Kunst voor breed publiek
op de Holland Art Fair
Cultuur&Kunst
Oirecteur Twentse
Schouwburg stapt al
ia enkele weken op Meedogenloze wraakzucht in 'Elektra'
holland
Den Haag eert Johannes Brahms
Gouden deuk
Rijk gevulde maaltijd
VRIJDAG 28 MAART 1997
Benefietvoorstelling voor PePijn
den haag Karin Bloemen, Youp van 't Hek en Theo Maassen
treden op maandag 14 april op tijdens een benefietvoorstelling
ten bate van Theater PePijn. De voorstelling in het VSB Circus
theater in Scheveningen wordt gepresenteerd door Paul van
Vliet. Kaarten kosten 75,-, waarvan de helft naar Theater PePijn
Giphart en Van Duijnhoven in Splotsz
roelofsarendsveenDe schrijvers Ronald Giphart en Serge van
Duijnhoven brengen vanavond een programma met verhalen en
poëzie in jongerencentrum Splotsz in Roelofsarendsveen. Voor
de pauze dragen de auteurs voor uit eigen werk en is er ruimte
voor vragen en discussie, na de pauze houdt Giphart een korte
voordracht. De avond wordt afgesloten met een permormance
van Van Duijnhoven, op muziek van Deejay Dano. Kaarten kos
ten ƒ7,50, aanvang 21.00 uur.
'Artistieke Handen' in Pieterskerk
leiden Aquarellen, fimo, houtsnijwerk, pergamano, patchwork:
het is allemaal te zien èn te koop op de amateurkunstbeurs 'Ar
tistieke Handen' die tijdens het paasweekeinde wordt gehouden
in de Pieterskerk. De beurs, waaraan honderden amateurkunste
naars meedoen is 2e Paasdag geopend van 11.00 tot 17.30 uur.
Kaarten kosten ƒ7,-, kinderen tot 12 jaar mogen gratis naar bin-
e wcej nen.
Concert Andreas Vollenweider afgelast
amsterdam Het concert dat Andreas Vollenweider op 7 mei zou
jeven in Carré is afgelast. Mensen die al een kaartje hebben i
cocht, kunnen het tot 31 mei weer inleveren bij de voorverkoop
adressen.
Auteurs 'Nova Zembla' signeren
leiden Drie van de auteurs van het boek 'Nova Zembla, Recente
expedities in het Noordpoolgebied', houden op donderdag 3
april een lezing bij Boekhandel Kooyker in Leiden. Daarna sig
neren zij hun werk. De drie auteuts namen deel aan een expedi
tie naar Nova Zembla, onder meer om het graf te zoeken van de
sinds 1597 vermiste Willem Barentsz. De lezing begint om 19.00
Begrijpelijke kunst tegen haalbare prijzen
'Kunst kijken, kunst kopen', is het motto van de Holland
Art Fair (HAF), de kunstbeurs die het Paasweekeinde in
het Congresgebouw in Den Haag wordt gehouden. Be
grijpelijke kunst tegen haalbare prijzen.
den haag roos van put
Verkopen, zoveel mogelijk, daar
gaat het om op een beurs. Toch
zijn er ook andere redenen voor
galeries om deel te nemen aan
de Holland Art Fair. De kunst
beurs is ook een plek om nieuw
publiek aan te boren. De Hol
land Art Fair staat bekend als
een beurs zonder pretenties
waar galeries kunstwerken to
nen die betaalbaar en begrijpe
lijk zijn. Geen nieuwe media,
conceptuele kunst en vernieu
wende hedendaagse uitingen,
maar schilderijen en beelden
die zich gemakkelijk laten com
bineren in vele huiskamers en
kantoren.
De Holland Art Fair viert dit
jaar het 5-jarig bestaat. Kunst
vanaf 1900 tot nu is er te vin
den. Onder het motto 'Kunst
kijken, kunst kopen' laten ze
ventig galeries en kunsthande
laren uit het hele land vier da
gen zien wat zij in huis hebben.
