Jarenlange actie werpt eindelijk vruchten af Broederlijke verhouding tussen Noord- en Zuid-Korea Feiten &Meningen CD gebaat bij verkeerd beleid asielzoekers Tweede Kamer vóór homohuwelijk Tax planning bij verhuizing ;n WOENSDAG 17 APRIL 1996 Sedert jaren neemt Nederland relatief grote aan tallen vluchtelingen op, mensen die opgeven te zijn gevlucht uit hun land, omdat daar het leven voor hen onmogelijk is geworden. Ons land is ver plicht hen op te nemen, omdat Nederland de daarop betrekking hebbende internationale ver dragen heeft ondertekend. Verdragen die overi gens in een tijd tot stand zijn gekomen toen het vluchtelingenvraagstuk zelfs op wereldschaal nog was te overzien. Gezien de relatieve beperktheid van het probleem hebben die verdragen een be trekkelijk genereus karakter. De toenmalige politi ci hadden geen reden om zich niet ruimhartig op te stellen. Met de val van de Muur in Berlijn in 1989 is niet alleen een wereldbeeld in duigen gevallen, maar een complete wereldorde. Voordien was de wereld overzichtelijk bi-polair. Men had het staatssocia lisme met zijn centraal geleide economie en het ontberen van enige democratie aan de ene kant, of zoals Reagan zo beeldend stelde The Devil Em pire. Daartegenover het ontwikkelde kapitalisme met zijn georiënteerde markteconomie en parle mentaire democratie. Daartussen bevonden zich de ontwikkelingslan den en wat rechts- of links-autoritaire regimes die zich bewogen binnen de invloedssfeer van het staatssocialistische of het kapitalistische rijk. Deze verdeling van de wereld in tweeën droeg bij aan een grote mate van politie ke. militaire en economi sche stabiliteit. Men wist waar men aan toe was. Met de informatica-re volutie trad ook de star heid van een dergelijke overzichtelijke en onbe weeglijke wereldorde aan het licht. Het is vooral de informatica-revolutie ge weest die er veel, zo niet alles, aan heeft bijgedragen dat het staatssocialisme niet is opgeblazen, maar gewoon is geïmplodeerd. De dragers van het sys teem zelf konden er niet meer in geloven, vandaar dat de omverwerping daarvan met zo ontzettend weinig bloedvergieten gepaard is gegaan. Thans is er een wereldorde die vele polariteiten kent en waarin de Verenigde Staten nog de enige grootmacht zijn op wereldniveau en derhalve zijn gedwongen de rol van wereldpolitieagent op zich te nemen. Deze toestand zal zeker niet zo blijven. Rusland zal op een of andere manier als wereld macht terugkeren en ook de Europese Unie en China zullen, naast Japan, een rol van betekenis gaan spelen op het wereldtoneel. Maar zover is het nog niet. Gevolg van deze vergruizeling van de bi-polaire wereldorde en het vooralsnog uitblijven van een nieuwe, enigszins overzichtelijke orde is, dat aller hande halve en hele potentaatjes hun kans schoon zien en op menige plek in de wereld, tot en met Europa toe, hun individuele hobby's van nationa lisme en ethnocentrisme kunnen beoefenen. Ge volg daarvan is veel intern geweld en stromen vluchtelingen. Die vluchtelingen banen zich een weg naar de rijke en vrije delen van de wereld, te weten: de landen van de Europese Unie, de VS en Canada. Opmerkelijk genoeg vluchten de Chine zen niet naar Japan, maar daar zijn, naast histori sche. natuurljk vooral ook geografische redenen voor. Een eiland valt iets gemakkelijker af te slui ten dan een deel van een continent. Onder deze stromen vluchtelingen bevinden zich ook velen die om den brode vluchten of om aan straf in eigen land te ontkomen. Op deze cate gorie vluchtelingen heeft zich een complete indu strie gericht, die tegen veel geld zorgt voor een ef fectieve vluchtroute, een gastland en een handlei ding wat te doen, zelfs indien men wil genieten van een uitkering in meerdere aanpalende landen