De krant en de 'verarming' van het Leidse voetbal Reizen met de HSL is snoepen van en snoeven met High Tech Zaïre: van dictatuur naar dictatuur Schrijvende lezers OMBUDSMAN xverde 'Werkgroep Cwaliteit' zelf Vel kwaliteit? Hoezo gekke koeien? Afmaken van Noordwij kse duiven: een onnodige en vooral kortzichtige actie et Leidsch Dagblad doet mee B n het verarmen van het voet- in Leiden', schreef D. van ge' n Berg van de vereniging gdunum vorige week in een [ter gestemd ingezonden stuk. toonde zich verbolgen over wijze waarop verslaggevers nken te moeten leuren met i speler die bij zijn vereniging sterren van de hemel speelt', t ging in dit geval om de gdunum-aanvaller Cees van k ngeren, over wie de krant op april in het verslag van de u dstrijd Lugdunum-Wilhel- is had geschreven: „Zaterda- 'Tsteklassers die verlegen zit- i om een veelzijdige en scoren- spits zijn gek als ze niet in zee an met Van Tongeren. )e voetbalstad Leiden wordt :h al geteisterd door het feit t ze 'elk jaar opnieuw wordt ggemolken door clubs uit de lin- en Bollenstreek die dank de financiële steun van het drijfsleven in staat worden iteld op hoog amateurniveau Lei voetballen'. Het Leidsch Dag- id werkt daaraan mee door te irijven zoals ze dat over Van Ie ngeren doet, aldus Van den rg. „De krant gaat gewoon orbij aan de prestaties die het ste elftal van Lugdunum in "jelopen jaar heeft be- ald. In de verslaggeving wordt ;t gesproken over het feit dat gdunum het volgend seizoen eens in de eerste klasse zou ertonen spelen en dat is voor stad als Leiden al heel wat." hij eindigt met: „Wie helpt voetbalsport in Leiden om te voorkomen? Van het efdsch Dagblad hoeven we :ts te verwachten. De belan- liggen blijkbaar in de Duin- Bollenstreek." /let iemand als Van den Berg, LEIDSCH DAGBLAD vergroeid met de groenwitten, kan ik wel een beetje meevoelen. Het is niet aangenaam voor zijn club wat de verslaggever in het hierboven aangehaalde ci taat zegt en nog harder wat hij er in het verslag aan toevoegt: „Het is sneu voor Lugdunum maar Van Tongeren is toe aan het grote werk. Hij is het ni veau van de tweede klasse ont groeid." Dat Lugdunum met Van Tongeren ook hoger zou kunnen komen, doet er dus in zijn ogen niet zoveel toe. Het clubbelang speelt kennelijk bij hem een ondergeschikte rol. Waarom zou hij anders Van Tongeren aanbevelen bij de op hoger niveau spelende zater dagverenigingen? Met de verslaggever heb ik zijn opmerkingen in het verslag en de kritiek erop nog eens doorgenomen. Zijn opvatting is dat het belang van de club niet noodzakelijkerwijs ook het be lang van de speler hoeft te zijn. En op het belang van de speler had hij zich nu gericht. Van Tongeren steekt er duidelijk bo venuit en zijn ontwikkeling zou op hoger niveau verder kunnen reiken. De zater dagclubs staan in dit rayon nu eenmaal, door wat voor oorza ken dan ook, op duidelijk hoger peil dan het zon- Leiden, aldus de toelichting van de verslaggever. Ik ben zelf vele jaren sportre dacteur geweest en ik zou een speler nimmer zijn club hebben uitgeprezen zoals de verslagge ver nu heeft gedaan. Het zou niet eens in mijn hoofd zijn op gekomen. Maar die tijd ligt ver achter mij. En niets blijft zoals het was. Intussen is een genera tie sportverslaggevers opge groeid die met andere ontwik kelingen, andere praktijken en andere opvattingen te maken heeft gekregen. Spelers en clubs staan niet meer in dezelfde rela tie tot elkaar als vroeger, zo zeg gen zij. Van het ware amateuris me is bij de amateurs weinig meer over, het is een markt ge worden, en zij vinden dat daar niet omheen gedraaid hoeft te worden. Het is een standpunt, maar ik blijf er toch wat moeite mee houden dat een verslagge De ombudsman van het Leidsch Dagblad is van maandag tot en met vrijdag bereikbaar van 9.30-11.30 uur onder telefoonnummer (071)-5356215. Brieven kan men richten