Met de blijde boodschap de wereld in
Niet vermoeien met promotiepraatjes over het geloof
Kerk Samenleving
ZATERDAG 6 FEBRUARI 1999
REDACTIE DICK VAN DER PLAS. O
AMERSFOORT
Onlangs is Hans Rietkerk (30) uit Amersfoort afge
reisd voor zijn eerste 'zendingsbaan'. Zelf kan hij
zich in die term niet goed vinden. „Ik ga werken in
Albanië voor Medair, een hulporganisatie op chris
telijke basis. Ik noem dat geen zending. Ze sturen
mensen naar gebieden die zijn getroffen door na
tuurrampen of waar hongersnood is. Een soort Art
sen zonder Grenzen.
Zijn baan als projectmanager heeft Rietkerk er
voor opgegeven. „Na 4,5 jaar werken dacht ik: 'Als
ik nu niet ga, komt het er niet meer van'. Drie jaar
geleden was ik op het jaarlijkse jongerenzendings-
congres Mission. Medair, waar ik nu voor ga wer
ken, sprak me erg aan omdat die mensen professio
neel werken, met goede spullen. Sindsdien is het
blijven kriebelen."
Meer dan alleen 'leuk commercieel bezig zijn' en
meer dan alleen zijn brood verdienen, dat is waar
voor Rietkerk naar Albanië gaat. „En ik wil mijn ge
loof eens op een andere manier uitdragen dan door
alleen op zondag naar de kerk te gaan." Maar als hij
straks kachels en kleding uitdeelt onder gevluchte
gezinnen zal hij ze niet vermoeien met promotie
praatjes over zijn geloof. „Ik draag mijn overtuiging
uit door betrokkenheid te tonen, door te vragen hoe
het met iemand gaat. En alleen als iemand me er
naar vraagt, zal ik over mijn geloof vertellen."
Rietkerk ontvangt van Medair een onkostenver
goeding, en krijgt huisvesting en onderdak. Zijn tic
ket moet hij wel zelf betalen. Als vrienden en kenis-
sen hem willen sponsoren slaat hij dat niet af: wat
overblijft, gaat naar Medair.
Voordat hij eerst voor drie maanden naar Albanië
mocht, heeft hij een intensief 10-daags seminar ge
daan. „Ze willen weten wat voor vlees ze in de kuip
hebben. Of je een stabiel persoon bent. Zo niet. dan
word je niet gevraagd." Als beide partijen na afloop
tevreden zijn over de eerste drie maanden, denkt
Rietveld er nog een half jaar aan vast te plakken, om
daarna in Nederland weer gewoon aan de slag te
gaan.
Ook Cobie en René Steenhoek uit de Hoeksche
Waard gaven tien jaar geleden hun banen op. Hij
was computerprogrammeur, zij verpleegkundige.
Ze vroegen kerk, vrienden en kennissen hen te
steunen en gingen naar Malawi, in Afrika. Hij gaf
wiskundeles op een middelbare school en samen
met een ander echtpaar hielden ze zich bezig met
evangelisatie. Dat hield in: muziek- en filmavonden
organiseren voor de schooljeugd en proberen hen
te interesseren voor bijbelstudie. „We wilden men
sen helpen die het minder hebben maar we zoch
ten ook avontuur, wilden iets anders."
Van de donaties die ze ontvingen, konden ze
rondkomen. Cobie: „We konden er zelfs de interna
tionale school voor onze kinderen van betalen, en
dat kost 1500 gulden per maand. René en ik zijn al
lebei van boerenafkomst. Dat heeft ons erg gehol
pen toen we de eerste vijfjaar in Malawi onder zeer
eenvoudige omstandigheden op het platteland
woonden. Wij misten de rijkdom niet. Het was ab
soluut geen opgave."
Het is zó goed bevallen, dat het gezin onlangs
voor een periode van drie jaar naar Botswana is
vertrokken. Daar zullen ze zich uitsluitend met
evangelisatie bezig houden. „Het doel daar
christenen te maken", zegt Steenhoek, „ervoc
gen dat mensen inhoud aan hun leven kunni
ven door immoraliteit uit hun leven te banner
leven voor hun gezin, voor de medemens en C
Maar Cobie Steenhoek is ook tevreden m
goed gesprek dat ze voert met iemand die z'i
blemen bij haar kwijt wil. Mensen bekeren
langrijk, maar mensen helpen staat voorop."
