De krant en de 'verarming'
van het Leidse voetbal
Reizen met de HSL is snoepen
van en snoeven met High Tech
Zaïre: van dictatuur naar dictatuur
Schrijvende lezers
OMBUDSMAN
xverde 'Werkgroep
Cwaliteit' zelf
Vel kwaliteit?
Hoezo gekke
koeien?
Afmaken van Noordwij kse
duiven: een onnodige en
vooral kortzichtige actie
et Leidsch Dagblad doet mee
B n het verarmen van het voet-
in Leiden', schreef D. van
ge' n Berg van de vereniging
gdunum vorige week in een
[ter gestemd ingezonden stuk.
toonde zich verbolgen over
wijze waarop verslaggevers
nken te moeten leuren met
i speler die bij zijn vereniging
sterren van de hemel speelt',
t ging in dit geval om de
gdunum-aanvaller Cees van
k ngeren, over wie de krant op
april in het verslag van de
u dstrijd Lugdunum-Wilhel-
is had geschreven: „Zaterda-
'Tsteklassers die verlegen zit-
i om een veelzijdige en scoren-
spits zijn gek als ze niet in zee
an met Van Tongeren.
)e voetbalstad Leiden wordt
:h al geteisterd door het feit
t ze 'elk jaar opnieuw wordt
ggemolken door clubs uit de
lin- en Bollenstreek die dank
de financiële steun van het
drijfsleven in staat worden
iteld op hoog amateurniveau
Lei voetballen'. Het Leidsch Dag-
id werkt daaraan mee door te
irijven zoals ze dat over Van
Ie ngeren doet, aldus Van den
rg. „De krant gaat gewoon
orbij aan de prestaties die het
ste elftal van Lugdunum in
"jelopen jaar heeft be-
ald. In de verslaggeving wordt
;t gesproken over het feit dat
gdunum het volgend seizoen
eens in de eerste klasse zou
ertonen spelen en dat is voor
stad als Leiden al heel wat."
hij eindigt met: „Wie helpt
voetbalsport in Leiden om
te voorkomen? Van het
efdsch Dagblad hoeven we
:ts te verwachten. De belan-
liggen blijkbaar in de Duin-
Bollenstreek."
/let iemand als Van den Berg,
LEIDSCH DAGBLAD
vergroeid met de
groenwitten, kan
ik wel een beetje
meevoelen. Het is
niet aangenaam
voor zijn club wat
de verslaggever in
het hierboven
aangehaalde ci
taat zegt en nog
harder wat hij er
in het verslag aan
toevoegt: „Het is
sneu voor
Lugdunum maar
Van Tongeren is
toe aan het grote
werk. Hij is het ni
veau van de tweede klasse ont
groeid." Dat Lugdunum met
Van Tongeren ook hoger zou
kunnen komen, doet er dus in
zijn ogen niet zoveel toe. Het
clubbelang speelt kennelijk bij
hem een ondergeschikte rol.
Waarom zou hij anders Van
Tongeren aanbevelen bij de op
hoger niveau spelende zater
dagverenigingen?
Met de verslaggever heb ik
zijn opmerkingen in het verslag
en de kritiek erop nog eens
doorgenomen. Zijn opvatting is
dat het belang van de club niet
noodzakelijkerwijs ook het be
lang van de speler hoeft te zijn.
En op het belang van de speler
had hij zich nu gericht. Van
Tongeren steekt er duidelijk bo
venuit en zijn ontwikkeling zou
op hoger niveau
verder kunnen
reiken. De zater
dagclubs staan
in dit rayon nu
eenmaal, door
wat voor oorza
ken dan ook, op
duidelijk hoger
peil dan het zon-
Leiden, aldus de
toelichting van
de verslaggever.