tegelijkertijd. Arke-reizen kan er nog wat van leren. Onze op- sporings- en toelatingsapparaten zijn tegen deze bedrijfstak in het geheel niet opgewassen. De vraag dringt zich zelfs op of niet een algehele se lectieve stop op het niveau van de Europese Unie moet worden overwogen om de toestroom een halt toe te roepen. Op den duur tast deze toe stroom het maatschappelijke draagvlak aan, wor den de eigen cultuur en economie in het defensief gedrukt en wordt de integratie van de talrijke reeds aanwezige vreemdelingen bemoeilijkt. De asielzoekers die mogen blijven, krijgen van ons een enkele reis onderklasse van de samenle ving, zelfs indien ze hoog zijn opgeleid. De onder klasse breidt daardoor niet alleen in getal en last uit, maar wordt daardoor ook steeds onoverzich telijker en qua oplossingsstrategieën steeds problematischer. Het enige dat mensen in de on derklasse bindt, is hun sociaaleconomische posi tie, voor het overige is het niet meer dan een stra tegische categorie die vreselijk heterogeen van sa menstelling is. De lidmaten van de onderklasse concentreren zich in de achterstellingswijken in de grote steden. Rotterdam nu heeft daar weer een eigen variant aan toegevoegd. Het gemeentebestuur van deze stad heeft bedacht dat de wijk Feyenoord wel' kan worden opgesierd met een grootschalig centrum voor de opvang van asielzoekers. Je vraagt je af of ze daar op het stadhuis wel goed bij hun hoofd zijn. De wijk is een middelgrote stad van 70.000 inwoners, met zestig nationaliteiten waarvan het merendeel geniet van een of meerdere uitkeringen in het kader van de verzorgingsstaat. De wijk heeft last van criminaliteit, een niet weg te cijferen drugsproblematiek en van grote leerachterstanden in de zwarte scholen van de wijk. Men is daar drif tig bezig het probleem van morgen vorm te geven. Daarbovenop komen nu nog eens ten minste vijf honderd asielzoekers. Niet dat asielzoekers nu overdadig lastige mensen zijn of veelal bestaan uit criminelen, maar ze hebben wel een scala aan problemen, nu juist de reden dat ze hier, en niet daér zijn. De grote partijen in de deelraad zijn akkoord ge gaan met de komst van dat centrum in ruil voor wat extra geld en wat extra stadswachten. Een bord linzen in een wijk die de problemen niet of nauwelijks aan kan. Ieder die daar wat van zegt, is natuurlijk een racist. De CD zegt er als enige iets van. De dames en heren politici van PvdA, CDA, D66 en WD maken intussen goede sier. In hun wijken, Rotterdam Blijdorp of Kralingen, komen tenslotte niet van dit soort grootschalige opvang centra. De CD zal zeker groeien en bloeien op Zuid. Niet de schuld van de bewoners aldaar, maar van de malloot Peper en van de gevestigde politieke macht die dit soort belachelijke, door ei gen belang gerechtvaardigde, beslissingen neemt. BELASTING BELICHT De relatie tussen Noord- en Zuid-Korea was nog nooit zo goed als nu. De handel tussen de twee Tan den groeit gestaag, al is dat via derde landen als Chi na, Hong Kong en Myanmar (het vroegere Burma). Zuid-Koreaanse bedrijven investeren hoe langer hoe meer in het Noorden, al gebeurt dat op geheime missies. Ook heeft Zuid-Korea de infrastructuur van het schiereiland al helemaal in kannen en kruiken. Een achtbaanssnelweg voert van Seoul naar de noordelij ke stad Pjongjang ën daarnaast is er een treinverbin ding tussen de twee steden. Althans, tot ze abrupt in de wildernis van de bergen stoppen, zo'n twintig ki lometer ten zuiden van de 'interkoreaanse grens'. Daar loopt de tweede verdedigingslijn van het Zuid- Koreaanse leger. Het vervolg bestaat alleen op blauwdruk - het wachten is tot het prikkeldraad en het dynamiet in de noordelijke regio zijn opgeruimd. Nee, de situatie aan de grens is voortreffelijk. Sinds 1976 heeft er zich