotterdam. Ook bij de de-
Is, de techniek en het kap- en grimewerk helpt de buurt mee.
[kostuums van de opera, zo'n 400 stuks, worden gemaakt
r ateliers en bewoners van onder meer de wijk Feijenoord.
jon en de Dolfijn is een van oorsprong Britse productie die
brhet eerst in 1994 werd opgevoerd. De voorstellingen in
jtterdam zijn Nederlandstalig. Het verhaal is gebaseerd op de
jekse sage van Arion, een muzikant aan het hof van Perian-
r, de tirannieke heerser van Corinthe.
loei
the en Rembrandt samen
Museum het Rembrandthuis en het Goethe-Insti-
|Amsterdam hebben de handen ineengeslagen voor de speci-
jtentoonstelling 'Goethe en Rembrandt. Tekeningen uit Wei-
lr'. Het is dit jaar 250 jaar geleden dat de beroemde Duitse
iter Johann Wolfgang von Goethe (1749-1832) werd gebo-
Goethe legde de basis voor een uitzonderlijke tekeningen-
ictie van onder anderen Rembrandt. Ruim zestig tekenin-
uit de verzameling zullen nu van 28 april tot en met 18 juli
p het eerst in ons land te zien zijn in het Rembrandthuis. Het
lossmuseum en Goethe Nationalmuseum in Weimar wer-
aan de expositie mee. 'Goethe en Rembrandt' toont behalve
iningen van Rembrandt ook werken van Govaert Flinck,
"lam Bloemaert, Jan van Goyen, Jacob van Ruisdael en
[iaën van Ostade. Van Goethe zelf is ook een aantal tekenin-
te zien.
[uzikanten gezocht
0iEN' In het kader van de anti-racisme week 'Colour your
jid', die duurt van 11 tot 20 maart, vindt er in de Q-bushet
ziekhuis een muziekfestival plaats op zaterdag 13 maart,
pr dit festival worden nog bands en muzikanten gezocht die
I anti-racisme Üed willen componeren. Een deskundige jury
uit alle inzendingen het beste nummer. De winnaar mag
ig gratis opnemen in de studio van het Muziekhuis,
endien is er voor iedere deelnemer een aardige attentie. Het
nende nummer wordt gepresenteerd'tijdens de slotmanifes-
op zaterdag 20 maart, ook in het Muziekhuis. Voor in-
ijvingen en informatie: tel. 071-5130984 of 071-5145755.
Temiere nieuwe film Kevin Kostner
3 g angeles Message in a Bottle heet de nieuwe film van Kevin
va tner. Samen met tegenspeler Robin Wright Penn bezocht hij
)be eren de première in Los Angeles. De film, geregisseerd door
var Mandoki, gaat over een man die in eenzaamheid leeft,
nt' ar op een gegeven moment de liefde herontdekt, foto afp
ig*
b erdam aap van der ven
hu
baarn ruud buurman
Guur en nat is het deze weken rond
het Baamse kasteel Groeneveld. Een
streng heerschap met zonnebril gelast
de bezoeker zijn schicht niet pal voor
het gietijzeren hek te parkeren, maar
op de daarvoor bestemde parkeer
plaats. Men dient te voet het imposan
te bouwwerk te naderen. Bomen bui
gen kreunend in de wind en van tijd
tot tijd klettert een kille regenvlaag op
de gekromde gestalte. Ja, de natuur
kan soms akelig zijn, zou Marten
Toonder zeggen.
Binnen is een klein stukje Groene
veld omgebouwd tot Bommelstein.
Een houten Joost, de butler, noodt ons
met een gul gebaar in de warme salon.
Waar Ollie B. Bommel rustig verder
leest in zijn fauteuil bij de haard en
Tom Poes zich op een poef heeft gezet.
Buiten loeren de gevaren en krioelt en
frutselt het van alles wat het daglicht
niet verdragen kan. Binnen is het veilig
en heerst rust.
