Sport
Van Vossen mist alleen de
aanhang van Istanbulspor
Schumacher slap aftreksel van Senna
mWi\
ZATERDAG 21 OKTOBER 1995
[HEF WILLEM SPIERDIJK. 071 -5356464. PLV -CHEF ROB ONDERWATER. 071 -5356463
ESsESÏE
Maanden hield hij een slot op de mond.
Peter van Vossen speelde verstoppertje
voor de pers en was voor niemand te be
reiken. Hij voelde zich het mikpunt van
de roddelpers, die zijn reputatie door het
slijk haalde. Zijn vertrek uit Amsterdam
naar het verre Istanbul waar hij samen
met Leo Beenhakker, Fritz Korbach en
John van den Brom werknemer werd
van het ambitieuze Istanbulspor kwam
hem daarom niet eens zo slecht uit. Nu
de storm weer enigszins geluwd is, is hij
bereid om in de publiciteit te treden.
„Maar het is een uitzondering", bena
drukt de 27-jarige profvoetballer. „Ik wil
vooral rust om me heen." Van Vossen
over de haperende start bij Istanbulspor,
de klasse van Louis van Gaal en zijn aan
varingen met de roddelpers. „Die men
sen snappen niet wat voor schade ze bij
anderen aanrichten."
Voor zijn ploeggenoten was hij in de eer
ste maanden van het seizoen een kwel
ling. In Turkije maakten de spelers van Is
tanbulspor een scheldende en tierende
Van Vossen mee. Een buitenlandse vedet
te. die op zoek was naar zijn vorm en zich
zelf en zijn spanningen afreageerde op
zijn medespelers. De laatste weken is de
rust weergekeerd bij de Zeeuw en is hij
weer mild voor zijn ploeggenoten.
„Ik was niet in vorm", blikt Van Vossen
terug op zijn moeilijke start. „Ik ergerde
me aan het egoïsme en het spel van de
andere spelers. Ze gaven de bal links als ik
hem rechts moest hebben, ze bleven pin
gelen als ik vrij voor de goal stond. Ik was
geen populaire jongen, want ik schold ze
stijf. Pas later besefte ik dat het vooral aan
mezelf lag. Ik speelde slecht en dat was ei
genlijk de oorzaak van alles. Ik heb op tijd
ingezien dat mijn houding moest veran
deren. Eerst goed spelen en daarna pas je
mond opendoen. Dan maakt het niet zo
veel uit of ze die bal een beetje te veel naar
links of rechts geven."
Die vormcrisis waarmee Van Vossen
kampte, had een logische oorzaak. De
man die Oranje door de voorronden van
het WK 1994 loodste, had genoeg aan zijn
hoofd. Zaken waaraan hij liever geen
woord vuil maakt. Zijn huwelijksproble
men hebben echter diepe sporen achter
gelaten, zo wil hij wel toegeven. „Ze zeg
gen dat je in slechte tijden je vrienden
leert kennen, maar ik heb juist mijn vijan
den leren kennen. In die periode heeft de
schandaalpers me lopen zoeken, het is
ongelooflijk wat voor onzin ik allemaal
heb gelezen. Ik was eerst de held van
Oranje, nu*was ik een soort smeerlap die
zijn vrouw en twee kinderen had verlaten.
Ze hebben mijn naam 'door het slijk ge
haald en alles erbij gesleept wat ze maar
konden verzinnen. Ze hebben me nooit
om een reactie gevraagd."
De morele last van het geschrevene kon
Van Vossen nog wel verdragen. De im
pact, die de verhalen hadden op zijn fami
lie, bezorgde hem echter kopzorgen. „Ik
vond het vooral erg voor mijn ouders en
mijn kinderen. Mijn oudste zoon gaat im-
■mers al naar school. En mijn ouders dur
ven in Zierikzee niet meer over straat na al
die verhalen."
Natuurlijk heeft hij overwogen stappen
te ondernemen tegen bepaalde roddelbla
den, maar uiteindelijk besloot hij te zwij
gen. „Wat moest ik anders doen. Als ik zou
procederen, zou ik alleen maar weer de
aandacht vestigen op alles en dat is nu
precies wat ik niet wilde. Daarom heb ik
alle interviews geweigerd. Ik praat niet
meer met de pers en ik probeer dat lang
vol te houden. Eerst rust voor mijn familie
en zelf moet ik weer gaan presteren."
Die vorm begint terug te komen. Het
duel met Galatasaray, zaterdagavond in
Istanbul in een uitverkocht Ali Sami Yen
stadion, toonde dat ook aan. Van Vossen
sleurde, passeerde en had soms weer ou
derwetse rushes. Bij het tweede doelpunt
van Istanbulspor legde hij de bal onzelf
zuchtig opzij naar Saffet, die daardoor
simpel kon scoren. Er was een tijd dat de
blonde spits een vrijstaande speler niet
zag staan en het zelf had afgemaakt.
„Vroeger zag ik alleen maar de goal. Maar
bij de profs zie je iedereen opkijken voor
hij de bal krijgt. Op die manier weet je wat
er om je heen staat."
