Sport is röntgenfoto
van de samenleving'
Het grote verdriet van Frank Schinkels
ATERDAG 30 DECEMBER 1995
Hollandse jongens
Waarom nooit een bibliotheca
ris? Of een pianostemmer? Hen
verzekeringsagent zou eens leuk
zijn voor de verandering. Wat
weerhoudt de filatelisten?
Wie neemt eens de moeite voor
eens en altijd na te gaan waar
om een grote bevolkingsgroep
als die der kandidaat-notarissen
te Stiens nooit enig talent heeft
voortgebracht? Wanneer breekt
de eerste douchegordijnenver
tegenwoordiger door?
Een marathonschaatser is bijna
altijd postbode.
Of tuinder.
'n Schaatsende spruitjeskweker,
toegestaan. Leesmappenbezor-
ger te Roden, niemand kijkt er
meer van op.
Campinghouders op schaatsen,
top!
Raar. maar een kapper bijvoor
beeld weer niet. Waarom eigen
lijk? Beantwoorden coiffeurs
niet aan ons beeld van een ech
te Hollandse jongen? Dakdek
ker. ja. Bloemist, liever niet. Bol-
lenkweker juist wel. Hen slagers
zoon. uitstekende papieren.
Mijnwerker, nee.
Ajax-trainer? Nu vraagt u me
wat?
Ken schaatsende Ajax-trainer -
zo iemand dus die al de kriebels
krijgt als op een verdwaalde dag
eind september de weerman de
eerste nachtvorst aankondigt,
die zo lang de r in de maand is
om de nacht droomt van een
aankomst op de Bonkevaart en
die al is het ijs nog zo dun voor
en na de baas' zijn tijd zijn tijd
doorbrengt op meren en sloten,
enz... enz. en toevallig van huis
uit Ajax-trainer is - lijkt me een
moeilijk geval. (Je stelt je voor
dat op een dag een anonieme
marathonschaatsenrijder, meer
dan zijn naam en nummer zijn
bij het grote publiek niet be
kend, profiteert van de argwaan
van de vedelten. Huitema,
Stam, Van Benthem en Angen
ent houden de benen stil, ver
tikken het om het vuile werk
voor elkaar op te knappen. De
sponsorloze rijder wint. kijkt na
de huldiging olijk in de camera
van de televisie en geeft be
dremmeld als antwoord op de
vraag wat hij doet voor de kost
dat hij Ajax-trainer van beroep
is, de interviewer besteedt er
verder geen aandacht aan, de
laatste keer dat hij vreemd op
keek was toen zo'n zelfde Hol
landse jongen doodleuk mee
deelde dut hij in het dagelijks le
ven leesmappen bezorgde, daar
werd even om gegiecheld toen
maar inmiddels is het algemeen
aanvaard.)
Nee. toch niet.
Ik denk niet dat een Ajax-trainer
gepruimd zou worden. Hen
schaatsende Ajax-trainer in het
peloton zou even ongebruikelijk
zijn als een pianostemmer of
kandidaat-notaris zij aan zij
met Ubbo Kuper.
Maar als die Ajax-trainer nu
eens uit Avenhorn kwam? Ia,
dat zou een pró zijn. Avenhorn,
landbouwgemeente, West
Friesland, waterrijke omgeving,
tegen de wind in op tie fiets
naar school, nooit verkouden,
altijd blozende wangen, la, dan
dringt toch hel beeld van een
oer-Hollandse jongen sterk naar
voren, al geloof ik stellig dat
Louis geen man is voor- een
massaspurt, net als Piet Kleine
moet hij alleen aankomen.
Ix)uis sla ik van de Nederlandse
voetbaltrainers als schaatser het
hóógst aan. Dick Advocaat gaat
ook nog wel, als stayer dan, type
Per Willy Juttormsen.
Van Hanegem niet, te kromme
benen. Die zie ik geen pootje
over doen. Zijn opvolger, I laan?
Nee, I laan op schaatsen gaat er
bij mij niet in. Haan als orkest
leider van een blaaskapel, op
een bruggetje bij een stempel
post, Berenburg binnen bereik,
zou wel goed kunnen.
Qua schaatsgehalte is Ajax de
onbetwiste nummer éón.
De Boer en De Boer, gezonde
Hollandse jongens, opgegroeid
met boerenkool en worst, kuil
tje voor de jus, ja, daar geloof ik
in. Op de korte haan is Over
mars een troef. Davids, in de
wieg gelegd voor shorttrack. De
allerbeste, ongetwijfeld Kanu!
