Hulpverlener nu
zelf vluchteling
WEER
Hemel op aarde
De taalstrijd van
de 'merkenmaffia'
Het Gesprek van de Dag
Winkelpersoneel is
charme-offensief beu 5,!
DONDERDAG 3 SEPTEMBER 1998
COMMENTAAR
Het Nederlandse asielbeleid kraakt in zijn voegen, zo hebben nu
ook de Nederlandse bisschoppen laten weten. Het staat de kerklei
ders natuurlijk vrij dat te vinden, al vormen ze zo ongeveer de eni
ge belangengroep die dat nog niet heeft vastgesteld. Opmerkelijker
dan deze kritiek is dan ook de constatering dat elke aanbeveling
om de zaken beter aan te pakken achterwege blijft. Of het zou de
suggestie van bisschop Muskens moeten zijn dat Nederland de
grenzen ook moet openstellen voor economische vluchtelingen.
Het is goed dat de Nederlandse bisschoppenconferentie de laatste
jaren steeds vaker de ivoren toren verlaat en zich over maatschap
pelijke kwesties uitspreekt. Het risico is wel dat dit eerbiedwaardige
college aan gezag inboet als het niet goed op de hoogte blijkt te zijn
van de feiten, en opvattingen te berde brengt die simpel te weerleg
gen zijn.
Natuurlijk staat het Nederlandse asielbeleid onder zware druk van
veel te ingewikkelde en te lange procedures, maar feit is wel dat die
procedures zijn bedacht om iedere asielzoeker een kans te geven
en bij een afwijzing in beroep te kunnen gaan. Feit is ook dat Ne
derland van alle Europese landen de meeste asielzoekers opneemt.
Het is juist de combinatie van een zorgvuldige procedure en een
grote toestroom die voor problemen zorgt. Politiek Den Haag lijkt
er eindelijk van overtuigd dat de toelatingsprocedures moeten wor
den bekort en dat daar mensen en middelen voor beschikbaar
moeten komen.
De suggestie van Muskens dat behalve politieke ook economische
vluchtelingen hier een kans moeten krijgen is ronduit idioot. Dat
onderscheid is niet willekeurig en niet voor niets in internationale
verdragen vastgelegd. Los daarvan is het voor een klein land als Ne
derland fysiek onmogelijk de te verwachten stroom economische
vluchtelingen op te vangen. Met deze uitspraken blijkt bisschop
Muskens eerder een hofnar die de hemel op aarde belooft, dan een
kerkleider met realiteitszin.
Even een paar wetsovertredin-
kjes: chocomel, luxaflex, walk
man, het Net, wisselgesprek, de
(het lidwoord cursief geschre
ven) Bank, gelukstelegram.
Wetsovertredinkjes? Inderdaad,
sommige bedrijven vinden het
gebruik van deze geregistreerde
merknamen als soortnaam een
inbreuk op het merkenrecht.
Advocaten van deze bedrijven
schuimen zelfs Internet af op
zoek naar overtreders. Van Dale
heeft inmiddels al onder grote
juridische druk besloten om
woorden als luxaflex en walk
man in de toekomst te voorzien
van een geregistreerd handels
merkteken.
Het lijkt te gek voor woorden
maar taalkundige Marc van
Oostendorp, die op de webloca
tie van het tijdschrift Onze Taal
bijhoudt wat er op Internet over
taal te vinden is, maakte het re
centelijk mee. Hij somde op de
weblocatie negen woorden op,
waaronder aspirine, chocomel
en luxaflex, en vermeldde erbij
dat deze merknamen inmiddels
soortnamen waren geworden.
Prompt kreeg hij van de advo
caat van een van de partijen een
brief op poten. Van Oostendorp
werd gevraagd de gewraakte
woorden 'ten spoedigste' van de
weblocatie te verwijderen.
Het ging om advocaat mr. K.
Limperg van het Haagse advo
catenkantoor De Brauw Black-
stone Westbroek die optrad na
mens het bedrijf Hunter Doug
las Industries, dat onder meer
luxaflex produceert. Volgens de
advocaat geeft het bedrijf veel
geld uit om naamsbekendheid
te krijgen en mogen de concur
renten daar niet van profiteren.