Dat mensen in ontwikkelingslanden miss
meer behoefte hebben aan voldoende voedi
acceptabele levensomstandigheden voor zi
hun spirituele leven toekomen, kan Steenhoe
helemaal beamen. „Natuurlijk is ontwikkeling
nodig. Maar in Botswana gaan we met univers
studenten werken. Dat zijn mensen die ree
middelen van bestaan hebben."
Leidsch Dagblad
Foto uit de archieven
Foto's in deze rubriek kunnen worden nabesteld door binnen veertien dagen na plaatsing een ingevulde cheque
(geen overschrijvingskaart) ter waarde van vijf gulden (voor een exemplaar van 13 bij 18 in zwart wit) op te stu
ren naar het Leidsch Dagblad, t.a v. Leidsch Dagblad Archieven, Postbus 54, 2300 AB Leiden of door contante
betaling aan de balie van het Leidsch Dagblad aan de Rooseveltstraat 82. U ontvang de foto binnen drie weken.
ANNO 1899
ANNO 1974
Maandag 6 Februari
KATWIJK OP 31 December jl. waren in de gemeen
te 87 hondekarren. Het aantal inrichtingen, waar
krachtens vergunning sterke drank werd verkocht,
was 19.
KATWIJK Deze week zijn weder een 5-tal bommen
ter kantvisscherij vertrokken, zonder echter zoowel
als een paar die reeds de vorige week vertrokken, te
rug te zijn gekomen; volgende week zullen weder ve
len naar genoemde visscherij afvaren.
GEMENGD NIEUWS Een vergeten gevangene. De
gemeente-veldwachter van het dorpje Oettingen
sloot Maandag een zieken landlooper in het ge
meentelijk cachot op. Uit nalatigheid, of verstrooid
heid, of om wat voor reden ook, vergat de politiedie
naar tot Woensdag naar zijn arrestant om te kijken.
Toen hij dat cachot binnentrad, vond hij de gevan
gene dood op het stroo liggen. Men heeft nog een
onderzoek ingesteld of de ongelukkige van honger of
van koude gestorven was, doch afgescheiden van de
resultaten van het onderzoek is het te hopen, dat de
schuldige zijn welverdiende straf niet zal ontgaan.
BODEGRAVEN De kans om op hun ouden dag op
het jaagpad te loopen, het ongelukkig lot van zoo
veel paarden, wordt hoe langer hoe minder. Stoom
machines en petroleummotoren maken de jaagpaar-
den overbodig. In de vorige maand zijn hier weder
motorpakschuitdiensten ingevoerd, één van den
heer Nagtegaal, die een geregelde dienst van hier op
Amsterdam en de Zaanstreek onderhoudt, en één
van den heer Van Aalst, van Bodegraven op Gouda
en Leiden, tot vervoer van goederen en vee.
Woensdag 6 februari
LEIDEN ,,Als ze jarig zijn, roepen ze me al",
zegt Bart van Duuren, die maar liefst 45 jaar
lang het Leidsch Dagblad heeft rondgebracht.
Morgen houdt-ie er mee op; hij heeft iets in zijn
rug en bovendien mag je als Je 65 bent er wel
eens een punt achter zetten, vindt Van Duuren.
,,Weet je wat leuk is? Ik ben over anderhalve
maand ook 45 jaar op het venduhuis werkzaam.
Daar word ik ook gepensioneerd, 't Is wat hè?"
Dertig jaar heeft Van Duuren in De Kooi "gelo
pen". Van kwart over vier tot kwart over vijf, zon
der ophouden.
Hij vindt het een „geweldige hobby", kent al
le klanten en brengt er geregeld weer nieuwe
aan. „Veertien dagen geleden nog 8. Oh, het
zijn er ondertussen honderden. Niet meer te tel
len".
ledereen kende Van Duuren? „Ja nou! Jongen
ik heb bruiloften meegemaakt. Ik heb zelf ook
veel op de planken gestaan vroeger; ik ben een
echte humorist". In snel tempo volgen een aan
tal grappen en grollen, die door het jonge bezor
gersvolk, dat zich die 45 jaar nauwelijks kan
voorstellen (wie wel overigens?) gretig worden
beluisterd.
