3kano liet miljoenen huilen van geluk
Super Bowl draait
steeds meer om
geld en show
i)PORT
Eeuwlij st (1)
IRDAG 30 JANUARI 1999
J) WILLEM SPIERDIJK, 071-5356464, PLV.-CHEF JANET VAN DIJK, 071-5356463
Leei
opge-
n groep:
I, Marok
mst zull
npaden
organis
onds Rf
chaats-
jaar
s Groen
schiede
ordt eri
Coaches kunnen elkaar niet luchten of zien
Achter Super Bowl 33 gaat het verhaal schuil van twee
hoofdcoaches, die elkaar intens haten. Dan Reeves, coach van
de Atlanta Falcons en Mike Shanahan van de Denver Broncos.
Reeves was ooit hoofdcoach in Denver, bereikte drie keer met
de ploeg de Super Bowl, de jaarlijkse finale van het American
football. Even vaak werd zijn team van het veld geveegd. Reeves
begon te vermoeden dat zijn assisten en quaterback aan zijn
stoelpoten zaagden. Hij ontsloeg zijn assistent, werd vier jaar
geleden ontslagen en vervolgens opgevolgd door diezelfde
assistent. Zijn naam? Inderdaad, Mike Shanahan.
tentoor
2' tot er
bezoe
ar vade
n belar
ows
eren
;te vin
:elfde
succes
L2 in
J
hij
Vorig jaar wonnen de Broncos de Super
Bowl. Reeves zou die zondag hebben er
varen als een van de naarste dagen van zijn
leven. Shanahan en quaterback Johan El-
way zeiden op hun beurt dat de Broncos
nooit de hoofdprijs zouden hebben gewon
nen als Reeves nog de leiding in Denver
had gehad.
Die geschiedenis reisde mee naar Miami,
het decor van Super Bowl 33. Denver is fa
voriet, maar een verrassing wordt zeker niet
uitgesloten. Het is toch al opzienbarend dat
Atlanta in de Super Bowl staat. De club
heeft lang de traditie hoog gehouden van
de slechtste uit de National Football Lea
gue. Totdat twee jaar terug Reeves naar de
Falcons kwam. De huismusjes van weleer
worden nu liefkozend Dirty Birds genoemd.
Leuk, die rivaliteit. De vraag is alleen in
hoeverre het op Super Bowl Sunday nog
om de wedstrijd draait. In het grote gekken
huis overvleugelen geld en show de sport
zelf steeds meer. In Amerika komt daar ook
steeds meer kritiek op. In het American
football gaan bedragen om, waar wereld
wijde organisaties als IOC of FIFA jaloers op
kunnen zijn. Voor de tv-rechten sloten vier
grote netwerken vorig jaar een gezamenlijk
contract af ter waarde van 17,6 miljard dol
lar voor acht seizoenen. Voor dertig secon
de reclametijd moet morgen dan ook 1,5
miljoen dollar worden betaald.
Mocht de wedstrijd zelf niets te bieden
hebben, dan zijn daar altijd nog Cher, Glo
ria Estefan en Stevie Wonder. De eerste
zingt voor de wedstrijd het volkslied, Este
fan en Wonder verzorgen de al even tradi
tionele pauzeshow.
Fox Sports, eigendom van mediatycoon
Rupert Murdoch, zendt zondagnacht de
wedstrijd uit, te ontvangen in 180 landen.
Rupert rekent op zo'n 800 miljoen kijkers.
USA Today bracht deze week het triviale
bericht, dat tv-kijkers in de VS tijdens de
vorige Super Bowl ruim vijf miljoen kilo
chips nuttigden. Goede tweede was de tor
tilla (zo'n vier miljoen kilo), gevolgd door
pretzels (twee), popcorn (1,5) en pinda's
(ruim één).
Meer cijfers. Ruim 3000 verslaggevers wa
ren afgekomen op de spelers tijdens de ge
bruikelijke mediadag. Beetje dringen dus.
Weemoedig herinnerde CNN aan de Super
Bowls van pakweg 25 jaar terug, toen ver
slaggevers voor een interview met zelfs de
grootste sterren nog gewoon aan de rand
van het zwembad afspraken.