Ik ben zelf vele
jaren sportre
dacteur geweest
en ik zou een
speler nimmer zijn club hebben
uitgeprezen zoals de verslagge
ver nu heeft gedaan. Het zou
niet eens in mijn hoofd zijn op
gekomen. Maar die tijd ligt ver
achter mij. En niets blijft zoals
het was. Intussen is een genera
tie sportverslaggevers opge
groeid die met andere ontwik
kelingen, andere praktijken en
andere opvattingen te maken
heeft gekregen. Spelers en clubs
staan niet meer in dezelfde rela
tie tot elkaar als vroeger, zo zeg
gen zij. Van het ware amateuris
me is bij de amateurs weinig
meer over, het is een markt ge
worden, en zij vinden dat daar
niet omheen gedraaid hoeft te
worden. Het is een standpunt,
maar ik blijf er toch wat moeite
mee houden dat een verslagge
De ombudsman van het Leidsch Dagblad is van
maandag tot en met vrijdag bereikbaar van 9.30-11.30
uur onder telefoonnummer (071)-5356215. Brieven
kan men richten aan het adres: Ombudsman Leidsch
Dagblad, Postbus 54, 2300 AB Leiden. Het werk van de
ombudsman valt buiten de verantwoordelijkheid van
de hoofdredactie.
Voor klachten over de bezorging gelieve men te bellen
(071) - 5128030.
ver daarin een rechtvaardi
gingsgrond ziet om een speler
min of meer naar een andere
club te dirigeren. Ik vraag me af
of dèt tot zijn taak behoort.
Ik voel mee met een clubman
als Van den Berg, schreef ik
hiervoor. Maar dat is slechts één
kant van de zaak. Daar waar hij
de krant mede verantwoordelijk
stelt voor de verarming van het
voetbal in Leiden richt hij zich
te veel op een randverschijnsel.
Het ware probleem ligt ergens
anders. Daar heeft geschrijf in
de krant, hoe dat ook wordt ge
daan, in feite weinig mee te ma
ken, want een goede voetballer
wordt toch wel opgespoord.
Het bedrijfsleven in de Duin
en Bollenstreek zorgt ervoor dat
de clubs in die regio goede spe
lers kunnen behouden of kun
nen aantrekken (Van den Berg
wijst er zelf ook op), het be
drijfsleven doet dat in Leiden
niet of in onvoldoende mate.
Daar ligt de kern van de misère.
Al jaren is de ontwikkeling aan
de gang dat het profvoetbal de
top van het amateurvoetbal
afroomt en de top van het ama
teurvoetbal op zijn beurt het
zelfde doet met het lagere ama
teurvoetbal. Het is, althans in
mijn ogen, niet fraai, maar het
is wel de realiteit. Van den Berg
reageert zijn mismoedigheid
daarover af op de krant, maar
die heeft dit alles niet in wer
king gezet.
De slotopmerking van Van
den Berg ('De belangen van de
krant liggen blijkbaar in de
Duin- en Bollenstreek') berust
veeleer op frustratie dan op fei
ten. Hij mag het van mij aanne
men: het Leidsch Dagblad heeft
geen speciale belangen bij wie
of wat dan ook. De krant kent
maar één belang en dat is haar
/ic/everspreidingsgebied.
FOTO UNITED PHOTOS DE BOER
Een Hoge Snelheidslijn, HSL, is een trein
die reizigers/goederen a.h.w. in één keer
van A naar Z brengt. Hij stopt misschien
nog een keer bij M, maar dan heb je het wel
gehad.
Wat voor de planning van zo'n treinver
binding toch interessant moet zijn is te we
ten: „Hoeveel potentiële klanten bestaan er
voor deze treinverbinding?" M.a.w., zal de
gemiddelde bezetting met reizigers zodanig
zijn dat de opbrengst kostendekkend zal
blijken? Met wat voor reizigers wordt die
trein gevuld? Worden dat abonnementreizi
gers? Moet het publiek voor de trein nog ge
worven worden, bv. door reisbureaus, die
dan reisjes gaan organiseren? Wie en welke
behoefte wordt met zo'n voorziening ge
dekt? Wat is de omvang van die behoefte? Ik
denk toch niet dat zakenlieden en/of parle
mentariërs, die anders het vliegtuig zouden
hebben genomen, een substantieel deel
zullen uitmaken van die behoeften.