aan het adres: Ombudsman Leidsch Dagblad, Postbus 54, 2300 AB Leiden. Het werk van de ombudsman valt buiten de verantwoordelijkheid van de hoofdredactie. Voor klachten over de bezorging gelieve men te bellen (071) - 5128030. ver daarin een rechtvaardi gingsgrond ziet om een speler min of meer naar een andere club te dirigeren. Ik vraag me af of dèt tot zijn taak behoort. Ik voel mee met een clubman als Van den Berg, schreef ik hiervoor. Maar dat is slechts één kant van de zaak. Daar waar hij de krant mede verantwoordelijk stelt voor de verarming van het voetbal in Leiden richt hij zich te veel op een randverschijnsel. Het ware probleem ligt ergens anders. Daar heeft geschrijf in de krant, hoe dat ook wordt ge daan, in feite weinig mee te ma ken, want een goede voetballer wordt toch wel opgespoord. Het bedrijfsleven in de Duin en Bollenstreek zorgt ervoor dat de clubs in die regio goede spe lers kunnen behouden of kun nen aantrekken (Van den Berg wijst er zelf ook op), het be drijfsleven doet dat in Leiden niet of in onvoldoende mate. Daar ligt de kern van de misère. Al jaren is de ontwikkeling aan de gang dat het profvoetbal de top van het amateurvoetbal afroomt en de top van het ama teurvoetbal op zijn beurt het zelfde doet met het lagere ama teurvoetbal. Het is, althans in mijn ogen, niet fraai, maar het is wel de realiteit. Van den Berg reageert zijn mismoedigheid daarover af op de krant, maar die heeft dit alles niet in wer king gezet. De slotopmerking van Van den Berg ('De belangen van de krant liggen blijkbaar in de Duin- en Bollenstreek') berust veeleer op frustratie dan op fei ten. Hij mag het van mij aanne men: het Leidsch Dagblad heeft geen speciale belangen bij wie of wat dan ook. De krant kent maar één belang en dat is haar /ic/everspreidingsgebied. FOTO UNITED PHOTOS DE BOER Een Hoge Snelheidslijn, HSL, is een trein die reizigers/goederen a.h.w. in één keer van A naar Z brengt. Hij stopt misschien nog een keer bij M, maar dan heb je het wel gehad. Wat voor de planning van zo'n treinver binding toch interessant moet zijn is te we ten: „Hoeveel potentiële klanten bestaan er voor deze treinverbinding?" M.a.w., zal de gemiddelde bezetting met reizigers zodanig zijn dat de opbrengst kostendekkend zal blijken? Met wat voor reizigers wordt die trein gevuld? Worden dat abonnementreizi gers? Moet het publiek voor de trein nog ge worven worden, bv. door reisbureaus, die dan reisjes gaan organiseren? Wie en welke behoefte wordt met zo'n voorziening ge dekt? Wat is de omvang van die behoefte? Ik denk toch niet dat zakenlieden en/of parle mentariërs, die anders het vliegtuig zouden hebben genomen, een substantieel deel zullen uitmaken van die behoeften. Gaat de toekomstige HSL deel uit maken van de NS-organisatie? De NS worden im mers geprivatiseerd! Hoe groot is dan de kans, dat de NS tegen die tijd deze HSL-lijn als onrendabele verbinding graag zouden willen sluiten? Uit de berichten verneem ik, dat de treinverbinding in de Kanaaltunnel ook niet erg winstgevend verloopt. Het zou i.d.v. toch gezond zijn als het ge hele plan tot de aanleg zou worden doorge schoven naar de NS zelf, nadat voor deze maatschappij de privatisering zal zijn afge rond? Dat zou in ieder geval meer vertrou wen geven in de verantwoordelijkheid t.a.v. de uitgaven die gedaan worden. Een goede investering verdient zichzelf terug. Anders is die privatisering een farce. Het zou zeker beter passen binnen de context van wat een ondernemer pretendeert te zijn. Het plan van de HSL sluit gewoon niet aan bij de algemeen gevoelde behoefte aan vervoer. Reizen met de HSL zie ik meer als snoepen van en snoeven met. High Tech. Alleen bestemd voor een select gezelschap. Het specialiseert zich hoofdzakelijk op snel heid op plaatsen waar vervoer reeds be staat. Het stroomlijnt. Als we productiepro cessen