De leden van VCL zijn geen
UIT
'Niet alleen maar gezellig een biertje drinken'
Sport
iginrichtinq
545 30 00
V.C.L
GASTEN
C.P.Th. B<
Hoofdstraat
DE CLUB
DE WEEK
SLOOS
sport
PVALLEND
GESPROKEN
iNDAG 23 NOVEMBER 1998
CHEF WILLEM SPIERDIJK. 071 -5356464, PLV.-CHEF JANET VAN DIJK, 071 -5356463
VCL gebeuren geen
aai|ekke dingen. Daar zijn
;j «woon de mensen
naar. Het lijkt de te
gevormde mening van
ooLiitenstaander, ware
liet dat het volmondig
Jt beaamd door de be
ul, tenen zelf. Bij VCL
fai Jt gewoon gevoetbald,
atuurlijk wel een bier-
edronken na afloop,
1 r dan wel uit de tap,
tbij VCL staan de krat-
z«aiet op de kantineta-
Wie echter verder
vindt achter dit gor-
van uiterlijke kalmte
eeJnige echte belangrijke
üj nschappen van een
tclub. Trots en ambitie
Jen ze genoemd.
mrrm mm 1 rm
vc zag het levenslicht op 1 no-
er jer 1991 en is de optelsom
ni TL en VNL: twee vereni-
(i die over één veld be-
op ten en al jaren hun onder-
mii tn op het Leidse sportpark
trig liet hadden. Beide clubs
et 1 len als buren de voetbalver-
elu ngen LDWS en De Sleutels,
t tl besloten te fuseren toen
pte Sverhuisde", vertelt de
11 ige voorzitter John ter
Daardoor kwam name-
be en veld vrij en moesten we
ssen dat dit niet voor an-
doeleinden zou worden
nikt. Door samen te gaan
len we het als voetbalveld
«den." In eerste instantie
iken de clubs ook De
0'els bij de fusie, maar dat
af omdat deze graag haar
identiteit wilde behou-
,En daar heb ik respect
Oprichtingsdatum; 1
november 1991
J denaantai 375, waarvan
150 junioren
ïtributie: ƒ85,- t/m ƒ160,-
e( nioren), ƒ230,- (senioren)
lerfcretariaat: 071-5767964
(G.J.J. van de Kerkhof)
Hoogtepunt De
ele «wikkeling van het aantal
iugdleden. ,,We hebben
;,13ten zien dat het aantal
jeugdleden toch kan
groeien."
vai iptepunt De opzet en het
■erloop van de huidge
competite
Fer van Duuren (links) en John ter Beek van voetbalvereniging VCL.
De doorstroming van de eigen
jeugdspelers moet in combina
tie met de routine van enkele
oudgedienden kunnen leiden
tot een promotie. De club blijft
zich dan ook inzetten om zo
veel mogelijk jeugd aan zich te
binden. En dat heeft niet alleen
te maken met het streven naar
sportief succes. Sponsor en me
de-bestuurslid Fer van Duuren
heeft daar een duidelijke visie
op: „Kijk, de hele samenleving
individualiseert. Bijna niemand
heeft nog tijd voor elkaar. Maar
alleen op een sportclub leer je
nog vrijwillig met elkaar om
gaan. Ik denk dat je daardoor
echt leert om positief te denken.
Dan kan je toch beter op een
club zijn dan de hele dag door
de stad slenteren?" Om haar so
ciale functie te vervullen, streeft
VCL ernaar om een zo laag
drempelig mogelijke vereniging
te zijn. „Iedereen is welkom. De
contributie is niet hoog en nie
mand hoeft zelf z'n tenue aan te
schaffen. Op deze manier geloof
ik best dat de club een grotere
uitstraling kan krijgen. Zowel op
sportief als sociaal gebied."
Trots en ambitieus. Slechts wei
nigen kunnen deze twee woor
den niet verbinden aan de
nuchtere club op sportpark De
Vliet. En hoewel het vaak „best
gezellig" is aan de Voorschoter-
weg blijft alles een grote mate
van ingetogenheid uitademen.
Ter Beek houdt duim en wijs
vinger een centimeter uit elkaar
en zegt: „Kijk, sommige clubs
hebben dit maar nodig om te
feesten. Bij VCL is dat anders.
Daar hebben we dit voor no
dig." De voorzitter heeft zijn
handen een halve meter uit el
kaar. „Wij zijn geen kroegtij
gers."
TEKST RAYMOND GRIMBERGEN
FOTO MARK LAMERS
voor", zegt Ter Beek, maar het
is natuurlijk wel jammer. An
ders hadden we als één club de
beschikking gehad over vier vel
den. Als De Sleutels morgen
dan ook zou roepen dat ze als
nog willen fuseren, zou ik gelijk
met ze gaan praten."
