Lekker eten in een lawaaierige atmosfeer
Martijn uit Oegstgeest lokt extra publiek naar 'Miss Saigon'
Leiden Regio
Borrelen tussen
de dode dieren
af
eis
Ondernemersclubs
piekeren niet over fusie
AAN TAFEL
19 JANUAR11999
chef wim wegman, 071-5356414, plv -chef herman joustra. 071-5356430
De musical Miss Saigon in
het Scheveningse Circusthe
ater trekt momenteel extra veel
bezoekers uit de Leidse regio.
Reden: de vijfjarige Martijn Oei
uit Oegstgeest speelt er de
hoofdrol in. Hij speelt het jon
getje Tam, het zoontje van
hoofdrolspeler Kim die zich in
^ebeun t. Phar-
pleegd et Leidse
e en aceutisch
itse vq 'handelt'
nemei de dieren,
e zake is, het na-
c is nie orischmu-
luitdrip it vorig
dat va ipu-
luitvcx ikker
eeft alleen
•ren bin-
muren.
edat Phar-
nieuw-
eptie - in-
indleiding
week nu
ld binnen
invan Na-
Ie week
kend dat
Luis Ri nnan, het
Mei hgemani-
nferen e dier van
ig. moge-
en stukje
j] bij het
aan.
getocn
'an elk
roceso
e delic
aan de
veg wordt
Is dat idee
elfde
strijd l atsborrel
en ij enenpijl-
(Zap rbuiten
r tINou,
liming-
Qict'zö teleur
o Zedi
ns kui »^,et
de vat
000 eei
Ideal,
wél gebo-
ien soort-
(fgelopen
najaar kwam ik
voor het eerst in
Naturalis, tijdens
een kennisma
kingsbijeenkomst
met het bedrijf In-
troGene. We bou
wen namelijk een
nieuw hoofdkan
toor in het Bio
Science Park en
daarin wordt In-
troGene onze
buurman. Terwijl
we elkaar nog niet
kenden - en onze
andere buurman
Naturalis even
min. Enfin, van
het één komt het
ander, je raakt aan
de praat. Bleek dat
Naturalis zeer ge
ïnteresseerd was
in een eventuele
tentoonstelling
over biotechnolo
gie én in Herman.
Populair gesteld:
men wil daar niet
alleen 'dode',
maar ook 'leven
de' dieren laten
zien."
„Inmiddels wistik
dat wij de proef-
boerderij in Pols
broek zouden slui
ten omdat we
geen runderen
meer mogen klo
nen, dus voor Her
man en zijn twee
kalfjes een oplos
sing moesten vin
den. De projectlei
der van Naturalis
was gelijk enthou
siast. Zo kan een
balletje dus rol
len."
Pharming rolt zelf
ook maar door.
Het tien jaar jonge
bedrijf telt nu 140
man/vrouw perso
neel, maar denkt
in de nieuwbouw,
inclusief centraal
laboratorium, zo'n
200 werknemers
onder te brengen.
De club timmert
onder leiding van
directeur George
Hersbach vooral
internationaal aan
de weg, maar wil
de regionale rela
ties vooral niet
vergeten.
De universiteit,
TNO, het Acade
misch Bedrijven
Centrum, het Ne
derlands Centrum
van Directeuren
(afdeling Leiden):
ze waren nadruk
kelijk voor de
nieuwjaarsrecep
tie uitgenodigd.
Gerard van
Beynum: ,,We
hechten veel be
lang aan-een goe
de relatie met de
Leidse regio. Daar
entegen kwam er
ook een Ameri
kaan speciaal voor
de receptie even
overvliegen."
de Vietnamoorlog staande
moet zien te houden.
Ouders, schooljuffen, kinderen,
familie en vrienden: allemaal
willen ze de kleine Martijn als
het jongetje Tam de sterren van
de hemel zien spelen en ach
teraf 'backstage' met hem mee
naar de bekende artiesten glu
ren. Martijn zelf ondergaat alle
belangstelling rustig: „Hij blijft
er onverstoorbaar onder", er
vaart zijn moeder. Afgelopen
zondag trad hij wederom in de
spotlights en komende weken
'mag' hij nog drie keer.