Dat heeft Van Vossen in Amsterdam ge
perfectioneerd. In het strakke keurslijf van
Ajax werd op het onberekenbare van Van
Vossen geen prijs gesteld. „Bij Ajax werd
me geleerd niet meer met intuïtie te voet
ballen. Als voetballer ben ik er beter door
geworden, completer. Aan de andere kant
was dat intuïtieve altijd mijn grootste kwa
liteit."
Was Ajax dan wellicht een verkeerde
keus? Van Vossen schudt heftig met zijn
hoofd. „In die twee seizoenen bij Ajax heb
ik ontzettend veel geleerd. Niet alleen op
voetbalgebied. De manier waarop de spe
lers met elkaar omgingen, elkaar scherp
hielden. Ik zat vaak op de bank, maar heb
me altijd thuis gevoeld bij Ajax. Dat is een
verdienste van de spelersgroep, maar
vooral ook van Louis van Gaal."
Van Vossen mag dan in twee seizoenen
onder de eigenzinnige en succesvolle oe-
fenmeester geen eerste keus zijn geweest,
toch heeft hij een enorm respect voor Van
Gaal. „Het is een wereldtrainer, die overal
aanwezig is in de club. Hij weet alles, ziet
alles, drukt overal zijn stempel op. Zelfs
toen ik naar Amsterdam verhuisde, be
moeide hij zich met de keuze van mijn
keuken. Hij vond dat een witte keuken
toch niet zo paste bij het meubilair. Dat
zegt hij dan ook. We hebben zijn raad
toen maar opgevolgd en iets anders geno
men."
Maar is dat ook niet een Beetje verve
lend, die voortdurende bemoeizucht? Van
Vossen: „Nee, het ligt er maar aan hoe je
het brengt. Hij kan heel goed met mensen
omgaan. Van Gaal leert je denken in het
belang van de ploeg. Ze hebben lopen la
chen toen hij pas trainer werd van Ajax en
met de term 'teambuilding' kwam. Maar
het werkte dus wel."
Hoewel Van Vossen bij Ajax op dood
spoor belandde, voelde hij nooit de nood
zaak om te vertrekken uit Amsterdam. „Ik
had een eerlijk gesprek met Van Gaal,
waarin ook hij toegaf dat het beter voor
me zou zijn dat ik vertrok. Ik kom nu een
maal beter tot recht in een twee-spitsen-
systeem. Ik kon zo bij Celtic tekenen, mijn
contract lag klaar, maar Schotland trok me
niet. De regen, het slechte weer, ik wilde
niet. Ik had voor mezelf op een bepaald
moment besloten ook dat derde jaar van
mijn contract bij Ajax uit te dienen. Totdat
Istanbulspor begon te spelen. Ik heb Rob
Jansen (zaakwaarnemer) meteen inge
seind dat ik daar wel interesse in had. Na
vier uur praten was alles rond."
Het was een mooi verhaal dat Cem
Uzan, de grote eigenaar van Istanbulspor,
die middag afstak, maar er is niets van te
recht gekomen. Europees voetbal dit sei
zoen, de Champions league over drie jaar:
het zijn ambities die in de ijskast kunnen.
Na acht duels en zeven nederlagen bun
gelt de ploeg van de Nederlandse enclave
hopeloos onderaan de ranglijst van de
Turkse eredivisie. De ontslagaanvraag van
trainer Beenhakker is inmiddels ingewil
ligd. „Ik betreur zijn vertrek, maar voor
mij heeft dat geen gevolgen. Ik heb hier
voor gekozen."
Toch dreigt het Turkse avontuur ook
voor Van Vossen op een mislukking uit te
lopen. De ploeg begint elke wedstrijd
goed, scoort ook gemakkelijk, maar veran
dert bij de eerste tegenslag in een groep
angsthazen. Daarna wordt Istanbulspor
door elke opponent eenvoudig terzijde ge
schoven. „Ons probleem is dat we geen
eigen aanhang hebben. In Turkije is het
moeilijk om een uitwedstrijd te winnen,
maar een ploeg die bij ons op bezoek
komt, speelt een thuiswedstrijd. Wij heb
ben meer politie-agenten dan toeschou
wers in het stadion. En die scheidsrechters
laten zich allemaal beïnvloeden door de
druk. Ik erger me daar kapot aan, ik heb al
driëjjele kaarten te pakken wegens praten.
Tegen Galatasaray heb ik daarom mijn
mond maar gehouden. Zo'n scheidsrech
ter doet niets liever dan voor het thuispu
bliek de vedette van de bezoekende ploeg
de gele kaart te tonen. Ik moet leren dat ik
hier gezien word als een grote aankoop."