De eerste twee jaar vond de
Holland Art Fair nog plaats in
de Utrechtse Jaarbeurs, maar al
snel werd duidelijk dat het Con
gresgebouw in Den Haag een
betere locatie was. Niet alleen
omdat Den Haag bekend staat
als een stad waar het kunst- en
cultuuraanbod op niveau is,
maar ook omdat de Holland Art
Fair in het Paasweekeinde
wordt gehouden. ,,Den Haag
trekt dan veel toeristen," zegt
beursmedewerker Maarten
Bodt.
„De Holland Art Fair brengt
weliswaar laagdrempelige schil
derijen en beelden met een ho
ge commerciële waarde, maar
amateuristische kunst komt niet
binnen," zegt Kathrien Gins
berg van Living Art Galerie. „De
galeries brengen toegankelijk,
begrijpelijk werk, met haalbare
prijzen en laten zien wat er op
dit moment op kunstgebied
zoal gebeurt. Het is het soort
kunst dat bij een breed publiek
met een brede smaak aanslaat.
De kritiek die je wel eens hoort
is dat de Holland Art Fair mid
delmatig zou zijn. Ik zou het lie
ver willen omschrijven als
'kunst die niet in extreme mate
vernieuwend is en die afkomstig
is uit de goede middenmoot
met commerciële waarde
Galeries die niet willen deel
nemen aan deze beurs noemen
het aanbod een 'eenheids
worst'. Galerie Maurits van de
Laar uit Den Haag: „De Holland
Art Fair probeert kunst aan te
passen aan de algemene smaak
van een doorsnee doelgroep en
ik zoek juist publiek bij kunste
naars. Op de beurs zie je toch
wat meer decoratieve kunst, die
past bij zowel de gordijnen en
de vloerbedekking als bij de
bank. Ik denk dat dit publiek
mijn kunst niet begrijpt."
De Leidse Galerie Cellini
daarentegen staat voor het
tweede jaar op de beurs. Gale
riehoudster Jacowies Surie: „Ik
heb vorig jaar goed verkocht,
aan bijvoorbeeld buitenlandse
toeristen. Maar ik sta er niet al
leen vanuit commercieel oog
punt. Ik selecteer kunstenaars
waarvan ik vind dat ze wel eens
aandacht buiten het galeriecir
cuit kunnen krijgen. Charlotte
Schrameyer en Marnix van We-
lie zijn jonge kunstenaars en
landelijk nog tamelijk onbe
kend. Óp de Haagse beurs toon
ik werk van hen. Bewust neem
ik niet de klinkende namen
mee. Die hebben die aandacht
niet nodig. Ik kies juist de jon
gere garde omdat de Holland
Art Fair een uitstekende gele
genheid is om andere mensen
kennis te laten maken met dit
werk. Van een 'eenheidsworst'
is wat mij betreft geen sprake.
Natuurlijk kun je wat getoond
wordt over één kam scheren,
omdat alle galeries zich richten
op een breed publiek. Maar bin-
.nen een breed publiek bestaan
ook vele smaken en voorkeu-
Speciaal voor kunstminnaars
met een uitgesproken smaak
brengt Galerie Anton Gidding
dit jaar een museale topper. „Ik
heb de verkooprechten van
werk van Yves Klein weten te
bemachtigen. Op de Holland
Art Fair zal ik enkele beelden
van deze veel te jong gestorven
kunstenaar brengen en een li
tho in een oplage van 200."
Tien kunstenaars laten in een
soort minitentoonstelling een
solopresentatie zien. Onder de
deelnemers bevinden zich jon
ge, in eigen regio bekende kun
stenaars (Mieke Bijleveld, Fieke
Hordijk), maar ook oude rotten
in het vak (Patty Harpeneau).
