Ook vogels spreken dialect?
WEER
Het Gesprek van de Dag
Massale trouwpartij
Verhuisde kat loopt 200
terug naar oude woning g
Hond neemt de treirs
MAANDAG 25 JANUARI 1999
152
COMMENTAAR
Alternatieve straffen
Het was een opmerkelijk moment: een burgemeester die op de te
levisie begrip toont voor mensen die het recht in eigen hand ne
men. Zowel wat de actie van de Urkse jongeren als de vergoeilij-
king daarvan door burgemeester Veninga betreft, past echter maar
één reactie: dit kan niet door de beugel. Nederland is een rechts
staat en dat is een verworvenheid die verdedigd dient te worden.
'Eigenrichting' slaat de bijl aan de wortel van de rechtsstaat. Van
een burgemeester mag je als eerst verantwoordelijke bestuurder
voor openbare orde en veiligheid verwachten dat hij van dat besef
is doordrongen.
Maar waar de rechtsstaat het schild voor de zwakkeren bij uitstek
hoort te zijn, is hij dat in de beleving van de burgers vaak niet.
Zware criminelen huren voor veel geld gehaaide strafpleiters die
elk hoekje en gaatje uitbuiten om hen uit handen van de wet te
houden. Soms lukt hen dat, gelukkig vaak ook niet. De onevenre
dige media-aandacht voor zaken als die tegen drugsbaron Urka
vertekenen wat dat betreft het feitelijke beeld.
Daarnaast is er een kentering geweest in het denken over de vraag
wie de zwakkere eigenlijk is. Na jaren waarin er vooral aandacht
was voor de dader en zijn mogelijkheden om uiteindelijk weer te
rug te keren in de maatschappij, is de nadruk de afgelopen jaren
meer komen te liggen op genoegdoening voor de slachtoffers, hun
naasten en/of hun nabestaanden. Tenslotte voelen veel burgers
zich bedreigd door het redeloze geweld. Wij zijn de zwakkeren en
eisen de bescherming op die de rechtsstaat ons en de onzen be
looft, zeggen ze.
De rechterlijke macht is daar niet doof voor. Er worden veel meer
en veel langere celstraffen uitgedeeld dan tien jaar geleden. Maar
tegelijkertijd was er de opmars van de alternatieve straf. De Kamer
praat binnenkort over uitbreiding daarvan, zonder dat de twijfels
bij veel burgers daarover ooit zijn weggenomen. Worden taakstraf
fen niet al te gemakkelijk toegepast? Kwamen bijvoorbeeld Patrick
Kluivert en Marco Bakker er niet wat al te makkelijk van af toen ze
mensen hadden doodgereden? En spelen oneigenlijke motieven
geen grote rol? Een volwassen gevangene kost immers 240 gulden
per dag en de gevangenissen moeten de komende jaren 115 mil
joen bezuinigen.
De eigenrichting in Urk is op geen enkele manier goed te praten.
Maar het geeft waarschijnlijk heel goed weer hoe veel burgers den
ken over de huidige praktijk van alternatieve straffen. Als de Kamer
binnenkort over de verdere uitbreiding daarvan praat, doet ze er
goed aan zich daarvan rekenschap te geven.
-t. w
De kip is klaar
Zo'n tweehonderd 'taalbiolo-
gen' en geïnteresseerden debat
teerden afgelopen zaterdag in
diergaarde Blijdorp in Rotter
dam over het verschijnsel die-
rentaal. Tijdens de jaarlijks ge
organiseerde 'taaldag' van de
K.L. Poll-stichting voor Onder
wijs Kunst en Wetenschappen
(OKW) trok een 'fabeltjeskrant'
van pratende dieren over de
diaschermen. Uit geluidsboxen
klonk het aanzwellende geluid
van een bronstige sprinkhaan
die slechts zes maanden heeft
te leven en dus moet opschie
ten als hij nog voor nageslacht
wil zorgen. „En als het vrouwtje
niet gelijk toehapt, stapt de
sprinkhaan over op de balts-
zang. Zo probeert hij haar als
nog over te halen", verklaart
bioloog Boudewijn Ode, die
binnenkort zijn tweede cd vol
sprinkhanengekrakeel op de
markt brengt. Zijn betoog ont
lokte een achtjarige toehoorder
de vraag of de sprinkhaan altijd
eerst met het rechterpootje aan
Je schuift een braadkip in de oven, zet twee bekende mensen aan
een keukenrafel en laat die met elkaar praten over het leven in het
algemeen en zichzelve in het bijzonder rot het alarm afgaat. En dat
programma noem je dan: De kip is klaar. Alweer zo'n geweldig idee
van de Endemolletjes.