Vooral qua klunen gaat er met
die passen van hem niemand
boven Kanu. Misschien dat Ajax
van Heerenveen iets te duchten
heeft. Maar de rest,.laat maar.
Feyenoord is qua schaatsen te
afhankelijk van Ronald Koe
man. PSV op de schaats, Lins-
kens uitgezonderd, nee. Lins-
kens sla ik hoog aan als klasse
mentsrijder en verder Nilis nog
een beetje, als ijsdanser. Ronal
do zou in Thlalf al doodvrlezen.
Frank
Snoeks is
verslagge
ver van
Studio
|EF WILLEM SPIERDIJK. 071 -5356464, PLV.-CHEF ROB ONDERWATER, 071 -5356463
Hugo Camps schrijft wekelijks
over sport. Scherp als columnist
van NRC Handelsblad, ietwat mil
der als interviewer in dienst van
het weekblad Elsevier. Maar het
gaat nooit over 4-4-2. De Belgische
schrijver, journalist en BRT-pro-
grammamaker zoekt naar de mens
échter 'de vier' van Van Gaal of
desnoods de ziel van de rechtsback
van Emmen. Maar absoluut niét
die van Erica Terpstra. Achter elke
hoekschop, service of knock-out,
achter elk succes gaat een hinken
de sporter schuil - dét is zijn mot
to. Als de schrijver maar genoeg
oog heeft voor de details. Op deze
plaats dus geen oudejaarsverhaal
over 4-4-2 (of toch 4-3-3?), de lin
ker van Kluivert of het doelpunt
van Youri Mulder - wél over trouw
en verraad in de sport, over echt
en namaak. Over de stille tranen
in 1995, van vreugde en verdriet.
„Sport is de röntgenfoto van de sa
menleving."
Het jaar van Ajax - dat was het met die
landstitel, Europa Cup in Wenen, wereld
beker in Tokyo. Daar doen de stinkende,
justitiële wond van Patrick Kluivert en - op
de valreep van '95 - de brancards met
Mare Overmars en Martij n Reuser niets
aan af. Maar Hugo Camps is het een tik
keltje zat, het Ajax-succesverhaal.
„Ik ben Ajax-moe geworden. Het is me
te voorspelbaar, gestroomlijnd, te gecom
puteriseerd geworden. Het is soms prach
tig hoor. In die wedstrijd tegen Real Ma
drid zag ik de goden voetballen en daar
schrok ik toch wel van als heiden. Maar
schoonheid gaat vervelen, zeker als zij met
een afroepende vingerknip geproduceerd
kan worden. Een club moet de pijn en
wanhoop van de nederlaag kennen, dan
ontstaat er een band met het volk. Van
daar dat het Legioen van Feyenoord in
trouw niet is te Idoppen. Het mooiste dat
Ajax kan overkomen is een 7-0 nederlaag
tegen, pak 'm beet, Panathinaikos. Maar
dat gebeurt niet, dat weten we."
„De vanzelfsprekendheid van het succes
roept een bepaald anti-gevoel op. Een
groot dieptepunt was de feestvertoning
van Louis van Gaal op het Museumplein.
Het,had Aad de Mos, de proleet onder de
proleten, kunnen zijn die zo stond te
schreeuwen. Zoals jij daar staat te brullen,
dacht ik toen, zo stond vijftig jaar gele
den..." De zin krijgt geen einde.
Een paar happen van zijn fazant met
witlof later krabbelt hij wat terug.
„Natuurlijk weet ik wel dat Louis van Gaal
geen foute man is en dat het fout is om
hem met vijftig jaar geleden te vergelijken,
maar toch. In zo'n moment van glorie ver
liest zelfs een vakman als Van Gaal zich
zelf. En het wordt getolereerd, want succes
kent geen oppositie. Journalisten, politici,
de Erica Terpstra's van deze wereld koket
teren met het succes. Dat is nog veel on
gezonder dan die schreeuwbui van Van
Gaal."
Hij moet weinig van bondsbestuurders
of politici hebben. „De sporters maken het
leuk. Ik interview liever de rechtsback van
Emmen dan al die mannen in driedelig
grijs. Die zijn geoefend in de leugen. Zij
zeggen ook altijd dat ze het nooit zo heb
ben gezegd als staat afgedrukt. Afstand
nemen van het gedrukte, dat kunnen ze
goed."