eigenlijk geen groot incident voor gedaan. In het voorjaar van 1994 stond de hele we reld op zijn kop vanwege de crisis rond Noord-Ko- rea's kernwapenprogramma. Er dreigde een totale blokkade. De Amerikanen stonden klaar om binnen te vallen. Maar dat was geen conflict tussen Noord en Zuid-Korea, dat ging tussen Noord-Korea en de rest van de wereld. En de schendingen van het wapenstilstandsverdrag door Noord-Korea waren kinderspel vergeleken met vroegere provocaties. Incidenten worden alleen maar hoog opgespeeld, wanneer het goed uitkomt. Het kan geen toeval zijn dat de Zuid-Koreaanse pre sident Kim Young Sam de laatste provocaties met zoveel tamtam omgaf valk voordat er verkiezingen waren. De partij heeft haar machtpositie weten te handhaven. Met dank aan Noord-Korea. Een oorlogsdreiging ziet eigenlijk geen enkele seri euze Korea-analist, ondanks de tetterende retoriek van Noord-Koreaanse zijde. Zuid-Korea is dus niet zo zeer bang voor een oorlog, ook omdat het die ze ker zou winnen. Het is technologisch gewoon supe rieur, temeer daar de Zuid-Koreanen de steun heb ben van 37.000 goed getrainde Amerikaanse troepen in hun land, die snel kunnen worden versterkt vanuit Japan. Noord-Korea heeft daarentegen de af stand met zijn traditionele bondgenoten, China en Rusland, alleen maar zien groeien. Desondanks zit de regering in Seoul alles behalve rustig in haar stoel. Twee horrorscenario's houden de gemoederen bezig. In het ene is Noord-Korea de vijandige noorderbuur die op onconventionele wijze de zuiderbuur probeert te treiteren. Seoul is als de dood voor terroristische activiteiten, in eigen land of elders, en met goede redenen. Herhaaldelijk worden infiltranten onderschept, tot in het paleis van de pre sident. Een Zuid-Koreaans vliegtuig is in de lucht tot ontploffing gebracht. Een vroegere president heeft tijdens een bezoek aan Myanmar een aanslag tenau- wernood overleefd. In het tweede scenario van Seoul is Noord-Korea de zielige broeder. Al jaren heerst een tekort aan levens middelen en brandstoffen. De situatie verslechterde aanzienlijk door een watersnood afgelopen zomer, die in het nauwelijks onderhouden land een ramp betekende. Dit alles wordt overkoepeld door een machtsvacuüm sinds de dood van de Grote Leider (en dictator) Kim II Sung, twee jaar geleden. Zijn zoon zou hem opvolgen. Het leger lijkt het daarmee niet eens te zijn. Het is daardoor niet duidelijk wie het daar voor het zeggen heeft. Redenen genoeg dus voor het volk om in opstand te komen en het ijzeren gordijn naar het zuiden open te trekken. Zo'n ineenstorting is het laatste waarop Zuid-Korea zit te wachten, hoewel het daar wel voorbereidingen voor aan het treffen is. Tenten voor vluchtelingen kampen liggen klaar, zo ook extra voedselvoorraden. Er zullen in het eerste stadium enkele miljoenen werklozen zijn. De situatie in Noord-Korea is veel primitiever dan bijvoorbeeld in het vroegere Oost- Duitsland. Zuid-Korea, dat zelf net het stadium van een ontwikkelingsland voorbij is, zou 23 miljoen Noord-Koreanen moeten ga^n opvangen en een land vanaf de grond opbouwen. Zuid-Korea is er dus alles aan gelegen om de hereni ging tussen de twee broederstaten geleidelijk te laten verlopen. Het is om die reden dat het de dialoog met Noord-Korea wil heropenen. Ook al is de openlijke discussie vaak anders, de samenwerking tussen Zuid-Korea en de Verenigde Staten, maar ook met Japan, China en Rusland is erop gericht een ineen storting van Noord-Korea te voorkomen. Vandaar dat toch steeds een helpende hand richting Pjong jang wordt uitgestoken, zij het via de Verenigde Na ties of via de VS en Japan. Zo gauw echter een Noord-Zuid dialoog op gang komt, kan de regering in Seoul openlijk en genereus voedselhulp gaan geven, evenals