Ze hebben het idee nog weten te slijten ook. De kip is klaar is al een
tijdje te zien bij de commerciële zender Fox. Daar vinden ze elk idee
dat bijna niks kost prachtig. En een praatprogramma zónder pre
sentator is natuurlijk goedkoper dan met.
In plaats van een presentator schuift er wel steeds een man in een
stofjas door de keuken om voorwerpen aan te reiken. Op het aan
recht staat een televisie waarop, aangekondigd door een paar blieb-
jes, om de haverklap filmpjes worden vertoond. En als de bus klep
pert, ligt er voor een van de gasten een brief.
Gisteravond werden acteur Peter Faber en vice-premier Annemarie
Jorritsma in de modelkeuken losgelaten. En wat waren ze verrast
dat ze elkaar daar tegenkwamen.Oh, Annemarie, nou, daar ben
ik effe stil van, zeg", kakelde Faber. Hij nam meteen het heft in han
den. „Wil je wat drinken? Vind je 'terg als ik rook?"
De vice-premier was nog maar net aan het vertellen dat zij haar
conditie op peil houdt met trimmen en golfen, of daar kwam een
man in een stofjas een golfclub en een nep-putje brengen. En juist
op het moment dat Jorritsma een demonstratie wilde geven, ging de
deur alweer open, deze keer om een man in een oranje soepjurk
binnen te laten die een boek voor Faber bij zich had. Over shakra's
enzo.
Van een presentator kun je nerveus worden, maar dit was helemaal
erg. Zat Faber te vertellen dat zijn moeder zo rustig is geworden
sinds de doktoren haar hebben 'opgegeven', kwamen er tivee kerels
binnen om een bok neer te zetten. En daar huppelde dan een meisje
in een turnpakje achteraan, dat een bokkensprong maakte en met
de stofjassen weer achter een deur verdween.
Jorritsma had net kunnen vertellen dat zij vanwege haar postuur
altijd zo'n hekel luid aan gym en daar lag weer een brief op de mat.
En nog voor ze die uit luid begon op het aanrecht een filmpje van
Peter Faber met zijn drie jaar oude dochtertje. „Goh, is dat je klein
kind", vroeg Annemarie. „Nee, dat is mijn dochter", zei Peter.
Na een hele trits van die in de kiem gesmoorde gesprekjes schoof op
eens het schilderij aan de muur weg. En daarachter klonk uit een
box de stem van André Hazes. Het klokje van de oven bliepte. „Het
is tijd", zong Hazes.
Tsja, en dat zat ik nou ook al een tijdje te denken. Hadden ze maar
een paar kwartels in die oven gedaan. Die zijn drie keer zo snel
klaar.
Minder zacht en buien
'Op Sint-Paulus (25 januari) stijgt de winter te paard, of hij breekt
zijn nek met een reuzenvaart' bedachten onze voorouders. Van
daag is het evenwel zeer zacht weer geweest (om 7 uur op Schip
hol al 12 graden) en te breken valt er niet veel want de winter van
1998-1999 heeft geen ruggengraat.