„Ik had weinig affiniteit met Jorien van
den Herik, maar die mening heb ik juist
om die reden gewijzigd. Ik heb hem dit
jaar, hier in Antwerpen, geïnterviewd voor
Elsevier. Door zijn uitspraken heeft hij la
ter problemen gekregen met de KNVB.
Een standje van Staatsen. Maar Van den
Herik nam geen woord terug en daar heb
ik nou respect voor. Ik geef eerlijk toe dat
ik die man niet helemaal eerlijk heb be
handeld toen ik hem in een paar columns
op de hak nam. Ik zag hem als iemand die
zijn maatschappelijke status wilde kopen
met geld. Een mens met geld, maar zon
der het respect van anderen. Dat beeld
heb ik moeten bijstellen. Daarom snap ik
ook niet dat hij die rampzalige keuze voor
Arie Haan heeft gemaakt."
Camps maakte de Feyenoord-trainer
mee als speler en oefenmeester van zowel
Anderlecht als Standard Luik. Hij heeft
vaak genoeg scherpe kritieken op Haan
geventileerd. Er moet sprake zijn van haat
tussen beide heren, opperen we. „Nee,
geen haat," zegt hij. „Ik vind alleen dat
zijn manier van doen zo'n gebrek aan ni
veau heeft, daar krijg ik rillingen van. De
eerste verklaringen over het werk van zijn
voorganger, van Van Hanegem. Als je op
die manier naam moet maken, blijf dan
godverdomme in Griekenland!"
„Ik heb Haan bezig gezien op feesten
van Anderlecht. Dan stond hij daar net zo
te balken als op die zaterdag, toen hij door
Van den Herik in Stuttgart werd vastge
legd. Met het volk, veel bier, proleterig,
dom, met een dikke nek. Alles wat je van
een kermisbaas verwacht, zie ik beli
chaamd in Haan. Hij past niet bij Feye
noord."
Later, als al lang op een ander onder
werp is overgeschakeld, wil Camps plotse
ling een officiële verklaring afgeven. „Bij
deze nodig ik Arie Haan uit tot een stripte
ase van de ziel. Als hij een interview wil,
sta ik morgen bij hem op de stoep. En ik
zal het eerlijk spelen. In een column ben
je vrij, in eep interview ben ik slechts de
aangever, de man van de tussenzinnetjes.
Of hij op de uitnodiging zal ingaan? Ik
denk het niet."
In Camps' geest wordt Arie Haan in de
zelfde familie opgeborgen als Aad de Mos,
ook een prominent aanwezige trainer in
Zijn levensverhaal zou verfilmd kunnen
wórden. Van de kwajongen Frank Schin
kels (32), die als talent opgroeide bij Feye
noord op Varkenoord waar hij trainde
onder Leo Beenhakker, Wim Jansen, Cle
mens Westerhof en Jan Mak en met
ploeggenoten als Mario Been en Henk
Duut tot vedette in Oostenrijk.
Als 18-jarig ventje zocht hij het avontuur
bij het Zweedse Halmstad, maar uit
heimwee keerde hij na twee jaar terug
naar Nederland. Bij AZ '67 kreeg hij de
kans in een ploeg met onder anderen Ed
dy Treytel, David Loggie, Roelfjan Tiktak
en RickTalan. Hij werd uitgeleend aan Ex
celsior, waar hij na een half jaar werd ont
slagen nadat hij scheidsrechter Luinge uit
woede' een schop voor zijn schenen had
uitgedeeld vanwege een in zijn ogen onte
rechte strafschop. Acht maanden schor
sing was zijn straf, waarna hij opnieuw het
avontuur zocht en erkenning vond in Oos
tenrijk, waar hij nog altijd op handen
wordt gedragen.
In St. Pölten liet hij vorig jaar een huis
bouwen, waar hij met zijn vrouw Esther
en zijn vier dochters zijn definitieve be
stemming leek te hebben gevonden. „Om
dat wij allebei geen broers of zusters had
den, wilden we een groot en hecht gezin."
Totdat zijn vrouw in maart van dit jaar
verongelukte en hij in het 'Viermaderl-
haus' met Romy (8), Samantha (6), Kim-
berly en Sabrina (beiden 4) achterbleef.
