Klassieke keuken met sailvis en struisvogelbiefstuk
Nuchtere streekgenoten
bij romantisch Weens bal
'Echte Leienaren' en studenten vinden elkaar
Leiden Regio
Brood is 'de nieuwe Vonhoff
en De Graaf lust wel een biertje
AAN TAFEL
CHEF WIM WEGMAN. 071 -5356414, PLV.-CHEF HERMAN JOUSTRA. 071-5356430
redactie:
I Miep Smitsloo-De Graaff
telefoon 071-535 64 84
Minister Jorritsmakomt, on
danks beloften, niet opda
gen. Maar dat mag de pret in
het Noordwijkse hotel Huis ter
Duin afgelopen vrijdag niet
drukken. Het Weense Galabal
is weer een partij met alle
sprookjesachtige ingrediënten:
ruim 30 debutanten maken
hun entree in maagdelijk witte
jurken en met kroontjes op;
hun partners - al dan niet met
piekhaar en pukkels - in rok-
kostuum. Een orkest dat uren
lang de opgewekte Strauss-
klanken vertolkt.
Het festijn is verspreid over
verschillende zalen waar de
Boek geeft details over volksvertegenwoordigers prijs
igeli
Met naam, adres, zelfs telefoonnummer
staan zij genoemd in 'Haagse Portret
ten'. Welke boeken en films favoriet zijn,
maar vooral: welk genotmiddel zij prefere
ren. En dat levert in sommige gevallen aar
dige wetenswaardigheden over onze regio
nale volksvertegenwoordigers op.
Niet allen laten het achterste van hun tong
zien. Het uit Oegstgeest afkomstige Twee
de Kamerlid Gerritjan van Oven (PvdA)
bijvoorbeeld laat niets los over persoonlij
ke interesses. Alleen dat hij zich zorgen
maakt over 'de gevolgen van de Europese
ontwikkelingen voor de parlementaire
controle."
En van het Leidse WD-kamerlid Philippe
Brood wordt gefluisterd dat hij 'een nieu
we Henk Vonhoff is omdat hij, evenals de
oud-staatssecretaris van cultuur en oud-
commissaris van de koningin in Gronin
gen, een groot liefhebber is van 'het soort
debatteren waarbij bij voorkeur een beetje
moet worden overdreven: het leidt zelden
tot overeenstemming, maar de amuse
mentswaarde voor de toehoorders is
groot'. Verder komen we slechts te weten
dat Brood ooit manager was van 'een fast-
foodbedrijf.
Nee, dan laat onze Wassenaarse ex-minis
ter en huidig WD-fractievoorzitter Hans
Dijkstal meer persoonlijks weten. Zijn ge
notmiddel: geen drank, maar de zon. Fa
voriete boek: 'Moord in Toscane' van Hé-
lène Nolthenius. En een al even ongecom
pliceerde film: 'Robin Hood: Prince of
thieves'. Dijkstal heeft zijn studie rechten
niet afgemaakt. Zie je wel dat je geen titel
nodig hebt om 'iets' te worden.
Leiden levert twee D66'ers aan de kamer-
banken af: Thom de Graaf en Jan Hoeke-
ma. Zij geven als favoriete genotmiddel
respectievelijk een biertje en Italiaanse
dessertwijn op. Ze ogen sympathiek in het
boek, waar nogal wat barse koppen je aan
staren. Aardig: temidden van tal van (in
ternationale bestuurslidmaatschappen
staat dat Hoekema bestuurslid is van de
'Stichting tot behoud van bioscoop Tria
non' in ons aller Leiden.
Grote onbekende in het naslagwerk is
Kees van der Staaij uit Benthuizen. Nota
bene voor de SGP. De nog maar dertig jaar
jonge Van der Staaij kwam op de valreep
na een hertelling in de kamer. En zijn favo
riete drankje, heel keurig: koffie.
Aardige wetenswaardigheid is ook dat het
aantal verkregen stemmen bij de laatste
verkiezingen. Hans Dijkstal kreeg er maar
liefst 93.142. Van der Staaij moest het met
2250 stemmen doen. We vermoeden dat
het merendeel daarvan uit zijn woonplaats
afkomstig is.
Er blijkt nog slechts een handjevol Tweede
Kamerleden in deze regio te wonen. (Mi
nisters waarschijnlijk des te meer, maar
hun privé-adressen wordt niet genoemd).