Ook tijdens de laatste week van januari, een week die hoort te
'knappen van de kou', blijft serieus winterweer achterwege. Neder
land komt gedurende de tweede helft van de week wel terecht in
het overgangsgebied tussen zeer koude luchtmassa's boven Scan
dinavië en zachte lucht boven de Britse eilanden. Dat zou enige
sneeuw tot gevolg kunnen hebben maar de meeste kou stroomt
waarschijnlijk oostelijk van ons land naar het zuiden (het Britse at
mosfeermodel oogt kouder) en in het weekeinde dreigt opnieuw
verzachting.
Buitensporig koud is het de laatste dagen in delen van Lap
land en het noorden van Rusland. Gisterochtend rappor
teerde het Russische Pecora -48,5 graden, vanochtend was
het daar met -49,4 zowaar nog een fractie ijziger. In het Fin
se Ivalo werd -45,5 gemeten. Zo ijskoud is het deze winter
nog niet geweest.
De komst van minder zachte lucht gaat morgen gepaard
met buien. Vooral morgenmiddag en avond dreigen
deze uit te groeien tot een groter neerslaggebied onder
invloed van een naar Denemarken trekkende storing.
De wind waait uit westelijke richtingen en is matig bo
ven land, krachtig langs de kust. De temperaturen ko
men overdag nog uit op zo'n 7 graden. In de nacht van
dinsdag op woensdag dringen koudere luchtmassa's
Nederland binnen. Dat gebeurt met een naar west tot
noordwest ruimende wind.
Afgelopen zaterdag was het na een vorstige nacht (Bloe-
mendaal -3,1, Valkenburg -2,4 graad) eerst nog erg mistig.
In de loop van de ochtend verdween de mist maar het
bleef meestentijds bewolkt. De temperaturen liepen op
tot omstreeks 6 graden. Gisternacht en zondagochtend
passeerde een frontaal systeem (Schiphol ving 3 mm op)
en aan de achterkant van het front werd het zacht. Op
Schiphol werd het gistermiddag 9,1 en op Valkenburg bij
Leiden 9,0 graden.
On-line hulp
voor verslaafden
aan Internet
Ervaart u een gevoel van
euforie als u uw computer
aanzet om in te loggen op
het internet? Lukt het u niet
om binnen acht uur weer af
te haken, beginnen uw re
laties daaronder te lijden
en ruikt u tegenwoordig
ook vaak wat muf? Dan lijdt
u naar alle waarschijnlijk
heid aan een internet Ad
diction Disorder (IAD) of
wel een internet versla-
vingsstoomis.
Maar geen nood, één muis
klik kan een einde maken
aan de sores. Kimberley
Young, hoogleraar psycho
logie aan de Universiteit
van Pittsburgh en uitvind
ster van het gevreesde IAD,
heeft nu een hulpkliniek
opgestart om de aandoe
ning te behandelen.
Het beste nieuws is dat de
verslaafde niet eens de
elektronische snelweg af
hoeft. Het Center for On-li
ne Addiction is een zoge
naamde virtuele kliniek.
Van de kostbare log-in-tijd
gaat dus niets verloren.
Youngs werkwijze heeft iets
weg van „het organiseren
van een bijeenkomst van
Alcoholics Anonymous in
een café", zo stellen critici.
Maar de therapeute wijst
erop dat de slachtoffers
langs conventionele weg
vaak geen hulp hebben
kunnen vinden. Bovendien
constateerde ze dat ernstig
verslaafden in e-mails vaak
een veel eerlijker verslag
geven van hun problemen
dan ze geneigd zijn te doen
in een persoonlijk gesprek.
Wekelijks bezoeken enkele
honderden IAD-patiënten
Youngs virtuele kliniek op
site netaddiction.com (ge-
interesseerden weten wel
wat daarvoor moet). De
zwaarste gevallen krijgen
persoonlijke begeleiding in
een afgesloten babbelbox,
de virtuele pendant van
een discreet therapeuten
kamertje. Goedkoop is het
niet. Antwoord per e-mail
kost ruim drie tientjes, prij
zen voor een directe sessie
beginnen bij ongeveer hon
derd gulden.
