Kan dat gehak op Diekstra nu eens ophouden?'
Lichamen als
handelswaar
De schandelijke bejegening
van de verdachte Marc D.
Schrijvende lezers
>e zaak 'Dutroux'
Nadoen en overtreffen; daartoe
is elke auteur geroepen
Plagiaat: waar
liggen de grenzen?
Hand in eigen boezem
JEN5DAG 11 SEPTEMBER 1996
OMBUDSMAN
L EIDSCH DAGBLAD
column die Pim Fortuyn in de krant
4 september wijdde aan de kwestie-
cstra Diekstra ordinaire oplichter)
t bij lezers nogal wat gramschap en
ntwaardiging opgewekt. Ik doe
i een greep uit een aantal gesprek-
begrijp de hoofdredacteur niet dat
oestaat dat een medewerker met wie
krant jarenlang heeft gepronkt zo de
ld wordt ingeboord door nota bene
andere medewerker. Of is de hoofd-
icteur het er soms mee eens en
-ie het zelf niet te schrijven? Ook
een columnist zijn er grenzen en
werden hier overschreden. Diekstra
fouten hebben gemaakt, dat recht-
digt nog niet zo'n meedogenloze
val op hem, het valt me tegen van de
it."
H hebben gewone mensen zoals ik
een professor? Bijna nooit wat. Ze
een voor hun eigen kringetje. Het
van Diekstra is dat hij zijn ken-
ook in dienst stelde van gewone
ïsen. Je kon hem woord voor woord
en, hij deed nooit uit de hoogte met
argon en zo. Dat hij af en toe wat uit
ere boeken heeft gepikt, wat maakt
nou uit. Hij gebruikte het toch voor
goed doel? En wat mij nu zo steekt is
iemand als Fortuyn in de krant mag
en schrijven en uitgebreid tekeer
gaan en dat Diekstra weg moet."
Fortuyn heb ik sinds hij de bejaar-
eens in een stuk te pakken nam
i hoge pet op. Hij schrijft wel steeds
hij zelf wetenschapper is, maar
rom wacht hij dan niet eerst het on-
oek af dat de Leidse universiteit in
zaak heeft ingesteld? Dat lijkt mij
liste houding voor een wetenschap-
Maar nee, meneer roept maar dat
stra overal ontslagen moet worden,
e universiteit, bij zijn uitgever en bij
it. Zijn kop moet op het hakblok,
schrijft hij. Die man mag
zeker alles schrijven. Zo
behoren mensen niet
met elkaar om te gaan en
van wetenschappers zou
je helemaal wat anders
mogen verwachten. Ik
werd boos en treurig van
dat stuk. Mag dat gehak,
dat kapot maken van
Diekstra nu eens ophou
den?"
Een paar kanttekeningen
bij deze flarden uit ge
sprekken.
De hoofdredacteur heeft
mij meegedeeld dat hij RUUDPAAUW
zijn oordeel over de
kwestie-Diekstra op
schort tot het onderzoek
van de universiteit is be
ëindigd en het resultaat openbaar ge
maakt. De column van Fortuyn heeft hij
geaccepteerd, niet omdat hij het ermee
eens zou zijn, maar omdat een colum
nist nu eenmaal de vrijheid moet heb
ben om te peggen wat hij wil zeggen. Als
die vrijheid wordt aangetast kan de co
lumnist niet functioneren. Een oordeel
dat ik kan onderschrijven. Plaats en
functie van de columnist zijn in deze ru
briek al menigmaal onderwerp van be
spreking geweest.
In overleg met de Geassocieerde Pers
Diensten (GPD), het persbureau waar
voor Diekstra zijn stukken schreef en
waarbij ook deze krant is aangesloten,
heeft de Leidse hoogleraar
besloten zijn werkzaam
heden te staken. Het leek
mij in de huidige situatie
ook onmogelijk voor hem
ermee door te gaan. Wat
er later zal gebeuren, moet
worden afgewacht.
Wat opvalt in deze kwestie
zijn de twee 'werelden' die
zich ermee bezighouden.
De ene bestaat uit de ge
wone lezers van de krant
die Diekstra trouw volg
den op zijn pad, die hem
begrepen en waardeer
den, die veel herkenden
van wat hij aan de orde
stelde. Kortom: ze hadden
er iets aan. Het overschrij
ven uit andere boeken
praten ze niet goed, maar
ze vinden de rel en de gevolgen (Diek
stra is hen afgenomen) zwaar overdre
ven en ergerlijk.