Wel hebben er veel volksvertegenwoordi
gers in Leiden gestudeerd: welgeteld 21
Kamerleden. En onder staatssecretarissen
en ministers ligt het percentage dat be
kend is met Leiden als studiestad nog ho
ger. De staatssecretarissen Job Cohen (dis
sertatie), Gijs de Vries (politieke weten
schappen), Monique de Vries (Italiaanse
taal- en letterkunde) en Willem Vermeend
(dissertatie). Minister Eveline Herfkens
zwalkte destijds jarenlang in de Sleutelstad
rond vanwege haar rechtenstudie. Zou ze
nog wel eens aan ons terugdenken?
(Haagse Portretten, door Toof Brader en
Marja Vuijsje, uitgeverij Jan Mets 1999)
ruim duizend gasten - mits
knellende schoenen het toela
ten - elkaar onbekommerd
kunnen begluren. Nee, de
Oostenrijkse ambassade en de
Stichting 'Osterreich-Kultur en
Wirtschaft' hebben kosten
noch moeite gespaard om dit
stukje traditie na te bootsen
uit romantischer
tijden waarin
(doorgaans adellij
ke) ouders hun
dochters aan de
buitenwereld pre
senteerden, in de
hoop een goede
partij aan de haak
te slaan.
Op de lijst debu
tanten klinkende
Hollandse namen
als Van Harinxma
thoe Slooten, De
Monchy en Van
Hövell tot Wester
vlier. Gelukkig blij
ken sommige de
butanten ook ge
woon plat Leids te
praten.
Daar tussendoor
duikt de onvervals
te Bollenstreek-
naam Romeyn op.
De 17-jarige doch
ter van Bas Ro
meyn, 'die andere
makelaar uit Lisse',
blijkt een nuchtere
meid, maar wel één met 'ge
voel voor traditie'. Gert-Jan
Droge pikt de landelijk aan de
weg timmerende makelaar er
direct uit voor zijn 'Glamour
land'.
Bas Romeyn: „Een hele toe
stand hoor, dit gebeuren! Bij
na een half jaar lang moest
Gert-Jan Dröge maakt tijdens het debutantenbal opnamen voor zijn programma Glamourland.
Emma wekelijks die danspas
sen repeteren. Dan rijd je als
ouders dus telkens heen en
weer naar Den Haag. Boffen
wij nog dat we in de buurt wo
nen, je zult maar uit het oos
ten van het land moeten ko
men!"
En passant vertelt de 55-jarige
Lissenaar dat de plannen voor
de bouw van een stripstad in
Rotterdam even in de ijskast
zijn gezet. In een groot pak
huis moesten de stripfiguren
tot leven worden gebracht,
maar: „Animator Han Peekei
ging failliet, dus maken we
even pas op de plaats. Wel
hebben we de rechten van de
strip De Generaal gekocht, om
daar eventueel een tekenfilm
van te maken." Intussen
schuifelt ex-minister Winnie
Sorgdrager, opgewekt la
chend, voorbij.
Is het in de grote Pické-zaal al
les wals wat de klok slaat, in de
Keizer-zaal gaat het er wat
swingender aan toe met het
orkest van de Leidse Aukelien
van Hoytema. In het dagelijks
leven is zij als hoofd radio 4
van de TROS zowel producen-
te en presentatrice van radio-
en tv-programma's waarin
klassieke muziek centraal
staat. Nu zingt ze funk, jazz,
alles dwars door elkaar heen.
„Dit is voor mij een uitlaat
klep. Van deze avond geniet ik:
je ziet vogels van diverse plui
mage en het is lang niet meer
zo'n stijf gebeuren als vroe
ger."
Onder haar publiek de eige
naar van een ijzerwaren-han
del in Oegstgeest, Harry Dul-
laert. Wat doet deze nuchtere
middenstander in het weelde
rige Huis ter Duin? „Ik kom al
jaren op het Weense bal om
dat een Oostenrijkse vriend
me altijd meesleept. Persoon
lijk vond ik het vroeger in de
Stadsgehoorzaal wat knusser,
want dan kon je het hele ge
beuren vanaf de balkons zo
FOTO MARK LAMERS
mooi gadeslaan.Maar ik ver
maak me prima, al maak ik het
niet te laat: morgenochtend
moet ik weer gewoon aan het
werk."