Mobiele telefoon, claxon en autoalann ontregelen dierenfainilies
Ze maken geen afspraken met muggen, zoals prinses Irene, noch praten ze met honden, iets wat
de Belgische prins Laurent goed lijkt af te gaan. Wel kunnen de biologen die gespecialiseerd zijn
in de taal der dieren urenlang gefascineerd luisteren naar de tsjilpende tjiftjaf, een bronstige
sprinkhaan, een warmbloedige zeemeeuw of een happige dolfijn. En ze maken zich zorgen: de
moderne samenleving ontregelt vogelfamilies. In Engeland is al gebleken dat er vogels zijn die
hun lied vergeten door het gerinkel van mobiele telefoons, het getoeter van claxons en het geloei
van een autoalarm. Daardoor kunnen ze geen partner meer vinden en worden ze met uitsterven
bedreigd.
zijn gekrakeel begint of dat er
afwisseling met de linkerpoot
plaats vindt. Afwisseling dus.
Wetenschapper Van Rijn hield
zich ook als klein jongetje al be
zig met vogelgezang. Groot ge
worden met fabels uit de 16e
eeuw, de fameuze Dr. Doolittle
met zijn Engelssprekende pa
pegaai Polynesia en het ken-
nersboek 'Ik sprak met viervoe
ters, vogels en vissen' is Van
Rijn nu een serieus weten
schapper. Hij weet dat de nach
tegaal fluit in een soort gram
matica en combinaties van to
nen. De zeemeeuw evenzo. Op
die manier wordt een bood
schap uitgedragen die door
soortgenoten wordt begrepen.
Verschillen zijn er ook. Hoewel
de tjiftjaf, de fitis en de Noorse
boszanger uiterlijk sprekend op
elkaar lijken, 'verstaan' ze el
kaar toch niet. Ze spreken hun
eigen dialecten, zodat alleen de
eigen soort de boodschappen
begrijpt. En neem de vink. Papa
leert het kleintje het liedje,
maar denk maar niet dat een
vink uit "Verweggistan' het dia
lect van een Europese vink ver
staat.
De waarde van taal in woord en
klank moet volgens de Utrecht
se vergelijkend fysioloog W. van
de Grind vooral niet worden
overschat. „De mens heeft wel
iswaar taal tot z'n beschikking,
een prachtig gereedschap, maar
dat maakt ons niet uniek." Wat
betreft de algemene communi
catie verschilt de mens volgens
Van de Grind slechts weinig van
de andere diersoorten. Ook de
mens zendt, net als dieren, be
doelde en onbedoelde informa
tie uit door het gebruik van li
chaamstaal.
„Daarnaast heeft de mens een
complex symbolensysteem dat
met recht taal genoemd kan
worden." Een unieke speciali
satie weliswaar, maar het die
renrijk kent ook vele specialisa
ties. „Wij kunnen niet klimmen
als een aap, vliegen als een vo
gel of zwemmen als een dolfijn.
De navigatieprestaties van die
ren zonder gebruikmaking van
have
el ge
se
kompas of vuurtorens zijn
slim. Dat kunnen wij allen
niet, dus is het niet zo'n 'b
deal' dat wij taal hebben.' fn z\
gens Van de Grind schatte!e?
mensen dan ook de slimhi
de emoties en het oplossiier^
vermogen van dieren veel
laag in. „Wij onderschatte
waarneming, maar het isc 'K€
looflijk ingewikkeld om bij
beeld te weten welke plani1
baar is en welke niet.'-' oeI
Dieren bezitten bovendieiD
degelijk een bepaalde von
'taal', aldus Van de Grind 3'
„Tsjilp tsjilp is niets meeri
minder dan een signaal di jVO
mannetjesvogel iets wil va
vrouwtje. Het vrouwtje ho -
dat en bedenkt of zij ookiy[e*
of het mannetje wel stoer; j"
noeg is. Zij maakt een af\v 'orr
en besluit dan: 'ja ik wil'.f *en
mens die passeert en heit c
weet van niks. Die denkt d
een vrolijk vogeltje fluit."
