Voortdurend op zoek naar 'iets anders'
Extra
OHIO
Spoken, krokodillen en geesten in de fles
Bad Manners: swingt
met the fat, bald and u<
jfcfcvUt JjL
KonMar
MAANDAG 18 JANUAR11999
945
P
- i
CHEF JAN RIJSDAM, 071 -5356444. PLV CHEF ANNET VAN AARS! P
Wtl ftlii
tvi 'It <rCJW<
:lcuxy
ustcv yi LWI *yt^t 1 yUuJt
tvi co V viitÓ
cU. daji uttli n. t
McZ/ï&vi, CIavi W£^/VU- /Lt tocJ\s
UL yvotxcu
yoCcLu^ -ircovi lit,,
t OMA^Cttllv^A ZM. 'totW.
OfvtrJt diktap
G«cdm«ritr**rd vruchwmap
van puur ktm. Kht% ui(
appH/r'xlr vriuhfcrimu of
ptr/pvrt'ik. Htt% >50 ml 0
M** Kbm*ntuutr *<9?
Van <f#r M#ulm
Bio-volkortfl beschuit
Omaakt m«t ofayptcti ver
antwoorde ingredient*»»
«olmtuk» f) Vu
Mat Klantenkaart A^J W*0
Knorr Wereldgerechten
Kies uit o.a. Paella of kip Tandoori.
Per pak 350/130 gram
van 4.49/3.75 //O
voor 3.59 3 pakken L/,~~
Sisi Orange
Met 20 n Pr'jsje zegt iedereen "Si" tegen
SiSi! Regular, light of zonder prik.
Fles 1.5 liter 2.19 3e f|e$ gratis!
Cafesta koffie
Van ons huismerk MasterSign. Roodmerk
of cafeïnevrij. Pak 250 gram
van 3.39/2.99 4
voor 2.79 4 pakken/
Becel voor de koffie
Bevat 60-65% linolzuur. Brengt uw
kopje koffie gezond op smaak. U
Pak 500 gram van 2.29 voor l
Calvé
Calvé sauzen
Kies uit o.a. fritessaus, currysaus,
mayo-saus of mosterdsaus. /VU
Statube 500 ml van 2.89 voor 1*1 J
Maggi Basis voor soep
Kies uit basis voor groentesoep,
kippensoep of tomatensoep O
Pot 255 ml van 2.99 voor v
rrrrrrm
Vitakraft winterstrooivoer
1 Een echte verwennerij voor de vogels
tijdens de winterperiode. J O t
Zak 1 kilo van 2.95 voor
Omo wastabletten
De nieuwe manier van wassen!
Lekker makkelijk en net
zo schoon. Doos 56 stuks
van 25.99 voor
Ehrmann Almighurt yoghurt
Frisse romige yoghurt. Kies uit o.a. aardbei,
F3777777ïff71 hazelnoot of perzik/maracuja. q q/y
In het koelvak. lij
Pot 500 gram van 2.99 voor '^V
Nestlé candybars
l Uj" Kies uit o.a. Bros, Kit Kat, Lion Peanut,
|M0S\lv Nuts hazelnoot of Rolo.
Pak a 5 stuks +J gratis
van 3.39 voor
Arend Meerburg, ambassadeur in Jemen, neemt graag eens een onbekende afslag
Meerburg is de Nederlandse
ambassadeur in Jemen. Het
door ontvoeringen, armoede en
onderlinge twisten geteisterde
islamitische land haalt alleen de
kranten als er weer eens een
groepje buitenlandse toeristen
of werknemers is ontvoerd. Een
Nederlands gezin - vader, moe
der en twee kleine kinderen -
werd gistermiddag het slachtof
fer van zo'n kidnapping. Eind
december kwamen er bij een
bevrijdingspoging door het Je-
menitische leger vier westerse
toeristen om het leven. Tot dan
toe vatten zowel ontvoerden als
ontvoerders de kidnappings
luchtig op. „Meestal liep het
goed af. Hoewel het altijd span
nende tijden zijn. Je weet nooit
hoe iemand zich houdt in zo'n
situatie", zegt de ambassadeur.
