Jarenlange actie werpt
eindelijk vruchten af
Broederlijke verhouding tussen Noord- en Zuid-Korea
Feiten &Meningen
CD gebaat bij
verkeerd beleid
asielzoekers
Tweede Kamer vóór homohuwelijk
Tax planning
bij verhuizing
;n
WOENSDAG 17 APRIL 1996
Sedert jaren neemt Nederland relatief grote aan
tallen vluchtelingen op, mensen die opgeven te
zijn gevlucht uit hun land, omdat daar het leven
voor hen onmogelijk is geworden. Ons land is ver
plicht hen op te nemen, omdat Nederland de
daarop betrekking hebbende internationale ver
dragen heeft ondertekend. Verdragen die overi
gens in een tijd tot stand zijn gekomen toen het
vluchtelingenvraagstuk zelfs op wereldschaal nog
was te overzien. Gezien de relatieve beperktheid
van het probleem hebben die verdragen een be
trekkelijk genereus karakter. De toenmalige politi
ci hadden geen reden om zich niet ruimhartig op
te stellen.
Met de val van de Muur in Berlijn in 1989 is niet
alleen een wereldbeeld in duigen gevallen, maar
een complete wereldorde. Voordien was de wereld
overzichtelijk bi-polair. Men had het staatssocia
lisme met zijn centraal geleide economie en het
ontberen van enige democratie aan de ene kant,
of zoals Reagan zo beeldend stelde The Devil Em
pire. Daartegenover het ontwikkelde kapitalisme
met zijn georiënteerde markteconomie en parle
mentaire democratie.
Daartussen bevonden zich de ontwikkelingslan
den en wat rechts- of links-autoritaire regimes die
zich bewogen binnen de invloedssfeer van het
staatssocialistische of het kapitalistische rijk. Deze
verdeling van de wereld in tweeën droeg bij aan
een grote mate van politie
ke. militaire en economi
sche stabiliteit. Men wist
waar men aan toe was.
Met de informatica-re
volutie trad ook de star
heid van een dergelijke
overzichtelijke en onbe
weeglijke wereldorde aan
het licht. Het is vooral de
informatica-revolutie ge
weest die er veel, zo niet
alles, aan heeft bijgedragen
dat het staatssocialisme
niet is opgeblazen, maar
gewoon is geïmplodeerd.
De dragers van het sys
teem zelf konden er niet
meer in geloven, vandaar dat de omverwerping
daarvan met zo ontzettend weinig bloedvergieten
gepaard is gegaan.
Thans is er een wereldorde die vele polariteiten
kent en waarin de Verenigde Staten nog de enige
grootmacht zijn op wereldniveau en derhalve zijn
gedwongen de rol van wereldpolitieagent op zich
te nemen. Deze toestand zal zeker niet zo blijven.
Rusland zal op een of andere manier als wereld
macht terugkeren en ook de Europese Unie en
China zullen, naast Japan, een rol van betekenis
gaan spelen op het wereldtoneel. Maar zover is het
nog niet.
Gevolg van deze vergruizeling van de bi-polaire
wereldorde en het vooralsnog uitblijven van een
nieuwe, enigszins overzichtelijke orde is, dat aller
hande halve en hele potentaatjes hun kans schoon
zien en op menige plek in de wereld, tot en met
Europa toe, hun individuele hobby's van nationa
lisme en ethnocentrisme kunnen beoefenen. Ge
volg daarvan is veel intern geweld en stromen
vluchtelingen. Die vluchtelingen banen zich een
weg naar de rijke en vrije delen van de wereld, te
weten: de landen van de Europese Unie, de VS en
Canada. Opmerkelijk genoeg vluchten de Chine
zen niet naar Japan, maar daar zijn, naast histori
sche. natuurljk vooral ook geografische redenen
voor. Een eiland valt iets gemakkelijker af te slui
ten dan een deel van een continent.
Onder deze stromen vluchtelingen bevinden
zich ook velen die om den brode vluchten of om
aan straf in eigen land te ontkomen. Op deze cate
gorie vluchtelingen heeft zich een complete indu
strie gericht, die tegen veel geld zorgt voor een ef
fectieve vluchtroute, een gastland en een handlei
ding wat te doen, zelfs indien men wil genieten
van een uitkering in meerdere aanpalende landen
tegelijkertijd.