andere vormen van humanitaire ondersteuning. Op die manier kan Zuid-Korea gericht aan de wederopbouw van de ar me broeder in het Noorden werken, zodat over fler de kele jaren, dan wel decennia, de weg van Seoul ifrde J Pjongjang kan worden doorgetrokken. i De n iverd tokyo judith stalpersaan correspondent I De J TOM JANSSEN VIT HlTtAmu-OQÏTfM - De Tweede Kamer is gisteren met 81 stemmen vóór en 60 tegen akkoord gegaan met het homohuwelijk. Vóór stemden bijna de gehele PvdA, D66, Groen- Links, Unie 55+, Socialistische Partij en een kleine meerderheid van de WD. CDA, Klein Rechts, CD, Senioren 2000 op fractieleidster Nijpels na en een minderheid van de WD, onder wie fractieleider Bolkestein, waren tegen. Het staat overigens niet vast of het homohuwelijk nu ook daadwerkelijk wordt ingevoerd. Het kabinet heeft zich steeds tegen verklaard en beslist de ko mende weken of zij de Kamerwens gaat uitvoeren. Gaat het kabinet akkoord, dan kan het voorstel ook nog sneuvelen in de Eerste Kamer. De Kamermeerderheid heeft het kabinet nu ge vraagd een commissie te benoemen die vóór 1 au gustus een wet maakt die het homohuwelijk regelt. Volgens de Kamer strookt het verbod voor homo's om met elkaar te trouwen niet met de wet gelijke behandeling. Een vergelijkbare Kamermeerderheid ging ook akkoord met het PvdA-voorstel om adop tie door twee mensen van hetzelfde geslacht en door alleenstaanden mogelijk te maken. Kardinaal Simonis reageerde verbijsterd op het be sluit van de Tweede Kamer over het homohuwelijk. Hij sprak van begripsvervuiling. Simonis is onder meer tegen een homohuwelijk, omdat een dergelij ke relatie geen kinderen kan voortbrengen. De Evangelisch-Lutherse kerk in Nederland en de Re monstrantse Broederschap zegenen overigens wel homoseksuele relaties in. Tegenstemmer en WD-leider Bolkestein zei het be langrijk te vinden dat de Nederlandse regelgeving in de pas blijft lopen met verdragen in de omrin gende landen. „Het buitenland zou ons niet begrij pen, waardoor wij ons isoleren", aldus Bolkestein. Hij verwacht dat het kabinet de motie naast zich neerlegt, omdat verantwoordelijk staatssecretaris Schmitz (PvdA, justitie) zich herhaaldelijk tegen een homohuwelijk heeft afgezet. „En ik verwacht niet dat de Kamer er een crisis van zal maken", aldus een overtuigde WD-leider. De Vereniging Wereldkinderen, de grootste adop tieorganisatie in Nederland, vreest dat het openstel len van adoptie voor homoparen grote consequen ties heeft voor niet-homoparen. „ïn het buitenland bestaat voor het eerste geen enkel begrip. Daar is men nog niet zo ver als in Nederland", aldus een woordvoerder. DEN HAAG GPD Verhuiskosten die om zakelijke redenen worden gemaakt, zijn onder bepaalde voorwaarden af trekbaar. De belastingdienst heeft onlangs voor de Hoge Raad het onderspit moeten delven in een rechtszaak over de aftrek van verhuiskosten. Hierdoor was het voor een belastingbetaler mo gelijk om, naast een onbelaste verhuiskostenver goeding van 5.200 gulden ook nog eens een be drag van 1.400 gulden aan verhuiskosten af te trekken. Hoe is dit nu mogelijk? Om dit te begrijpen moe ten we eerst in de verhuiskostenregeling van de Nederlandse Inkomstenbelasting duiken. Hierin is bepaald dat zakelijke verhuiskosten aftrekbaar zijn. De kosten zijn verdeeld in twee categorieën: a) de kosten voor het transport van de boedel, en b) de overige kosten, zoals de reiskosten van het gezin, de kosten voor opslag van de boedel of de schoonmaakkosten. Wanneer men van zijn werkgever een onbelaste vergoeding voor de ver huiskosten krijgt, dan zijn de gemaakte kosten tot dit bedrag niet aftrek baar. Pas wanneer meer kosten worden gemaakt DENNIS WEBER dan worden vergoed fce medewerker E In de zaak die tot aan de Hoge Raad