Luxaflex mag onder geen be
ding tot een soortnaam 'verwor
den'.
Ouders Online, een weblocatie
waar jonge ouders vragen kun
nen stellen aan een kinderarts,
maakte enkele maanden gele
den hetzelfde mee. Het advies
'de gordijnen wegdoen en luxaf
lex ophangen' om een allergisch
kind beter tegen stofmijt te be
schermen, leverde ook een
klacht van Hunter Douglas op.
Ouders Online besloten ten
slotte maar om het woord te
Siegfried Kurzhals: 'Dit kan mij later nog van pas komen'
Duitser Siegfried Kurzhals kwam zestien dagen geleden naar Nederland. Hij
vroeg asiel aan bij het aanmeldcentrum voor vluchtelingen in Zevenaar. Hij
voelt zich in zijn eigen land door zijn inzet voor buitenlanders verkettert en ge
manipuleerd. Voor het eerst in de na-oorlogse geschiedenis werd de aanvraag
van een Duitser in behandeling genomen. Nu wacht hij op wat komen gaat in
een Haarlems opvangcentrum.
verwijderen. In het stukje staat
nu op de plaats van luxaflex een
veelbetekenende 'piep'.
Deze en andere voorbeelden
beschrijft Marc van Oostendorp
in het nieuwe nummer van On
ze Taal, dat dit weekeinde ver
schijnt. „Van wie is onze taal ei
genlijk", vraagt hij zich vertwij
feld af.
Een echtpaar in Drenthe moest
op last van een grote hypo
theekmakelaar een eigen ge
maakt bordje 'hypotheekadvies
centrum' van hun huis verwij
deren. Een politiekorps, dat ad
verteerde met de leus dat men
bij de politie 'de (in cursieve let
ters) Baan' kon krijgen, werd
door ABN AMRO gesommeerd
alle potloden te vernietigen
waar deze slogan op stond.
KPN liet na de privatisering ook
allerlei doorsnee-woorden als
handelsmerk registreren, waar
onder postkantoor, telegram,
06-nummer, verjaardagspost,
gelukstelegram, het Net en wis
selgesprek. Een aantal is inmid
dels weer 'vrijgegeven' (06-
nummer, verjaardagspost, post
kantoor en telegram), maar
KPN blijft de overige woorden
als 'eigen' claimen. Sony ten
slotte heeft zijn rechten doen
gelden op het woord walkman.
Met Marc van Oostendorp ver
zet ook de Stichting Vrijmerk
zich tegen deze gijzeling van
woorden. „Het lijkt erop dat er
een merkenmaffia aan het ont
staan is die een soort taaimono
polie wil creëren voor grote be
drijven", zegt Micha Kat na
mens de Stichting Vrijmerk in
het artikel van Van Oostendorp
in Onze Taal.
De aanleiding tot hun stichting
was een zaak die VNU, dat het
blad Ouders van nu uitgeeft,
aanspande tegen de Internet-si
te Ouders Online. VNU meende
een alleenrecht te kunnen doen
gelden op het woord ouders.
Ouders Online wonnen uitein
delijk maar wel ten koste van
twee dure rechtszaken. Dit na
jaar dient in Groningen een
rechtszaak van de Stichting Vrij
merk tegen KPN.
Een Duitser die asiel aanvraagt
in Nederland. Het lijkt een gek
verhaal. Maar gek is Siegfried
Kurzhals allerminst. Alleen ge
dreven. Gedreven om vluchte
lingen uit het door Servië bezet
te Kosovo te helpen. In zijn ei
gen land worden vluchtelingen
stelselmatig mishandeld en on
terecht uitgewezen, vindt hij.
Zelf zat hij acht maanden in de
gevangenis en werd het hem
zonmogelijk gemaakt zijn mis
sie uit te voeren. Tijdens een
driedaags verlof vluchtte Sieg
fried naar Albanië. Nu zit hij in
de Haarlemse Ripperdakazerne
en hoopt in Nederland een ver
blijfsstatus te krijgen.