Arke-reizen kan er nog wat van leren. Onze op-
sporings- en toelatingsapparaten zijn tegen deze
bedrijfstak in het geheel niet opgewassen. De
vraag dringt zich zelfs op of niet een algehele se
lectieve stop op het niveau van de Europese Unie
moet worden overwogen om de toestroom een
halt toe te roepen. Op den duur tast deze toe
stroom het maatschappelijke draagvlak aan, wor
den de eigen cultuur en economie in het defensief
gedrukt en wordt de integratie van de talrijke
reeds aanwezige vreemdelingen bemoeilijkt.
De asielzoekers die mogen blijven, krijgen van
ons een enkele reis onderklasse van de samenle
ving, zelfs indien ze hoog zijn opgeleid. De onder
klasse breidt daardoor niet alleen in getal en last
uit, maar wordt daardoor ook steeds onoverzich
telijker en qua oplossingsstrategieën steeds
problematischer. Het enige dat mensen in de on
derklasse bindt, is hun sociaaleconomische posi
tie, voor het overige is het niet meer dan een stra
tegische categorie die vreselijk heterogeen van sa
menstelling is. De lidmaten van de onderklasse
concentreren zich in de achterstellingswijken in
de grote steden.
Rotterdam nu heeft daar weer een eigen variant
aan toegevoegd. Het gemeentebestuur van deze
stad heeft bedacht dat de wijk Feyenoord wel' kan
worden opgesierd met een grootschalig centrum
voor de opvang van asielzoekers. Je vraagt je af of
ze daar op het stadhuis wel goed bij hun hoofd
zijn. De wijk is een middelgrote stad van 70.000
inwoners, met zestig nationaliteiten waarvan het
merendeel geniet van een of meerdere uitkeringen
in het kader van de verzorgingsstaat. De wijk heeft
last van criminaliteit, een niet weg te cijferen
drugsproblematiek en van grote leerachterstanden
in de zwarte scholen van de wijk. Men is daar drif
tig bezig het probleem van morgen vorm te geven.
Daarbovenop komen nu nog eens ten minste vijf
honderd asielzoekers. Niet dat asielzoekers nu
overdadig lastige mensen zijn of veelal bestaan uit
criminelen, maar ze hebben wel een scala aan
problemen, nu juist de reden dat ze hier, en niet
daér zijn.
De grote partijen in de deelraad zijn akkoord ge
gaan met de komst van dat centrum in ruil voor
wat extra geld en wat extra stadswachten. Een
bord linzen in een wijk die de problemen niet of
nauwelijks aan kan. Ieder die daar wat van zegt, is
natuurlijk een racist. De CD zegt er als enige iets
van. De dames en heren politici van PvdA, CDA,
D66 en WD maken intussen goede sier. In hun
wijken, Rotterdam Blijdorp of Kralingen, komen
tenslotte niet van dit soort grootschalige opvang
centra. De CD zal zeker groeien en bloeien op
Zuid. Niet de schuld van de bewoners aldaar,
maar van de malloot Peper en van de gevestigde
politieke macht die dit soort belachelijke, door ei
gen belang gerechtvaardigde, beslissingen neemt.
BELASTING BELICHT
De relatie tussen Noord- en Zuid-Korea was nog
nooit zo goed als nu. De handel tussen de twee Tan
den groeit gestaag, al is dat via derde landen als Chi
na, Hong Kong en Myanmar (het vroegere Burma).
Zuid-Koreaanse bedrijven investeren hoe langer hoe
meer in het Noorden, al gebeurt dat op geheime
missies.
Ook heeft Zuid-Korea de infrastructuur van het
schiereiland al helemaal in kannen en kruiken. Een
achtbaanssnelweg voert van Seoul naar de noordelij
ke stad Pjongjang ën daarnaast is er een treinverbin
ding tussen de twee steden. Althans, tot ze abrupt in
de wildernis van de bergen stoppen, zo'n twintig ki
lometer ten zuiden van de 'interkoreaanse grens'.
Daar loopt de tweede verdedigingslijn van het Zuid-
Koreaanse leger. Het vervolg bestaat alleen op
blauwdruk - het wachten is tot het prikkeldraad en
het dynamiet in de noordelijke regio zijn opgeruimd.
Nee, de situatie aan de grens is voortreffelijk. Sinds
1976 heeft er zich eigenlijk geen groot incident voor
gedaan. In het voorjaar van 1994 stond de hele we
reld op zijn kop vanwege de crisis rond Noord-Ko-
rea's kernwapenprogramma. Er dreigde een totale
blokkade. De Amerikanen stonden klaar om binnen
te vallen. Maar dat was geen conflict tussen Noord
en Zuid-Korea, dat ging tussen Noord-Korea en de
rest van de wereld.
