'Glamour belangrijk vrouwen wapen'
Gebrek aan vaart in Spelenderwijs
Cultuur Kunst
Knettergekke kunstjes van The Flying Karamazov Brothers
Schone
Schijn
Brouwer bakte zijn potten
wel heel erg bruin
Museale
status
telefoonboek
RDAG 30 JANUAR11999
chef jan rijsdam, 071 -5356444, plv. chef annet van aarsen 071 -5356443
varte tulpen uit Amsterdam
Het Lissese museum De Zwarte Tulp heeft een antieke
at uit 1799 van de Fransman P. Ie Grand cadeau gekregen,
ibeeld zijn een donkerbruine en een donkerpaarse tulp, in
vandelgangen ook wel 'zwarte tulpen' genoemd. De prent
dt omschreven als een van de mooiste gravures van bloe-
n ooit gemaakt. Het is een schenking van de Lissese ING
ik, die het voor 15.000 gulden heeft gekocht bij Sotheby's in
iterdam. Het museum is 'zeer verguld' met de gravure. ,,Het
;n hoogtepunt van onze kunstcollectie", zegt een woord-
rder.
llpen. FOTO DICKHOGEWONING
.si opvolgster Miss Saigon
rerdamPia Douwes gaat de hoofdrol spelen in de Neder-
lse versie van de musical 'Elisabeth'. Haar voornaamste te-
speler wordt Stanley Burleson. Hij neemt de rol van 'de
d' voor zijn rekening. Overigens wil producent loop van den
e nog niets bevestigen. Hij is van plan de rolverdeling van de
sical over keizerin Sissi pas volgende maand op grootse wijze
end te maken. 'Elisabeth' wordt dé opvolger van 'Miss Sai-
in het Scheveningse Circustheater. Nog voor het einde van
aar is de musical van tekstschrijver Michael Kunze en com-
ist Sylvester Levai er te zien.
Blondie, nog immer één van de beroemdste blondjes van deze tijd
Blondie is terug: de groep,
het gezicht en de stijl van
de jaren zeventig. Ruim
twintig jaar na Denisis
Deborah - Debbie - Harry
nog immer één van de be
roemdste blondjes van de
ze tijd. Als zangeres, actrice
en mode-icoon van de
weer zo in zwang geraakte
seventies heeft Harry twee
decennia later niets aan
aantrekkingskracht inge
boet. En ook de muziek
van Blondie heeft de tijd
goed weten te doorstaan.
amsterdam erik quint
Begin jaren zeventig voortgeko
men uit de punkbeweging in
New York ontwikkelde Blondie
zich tot een tijdloze popgroep
die even makkelijk stijlen als
disco, rap en reggae omarmde
als een plaatsje veroverde in de
glamourscene rond Andy War
hol en mode-ontwerper Step
hen Sprouse. Na vier keer de
Amerikaanse hiüijsten te heb
ben aangevoerd - en vijf Top
10-hits in Nederland - stopte de
groep in 1982 noodgedwongen
door een langdurige ziekte van
gitarist/componisP en Debbie's
toenmalige partner Chris Stein.
In de oorspronkelijke samen
stelling die verantwoordelijk
was voor de grote successen,
maakt de groep nu een come
back met de volgende week te
verschijnen cd 'No exit'.
Natuurlijk draait alles - nog
steeds - om Debbie Harry, Blon
die in hoogst eigen persoon,
maar voor de comeback wordt
het belang van de groep onder
streept. Begrijpelijk, want gita
rist Chris Stein, drummer Clem
Burke en organist Jimmy Destri
hebben vanaf het prille begin
bijgedragen aan het succes. Tij
dens de hoogtijdagen van Blon
die in Nederland, toen het leek
alsof ieder tienermeisje het haar
De terugkeer van Blondie komt precies op tijd gezien de huidige interesse voor de jaren zeventig met z'n glamrock, disco en punk.
liet blonderen en de 'look-a-li-
ke'-verkiezingen aan de orde
van de dag waren, heeft de
groep er even serieus over ge
dacht om New York voor Am
sterdam te verruilen. „We zoch
ten een belastingparadijs",
schatert Harry, maar de overwe
ging om naar Europa te verhui
zen had te maken met het uit
blijven van succes in Amerika.