Siegfried Kurzhals is een ont
heemde. Toch voelt hij zich niet
zo. Hij heeft door zijn werk voor
vluchtelingen uit Kosovo veel
vrienden in Albanië. Een Alba
nese familie heeft zelfs zijn reis
naar Nederland betaald. De
zoon des huizes ging met hem
mee. Siegfried heeft dus enig
gezelschap. „En ik maak snel
contact met andere mensen. Ik
heb geen contactproblemen.
Duitsland mis ik niet. Voor de
Duitse overheid voel ik alleen
maar haat. Maar ik moet er niet
te veel aan denken. Mijn 79-ja-
rige moeder woont daar nog.
Als ik haar bel, kan ik niet uit
leggen waarom ik gevlucht ben.
Dat begrijpt ze niet. Ze zou zeg
gen dat ik aan mezelf moet den
ken in plaats van alleen maar
aan anderen. Maar dat kan ik
niet meer. Ik kan niet meer te
rug, ik moet vooruit", verklaart
Kurzhals schijnbaar onbewo
gen, maar innerlijk emotioneel.
Van weldoener voor verschop
pelingen is Siegfried zelf vluch
teling geworden. Dat maakt
hem niet uit. De ervaring die hij
opdoet sterkt hem voor later.
Want hij gaat door. Zijn doel is
om ooit naar Kosovo, of Kosova,
zoals de Albanezen zeggen, te
rug te keren. Te helpen met de
wederopbouw van het door
oorlog verwoeste gebied. Maar
eerst moet hij een nieuw thuis
vinden in Nederland, waar hij
voorlopig in een opvangcen
trum bivakkeert. Daar zit hij
niet stil. Hij heeft contact ge
zocht met de Duitse pers en
loopt van hot naar her, met een
map onder zijn arm waarin hij
zijn keurig opgeschreven ver
haal meedraagt. Als hij uitlegt
hoe het zo ver heeft kunnen ko
men, kijkt hij vaak in zijn tekst
om vooral geen detail over te
slaan.
Het gesprek vindt plaats in een
Twaalf personeelsleden van de
Amerikaanse supermarktketen
Safeway hebben formeel protest
aangetekend tegen het bedrijfs
beleid om klanten met een
glimlach te begroeten. Veel
klanten blijken de van bedrijfs-
wege voorgeschreven vriende
lijkheid op te vatten als geflirt,
met alle gevolgen vandien.
Richelle Roberts van een vers
afdeling heeft iedere dag wel
last van mannen die denken dat
zij iets met hen wil. Een collega
van haar, die anoniem wil blij
ven, moet zich soms achterin de
winkel verstoppen voor klanten
die achter haar aan blijven lo
pen. „Laat MIJ maar beslissen
ik met een brede glimlach
zegt Roberts. „Een
v weet heel goed waar en
□or bepaalde man
nen niet moet opendoen.
Safeway-woordvoerster Debra
Lambert geeft toe dat „soms
klanten over de schreef gaan",
maar dat zou niet een direct ge
volg zijn van het charme-offen
sief dat de supermarktketen,
met 1.378 winkels in de VS en
Canada de een na grootste van
Noord-Amerika, vijfjaar gele
den in fasen invoerde.
Volgens het beleid moet perso
neel van Safeway anticiperen op
de behoefte van klanten, hen
naar het schap brengen waar
het artikel ligt dat zij zoekt'
aankoopsuggesties doen, v
sen die met cheque of creL
card betalen bij naam beo
ken en aanbieden hun bof
schappen even naar de au
helpen dragen. t*£
Sinds januari ziet het bedi
de naleving van de voorge^-
ven gedragsregels toe dooi
mensen langs de winkels F
ren die zich als klanten vrf
doen. Nog geen van de 15^r
personeelsleden is op die fsF
nier op een onvriendelijke
gening betrapt en ontslag/1 j
maar ongeveer honderd hr™
een eendaagse training mr5
volgen.