Vorig jaar februari moest hij be
middelen bij de vrijlating van
twee Nederlandse gijzelaars. In
1994 nam een stam drie TNO-
medewerkers in gijzeling. „De
daders zijn meestal stammen
die op deze wijze iets van de re
gering gedaan willen krijgen.
Bijvoorbeeeld compensatie
voor olieleidingen over hun
land, of aansluiting op een wa
terleiding. Het gaat er vaak ge
moedelijk aan toe. Soms ont
staan er zelfs vriendschappen.
Twee Franse dames zijn eens
tijdens een kidnapping ver
schrikkelijk tekeer gegaan tegen
hun ontvoerders. Ze vonden het
schandalig dat ze zo'n eind ge
reisd hadden, veel geld hadden
uitgegeven en in ruil daarvoor
vast zaten in een hutje. De
stamleden hebben toen hun
verontschuldigingen aangebo
den en de dames een verzorgde
rondleiding door Jemen gege
ven. Ik ben ze nog nooit tegen
gekomen, maar ik heb wel ver
halen gehoord over toeristen
die zich graag zouden laten ont
voeren, om een aparte vakantie
te beleven. Een ontvoering is
echter geen spelletje. In decem
ber zijn er voor het eerst doden
gevallen. Het ging dit keer ook
niet om een dorpje dat een wa
terleiding wilde, maar om fun
damentalisten. Daar is de rege
ring bang voor en dus heeft ze
het leger erop afgestuurd, met
alle gevolgen van dien.
Jemen is geen makkelijk land,
stelt de ambassadeur vast. „Het
is in de Arabische wereld wel
één van de meest democrati
sche landen. Maar de mensen
zijn straatarm. Tot enkele tien
tallen jaren geleden leefden de
Jemenieten nog in de Middel
eeuwen." Vanuit de Nederland
se ambassade in de hoofdstad
Sana'a probeert Arend Meer
burg sinds 1996 zoveel mogelijk
hulp te bieden. Nederland is het
grootste donorland voor Jemen.
Het geld wordt voornamelijk
besteed aan basisvoorzieningen
in de gezondheidszorg en het
onderwijs en aan cultuur. Meer
burg probeert de regering zo
veel mogelijk te laten deelne
men in de Nederlandse projec
ten. „Wij zetten een pilotop,
om te tonen hoe het kan. Het
valt niet mee om de regering
van het nut van sommige pro
jecten te overtuigen, maar als
het lukt, dan heeft het veel meer
effect. Er gebeurt echt wel wat
meer in Jemen dan ontvoerin
gen."
Ondanks alle problemen, heeft
de geboren Katwijker het erg
De route was zo mooi uitgestippeld: Arend Meerburg, geboren 27 mei 1939 in Katwijk aan Zee,
als zoon van één van de meest vermogende reders in het vissersdorp, dat moest wel een grote
naam in de Nederlandse visserij worden. Ware het niet dat de Katwijker een broertje dood heeft
aan vis. En aan het volgen van de geijkte paden. Meerburg neemt graag eens een onbekende
afslag. En als daar geen paden liggen, dan maakt hij ze gewoon zelf. Dat leverde hem en de
wereld in de"afgelopen 60 jaar weliswaar geen bloeiend Katwijks visverwerkingsbedrijf op, maar
wel een ambassadeurspost, een verblijf op de zuidpool, een verdrag tegen kernproeven en de
vernietiging van 12 miljard dollar aan chemische wapens. Arend Meerburg zelf haalt er zijn
schouders over op: „Ach, je moet in je leven zo nu en dan eens wat anders doen."
schril contrast tot de
levenswijze die Me- V/J
1966 een jaar lang op
als onderzoeker - 'eei
ozononderzoek metj zijn f
uit de jaren dertig' - unne
pool. „Je kon maar ét
jaar komen en gaanv tome
basis. Dus ik kon niei
Het is een aparte belt ge C
een jaar met achttien rerkz;
gesloten te zitten." D ist v
Belgen en zes Nederl
woonden in een bara
stant onder een zes t< 0
meter dikke sneeuwd
schuilging. Na het p.
was Meerburg drie ja ou(jt
tiet
ke Ci
hetV
naar zijn zin in Jemen. „Het is
een mooi land. En ik heb spe
ciaal gevraagd naar een post in
een ontwikkelingsland. Ik hoef
niet in Oslo te zitten. In een
ontwikkelingsland heb je wat te
doen." In oktober ontving
Meerburg minister Herfkens en
Prins Claus in Sana'a. Het was
het eerste officiële bezoek aan
een ontwikkelingsland van de
minister. „Dat werkt erg stimu
lerend", vindt de ambassadeur.