Gaat de toekomstige HSL deel uit maken
van de NS-organisatie? De NS worden im
mers geprivatiseerd! Hoe groot is dan de
kans, dat de NS tegen die tijd deze HSL-lijn
als onrendabele verbinding graag zouden
willen sluiten? Uit de berichten verneem ik,
dat de treinverbinding in de Kanaaltunnel
ook niet erg winstgevend verloopt.
Het zou i.d.v. toch gezond zijn als het ge
hele plan tot de aanleg zou worden doorge
schoven naar de NS zelf, nadat voor deze
maatschappij de privatisering zal zijn afge
rond? Dat zou in ieder geval meer vertrou
wen geven in de verantwoordelijkheid t.a.v.
de uitgaven die gedaan worden. Een goede
investering verdient zichzelf terug. Anders
is die privatisering een farce. Het zou zeker
beter passen binnen de context van wat een
ondernemer pretendeert te zijn.
Het plan van de HSL sluit gewoon niet
aan bij de algemeen gevoelde behoefte aan
vervoer. Reizen met de HSL zie ik meer als
snoepen van en snoeven met. High Tech.
Alleen bestemd voor een select gezelschap.
Het specialiseert zich hoofdzakelijk op snel
heid op plaatsen waar vervoer reeds be
staat. Het stroomlijnt. Als we productiepro
cessen stroomlijnen, bijvoorbeeld d.m.v.
automatisering, komen er meerdere pro
ducten tot stand terwijl hier het reizigers
aanbod, naar ik verwacht, niet in evenre
digheid met de gemaakte kosten zal toene
men, als ik die vergelijking mag maken? Het
is daarom meer luxe dan noodzaak. Het
plan heeft meer kwalitatieve dan kwantita
tieve aspecten. En daar hebben we zoveel
geld voor over?
Als we kijken naar de verspreide vestiging
van mensen per vierkante kilometer in Ne
derland, kom ik eerder tot de opvatting, dat
er in veel grotere mate behoefte wordt erva
ren aan een vervoersstructuur, die mensen
in engere zin van bv. A naar B brengt (om in
die context te blijven). De behoefte om van
A naar Z te willen in één keer, komt minder
voor. Is kwantitatief een minder urgent pro
bleem. We blijven, zeker met de treinver
bindingen, dan toch al gewoon zitten met
een groot aantal mensen die toevallig net
tussen A en B in blijken te wonen. Maar die
wel bv. iedere dag naar hun werkplek wil
len, naar school of cursus, om maar iets te
noemen. Aan dit kwantitatieve aspect levert
een HSL geen bijdrage.
Het is maar, aan welke behoeften verle
nen we prioriteit? En wat aan de HSL wordt
besteed, kan niet aan ander openbaar ver
voer worden uitgegeven. Dat zal dus, prak
tisch gesproken, zo marginaal blijven als
het nu al is. Zelfs, naar mate het openbaar
vervoer ook meer geprivatiseerd gaat wor
den, zal de marginaliteit ervan nog toene
men, vrees ik.
In landen als Frankrijk en Duitsland zou
ik mij de behoefte aan een snelle treinver
binding nog kunnen voorstellen, maar zo'n
klein landje als Nederland...! Misschien is
het dan toch beter om voor dat geld iets aan
het woon/werkverkeer te doen. Dan zijn we
af van de verkeersdrukte tijdens de spits, en
kan iedereen gewoon doorrijden en is de
HSL niet meer zo heel hard nodig.
A.H.J. Halewijn.
Leiderdorp.
de krant van 3, 4 en 5 april
ichtte het Leidsch Dagblad
fee ;r het zelfonderzoek van de
ereksuniversiteit Leiden over de
g v. pportcijfers' die de 'Werk-
>ep Kwaliteit' van de RUL on-
leiding van professor Van*
Waals aan verschillende
ngi iepen heeft gegeven voor de
aliteit van hun wetenschap-
J' ijk werk.