Betrekkelijke rust. Juist die onaange
name en akelige natuur, die lugubere
landschappen in de Bommelstrips zo
als die 45 jaar lang werden getekend
door Marten Toonder, zijn onderwerp
van een bescheiden, maar alleraardig
ste tentoonstelling in dit kasteel. 'Heer
Bommel en de natuur', tot en met 30
augustus te zien, wijst op een bijzon
dere gave van de inmiddels 86-jarige
tekenaar en schrijver.
Niet alleen zijn fraai gebeeldhouwde
taal boeide tientallen jaren elke dag de
lezers van vijftien dagbladen, zijn gete
kende weergave van de levende natuur
is minstens zo veelzeggend. De drei
gende natuur speelt soms een even
grote hoofdrol als de personages in de
verhalen.
Kasteel Groeneveld, nationaal cen
trum voor bos, natuur en landschap,
wil met het uitvergroten van drie be
langrijke Bommel-landschappen (de
zee, het Donkere Bomenbos en de
Zwarte Bergen) de fantasie en de ver
beelding prikkelen. Hoe verhoudt de
Bommel-natuur zich ten opzichte van
de échte?
Loop na een bezoek aan de twee
Bommelzalen en de rest van het kas
teel het bos rond Groeneveld in en
misschien voel je je net zo klein als
Heer Bommel als Toonder hem in een
groteske omgeving situeert. Misschien
herken je iets wat binnen op plaatjes
stond. Maar dan in kleur, want de ten
toonstelling is helemaal zwart-wit.
Een boom, door Toonder getekend,
is een doorleefde woudreus, die zwaar
op zijn wortels steunt. Soms een le
vend wezen dat ogen en wenkbrauwen
lijkt te hebben, soms een object dat
angstaanjagende vormen aanneemt.
De grillige rotspartijen van de Zwarte
Bergen zijn duistere silhouetten, waar
in de even duistere professor Sickbok
In het Donkere Bomen Bos loopt het altijd uit de hand, de natuur zorgt altijd voor
'toestanden'. foto foto anp/marten toonder
huist, die de wereld naar zijn verdor- altijd is er die spookachtige sfeer, altijd
ven denkbeelden wil herscheppen. En die mist. De Zee is zelden kalm, kust
lijnen zijn altijd grimmig.
Bedenker en samensteller van deze
tentoonstelling is Lieuwe Wynia, een
groot liefhebber, maar een niet al te fa
natiek verzamelaar van de grote-men-
sen-sprookjes. „Landschappen in
strips zijn altijd onbelangrijke, platte
kant-en-klare decors. Maar niet bij
Toonder.
Er is meer aan de hand met de na
tuur van Heer Bommel. Een storm be
tekent altijd een keerpunt in het ver
haal, in het Donkere Bomen Bos loopt
het altijd uit de hand, de natuur is pro
minent deelnemer in de verhalen en
zorgt altijd voor 'toestanden'. De be
roemde sfeer die de strips ademen is
het gevolg van Toonders kijk op de na
tuur."
Toonders landschappen zou je tij
dens je vakantie altijd mijden. Wynia:
„Toonder zelf niet. Toen hij voor het
eerst in Ierland op vakantie was, trof
hij daar tot zijn verrassing dat ruwe
landschap aan dat hij al vele jaren te
kende. Niet voor niets is hij er gaan
wonen."
Kasteel Groeneveld heeft twee kleine
zalen voor Heer Bommel en de natuur
ingericht. Behalve een deel van de in
zwart-wit nagebootste salon, is te zien
hoe de landschappen van Toonder
zich in de loop der jaren ontwikkel
den, zijn de hoofdpersonen op mense
lijke schaal afgebeeld en wordt iets uit
gelegd over de techniek van zijn werk.
De eerste popsensatie van 1999:
Penningkabinet
neemt afscheid
van de gulden
Smak, smak. I^aat op dit
moment waar dan ook in
Nederland de naam Tar
kan vallen en de kans is
groot dat er meteen wordt
geluchtzoend. Dat nadat
pakweg een maand gele
den nog amper iemand
wist waar die stoer klin
kende naam voor stond.