Hij heeft nog anderhalfjaar te
gaan in Jemen. Meerburg heeft
na afloop van de vierjarige ter
mijn nog honger naar een nieu
we afgelegen standplaats. „Als
ze me weer een leuke ontwikke-
lingspost aanbieden, dan neem
ik hem aan. Vier jaar is in één
land is mooi. Dan is het tijd
voor iets anders."
'Iets anders'. De woorden lopen
als een rode draad door het le
vensverhaal van de duizenpoot
uit Katwijk. Nooit zal Meerburg
tevreden achterover leunen. Hij
is voortdurend op zoek naar
'iets anders'. De tussenbalans
van die zoektocht is anno 1999
een bonte opsomming van de
meest uiteenlopende functies
en ervaringen. Arend Meerburg
draagt de titel natuurkundig in
genieur, was lid van diverse
ontwapeningsdelegaties, weten
schappelijk medewerker van
het KNMI en deelnemer aan
een poolexpeditie in de jaren
zestig. Politiek liet hij zich ook
niet onbetuigd: Meerburg was
lid van het hoofdbestuur, het
dagelijks bestuur en de advies
raad van de politieke partij D66.
„Ik zat begin jaren tachtig zelfs
nog bijna in de Tweede Kamer.
Het was achteraf gezien maar
goed dat ik er niet bij zat. Wfant
dat kabinet hield het maar heel
kort uit en D66 kreeg daarna
ongenadig op z'n lazer."
De tocht van Meerurg begon in
Katwijk, waar hij al snel een fa
milietraditie aan de kant schoof.
„Ik zag voor mijzelf geen bril
jante toekomst in de visserij. Ik
ben niet zo'n handelsman. En
vissers zijn toch een beetje pira
ten, die zoveel mogelijk willen
vangen. Mijn vader, Dirk Meer
burg, hield in de jaren dertig al
een pleidooi voor de regulering
van vangsten. Uit de Noordzee
valt op de lange termijn veel
meer te halen, als vissers niet
zoveel tegelijk willen vangen.
Maar mensen zijn nu eenmal
dom. Voor de kust van Jemen
vissen de grote Russische en Ja
panse jongens nu ook alles
leeg." Toch werd er eind jaren
veertig een kotter naar hem ver
noemd: de KW7 Arend. „De eer
ste Katwijske vissersboot met
een douche aan boord", zegt
Meerburg, met om zijn mond
een glimlach en in zijn stem -
ondanks zijn gebrek aan liefde
voor de visserij - een vleugje
trots.
Op zijn zeventiende keerde
Arend Meerburg Katwijk en de
vis de rug toe. De laatste jaren
komt hij alleen terug in zijn ge
boortedorp om op 1 januari de
D.F.E. Meerburgprijs uit te rei
ken. Jaarlijks krijgen Katwijkse
personen of organisaties die
zich hebben ingezet voor het
culturele leven in het dorp tot
25.000 gulden uit het herinne
ringsfonds dat zijn vader in
1989 naliet. „Ik kan het nooit
meer bewijzen, maar ik denk
wel eens dat mijn vader het her
inneringsfonds in het leven
heeft geroepen om mij in elk
geval één keer per jaar naar Kat
wijk terug te halen. Als voorzit
ter van de stichting ben ik ook
verplicht om goed bij te houden
wat er in Katwijk speelt." Dat
kost hem overigens weinig
moeite. „Er komen niet eens
zoveel voordrachten binnen
voor de prijzen. Maar ja, Kat
wijk is ook ongeveer de goed
koopste gemeente van Neder
land. En heel keurig en gedegen
bovendien. Er gebeurt niet zo
vreselijk veel schokkends.