„Mama is in de hemel", zo heeft hij het
zijn kinderen uitgelegd. Het autowrak in
de garage dient als stille getuige.
Net terug van een driedaags trainings
kamp in Slowakije, even over de grens met
Oostenrijk, had hij met wat ploeggenoten
nog een biertje gekocht in een plaatselijk
café, voordat hij op huis aanreed.
Een politie-auto stond hem op te wach
ten. Zijn eerste gedachten waren: er zal
toch niets met mijn vader aan de hand
zijn? De mededeling van de agent viel
hem minstens zo rauw op het dak: 'Uw
troffen boom nog zichtbaar."
Hij schudt zijn hoofd, terwijl weer die
allesvragende trek rond zijn mond ver-
schijnt. „Hoe heeft het kunnen gebeuren?
Pï 4P5 Kwam het doordat mijn neef na zeventien
eé I 1 uur rijden uit Nederland te vermoeid was
1 4r il/ °m achter het stuur te zitten? Maar hij had
fl./j/l 1 fi hl El mI -:X k even geslapen op de bank en gezegd dat
hij wel mee wilde naar mijn koffiehuis in
de stad. Hebben ze misschien een konijn
willen ontwijken, waardoor ze in de slip
zijn geraakt? Gebeurt het een paar meter
verderop, houdt dat kleine rijtje bomen
op. Dan komen ze in een sloot en is er
niets aan de hand. Steeds weer als ik er
langs rijd, vraag ik het me af, maar een
antwoord zal ik er nooit op krijgen."
Het medeleven was groot. Zijn beste
vrienden, zoals Mario Been en Jan Mulder,
zaten de volgende dag al bij hem thuis. Op
de begrafenis waren 1500 mensen. De be
nefietwedstrijd drie weken later met alle
groten uit het Oostenrijkse voetbal, onder
wie Hans Krankl. Zo n 120.000 gulden
schopten ze bij elkaar voor een spaarreke
ning voor zijn vier dochters, die hij een
half jaar lang met zijn overgekomen vader
heeft moeten verzorgen, voordat zijn
vriendin Romana introk om zich over de
vier meiden te ontfermen. „Dan pas besef
je pas wat een werk Esther heeft moeten
verzetten en dat ik me weinig met de be
slommeringen van het alledaagse leventje
thuis heb hoeven bemoeien."
Tien jaar jaar geleden belandde hij in
Frank Schinkels met zijn vier kinderen tijdens de benefietwedstrijd die voor hem werd ge- Oostenrijk. Een schorsing van acht maan-
speeld. foto cpd den bij Excelsior, dat hem had gehuurd
van AZ '67, bracht hem naar een land,
vrouw en uw neef hebben een auto-onge- ding in het niets, van emotie kon hij geen waar de straf niet zou worden overgeno-
luk gehad'. Of ik ze kon bezoeken, vroeg woord uitbrengen, de klap moest hij in men. „Ik weet nog dat ik In Oostenrijk aan
ik. Maar dat kon niet meer. ze waren bei- stilte «verwerken. Esther, zijn vrouw, zijn kwam met Esther en een hondje. Ik kreeg
den al overleden." vriendin met wie hij tien jaar geleden het een contract voor een half jaar voor drie-
Zaterdagnacht 4 maart van dit jaar. De avontuur in Oostenrijk was aangegaan, duizend gulden per maand. Het ging ech-
sneeuwbuien wakkerden aan, de wegen was niet meer. ter zo goed, dat ineens half Oostenrijk en
waren glad. Op nog geen halve kilometer Schinkels was een half uur na het onge- München 1860 achter me aanzat. Ik kon
afstand van zijn huis was de Mercedes 190 val nog langs de bewuste plek gereden, overal zo'n 150.000 gulden netto per jaar
E enkele malen in het rond getold, voordat „Maar ik heb er niets van gemerkt. Er was gaan verdienen. Ben ik naar Sportclub
die met de zijkant tegen een boom tot stil- niets meer van te zien. een nieuwe laag Wien gegaan, waar Krankl en Felix Gasse-
stand was gekomen. sneeuw had de sporen klaarblijkelijk al lich speelden. Ik werd twee keer uitgeroe-
Als verlamd staarde hij na de onheilstij- uitgewist. Later was het alleen aan de ge- pen tot de beste buitenlandse speler van
het jaar en iedereen begon te roepen dat
ik me moest laten naturaliseren. Normaal
duurt dat vijf jaar, ik was binnen twee we
ken Oostenrijker. Eerst kwam ik in het
olympische elftal en later heb ik nog zeven
interlands gespeeld, waaronder die tegen
Nederland in Sittard, toen ik scoorde met
het hoofd."