Zo snel is het dus gegaan
met de Turkse zanger, die
hier met zijn met veel kus
sen opgeleukte single
Simarik een dezer dagen
de top van de verkooplijs
ten zal bereiken.
rotterdam louis du moulin
Als eerste in zijn landstaal,
maar gezien de plotse belang
stelling van de internationale
platenmaatschappijen vast niet
als laatste representant van de
zogeheten Türkpop. Oriëntaal
se folklore die ongegeneerd flirt
met westerse mainstreampop,
daardoor verfoeid bij de oudere
generaties maar als reuze be
vrijdend ervaren door de aan
stormende jeugd.
Tarkan (Tevetgotlu) kan in
z'n thuisstad-Istanbul niet over
straat, want dan worden hem
prompt op z'n minst de kle
ren van het lijf gescheurd. Ter
indicatie: van z'n jongste album
ölürüm Sana verkocht hij in
Turkije zo'n dikke drie miljoen
stuks en z'n laatste concertreis
kende uitsluitend volle voetbal
stadions als halteplaatsen.
Deels om aan de druk rond dat
immense succes te ontsnappen
week hij al drie jaar geleden uit
naar New York, met als verse
droom een Engelstalige plaat.
Met een flitsende doorbraak
over de taalgrens hield de in
tussen 26-jarige zanger in die
carrièrefase absoluut geen reke
ning. „Polygram in Frankrijk
was er echtër van overtuigd dat
er bij hen een markt voor me
lag. Ik heb me laten overhalen
Tarkan: „In het begin brandmerkten de fundamentalisten mij als verderfelijk en heb ik flink tegen de stroom
in moeten zwemmen. foto gpd/cees kuiper
en een jaar later had ik er een
half miljoen singles verkocht.
Daarna zijn België en Duitsland
gevolgd en nu is kennelijk Ne
derland rijp voor mijn geluid",
bekent de eerste popsensatie
van 1999 in vlekkeloos Engels.
Voor Tarkan was de verras
sing des te groter, omdat hij
meende het noorden van Euro
pa goed te kennen. Tot z'n
veertiende woonde hij met zijn
naaste familie in Duitsland,
waar hij in de buurt van Mann
heim werd geboren. Daarna
werd hij bijna letterlijk terugge
worpen in z'n voorouderlijke
cultuur, toen zijn vader, als in
terieurontwerper behoorlijk ge
slaagd, van de ene op de andere
dag besloot te remigreren.
„De schok was uiteraard
enorm, want we waren heel erg
verduitst. M'n broers en zussen
hadden het in Turkije ook zo
weinig naar hun zin dat ze uit
eindelijk alle vijf weer naar
Duitsland zijn teruggekeerd.
Maar voor mij was die verhui
zing toch een uitkomst, omdat
ik in Istanbul volop Turkse mu
ziek heb kunnen studeren. Dat
was trouwens ook een voorna
me reden van mijn vader om
ons mee terug te nemen: hij
wilde ons per se met onze cul
tuur laten kennismaken. Ik ben
hem, die nu helaas niet meer
onder ons is, er eeuwig dank
baar voor", zegt de zanger, die
zijn voornaam te danken heeft
aan de passie van zijn ook weer
noordwaarts getrokken moe
der: de populaire stripheld Tar
kan.
Waarschijnlijk zou hij nu een
anoniem bestaan leiden als hij
niet in contact was gekomen
met de avontuurlijke producer
Mehmet Sögütoglu. „Een we
derzijdse vriend liet hem een
demo met liedjes van me horen
en daar sprong hij meteen op
in. Mijn teksten zijn voor Turk
se begrippen behoorlijk heftig
en qua uiterlijk ben ik een soort
anti-macho, die zich evenmin
gemakkelijk in de traditionele
cultuur laat plaatsen. In het be
gin brandmerkten de funda
mentalisten mij dan ook als
verderfelijk en heb ik flink tegen
de stroom in moeten zwem
men. Nu is Tarkan voor iedere
jonge landgenoot met muzikale
aspiraties het grote voorbeeld",
aldus het met bijna hypnotise
rende lichtgroene ogen geze
gende popidool, dat maai al te
graag z'n mond vol heeft over
de liefde, maar zich bij voor
keur verre houdt van politiek.