Naast de solopresentaties
heeft een ander nieuw element
zijn intrede gedaan. Op deze
Holland Art Fair is ook een beel
dentuin te zien. Sculpturen van
hedendaagse kunstenaars wor
den gepresenteerd in een heuse
tuin. „We proberen om de am
biance zo te maken dat mensen
zich direct een voorstelling kun
nen maken van hoe het er thuis
uit zou zien," aldus Maarten
Bodt. „We willen in alle facetten
laagdrempelig zijn.
Holland Art Fair, Nederlands
Congresgebouw, Churchilllaan
10, Den Haag. Van 28 maart
t/m 1 april. Openingstijden:
11-18 uur.
FOTO LEO VAN VELZEN
Loes Luca als Elektra en Geer Lageveen als Orestes.
ischede «anp
lirecteur Gerard Tonen van de
wentse Schouwburg is opge
lapt. Flij was nog maar enkele
'eken in dienst. Hij keert per 1
pril terug als directeur van de
tadsschouwburg in Leeuwar
en. Deze functie was na zijn
ertrek nog steeds vacant.
Aanleiding voor het snelle
ïrtrek bij de Twentse Schouw
ing zijn de grote financiële te-
zon( envallers. De schouwburg
3syci ïoet in drie jaar 923.000 gulden
uyteiezuinigen. Bij zijn aantreden
°P° as Tonen in de veronderstel-
dat de financiële situatie
onder zorgelijk was. Hij voelt
r niets voor om als puinruimer
r. Ts i fungeren.
FAIR
Kunst van 1900 tot heden
5e Editie: 70 galeries
NEDERLANDS
n CONGRESGEBOUW
DEN HAAG
Openingstijden;
ijdag 28 maart t/m dinsdag i april
11.00 - 18.00 uur
Organisatie en informatie:
aarbeurs exhibition organizers
Telefoon 030 - 295 55 60
http//www.artsice.nl/HAF.htm
R. Jue, president-commissaris
van de Twentse Schouwburg,
zegt dat Tonen bij zijn aantre
den volledig op de hoogte was
van de financiële positie. „Hot
vervelende was dat er zich kort
na zijn. aantreden nieuwe te
genvallers aandienden. De nu
ontstane situatie past niet bij de
ambities van Tonen.
Eind februari vond in
Leeuwarden nog een speciale
'Nacht van het afscheid' plaats
voor de oude/nieuwe directeur.
Van de Vrienden van de Har
monie heeft hij nog een spreuk
van Jules Deelder in neon-let-
ters* gekregen als afscheidsca
deau. De spreuk blijft wel in de
schouwburg in Leeuwarden
hangen.
Tonen zal nu beginnen met
een nieuw beleidsplan voor
„zijn" Stadsschouwburg. De
Harmonie was in 1996 een van
de best bezochte schouwburgen
van Nederland.
Zelden een voorstelling in zo'n
korte tijd zo zien veranderen.
Afgelopen zaterdag bij de try-
out was 'Elektra' van het RO
theater nog een prettig kiete
lend familieportret dat hooguit
iets te kalm doorkabbelde. In
een weldadig decor met twee
gigantische Griekse vazen
struinden en drëntelden in me
terslange verentooien geklede
lellebellen rond, die de klassieke
taaiwonderen van Sofokles in
de mond namen alsof het vette
worsten waren. Bijna al die te
genstellingen vielen naadloos in
elkaar als een geweldige pasti
che op de familie Doorsnee: een
zootje nieuwe rijken met weinig
stijl en veel gevoel voor drama,
die van hun leven een soap ma
ken. Op de première een paar
dagen later is dat Griekse decor
en de absurde entourage er na
tuurlijk nog steeds, maar van
het relativerende spel is hoege
naamd niets meer over. En dat
is doodjammer want ineens zit
de zaak scheef.