Na zijn vertrek uit Katwijk stu
deerde Arend Meerburg af in de
reactorfysica aan de technische
universiteit in Delft. Daar deed
hij ook zijn liefde op voor het
carnaval. „Ook al niet Katwijks,
nee. Maar ik heb een Brabantse
moeder. En studenten van de
TU Delft vormden altijd het ge
volg van de Prins Carnaval van
Den Bosch. "Vijf jaar liep Arend
Meerburg mee in het gevolg van
de prinsen van Oeteldonk.
Sindsdien probeert hij elk jaar
met carnaval in Den Bosch te
zijn. „Vorig jaar liep het mis,
door die gijzeling. Met de ver
antwoordelijke sjeik heb ik nog
altijd een appeltje te schillen."
Het bruisende carnaval staat in
MI, toen zijn oog ope
tentie viel van het Ni
instituut voor vredesv
ken. „Ze vroegen om
en juristen. Ik heb om
een brief gestuurd. Je 0Q
kernwapenverdrager jl
met juristen, maar vo 'r
trole heb je technici i 10
het instituut hadden
catures al ingevuld. Zi
zen me door naar hei yu
van buitenlandse zak
een bureautje 'Ontwa JNAi
zat. Die zochten iems ijkht
litiek en techniek kon
len." Zo viel Arend Mi lelii
van de oceanografie i in
harde internationale!
ningsonderhandeling gei
vloog heen en weer tu n.
nen, New York en Ba
woonde twee jaar in
negen jaar in Gene ve
seriand nam hij het h
den bij het opmaken1
verdrag voor de stopz 5'u"t
kemproeven. „Neder
voorzitter van de besj jsln
Toen wij het verdrag!
ogen kregen, was het
zooi. Het bestond uit:
deelcontractjes. Als w )ar(ji
normale manier hadó
handeld, waren we er
gekomen. Dus zijn we
Nederlanders op eenl
mer gaan zitten en he
het hele verdrag zelf v irne
opnieuw opgesteld. D >ch;
heeft het - met een pa itoe
belangrijke wijziginge lerst
in zijn geheel gehaald en
ickl;
Ook bij de onderhand an
om de chemische w<
wereld uit te krijgen,
Meerburg zijn steentji
gaat de goede kant c
rikanen zijn voor 12
lar aan chemische vva
het vernietigen. Zo kn
langzaam naar de uitb
van een heel wapent);
nationale verdragen z
wikkeld. Het chemisd
verdrag bestaat uit 151
te blaadjes. Het ontwil
van internationale ret ;ERT
een moeizaam en lanf 1
proces. Maar wat er
Tweede Wereldoorlog Ey
is niet kinderachtig. A
ren zestig het verdrag
spreiding van kemvvaj "e's,
was getekend, dan hat
meer landen over een
penarsenaal beschikt
tie is nu niet ideaal, m
had veel slechter kunn
Hetzelfde gebeurt nuc
landmijnen. Ook in Je
een programma opge
landmijnen op te ruin n
zaam brengen we zosi
aan in de wereld. Meil
stoten.
Voorleesmarathon in Leidse bibliotheek
LEIDEN CONNIE VAN UFFELEN
De snotkoker, de snurkschurk,
de waterclosetwurm en het tak-
kewijf. „Er zijn een heleboel
monsters, maar de geest in de
fles is een vloeibaar monster.
Een monster dat je kunt schen
ken." Mirjam Mous begint haar
verhaal uit haar boek Monsters
Mollen!' en kijkt de kinderen in
de Leidse Centrale Bibliotheek
indringend aan. Ze luisteren
aandachtig. Her en der zitten
wat moeders. Halverwege het
verhaal komen er nog wat kin
deren bijschuiven: deze me
vrouw weet hoe je monsters
moet aanpakken!