De andere 'wereld' bestaat uit die van
wetenschappers en aanverwanten, die
eigen spelregels hebben, die niet zelden
toch al bedenkingen hebben tegen po-
pulair-wetenschappelijk werk en voor
wie nalatigheden bij bronvermelding of
voetnoten weinig minder dan een dood
zonde zijn.
Tussen die twee 'werelden' lijkt geen fu
sie mogelijk.
Onduidelijk
Heeft de rechtbank in Groningen nu wel
De ombudsman van het Leidsch Dagblad is van maandag tot en met vrijdag
bereikbaar van 9.30-11.30 uur onder telefoonnummer (071)-5356215. Brieven
kan men richten aan het adres: Ombudsman Leidsch Dagblad, Postbus 54,2300
AB Leiden. Het werk van de ombudsman valt buiten de verantwoordelijkheid van
de hoofdredactie.
Voor klachten over de bezorging gelieve men te bellen (071) - 5128030.
of niet de zogenaamde Zaanse verhoor
methode afgewezen? Een lezer vindt dat
de krant daar niet duidelijk over was.
Rechtbank wijst Zaanse verhoormethode
af, zo luidde de kop boven het desbetref
fende artikel in de krant van 3 septem
ber. Maar in de tekst kwam vervolgens
deze passage voor: „De Groninger recht
bank weigert een oordeel te vellen over
de Zaanse verhoormethode, of welke
verhoormethode dan ook." Een dag later
wijdde de juridisch medewerker van de
krant een beschouwing aan deze zaak
die weer als kop meekreeg Zaanse me
thode verknalt rechtszaak. Hoe zit het
nu, wil deze lezer weten.
De rechtbank in Groningen wees be
paalde aspecten van het verhoren van
een verdachte af op grond van een arti
kel in het Wetboek van Strafvordering -
aspecten die ook een onderdeel vormen
van de 'Zaanse methode'. Maar over die
methode in haar geheel wenste de recht
bank zich niet uit te spreken. De redac
tie zegt desgevraagd dat het heel moei
lijk was een dergelijke nuance in de be
perkte ruimte die een kop biedt, aan te
brengen. Dat mag zo zijn, maar nu ont
stond er tussen kop en tekst een zekere
tegenstrijdigheid. Die had hoe dan ook
moeten worden vermeden.
Paling
De krant van vrijdag 6 september maak
te op de voorpagina melding van de
vangst van een uitzonderlijk grote pa
ling: 1.35 meter lang en 7 kilo zwaar
Visser vangt super-paling). Datzelfde be
richt kwam een dag later waratje op
nieuw in de krant, dit keer op de pagina
Randstad met als kop Reuzenpaling
zwemt in fuik Markermeer. Zo kan men
met een reuzenpaling dus een aardig
bokje schieten.
aar en dag wordt het de Ka-
lieke Kerk kwalijk geno-
in, dat ze het zesde en ne-
ïde gebod nog steeds seri-
neemt.
ulede door het fatalistisch
is de Belgische justi-
aansprakelijk, dat er zoveel
isjes en hun families de du-
zijn geworden van het mis-
ige, doortrapte, onmense-
handelen van Dutroux en
trawanten,
ers< Vat ik echter in de publici-
mis, is de medeplichtig-
ld van afnemers en verko-
fs, die via de steeds verder
Jijende seksshops, sekshui-
en de ponio op de televi-
die de lusten van vooral
mnen steeds weer prikke-
kopen, resp. verhandelen,
laat men de laatste tijd via
inte| Nieuwsdienst zien, wat er
dit terrein allemaal te koop
Misselijk en stom!
Is er geen afname is, heeft
gat misdadig handelen van
troux en dergelijke boeven
in reden. Maar er is blijk-
>oud aan te verdienen,
het huizenbezit van
troux aantoont, en bezit is
igen len ten dage heel belang-
idri
van
van
e M
I. BI
jefr
rijk.
In feite zijn dus de verko
pers, afnemers, gebruikers en
de overheden, die hier geen
paal en perk. aan stellen, me
deschuldig. Als de overheid de
handel in en het bezit van de
ze lager dan dierlijke troep
niet zeer zwaar strafbaar
maakt, blijft ze schuldig aan
de handel en wandel van ge
spuis als Dutroux.