Pleuni Touw gloreert als
Griekse koningin Klytaimnestra
in een lange bloedrode jurk met
het kapsel van Margareth That
cher en nog ongeveer tien keer
zoveel hooghartigheid. Ja, dat is
een mens om je tegen af te zet
ten, daar gooi je alle weerbar
stigheid in die je hebt. Nu, dat
doet Elektra dan ook. Loes Luca
is met bleek punkhaar onher
kenbaar omgebouwd tot moei
lijk opvoedbare sloerie, die het
om te beginnen niet kan heb
ben dat moe met een andere
vent neukt. Zodra Luca even
mag zingen is ze fantastisch en
ontroerend, dan raakt ze je.
Maar verder ligt het drama haar
niet. Al haar emoties worden
zwaar, hectisch en een beetje
onaantrekkelijk om naar te kij
ken. Soms geven moe en doch
ter elkaar ineens een klein kus
je. Dat zijn de belangrijke mo>
menten in deze voorstelling.
Dan blijken haat en liefde dicht
bij elkaar te liggen.
Want regisseur Koos Terpstra
zoekt ook nu weer naar de
meest primaire menselijke reac
ties. Voordat Aegistos eraan
gaat, deelt die bolle cynicus
eerst nog een paar keiharde
stiefvaderlijke meppen uit aan
Orestes. De jongen barst
prompt in janken uit en ik kan
me voorstellen dat het zo zou
werken. Iets dergelijks gebeurt
alfe Joost Prinsen wel heel gede
tailleerd vertelt hoe Orestes zou
zijn omgekomen op de ren
baan, waarbij zijn lichaam tot
een bonk vlees zou zijn verma
len. De rest van de familie hoort
toe en ineens huilen ze alle-
den haag anp
Het Residentie Orkest in Den Flaag eert de ko
mende twee maanden Johannes Brahms. Het
startschot voor het Brahms-festival wordt op 3
april gelost met een openingsconcert in de Phi-
lipszaal. Dat is exact honderd jaar na de dood van
Brahms. In het Haags Historisch Museum is ech-
*ter 'al vanaf vandaag een tentoonstelling over
Brahms (1833-1897) te zien. In de jaren zeventig
en tachtig van de vorige eeuw was de Duitse
componist zes keer in Nederland voor het dirige
ren van meestal eigen werk. Deze bezoeken staan
nu centraal op de mini-expositie Brahms in Ne
derland. De geëxposeerde brieven, foto's, recen
sies en partituren zijn echter bijna allemaal af
komstig uit de muziekcollectie van het Gemeen
temuseum. Uit de correspondentie blijkt dat
Brahms warme contacten onderhield met een
aantal Nederlanders, onder wie de dirigent Jo
hannes Verhulst en de pianist en componist Juli
us Röntgen. Brahms pikte zelfs Nederlandse
woorden en uitdrukkingen op, zoals „Ik heb ge
zegd."
Verhulst, Röntgen en anderen zorgden ervoor
dat Brahms werd uitgenodigd naar Nederland te
komen en dat zijn bezoeken perfect verliepen. De
Duitser was in Nederland extreem populair. Hij
werd ontvangen als een staatshoofd.
De tentoonstelling duurt tot 1 juni.
Russen willen 'Lolita' verbieden
moskou. ap
De overwegend communisti
sche gemeenteraad van de
Russische stad Wolgograd
heeft geëist dat de theaterop
voering van Vladimir Nabok-
ovs boek 'Lolita' wordt verbo
den. De raad noemt het werk
„immoreel en corrum
perend.". Nabokovs befaamde
roman 'Lolita' handelt over de
obsessie van een man op mid
delbare leeftijd voor eèn
twaalfjarig vroegrijp meisje.
Amerikaanse uitgevers durf
den publicatie destijds niet
aan. Ook in de Sovjetunie
mocht 'Lolita' niet verschij
nen, vooral omdat al het werk
van geëmigreerde schrijvers
als Nabokov was verboden.
Dat veranderde na de val van
de Sovjetunie. De afgelopen
jaren is het boek in Rusland
verschenen en er zijn al diver
se toneèlversies uitgevoerd.