stroomlijnen, bijvoorbeeld d.m.v. automatisering, komen er meerdere pro ducten tot stand terwijl hier het reizigers aanbod, naar ik verwacht, niet in evenre digheid met de gemaakte kosten zal toene men, als ik die vergelijking mag maken? Het is daarom meer luxe dan noodzaak. Het plan heeft meer kwalitatieve dan kwantita tieve aspecten. En daar hebben we zoveel geld voor over? Als we kijken naar de verspreide vestiging van mensen per vierkante kilometer in Ne derland, kom ik eerder tot de opvatting, dat er in veel grotere mate behoefte wordt erva ren aan een vervoersstructuur, die mensen in engere zin van bv. A naar B brengt (om in die context te blijven). De behoefte om van A naar Z te willen in één keer, komt minder voor. Is kwantitatief een minder urgent pro bleem. We blijven, zeker met de treinver bindingen, dan toch al gewoon zitten met een groot aantal mensen die toevallig net tussen A en B in blijken te wonen. Maar die wel bv. iedere dag naar hun werkplek wil len, naar school of cursus, om maar iets te noemen. Aan dit kwantitatieve aspect levert een HSL geen bijdrage. Het is maar, aan welke behoeften verle nen we prioriteit? En wat aan de HSL wordt besteed, kan niet aan ander openbaar ver voer worden uitgegeven. Dat zal dus, prak tisch gesproken, zo marginaal blijven als het nu al is. Zelfs, naar mate het openbaar vervoer ook meer geprivatiseerd gaat wor den, zal de marginaliteit ervan nog toene men, vrees ik. In landen als Frankrijk en Duitsland zou ik mij de behoefte aan een snelle treinver binding nog kunnen voorstellen, maar zo'n klein landje als Nederland...! Misschien is het dan toch beter om voor dat geld iets aan het woon/werkverkeer te doen. Dan zijn we af van de verkeersdrukte tijdens de spits, en kan iedereen gewoon doorrijden en is de HSL niet meer zo heel hard nodig. A.H.J. Halewijn. Leiderdorp. de krant van 3, 4 en 5 april ichtte het Leidsch Dagblad fee ;r het zelfonderzoek van de ereksuniversiteit Leiden over de g v. pportcijfers' die de 'Werk- >ep Kwaliteit' van de RUL on- leiding van professor Van* Waals aan verschillende ngi iepen heeft gegeven voor de aliteit van hun wetenschap- J' ijk werk. 52 Sectie Milieubiologie is ta- 3 dijk kwaad over het eerste elrapport van de Werkgroep /aliteit. Ja logisch, zullen in wijden zeggen, want Milieu- ^7 ilogie heeft een onvoldoende j de werkgroep gekregen, ïar het ligt toch een beetje ders. Milieubiologie is name- niet zozeer geschrokken van inhoud van het rapport als- t/ffll verbaasd over de eenzijdige npak van de werkgroep. Allereerst is de kwaliteit van maatschappelijke dienstver- ,e ling en het onderwijs hele- Jdi lal niet geëvalueerd. Toch V k twee universitaire taken en ivendien begrippen die in elk val in 1994 - naast 'toponder- ek' - nog 'centraal in de rnis- van de universiteit' stonden, tag :eft de universiteit die ge- chte inmiddels weer verlaten? aar ook de evaluatie van het iderzoek die de werkgroep eft uitgevoerd wordt geken- erkt door eenzijdigheid. Zo heeft de werkgroep bij- orbeeld alleen publikaties in oraanstaande merendeels c igelstalige, zogeheten ISI-tijd- hriften geteld. Engelstalige tporten en proefschriften en iderlandstalige wetenschap- lijke publikaties zijn daarbij lemaal niet meegeteld. Toch left de wetenschappelijke valiteit daarvan niet minder te n dan van artikelen in ISI- I Ischriften. Daar komt bij dat Iderlandstalige wetenschap- lijke publikaties soms een otere verspreiding onder - ïderlands sprekende - vakge- iten hebben dan sommige igelstalige tijdschriften. Bo ndien zijn zulke publikaties ik makkelijker toegankelijk ior degenen die de resultaten uden moeten toepassen, larom diende het nationale obleemgerichte onderzoek lgens de Stuurgroep Strategie n de RUL 'zowel beschermd gestimuleerd te worden'. Ook bij het bepalen van de oduktiviteit - het aantal pu- ikaties