52 Sectie Milieubiologie is ta-
3 dijk kwaad over het eerste
elrapport van de Werkgroep
/aliteit. Ja logisch, zullen in
wijden zeggen, want Milieu-
^7 ilogie heeft een onvoldoende
j de werkgroep gekregen,
ïar het ligt toch een beetje
ders. Milieubiologie is name-
niet zozeer geschrokken van
inhoud van het rapport als-
t/ffll verbaasd over de eenzijdige
npak van de werkgroep.
Allereerst is de kwaliteit van
maatschappelijke dienstver-
,e ling en het onderwijs hele-
Jdi lal niet geëvalueerd. Toch
V k twee universitaire taken en
ivendien begrippen die in elk
val in 1994 - naast 'toponder-
ek' - nog 'centraal in de rnis-
van de universiteit' stonden,
tag :eft de universiteit die ge-
chte inmiddels weer verlaten?
aar ook de evaluatie van het
iderzoek die de werkgroep
eft uitgevoerd wordt geken-
erkt door eenzijdigheid.
Zo heeft de werkgroep bij-
orbeeld alleen publikaties in
oraanstaande merendeels
c igelstalige, zogeheten ISI-tijd-
hriften geteld. Engelstalige
tporten en proefschriften en
iderlandstalige wetenschap-
lijke publikaties zijn daarbij
lemaal niet meegeteld. Toch
left de wetenschappelijke
valiteit daarvan niet minder te
n dan van artikelen in ISI-
I Ischriften. Daar komt bij dat
Iderlandstalige wetenschap-
lijke publikaties soms een
otere verspreiding onder -
ïderlands sprekende - vakge-
iten hebben dan sommige
igelstalige tijdschriften. Bo
ndien zijn zulke publikaties
ik makkelijker toegankelijk
ior degenen die de resultaten
uden moeten toepassen,
larom diende het nationale
obleemgerichte onderzoek
lgens de Stuurgroep Strategie
n de RUL 'zowel beschermd
gestimuleerd te worden'.
Ook bij het bepalen van de
oduktiviteit - het aantal pu-
ikaties per staflid - gaat het
•s. Het rapport van de werk-
oep suggereert dat Milieubio-
in de periode 1985-1994
drie vaste stafleden had. Maar
dat was er tot 1994 maar één en
die was van eind 1991 tot hal
verwege 1993 bovendien uitge
leend aan de Wetenschappelij
ke Raad voor het Regeringsbe
leid. Ondanks die uiterst be
perkte staf publiceerde Milieu
biologie in de periode 1985-
1994 toch ongeveer 180 Neder
lands- en Engelstalige artikelen
en rapporten. Dat lijkt niet zo
héél erg weinig voor zo'n kleine
staf, maar daar heeft de werk
groep kennelijk geen bood
schap aan.
Behalve op - een selectie van
een selectie van - de publikatie-
output heeft de werkgroep de
verschillende groepen ook be
oordeeld op andere criteria.
Daarbij gaat het om criteria die
een aanwijzing vormen voor de
wetenschappelijke erkenning
van die groepen bij anderen.
Merkwaardig genoeg wordt in
het rapport helemaal niet aan
gegeven hoe die wetenschappe
lijke erkenning in de beoorde
ling heeft meegewogen, behalve
dan dat dat gedaan is met
'peers', vakgenoten die overi
gens zelf óók tot de beoordeel
den hoorden. Zelfs de manier
waarop de werkgroep met deze
criteria is omgegaan, wordt in
het rapport echter niet verant
woord.
Van der Waals voelt zelf ken
nelijk ook wel waar de zwakke
plekken in zijn onderzoek zit
ten. Terecht veronderstelden
journalisten dat er wel forse kri
tiek zal komen op het rapport.