Het trotste karakter van de club
hangt voor een groot deel sa
men met haar ambities. Toen
VCL zeven jaar geleden werd
opgericht, stond het cijfer nul
nog genoteerd achter het aantal
jeugdleden. Op dit moment
staan er zo'n 150 junioren bij de
vereniging ingeschreven. Een
knappe prestatie, vooral in een
tijd waarin steeds meer sport
clubs te maken hebben met een
terugloop van jonge leden. „We
zijn gelijk na de fusie begonnen
met werven. In eerste instantie
gingen we leuren bij een aantal
ouders op de
club en vroe
gen we ze
gewoon of
hun kind
geen zin had
om bij VCL te komen voetbal
len. Daarnaast gingen we met
folders langs de huizen, plaats
ten advertenties in de krant en
we stonden zelfs op braderieën.
In het seizoen '92-'93 hadden
we al twee F-teams." Het is de
bedoeling dat het eerste team
binnen een paar jaar wordt aan
gevuld met de zogeheten eigen
kweek. Binnen een paai" jaar
p^s, want VCL heeft momenteel
nog geen A- en B-jeugd. Pas als
CLUB van de WEEK
VCL
deze elftallen een feit zijn, kan
er worden doorgestroomd naar
het eerste team en kan de club
beginnen aan het verwezenlij
ken van haar ambitie: het eerste
zondag-elftal in de vierde klas
se. Om mee te beginnen.
Daar had het team overigens al
kunnen zijn. Drie jaar geleden
werd zelfs nog gestreden voor
een plekje in de derde klasse.
„En als we die spelers van toen
konden behouden voor het eer
ste elftal, had
den we nu nog
steeds in de
vierde klasse
gespeeld. Daar
ben ik van over
tuigd. Helaas kozen de meesten
voor een lager team, omdat ze
onder andere niet meer zo'n zin
hadden om veel te trainen",
zegt Ter Beek die een duidelijke
mening heeft over de huidige
competitie. „Stompzinnig. We
spelen in een gecombineerde
competitie van de vijfde en zes
de klasse. De ene keer win je
met 10-0, terwijl je een week la
ter met dezelfde cijfers kan ver
liezen. Dat zijn heel normale
uitslagen in deze klasse. Het on
derlinge verschil is gewoon veel
te groot. Bovendien hebben wij
al negen van onze tien wedstrij
den voor de winterstop ge
speeld, terwijl sommige clubs
door de vele afgelastingen pas
op vier westrijden staan. Ik weet
ook wel dat niemand iets aan
het weer kan veranderen, maar
als sommige clubs in december
nog zes wedstrijden moeten
spelen, wordt het natuurlijk een
puinhoop."
krijgt
sportmaleriaal
aangeboden
Vijf Meiplein 17 - Leiden
Tel. 071 - 576 01 44
^ANWEZIG
m: Ralph Polman.
lijd: 27 jaar.
«FC Lisse.
iep: student bedrijfskunde.
h Polman mag zo onder-
1de Heintje Davids van
ed aterdagvoetbal worden
lemd. De robuuste verde-
it 0 rvan FC Lisse verliet de
jdf al twee keer. Evenzovele
li inkeerde 'de verloren
d? i'terug. Zo maakte hij na
>n kleine week training in het
rinj Imet Noordwijk na rust
j li ieuw zijn opwachting,
f
12 mm verliet je FC Lisse aan
hin tfgi/i van het seizoen?
id Ktnijn studie was ik bezig
(en project bij de motoren-
no kant Yamaha. Ik verbleef
ns mor veel in het buitenland,
mi 'door ik veel trainingen zou
0 in in de aanloop naar het
we seizoen. Het zou niet eer-
Iin opzichte van de andere
os, tszijn geweest om dan toch
plaats in het elftal op te ei-
rbi mm ben je nu toch weer
;oe hikbaar?
■uk se heeft mij al een paar
mi ieerder gevraagd weer mee
vas vn. Dat kan nu ook, omdat
od Middels bezig ben met het
isie I'pen van mijn afstudeer-
all! 'ie. Als ik kan, wil ik de club
ivel tijdelijk helpen.
led fcIjk?
1 I <>f het moet zo zijn dat ik het
Rl (en baan kan combineren,
et ir ik ach t de kans daarop
id poot."
1-3
veitegen Noordwijk in ieder
mi imeteen aan de bak, Nau-
age ffcs in het veld en al een
i u Kirt na een overtreding op
p! icfc van Dam,
'lokte het een beetje uit. Bo-
da Hen stonden we op dat mo-
igC 'ach ter dus heb ik een
ft je de toon gezet.
fffl
lei iteen van de redenen
t Kom je bent teruggehaald?
iel selectie zit een aantal spe-
it tot rechtstreeks uit de Al
iai i Normaal speel je dan
isl 'twee jaar in het tweede,
il* ir zij zijn meteen bij de groep
"nen. Ik kan de jongeren la-
>ed Hen wat het trainen bij een
aal dklasser inhoudt. Ik moet
ERTUSSENIN
Alecto heeft een busi
nessclub.