Ook Luuk de Jong, directeur
van het ruim honderdjarige
Leidse ambulance- trouw-
rouwbedrijf, heeft het reuze
naar zijn zin, maar: niet tot in
de te kleine uurtjes. „Ik geniet
van de sfeer - mensen kijken
blijft een leuke bezigheid.
Maar ook op zaterdag ver
wachten mijn mensen dat ik
op de zaak langs kom. Je bent
een continubedrijf of je bent
het niet."
Kostuums Minerva opnieuw geshowd
Wat hebben twee ogen
schijnlijk uitersten als stu
dentenvereniging Minerva en
de 'volkse' Lakenfeesten nou
met elkaar te maken? Kijk, en
dat is dan weer het aardige aan
Leiden: dat zulke verschillende
wereldjes elkaar vinden. In dit
geval in het Leidse restaurant
Brasserie Heer van Rijn, tij
dens de opening van een ex
positie van de Leidse kunste
nares Wanda van Dijk.
Wendela Hubrecht, 'commis
saris extern lustrumcommis
sie' van studentenvereniging
Minerva, borrelde er met de
Leidse regelneef Aad van der
Luit en Hugo Weiland, voor
zitter van de Leidse Lakenfees
ten. Gezamenlijk hebben ze
inmiddels een leuk plan uitge
broed. „Van 1825 tot 1915 ken
de Leiden onder de titel 'Mas
kerade' overdadige verkleed
partijen, optochten waarin de
meest schitterende kostuums
met een bepaald thema uit de
vaderlandse geschiedenis wer
den vertoond. Wij willen die
optochten weer onder de aan
dacht van de Leidenaren bren
gen", vertellen ze enthousiast.
„Op zolder bij Minerva heb
ben we er een aantal gevon
den", vervolgt het drietal. „Bo-
Aad van der Luit, Loes Münninghoff, Wendela Hubrecht en Hugo Weiland hebben elkaar gevonden in
een nieuw initiatief: 'Maskerade'.
vendien zijn er oude films van
die optochten door de Bree-
straat boven water gekomen
bij het Nederlands Filminsti
tuut. Dat alles gaan we van 25
juni tot 30 augustus tentoon
stellen in de Hooglandse kerk
en de universiteits-bibliotheek.
Dat thema 'Maskerade' combi
neren we met de Rembrandt-
Schilderwedstrijd van deze
zomer."
Wendela Hubrecht geeft het
studentenbolwerk Minerva
weer een 'gezicht'. Ze stort
zich in de Leidse 'scene', kent
FOTO DICK HOGEWONINC
inmiddels de kopstukken. En
de studie? Die pakt ze volgend
jaar wel weer op.
Uiteraard is ze een vurig pleit
bezorger van 'haar' club: „Het
gaat best goed! Je merkt dat
zo'n komend lustrum - het
37ste! - verbroedert, de leden
van Minerva gaan ervoor. Zo'n
250 studenten zijn er voor in
touw."
Hugo Weiland is voorzitter
van de Leidse Lakenfeesten en
bij velen nog bekend als direc
teur van de voormalige Slaven
burg Bank, of als voorzitter van
K&O. Ooit stond hij aan de
wieg van het Oostenrijkse bal,
waarover we elders in deze ru
briek verslag doen. Weiland
vindt het heerlijk om weer ac
tief te zijn in 'het Leidse'.
En wie schuifelt er eveneens
bij Heer van Rijn naar binnen:
de in Oegstgeest welbekende
Loes Münninghoff, voorzitter
van winkelcentrum de Lange
Voort. We mogen een dame
niet naar haar leeftijd vragen,
maar de pensioengerechtigde
leeftijd ligt ook al weer ruim
tien jaar achter haar. Wat zij in
Leiden doet? „Ik werk bij de
Lakenfeesten; doe al jaren de
kunstmarkten. Ik ben nu een
maal graag bezig. Bij de Lange
Voort zit ik nu een jaar of 25 -
je weet hoe die dingen gaan, er
was nooit iemand anders. En
het winkelcentrum was altijd
mijn zorgenkind. Maar bin
nenkort treed ik af als voorzit
ter, het is hoog tijd dat de jon
gere garde de fakkel over
neemt."
Restaurant In den Houtkamp
Van Diepingenlaan 2
Leiderdorp
Tel.: 071-5417315
Keuken: klassiek
Bediening: uitstekend
Umbr«—S'boerderii,
Amb'a?,"s^aliteit:goed
tafels met roze tafellinnen, rechte
houten stoelen waarvan de zitting
met stevige gobelin-stof is overtrok
ken en op de vloer rode plavuizen.