Dat kwam pas met 'Heart of
glass' in 1979, ruim een jaar na
dat 'Denis' de Nederlandse hit
lijsten aanvoerde.
Chris Stein is nog wel geïnte
resseerd in Amsterdam en in
formeert naar de prijzen van
grachtenpanden, maar Debbie
Harry spuugt haar gal over de
hoofdstad. „Het lijkt wel of de
klok hier is teruggedraaid. De
clubs in Amsterdam moeten
steeds vroeger sluiten, er is geen
nachtieven meer. Hoe saai".
Saai? Reünies van oude pop
groepen zijn pas saai en lijken
slechts één doel te hebben: geld
verdienen aan nostalgie. Blon
die lijkt wat dat betreft in eerste
instantie geen uitzondering,
maar tijdens het optreden dat
de band eind vorig jaar in Am
sterdam gaf, klonk de groep op
vallend fris en enthousiast.
De terugkeer van Blondie
komt precies op tijd gezien de
huidige interesse voor de jaren
zeventig met z'n glamrock, dis
co en punk. „De terugkeer van
Blondie is geen retro-gedoe,
maar eerder een geschiedenis
les. En de liedjes hebben de
tand des tijds weten te door
staan", weet Clem Burke. „We
richten onze aandacht nu dan
ook vooral op Europa omdat we
daar ons eerste succes hadden.
Hoewel we later vier nummer-
één hits in Amerika hebben ge
had lijkt het alsof we in Europa
meer gewaardeerd werden.
De heren praten honderduit
over de nieuwe cd 'No exit', ter
wijl Debbie Harry in een hoekje
rustig een stapeltje modebladen
doorneemt. Inmiddels 53 jaar
oud is de Marilyn Monroe van
de punk nog onverminderd
sexy. De vraag hoe het was om
ten tijde van 'Denis' een tiener
idool te zijn, beantwoordt ze vij
andig met een wedervraag.
„Waarom zou het verkeerd zijn
om als tieneridool beschouwd
te worden? Het is altijd fijn als je
gewaardeerd wordt.
Debbie's nukkigheid (de ver
moeidheid van het optreden
van de avond ervoor is haar aan
te zien) verdwijnt als ze gecon
fronteerd wordt met een oude
uitspraak van haar dat het voor
meisjes van groot belang is om
'glamorous' te zijn. „Voor vrou
wen is glamour een erg belang
rijk wapen om geaccepteerd te
worden, om succesvol te kun
nen zijn. We worden zo sterk
beoordeeld op ons uiterlijk en
er zijn zoveel stereotypen en
vooroordelen over vrouwen en
hun uiterlijk, dat glamour iets
essentieels wordt.
„De muziekindustrie is nog
steeds een mannenwereld,
maar met dit verschil dat vrou
wen tegenwoordig wat meer in
vloed hebben", stelt de nuchte
re Harry die twintig jaar geleden
voorspelde dat in de toekomst
vrouwen de nieuwe Elvissen
zouden worden. Heeft ze gelijk
gekregen? „Ja, want Madonna is
klaarblijkelijk de nieuwe Elvis."
muziektheater
recensie sabine van den berg
elling: 'Sharps, flats and accidentals' door
lying Karamazov Brothers. Gezien: 29/1,
Stadsgehoorzaal, Leiden.
compleet gestoord viertal jong-
nodigt het publiek uit om voor-
en aan te dragen om mee te jong-
Leiden daagt henruit met een
kaas, een kolenkit en een sleutel-
er aan de gang te gaan. Niet echt
aculair als je leest dat de voorma
lige straatartiesten al broodroosters,
een dode inktvis of kip overhandigd
kregen. Een van The Flying Karamazov
Brothers 'Ivan' doet zijn best maar
houdt de voorwerpen niet lang genoeg
in de lucht. De kolenkit geeft geen
grip. Zoals afgesproken krijgt hij van
zijn collega dus een taart in het ge
zicht. Maar met knotsen ('clubs') en
andere rariteiten kunnen de voormali
ge straatartiesten prima uit de voeten.'