Een wat?
Een BU-SI-NESS-CLUB.
Al anderhalfjaar.
Waar de gerenommeerde ama
teurvoetbalverenigingen niet
aan toekomen, doet een
hockeyvereniging uit Leider
dorp maar even. En het werkt
uitstekend. De club telt intus
sen al zeventien leden: bedrij
ven en personen die allemaal
2500 gulden neertellen om
Alecto twee jaar lang te onder
steunen en die elkaar af en toe
eens treffen bij een Alecto-
Businessclub-avondje. Donder
dagavond was de derde bijeen
komst, met als hoofdattractie
een verhaal van Jan Gaaster-
land, de directeur van Amster
dam ArenA.
„Een paar jaar geleden hield
onze hoofdsponsor ermee op",
vertelt Ad Heesbeen, bestuurs
lid PR communicatie. „Het is
niet eenvoudig om een sponsor
te vinden, die voor een club als
Alecto in één keer een hoog be
drag op tafel wil leggen. Maar
een aantal kleinere sponsors
vinden, dat lukte wel. En zo is
het idee voor de businessclub
een beetje ontstaan."
Een prima idee, naar zou blij
ken. Via-via hoorden steeds
meer bedrijven van het plan en
zo bleef en blijft de club groei
en. „Intussen is een van de le
den van de businessclub opge
staan als hoofdsponsor, een
bijkomend voordeel", gaat
Heesbeen verder, „En het
spreiden van risico is ook nooit
weg. Als nu een sponsor na
twee jaar er genoeg van heeft,
is de klap op te vangen."
De meeste leden van de busi
nessclub zijn bedrijven uit de
buurt. Dat is niet verwonder
lijk. Een directeur, wiens buur
meisje - waar hij dol op is - het
uitstekend naar haar zin heeft
bij Alecto. Vaders en moeders
van spelende leden, die ook
hun zakelijke connecties pro
beren over te halen. Bedrijven,
die al af en toe materialen
sponsorden. Het merendeel
van de businessclubleden had
al een binding met Alecto, of
op zijn minst met Leiderdorp.
Zo niet Henk van der Kooi, een
Rotterdammer met een elec-
trotechnisch bedrijf. Ook hij
heeft de weg naar Alecto ge
vonden. „In Rotterdam was het
'geld geven en mond houden'.
En als je eens langskwam bij
zo'n club, dan werd je ook niet
met open armen ontvangen",
legt hij uit. „Daar had ik genoeg
van." Wat hij voor zijn geld te
rugkrijgt, interesseert hem niet.
„Ik kom hier niet om zaken te
doen, of belangrijk te doen. Ik
kan die centen moeilijk meene
men en als iemand er wat aan
heeft - vooral de jeugd moet
meedelen - dan ben ik tevre
den. Het kost mij niets."
Henk staat al een uur lachend
over bedrijfsvoering te nepru-
ziën met Joop Appelman, van
een bouwbedrijf uit Amster
dam. Voor zover ze elkaar ver
staan, begrijpen zij nauwelijks
wat er gezegd wordt. Per slot
van rekening doen zij heel an
ders zaken, op een heel ander
vlak, en is het al een hele tijd
gezellig in het clubhuis. Joop is
ook via omwegen betrokken
geraakt bij de businessclub.
Hoe, dat weet hij niet meer.
„Maar zo ontmoet je nog eens
iemand."
Joop en Henk zijn twee van de
bijna honderd aanwezigen die
een gezellige avond beleven bij
Alecto. „Zo af en toe wordt er
ook wel zakelijk 'genetwerkt',
in ieder geval worden er con
tacten gelegd", weet Heesbeen,
„Dat hoort natuurlijk bij een
businessclub, maar daar is het
niet om begonnen." Heesbeen
is verantwoordelijk voor de
komst van Gaasterland. Hij
kent hem nog uit zijn sport
journalistieke verleden, hij
heeft hem namelijk een paar
keer geïnterviewd en het con
tact was zo gelegd. „Hij had er
wel zin in. Het is een vlotte
spreker en bovendien moet je
toch wat leuks hebben op zo'n
avond. Niet alleen maar gezel
lig een biertje drinken. Dat óók,
hoor, maar ook iets extra's."
Gaasterland is inderdaad een
vlot spreker. Wat gepland stond
voor een half uurtje, duurt aan
zienlijk langer - maar vrijwel
niemand verveelt zich, hoewel
er een stroom van cijfers over
het publiek wordt uitgegoten.