Uitgerekend Harm 'Botje'
werd door de NOS naar België
gestuurd om verslag te doen
van dit misdadig gebeuren en
hij moest ook weer zijn ver
haal doen over het vinden van
de stoffelijke resten van An en
Eefje en hoe hun zwaar getrof
fen ouders gereageerd hadden.
Dat was dezelfde verslaggever,
die een paar maanden geleden
de draak stak met het verbod,
in Amsterdam, op het tonen
van aanstootgevende affiches
^e.d., in voor kinderen makke
lijk toegankelijke plaatsen en
Een man dus die beslist niet
naar de juiste plaats werd ge
stuurd.
C.J.M. Schrauwers,
Nieuw-Vennep.
„Het uit het Grieks afkomstige woord plagiaat
betekent letterlijk: slinkse praktijk. Het slinkse
zit in de misleidende voorstelling dat de plagia-
ris zelf iets zou hebben verzonnen wat hij in
werkelijkheid in het werk van anderen heeft
aangetroffen."
Deze passage uit het artikel van Gijs Schreu-
ders. juridisch medewerker van het Leidsch
Dagblad, zet ik tussen aanhalingstekens en laat
ik volgen door een bronvermelding; ik ben bezig
te citeren.
Echter, het lijkt er op dat ook Gijs Schreuders
de twee zinnen niet heeft bedacht. Toch pleegt
ook hij geen plagiaat, want het is, waarschijnlijk,
een definitie uit een woordenboek, een korte
formulering waar niets aan te verbeteren valt.
voor algemeen gebruik bedoeld, om de beteke
nis van het woord plagiaat vast te leggen, een
standaardformulering. Hij is van iedereen.
Wat geldt voor definities geldt ook voor alle
kennis, alle inzichten, alle ideeën, alle meningen
en opvattingen, alle methoden en technieken,
zolang zij niet afgeschermd zijn door een ge
heimhoudingsplicht, een zwijgplicht of een pa
tent. Dan mag men naapen, nadoen of imiteren
naar hartelust zonder bronvermelding.
Men mag bijvoorbeeld het Melkmeisje van
Vermeer naschilderen, zo goed dat het resultaat
niet te onderscheiden is van het origineel. Men
mag de imitatie zo ver doorvoeren dat men zelfs
de signering naschildert, maar dan moet men er
wel een 'n' voor zetten, want het is geen schilde
rij van Vermeer maar 'naar Vermeer'. Zonder
die letter 'n' zou men het auteursrecht schen
den.
Dit laat de imitator slechts de keus uit twee
mogelijkheden: geen bronvermelding of de juis
te bronvermelding. Een valse bronvermelding is
verboden. De auteur of 'bron' van het schilderij
is degeen die de verf op het doek heeft ge
smeerd. De auteur of 'bron' van de tekst is dege
ne die de zinnen gebrouwen heeft.
Wetenschappelijke publicaties dienen om de
lezer verder te helpen in zijn studie. Daarvoor
zijn bronvermeldingen noodzakelijk: de auteur
wil zijn beweringen staven en de lezer wil de
mogelijkheid hebben de genoemde feiten na te
trekken. Richt de auteur zich tot een publiek dat
niet geneigd is verder navraag te doen, dan laat
hij bronvermelding achterwege. Het wordt dan
een informatief boekje voor de verspreiding van
kennis, ideeën, inzichten, meningen en opvat
tingen waar niemand eigendomsrecht op kan
laten gelden, al is iemand in het bezit ervan en
heeft hij de primeur ervan genoten.
In het artikel in het Leidsch Dagblad van don
derdag 29 augustus adviseert Schreuders als
volgt: „Om de beschuldiging van plagiaat te ont
lopen is soms een simpele bronvermelding vol
doende." Men citeert omdat men de elders ge
vonden formulering heel goed vindt, zodat men
maar afziet van een poging het nog beter te zeg
gen. Zo'n grote waardering kan natuurlijk alleen
betrekking hebben op enkele passages, maar
niet op vele bladzijden achtereen. Het citeren
neemt dan een absurde vorm aan.