In hun nieuwste show 'Sharps, Flats
and Accidentals', oftewel: 'Kruizen,
Mollen en Accidenten' gebruikt de
groep ritme en muziek voor zijn acts.
Ze trommelen op dozen in verschillen
de maten, bespelen al jonglerend de
xylofoon en wagen zelfs een dansje.
Vooral de act waarin naast de xylofoon
ook twee achterwanden gebruikt wor
den om een ritme op te slaan terwijl de
knotsen hoog blijven is fantastisch om
te zien en te horen. Ze blijven in de
maat.
Nee, deze mannen komen niet uit
Rusland maar Amerika, stonden op
Broadway en toeren al jaren met suc
ces. Niet verwonderlijk omdat zij een
gevarieerde voorstelling brengen met
afwisselende muziek, klassiek tot mo
dern. Ze keten op het toneel maar blij
ven tegelijkertijd beheerst en gecon
centreerd op de voorwerpen die in de
lucht moeten blijven. Ja, ze trekken
ook tutu's aan en zijn hiermee niet de
eerste die het ballet belachelijk maken.
Toch doen ze dit op zo'n humoristi
sche wijze dat je er zelf melig van
wordt, of je wilt of niet. Ze spugen
pingpongballetjes in het publiek maar
zijn niet vervelend, eerder sympathiek.
In hun 'compositie' 'Jazz' laten zij
hun 'clubs' al improviserend rond
gaan, en er valt ook wel eens wat op de
grond. Onvermijdelijk. Maar het blijft
knap hoe zij verschillende disciplines
met een knipoog vermengen. The Fly
ing Karamazov Brothers moeten het
tot uitentreuren geoefend hebben. De
ze knettergekke kunstjes. Met een gro
te K.
Eigenaar beeld Brouwer duikt op
leiden cees van hoore
Leidenaar G. de Bruin zegt dat
het ontdekte beeld van W.C.
Brouwer, voorstellende de ac
teur Louis Bouwmeester, zijn
eigendom is. „Het is van mr.
T.D. Schaper geweest, de
grootvader van mijn vriendin.
Hij heeft zijn huis verkocht en
dat beeld in de tuin laten lig
gen. Wij hebben met de nieu
we eigenaar afgesproken dat
we het tezijnertijd zouden op
halen. Nu hoor ik dat er een
anonieme vinder is. Hier moet
een misverstand in het spel
zijn. Mr. Schaper heeft het
beeld vlak na de oorlog gekre
gen als betaling in natura. Hij
vond het foeilelijk. Ik ken het
werk van Brouwer goed, maar
zie dit niet als kunstobject. We
willen het voor onszelf hebben
en niet verkopen."
De anonieme vinder, een
kunstkenner, zegt dat hij al
leen maar is geïnteresseerd in
de historie en de herkomst van
het beeld. „Ik heb dit alleen
willen signaleren, omdat ik het
als een product van Brouwer
herkende. Als De Bruin inder
daad de eigenaar is, krijgt hij
het beeld vanzelfsprekend te
rug."
euwe plek voor het Vre-
lonument van de Bredase
lenaar P. Stulemeijer is be
de blauwe, wild reflecte-
glazen kolos verkast van
trenmarkt naar het uitein-
n het Rapenburg. Daartoe
de Gijselaarsbank van de
e pottenbakker en kera-
W.C. Brouwer (1877-1933)
rden verwijderd. Geen Lei-
ar die zich daartegen zal
tten nu duidelijk is gewor-
lat Brouwer zijn potten wel
;rg bruin bakte. De Leide-
ivas al fout toen de oorlog
Hoest beginnen!