Maar dat was ook de tijd van de eerste
Super Bowls toen stadions niet eens uitver-
Een grote vlag wordt opgehangen in het Pro Player Stadium in Miami, morgennacht toneel van de 33ste Super Bowl. foto reuters
kocht waren. De NFL maakte zich destijds komen. Maar het Pro Player Stadium van Sharpe van de Broncos deze week: ,,Nou ja,
zelfs zorgen of de duurste kaartjes van 12 Miami is wel tot de laatste plaats uitver- de fans van de Falcons hebben 17.500
dollar niet wat aan de hoge kant waren. Nu kocht. kaartjes, die van de Bröncos ook. En die
zijn de goedkoopste tickets 350 dollar, op Op de vraag voor wie dat publiek morgen overgebleven 40.000 mensen drinken weer
de zwarte markt kan er zo een nul achter het hardst zal schreeuwen, zei Shannon zoveel, dat het ze een zorg zal zijn."
Japans idool wil bij Ajax aan de slag
i het
and ei
voortg
ng me
va
d, len
ijvingi
te
n dooi
nam
3 Tij-
issach
iaar
mrdi
niet
voeld
ik ste
?r ooi
'oi
biefi
Hij had de primeur
op 16 november
1997 in Johor Bahru,
een havenstad in
Maleisië. Met een
'gouden doelpunt'
zette Masayuki
Okano Japan voor
het eerst op de
voetbalkaart.
Dankzij de
historische voltreffer
tegen Iran acteerde
Japan vorig jaar
zomer in Frankrijk
op het WK. Nu is
Okano in
Amsterdam in de
hoop dat Ajax voor
hem een plaats
inruimt in de
selectie.
Een zachte winteravond. Op een steenworp afstand
van de Arena werkt Masayuki Okano aan zijn toe
komst op het trainingscomplex van Ajax. De 26-jarige
Japanse international is in Nederland in een poging
zijn voetbalcarrière een nieuwe dimensie te geven. Bij
Ajax, de club die hij als televisie kijkende scholier leer
de kennen. „Sinds die tijd heb ik in Europa, en speciaal
bij Ajax, willen spelen. Ik houd van het Europese voet
bal, van de simpele manier van spelen en de snelheid
naar het doel."
In de Arena zou Okano liever vandaag dan morgen
de eerste Japanse voetballer willen zijn. Als een stille
genieter stond hij al een keer op de grasmat, verlan
gend in de rondte kijkend. „Zelfs zonder publiek op de
tribunes raakte ik daar al opgewonden van."
Apetrots is de rechterspits van Urawa Reds dat Ajax
voor hem de deur heeft geopend. Dat hij een tijdje mag
meetrainen met de B-selectie, beschouwt het Japanse
tieneridool als een voorrecht. „Ik ben blij dat Ajax mij
deze kans heeft gegeven. Een jongensdroom is in ver
vulling gegaan. Het is ongelooflijk dat ik in dat mooie
shirt mag voetballen.
Dat shirt neemt Okano straks graag mee. Hij voelt
zich er prettig in. Maar veel liever trekt hij het in Am
sterdam nog ontelbare malen aan. „Ik wil voorlopig
niet teruggaan naar Japan." De leerling wil zo snel mo
gelijk een échte Ajacied worden. „In de grote Arena wil
ik spelen." Dolgraag in het shirt met het ook in Japan
magische 'Cruyff-nummer' 14. Maar dat zegt Okano,
drager van het shirt met rugnummer 14 in het Japanse
nationale elftal, niet hardop. Dat durft hij niet. „Veer
tien is mijn geluksnummer. Maar ik ben bij Ajax niet in
de positie om het shirt met dat nummer te vragen. Dat
zou veel te zwaar op mijn schouders drukken."
Hij kan zijn geluk niet op als leergierige stagiair bij
Ajax, dat in ook in Japan bekendheid geniet om zijn ge
degen opleiding van talenten. „De omstandigheden
om te trainen zijn hier heel goed. Het trainingscomplex
dat Ajax alleen al voor de jeugd heeft, is veel beter dan
dat van Japanse profclubs."