En de schendingen van het wapenstilstandsverdrag
door Noord-Korea waren kinderspel vergeleken met
vroegere provocaties. Incidenten worden alleen
maar hoog opgespeeld, wanneer het goed uitkomt.
Het kan geen toeval zijn dat de Zuid-Koreaanse pre
sident Kim Young Sam de laatste provocaties met
zoveel tamtam omgaf valk voordat er verkiezingen
waren. De partij heeft haar machtpositie weten te
handhaven. Met dank aan Noord-Korea.
Een oorlogsdreiging ziet eigenlijk geen enkele seri
euze Korea-analist, ondanks de tetterende retoriek
van Noord-Koreaanse zijde. Zuid-Korea is dus niet
zo zeer bang voor een oorlog, ook omdat het die ze
ker zou winnen. Het is technologisch gewoon supe
rieur, temeer daar de Zuid-Koreanen de steun heb
ben van 37.000 goed getrainde Amerikaanse troepen
in hun land, die snel kunnen worden versterkt
vanuit Japan. Noord-Korea heeft daarentegen de af
stand met zijn traditionele bondgenoten, China en
Rusland, alleen maar zien groeien.
Desondanks zit de regering in Seoul alles behalve
rustig in haar stoel. Twee horrorscenario's houden
de gemoederen bezig. In het ene is Noord-Korea de
vijandige noorderbuur die op onconventionele wijze
de zuiderbuur probeert te treiteren. Seoul is als de
dood voor terroristische activiteiten, in eigen land of
elders, en met goede redenen. Herhaaldelijk worden
infiltranten onderschept, tot in het paleis van de pre
sident. Een Zuid-Koreaans vliegtuig is in de lucht tot
ontploffing gebracht. Een vroegere president heeft
tijdens een bezoek aan Myanmar een aanslag tenau-
wernood overleefd.
In het tweede scenario van Seoul is Noord-Korea de
zielige broeder. Al jaren heerst een tekort aan levens
middelen en brandstoffen. De situatie verslechterde
aanzienlijk door een watersnood afgelopen zomer,
die in het nauwelijks onderhouden land een ramp
betekende. Dit alles wordt overkoepeld door een
machtsvacuüm sinds de dood van de Grote Leider
(en dictator) Kim II Sung, twee jaar geleden. Zijn
zoon zou hem opvolgen. Het leger lijkt het daarmee
niet eens te zijn. Het is daardoor niet duidelijk wie
het daar voor het zeggen heeft. Redenen genoeg dus
voor het volk om in opstand te komen en het ijzeren
gordijn naar het zuiden open te trekken.
Zo'n ineenstorting is het laatste waarop Zuid-Korea
zit te wachten, hoewel het daar wel voorbereidingen
voor aan het treffen is. Tenten voor vluchtelingen
kampen liggen klaar, zo ook extra voedselvoorraden.
Er zullen in het eerste stadium enkele miljoenen
werklozen zijn. De situatie in Noord-Korea is veel
primitiever dan bijvoorbeeld in het vroegere Oost-
Duitsland. Zuid-Korea, dat zelf net het stadium van
een ontwikkelingsland voorbij is, zou 23 miljoen
Noord-Koreanen moeten ga^n opvangen en een
land vanaf de grond opbouwen.
Zuid-Korea is er dus alles aan gelegen om de hereni
ging tussen de twee broederstaten geleidelijk te laten
verlopen. Het is om die reden dat het de dialoog met
Noord-Korea wil heropenen. Ook al is de openlijke
discussie vaak anders, de samenwerking tussen
Zuid-Korea en de Verenigde Staten, maar ook met
Japan, China en Rusland is erop gericht een ineen
storting van Noord-Korea te voorkomen. Vandaar
dat toch steeds een helpende hand richting Pjong
jang wordt uitgestoken, zij het via de Verenigde Na
ties of via de VS en Japan.