Hoe komt een 'gewone' kleuter
uit het kleine Oegstgeest bij
zo'n musical-spektakel terecht?
Martijns moeder Antoinette
Oei: „Ik zag Miss Saigon zelf
een paar jaar geleden al en toen
las ik in het programmaboekje
dat ze kinderen met een Azia
tisch uiterlijk zochten. Er is een
heel leger kinderen nodig, om
dat ze van de Arbeidsinspectie
maar vier keer per jaar mogen
optreden. Via-via heb ik hem
aangemeld. Twee keer moest
Martijn auditie doen en toen
was het bekeken. Tekst heeft hij
niet, dat is wel weer gemakke
lijk. En hij vond het zelf leuk.
Want dat is een voorwaarde
van de organisatie: het kind
moet echt zélf willen, anders
beginnen ze er niet aan".
„Inmiddels heeft hij al vier keer
meegespeeld en omdat we nu
in een nieuwjaar zitten, mag
Martijn nóg vier keer meedoen.
En ik zit natuurlijk iedere keer
op de eerste rij. Het leuke is: na
afloop krijgt Martijn altijd het
meeste applaus.
Antoinette Oei ervaart datje als
moeder-van-een-musicalster
retje vooral uit de buurt moet
blijven. „Ja, je wordt afgevoerd.
De vijfjarige Martijn Oei (in het gele shirt naast de juf): 's avonds tot elf uur op het toneel bij Miss Saigon, 's morgens gewoon weer bij juf Joke in de klas. foto hielco kuipers
Je levert je kind af bij de arties
tenfoyer en mag er verder niet
bij blijven. Een begeleidster en
een ontwikkelingspsychologe
ontfermen zich over hem en
houden hem constant in de gi
Martijn maakt zelf weinig
woorden vuil aan zijn optre
dens. Hij mag 's morgens na de
voorstelling (als hij tot elf uur
op de planken heeft gestaan)
iets later naar school. Dat hij als
beloning een spaarbankboekje
heeft gekregen, zal hij over een
jaar of wat wel aardig vinden.
Blijer is hij nu met de Miss Sai-
gon-pet die hij heeft gekregen,
en met de extra aandacht van
fotograaf, juffen en kinderen.
pe ierritsen (personeelszaken) en George Hersbach (directeur)
Vming prikken een cocktailtje weg tijdens de nieuwjaarsre
den een adempauze voordat er weer een stormachtig jaar
kt bij het Leidse bedrijf. foto taco van der eb
yo)
;aan doe je voor je lol. Wat gaat
neen avond verwend worden
M aede kok en een aardige ober die
i ettige omgeving het ene na het
gstrelende gerecht voorzet? Hoe-
!e mensen denken dat het in
alleen om het voedsel gaat,
ire genoegens flink verziekt
»r chagrijnig personeel of
rigTL-licht. Om nog maar te
n 'muzak' die te hard staat of
tsigaren. Iets dergelijks over-
in het piepkleine restaurantje
'e Bijlen aan de Leidse Mors-
Ti er
rant a
mek linaire g
i machtig II
irijvenv*
korting?
ding pö
dieperp< ,0.
ïldteenK
adopt
leilijklo n
(oteenr
jkenLei
:en voort" 1,1
itgeveql
m
Mooie 'primeur' van het Leidse de
partement van de Nederlandse
Maatschappij voor Nijverheid en Han
del en de Leidse Vereniging voor On
dernemingen (LVI). Voor de gezamen
lijke nieuwjaarslunch in Holiday Inn
hadden de clubs de aankomend lan
delijk CDA-voorzitter, Marnix van Rij,
weten te strikken. Nog 'vers' en stra
lend van enthousiasme is deze Was
senaarder, die niet bang is om zijn
partij kritisch te benaderen („Het CDA
zal harder en beter moeten werken
om de concrete ideeën voor het voet
licht te brengen").
Lovende woorden gonsden er na af
loop van zijn voordracht door de lucht
boven de ondernemers, plaatselijke
politici en bestuurders uit diverse ge
ledingen in en om Leiden.
