'amara Meijer hoopt
tevergeefs op superdag
3ettine Vriesekoop struikelt weer over de stress
31
'ware opdracht Swinkels en Dompeling
Olympische Spelen
H
Anne van Schuppen
klaar voor marathon
Wereldrecord Amerikanen
("ERDAG 27 JUL11996
VERSLAGGEVER
lukte dus wéér -
Bettine Vriese- W jjjiM
de er ook
'haar derde en
;te Olympische
niet in het geweldige
dat ze in de trainingen
de wedstrijden op ta
leggen. Ze zag wéér geen
op het moment suprème
slotdFn z'ch ze'f te stijgen. Ze
r tevergeefs naar een
n het radarwerk in
hoofd even af te zetten ep
denken aan haar coach over
Ze slaagde er wéér niet
panning en de stress de
te blijven.
itgeschakeld in de poule,
het was Nederlands beste tafel
tennisster onwaardig. Tot 13-13
in de eerste game van de beslis
sende partij tegen de Roemeen
se 'spring in het veld' Ottila
Badescu mocht ze hopen op
een plaatsje bij de laatste zes
tien. «Maar op dat moment
dacht ze toch weer aan winst
kansen, ging ze piekeren en was
ze op slag verloren. Omdat ze
met 2-0 moest winnen, was de
afgang na het verliet met 14-21
al een feit. De tweede game (18-
21) was slechts een formaliteit,
maar tegelijkertijd een martel
gang voor Vriesekoop. Ze had
bij het afscheid op mondiaal ni
veau nog eo graag één keer wil
len schitteren. Zeker na haar af
gang eerder dit jaar bij het EK,
toen ze vroegtijdig van de jonge
Roemeense Steff verloor. Maar
ze gaf zichzelf wéér geen eerlij
ke kans.
Quasi nonchalant deed ze
aanvankelijk haar verhaal. De
teleurstelling droop er vanaf,
maar ze hield zich goed. Tot ze
in een onbewaakt ogenblik de
grote frustratie in haar ping-
pongcarrière blootlegde in een
paar zinnen. „Het is weer niet
gelukt met de stress om te
gaan," sprak ze met gebroken
stem. „Ik heb vijftien jaar ge
zocht naar een manier om de
spanning onder controle te krij
gen. Het is me niet gelukt."
Die constatering deed haar
verschrikkelijk pijn. Tranen big
gelden over wangen. Een zak
doek, een flesje water, het hielp
allemaal geen zier. Daar zat ze
dan op haar hurken, het hoofd
in haar handen. In een hoekje
van een rumoerige tafeltennis-
hal, waar de Amerikanen hun
favorieten nog maar eens toe
juichten. Bettine Vriesekoop
moefzich op dat moment van
God en iedereen verlaten heb
ben gevoeld. Weer een jaar op
geofferd om nog eenmaal te
Wammen, weer gestruikeld over
de stress. Ten einde raad raapte
ze na een paar minuten haar
spullen bij elkaar en vluchtte de
catacomben in. Redeloos, red
deloos, radeloos.
Een drama in zakformaat.
Zo'n afsluiting verdiende Betti
ne Vriesekoop niet. Ze kan te
rugzien op een lange, prachtige
carrière. Een loopbaan met vele
hoogte- en dieptepunten. Maar
haar belangrijkste doel - de Chi
nese muur slopen - kon ze niet
realiseren. Ruim vijftien jaar
heeft ze het met hart en ziel ge
probeerd. De kwaliteiten had ze
wel, maar ze miste de koel
bloedigheid van de Aziaten. In
een neurotisch spelletje als ta
feltennis overwint de man of
vrouw met de sterkste zenuwen.
Trainer/coach Jan Vlieg zei
het al eerder. „Als Bettine haar
zenuwen de baas had gekund,
dan had ze veel meer grote titels
gewonnen." Vriesekoop heeft
altijd geweten dat het omgaan
met spanning haar zwakke punt
was. Het is typerend voor haar
doorzettingsvermogén en ka
rakter dat ze die (ongelijke)
strijd nooit heeft opgegeven.