Verder zien we veel houten meubels
en ouderwetse lampen die op olie
lampen lijken.
Het restaurant dat wordt aanbevolen
door de ANWB heeft ook een terras
en een tuin, maar daar zien we niet
veel van op deze winterse avond.
Wel staan er fraaie leilindes bij de in
gang, ranke silhouetten verlicht door
een schijnwerper.
In den Houtkamp voert een klassie
ke kaart, zien we als we aan ons ape
ritief zitten - een glas witte wijn
(6,25) en een jonge jenever (4,50). De
'op huid gemarineerde mul' en de
'Carpaccio van kalfsmuis' intrigeren
ons. De ober vertelt dat er ook een
speciaal dagmenu is van vijf gangen
(79,50). Dit bestaat vandaag uit een
voorgerecht van rauwe vis, tomaten
bouillon, spoom, struisvogelbief
stukjes en een nagerecht van zoetig
heden van het huis. Het dagmenu is
ook in een versie van drie gangen
(zonder bouillon en spoom) verkrijg
baar (59,50). Het lijkt mijn tafelge
noot wel wat. „Ik heb nog nooit
struisvogel gegeten: dit is mijn
kans."
Het restaurant biedt daarnaast een
viergangen maandmenu (42,50) dat
bestaat uit rauwe zalm, runderbouil
lon met kaassoesjes, sailvis en rum-
ijs. De sailvis lijkt me spannend, dus
ook voor mij is de keus makkelijk.
De ober is bovendien enthousiast
over deze reuzevis die hij zelfs even
komt laten zien. Mijn gezelschap is
geen fan van witte wijn, dus we vra
gen onze ober om een advies voor
rood die ook bij mijn sailvis past. Hij
raad een lichte Bourgogne aan
(1996) die uit de kelder moet komen.
Daarom is een waarschuwing op zijn
plaats. „De wijn is wat aan de koude
kant", zegt hij. „Maar ja, ik kan in de
kelder bezwaarlijk een straalkachel
plaatsen."
We vinden het wel meevallen met de
temperatuur van de wijn. Hij smaakt
best en is licht genoeg voor vis. We
krijgen er zelfs een sneetje wit brood
bij om nóg beter te kunnen proeven.
We zijn het erover eens: op de bedie
ning is vanavond niks aan te mer
ken. En het eten? De voorgerechten,
voor mijn tafelgenoot een palet van
rauwe vis, gerookte paling, zalm,
Hollandse garnaaltjes en vismousse,
en voor mij alleen de rauwe zalm -
beide gerechten geserveerd op een
bedje van sla - smaken goed. Er
komt een warm broodje met room
boter bij. Het enige dat we hiertegen
in kunnen brengen is een gebrek aan
creativiteit.
Datzelfde geldt dan ook voor de
krachtige runderbouillon met kaas
soesjes. Lekker wederom, maar recht
voor zijn raap. *Van het huis' krijgen
we tussendoor nog een bolletje
mandarijn-sorbetijs met een vleugje
champagne. Mijn gast is zeer te
spreken over zijn hoofdgerecht: bief
stukjes van struisvogel met romige
pepersaus. De vogel overtreft zijn
verwachtingen. „Mals als biefstuk
maar toch anders met die wild-
smaak." Mijn sailvis - geen 150 kilo
op mijn bord gelukkig - is ook een
verrassing. Delicaat maar toch ste
vig. Alleen ben ik niet zo'n fan van
de boterige witte saus erbij. Ik denk
dat een pittige rode saus deze Caïri-
bische joekel beter tot zijn recht had
laten komen.
De groenten en gebakken aardap
peltjes erbij zijn lekker. Het toetje is
gelukkig bescheiden, we zitten in
middels aardig vol, en tevreden lepe
len we van ons ijs. Het palet van na
gerechten betekent voor mijn tafel
genoot ook nog een stukje appeltaart
en chocolademousse. Alles naai' te
vredenheid.
De ober constateert zelf een foutje
op onze rekening: de alcoholische
consumpties van gasten aan de bar
zijn bij ons bijgeschreven. Hij komt
het nog eens navragen en corrigeert
dan eigenhandig rekening. We zijn
181,75 gulden kwijt voor een degelij
ke, klassieke maaltijd, inclusief een
fles wijn, en dat vinden wij niet veel.
TEKST STELLA CARSON
FOTO HENK BOUWMAN