Tegen het einde krijgen een
paar aanwezigen wel weer
dorst. Als Gaasterland zijn ver
haal, over het wel en wee van
de ArenA, financieel en gras-
matig, heeft afgesloten, stelt
Henk nog een paar vragen. Het
drinken wordt nog een half uur
uitgesteld.
ANTON DIEDRICH
Oud-volleybalinter-
national Ron Boudrie
in de Volkskrant:
„OpeenEK, WKofbij
de Olympische Spelen
hoort het beste team van het
land te spelen voor een maxi
maal resultaat. Maar de besten
spelen niet. Ik zet binnen een
week een ploeg in het veld die
dit team met 3-0 de zaal uit
veegt."
Erik de Bruin, echtgenoot en
coach van zwemster Michelle:
.Slechts een keer hadden we een
conflict. Toen wilde ze niet luis
teren, deed ze haar best niet in
het water, haar sets deugden
niet. Ik ben het zwembad uitge
lopen. Ik was nog geen honderd
meter weg of daar kwam ze aan
getrippeld, in haar badpak, op
haar blote voeten in de sneeuw.
Ze gaf me gelijk, ze had haar
best niet gedaan.
Idem, over de training op hun
trouwdag:
Van half zes tot kwart over
acht, daarna hebben we ontbe
ten, ons omgekleed, en zijn we
naar het stadhuis gegaan. Na de
trouwerij was er een lunch in de
tuin van mijn ouders. Daarna is
Michelle gaan slapen om vervol
gens weer tweeënhalf uur te trai-
Hockeyinternational Jack
Brinkman in Vrij Nederland
over de Pakistaanse speler
Shahbaz:
„Soms moest ik even aan de
noodrem trekken. Shahbaz
droeg van die dunne gympies
waarmee hij onnavolgbaar ma
noeuvreerde. Maar als je er even
met je stick op hakte, had je een
tijdje geen last van hem.
Idem, over de generatiekloof:
„Het leeftijdsverschil ten opzich
te van sommige spelers wordt
wel erg groot. De muziek van die
jonge gasten begrijp ik nog wel,
maar het is toch even wat an
ders of je een fotoalbum van je
kinderen of een pornoboekje
mee op reis neemt.
Marianne Timmer in Panora
ma:
„Als fotografen een deuk in de li
mousine trappen waar ik in zit,
omdat ze er niet bij kunnen, is
dat wel eng. En mensen ver
wachten altijd een praatje van
me, terivijl ik van mezelf niet zo
spontaan ben.
Idem op de vraag wat ze Abso
luut zou weigeren:
„Reclame voor maandverband
of voor Robijn Intensief. Afschu
welijk.
Idem, na de vraag: Tot hoe ver
ga je?:
„Ach, in principe is alles te koop.
Zelfs een commercial voor
maandverband, zou ik zeggen.
Morten Olsen in Voetbal Inter
national:
„Het leven bevalt hier zo goed
dat mijn vrouw niet eens meer
weg wil."
Marcel Valk in VI:
Vooral bij Volendam ergerde ik
me vaak aan jongere voetballers.
Natuurlijk, zij wilden winnen.
Althans dat zeiden ze. Maar ik
voelde gwoon dat ze het niet zo
meenden als de ouderen.
Idem:
„Ze hadden het altijd over vrou
wen, uitgaan, auto's, dure kle
ren. Ze bezaten draagbare tele
foons, een aardige portefeuille
aandelen en ze hadden vaak een
vriendin die de vrouwen met
mooie kleding probeerde de loef
af te steken. Allemaal zaken die
me geen bal interesseren. Ik
draag zelfs geen horloge, laat
staan een oorbel, en mijn vrouw
blijft liever thuis bij de kinde
ren.
Idem:
„Verliezen vind ik een ramp,
maar ik merkte dat het die jon
gens weinig deed. Als hun prak-
kie maar klaar stond en hun sa
laris keurig werd overgemaakt.
Idem:
„Een spelersgroep moet behan
deld worden als een klas kleine
kinderen. In goede tijden, maar
zeker in slechte tijden. Dan heb
ben spelers namelijk de neiging
de schuld aan anderen te geven.
Een trainer moet dat nooit loe-
Idem, over zijn trainer Co
Adriaanse bij Willem II:
„Bovendien is hij een trainer die
doet wat hij zegt. Dat lijkt mis
schien normaal, maar ik heb ge
noeg trainers meegemaakt die
vaak het tegenovergestelde de
den.
Idem:
„Inde Volendam-selectie was
het een bekend geheim dat trai
ner Dick de Boer Cees
Marbus, die de trainer
nota bene vaak in op-
bouwende zin aanvul-
de, van wege zijn grote ~W
mond afvoerde.