per staflid - gaat het •s. Het rapport van de werk- oep suggereert dat Milieubio- in de periode 1985-1994 drie vaste stafleden had. Maar dat was er tot 1994 maar één en die was van eind 1991 tot hal verwege 1993 bovendien uitge leend aan de Wetenschappelij ke Raad voor het Regeringsbe leid. Ondanks die uiterst be perkte staf publiceerde Milieu biologie in de periode 1985- 1994 toch ongeveer 180 Neder lands- en Engelstalige artikelen en rapporten. Dat lijkt niet zo héél erg weinig voor zo'n kleine staf, maar daar heeft de werk groep kennelijk geen bood schap aan. Behalve op - een selectie van een selectie van - de publikatie- output heeft de werkgroep de verschillende groepen ook be oordeeld op andere criteria. Daarbij gaat het om criteria die een aanwijzing vormen voor de wetenschappelijke erkenning van die groepen bij anderen. Merkwaardig genoeg wordt in het rapport helemaal niet aan gegeven hoe die wetenschappe lijke erkenning in de beoorde ling heeft meegewogen, behalve dan dat dat gedaan is met 'peers', vakgenoten die overi gens zelf óók tot de beoordeel den hoorden. Zelfs de manier waarop de werkgroep met deze criteria is omgegaan, wordt in het rapport echter niet verant woord. Van der Waals voelt zelf ken nelijk ook wel waar de zwakke plekken in zijn onderzoek zit ten. Terecht veronderstelden journalisten dat er wel forse kri tiek zal komen op het rapport. „Ik ga niet met die mensen in discussie", laat Van der Waals alvast maar weten. Je kunt je af vragen of dat niet minstens een opmerkelijke reactie is voor een wetenschapper die kritiek op zijn onderzoeksmethoden krijgt. Als de RUL op deze weg blijft doorgaan, dan leert ze nooit 'bruggen bouwen tussen de sa menleving en het wetenschap pelijk onderzoek', zoals minister Ritzen het onlangs uitdrukte. Op deze manier blijft de univer siteit zich alleen maar ver vreemden van allerlei 'maat schappelijke prioriteiten' voor het onderzoek en ook van de groepen in haar midden die daar wèl rekening mee willen houden. W.J. ter Keurs, H.J. de Graaf en P. Vos, Milieubiologie, Rijksuniversiteit Leiden, Kaiserstraat 55. (Door de redactie ingekort) Voor 1 kg gekke koeienvlees is ca. 7 kg voer nodig. Naar mijn idee horen koeien niet in een kist en zijn ze grazers, geen kannibalen. Van dit alles zou ik als koe ook gek worden. Als we nu in het vooruitzicht stellen dat we vanaf morgen het vlees zo duur maken, zoals het ei genlijk zou moeten zijn, dan zou den koeien gewoon goed voedsel kunnen krijgen, zonder hormonen en/of krachtvoer. Of nog beter, ze gewoon in de wei laten grazen. Dat vinden ze volgens mij toch het leukst. Want wie zit er nou te wachten op een runderlapje van een gema nipuleerd kistkalf dat is gevoed met de afvalresten van zijn dode lotgenoten? Geef mij maar af en toe een klein stukje goed vlees in plaats van een grote steak doorspekt met kleurstof. Er zijn zoveel andere lekkere dingen om te eten. U weet wel waar te veel voor staat is niet goed behalve dan te voorzichtig zijn met de natuur. FOTO REUTER Het huidige Zaïre is onder de naam Congo gedurende een periode van bijna 80 jaar een kolonie geweest van België. Het hevige en voortdurende verzet van de Congolese bevolking tegen deze vernederende vorm van slavernij heeft België gedwongen om op 30 juni 1960 onafhankelijkheid te geven aan Congo. In 1961 werd de Congolese minister-pre sident, de heer Patrice E. Lumumba, ver moord. Dat gebeurde precies zes maanden na de vorming van de onafhankelijke staat Congo. De moord op Lumumba werd in opdracht van Mobutu uitgevoerd en vier jaar later nam hij door een militaire staat- greep de macht over. Vanaf 24 november 1965 tot heden heeft door het dictatoriale en corrupte regiem van Mobutu in Zaïre, terreur, willekeur en geweld geheerst. Dit systeem van onder drukking heeft de rechten van de mens voortdurend ernstig