PETER DE KNEGT
de i
I ;ebr
Katten die zijn verhuisd kunnen
behoorlijk last hebben van
heimwee naar hun oude ver
trouwde plek, zo bleek onlangs
weer eens in Emmen. Ze heb
ben een uitstekend instinct om
hun vroegere woning weer te
rug te vinden, hoe ver die ook
weg is.
Ellen van den Berg uit Emmen
verhuisde enkele maanden ge
leden met haar kat Potter naar
Rotterdam, maar Potter bleek
het in de Maasstad niet naar z'n
zin te hebben. Onlangs zegde
hij het nieuwe huis dan ook
vaarwel en maakte een voet
tocht van ruim 200 kilometer,
terug naar Emmen.
Toen Van de kerg haar kat al
enkel dagen miste miste, leek
het of ze een voorgevoel had
van de reis die haar huisdier
ondernam, want ze belde voor
de zekerheid met de Dierenbe
scherming in Emmen in de
hoop dat de poes daarheen was
gevlucht. Bij de Dierenbescher
ming keek men eerst raari n;
van het verzoek om het si; v~
ment van Potter op te neni ijze
maar omdat je het met kaï sdst
maar nooit weet werden to c
de gegevens van het dierg iet
teerd.
Het bleef maanden stil toi
echtpaar uit Emmer-Com| flg
cuüm zich bij de Dierenbe
scherming melde omdat a 9SL
sterk vermoeide en verma| ich
in hun straat rondzwierf. I
Dierenbescherming keeki eg'
gevens na en inderdaad: h iew
bleek om Potter te gaan. Vi De
week haalde Ellen van den Vol
haar lieveling op. Ze is no; r
steeds ondersteboven van
vondst. „Wonderbaarlijk!
had er niet meer op gerekt [|C
hem nog terug te zien." Ht
dier moet het nog even rus üi
aan doen, want een van zij ïtd'
pootjes moet nog herstelle
van de 'wereldreis'.
De spoorwegpolitie heeft vrij
dagavond in Amersfoort een
opmerkelijke zwartrijder uit 't
Harde aangehouden. Het ging
om een hond die in z'n uppie
op de trein was gestapt.
Bij de politie in 't Harde kwam
eerder die avond het verzoek
binnen om uit te kijken naar
een loslopende hond. Het M
zou zich ophouden langst M
spoorlijn in 't Harde. Een
speurtocht leverde echten
op. Later op de avond blee
de hond op eigen houtje di
trein naar Amersfoort had
::i
Onder het toeziend oog van burgemeester Rutten van Breda heeft Robert ten Brink zaterdag 250 bruidspa
ren in het gerestaureerde Bredase stadhuis hertrouwd. De paren waren door het Bredase gemeentebestuur
uitgenodigd om op deze manier het stadhuis te heropenen. Op hun eigenlijke huwelijksdag moesten ze we
gens de restauratie naar andere locaties in de stad uitwijken.
Een lange, zeer gemêleerde stoet bruidsparen trok in vol ornaat vanuit de Grote Kerk over een rode loper
naar het stadhuis waar de huwelijkvoltrekking in drie groepen plaatshad. Bruidsparen van jong tot ver op
leeftijd, homoparen, hoogzwangere bruiden en bruidsparen met pasgeboren baby's werden in aanwezigheid
van alle ambtenaren van de burgerlijke stand toegesproken. Het oorverdovende jawoord werd door de aan
wezige pasgeborenen niet altijd in dank afgenomen.