Dat ze tot het bittere eind heeft
geprobeerd haar 'angstgegner'
in ieder geval één keer te klop
pen. Dat het niet is gelukt is
even treurig als tragisch.
Voor haar laatste olympische
optreden was ze niettemin vol
vertrouwen geweest. Maar na
de onverwachte nederlaag, don
derdag tegen de onbetekenende
Garkanskaita uit Litouwen, zag
ze de bui al hangen.
„Daarom heb ik de uren voor
het duel met Badescu alles ge
daan wat God verboden heeft,"
had Vriesekoop voor haar emo
tionele uitbarsting geroepen.
Wat precies? Nou, ik heb met
Jan en alleman een praatje ge
maakt en ik heb zelfs geen war
ming up gedaan. Dat is voor mij
bijna een doodzonde, want nor
maliter bereid ik me altijd heel
serieus en consequent voor.
Maar ik wilde nu zo ontspannen
mogelijk beginnen. Zo met de
gedachten van: ik heb niks te
verliezen, ik zie wel waar het
schip strandt. Maar halverwege
de eerste game ging het al weer
mis. het is om gek van te wor
den."
Het einde van een tijdperk is
daar. Maart 1997 speelt ze nog
de Europese Top 12 in Eindho
ven. Ze bouwt ook nog een sei
zoen af bij haar club. Daarna wil
ze er een dikke streep onder
zetten. Maar niemand zal er gek
van opkijken als ze vandaag of
morgen al meedeelt dat het na
vijftien jaar mooi geweest. Betti
ne Vriesekoop snakt naar rust in
haar hoofd.
Ike'lphense judoka verliest in herkansing
maar net zeventien is Tamara Meijer, de jongste Ne-
andse deelneemster op de Olympische Spelen. De ju-
ca uit Alphen aan den Rijn - lid van het Haarlemse Ke-
nju - stond gisteren stijf van de spanning op de mat.
entourage van het mega-evenement verstikte haar. In
herkansingen in de klasse tot 48 kilogram verloor ze
de Frangaise Sarah Nichilo.
de bronzen medaillewinnaars
Mark Huizinga en Claudia
Zwiers, beiden 22 jaar, als vaan
deldragers manifesteerden
vooral de jongeren zich.
Van de 'oude garde' deed al
leen Jenny Gal het goed. Zij be
haalde brons, een mooi af
scheid. Hoewel'ze daarover nog
geen uitspraken durft te doen,
lijken de Spelen het laatste eve-
haar. Tien jaar
Jenny Gal lang maakte ze met haar zusje
Jessica de djenst uit in het judo.
Die tijd is voorbij. Jenny ver
huist naar .Italië, naar haar
vriend en zet het judo voorlopig
lager pitje. Jessica stort
uitschakeling
pijn. „Natuur
bad ik niet ver-
ït een medaille
ar ik
Jpte op een superdag. Zoals
*e vorig jaar had op de we-
:ampioenschappen, waar ik
lalve finale haalde en later
rijfde eindigde. Maar tijdens nement
warming-up
1 in mijn lijf. Ik zag het
niet zitten. Maar zij
erdoor heen gesleept."
ïjt"
[Jete ng hoeft Meijer niét te treu-
nrn haar uitschakeling. In zich op haar maatschappelijke
rd-Koreaanse Sun Kye, die de tweede plaats. „Ik stop niet
r/Wie assend de olympische titel met topsport, denk ik", klonk
verde. De Alphense behoort
de talentvolle judo-
Ie nieuwe lichting,
m ding duidelijk is
irden op de Spelen is hét
risseling van de macht. Met
nd bi
bij ha 2
jschu
Ze us
den
omde
dtaat(K
Iwin
lag
likovt
rerhd
Dekra
irste ronde
Koeligina uit Kirgizië
verloor ze van
Na-
loopbaan. Het komende jaar
gaat ze co-schappen lopen in
het ziekenhuis en staat judo op
het niet bepaald overtuigend.