Bij een Safeway-winkel inrj
Francisco zei klant John K
dat het hulpvaardige persen
zo uniform glimlacht en aait
is, „dat je wel erg narcistisde
moet zijn, of stom, om te tk<
ken dat het allemaal specior
voor jou bedoeld is." h(
„Het is vreemd. Het doet i w
normaal aan", zei een andio
klant, de 41-jarige Daniel Ijd
Woods. „Ik ben gewend ai
drang en geduw in de win|»
den. Het was echt grappig''
iemand met me meeliep nD[
de afdeling plastic vorkjes^
AÜ!ch
MENSELIJK
café in de buurt van de Haar
lemse Ripperdakazerne. In het
opvangcentrum mag uit priva
cy-overwegingen niet gespro
ken worden. Maar privacy heeft
Siegfried allerminst. Op het ter
rein van de kazerne deelt hij
een caravan met een Rus en een
Congolees. „Ik heb in het cen
trum geen plekje voor mezelf.
Maar dat geeft niet. De sfeer is
er beter dan buiten. Het is ge
moedelijk. De bewoners voelen
zich veilig, zelfs al wonen ze in
een stacaravan en kennen ze
veel onzekerheid. Ze verstaan
elkaar niet, maar iedereen groet
elkaar", vertelt Siegfried. „Ik
zou ook niet in een hotel willen
zitten. Ze moeten mij net zo be
handelen als iedereen. Door zelf
de hele procedure te doorlopen,
doe ik dezelfde indrukken op als
de vluchtelingen in Duitsland.
Dat kan mij later nog van pas
komen."
De 50-jarige Duitser hoopt wel
dat Nederland coulanter is voor
asielzoekers dan zijn eigen land.
Want van het Duitse beleid
heeft hij geen hoge pet op. „De
houding van Duitsland ten aan
zien van vluchtelingen is een
belasting voor de buurlanden.
Landen als Nederland krijgen
de afgewezen vluchtelingen van
ons er ook nog eens bij. Neder
land moet druk uitoefenen op
de Duitse regering om dat be
leid te veranderen", legt hij uit.
Het is bijna niet te begrijpen dat
het leven van een Duitse winke
lier uit het Beierse Fussen, een
plaatsje onder de rook van
München, zo op zijn kop is ge
zet. Totdat hij het uitlegt. „Het
begon vijf jaar geleden. Een
vriend van mij hielp vluchtelin
gen uit het voormalige Joegosla
vië. Langzamerhand kwamen
de asielzoekers ook naar mij
toe. Ik hielp ze en zij vertrouw
den mij. Ik raakte meer en meer
betrokken bij het lot van de
mensen uit Kosovo. Het onrecht
dat ik om me heen zag, raakte
me. Ik heb er trouwens nooit te
gen gekund. Sommige mensen
werden mishandeld en zomaar
het land uit gezet. Die bood ik
Vacuüm
Weersverbetering van korte duur
Een door de voormalige orkaan Bonnie op poten gezette storing heeft
tussen woensdagavond en vanochtend in de kustprovincies veel regen
veroorzaakt. Op de marinebasis Valkenburg werd 15, in Katwijk 13 en
op Schiphol 9 mm opgevangen. Nog meer hemelwater viel er in Zee
land en op de Waddeneilanden. In Haamstede werd vanochtend 28
en in Hoorn/Terschelling 23 mm afgetapt. De aangevoerde lucht is
van origine subtropisch van samenstelling. Om die reden en vanwege
het zompige wolkendek, koelde het de afgelopen nacht nauwelijks af.
De nachtelijke minimumtemperatuur op Valkenburg bedroeg 17,4
graad.
De storing bevond zich vanochtend vroeg even ten westen van Zuid-
Holland en wordt morgenochtend bij noordelijk Schotland verwacht.
We raken het systeem dus kwijt en dat is goed nieuws. Op een enkele
verspreide bui na blijft het morgen droog en vooral in de middag laat
de zon zich geregeld zien. Bovendien is de lucht waarin Nederland
zich bevindt vrij warm. Op de meeste plaatsen stijgt de temperatuur
tot ongeveer 21 graden. De wind krimpt in de loop van de dag gelei
delijk van zuidwest naar zuid tot zuidoost. De windsterkte is meest
matig.