Namens de gemeente Breda mochten de bruidegoms hun bruid een trouwring met daarin het logo van Bre
da om de vinger schuiven. Daarna ging de stoet onder grote publieke belangstelling weer terug naar de Gro
te Kerk. Hier werd het gezelschap toegezongen door zangers en zangeressen van de Groot Bredase Revue en
konden enkele paren zich de winnaar noemen van een tweede huwelijksreis. foto anp
De 40-jarige Britse NICOLA
PRIDHAM verwacht in mei haar
twintigste kind, meldde News of
the World gisteren. Volgens de
Engelse krant heeft zij het devies:
„Fik jaar een baby." Pridham en
haar 38-jarige echtgenoot Kevin,
een timmerman, hebben een wo
ning met acht slaapkamers moe
ten huren. Elke week zijn zij 400
pond (meer dan 1320 gulden)
kwijt alleen al aan levensmidde
len voor het gezin met nu nog ne
gentien kinderen. De Pridhams,
die wonen in het Oost-Engelse
Lincoln, maken nog lang geen
kans op een vermelding in het
Guinness Book of Records. Het
wereldrecord is in handen van
een Russische boerin, die vol
gens de overlevering in de 18e
eeuw 69 kinderen baarde.Ook
voor een landelijk record komt Ni-
cola Pridham nog niet in aanmer
king. Tussen 1676 en 1720
baarde de Engelse Elizabeth Mott
namelijk al eens 42 kinderen.
Hoe schrijf je begrafenis?
'Opa dood', noteert ze met de hanenpoten van een 6-
jarige op zondag 17 janiuiri in haar bureaukalender.
Dan draait ze zich om. „Hoe schrijf je begrafenis?" Het
woord wordt gespeld en krijgt, letter voor letter, een
plaats in het vakje van vrijdag 22 januari. 'Niet naar
school', voegt ze daar op eigen kracht nog aan toe.
Het is een paar uur nadat we haar van het overlijden
van haar opa hebben verteld. Hij is die nacht totaal
onverwacht gestorven, in zijn slaap, enkele uren na
dat hij als feestredenaar nog de show had gestolen
op de 65-ste verjaardag van zijn broer. De sta
dia van verbijstering, ontzetting en verdriet die
we zelf na het eerste telefoontje doormaakten,
zien we nu ook bij haar. De tranen lopen
door de handen die ze voor haar gezicht
heeft geslagen.
Als het ritme van je leven wordt ontregeld
door zoiets verschrikkelijks als de dood, is
het belangrijk om er weer structuur in te
brengen. Als ze wat later de data op haar ka
lender schrijft, is dat voor haar belangrijk; als
ritueel, als houvast, als teken dat her leven
doorgaat.
De dag daarop gaan we met de drie kleinkin
deren in het rouwcentrum naar opa kijken.
Een beetje schuchter schuifelen ze de kamer
in waar de kist - geflankeerd door twee grote
brandende kaarsen - staat opgesteld. Wij
hebben al eerder vastgesteld dat opa er bijligt
zoals we hem gekend hebben, zelfs de milde
glimlach om zijn mond ontbreekt niet. Maar
DICK VAN DER PLAS
kinderen zien toch vooral een lichaam waar al het le
ven uit geiveken is. 'Beetje eng', zegt de kleinste (2
jaar), terwijl hij zich aan zijn moeder vastklemt. Pas
na een tijdje beiveegt hij zich vrijer door de ruimte,
vooral aangezet door zijn nichtje (3) dat zonder enige
schroom de overledene over zijn buik en zijn handen
streelt en op een bepaald moment oma bij de hand
pakt: „Kom eens kijken hoe lief hij was." Vanaf het
moment dat hij overleed spreekt geen van de kleintjes
nog in de tegenwoordige tijd over opa.
We schuiven de tekening die onze dochter heeft ge
maakt naar de zijkant van de kist. Het is een psyche
delisch werkstuk, dat ze tussen de middag samen met
een vriendinnetje heeft gemaakt. Tussen afbeeldingen
van vallende sterren, harpspelende engelen en de beer
van de Teletubbies staat een kleurrijk vierkant, met de
tekst:
'Lieve opa
u bent nu dood
dit is voor u
van de heelen
famielie'.