„Daarna kwam Austria Wien met Pro-
haska, maar dat was achteraf een verkeer
de keus. Ik raakte geblesseerd aan mijn
lies. maar dat kwam kennelijk nogal onge
loofwaardig over. Heb ik moeten procede
ren voor mijn geld." Zijn volgende club
werd Voest Linz, waar Willy Kreuz trainer
was. Vervolgens ging hij naar St. Pölten en
daarna naar Casino Salzburg. „Maar dat
ging niet. Ik was in St. Pölten blijven wo
nen en dat was te ver weg. Ben ik weer te
ruggegaan naar St. Pölten, de club waar ik
vorig jaar na een financieel geschil ben ge
stopt. Ik kon het ook geestelijk niet meer
opbrengen. Ik ben nu trainer/speler van
Sturm 19, een klein clubje hier uit de
stad."
Schinkels kocht vorig jaar een koffie
huis, waarmee vooral zijn vrouw Esther
zich bezighield. Hij vernoemde het naar
de toto: één, twee, X. „Als een extra bron
van inkomsten, want veel méér dan voet
ballen kan ik niet. Maar dat koffiehuis heb
ik een paar maanden geleden moeten
sluiten. Omdat ik vaak moet trainen of
spelen kon ik er niet altijd zijn, maar in
tussen liep het personeel voortdurend te
pikken. Daar heb je dan geen zicht op."
Tussen alle ellende door brak toch ook
even de zon weer voor Schinkels door. „Ik
heb wel eens gedacht, welke vrouw wil
nou zo'n idioot met vier kinderen, twee
honden en twee katten? Ik praat niet zo
vaak meer over het ongeluk. Ik ben een
binnenvetter, ik vreet alles op, ik verzet
mijn zinnen. In het begin niet zo, toen
probeerde ik het een beetje te verstoppen,
maar ik betrap me erop dat ik er de laatste
tijd steeds meer aan denk. Vaak 's nachts
als ik in bed lig. Op die manier probeer ik
het te verwerken. Maar het moet slijten,
zeggen ze."
'95. „Haan is een kloon, zo niet een broer
van Aad de Mos. Die man is de proleet on
der de proleten, volstrekt onbetrouwbaar.
Ik zal niet zeggen zo betrouwbaar als de
neten, want dan krijg ik problemen. Maar
het gaat die richting uit. Wat De Mos dit
afgelopen jaar over zich heen heeft gekre
gen. dat heeft-ie over zichzelf afgeroepen.
Hij is een oorlogshitser, de strateeg van de
intrige."
„Maar erger nog, hij heeft zich in België
altijd gedragen als een parvenu. Nou weet
ik wel dat veel trainers graag op witte sok
ken rondlopen en nog wel meer wan
smaak tentoon spreiden, Maar Aad de
Mos was de echte super-parvenu, die na
een overwinning koketterde met de winst
die hij dan zelf opstreek en bij een neder
laag het vingertje hief naar die sukkels van
spelers."
„Ik ben altijd op zoek naar mensen die
hulpeloos zijn door talent. Dat zag je bij
Neeskens. Binnen het veld ging alles goed.
daarbuiten alles fout. Joop Zoetemelk
zonder fiets? Niemand neemt voor hem
z'n hoed af. Maar nu kennen ze hem. Een
held van het volk, tegen wil en dank. Dédr
zoek ik naar. Ik ben mijn leven lang een
dissident van mezelf geweest. Dus met
sporters die dat ook hebben, praat ik ge
makkelijker. Zoals Orlando Trustful!, die
weet met zijn eigen klasse en geluk ook
geen raad. Een tedere en kwetsbare jon
gen, voor hem kom ik op. Wie geharnast
en gepanserd door het leven gaat. zoals
Haan en De Mos, heeft mijn pen niet no
dig."