Veel zal afhangen van de pro
gressie die de jongste van de
zusjes nog kan boeken. Judo-
technisch hoeft niemand haar
wat te leren, maar haar pro
bleem zit „tussen de oren". Bo
vendien is ze belust op wraak.
Afscheid nemen met een roem
loze uitschakeling op de Olym
pische Spelen, is voor de judo
ka, die vier keer de Europese ti
tel won en drie keer brons be
haalde op de WK, te min. De
vraag is echter of revanchege-
voelens haar mentale blokkade
kunnen opheffen.
Het tijdperk van Angelique
Seriese is voorbij. De zwaarge
wicht leed op de openingsdag
van de Spelen de zwaarste ne
derlaag uit haar leven. Wie haar
een beetje kent, weet dat ze de
teleurstelling van de vroege uit
schakeling nooit zal kunnen
verwerken. Achter Seriese staat
Monique van der Lee al jaren
klaar haar rol over te nemen. De
Rijense, die vier jaar geleden in
Barcelona al meedeed, is veel
jonger en is bovendien het pro
totype van een moderne zwaar
gewicht. De Spelen hebben im
mers geleerd dat de tijd van de
mastodonten voorbij is, de toe
komst is aan de beweeglijke ju
doka's.
Het enige probleem waarmee
Van der Lee kampt, is gebrek
aan goede begeleiding. Na haar
vertrek bij Peter Ooms is Jan
Joosen haar coach, maar de
Brabander heeft geen eigen
sportschool. Dit nood trainden
ze tot dusver in een oud ge
bouwtje, net buiten Tilburg.
Maar om topsport te kunnen
bedrijven zal een volwaardige
accommodatie, met begelei
ding, noodzakelijk zijn.
Daar profiteert dan niet alleen
Van der Lee (21) van, maar ook
Patrick Klas, die op de Spelen
debuteerde. De 20-jarige Tilbur-
ger traint eveneens bij Joosen.
Van der Lee, drievoudig Euro
pees kampioene en huidige we
reldkampioene alle categorieën,
heeft op jonge leeftijd al een
schat aan ervaring waar ze in de
toekomst alleen maar profijt
van heeft. Klas kreeg op de Spe
len zijn vuurdoop en weet nu
wat judo op wereldniveau in
houdt. „Ik wil dit absoluut nog
eens meemaken, daar ga ik kei
hard voorwerken", aldus Klas.
Datzelfde geldt voor zwaarge
wicht Danny Ebbers (20). Hij
krijgt van zijn coach Wim Visser
de tijd door te groeien. Om mee
te kunnen met de sterksten zal
Ebbers vooral meer spierkracht
moeten kweken. „Bovendien
zijn zwaargewichten pas op re
latief late leeftijd op hun top",
weet Visser.
Met Huizinga als vaandeldra
ger en Ben Sonnemans (24), die
als vijfde eindigde in de klasse
tot 95 kilogram, als adjudant
lijkt het mannenjudo zich na ja
ren weer te kunnen meten met
de succesvolle vrouwen.
Swinkels en Hennie Dom-
ig kunnen zich vandaag op
)lympische schietbaan
Creek geen enkel foutje
permitteren. De twee
leanojphanen lieten op de eerste
Üficatiedag van het onder-
vnpi' skeet iets te veel kleiduiven
tde
ndba «mpeling miste
(drie beurten
Swinkels zat
,roit. Opvallend
Europees kampioen
ïpeling na zijn valse
£j|unten) niet meer faalde.
54 deelnemers hebben
twee rondjes te gaan. De
het klassement
oschu ^n zich voor de finale. Een
van 122 of 121, oftewel
)f vier missers, moet vol-
bondscoach Nel Heems-
uit Rijnsburg voldoende
oor een dans om de me-
Ze acht echter een
out op 121 (een barrage)
abruphogelijk.