Vader Okano kijkt door het hekwerk toe. Meelevend
met de acties van Masayuki. Ingetogen. Zoals hij dat
vroeger moet hebben gedaan in Japan, lang voordat
zijn balvaardige zoon de lieveling was van het Japanse
voetbalpubliek. Het decor is zo typisch Japans op nog
geen kilometer afstand van de Arena. Naast het trai
ningscomplex van Ajax ligt namelijk een druk bezochte
golfbaan die bij in Nederland werkzame Japanse za
kenmensen razend populair is. Het twee verdiepingen
hoge oefengebouw past precies in het Japanse straat
beeld. Vanaf de golfbaan kijken twee Japanners toe.
Maar Okano heeft daar geen oog voor. Op de voor hem
onwennige positie van linksbuiten wordt hem 45 mi
nuten speeltijd gegund in het duel Ajax 2 - AFC. Okano,
op de voet gevolgd door een tv-ploeg, probeert er het
beste van te maken. Al was het maar om zijn vader het
idee te geven dat het volgen van de voetballessen aan
de Ajax-school hem goed afgaat.
Pa moppert als zijn zoon zich te nadrukkelijk gast
van Ajax toont bij een aanval die hij met een doelpunt
had móeten afronden. Okano tikt de bal opzij. Als de
reserves van Ajax vanaf de penaltystip een scorings
kans krijgen, stapt de Japanse gastspeler niet naar vo
ren om de bal op te eisen.
Teren op zijn Golden Goal, die miljoenen Japanners
op '16 november 1997 deed huilen van geluk, wil Okano
niet. Als hem gevraagd wordt naar de waaide van het
doelpunt dat Japan toegang verschafte tot de WK, valt
hij even stil. Hij pocht niet. De goal die Masashi Na-
kayama in Frankrijk maakte tegen Jamaica, vindt hij
minstens zo belangrijk voor de ontwikkeling van de Ja
panse voetbalsport.
„Wel is het zo dat ik mede dankzij het doelpunt dat
ik tegen Iran maakte nu kan meetrainen met Ajax. Zelf
wil ik dat doelpunt vergeten. Als ik alleen tevreden was
met die Golden Goal, zou ik me als voetballer niet yer-
der kunnen ontwikkelen."
Van terugkijken word je niet wijzer, denkt hij. Op De
Toekomst loopt Okano rond met mooie toekomstplan
nen. „Ik ben blij dat Urawa Reds vrij positief is over de
ze stage. Mijn club zal er geen problemen van maken
als ik een lange tijd van Ajax mag blijven meetrainen."
Het Nederlandse meisje dat Okano een handteke
ning vraagt kent zijn achtergrond niet. Ze weet niet dat
leeftijdsgenootjes in Japan in rijen van tien staan te
dringen om een krabbel van hun ster. Zij wil haar
schoolschrift met handtekeningen van x\jax-spelers al
leen compleet hebben. Okano pakt de pen en voegt de
karakters van zijn naam aan het papier toe.
Na Hidetoshi Nakata (Perugia) is Okano de tweede
speler uit de Japanse WK-selectie die emplooi tracht te
vinden in Europa. „Op de lange termijn is het goed
voor ons voetbal. Daar kan ons niveau alleen maar ho
ger van worden. Natuurlijk was het voor mij beter ge
weest wanneer ik deze kans vijf jaar eerder had gekre
gen. Maai- omdat ik toen het initiatief zelf had moeten
nemen, als 'onbekende', was ik waarschijnlijk door
geen enkele Europese club serieus genomen."
Met zijn voetbalschoenen in de hand verlaat Okano
De Toekomst. Het gras kleeft nog aan de noppen.
Yvonne van Gennip of toch
Atje Keulen-Deelstra?
Gunda Stirnemann v/h Nie
mann v/h Kleemann of Karin
Kania v/h Enke v/h Busch?
Een Russin uit de jaren '60?
Zien we geen Amerikaanse over
het hoofd? Marianne Timmer,
waar staat die?
Dat is de vraag die vandaag ter
discussie staat. Wie is de beste
schaatsenrijdster van deze
eeuw?