De weersverbetering is helaas van korte duur. Op zaterdag veroorzaakt
het frontensysteem van een nieuwe depressie bij Ierland vooral tij
dens de ochtenduren regen. Ondertussen komt op het midden van de
Atlantische Oceaan een nieuwe, diepe depressie tot ontwikkeling. Dit
lagedrukgebied, voorheen de orkaan Danielle, diept waarschijnlijk uit
tot rond 970 hPa en arriveert maandag ten noordwesten van Schot
land. Onder invloed van dit systeem behoudt het weerbeeld een wis
selvallig karakter met periodiek regen of buien vrij veel wind. Storm
gevaar doet zich alleen voor in de Britse regio.
Het meer van Lugano spiegelt in de avond
zon, omringd door bergen die blauw weg
vloeien. Op de boulevard mikt het naar rozen
en oregano. Iedere bocht ontvouwt nieuwe,
verrassende vergezichten. De stap in een vol
komen ander landschap, nadat je 's morgens
je vertrouwde dagelijkse doen en je land hebt
verlaten, is altijd weer een sensatie.
'Het gaat niet zozeer om het reizen dan wel
om het vertrekken. Wie van ons immers heeft
niet een of ander verdriet te verwerken of een
juk van zich af te schudden?', schreef George
Sand in 1855, nadat zij was teruggekeerd van
Mallorca waar zij de winter met Chopin had
doorgebracht.
§a ^rtien dagen die wij hebben, strek-
zich die eerste avond nog als lan-
onbeschreven pagina 's uit. Einde
ben ik op vakantie. Zijn de dagen
in voorbereiding die mij op de
rand van de uitputting brachten,
achter de mg. De laatste week
voorwijn vakantie doet mij al
tijd denken aan de laatste
week van mijn zwangerschap
pen. je maakt geen plannen
en afspraken meer. Je hangt
in een soort vacuüm.
Alles concentreert zich op die
ene dag, waawan ik in tegen
stelling tot mijn zwangerschap
pen, gelukkig wel tijd en uur
ken. Overal in huis liggen stapel
tjesgewassen en gestreken kleren
die ik niet meer opberg in kasten,
omdat ze mee moeten. Voortdu
rend loop ik winkels af voor spullen die voor
de vakantie leuk. handig of nodig zijn.
En dan is er nog die onbedwingbare lust tot
resoluut opruimen die ik altijd vooreen va
kantie krijg. Ik wil dan plotsklaps schoon
schip maken metal dat achterstallig onder
houd op het gebied van hebben en houden,
huis en haard dat het leven als werkende
vrouw mij door het jaar heen voortdurend
bezorgt. Dus zoek ik badlakens op en mim te
gelijkertijd de hele kast op waarin ze liggen.
Tenuijl ik de bergschoenen pak, zie ik dat de
kelder eigenlijk een zooitje is. Ik ontdooi de
diepvries omdat ik dat na mijn vakantie niet
aan mijn hoofd wil hebben. Ik geef de rechter-
border bij de heg een extra buurt. Ik was de
badmatten dan is alles lekker fris als ik terug
kom. Ik ruim mijn bureau op en beantwoord
nog even snel een paar brieven. Ik laat niets
meer liggen of op zijn beloop. Want straks bij
mij temgkeer wil ik een nieuwe start maken
in een nieuw seizoen.
En dan is het zover. We rijden bij dag en
dauw weg, met een laatste blik op die overbe
kende omgeving wetend dat we in de namid
dag al iets heel anders op onze netvliezen
hebben. Ik verheug me op het moment dat,
na honderden kilometers Autobahn, opeens
de eeuwig besneeuwde bergtoppen van Zwit
serland opdoemen en we een middagstop zul
len houden bij het Vierwoudstedenmeer.