Van Rij 'bekt' goed, heeft flair, is finan
cieel onafhankelijk want ondernemer
(accountant) en is ook nog relatief
jong (38), hetgeen tegenwoordig ook
een must blijkt te zijn. In zijn eigen
woonplaats heeft Van Rij al een der
tienjarige politieke carrière achter de
rug. Maar voor de Wassenaarse poli
tiek is hij écht verloren: „In maart
neem ik afscheid van de gemeente
raad. Anders gaan er te veel zaken
door elkaar lopen", aldus Van Rij, die
bekent dat het geen pre is om Wasse
naar als woonplaats te hebben. „Men
vereenzelvigt het altijd als elite-ge
meente, terwijl het - op die villawijk
na - toch een gewoon dorp is. Enfin,
jullie in Leiden weten dat natuurlijk al
wel."
De druk bezochte nieuwjaarsbijeen
komst is ieder jaar het enige gezamen
lijke 'uitje' van de Leidse Vereniging
voor Ondernemingen en de Neder
landse Maatschappij voor Nijverheid
en Handel. De clubs grazen ongeveer
dezelfde weiden af, hangt er geen fusie
in de lucht? „Beslist niet, daar zouden
we allebei slechter van worden", zegt
Pim van Duuren, 'Maatschappij'-
voorzitter en in het dagelijks leven ad
vocaat in Leiden.
Bestuurslid notaris Renée Meiners
houdt de boot ook af: „Deze bijeen
komst is altijd heel leuk, maar je hebt
het toch over twee verschillende orga
nisaties. De LVI is echt een belangen
vereniging, terwijl wij een soort plat
form zijn. Bovendien zijn hier heel wat
aanwezigen van beide clubs lid. Want
Leiden blijft natuurlijk maar klein en
je komt elkaar toch overal weer te
gen."
Ja, Leiden is klein. We namen in Holi
day Inn niet alleen geestelijk, maar
ook stoffelijk voedsel tot ons en be
landden aanvankelijk tot onze schrik
aan een tafel tussen drie volstrekt on
bekende heren. Blijken er al aftastend
toch weer genoeg dwarsverbanden en
raakvlakken voor een aardig gesprek.
Eén van de tafelgenoten is Ed Cohen,
commercieel directeur van de Rabo
bank Leiden/Oegstgeest, met een
gloedvol verhaal over de actie die de
bank (al vóór de orkaan Mitch trou
wens) voor Nicaragua houdt. „Onze
honderd personeelsleden hebben er
zelfs spontaan de kerstpakketten voor
ingeleverd en de directie heeft het vrij
gekomen bedrag verdubbeld. Leverde
toch weer 20.000 gulden op."
Tweede tafelgenoot blijkt Cas Kort-
mann, directeur van een Leids bedrijf
in laboratorium-benodigdheden en
telg uit het roemrijk Zoetervvouds ge
slacht. „Waar ik ook ben, komt die
achternaam ter sprake. Ja, mijn vader
was de eerste en enige huisarts in het
dorp. Hij is nu 90 en nog volop actief
in Zoeterwoude. Vorig jaar heeft een
kleindochter hem nog op de PC leren
werken."
En als derde treffen we Joop Gijsman,
bestuurslid van de Stichting Indus
trieel Erfgoed STIEL, met wie we in
een gloednieuwe Holiday Inn-zaal een
gloedvol gesprek over het behoud van
mooie, oude gebouwen in en rond
Leiden hebben. Totdat één van de an
dere heren opstapt met de opmerking:
„Kom, ik ga nog 's wat verdienen van-
pen is een café dat sinds jaar en
Wis serveert. Bij de borrel zijn
lekkernijen te bestellen en in de
iet terras kunnen gasten zelfs
0 n verse oesters. Sinds kort heeft
naparte ruimte ingericht, een
•amertje waar in afzondering kan
dineerd. Nieuwsgierig geworden
van de kok van De Bijlen, re-
we een tafeltje.