Zo gauw echter een Noord-Zuid dialoog op gang
komt, kan de regering in Seoul openlijk en genereus
voedselhulp gaan geven, evenals andere vormen van
humanitaire ondersteuning. Op die manier kan
Zuid-Korea gericht aan de wederopbouw van de ar
me broeder in het Noorden werken, zodat over fler de
kele jaren, dan wel decennia, de weg van Seoul ifrde J
Pjongjang kan worden doorgetrokken. i De n
iverd
tokyo judith stalpersaan
correspondent I De J
TOM JANSSEN
VIT HlTtAmu-OQÏTfM -
De Tweede Kamer is gisteren met 81 stemmen vóór
en 60 tegen akkoord gegaan met het homohuwelijk.
Vóór stemden bijna de gehele PvdA, D66, Groen-
Links, Unie 55+, Socialistische Partij en een kleine
meerderheid van de WD. CDA, Klein Rechts, CD,
Senioren 2000 op fractieleidster Nijpels na en een
minderheid van de WD, onder wie fractieleider
Bolkestein, waren tegen.
Het staat overigens niet vast of het homohuwelijk
nu ook daadwerkelijk wordt ingevoerd. Het kabinet
heeft zich steeds tegen verklaard en beslist de ko
mende weken of zij de Kamerwens gaat uitvoeren.
Gaat het kabinet akkoord, dan kan het voorstel ook
nog sneuvelen in de Eerste Kamer.
De Kamermeerderheid heeft het kabinet nu ge
vraagd een commissie te benoemen die vóór 1 au
gustus een wet maakt die het homohuwelijk regelt.
Volgens de Kamer strookt het verbod voor homo's
om met elkaar te trouwen niet met de wet gelijke
behandeling. Een vergelijkbare Kamermeerderheid
ging ook akkoord met het PvdA-voorstel om adop
tie door twee mensen van hetzelfde geslacht en
door alleenstaanden mogelijk te maken.
Kardinaal Simonis reageerde verbijsterd op het be
sluit van de Tweede Kamer over het homohuwelijk.
Hij sprak van begripsvervuiling. Simonis is onder
meer tegen een homohuwelijk, omdat een dergelij
ke relatie geen kinderen kan voortbrengen. De
Evangelisch-Lutherse kerk in Nederland en de Re
monstrantse Broederschap zegenen overigens wel
homoseksuele relaties in.
Tegenstemmer en WD-leider Bolkestein zei het be
langrijk te vinden dat de Nederlandse regelgeving
in de pas blijft lopen met verdragen in de omrin
gende landen. „Het buitenland zou ons niet begrij
pen, waardoor wij ons isoleren", aldus Bolkestein.
Hij verwacht dat het kabinet de motie naast zich
neerlegt, omdat verantwoordelijk staatssecretaris
Schmitz (PvdA, justitie) zich herhaaldelijk tegen een
homohuwelijk heeft afgezet. „En ik verwacht niet
dat de Kamer er een crisis van zal maken", aldus
een overtuigde WD-leider.
De Vereniging Wereldkinderen, de grootste adop
tieorganisatie in Nederland, vreest dat het openstel
len van adoptie voor homoparen grote consequen
ties heeft voor niet-homoparen. „ïn het buitenland
bestaat voor het eerste geen enkel begrip. Daar is
men nog niet zo ver als in Nederland", aldus een
woordvoerder.
DEN HAAG GPD
Verhuiskosten die om zakelijke redenen worden
gemaakt, zijn onder bepaalde voorwaarden af
trekbaar. De belastingdienst heeft onlangs voor
de Hoge Raad het onderspit moeten delven in
een rechtszaak over de aftrek van verhuiskosten.
Hierdoor was het voor een belastingbetaler mo
gelijk om, naast een onbelaste verhuiskostenver
goeding van 5.200 gulden ook nog eens een be
drag van 1.400 gulden aan verhuiskosten af te
trekken.
Hoe is dit nu mogelijk? Om dit te begrijpen moe
ten we eerst in de verhuiskostenregeling van de
Nederlandse Inkomstenbelasting duiken. Hierin
is bepaald dat zakelijke verhuiskosten aftrekbaar
zijn. De kosten zijn verdeeld in twee categorieën:
a) de kosten voor het transport van de boedel, en
b) de overige kosten,
zoals de reiskosten van
het gezin, de kosten voor
opslag van de boedel of
de schoonmaakkosten.