In de krant van vrijdag 30 augustus zegt Henk
van der Post, adjunct-hoofdredacteur, het vol
gende: „Persoonlijk lig ik niet wakker van deze
plagiaatskwestie. Elke dag weer stel ik vast dat
een beetje 'oorspronkelijke' zin die ik brouw of
een 'bijzondere' gedachte die zich in mijn brein
ontwikkelt, is ontleend aan het gedachtengoed
van anderen."
Welnu, zolang de redacteur zijn zinnen zelf
brouwt is het gedachtengoed dat ermee uitge
drukt wordt van hem en is hij aan niemand
schatplichtig. Er bestaat niet zo iets als gedach
tengoed dat iemands eigendom is. Het auteurs
recht heeft betrekking op individuele expressie
die een tekst of een schilderij is. En die individu
ele expressie kan alleen tot stand komen onder
het adagio dat al sinds Homerus geklonken
heeft: imitatio - aemulatio. Vrij vertaald: nadoen
en overtreffen. Daartoe is elke auteur geroepen.
(door de redactie ingekort)
lopen week werden de stof
te resten van de vermoorde
ische meisjes An Marchal
waiefje Lambrecks opgegraven.
iel wordt dichtgeknepen als
tvo^denkt wat beide tieners ge
leerd of bewust hebben
ten ondergaan, voordat
lichamen als afvalproduct
perverse handelswaar wer-
tO ïzelfde week hingen de re-
ïeborden vol met posters
Mexx, met als doel li-
imsverzorgingsprodukten
te prijzen. Ook hier licha-
i als handelswaar. De pos-
Hyu tonen blote lijven in poses
niets aan duidelijkheid te
l Cfsen overlaten. De reclame
iers zijn wel zo wijs geweest
wat lichaamsdelen voor de
achtsdelen te laten wappe-
In de letter van de wet zijn
t ji^plskbiljetten dus niet
I tootgevend. In de letter van
f eest zijn ze dat wel.
m de verhulde porno die me
"eclameborden of Sterspot-
vordt opgedrongen - of het
gaat om de seks van Mexx,
bloot van Infasil of het pi-
e damesondergoed van Zij
3 b ik niet gevraagd. Ik heb er
i enkele behoefte aan om
-1 seksuele gevoelens op elke
0 H ithoek te laten prikkelen,
«ft de Belgische porno-af-
met het bloot op straat, op
i in de dag- en weekbladen
laken? Dat kan ik niet bewij-
Wel denk ik dat het één het
iaat voor het ander mede in
ervi d houdt. Beide zijn geba-
d op hetzelfde gemis aan
respect voor menselijke waar
digheid. Het bloot aan de muur
en op tv, en dat in de seksbla-
den zijn allebei bedoeld om
mannen als ik te prikkelen. Met
smoesjes als 'de esthetiek van
mooi gefotografeerde blote li
chamen' hoeven reclamema
kers niet bij mij aan te komen.
Hun boodschap onderga ik na
melijk net zo lijfelijk als de
meeste andere mannen in Ne
derland.
De reclamecodecommissie
kan de reclamejongens en -
meisjes niet verbieden om op
de2e manier lichamen als han
delswaar tentoon te spreiden.
Durven de art directors en hun
opdrachtgevers het zichzelf te
verbieden? Waarschijnlijk is dat
ijdele hoop. Maar heel mis
schien is er toch een enkeling in
de reclamewereld bereid om dit
klimaat van bloot-om-te-prik
kelen te doorbreken, en zichzelf
wat meer in de hand te houden.
Het zou een dappere stap zijn.
Een goede stap ook. Al is het
alleen maar uit respect voor de
Belgische'meisjes die als seks
handelswaar hun leven hebben
verloren, en voor de tienduizen
den kinderen in Nederland die
jaarlijks tot seksuele handelin
gen worden gedwongen door
volwassenen die hun hormonen
niet in bedwang weten te hou
den.
(door de redactie ingekort)
De verdachte Mare Dutroux wordt, begeleid door politiemensen, het paleis van justitie van Neufchateau binnengeleid. Foto's en beelden van zijn
arrestatie gingen de hele wereld over. foto epa
België is geschokt. Het hele land
is momenteel in de ban van de
afschuwelijke zedenmisdrijven,
waarvan onder andere de meis
jes Julie en Melissa en An en
Eefje het slachtoffer zijn gewor
den. Door de uitgebreide be
richtgeving rond deze affaire en
de in Zweden gehouden confe
rentie over kindermisbruik zijn
de namen van de meisjes in een
groot deel van de wereld be
kend. Dit laatste geldt ook voor
de in deze zaak aangehouden
verdachte: Marc D. Over de ma
nier waarop deze man wordt
behandeld zou ik even iets wil
len opmerken.