Uitgaan van je eigen sterke
punten en durven vertrouwen
op het goede dat anderen met
je voor zeggen te hebben, is
min of meer zijn credo. Van
daar niet alleen zijn heilige ge
loof in zijn producer, maar ook
in zijn geestverwante vrouwelij
ke collega Sezen Kasu, die spe
ciaal voor hem Simarik schreef
en in zijn platenmaatschappij
die voor de Europese markt het
introductie-album Tarkan sa
menstelde.
In Amerika zal Tarkan kiezen
voor verstaanbaarheid ofwel
zich laten lanceren als de eerste
Engelstalige Turkse wereldster.
Daarbij kan hij rekenen op de
niet geringe steun van zijn (ex-)
landgenoot Ahmet Ertegun,
met z'n broer ooit de oprichter
van platenreus Atlantic Re
cords. „Met hem beschik ik
over de best denkbare kruiwa
gen, geen twijfel over moge
lijk", weet Tarkan. „Hij hoorde
me zingen tijdens een optreden
in Istanbul en wist onmiddel
lijk: die moet ook in Amerika
een topper kunnen worden.
Wie ben ik dan om zo'n levende
legende tegen te spreken? Ik
heb z'n raad opgevolgd, ben
naar New York vertrokken om
de taal en het ritme van de stad
op te pakken. Komende zomer
hoop ik daarvan verslag te kun
nen uitbrengen op m'n eerste
album in het Engels."
Tarkan geeft op maandag 12
april een concert in Ahoy'. De
voorverkoop is reeds begon
nen.
leiden anp
De gulden in het winkelwa
gentje, het loonzakje en kas
boekjes. Het Koninklijk Pen
ningkabinet in Leiden laat
van 3 juli 1999 tot en met 13
februari 2000 nog een keer
zien wat Nederlanders in de
laatste honderd jaar deden
met de gulden. Vlak voor de
invoering van de euro in het
dagelijkse betalingsverkeer,
is de tentoonstelling een af
scheid met de naam 'Het is
gebeurd met de gulden!'
Vooral de rol die de gulden
in het dagelijks leven speel
de, komt aan bod. De lat
waarop de winkelier de reke
ningen bijhield, het huis
houdboekje waarmee de
huisvrouw afrekende met de
melkboer, maar ook het
ploegenloon, dat eens per
week werd uitbetaald en in
de kroeg werd stukgeslagen.
De tentoonstelling geeft
volgens het Penningkabinet
een compleet overzicht van
de gulden, beginnend met
de geboorte van de munt in
1252 in Florence.
De popgroep Blondie staat na
18 jaar opnieuw nummer 1 in
de Britse hitparade. De ver
nieuwde groep heeft groot suc
ces met het lied Maria, van de
cd No Exit, die later deze
maand uitkomt. Het is de zesde
keer dat de groep de hitparade
aanvoert. Tussen begin 1979 en
eind 1980 vierde de groep van
de nu 53-jarige Debbie Harrv
successen met nummers als
Heart of Glass, Sunday Girl en
Atomic. De groep viel door in
terne problemen en de slechte
gezondheid van Chris Stein in
1982 uiteen.
nusici van het Koninklijk
ertgebouworkest en die
iet Orkest van het Oosten
jaai ien elkaar deze week in het
t afum van New York een
geven. Amsterdam speelt
lande vrijdag onder lei
pul van Riccardo Chailly in de
tisa^r Fisher Hall. Enschede
zich een dag later in de
,egie Hall horen. Daar zal
s van Zweden de dirigenten-
de^r bezetten.