„Ik ga niet met die mensen in
discussie", laat Van der Waals
alvast maar weten. Je kunt je af
vragen of dat niet minstens een
opmerkelijke reactie is voor een
wetenschapper die kritiek op
zijn onderzoeksmethoden
krijgt.
Als de RUL op deze weg blijft
doorgaan, dan leert ze nooit
'bruggen bouwen tussen de sa
menleving en het wetenschap
pelijk onderzoek', zoals minister
Ritzen het onlangs uitdrukte.
Op deze manier blijft de univer
siteit zich alleen maar ver
vreemden van allerlei 'maat
schappelijke prioriteiten' voor
het onderzoek en ook van de
groepen in haar midden die
daar wèl rekening mee willen
houden.
W.J. ter Keurs, H.J. de Graaf en
P. Vos,
Milieubiologie, Rijksuniversiteit
Leiden, Kaiserstraat 55.
(Door de redactie ingekort)
Voor 1 kg gekke koeienvlees is ca.
7 kg voer nodig. Naar mijn idee
horen koeien niet in een kist en
zijn ze grazers, geen kannibalen.
Van dit alles zou ik als koe ook gek
worden.
Als we nu in het vooruitzicht
stellen dat we vanaf morgen het
vlees zo duur maken, zoals het ei
genlijk zou moeten zijn, dan zou
den koeien gewoon goed voedsel
kunnen krijgen, zonder hormonen
en/of krachtvoer. Of nog beter, ze
gewoon in de wei laten grazen.
Dat vinden ze volgens mij toch het
leukst.
Want wie zit er nou te wachten
op een runderlapje van een gema
nipuleerd kistkalf dat is gevoed
met de afvalresten van zijn dode
lotgenoten?
Geef mij maar af en toe een
klein stukje goed vlees in plaats
van een grote steak doorspekt met
kleurstof. Er zijn zoveel andere
lekkere dingen om te eten. U weet
wel waar te veel voor staat is niet
goed behalve dan te voorzichtig
zijn met de natuur.
FOTO REUTER
Het huidige Zaïre is onder de naam Congo
gedurende een periode van bijna 80 jaar
een kolonie geweest van België. Het hevige
en voortdurende verzet van de Congolese
bevolking tegen deze vernederende vorm
van slavernij heeft België gedwongen om op
30 juni 1960 onafhankelijkheid te geven aan
Congo.
In 1961 werd de Congolese minister-pre
sident, de heer Patrice E. Lumumba, ver
moord. Dat gebeurde precies zes maanden
na de vorming van de onafhankelijke staat
Congo. De moord op Lumumba werd in
opdracht van Mobutu uitgevoerd en vier
jaar later nam hij door een militaire staat-
greep de macht over.
Vanaf 24 november 1965 tot heden heeft
door het dictatoriale en corrupte regiem
van Mobutu in Zaïre, terreur, willekeur en
geweld geheerst. Dit systeem van onder
drukking heeft de rechten van de mens
voortdurend ernstig geschonden. Dit is her
haaldelijk aangetoond door organisaties als
Amnesty International, Human Rights Afri
ka, het Zaïrese comité voor de rechten van
de mens, de commissie voor de rechten van
de mens van de Verenigde Naties, enz.
In de jaren 1989 en 1990 werd het regiem
van Mobutu geconfronteerd met de om
wenteling in Oost-Europa, alsmede die in
een aantal landen in Afrika. Dit had tot ge
volg dat men onder sterke druk kwam te
staan, zowel vanuit het binnenland als
vanuit het buitenland. De Zaïrese dictator
zag zich gedwongen om op 24 april 1990
een vorm van democratisering aan te kon
digen. Hij werd gedwongen om enkele poli
tieke concessies te doen. Zo gaf hij in de
herfst van het jaar 1990 aan de oppositie
toestemming om onafhankelijke politieke
partijen te vormen. In april 1991 accepteer
de hij de vorming van een 'Nationale Con
ferentie'.