geschonden. Dit is her haaldelijk aangetoond door organisaties als Amnesty International, Human Rights Afri ka, het Zaïrese comité voor de rechten van de mens, de commissie voor de rechten van de mens van de Verenigde Naties, enz. In de jaren 1989 en 1990 werd het regiem van Mobutu geconfronteerd met de om wenteling in Oost-Europa, alsmede die in een aantal landen in Afrika. Dit had tot ge volg dat men onder sterke druk kwam te staan, zowel vanuit het binnenland als vanuit het buitenland. De Zaïrese dictator zag zich gedwongen om op 24 april 1990 een vorm van democratisering aan te kon digen. Hij werd gedwongen om enkele poli tieke concessies te doen. Zo gaf hij in de herfst van het jaar 1990 aan de oppositie toestemming om onafhankelijke politieke partijen te vormen. In april 1991 accepteer de hij de vorming van een 'Nationale Con ferentie'. Daaraan werd deelgenomen door alle po litieke groeperingen van Zaïre. Deze confe rentie koos Etienne Tshisekedi als voorzit ter. In augustus 1992 moest Mobutu deze Tshisekedi opdracht geven om een over gangsregering te vormen. De werkzaamhe den van de Nationale Conferentie werden afgesloten met de vorming van een over gangsparlement, genaamd HCR (Haut Con- seil de la Republique). Verwacht werd, dat deze ontwikkelingen zo spoedig mogelijk zouden worden vervolgd door democrati sche verkiezingen. Mobutu gebruikte echter met succes de faktor tijd door het verhinderen van een normaal functioneren van de overgangsor ganen en in het bijzonder van de over gangsregering van Etienne Tshisekedi. Ten slotte slaagde Mobutu erin in 1993 om van het proces van democratisering volledig een farce te maken. Hij lokte de opstanden van januari 1993 uit. Verder gebruikte hij het uitbreken van ernstige etnische conflicten in de regio's Shaba en Kivu als voorwendsel om de oppositie-groepen zwaar aan te val len en te vervolgen. Zonder het over gangsparlement te raadplegen zette hij Tshisekedi af als minister-president. Dit heeft tot gevolg dat Zaïre tot nu toe niet be schikt over een rechtmatige en democrati sche regering. Deze politieke instabiliteit heeft geleid tot de ineenstorting van het hele economische leven en tot een ernstige verslechtering van de omstandigheden waarin de bevolking moet leven. Dit is gepaard gegaan met zwa re agressie van het onderdrukkende regiem van Mobutu tegen de oppositie-groepen, in het bijzonder tegen de UDPS. Ik ben erg ge troffen door de moord op de heer Adolphe Kavula, lid van het landelijk bestuur van de UDPS en uitgever van het blad 'Nsemo' licht). Hij is door de vijanden van verande ring ontvoerd, gevangen gezet, gefolterd en vermoord. De Zaïrese economie is slachtoffer van de dictatuur. Hoe zou men kunnen verwach ten dat bedrijven in Zaïre gaan investeren zolang elk.e vorm van veiligheid ontbreekt? In de gegeven omstandigheden zijn in Zaïre de risico's voor investeerders veel te groot. Zaïre kent al vele jaren een hoge inflatie. Deze ligt nu op circa 300 procent per jaar. Het is duidelijk dat de bevolking van Zaïre zeer te lijden heeft onder deze omstandig heden. Zeer velen moeten leven in schrij nende armoede. Ieder die een kritisch ge luid laat horen wacht arrestatie, onderdruk king, afzondering, gevangenis, foltering en de dood. Mobutu zelf zegt dat hij in Zaïre de vader is van de democratie, degene die het land eenheid brengt. Hij zegt de garantie te zijn voor vrede in Zaïre. Maar Mobutu weigert deze woorden om te zetten in daden. Het bovenstaande leidt tot de conclusie dat in Zaïre niets zal veranderen zolang Mobutu president blijft. Een Zaïrese asielzoeker. (De asielzoeker blijft anoniem omdat hij zich ook in Nederland niet veilig voelt voor het Mobutu-regiem. Deze brief is door de redactie ingekort.) Twee- driehonderd duiven moeten worden afgemaakt van de gemeente Noordwijk. B en W van Noordwijk hebben