In de eerste-plaats yveet u na
tuurlijk al lang wie Marc D. is.
En dat is niet alles. U weet
waarschijnlijk ook hoe hij eruit
ziet, of hij een crimineel verle
den heeft, wat zijn beroep is en
het is zelfs niet uitgesloten dat u
weet hoe zijn moeder en zijn
vader er uitzien.
Het zou mij verbazen als u al
deze gegevens ook heeft van
bijvoorbeeld Johan V., die ook
wel bekend is onder zijn bij
naam De Hakkelaar. En weet u
waarom u die gegevens niet
heeft? Die heeft u niet omdat V.
recht heeft op enige mate van
privacy. Wist u overigens dat
Marc D. nog niet eens veroor
deeld is? Dat nog niet is bewe
zen dat hij schuldig is? Beseft u
dat de kans dat deze man een
eerlijk proces krijgt er in de
laatste weken niet groter op is
geworden?
In de tweede plaats wil waar
schijnlijk geen enkele advocaat
in België Marc D. verdedigen.
Zij willen dit niet omdat ze zo
geschokt zijn. Omdat'Marc D.
zo'n beest is. Mare D.'s vorige
advocaat Didier de Quévy heeft
gezegd dat hij D. niet meer kan
verdedigen, omdat hij dat zijn
dochter niet zou kunnen uitleg
gen.
De feiten in deze zaak zijn
weerzinwekkend. Maar ik moet
u zeggen dat ik het bovenstaan
de bijna net zo weerzinwekkend
vind. In een land als België, dat
zich toch ook een rechtsstaat
noemt is een verdachte on
schuldig totdat hij wordt ver
oordeeld. Zeker tot het moment
van zo'n veroordeling gaat het
niemand een moer aan wie er
verdacht wordt. En een straf
pleiter die zijn werk gemaakt
heeft van het bijstaan van bur
gers die verdacht worden en die
zich door deze massahysterie
laat weerhouden van het voeren
van de verdediging, denkt of al
leen maar aan zijn toekomstige
cliëntèle of hij moet maar eens
gaan uitzien naar een ander be
roep. Ik zou het als een eer be
schouwen Marc D. in deze affai
re bij te staan'.
Ronald A. van der Horst,
Leiden.
Indien u reageert op
een artikel in deze
krant, wilt u dan in uw
ingezonden brief de
datum vermelden
waarop het betreffende
artikel werd
gepubliceerd?
Brieven worden in het
algemeen in deze krant
ondertekend met naam
en woonplaats.
Plaatsing van
ingezonden brieven
betekent niet dat de
redactie het eens is met
de inhoud ervan.
De redactie behoudt
zich het recht voor
ingezonden brieven in
te korten en plaatsing
van brieven te
weigeren.
Bij het schrijven van boeken is
het meestal de bedoeling dat er
een oorspronklijk werk wordt
gecreëerd. Tegelijkertijd moet
het aansluiten bij reeds beken
de thema's, anders komt de
boodschap niet over of wordt
het werk niet begrepen. Dit
geldt overigens niet alleen voor
boeken, maar ook voor kunst
vormen zoals muziek en schil
derkunst.
De vereiste mate van oor
spronkelijkheid is niet gelijk
voor alle soorten van werken.
Van artistiek werk mag je een
zeer hoge mate van oorspron
kelijkheid verwachten, maar
een aansluiting bij het bestaan
de is toch gebruikelijk. Bij we
tenschappelijk werk moet oor
spronkelijkheid voorop staan,
maar tegelijkertijd moet worden
voortgebouwd op reeds bekend
werk.
Vooral in technische werken
wordt veel teruggegrepen op
het bestaande. De wetten van
Ohm, Kirchhoff, Lavoisier en
dergelijke worden vrijelijk ge
bruikt zonder bronvermelding.
Niemand zal het in zijn of haar
hoofd halen om dat te parafra
seren. Bij didactische werken
wordt de stand van de weten
schap beschreven zonder dat
wezenlijk nieuwe elementen
worden toegevoegd. De creati
viteit ligt hierbij vooral in de
keuze van de onderwerpen.