Vrolijk stapt Bart op de fiets. Morgen nog en
dan is het afgelopen. Er zal wel wat gebeuren, in
De Kooi. Toen hij 40 jaar kranten rondbracht
hebben de mensen even een grote fruitmand bij
elkaar geharkt. Ze zullen er nou wel een borrel
tje bij doen. Want daar houdt-ie ook van.
Bart van Duuren,
45 jaar bezorger
van het Leidsch
Dagblad, gaat
morgen met pen
sioen.
FOTO ARCHIEF
LEIDSCH DAGBLAD
L O F O
LEIDSCH DAGBLAD
(Opgericht 1 maart 1860)
W. F
REDACTIE
F. Blok, chef eindredactie algemeen
T. Brouwer de Koning, chef redactie Rijn- en
Veenstreek
D.C. van der Plas, chef eindredactie regio
J Rijsdam, chef redactie nieuwsdienst/kunst
W Spierdijk, chef sportredactie
E. Straatsma, chef redactie Regio Leiden
R I.M van der Veer, chef redactie
Duin-en Bollenstreek
W.F Wegman, chef redactie Leiden
071
ABONNEMENTEN
bij vooruitbetaling:
per maand (acceptgiro)
per kwartaal (acceptgiro)
per half jaar (acceptgiro)
per jaar (acceptgiro)
Abonnees die ons een machtiging ven
het automatisch afschrijven van het
abonnements- geld, ontvangen 1,-1
betaling.
VERZENDING PER POST
Voor abonnementen die per post (biru
worden verzonden geldt een toeslag»
aan portokosten per verschijndag.
LEIDSCH DAGBLAD OP CASSET1
Voor mensen die moeilijk lezen, sle
hebben of blind zijn (of een andere
leeshandicap hebben), is een
van het regionale nieuws uit het Le
Dagblad op geluidscassette beschik
informatie 0486-486486
(Centrum voor Gesproken Lectuur.!
ONGEVALLENDIENST
Rijnland Ziekenhuis, vestiging St. Elisabeth: 24 u. per dag.
Diaconessenhuis: maandag t/m vrijdag 08.00-17.00 u. (uitgezonderd
feestdagen).
Leids Universitair Medisch Centrum: 24 u. per dag.
Rijnland Ziekenhuis, vestiging Rijnoord: geen ongevallendienst.
INLICHTINGEN BEZOEKUREN ZIEKENHUIZEN
Diaconessenhuis: tel. 071-5178178.
Rijnland Ziekenhuis, vestiging Elisabeth: tel. 071-5454545.
Rijnland Ziekenhuis, vestiging Rijnoord: tel. 0172-463131.
Leids Universitair Medisch Centrum: tel. 071-5269111.
Zending is in, zegt Eliza Slager, van de Evangeli
sche zendingsalliantie in Utrecht, de overkoepe
lende organisatie van zo'n zestig zendingsorganisa
ties. Slager zoekt de oorzaak in het steeds grotere
aanbod van korte vacatures, van één tot vier jaar.
Vooral jongeren vinden dat een aantrekkelijke perio
de. Bovendien, zo meent Slager, zien mensen de we
reld steeds meer als een klein dorp. De stap om ver
buiten Nederland te gaan werken, wordt daardoor
gemakkelijker gezet.
Bij zending moet je niet meer denken aan eenzame
westerlingen die gewapend met tropenhelm en bij
bel de bush intrekken op zoek naar te bekeren 'in
boorlingen'. „Zendingswerk is tegenwoordig nauw
verbonden met ontwikkelingshulp, zowel structureel
als in geval van nood. Het doel is mensen helpen
met woord en daad, vanuit een christelijke overtui
ging."
Zieltjes winnen' is niet meer het ultieme doel van
zending. „Natuurlijk zijn we blij als mensen door
hun kennismaking met zendelingen, met hun werk
en hun boodschap ervoor kiezen christen te worden,
maar dat moet uit henzelf komen. Dat kun je ze niet
opleggen. Een zendeling wordt beoordeeld op het
werk dat-ie doet en niet op het aantal mensen dat hij
bekeert."
Huis en haard opgeven en afzien van een gegaran
deerd inkomen, zijn niet de enige eisen die aan zen
delingen worden gesteld. Ze moeten ook geschikt
worden bevonden; de eisen daarvoor zijn streng.
Een hoge opleiding is niet zaligmakend: er worden
academici uitgezonden maar ook timmerlieden en
electriciens. Volgens Slager is het vooral van belang
dat mensen stevig in hun schoenen staan, dat ze
flexibel zijn en dat ze over goede sociale vaardighe
den beschikken. Verder moeten zendelingen in spe
ervan overtuigd zijn dat God hen tot het zendings
werk heeft geroepen.