Geen 'e druk was al groot e
nog maar groter", stelde
nskerk, die zich in Atlanta
bemoeit met Swinkels.
schutter uit
zijn zesde olym-
GOSf>e toernooi, was na afloop
ieNe'üJn derde sessie behoorlijk
zichzelf. De 47-jarige
«handelaar verknalde zijn
'kt u/d|laatste schot, waardoor hij
3/- dii ig zakte naar een modale
leaf (24-24-23). Swinkels
niet aanspreekbaar. „Nee,
mompelde hij aange-
Hennie Dompeling maakte een valse start,
medaille behoort nog tot de mogelijkheden.
het
kwartier later was hij nog
niet over zijn teleurstel
heen. „Goed geschoten,
s weinig punten. Meer
wil ik er niet over zeg-
verzuchtte Swinkels, in
Montreal winnaar van
;r. „Zonder die laatste
had hij een superdag ge
meende Heemskerk, die
gewraakte
ge twijfel bespeurde bij haar
vertrouweling. Dompeling had
alleen problemen in zijn eerste
schietbeurt. Al in de derde en
vierde positie miste hij. Ook uit
de zesde hoek kon de solistische
zwaargewicht uit Purmerend de
oranje kleiduif niet raken.
Met slechts 22 punten leek
Dompeling aan een lange en
hete lijdensweg begonnen. „Het
was het zwaarste rondje uit
>mijn loopbaan", bekende hij.
„Misschien kwani het door de
spanning. Ik weet het niet."
Dompeling herstelde zich
knap in de tweede en derde
schietbeurt. De nummer drie
van het WK bleef als enige in
zijn groep van zes schutters
twee keer foutloos. Met een to
taal van 72 punten punten klom
hij van de achterhoede naar de
top van de middenmoot. „Het
ging vrijwel moeiteloos, einde
lijk had ik mijn ritme te pak
ken", glunderde hij.
Zichtbaar opgelucht nam hij
de felicitaties van zijn collega's
en zijn coachende oom Theo
Dekker in ontvangst. „Zo ken
nen we je weer!", riep staatsse
cretaris Erica Terpstra vrolijk,
met haar duim omhoog.
De enthousiaste WD:politi-
cus toonde zich ook een groot
supporter van Swinkels. „Je
bent en blijft een kanjer!", zei ze
na zijn eerste flater op de baan.
En opnieuw ging haar duim
omhoog.
Voor Terpstra zijn Swinkels
en Dompeling duidelijk gelijk.
Maar niet voor bondscoach
Heemskerk en bondsvoorzitter
Piet Hoogeveen. Zij keken giste
ren in Wolf Creek r\iet op of om
naar Dompeling. Voor hen heeft
hij afgedaan. Een slepend con
flict, dat uitmondde in een vrij
willig vertrek van de 'rebel' uit
de nationale ploeg, heeft de Ne-
derlandese schietwereld in twee
kampen verdeeld. Pro Swinkels
of pro Dompeling.
Beide grootheden, die nog
niet zo gek lang geleden een
vriendschappelijke relatie on
derhielden, haalden in de aan
loop naar Atlanta fel naar elkaar
uit. Tussen hen komt het waar
schijnlijk nooit meer goed.
Dompeling gaat ook de
machtsstrijd binnen de KNSA
verliezen. Zolang hij zich niet
wenst aan te passen aan de re
gels van Heemskerk en Hoog
eveen („dat doe ik nooit, ik ben
geen huichelaar") kan hij deel
name aan internationale wed
strijden vergeten. Zelf gaat hij er
al min of meer van uit, dat het
toernooi in Atlanta zijn derde
en laatste olympische optreden
is. .Alleen daarom al wil ik er
iets speciaals van maken", zei
hij.