Populair-wetenschappelijke
boeken vallen volgens mij in de
laatste categorie. Bij de keuze
van onderwerpen is de vrij
heidsgraad meestal beperkt.
Daardoor kan het gebeuren dat
dit soort werken op elkaar lijkt
zonder dat de schrijvers eikaars
werk kennen.
Hoe creatief zijn wij eigenlijk?
Veel van onze gedachten wor
den beïnvloed door wat wij
hebben gehoord of gelezen.
Echt originele gedachten zijn
uiterst zeldzaam. Vaak halen wij
gedachten naar boven waarvan
we de bron allang vergeten zijn.
Wij kunnen dit verbergen door
het geleerde te transformeren of
te parafraseren. Maar daarmee
worden het nog geen originele
gedachten.
Bronvermelding lijkt hier een
oplossing te bieden, maar dit is
niet genoeg. Je zou dan ook op
zoek moeten naar de bronnen
van de bronnen. Uiteindelijk
wordt dan de hele wereld tot
bron. Alleen als er directe bron
nen zijn met een groot gehalte
aan eigen creativiteit, dan is
bronvermelding op zijn plaats.
Wellicht is een standaard-dis-
claimer de oplossing: „Met
dank aan al mijn bronnen."
Bij technische beschrijvingen
wordt vaak een vast stramien
gevolgd. Niemand windt zich
daar over op omdat juist dat
stramien zorgt voor de noodza
kelijke eenduidigheid. Bij de
uitleg van natuurkundige feno
menen wordt ook vaak gebruik
gemaakt van dezelfde voorbeel
den. Bij de 'niet-exacte' weten
schappen zoals psychologie
wordt ook steeds meer gepoogd
om de zaken volgens een vast
stramien te beschrijven. Er wor
den daarbij ook standaard
voorbeelden gebruikt. Deze be
schrijvingen lijken daarbij vaak
op 'verhaaltjes'. Het lijkt aan
trekkelijk om dan allerlei details
te veranderen zodat het een ori
gineel verhaal lijkt. Het risico is
dan levensgroot dat dan juist de
kern van de beschrijving wordt
aangetast. Er circuleren veel van
deze standaardverhalen waar
van de echte bron niet meer te
achterhalen is.
Als je een moeilijk stuk moet
schrijven, zoals een sollicitatie
brief of een plechtige inleiding
voor een boek, dan grijp je vaak
bewust of onbewust terug op
gelijksoortige stukken die je ooit
ergens hebt gezien. Voor je ge
voel hoort dat dan zo geschre
ven te worden. Door dit princi
pe lijken ook veel nieuwjaars
toespraken sprekend op elkaar.
We doen veel meer volgens een
voorspelbaar stramien dan we
denken.
Parafraseren is een goed mid
del om te verbergen dat we ei
genlijk andermans gedachten
goed hanteren. Eigenlijk zou je
dat ook nog als plagiaat kunnen
bestempelen. Alleen zal dan
waarschijnlijk nieqiand kunnen
zeggen dat hij of zij nooit pla
giaat heeft gepleegd. Het wordt
dan ook zeer moeilijk om ie
mand te stenigen vanwege een
vermeend plagiaat. „Hij die
zonder zonden is werpe de eer
ste steen." (Bron: NT). Ik vraag
mij af hoeveel journalisten er
zijn die uitsluitend originele
teksten schrijven.
rechtvaardige straffen! De heer
Diekstra kunnen ze wel aan -
zeker, dit moet ook terdege on
der de loep genomen worden -
maar de overheid durft niets te
doen tegen het criminele. Zij
zijn bang, zoetsappig, en schui
ven veel gevallen onder het psy
chisch vlak. Maar ieder steke z'n
hand in eigen boezem. Zou die
dan ook niet gaan stinken?
In grote trekken weet ik wat er
met Prof. R. Diekstra gaande is,
maar niet in de kleinste details.
Hoe het ook zij, ik hoop van
harte dat hij hiervan heeft ge
leerd. Aan de andere kant ma
ken mensen zich zo vreselijk
druk om zo'n misstap, of er niet
iets anders in de wereld gaande
is.
Het is beter om zich druk te
maken, de handen uit de mou
wen te steken en oplettend te
zijn op het criminele vlak. Pra
ten en doen over zeer goede en