Mensen die zendeling willen worden, kunnen reage
ren op duizenden vacaturemeldingen uit de hele
wereld. Zendelingen bevinden zich in 103 landen.
De grootste Nederlandse vertegenwoordigingen zit
ten in Israël, Albanië, Brazilië, Suriname en Thai
land. „De mogelijkheden zijn onbeperkt, er zijn al
tijd veel meer plaatsen dan mensen." Toch schat
Slager dat de helft van de sollicitanten de selectie
procedures niet doorkomt.
Wie wèl eenmaal is goedgekeurd kan niet meteen de
koffers pakken. Eerst is er een jaar van voorberei
ding, variërend van bijbelstudie tot een praktijkstage
in het buitenland. De aspirant-zendeling moet ook
sponsors zoeken. Meestal zijn dat vrienden en ken
nissen en een of meerdere kerken. Het idee is name
lijk dat zendelingen moeten vertrouwen op Gods
hulp.
De meeste zendelingen komen terecht in een be
staand netwerk van collega's, kerken en lokale men
sen. Slechts een enkeling vervult een pioniersfunctie,
en moet alles zelf op poten zetten. Ook woonruimte
is vaak niet voorhanden. Zo moesten vrienden van
Slager in de Filipijnse wildernis zelf een hutje bou
wen.
Hoewel zendelingen dus geen salaris ontvangen zijn
er wel degelijk regels aan hun werk verbonden. Zo
De kerken lopen leeg, maar zendingswerk is populair. Vijftig echtparen en tachtig 'losse'
zendingswerkers heten het afgelopen jaar alles achter om ergens ver weg het evangelie uit te dragen.
krijgen ze slechts één keer per contract, meestal drie
of vier jaar, toestemming om Nederland te bezoe
ken.
Een op de zes zendelingen keert voortijdig terug
naar huis, hun contract is dan nog niet afgelopen. In
veel gevallen heeft dat te maken met problemen in
het gezin, ziekte bijvoorbeeld. Maar het komt ook
voor dat een gezin niet kan wennen en dat de kinde
ren heimwee krijgen. Meningsverschillen met ande
re zendelingen zijn soms ook oorzaak van vertrek.
De stijgende belangstelling voor zending beperkt
zich tot de evangelische kerken, waar altijd al het
grootste percentage zendelingen vandaan kwam.
„Zij zoeken bewust naar nieuwe gebieden, waar de
kerk nog geen voet aan de grond heeft", zegt alge
meen secretaris G. van Butselaar van de Nederland
se Zendingsraad in Amsterdam.
Bij de zogenoemde gevestigde kerken neemt het en
thousiasme voor zendingswerk juist af, zegt Van
Butselaar. „Dat komt doordat zij vooral samenwer
ken met kerken in het land zelf. Die hebben daar
hun eigen gekwalificeerde personeel. In plaats van
mensen uit te zenden worden er nu veel meer pro
jecten gesteund die zijn opgezet door lokale men
sen."
Ook bij de katholieke evenknie van zending, de mis
sie, worden niet langer lukraak mensen naar het bui
tenland gestuurd. Volgens fondswerver en hoofd pu
bliciteit Jan de Paus van het Centraal Missie Com
missariaat is de katholieke kerk al eind jaren 50 afge
stapt van het idee dat mensen tot in de verste uit
hoeken van de wereld tot het katholicisme moeten
worden bekeerd. „We willen nu mensen zoveel mo
gelijk in hun eigen waarde laten, ook in hun
geloofswaarde. Missie in traditionele zin is dj
voor ons een gepasseerd station."
Wel zijn er nog zo'n tweeduizend missionaris
wel 'traditionele religieuzen' zoals De Paus z(
noemt. Dat zijn mensen die zich voor het levi
de missie verbinden, zoals de zuster die vanu
geloofsovertuiging al jaren in de sloppenwijk
Bangkok werkt. „Ze heeft daar geen christen i
heen, en heeft ook niemand bekeerd. Ze is dj
sluitend om mensen te helpen."
Duizenden jo
ren meldden
tijdens de jaa
seling nog aa
een opdracht
zending tijdei
Mission 99, e
temationaal 2
dingscongres
FOTC