Anne van Schuppen gooit
twee blikjes Pepsi-light in een
bak met ijs. Ze zet er vervol
gens ook haar voeten in. „Lek
ker laten afkoelen die handel."
De 35-jarige Haagse mara
thonloopster heeft net een
training achter de rug. Op het
heetst van de dag. Het werd
haar behoorlijk warm onder
de voetzolen. „Eigenlijk is het
pure waanzin om in Atlanta
een marathon te lopen."
Twee weken trainingskamp
zitten er al op. Acclimatiseren.
Elke dag vroeg opstaan. De
marathon start morgen im
mers ook om zeven uur 's och
tends. „Op dat tijdstip kan het
al verdomde warm zijn." Eerst
keek Van Schuppen nog hui
zenhoog tegen de marathon
op. „Nu niet meer. Ik ben er
klaar voor en heb er zin in."
De klassieke loop maakt ge
mengde gevoelens in haar los.
„De olympische marathon
wordt veel zwaarder dan al die
andere die ik ooit heb gelopen.
Maar het is wel een wedstrijd-
waar iedereen van droomt.
Van de eerste vijf finishers zul
je nooit meer wat horen,
wordt er al gezegd. Deze ma
rathon sloopt je en laat een
eeuwig litteken. Aan de andere
kant verwacht ik niet bij de
eerste vijf te eindigen. Een me
daille is niet reëel."
Daarom start Anne van
Schuppen behoudend. Op een
schema tussen de 2.30 en 2.40
uur. „En dan hopen dat er
mensen uitstappen." De tem
peratuur zal in de braadpan
Atlanta snel klimmen naai
ruim dertig graden. De verstik
kende hitte is Van Schuppen al
eens fataal geworden. Bij de
WK in 1993, toen ze na 34 km
uitstapte. Nu is ze beter voor
bereid. Hittebestendiger.
„Ik heb geoefend met drin
ken. Alle scenario's doorgeno
men. Bekers en flessen aan
pakken en lang met de fles lo
pen. Er zijn zestien verfris-
singsposten onderweg." In La
Grange is ze 'veroordeeld' tot
pepsi-cola. De Amerikaanse
sportdrank lust ze niet. „Ik heb
eigen sportdrank mee, maar
kan die bij gebrek aan een ijs
kast niet koelen. Dus houd ik
het maar op pepsi-light."
De laatste twaalf kilometers
van de marathon, waarin Ele
na Meyer en Uta Pippig favo
riet zijn, worden loodzwaar.
Een martelgang. „Ik heb het
parcours nog niet verkend. Al
leen gezien op papier. Ik heb
wel al tweemaal de Peachtree-
run gelopen. Ik weet dus dat
de marathon bijna onmense
lijk wordt. Eigenlijk is het pure
De'Amerikaanse mannenploeg op de 4 x 100 meter wisselslag heeft
in de laatste finale van de olympische zwemwedstrijden in Atlanta
het wereldrecord verbeterd. Jeff Rouse, Jeremy Linn, Mark Hender
son en Gary Hall jr. finishten vannacht in 3.34,81. Dat was een ver
betering met ruim twee seconden van het record dat op 3.36,93
stond. Die tijd zwommen Amerikaanse estafetteploegen tweemaal,
in de olympische finales in Seoul 1988 en Barcelona 1992. Rusland
behaalde het zilver met 3.37,55, een Europees record, Australië het
brons (3.39,56).
Tafeltennissers
zoeken vertier
ATLANTA ANP
De tafeltennissers gaan op zoek
naar vertier in Atlanta. De vier
speelsters en twee spelers zijn
uitgeschakeld in het olympisch
toernooi. Vandaag speelt Danny
Heister zijn laatste wedstrijd te
gen Wang Tao, de nummer
twee van de wereld.