Volgende week is in Hamar het
laatste WK allround van deze
eeuw, twee weken later het
laatste WK sprint. Maar daar
wachten wij niet op. Wij maken
nu reeds de balans op van een
eeuw schaatsen. Wie was deze
eeuw de beste?
De eeuwige ranglijst (de zgn.
'Adelskalenderen', die elk jaar
wordt bijgesteld aan de hand
van de best gereden 500,1500,
3000 en 5000 meter) biedt voor
ons vraagstuk geen houvast.
Op de laatst gepubliceerde 'ka
lender' schittert Atje Keulen-
Deelstra door afwezigheid (in
Atje's tijd werd de 5000 meter
niet door vrouwen gereden) en
staat Kania lager dan Barbara
de Loor.
Dat De Loor zestiende is en Ka
nia achttiende, is simpel te ver
klaren. De tijden veranderen.
Maar dat De Loor nu harder
rijdt, wil natuurlijk niet zeggen
dat De Loor beter is dan Kania
Daarom heb ik een eeuwlijst sa
mengesteld. Uitgangspunt daar
bij is dat het zwaartepun t ligt
op de Olympische Spelen. Van
Gennip is levende legende ge
worden, omdat ze drievoudig
Olympisch kampioene is, niet
vanwege haar wereldtitels (die
behaalde ze niet). Timmertje,
zelfde verhaal.
Andersom: Valentina Stenina
werd wereldkampioene in 1960,
1961 en 1966. Maar Olympisch
kampioene werd ze nimmer,
vandaar dat u denkt: Stenina
Nooit van gehoord.
Van Gennip daarentegen, ken
nen ze in Rusland wel.
Een Olympische titel is goed
voor 15 punten, zilver krijgt 5
punten, brons 2 punten.
Wereldtitels wegen wel mee,
maar minder zwaar. Een we
reldtitel is goed voor 5 punten,
de tweede plaats voor 2 punten,
derde plaats 1 punt. Eén Olym
pische titel weegt dus op tegen
drie wereldtitels.
De WK afstanden (ingevoerd in
1996) zijn voor de eeu wlijst van
geen betekenis. EKs spelen, om
concurrentievervalsing uit te
sluiten, evenmin een rol.
De Top 10 van beste schaatsen-
rijdsters deze eeuw ziet er als
volgt uit:
1. Karin Kania 130 punten.
Kania was vijf keer wereldkam
pioene allround, zes keer we
reldkampioene sprin t en drie
voudig Olympisch kampioene).
2. Lidija Skoblikova 105 pnt.
(De Russin, gymnastieklerares,
behaalde in 1960 en 1964 in to
taal zes keer Olympisch goud en
was wereldkampioene allround
in 1963 en 1964).
3. Gunda Niemann 104 pnt.
(Niemann bezit drie Olympische
en zeven wereldtitels, maar
nam, anders dan Kanianooit
deel aan sprintkampioenschap
pen. N.B.Niemann kan in Ha-
mar Skoblikova nog passeren).
4. Bonnie Blair 102 pnt.
(Het schaatszusje van Dan Jan
sen liet zich drie keer kronen tot
's werelds snelste en behaalde bij
de Spelen van 1988,1992 en
1994 vijf keer goud).
5. Andrea Schone 60 pnt.
(Twee wereldtitels. De Olympi
sche oogst van Schone, ook wel
Mitscherlich ofEhrig geheten,
mag er ook zijn: goud, brons en
vijfmaal zilver).
6. Christa Rothenburger 55 pnt.
7. Yvonne van Gennip 49 pnt.
8. Tatyana Averina en Claudia
Pechstein 45 pnt.
10. Stien Kaiser 44 pnt.
Verder nog:
13. Atje Keulen-Deelstra 34 pnt.
18. Marianne Timmer 30 pnt.
24. Carry Geijssen 21 pnt. 29.
Ans Schut 18 pnt. 32. Annie
Borckink 15 pnt. 60. Ria Visser 5
pnt. 86. Christine Aaftink 2 pnt.
107. Tonny de Jong, Haitske
Pijlman, Trijnie Rep, Lia van
Scliie en Annamarie Thomas,
allen 1 pnt.