Wanneer men van zijn
werkgever een onbelaste
vergoeding voor de ver
huiskosten krijgt, dan
zijn de gemaakte kosten
tot dit bedrag niet aftrek
baar. Pas wanneer meer
kosten worden gemaakt
DENNIS WEBER dan worden vergoed fce
medewerker E
In de zaak die tot aan de
Hoge Raad kwam, had
een belastingbetaler, la
ten we hem de heer Schroevers noemen, van ziji
werkgever een verhuiskostenvergoeding van in
totaal 5.200 gulden ontvangen. De vergoeding
was volgens een specificatie opgemaakt door de
baas van Schroevers. Veertienhonderd gulden
was gegeven voor kosten die waren gemaakt
voor het transport van de boedel (categorie a).
De rest van de vergoeding (3.800 gulden), was
gegeven ter dekking van de overige kosten (cate
gorie b)
Schroevers had voor het transport van de boedi
(categorie a) echter in totaal voor 2.800 gulden £n h,
aan kosten gemaakt. Omdat hij van zijn werkge
ver voor deze kosten maar een vergoeding van edei
1.400 gulden had gekregen (precies de helft dus regir
wilde hij de andere, niet vergoede, helft van ziji ocui
inkomen kunnen aftrekken aangezien dit bedr; nin,
volgens hem niet wordt vergoed. ioei(
De staatssecretaris van financiën (Vermeend) offer
was het hier echter niet mee eens. Voor de Hog jjvoc
Raad betoogde hij dat ook rekening moet wor- jievei
den gehouden met de onbelaste vergoeding diebrgd
was gegeven voor de kosten die onder categorifet z
b vallen (de overige kosten). Wordt hier ook rekjn d
ning mee gehouden dan zijn de kosten voor hein d
transport van de boedel niet aftrekbaar, omdatistiti
de kosten dan minder zijn dan de onbelaste koer v,
tenvergoeding. !j gc
De Hoge Raad maakte echter korte metten mqijbri
dit standpunt. Volgens de Hoge Raad moeten qisdri
kosten die in beide categorieën zijn genoemd
apart worden gezien. Dit betekent dat ook wan
neer men een hoge vergoeding voor de overige
verhuiskosten krijgt (categorie b), men toch de,
kosten van het transport van de boedel (catego
rie a) van het inkomen kan aftrekken voor zova
men deze kosten niet onbelast vergoed krijgt, [jm
Door deze uitspraak kan men dus, in overleg xtfm.
de werkgever, bij een zakelijke verhuizing aan
'tax planning' doen. Door af te spreken dat de
verhuiskostenvergoeding voor de kosten in cal
gorie b zijn gegeven (de overige kosten), kan
men de kosten voor het transport van de boed
geheel aftrekken. Het moet hierbij natuurlijk n
al te gek worden. Wanneer men met de werkg
ver afspreekt dat de verhuiskostenvergoeding tèrrr
heel is gegeven voor de overige kosten (catego ïouc
b), terwijl men eigenlijk veel minder 'overige k trokJ
ten' heeft, loopt men het gevaar dat een deel v ;e in
de kostenvergoeding (het te hoge deel) als in
komsten wordt gezien en dus wordt belast. Taid "in
planning is dus mogelijk, maar binnen de greikken
zen der redelijkheid.
'zijn
Na jarenlange acties hebben trouwlustige homostellen
een doel bereikt. Als het aan de Tweede Kamer ligt, kun
nen ook homo's en lesbiennes in de toekomst in het
klassieke huwelijksbootje stappen. Internationaal ge
zien loopt Nederland daarmee voorop.
De Stichting Vrienden van de Gay
Krant begon zes jaar geleden haar ac
tie voor het homohuwelijk. Het was
een strijd voor gelijke rechten. „Het
gaat niet om tuttige feestjes en
bruidstaarten", zei H. Krol, hoofdre
dacteur van de Gay Krant destijds.
Het huwelijk heeft verstrekkende ge
volgen voor allerlei regelingen op
maatschappelijk terrein. Pensioen
rechten, verzekeringen, adoptierech
ten, rechten naar derden en dergelijke
worden alleen met een burgerlijk hu
welijk automatisch geregeld. „We
hebben wel de plichten, maar niet de
rechten", aldus de actievoerders.
De rechtbank in Amsterdam deed in
februari 1990 uitspraak in een zaak
die de stichting namens het homoduo
Kuipers en Stello had aangespannen
tegen de gemeente. Een ambtenaar
van de burgerlijke stand had gewei
gerd het stel in de echt te verbinden.