meijer, ten onrechte ver
van het gebruik van cad
die het stekkie inneemt
irouwer, betrapt op zijn
liefde voor Mussolini,
rehabilitatie van Stule-
ir en zijn schepping zou
oor niemand mis te versta-
lodschap zijn. Cultuurwet-
er A. Pechtold krijgt door
ithullingen in deze krant
de obscure denkbeelden
rouwer gratis en voor niets
ragonlading munitie waar-
ïij zich onsterfelijk kan
in.
moeizame discussies
over de toekomst van het
ismonument maar ge-
blauw voor bruin, vi ede
lats van fascisme. In de
telingenstad Leiden moet
mutatie zonder enige aar-
g worden doorgevoerd. Het
ylak voor zo'n ingreep
zich uit van de Oostvliet-
tot de Merenwijk en van
/aardeiland tot de Stevens-
jn nieuwe plek zal het Vre-
onument wél tot zijn recht
theater
De Gijselaarsbank: plaatsmaken voor het Vredesmonument.
FOTO HIELCO KUIPERS
recensie sabine van den berg
Familievoorstelling: Spelenderwijs door Stichting Jeugdko-
medie Amsterdam. Tekst: Ivo de Wijs. Muziek: Joop Stok-
kermans. Regie: Evert de Vries. Gezien: 29/1, Leidse
Schouwburg.
Ze spelen toneel. „We zijn goden en godin
nen, we zijn wat we maar verzinnen." De
nieuwe musical van Stichting Jeugdkome-
die Amsterdam is ook dit jaar weer geschre
ven door Ivo de Wijs en Joop Stokkermans.
Graag doorbreken zij hierin de vierde wand.
Het jeugdig publiek wordt geconfronteerd
met acteur Nikolai die het spel stopt om te
vertellen dat hij heel wat rolletjes speelt: di
rigent, vogelverschrikker, burgemeester. De'
vaste cast heeft de schouwburg volgens
hem niet op tijd kunnen bereiken. Samen
met een üit de zaal bijeengeharkt groepje
vrijwilligers gepeeld door acteurs, voert hij
een stuk op over een nieuwsgierig meisje
dat wat meer van de wereld wil zien dan het
suffe dorp s-Gravendijke.
Het ondernemende meisje Tinka wordt
wervelend gespeeld door Hilke Bierman die
net als vorig jaar in een gelijksoortig stuk de
hoofdrol op zich nam. En Annemarie Hen-
selmans die als verliefde tante Azalea een
dorpspostkantoortje bestiert, zet ook weer
een prachtig type neer omdat ze de kantjes
uitvergroot, gebaartjes aanzet, die tante
kenschetsen zonder te ridiculiseren. Als zij
besluit met boer Gijs in het huwelijksbootje
te stappen en met haar postwerk te stoppen
zingt zij met aanstekelijke stem Adieu, lief
postkantoor.
Toch komt de voorstelling moeizaam op
gang en blijft wat steken door gebrek aan
vaart en een weinig kleurrijk decor. Natuur
lijk moet de voorstelling vervreemdend
werken, maar die spelonderbrekingen hou
den je, in tegenstelling tot wat je zou ver
wachten, niet alert. Daarnaast is het moei
lijk om je mee te laten slepen.
Het contrast tussen de rollen van Tinka
en haar vriendinnetje Geesje, gespeeld door
Danny Hinrichs is in spel duidelijk te mer
ken. Laatste vindt het allemaal goed zoals
het is. De rol van Tinka heeft duidelijk meer
pit en wordt dan ook gespeeld door een ge-
routineerder overkomende Bierman. Haar
ster rijst en als beroemde zangeres van'
Tinka The Bells komt ze eindelijk in alle
steden waarvan ze droomde. Maar natuur
lijk tikt het klokje nergens zoals thuis en
keert ze met heimwee terug naar haar ge
boortedorp.