Daaraan werd deelgenomen door alle po
litieke groeperingen van Zaïre. Deze confe
rentie koos Etienne Tshisekedi als voorzit
ter. In augustus 1992 moest Mobutu deze
Tshisekedi opdracht geven om een over
gangsregering te vormen. De werkzaamhe
den van de Nationale Conferentie werden
afgesloten met de vorming van een over
gangsparlement, genaamd HCR (Haut Con-
seil de la Republique). Verwacht werd, dat
deze ontwikkelingen zo spoedig mogelijk
zouden worden vervolgd door democrati
sche verkiezingen.
Mobutu gebruikte echter met succes de
faktor tijd door het verhinderen van een
normaal functioneren van de overgangsor
ganen en in het bijzonder van de over
gangsregering van Etienne Tshisekedi. Ten
slotte slaagde Mobutu erin in 1993 om van
het proces van democratisering volledig een
farce te maken. Hij lokte de opstanden van
januari 1993 uit. Verder gebruikte hij het
uitbreken van ernstige etnische conflicten
in de regio's Shaba en Kivu als voorwendsel
om de oppositie-groepen zwaar aan te val
len en te vervolgen. Zonder het over
gangsparlement te raadplegen zette hij
Tshisekedi af als minister-president. Dit
heeft tot gevolg dat Zaïre tot nu toe niet be
schikt over een rechtmatige en democrati
sche regering.
Deze politieke instabiliteit heeft geleid tot
de ineenstorting van het hele economische
leven en tot een ernstige verslechtering van
de omstandigheden waarin de bevolking
moet leven. Dit is gepaard gegaan met zwa
re agressie van het onderdrukkende regiem
van Mobutu tegen de oppositie-groepen, in
het bijzonder tegen de UDPS. Ik ben erg ge
troffen door de moord op de heer Adolphe
Kavula, lid van het landelijk bestuur van de
UDPS en uitgever van het blad 'Nsemo'
licht). Hij is door de vijanden van verande
ring ontvoerd, gevangen gezet, gefolterd en
vermoord.
De Zaïrese economie is slachtoffer van de
dictatuur. Hoe zou men kunnen verwach
ten dat bedrijven in Zaïre gaan investeren
zolang elk.e vorm van veiligheid ontbreekt?
In de gegeven omstandigheden zijn in Zaïre
de risico's voor investeerders veel te groot.
Zaïre kent al vele jaren een hoge inflatie.
Deze ligt nu op circa 300 procent per jaar.
Het is duidelijk dat de bevolking van Zaïre
zeer te lijden heeft onder deze omstandig
heden. Zeer velen moeten leven in schrij
nende armoede. Ieder die een kritisch ge
luid laat horen wacht arrestatie, onderdruk
king, afzondering, gevangenis, foltering en
de dood.
Mobutu zelf zegt dat hij in Zaïre de vader
is van de democratie, degene die het land
eenheid brengt. Hij zegt de garantie te zijn
voor vrede in Zaïre. Maar Mobutu weigert
deze woorden om te zetten in daden. Het
bovenstaande leidt tot de conclusie dat in
Zaïre niets zal veranderen zolang Mobutu
president blijft.
Een Zaïrese asielzoeker.
(De asielzoeker blijft anoniem omdat hij
zich ook in Nederland niet veilig voelt voor
het Mobutu-regiem. Deze brief is door de
redactie ingekort.)
Twee- driehonderd duiven
moeten worden afgemaakt van
de gemeente Noordwijk. B en W
van Noordwijk hebben de GG
GD Amsterdam hiervoor op
dracht gegeven.
Het moet me van het hart dat
ik deze voorgenomen liquidatie
een uiterst kortzichtige en voor
al onnodige actie vind. De voor
naamste reden aangevoerd voor
het liquideren van deze vogels
is naar mijn mening sowieso
een lachertje. De duivenpoep
zou 'een gevaar voor de volks
gezondheid opleveren, zo meldt
de heer Kreuger, directeur
openbare werken van de Ge
meente Noordwijk in het
Leidsch Dagblad van zaterdag
30 maart 1996. Ik vind dit een
zeer zwak argument voor het af
maken van deze vogels; im
mers, zijn er echt mensen ziek
geworden van de duivenstront
die rond de kerk is gedepo
neerd, en worden de mensen
echt bij bosjes ziek nadat ze de
'verwilderde' duiven op de Dam
in Amsterdam hebben gevoerd?