De in Sint-Petersburg gebo
ren Nabokov (1899-1977)
wordt gerekend tot de grootste
schrijvers van deze eeuw.
chef jan rijsdam, 071 -5356444
Toen ik een jaar of vijftien gele- waar tegenwoordig het kantoor
den de manager van een aantal van 'Leiden Stad van Culturen'
Leidse popbandjes was, huurde gevestigd is. De reden van mijn
ik regelmatig een volkswagen- aanwezigheid was dat daar een
busje bij de garage van Blonk, in bluesconcert zou plaatsvinden,
de Nieuwstraat, tegenover de Zoals wel vaker in deze co-
Hooglandse
Kerk. Omdat, als
de jongens en
meisjes in een
omliggende ge
meente, of soms
zelfs een andere
provincie, de
sterren van de
hemel gingen
spelen, de in
strumenten en
de versterkers
ook daar naar
toe vervoerd
moesten wor
den.
In zo'n busje
reed je weg met
achterlating van
een meiertje ei
gen risico. Alle
bij het vertrek
aanwezige scha
de op of aan het
busje stond ver
meld op een
speciaal formu
lier en bij teruggave zonder
schade zou je dan je borg terug
krijgen. Het probleem was ech
ter dat wanneer je terugkwam
en er scheelde maar een klei
nigheidje aan ten opzichte van
het door beide partijen onderte
kende formidier, bijvoorbeeld
een vogelpoepje op het dak, dat
je dan helemaal niets terug
kreeg. Daarom stond Blonk's
bedrijf bekend als "De Gouden
Deuk".
Maar de doortraptheid was
wederkerig. Sommige slimme
huurders pasten met behulp
van een boormachine de kilo
meterstand van de volkswagen-
busjes aan, de eerste honderd
kilometer zaten namelijk in de
prijs. Zo schijnt eens een bandje
vier dagen op tournee in Duits
land en Oostenrijk geweest te
zijn en na de 'behandeling' van
de kilometerteller slechts acht
ennegentig kilometer afgelegd
te hebben.
Vorige week wij dag, één dag
na het winterse begin van het
voorjaar, stond ik weer in de
voormalige garage van Blonk,
VALLENTGOED
voor
schikt is. En ongeveer tweehon
derd bezoekers waren dat dui
delijk met mij eens.
Het is eigenlijk te gek voor
woorden dat tegenwoordig een
optreden van een band blijk
baar niet meer mogelijk is in
onze stad. Onder het juk van
ambtenaren die gewapend met
geluidsdetectieapparatuur be
wijzen dat het aantal geprodu
ceerde decibels niet binnen de
toelaatbare normen van de wet
valt, is het in alle kroegen letter
lijk verboden om nog levende
muziek te maken. Op deze
avond, terwijl het geluid op
honderden meters afstand te
horen was, bleek het wel moge
lijk. Geen politie aan de deur,
iedereen tevreden! Misschien
dat deze door 'Leiden Stad van
Culturen' georganiseerde avond
het begin zou kunnen zijn van
een nieuw gedoogbeleid! Zodat
wij in onze swingende stad,
want dat zijn wij nou eenmaal
en geen ingeslapen dorp, weer
regelmatig live muziek op de
leegstaande podia kunnen krij
gen.
maal, maar sommigen uit blijd
schap. Op zulke momenten
krijgt de voorstelling ineens
lucht;
Maar verder is 'Elektra' lood
zwaar geworden en veel van de
humor geforceerd. De toon die
overheerst is die van bittere
woede, haat, meedogenloze
wraakzucht. Toch gebeurt er
iets interessants. We zien men
sen die te kortzichtig zijn om te
beseffen dat ze met iets meer
begrip voor elkaar en met iets
minder persoonlijke ambities,
ondanks alles best nog met el
kaar hadden kunnen doorleven.