Volgens Nikolai is dat nu juist het leuke
aan acteren: „Je bent iedereen, en je komt
overal." Als Tinka erachter komt dat in alle
landen grotendeels dezelfde waren in de
winkels liggen, en dat Madonna overal ge
draaid wordt, vraagt ze haar impresario hoe
dat kan. Hij antwoordt stellig: „The best
surprise is no surprise at all." Iedereen wil
veel van hetzelfde. Maar Jeugdkomedie
Amsterdam had met haar charme en bewe
zen capaciteit, in deze musical verrassender
mogen uitpakken.
komen. De bijbehorende pla
quette waarop staat dat het een
vredesmonument is, hoeft niet
mee te verhuizen. Als de Egyp-
tenaren weer een pyramide
hadden gemaakt, schreven ze
dat er toch ook niet bij?
In één klap weet heel Leiden dat
die gekantelde badkamer van
Stulemeijer geen winkeluitstal
ling is van een bedrijf in sanitair
en ook geen openbaar toilet.
Het zal echt ons Vredesmonu
ment worden waar iedereen
met zijn poten vanaf moet blij
ven. Knappe vandaal die zonder
zelf schade op te lopen, het
beeld weet te vernielen.
Maar met alleen de verwijde
ringvan de Gijselaarsbank is
Leiden nog niet klaar. Stedelijk
Museum De Lakenhal dient zijn
expositie van 20ste eeuwse
kunst drastisch te wijzigen. De
potten van Brouwer dienen on
middellijk te worden vervangen
door de gouden elpees van de
Zangeres zonder Naam. In het
overvolle depot van het muse
um is vast nog wel een donker
hoekje te vinden voor het werk
van de Leidse pottenbakker.
En burgemeester Jan Postma
zal zijn wijdvertakte netwerken
in Den Haag ook moeten aan
wenden om het Vredespaleis te
ontdoen van de manshoge ade
laar die Brouwer heeft gemaakt.
Overigens, toch merkwaardig
dat de conservatrices van het
Stedelijk Museum De Lakenhal
(een historisch museum, niet
waar?) geen weet hebben van
de achtergrond van de Leidse
pottenbakker. Hebben we trou
wens niet met z'n allen zitten
slapen? Dat die Brouwer geen
duiven maar adelaars maakte
om het Vredespaleis te versie
ren, had toch voor iedereen al
lang een teken aan de wand
moeten zijn? En die pelikanen
bij Park die Leythe zijn, als u het
mij vraagt, natpurlijk ook ver
momde adelaars.
Wethouder Pechtold moet nu
echt in actie komen. Het is niet
meer met elkaar te rijmen als je
de ene week naar Leipzig afreist
om mee te doen aan de Van der
Lubbe-verering, ondertussen
overwegend het Vredesmonu
ment af te breken, en de andere
week na gedane arbeid uit te
rusten "op de Gijselaarsbank.
wim koevoet
amsterdam Een telefoonboek,
postzegels, bankbiljetten en tele
foonkaarten horen op het eerste
gezicht niet thuis in een museum.
Op de expositie 'Mooi maar
goed' in het Stedelijk Museum
liggen ze nu toch te kijk tussen
een rijke uitstalling aan grafische
ontwerpen. Door de opmars van
de computer voltrok zich de afge
lopen tien jaar een visuele revo
lutie die ook dagelijks gebruikte
voorwerpen tot een lust voor het
oog maakte. Het zijn grafische
hoogstandjes die hun museale
status ten volle verdienen.
De grote affiches voor theater-
en operavoorstellingen, filmfesti
vals, tentoonstellingen en kunst
beurzen zorgen op deze expositie
ook voor een enerverend bom
bardement aan felle kleuren. De
nieuwe huisstijlen van de PTT en
politie omringen ons op zo grote
schaal dat hun schoonheid niet
meer opvalt. Net als bij de andere
objecten komen de visuele kwali
teiten van deze ontwerpen in de
museale context nu opnieuw tot
hun recht. Dat maakt deze expo
sitie tot een belangrijk eerbetoon
aan het vakmanschap van de
jongste generatie ontwerpers.
'Mooi maar goed. Grafisch
ontwerpen in Nederland (1987-
1998)' in het Stedelijk Museum
(Paulus Potterstraat, Amsterdam)
duurt tot en met 28 februari. De
openingstijden zijn dagelijks van
11.00 tot 17.00 uur.