Met opgeplakte watten zijn wolkjes nagebootst. Het
gelwei maakt een wat gehaast in elkaar gestoken in
druk. Maar dat is niet erg, stelt ze nuch ter vast. Opa
ziet het toch niet meer.
Pas bij het verlaten van het uitvaartcentrum kruipt
ook de kleinste weer uitzijn schulp. Hij zingt een lof
lied uit de bundel van Annie M.G. Schmidt: 'M'n opa,
m'n opa, m'n opa. In heel Europa is er niemand zoals
hij'. Hij kent zijn klassieken van de cd van Beertje Pi-
peloentje.
Opa is dood. Hij ligt in een kist", vertelt hij de rest
van de week aan iedereen die het horen en niet horen
wil. Vooral bij de doe-het-zelf-zaak kijken ze enwi op.
De begrafenis zegt hem niets: hij associeert het begrip
met de graafinachines die hem in vervoering kunnen
brengen. „Opa gaat naar de engeltjes", proberen we
hem een beeld te geven van wat er gaat gebeuren.
Zijn zusje gaat wel mee naar de uitvaart. Onder de in
druk is ze, van de rit in de verlengde Mercedes, de sfeer
in de dienst, het gezang en het orgelspel. Stapvoets rij
den de wagens daarna naar het kerkhof, waar we voor
de ingang een paar minuten stilhouden. De dragers
ontfermen zich eerst over de bloeinstukken die bij het
graf een plaatsje krijgen en komen daarna terug om
de kist op te halen. De zon breekt door de mist en doet
de omgeving oplichten. In januari wordt het even len
te op de dodenakker. Door de zwarte vitrage van de
volgiuagen kijken we naar de haag van familieleden,
irienden en collega's die meteen indrukwekkende
waardigheid de handelingen volgen. Ook in de wagen
is al een paar minuten geen woord meer gesproken.
Wat valt er te zeggen?
Een week lang hebben honderden mensen geworsteld
met die vraag, om ons iets van troost en bemoediging
te geven. Maar alleen als je zes bent kan je het beklem
mendste stilzwijgen uit een mensenleven doorbreken:
'Mam, wat eten we vanavond?'
Als de engel fes over gevoel voor humor beschikken,
zullen ze met opa hebben mee gelachen.
MENSELIJK s.
Prinses CAROLINE van Mor
is zaterdag voor de derde kes je
trouwd, ditmaal met prins
ERNST AUGUST VON HAN
NOVER. Het huwelijk in helfJ.
selijk paleis in Monaco vond tij
besloten kring plaats, maak! eJ
roline's vader, prins Rainier
zaterdagavond in een schrift -
verklaring bekend. Opvallen
wezige was Caroline's jonge
zuster, de 33-jarige Stephi
De 44-jarige Ernst Augus
een kleinzoon van Willem II]
laatste Duitse keizer. De hi
van Braunschweig en Lünet
tevens een nazaat van de
koning George 111 en voert d;|
hertog van Cumberland. Hijl
de Duitse en de Britse natie
teit en is evenals Caroline
zaat van Francesco Grimaldij
in 1297 de rots van Monacol
overde en het prinsdom stiel
Caroline huwde zaterdagc
haar 42e verjaardag. Van 19
tot 1980 was zij getrouwd m
financieel adviseur Philippe
not. In 1983 trouwde Caroli
met de Italiaanse industrieel
fanoCasiraghi, die in 1990t
een ongeluk om het leven ktf
Uit dat huwelijk heeft Carolin
drie kinderen: Andréa (14),'
lotte (12) en Pierre (11).
Ernst August is sinds oktol
1997 gescheiden van de Zw
se Chantal Hochuli. Hij
twee zoons uit zijn eerste hm
lijk. De prins heeft een moeil
verhouding met de pers. Zofc
hij in het nieuws toen hij een
tograaf met een paraplu te lij
ging, waardoor deze een gebfl
ken neus opliep.