Eenmaal aangekomen in dat dorpje, waar de
kerkklok het verstrijken van de tijd luidruch
tig aangeeft. de stokrozen zoveel groter zijn
dan in Nederland en de geur van houten ge
rookte ham hangt, strijdt het echte vakantie-
Het beroemde Wild West-film
stadje Cook Ranch in de Ameri
kaanse staat New Mexico is in
vlammen opgegaan. Dat gebeur
de nadat een explosie voor een
film met KEVIN KLINE en WILL
SMITH uit de hand was gelopen.
De ontploffing maakte deel uit
van een scène voor de film Wild,
Wild West van Warner Bros. Maar
door een onverwachte windvlaag
sloegen de vlammen over naar de
gebouwen, die in brand vlogen.
Geen van de aanwezigen liep let
sel op. De filmsterren Will Smith,
Kevin Kline, Kenneth Branagh en
Selma Hayek waren op het mo
ment van het incident niet op de
set. De brand heeft geen gevol
gen voorde verdere opnames.
Cook Ranch ligt 30 kilometer ten
zuiden van Santa Fé en is spe
ciaal gebouwd om films op te ne
men. Onder andere Silverado,
Wyatt Earp, Lonesome Dove en
Buffalo Girls werden er gedraaid.
Koningin BEATRIX heeft de ere-
functie van Patron of Honour van
Tall Ships 2000 geaccepteerd.
Ze wordt daarmee de Nederland
se beschermvrouwe van deze se
rie internationale zeilwedstrijden
over de Atlantische oceaan. Ko
ning Juan Carlos van Spanje, de
Britse Koningin Elisabeth en pre
sident Scalfaro van Italië hebben
eveneens op verzoek van de In
ternationale Sail Training Associ
ation (ISTA) de erefunctie geac
cepteerd.
De ISTA organiseert onder de
naam Tall Ships in de zomer van
2000 een serie wedstrijden over
de Atlantische Oceaan voor zei
lende opleidingsschepen. De
wedstrijden van drie- en viermas-
ters starten in april 2000. De
schepen varen vanuit Italië naar
Groot-Britanniëen Spanje. Ver
volgens gaan beide vloten via
Bermuda naar de Verenigde Sta
ten. Van daaruit vaart het hon-
gevoel nog met het gevoel van moeheid, prik
kelbaarheid, depersonalisatie, dat twee, drie
dagen aanhoudt. Het schijnt te maken te heb
ben met hoge adrenalinespiegels die je door al
dat extra redderen en jagen thuis en op je
werk opbouwt, en waarvan je dan opeens
moet afkicken.
Vroeger begreep ik die gevoelens van matheid
en humeurigheid nooit, want als je vakantie
begint, dan hoor je je op slag geweldig te voe
len, zo heerste ook bij mij de misvatting. Nu
weet ik dat het vertrek en de reis naar een va
kantiebestemmingeen precair moment is in
een relatie. Een koffer te veel bij het inladen,
iets te veel gezanik over een plaspauze onder
weg, een verkeerde afslag, en de bom barst. In
die wetenschap gaan mijn man en ik heel be
hoedzaam met elkaar om, totdat we weer wat
meer toerekeningsvatbaar zijn.
Eenmaal aangekomen in Lugano begint dat
er al een beetje op te lijken. Op een terrasje
genieten we van de sfeer: de ordelijkheid van
Zwitserland en de zwier van Italië. We heb
ben bewust gekozen vooreen ontspannen va
kantie, weer een beetje mens worden in een
cultuur die daar alles voor in huis heeft. Voor
ons is dat Italië. Eerst gaan we een weekje in
de buurt van La Spezia zitten en vervolgens
naar Toscane. We spelen op zeker. Vandaar
ook deze stop aan het meer van Lugano. Om
de volgende ochtend wakker te worden en te
zien dat het allemaal waar is. Te ontbijten
aan de rand van het meer in de ochtendzon
en te genieten van de delicate elegantie die
Zwitserse - en ook Italiaanse - meren eigen is.
m'n huis aan als schuilplaats of
ik zorgde elders voor onderdak.