ivolle café banen we ons op een
jaans-avond een weg naar de
pte achterin Huis De Bijlen. De
id mensen in het restaurantge-
één hand te tellen. We nemen
de trap en vernemen van de
f ober dat hier nog niet zo lang
toiletten waren. Cafébezoekers
ertollige vocht kwijt willen, moe
de eerste verdieping via dezelf-
merken wij al snel. Het regelma-
n vergezelt ons de hele avond.
vroeger dus de wc's waren,
na een - waarschijnlijk grondige
®g. Marmeren vloertegels, zacht-
n. met linnen gedekte tafeltjes en
svan Pablo Picasso maken het er
fnaam toeven. De ober is vriende-
Het Huis De Bijlen
Morsstraat 60
Leiden
Tel. 071 -5125671
Keuken: goed
Menukaart: compact
Ambiance: lawaaierig
Bediening: vr.-
Prijs/kwaliteit: redelgk
vriendelijk
lijk en schenkt ons twee glazen rode huis
wijn in (Cötes de Ventoux). Jammer alleen
van dat constante orkest van stemmen op
de achtergrond. Het geluid zachter draaien,
is onmogelijk.
We concentreren ons op de compacte kaart
waar zowel vis- als vleesliefhebbers iets van
hun gading kunnen vinden. De kok houdt
van wild, zo valt ons op. Hoofdgerechten
zijn er onder meer met kotelet, ribeye, griet,
hazerug en wilde eend. Voor de vegetariërs
is er een toumedos van geitekaas. Buiten de
kaart heeft de kok vandaag iets extra's ge
maakt: fazant, zo vertelt de ober.
We kiezen als voorgerecht de vissoep met
zeeduivel en aioli (9 gulden) en een salade
met gerookte eendeborst, reepjes gerookte
zalm en pijnboompitjes (14,50). Mijn soep
smaakt lekker, al had ik gehoopt op iets
meer vulling. In het diepe bord drijven
hooguit vier dobbelsteentjes vis in een ver
der wat waterige substantie. Een stuk stok
brood - met aioli? - heeft veel van het soep-
nat geabsorbeerd. Een goede vissoep is
naar mijn idee wat steviger.
Het voorgerecht van mijn tafelgenoot
smaakt lekker: een verrassende combinatie
van zalm met eendeborst. Maar mijn ge
sprekspartner mist iets in de dressing die
alleen uit olie bestaat. Hij verlangt naar een
'zuurtje': een vleugje citroen of azijn. Verder
vinden we het jammer dat er bij het mandje
warme brood geen boter wordt geserveerd.
We hebben geen zin om erom te vragen.
De jongeman van de bediening komt af en
toe vragen of alles naar wens is en doet zijn
uiterste best om het ons naar de zin te ma
ken. Dat stemt tot tevredenheid. Over de
hoofdgerechten hebben wij ook niet te kla
gen: mijn fazant (38 gulden) wordt opge
diend met zuurkool, spek en rookworst. De
vogel is een tikje droog, maar hij smstakt
lekker. De nootjes lamsfilet (38 gulden) in
portsaus met gehakte truffel zijn ook goed.
Erbij krijgen we een schaaltje verse frites en
sla (consequent zonder azijn). We drinken
er de rode huiswijn bij die zacht van smaak
is (Ventoux - een half karafje voor 15 gul
den).
De maaltijd stemt ons tevreden. Op wat de
tails na was het eten smakelijk. Het nage
recht van mijn partner is een heerlijk aan-
stampertje: mousse van bittere chocola,
vermengd met gecarameliseerde en gehak
te walnoten 11,50)Zelf heb ik een sappig
peertje in chocoladesaus.
Hoewel we de kok niet zouden willen bele
digen - hij heeft echt zijn best gedaan - zijn
we toch een tikje opgelucht dat we het
pand kunnen verlaten. We hebben namelijk
bijna schele hoofdpijn van het gebonk op
de trap en het geroezemoes uit het café. Als
we het pand 144,50 gulden lichter verlaten,
zien we dat veel cafégasten een bord met foto mark lamers
eten voor hun neus hebben. Een volgende
keer zullen wij waarschijnlijk hetzelfde
doen: deelnemen aan de herrie is beter dan
er naar te moeten luisteren.
tekst stella carson