Gisteren werden Bettine
Vriesekoop en Mirjam Hooman
definitief uit het toernooi gesla
gen. Gerdie en Trinko Keen en
Emily Noor gingen de twee eer
der vooraf. Hooman (30) verloor
gisteren van Chai.Po Wa uit
Hong Kong, de nummer zes van
de wereld, 17-21 9-21. De win
nares van de Top 12 in 1991
controleerde de eerste game tot
16-16. „Toen", aldus coach Frits
Kantenbeen, „gaf Chai iets
meer gas." In de tweede game
was Hooman, 38ste van de we
reld, volstrekt kansloos. Heister,
die samen met Keen uit het
dubbeltoernooi verdween, won
gisteren in zes en een halve mi
nuut van de Oegandees Mu-
tambuze, 21-6 21-8. De zege
had niets om het lijf. Hij verloor
eerder van de Griek Tsiokas.
Gunstige loting
dressuurploeg
De Nederlandse dressuurploeg
heeft gunstig geloot voor de lan-
denwedstrijd die vandaag en
morgen in het Georgia Horse
Park wordt gehouden. Neder
land start als negende, direct na
titelverdediger Duitsland.
Tineke Bartels komt als eerste
Nederlandse in de dressuurring
in actie. Vandaag rijdt voorts
Sven Rothenberger. Mor
genochtend maakt Anky van
Grunsven haar opwachting. La
ter op de dag komt Gonnelien
Rothenberger als laatste van de
Nederlandse dressuurploeg aan
de. beurt.
Record voor
renners Rusland
Met een olympisch record sloot
de Russische achtervolgings-
ploeg gisteren de kwartfinales
van het olympisch wielrentoer-
nooi af. Op de 4 kilometer ploe-
genachtervolging zette het
kwartet een tijd van 4 minuten
en 8,785 seconden neer. De ou
de olympische toptijd, van de
Spelen in 1992, stond met
8.08,791 op naam van Duits
land.
Opnieuw geen
titel Tamura
ATLANTA ANP
Allp titels won Ryoko Tamura al
eens, behalve de olympische.
De Japanse judoka in de klasse
tot 48 kilogram verloor in haar
carrière slechts één keer tegen
84 overwinningen. Vier jaar ge
leden in Barcelona kaapte de
Francaise Cecile Nowak het
goud voor de neus van de natio
nale knuffelbeer van Japan weg.
In Atlanta zou haar wraak vol
gen.
De tribunes in het Georgia
Congress Centre waren rood-
/wit gekleurd. Overal zwaaiden
Japanners met vlaggetjes. Wat
kon er nog mis gaan. De vlag-
drager van het Japanse team tij
dens de openingsceremonie
was immers onverslaanbaar
sinds Barcelona. Niemand had
gerekend op Sun Kyu, een 16-
jarig meisje uit Noord-Korea.
De tiener, die eerder de Ne
derlandse Tamara Meijer ver
sloeg, was bij niemand bekend.
Bekend was alleen dat ze 16 jaar
is en voor het eerst meedoet
aan een internationaal toernooi.
Op vrijdag 26 juli schreef ze
echter geschiedenis. De Noord-
Koreaanse versloeg de heldin
van Japan. Goud voor Kyu, zil
ver voor Tamura. Vierentachtig
overwinningen en twee neder
lagen.
Wielrenners
worden twaalfde
De jonge achtervolgingsploeg
bestaande uit Robert Slippens.
Richard Rozendaal, Peter Schep
en Jarich Bakker is gisteren bij
de olympische kwalificatie als
twaalfde geëindigd. Alleen de
eerste acht mochten naar de
kwartfinale.
Bondscoach Peter Nieuwen-
huis was tevreden met de pres
tatie van zijn jonge formatie,
van wie Schep pas zijn vijfde
ploegenachtervolging reed. Met
4.16,175 bleef de formatie niet
ver verwijderd van de achtste
plaats. Het kwartet, dat na 3 ki
lometer door het wegvallen van
Schep een trio werd, eindigde
ook kort achter Duitsland, de
onthutsend zwakke titelverde-
diger.