Middeleeuwen
Herbert Neumann had dat wel, maar
sneuvelde toch. De gestileerde Duitser
vloog na drie nederlagen op rij op de
Brusselse keien. Zo kort had nog geen trai
ner gediend bij Anderlecht. Hét schandaal
van het jaar, noemt Anderlecht-watcher
Camps het congé van Neumann. „Hij is
vanaf dag één geboycot door de verwende
jongetjes in de klas, die hij had verteld dat
ze nog héél wat hadden te leren. Dat pik
ten die salonjonkers niet. Dat was hun in
geen jaren verteld. Vijftig dagen en dan
buiten, dat zijn de Middeleeuwen. Neu
mann was te intellectueel voor An
derlecht, voor die zieke club. Het zijn wel
chique meneren daar, die weten hoe zij
zich moeten gedragen in een twee ster
ren-restaurant, maar in hun eigen huisje
zijn het rauwdouwers, machtswellustelin
gen."
„Jan Boskamp heeft wel succes bij An
derlecht en dat verbaast me niets. Hij
zoekt de spotlights niet. hij mijdt ze liever.
Dat komt de Anderlecht-leiding goed uit,
dan komen zij in het licht. Maar Boskamp
kan niet genoeg worden geprezen. Hij
heeft genoeg zelfrespect, want hij slaat zo
een vet contract van Anderlecht af. Hij
heeft geen persoonlijke ambities, hij wil
bovenal gelukkig zijn en een beetje lol ma
ken."
Van Hanegem misschien, opperen we.
„Een schat van een man, ook ai heeft hij
eens wat neerbuigends over mij gezegd
Hugo Camps: „Alles wat je van een kermisbaa
past niet bij Feyenoord."
toen ik 't voor Trustfull had opgenomen.
Een superieure uitgave van 1 lappel op die
bank, een monument van roerloosheid.
Van binnen verlicht, aan de buitenkant
zag je niks. Het drama van Van Hanegem
is dat hij waarschijnlijk net zo functioneert
bij een club zoals hij woont: in een rijtjes
huis. Jongens onder elkaar, gezelligheid,
dat is net iets te weinig voor een trainer
van een topclub. Vroeg of laat moest de
hakbijl vallen. Het is alleen doodzonde dat
Willem zich nu in de woestijn zit te verge
ten en het is waarschijnlijk niet eens zijn
eigen keuze. Want ik weet dat Van Hane
gem voor de eerste keer in zijn leven een
beetje geld verdient."
Sportmonient
De fazant is verorberd. Tijd voor koffie.
Wat is hét sportmoment van 1995? Eerst
noemt hij de almacht van Miguel Indurain
in de Tour de France, die hij enkele dagen
bezocht. „En dan was er dat afscheid van
Marco van Basten in San Siro. In zijn bur
gerkleren, nog één keer langs het volk. Zijn
Utrechtse hart moet gehuild hebben, die
avond. Zoals trainer Capello deed op de
bank. Waarom kan men in Nederland niet
zó afscheid nemen van zijn helden. Waar
om niet het Olympisch Stadion afgehuurd
met Mieke Telkamp, Babettc van Veen en
nog een paar van die smartlapzangeres-
verwacht. zie ik belichaamd in Arie Haan. Hij
foto g pd
sen? Het afscheid van Marco. Het gebeurt
in Engeland, Frankrijk, waarom niet in
1 lollend?"
„Het meest schandalige moment in dit
Ajax-jaar was dat feest in Wenen, na de
verovering van de Europa Cup. Alle nota
belen waren er op het champagnefeest, de
Sylvia Tóths, alle I^e Towers-achtige
schimmels van de voetbalwereld. Maar
Piet Keizer zat op een barkruk in het hotel,
alleen te wezen met zichzelf. Hij mocht
niet aan de dis. Op dat moment was mijn
liefde voor Ajax over. Dat pardonneer ik
niet."
Hé Dickie!
Eén van 's mans mooiste columns dit jaar
ging over Annette van Trigt. „Een meid
om van te houden," vindt Camps, maar
het NOS-meiske bestond het wel om in de
kou van het Weeser-stadion, na Werder-
PSV (0-0), Dick Advocaat aan te spreken
met Dickie, jongen. De nekharen van de
Belg stonden subiet recht overeind.
Camps: „Dat is de stijl van het dorpsprole-
tariaat, die steeds meer in de benadering
en de taal van bepaalde journalisten te
rugkeert. Van 1 rigt riep ook Ouwe taaie
naar Jan Wouters. Zo spreek je een man
als Wouters niet aan. Dat stoort me mate
loos. Sport is niet de Academie Fran^aise,
maar ook niet de wereld van I lé, Dickie!"