de GG GD Amsterdam hiervoor op dracht gegeven. Het moet me van het hart dat ik deze voorgenomen liquidatie een uiterst kortzichtige en voor al onnodige actie vind. De voor naamste reden aangevoerd voor het liquideren van deze vogels is naar mijn mening sowieso een lachertje. De duivenpoep zou 'een gevaar voor de volks gezondheid opleveren, zo meldt de heer Kreuger, directeur openbare werken van de Ge meente Noordwijk in het Leidsch Dagblad van zaterdag 30 maart 1996. Ik vind dit een zeer zwak argument voor het af maken van deze vogels; im mers, zijn er echt mensen ziek geworden van de duivenstront die rond de kerk is gedepo neerd, en worden de mensen echt bij bosjes ziek nadat ze de 'verwilderde' duiven op de Dam in Amsterdam hebben gevoerd? In al de jaren dat ik op het voge lasiel verwilderde duiven heb gehanteerd en ook hun stront heb opgeruimd heb ik nooit enig nadelig effect t.a.v. mijn gezondheid bemerkt. Als micro bioloog tart ik daarom ook de Gemeente Noordwijk hard te maken dat het afmaken van de ze vogels noodzakelijk is omdat ze een gevaar opleveren voor de volksgezondheid. Ik kan me voorstellen dat de Nederlandse Hervormde Kerk in Noordwijk het lastig vindt dat de duiven de kerk bekladden. Hoewel ik zelf niet gelovig ben zou ik toch willen wijzen op zo wel het Scheppingsverhaal, de Ark van Noach, en een zeker Gebod. Ik kan me niet- voorstel len hoe de kerk deze voorgeno men actie goed kan praten vanuit een christelijk standpunt. Zowel de gemeente Noord wijk als de NH Kerk zullen daar om met andere argumenten moeten komen om deze voor genomen liquidatie door te la ten gaan en naar mijn mening zijn deze niet voorhanden. Waarom heeft de gemeente niet naar een andere oplossing ge zocht, en waarom zijn duiven- houdersverenigingen. de Stich ting Vogelasiel Noordwijk, Die ren- en Vogelbescherming niet eerst geraadpleegd alvorens tot deze actie over te gaan? De vlaggen met de slogan 'Natuur lijk Noordwijk' kunnen wel ver brand worden gezien deze voorgenomen actie! Mogelijke vogel vriendelijke oplossingen zijn er natuurlijk wel voor deze 'natuurlijke over last'. In de eerst plaats zouden de kerk en de omwonenden zich wat toleranter kunnen op stellen - regelmatig afspuiten van de muren voorkomt bij voorbeeld al een hoop erosie, maar ja, het kost natuurlijk een paar centen. Stoppen met voe ren of voeren met een middel dat de duiven steriel maakt zou ook helpen op de lange duur. Een andere oplossing zou zijn de verwilderde postduiven te vangen en hen tijdelijk een an der 'thuis' aan te bieden, zodat ze dit na verloop van tijd gaan beschouwen als hun echte 'thuis' - het zijn per slot van re kening voor het merendeel ver dwaalde postduiven, en die blij ven het typische gedrag verto nen. Het toeval wil dat er vandaag 11 april 1996 het volgende be richtje in de krant stond. „Daklozen verkochten 200 kilo duivenvoer. De proef met de verkoop van duivenvoer door daklozen op de Dam in Amster dam is geslaagd. De acht verko pers brachten tussen zaterdag en gisteren 200 kilo voer aan de man. Dat zijn 3000 porties. De politie wil dat het experiment doorgaat." Mischien iets voor het Gat van Palace! Al met al zou ik er ten zeerste op aan willen dringen dat de ge meente Noordwijk afziet van deze onnodige, kortzichtige ac tie. Albert van der Werf, Beheerder Vogelasiel Noord wijk. Indien u reageert op een artikel in deze krant, wilt u dan in uw ingezonden brief de datum vermelden waarop het betreffende artikel werd gepubliceerd? Brieven worden in het algemeen in deze krant ondertekend met naam en woonplaats. Plaatsing van ingezonden brieven betekent niet dat de redactie het eens is met de inhoud ervan. De redactie behoudt zich het recht voor ingezonden brieven in te korten en plaatsing van brieven te weigeren.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1996 | | pagina 19