Ja, warempel, Koos Terpstra
zelf mag het ontkennen, maar
'Elektra' is uiteindelijk wel de
gelijk een metafoor geworden
voor de tragedie bij het RO The
ater. Je kijkt ernaar en ziet dat
het geen zin heeft om zo met el
kaar om te gaan.
theater
recensie susanne lammers
Voorstelling: De vier jaargetijden door
Hans Liberg. Met Pauline Verburg en
Minke Brands. Gezien: 26/3, Stadsge
hoorzaal, Leiden.
Voor klassieke muziek hoef je
niet meer naar de concertzaal,
die vind je gewoon bij het
Kruidvat. Maar ook op straat te
genwoordig. Hans Liberg de
monstreert in zijn tirades tegen
Jantje, Pietje, Klaasje 'goes clas
sic' meteen even dat in een zie
kenwagen de linkerhand van
Haydn ligt - vaak bewerkt door
Johann Doppler trouwens. Zijn
voorstel om de Sabeldans van
Katchatourian op ambulances
te monteren zodat ze beter zul
len opvallen is absoluut het
overwegen waard.
Libergs 'Jaargetijden' is een
rijkgevulde maaltijd. Muzikale
kolder blijft gelukkig de hoofd
gang, maar daarnaast heeft hij
ook wat dwarszittende eieren.
De New Age-gekte bijvoorbeeld
gaat hij meesterlijk te lijf met
een celesta. Hij spreekt met
lichte weemoed over de huidige
digitalisering en demonstreert
hoe mooi er vroeger 'live' mu
ziek gemaakt werd, zelfs bij het
NTS-journaal met die niets aan
duidelijkheid te wensen overla
tende gong.
Verder haalt hij eens lekker
uit naar de musici die de klas
sieke muziek vulgariseren. In
aanzet wel aardig, maar net iets
te dik aangezet. Eén sübtiele
hoofdbeweging met zijn stekel-
tjeskop is voldoende om Jan
Vayne neer te zetten. Vijf minu
ten is te lang. Dat is uitmelken
of je publiek onderschatten - en
geen van beide is sympathiek.
Improvisaties als 'Dit is ook een
gehóórzaal' tegen het publiek
op het balkon dat zijn elektroni
sche vleugeltje niet zien kan,
verzoenen maar half met zijn
toch wel frequente hurkzit.
Libergs grote kracht is het ho
ren van analogieën tussen mu
ziekstukken. Dat een sonate van
Brahms verwant is aan 'Don't
cry for me, Argentina', ja dat is
heel mooi. Precies wat je altijd
gedacht had, en nu toont ie
mand het eindelijk eens aan.
Aan dat soort venijnige gevoe
lens appelleert Liberg. Dat is
een kant van zijn charme. Maar
nog prettiger is zijn knotsgekke
fantasie, die in 'De vier jaarge
tijden' overigens pas na de pau
ze goed los komt. Volgens Libe
rg is de kracht - en zwakte - van
klassieke muziek de meerdui
digheid: wat een componist wil
zeggen, is in een instrumentaal
stuk niet meteen duidelijk. Die
theorie wordt prachtig geïllu
streerd in zijn afdelinkje,'tafel-
muziek'. De doppertjes worden
nog herkend, maar bij het Gre
goriaans gezang gokt de zaal
'lam' en 'hemelse modder', ter
wijl Liberg capucijners bedoel
de.
Echt vermakelijk is Liberg als
vijfde Beatle, die speelt met
nummers als 'Lucy in the sky'
en 'Fool on the hill' en in het
sprookje Peter en de Wolf,
waarin Peer Gyrit maar ook de
doppertjes, zalmen, capucijners
en forellen uit de beeldende ta-
felmuziek opnieuw opduiken -
dan is Liberg een unieke ko
miek.
Zoeterwoude,
Industrieweg 14
(Industrieterrein
Grote Polder)
Telefoon 071 - 5899206.
parkIergelegenheid ROLFF keukens
u bent van harte welkom