Daarmee overtrad ik de wet. Ik
werd opgepakt nadat ik de poli
tie had aangeklaagd wegens de
wantoestanden en zat acht
maanden vast. Ik kreeg verlof
en keerde terug naar mijn zaak.
Alles was overhoop gehaald",
zegt hij verontwaardigd. Kur
zhals besloot daarop tot de
meest radicale actie in zijn le
ven. Hals over kop verliet hij
Duitsland.
Door zijn vlucht kan hij een
angsthaas lijken, maar dat is be
paald niet het geval. Voor hij
naar Nederland vertrok, reisde
hij onder begeleiding van ge
weersalvo's naar Kosovo. Hij
nam honderd mensen mee te
rug over de Albanese grens.
Kurzhals: „Ook in Nederland
kan ik hulp bieden. Dat ik nu
hier zit heeft niets te maken met
angst. Maar ik kan hier op dit
;r doen dan daar."
r
derdtal schepen naarCan£N
uiteidelijk aan te leggen inö)
sterdam. In de hoofdstad ridt
de boten deel aan Sail 2O0rc
Prins Willem-Alexander is |td
ren beschermheer van de Sis
ting Sail Amsterdam. K
19
De zonen van prinses Di;
hebben gisteren het Britse
opgeroepen hun moeder er*-
nagedachtenis in vrede te Ly
rusten. In een verklaring sir
ze dat de „voortdurende hi^
ring aan haar dood alleen rer
verdriet doet aan degenen al
achterliet." De prinsen Wl ,r
(16) en HARRY (13) lieten^
veel troost te hebben onde
den van de sympathie en s s
die ze van het publiek ontv^
Ze zeiden echter ook dat h p
moeder zou hebben gewil(L(
de mensen nu doorgaan mi,
leven. la
Prins Harry begon gisteren^
Eton, de elite-kostschool w
den van de Britse koninklijk
milie al eeuwenlang hun s<3"
tijd doorbrengen. Ook zijn I
William studeert daar. Her-;
schoolgeld op Eton, dat inH
werd opgericht door koninX
ry VI, bedraagt ongeveer lr
pond (bijna 50.000 guldeijT
leerling. Ce
Ahold-topman drs. C.H. V/f
DER HOEVEN krijgt aansta
maandag de Ubbo Emmius
ning van de Rijksuniversit^i
ningen (RuG). Hij ontvangt
uit handen van rector magitü
prof. dr. F. van der Woude fe
opening van het AcademisPe
Jaar. De wetenschappelijk!11
knie van deze onderscheidP1
gaat naar prof. mr. J. REMF1
LINK, van 1963-68 hooglé1
strafrecht aan de RuG en tf2
procureur-generaal bij de IPr
Raad. De RuG reikt iederePr
jaar de maatschappelijke Uai
Emmiuspenning uit en iedl
drie jaar de wetenschappeU
Van der Hoeven studeerde,.
1966 tot 1970 bedrijfsecd'
in Groningen. Hij krijgt de
ning wegens de wereldwijd!
pansie die Ahold onder zijn
ding doorzette.
MR.G. MEIHUIZEN, nu nL
bassadeur in Riyad, volgt rr
de Groot op als eerste mam
ambassade in Algiers. De G
komt in aanmerking voor et
dere bestemming. T. ARNO
volgt binnenkort E. Kwint a
ambassadeur in Manilla, dr
pijnen. Vandaaruit fungeert
ook als Nederlands vertegal
woordiger in Micronesië. Ml
teel is Arnold nogambassal
in Kuala Lumpur, Maleisië.
SPEEKENBRINK tenslotte
„onze man" in Kazachstan
als standplaats Almaty. MeT
komst heeft dat land voor IrV
eerst een eigen Nederland»
bassadeur, want Kazachsta
tot nu toe onder de ambasy
Moskou, Rusland.
In Zeist is op 62-jarige leeft®
JANNA PRINSEN overleden
voormalig adjudante van deL
ningin. Prinsen, die hettotft
tein-luitenant ter zee braclw
draagster van het Erekruis fh
Huisorde van Oranje en rid<
de Orde van Oranje-Nassaifc
HELEEN CRUL