kwam, had een belastingbetaler, la ten we hem de heer Schroevers noemen, van ziji werkgever een verhuiskostenvergoeding van in totaal 5.200 gulden ontvangen. De vergoeding was volgens een specificatie opgemaakt door de baas van Schroevers. Veertienhonderd gulden was gegeven voor kosten die waren gemaakt voor het transport van de boedel (categorie a). De rest van de vergoeding (3.800 gulden), was gegeven ter dekking van de overige kosten (cate gorie b) Schroevers had voor het transport van de boedi (categorie a) echter in totaal voor 2.800 gulden £n h, aan kosten gemaakt. Omdat hij van zijn werkge ver voor deze kosten maar een vergoeding van edei 1.400 gulden had gekregen (precies de helft dus regir wilde hij de andere, niet vergoede, helft van ziji ocui inkomen kunnen aftrekken aangezien dit bedr; nin, volgens hem niet wordt vergoed. ioei( De staatssecretaris van financiën (Vermeend) offer was het hier echter niet mee eens. Voor de Hog jjvoc Raad betoogde hij dat ook rekening moet wor- jievei den gehouden met de onbelaste vergoeding diebrgd was gegeven voor de kosten die onder categorifet z b vallen (de overige kosten). Wordt hier ook rekjn d ning mee gehouden dan zijn de kosten voor hein d transport van de boedel niet aftrekbaar, omdatistiti de kosten dan minder zijn dan de onbelaste koer v, tenvergoeding. !j gc De Hoge Raad maakte echter korte metten mqijbri dit standpunt. Volgens de Hoge Raad moeten qisdri kosten die in beide categorieën zijn genoemd apart worden gezien. Dit betekent dat ook wan neer men een hoge vergoeding voor de overige verhuiskosten krijgt (categorie b), men toch de, kosten van het transport van de boedel (catego rie a) van het inkomen kan aftrekken voor zova men deze kosten niet onbelast vergoed krijgt, [jm Door deze uitspraak kan men dus, in overleg xtfm. de werkgever, bij een zakelijke verhuizing aan 'tax planning' doen. Door af te spreken dat de verhuiskostenvergoeding voor de kosten in cal gorie b zijn gegeven (de overige kosten), kan men de kosten voor het transport van de boed geheel aftrekken. Het moet hierbij natuurlijk n al te gek worden. Wanneer men met de werkg ver afspreekt dat de verhuiskostenvergoeding tèrrr heel is gegeven voor de overige kosten (catego ïouc b), terwijl men eigenlijk veel minder 'overige k trokJ ten' heeft, loopt men het gevaar dat een deel v ;e in de kostenvergoeding (het te hoge deel) als in komsten wordt gezien en dus wordt belast. Taid "in planning is dus mogelijk, maar binnen de greikken zen der redelijkheid. 'zijn Na jarenlange acties hebben trouwlustige homostellen een doel bereikt. Als het aan de Tweede Kamer ligt, kun nen ook homo's en lesbiennes in de toekomst in het klassieke huwelijksbootje stappen. Internationaal ge zien loopt Nederland daarmee voorop. De Stichting Vrienden van de Gay Krant begon zes jaar geleden haar ac tie voor het homohuwelijk. Het was een strijd voor gelijke rechten. „Het gaat niet om tuttige feestjes en bruidstaarten", zei H. Krol, hoofdre dacteur van de Gay Krant destijds. Het huwelijk heeft verstrekkende ge volgen voor allerlei regelingen op maatschappelijk terrein. Pensioen rechten, verzekeringen, adoptierech ten, rechten naar derden en dergelijke worden alleen met een burgerlijk hu welijk automatisch geregeld. „We hebben wel de plichten, maar niet de rechten", aldus de actievoerders. De rechtbank in Amsterdam deed in februari 1990 uitspraak in een zaak die de stichting namens het homoduo Kuipers en Stello had aangespannen tegen de gemeente. Een ambtenaar van de burgerlijke stand had gewei gerd het stel in de echt te verbinden. Hoewel de rechtbank beaamde dat de Nederlandse wet niet uitdrukkelijk vereist dat huwelijkspartners van ver schillend geslacht zijn, besloot de rechtbank