Orkest van het Oosten
it tussen 10 februari en 6
een ware monstertour-
Tet aantal concerten, veer-
er bus moet worden afge-
om ook minder prestigieu-
tlen te kunnen bereiken:
egel mbus (Ohio), Champagne
lloci Dis), Durham (North Caro-
etc. „We komen nog net
iere in de Rocky Mountains te-
zegt Pieter Prick, direc-
van het Orkest van het
in t^en.
het Concertgebouworkest
illei i ze daar hun neus voor
faffournees van een maand
nge busreizen zijn taboe,
htejnisterdamse musici spelen
Gr« m 7 en 4 februari alleen in
D
een paar bekende zalen (New
York, Chicago, Washington,
Boston, Toledo en Toronto). Zij
vliegen ook binnen de Verenig
de Staten. Lange busreizen wer
den gemaakt toen dit ensemble
in 1954 voor het eerst, onder
leiding van Eduard van Bein-
um, door Amerika reisde. Te
genwoordig treedt het Amster
damse orkest daar elk jaar op,
voornamelijk aan de oostkust.
Een Amerikaanse tournee en
speciaal een optreden in New
York is voor elk ambitieus or
kest een zaak van belang, zo
lijkt het. „Geen twijfel aan",
zegt Pieter Prick, directeur van
het Orkest van het Oosten. „Wij
willen ons orkest in de vaart der
volkeren opstuwen. Dat wil
zeggen van een regionale, via
een nationale ook een interna
tionale status bereiken. Dan
moet je ook op 's werelds be
langrijkste podia optreden".
Vanuit zijn comfortabeler po
sitie beaamt adjunct-directeur
Sjoerd van den Berg van het
Concertgebouworkest dat: „Het
is ook voor ons een prioriteit.
We streven ernaar elk jaar in
New York, Berlijn en Wenen te
spelen".
Zijn ensemble behoort tot de
wereldtop en wordt overal ge
vraagd. Maar er wordt telkens
gewikt en gewogen. „Er is bijna
geen tournee waarop verdiend
wordt. Op Amerika moeten we
geld toeleggen. Dat kunnen we
doen, omdat we aan een paar
Europese tournees een klein
beetje overhouden".
Bert van den Akker, directeur
van het Residentie Orkest, knikt
bedachtzaam. Ook zijn ensem
ble zou best naar Amerika wil
len. Hij had ook graag een paar
van zulke sponsors gehad. „Het
probleem is, dat wij hier in Den
Haag niet zo'n actief bedrijfsle
ven hebben. Van den Akker
heeft net een fax ontvangen. Of
het Residentie Orkest in het jaar
2003 twee maal in Salzburg,
twee maal in Wenen en in een
paar andere Oostenrijkse ste
den wil optreden. „We worden
geregeld gevraagd. Maar er
moet geld bij. Gelukkig staan
we er nu iets beter voor dan
twee jaar'geleden. Dus we den
ken er wel over."
Het Residentie Orkest, vanaf
volgend jaar onder leiding van
Jaap van Zweden, heeft wel een
paar ijzers in het vuur. Met een
sponsor, die nog niet genoemd
wil worden, vindt overleg plaats
over tournees naar Japan (no
vember 2000) en de Verenigde
Staten (oktober/november
2001).
Directeur Fonds
BKVB stapt op
amsterdam
Directeur G. Dales van het
Fonds voor beeldende kun
sten, vormgeving en bouw
kunst legt binnenkort zijn
functie neer. Dales, die sinds
1991 directeur is, vindt het
na acht jaar 'tijd voor iets an
ders'.
Het Fonds moet binnen
kort de plannen opstellen
voor de periode 2001-2005,
waarbij vernieuwingen in de
kunstsubsidiëring worden
doorgevoerd.
„Het beste is dit verande
ringsproces te laten leiden
door een nieuwe directeur",
aldus Dales. Hij is sinds april
1998 lid van gemeenteraad
van Amsterdam voor de WD
en wil het raadslidmaat
schap combineren met een
parttimefunctie.
Het Fonds BKVB is de lan
delijke instelling voor de
subsidiëring van individuele
beelden kunstenaars, vorm
gevers en architecten. Jaar
lijks ontvangt het Fonds dui
zenden subsidieaanvragen.