Het verhaal over de geest in
de fles gaat over alcohol en va
ders die na een glaasje denken
dat ze een filmster zijn, of een
autocoureur of leeuwentem
mer. Hoe je het monster uit de
fles kunt krijgen? Gewoon door
duimendikke streepjes op de
fles te zetten en elke week een
streepje extra uit de fles te giet
en. „Je moet de fles dan wel
weer aanvullen met water. Zo
merkt de drinker niet dat de
geest uit de fles is. Voor jenever
werkt dat het best. Voor cognac
of whisky gebruik je koude
thee." Een meisje trekt haar trui
over haar hoofd: een geest in
een fles is wel eng! Maar of ze
nu begrijpt waarover het gaat?
Mirjam Mous was gistermid-
Mirjam Mous leest voor: deze mevrouw weet hoe je monsters moet aanpakken!
dag een van de tien kinderboe
kenschrijvers die in het kader
van de voorleesmarathon voor
las uit eigen werk. Ruim twintig
minuten lang konden de debu
terende auteurs lezertjes laten
kennismaken met hun verha
len. De kinderen konden in to
taal vier uur lang luisteren naar
spannende, grappige, gekke en
ontroerende teksten.
De griezelige waren wel het
meest in trek. Zo moest schrij
ver Thijs Goverde, die het spits
afbeet, van zijn toehoordertjes
per se voorlezen over spoken.
Wat het ook goed deed, waren
illustraties. Jac Volbeda en Mir
jam Oldenhave gebruikten gro
te vellen met tekeningen uit
hun boek om hun verhaal te il
lustreren. „Hij lijkt wèl veel op
een kikker!", riep een meisje
over een krokodil die denkt dat
FOTO TACO VAN DER EB
hij een kikker is.
„Via deze marathons maken
de lezertjes en boekhandels
kennis met diverse kinderboe
ken en doen de auteurs weer in
spiratie op. En de kinderen vin
den het gewoon leuk om te
worden voorgelezen", legde or
ganisator I. van Weizen uit. Het
is de bedoeling om de voor
leesmarathon jaarlijks te laten
plaatsvinden.
RECENSIE HANS KEUZERS
Concert: Bad Manners. Gezien: 15/1.
LVC, Leiden.
Begin jaren tachtig noemden
we de tweede ska-golf in een
adem. Madness, The Specials,
The Beat en het lelijke eendje
Bad Manners. Wie Manners
zegt roept onmiddellijk Fatty
Buster Bloodvessel. Dit podi-
umdier lijkt weggelopen uit een
dikke-mannen-show van Jerry
Springer en heeft de grijns van
uncle Chester uit de Addams
Family. Meteen na opkomst
gaat de 250
kilo-schoon-aan-de-haak aan
de rand van het podium staan.
Liefdevol wordt de uitpuilende
buikmassa door een fan getou
cheerd. Met zijn geweldige vo
lume schreeuwt hij de opener'
This is Ska, gevolgd door het ra
zend populaire covertje My girl
Lollipop, de zaal in. Een regel
rechte best-of-set volgt, met
voldoende ruimte voor de
meest voorspelbare meezingco-
vertjes. Bloodvessel heeft nog
steeds een stem als een schor
knijpende kikker, maar de ach-
tergrondbeat, de zwierige key
boardtapijtjes en vooral het ver
rassend boven modaal klinken
de koperwerk, zeker bij het
snerpende, climaxvolle Black
Nighf, klinken meer dan top.
Bad Manners is en blijft een
avond vol entertainment. Zo
de
laat Fatty Buster de h
masse omhoog spring
het Feel like jumpinj
het publiek het re f rei;
young Jullief woordf
Het mooiste kunstje
Fatty voor het laatst. N J j.
singletje Special bre
ceert -de zanger met
emmer water op zijnl
het daarna ongegenee
publiek te donderen
naai voor een heftige]
sie. Can Can is het uit*
volg en de massale b
Bloodvessel gaan hoog
Met een heuse
knock the Baldhead, d
men zijn, niemand is
genlijk in geïnteress»
zijn oude dag heeft B
een hotel in Kent geko
hij hoeft zijn dagen
slijten achter de bar ag(
gen zaak. Succes heeft
met zijn live-optreden
noeg. Al vraag je je ie
weer af hoe lang hij h
grandioze massa enh
dende tempo blijft volt
kerdi
ke
alk
iopl
O
div
wel
-E