toch dat de ambtenaar te recht had geweigerd. Uit de wetsge schiedenis blijkt dat de wetgever altijd vanzelfsprekend heeft gevonden dat partners van verschillend geslacht zijn. De vraag of twee mensen van hetzelfde geslacht met elkaar mogen trouwen, was een zaak van de poli tiek, vond de rechtbank. Ook gemeenten begonnen zich in 1990 te roeren. Leeuwarden pleitte als eerste gemeente in 1990 bij het minis terie van justitie voor een wetswijzi ging vóór het homohuwelijk. Het duo Kuipers en Stello schreef die zomer alle gemeenten aan om te mogen trouwen. De ene na de andere ge meenteraad boog zich vervolgens over de principiële vraag. Strijen rea geerde als eerste positief. Uit tal van gemeenteraden kwam bijval. Tegenstand was er ook. Het openbaar ministerie in Rotterdam kondigde aan meteen tot een procedure tot stuiting van een homohuwelijk over te gaan. Ook de toenmalige minister Hirsch Ballin (CDA) was niet van plan het fa milierecht te veranderen. De Hoge Raad stelde in een cassatieberoep van twee vrouwen uit Ridderkerk dat een homohuwelijk niet mogelijk was. De rechters lieten de kwestie vervolgens over aan de politiek. De actievoerders gooiden hun strijd toen over een andere boeg richting Den Haag. In oktober 1990 drong een meerderheid van de Tweede Kamer aan op juridische gelijkstelling van homo- en heteroparen. Dat zou kun nen door een partnerregistratie, waar bij samenwonenden dezelfde rechten krijgen als gehuwden. Een groep ambtenaren ging vervolgens de mo gelijkheden onderzoeken voor wette lijke registratie van andere leefvor men dan het huwelijk. De actievoerders lanceerden het plan voor een partnerregister bij gemeen ten. Giesselanden was iri 1991 de eer ste gemeente die daartoe overging. Andere volgden. Den Haag wilde be gin 1992 als eerste van de vier grote steden een samenlevingsregister in voeren. Staatssecretaris Schmitz van justitie stelde begin dit jaar voor om voor ho mo's (en hetero's) het geregistreerde partnerschap in te voeren. Daarmee zouden ze dezelfde rechtspositie krij gen als wettig gehuwden, behalve het recht op adoptie. Voor invoering van het homohuwelijk was volgens haar een heel grote meerderheid in de Tweede Kamer en in de samenleving nodig. „De wetgever moet op zo'n terrein niet te ver voor de troepen uit hollen", zei ze. Om vooral praktische redenen wilde ze dat het huwelijk bleef voorbehouden aan mannen en vrouwen. Eén van die redenen was volgens het kabinet dat Nederland internationaal gezien anders een uitzonderingsposi tie inneemt, waardoor Nederlandse homoparen in het buitenland allerlei juridische problemen zouden kunnen krijgen. Het zou volgens Schmitz ook tot een tegendraadse ontwikkeling in omringende landen kunnen leiden, die voor "homo's een extra vorm van discriminatie kan opleveren. Een belangrijk struikelblok voor het homohuwelijk was adoptie. Vooral van CDA- en WD-kant wordt be zwaar gemaakt tegen adoptie door homostellen. Voor ongehuwden tegen wie geen huwelijksbeletselen bestaan, zou adoptie wel moeten worden over wogen, stelde oud-minister Hirsch Ballin destijds. Doordat de twee feno menen 'adoptie' en 'homohuwelijk' nu in het Kamerdebat door de PvdA werden losgekoppeld, kon een deel van de WD-fractie gisteren wel in stemmen met het voorstel voor het homohuwelijk. Openstelling van het huwelijk noem de Schmitz onlangs nog 'een te grote stap'. De door haar verlangde over duidelijke meerderheid van de Twee de Kamer, heeft ze nu echter gepre senteerd gekregen. den haag robin uitham anp Janna van de Hoef en Pauly van der Wildt waren de eersten die in Deventer in 1991 een samenlevingscontract sloten, dat werd bevestigd door de burgelijke stand. ARCHIEFFOTO

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1996 | | pagina 2