Het jaarbudget is 48 miljoen
gulden en wordt gefinan
cierd door het ministerie van
OCW.
Iris Murdoch: 1919-1999
Ironie van het lot. De briljante
Engelse schrijfster Iris Mur
doch, die in totaal 27 romans
het licht deed zien, kwam de
laatste maanden van haar leven
vooral in het nieuws vanwege
haar ziekte, waaraan zij gisteren
op 79-jarige leeftijd overleed.
Haar echtgenoot John Bayley -
zij trouwde met hem in 1956 -
schreef een boek over de laatste
jaren van zijn vrouw: 'Iris. A
Memoir'. Het wordt alom ge
roemd vanwege het liefhebben
de en respectvolle portret dat
erin wordt geschetst van Mur
doch.
Iris Murdoch was een belang
rijk schrijfster. Met haar breed
uitgesponnen psychologische
en filosofische romans groei
den sinds de jaren vijftig gene
raties lezers op. Zij won enkele
literaire prijzen, waaronder in
1978 de Booker Prize voor 'The
Sea, The Sea'.
De schrijfster werd op 15 juli
1919 in Dublin geboren als enig
kind van welgestelde Anglo-Ier-
se ouders. Ze studeerde klassie
ke talen, geschiedenis en filoso
fie in Oxford en debuteerde in
1954 als romanschrijfster met
'Under the net'. Haai' eerste
boek echter (uit 1953) was een
studie over de
filosoof Sartre:
'Sartre, ro
mantic realist'.
In 1940 al had
Murdoch de
Franse filosoof
persoonlijk
ontmoet.
Het existentia
lisme, de filo
sofische stro
ming die zich
bezighoudt
met de vrij
heid van het
individu in
een reguleren
de samenle
ving, had een
belangrijke invloed op Mur
dochs romans, die niet altijd
even simpel te doorgronden
zijn. Deels is dat te wijten aan
bizarre verwikkelingen en een
eigen, soms duistere symbolen
taal, deels aan Murdochs nei
ging recht te willen doen aan de
gecompliceerde werking van de
menselijke geest en de nog ge
compliceerdere gevolgen van
relaties tussen mensen onder
ling.
In veel romans van Murdoch
spelen macabere, groteske en
man van
middelbare
leeftijd voor
een jong
meisje,
waarbij schuldgevoelens en
hartstocht oplaaien.
'The bell', uit 1958, wordt als
een van haar beste romans be
schouwd. Het boek speelt zich
af in een Anglicaanse gemeen
schap in Oxfordshire. Het men
selijk karakter herontdekken,
dat was volgens Murdoch de
taak van de romanschrijver. Ze
spiegelde zich daarbij aan au
teurs als Dickens, Austen. Tols
toi en Dostojevski.
Ook op de klassieke Griekse fi
losofen greep Murdoch graag
terug. Ze schreef twee boeken
over Plato. In 1986 hield zij de
Van der Leeuw-lezing in Gro
ningen, onder de titel 'Hoe het
bestaan van God te bewijzen'.
In hetzelfde jaar werd ze be
noemd tot Dame Commander
of the British Empire.
De laatste roman die Iris Mur
doch voltooide was 'Jackson's
Dilemma'. Tijdens het schrijven
ervan, vijf jaar geleden, begon
het proces van dementie dat
Murdoch zelf omschreef als
'wegzeilen in de duisternis'. In
een interview van december
1998 in het maandblad Opzij
vertelde haar zes jaar jongere
echtgenoot John Bayley. zelf
ook romanschrijver, hoe hij
verliefd werd op Murdoch. 'Ze
was een prachtig en solitair we
zen'.
De laatste jaren kon Murdoch
zich nauwelijks meer iets herin
neren uit haar creatieve perio
de. Bayley: „In onze dagelijkse
omgang spelen samenhangen
de woorden geen rol meer. De
reis is ten einde, en met Alzhei
mer als duistere begeleider is ze
ergens aangekomen."
inge van den blink