Hoewel de rechtbank beaamde dat de
Nederlandse wet niet uitdrukkelijk
vereist dat huwelijkspartners van ver
schillend geslacht zijn, besloot de
rechtbank toch dat de ambtenaar te
recht had geweigerd. Uit de wetsge
schiedenis blijkt dat de wetgever altijd
vanzelfsprekend heeft gevonden dat
partners van verschillend geslacht
zijn. De vraag of twee mensen van
hetzelfde geslacht met elkaar mogen
trouwen, was een zaak van de poli
tiek, vond de rechtbank.
Ook gemeenten begonnen zich in
1990 te roeren. Leeuwarden pleitte als
eerste gemeente in 1990 bij het minis
terie van justitie voor een wetswijzi
ging vóór het homohuwelijk. Het duo
Kuipers en Stello schreef die zomer
alle gemeenten aan om te mogen
trouwen. De ene na de andere ge
meenteraad boog zich vervolgens
over de principiële vraag. Strijen rea
geerde als eerste positief. Uit tal van
gemeenteraden kwam bijval.
Tegenstand was er ook. Het openbaar
ministerie in Rotterdam kondigde aan
meteen tot een procedure tot stuiting
van een homohuwelijk over te gaan.
Ook de toenmalige minister Hirsch
Ballin (CDA) was niet van plan het fa
milierecht te veranderen. De Hoge
Raad stelde in een cassatieberoep van
twee vrouwen uit Ridderkerk dat een
homohuwelijk niet mogelijk was. De
rechters lieten de kwestie vervolgens
over aan de politiek.
De actievoerders gooiden hun strijd
toen over een andere boeg richting
Den Haag. In oktober 1990 drong een
meerderheid van de Tweede Kamer
aan op juridische gelijkstelling van
homo- en heteroparen. Dat zou kun
nen door een partnerregistratie, waar
bij samenwonenden dezelfde rechten
krijgen als gehuwden. Een groep
ambtenaren ging vervolgens de mo
gelijkheden onderzoeken voor wette
lijke registratie van andere leefvor
men dan het huwelijk.
De actievoerders lanceerden het plan
voor een partnerregister bij gemeen
ten. Giesselanden was iri 1991 de eer
ste gemeente die daartoe overging.
Andere volgden. Den Haag wilde be
gin 1992 als eerste van de vier grote
steden een samenlevingsregister in
voeren.
Staatssecretaris Schmitz van justitie
stelde begin dit jaar voor om voor ho
mo's (en hetero's) het geregistreerde
partnerschap in te voeren. Daarmee
zouden ze dezelfde rechtspositie krij
gen als wettig gehuwden, behalve het
recht op adoptie. Voor invoering van
het homohuwelijk was volgens haar
een heel grote meerderheid in de
Tweede Kamer en in de samenleving
nodig. „De wetgever moet op zo'n
terrein niet te ver voor de troepen uit
hollen", zei ze. Om vooral praktische
redenen wilde ze dat het huwelijk
bleef voorbehouden aan mannen en
vrouwen.
Eén van die redenen was volgens het
kabinet dat Nederland internationaal
gezien anders een uitzonderingsposi
tie inneemt, waardoor Nederlandse
homoparen in het buitenland allerlei
juridische problemen zouden kunnen
krijgen. Het zou volgens Schmitz ook
tot een tegendraadse ontwikkeling in
omringende landen kunnen leiden,
die voor "homo's een extra vorm van
discriminatie kan opleveren.
Een belangrijk struikelblok voor het
homohuwelijk was adoptie. Vooral
van CDA- en WD-kant wordt be
zwaar gemaakt tegen adoptie door
homostellen. Voor ongehuwden tegen
wie geen huwelijksbeletselen bestaan,
zou adoptie wel moeten worden over
wogen, stelde oud-minister Hirsch
Ballin destijds. Doordat de twee feno
menen 'adoptie' en 'homohuwelijk'
nu in het Kamerdebat door de PvdA
werden losgekoppeld, kon een deel
van de WD-fractie gisteren wel in
stemmen met het voorstel voor het
homohuwelijk.
Openstelling van het huwelijk noem
de Schmitz onlangs nog 'een te grote
stap'. De door haar verlangde over
duidelijke meerderheid van de Twee
de Kamer, heeft ze nu echter gepre
senteerd gekregen.
den haag robin uitham
anp
Janna van de Hoef en Pauly van der Wildt waren de eersten die in Deventer in 1991
een samenlevingscontract sloten, dat werd bevestigd door de burgelijke stand.
ARCHIEFFOTO