In al de jaren dat ik op het voge
lasiel verwilderde duiven heb
gehanteerd en ook hun stront
heb opgeruimd heb ik nooit
enig nadelig effect t.a.v. mijn
gezondheid bemerkt. Als micro
bioloog tart ik daarom ook de
Gemeente Noordwijk hard te
maken dat het afmaken van de
ze vogels noodzakelijk is omdat
ze een gevaar opleveren voor de
volksgezondheid.
Ik kan me voorstellen dat de
Nederlandse Hervormde Kerk
in Noordwijk het lastig vindt dat
de duiven de kerk bekladden.
Hoewel ik zelf niet gelovig ben
zou ik toch willen wijzen op zo
wel het Scheppingsverhaal, de
Ark van Noach, en een zeker
Gebod. Ik kan me niet- voorstel
len hoe de kerk deze voorgeno
men actie goed kan praten
vanuit een christelijk standpunt.
Zowel de gemeente Noord
wijk als de NH Kerk zullen daar
om met andere argumenten
moeten komen om deze voor
genomen liquidatie door te la
ten gaan en naar mijn mening
zijn deze niet voorhanden.
Waarom heeft de gemeente niet
naar een andere oplossing ge
zocht, en waarom zijn duiven-
houdersverenigingen. de Stich
ting Vogelasiel Noordwijk, Die
ren- en Vogelbescherming niet
eerst geraadpleegd alvorens tot
deze actie over te gaan? De
vlaggen met de slogan 'Natuur
lijk Noordwijk' kunnen wel ver
brand worden gezien deze
voorgenomen actie!
Mogelijke vogel vriendelijke
oplossingen zijn er natuurlijk
wel voor deze 'natuurlijke over
last'. In de eerst plaats zouden
de kerk en de omwonenden
zich wat toleranter kunnen op
stellen - regelmatig afspuiten
van de muren voorkomt bij
voorbeeld al een hoop erosie,
maar ja, het kost natuurlijk een
paar centen. Stoppen met voe
ren of voeren met een middel
dat de duiven steriel maakt zou
ook helpen op de lange duur.
Een andere oplossing zou zijn
de verwilderde postduiven te
vangen en hen tijdelijk een an
der 'thuis' aan te bieden, zodat
ze dit na verloop van tijd gaan
beschouwen als hun echte
'thuis' - het zijn per slot van re
kening voor het merendeel ver
dwaalde postduiven, en die blij
ven het typische gedrag verto
nen.
Het toeval wil dat er vandaag
11 april 1996 het volgende be
richtje in de krant stond.
„Daklozen verkochten 200 kilo
duivenvoer. De proef met de
verkoop van duivenvoer door
daklozen op de Dam in Amster
dam is geslaagd. De acht verko
pers brachten tussen zaterdag
en gisteren 200 kilo voer aan de
man. Dat zijn 3000 porties. De
politie wil dat het experiment
doorgaat." Mischien iets voor
het Gat van Palace!
Al met al zou ik er ten zeerste
op aan willen dringen dat de ge
meente Noordwijk afziet van
deze onnodige, kortzichtige ac
tie.
Albert van der Werf,
Beheerder Vogelasiel Noord
wijk.
Indien u reageert op een artikel in deze krant, wilt u
dan in uw ingezonden brief de datum vermelden
waarop het betreffende artikel werd gepubliceerd?
Brieven worden in het algemeen in deze krant
ondertekend met naam en woonplaats.
Plaatsing van ingezonden brieven betekent niet dat
de redactie het eens is met de inhoud ervan.
De redactie behoudt zich het recht voor
ingezonden brieven in te korten en plaatsing van
brieven te weigeren.