Die onbekendheid van Istanbulspor zal
overigens niet snel veranderen. Istanbul,
een voetbalgekke metropool met twaalf
miljoen inwoners, is sinds jaar en dag ver
deeld in drie kampen. Of je bent voor het
zwart-wit van Besiktas, het geel-blauw van
Fenerbahce of het geel-rood van Galatasa
ray. Op de televisie tonen de zeventien
commerciële stations dag en nacht voet
bal. „Het is onvoorstelbaar hoe het voet
bal hier leeft. Op straat voer ik hele ge
sprekken met mensen en ze zijn altijd fa
natiek aanhanger van Besiktas, Fenerbah
ce of Galatasaray. Sommigen mensen zijn
ook zo arm, voetbal is vaak het enige wat
ze hebben."
Dat fanatisme, die bezetenheid om tot
aanhanger van geel-zwart, zwart-wit of
geel-rood te behoren, is zelfs terug te vin
den in de spelersgroep van Istanbulspor.
Zo bleek voor het duel tegen Galatasaray,
dat sommige medespelers van Van Vossen
een vriendschappelijke relatie onderhiel
den met de thuisploeg. Keeper Hasan kon
zich tijdens de warming-up bijvoorbeeld
niet bedwingen toen de verloren zoon van
Galatasaray, Hakan Sukur, werd gepresen
teerd aan het publiek. Hij vloog dè van To
rino teruggekeerde aanvaller spontaan om
de hals.
Istanbulspor-aanvoerder Hamza, vorig
seizoen nog uitkomend voor Galatasaray,
had voor al zijn ex-ploeggenoten een ste
vige kus over en verklaarde voor de afgela
den tribunes zijn liefde voor de club met
het geven van handkussen. „Misschien
slapen sommige spelers van ons nog in
pyjama's van Besiktas, Galatasaray of Fe
nerbahce. Ze zijn daarmee opgegroeid en
weten niet beter. Maar juist die dingen
maken het moeilijk om naar die top drie
toe te groeien. Scheidsrechters durven die
ploegen niet te benadelen, voetballers
spelen in hun hart misschien wel liever
voor één van de drie."
Sportief gezien mag het dan niet best
gaan, verder heeft Van Vossen het naar
zijn zin in Istanbul. Hij bewoont een schit
terend appartement in een buitenwijk met
uitzicht op de Zee van Marmara. „In het
begin wond ik me nog wel eens op over de
gemakkelijke instelling van sommige jon
gens. Maar ik besef dat ik bepaalde dingen
maar moet nemen zoals het komt. Hét le
ven is hier fantastisch. De spelers zijn als
vrienden onder elkaar en de mensen zijn
overal aardig. Als ik het hier niet red, ligt
dat puur aan mezelf."
Arrogant en nors. Een melkmuiltje, dat de
uitstraling en het charisma mist van de
ware kampioen. Weinig flatteuze compli
menten voor een man die dit weekeinde
bij de Pacific Grand Prix in het Japanse Ai-
da voldoende heeft aan de vierde plaats
om toe te treden tot het exclusieve rijtje
Alberto Ascari, Juan-Manuel Fangio, Jack
Brabham, Alain Prost en Ayrton Senna.
Het zijn de enige coureurs die erin slaag
den twee keer op rij wereldkampioen For
mule 1 te worden.
Michael Schumacher: onomstreden
vakmanschap, omstreden persoonlijkheid.
'Bei uns ist alles besser'. Een spreuk,
Schumacher op het lijf geschreven. De
Duitser, 26 jaar oud pas, is onbetwist de
beste autocoureur sinds de dood van Sen
na. In de bolide doen zijn rijstijl en beze
tenheid niet onder voor de kunsten van de
alom geprezen en betreurde Braziliaan.
Wat goed is komt snel. Ook dat geldt voor
Schumacher.
Het is nog maar ruim vier jaar geleden dat
hij bij de Grand Prix van België zijn de
buut maakte in de Formule 1. Als vervan
ger voor de wegens vermeende mishande
ling van een taxi-chauffeur in een Engelse
cel opgesloten Bertrand Gachot, reed hij
in een Jordan naar de zevende startplaats.
De race was na problemen met de koppe
ling al na een halve kilometer voorbij.
Maar Schumacher had indruk gemaakt.
Flavio Briatore, de teambaas van Benetton
met een neus voor geld, rook het succes.
De Italiaan haalde Schumacher over de
streep om bij Benetton te komen racen.
Een succesvol huwelijk: zeventien over
winningen, 36 keer op het podium en
vanaf morgen wellicht twee keer we
reldkampioen.
Schumachers resultaten en zijn prachti
ge staaltjes rijkunst zouden tot massahys
terie over de hele wereld moeten leiden.
Vergeet het. Schumacher is een volksheld
in Duitsland, maar buiten de eigen lands
grenzen heeft hij weinig bewonderaars.
Om bewonderd te worden, zijn menselijke
trekjes onontbeerlijk. Af en toe je zwakhe
den tonen. Bij Schumacher is alles gekun
steld. tot in de perfectie geprogrammeerd
als bij een robot. Damon Hill, zijn grote ri
vaal op het-asfalt, gooide er in een inter
view nog een schepje bovenop. „Schuma-
Michael Schumacher: onomstreden vakmanschap, omstreden persoonlijkheid.
cher is een* kloon van zijn sponsors. Hij
mist elke spontaniteit."
Een psychologe, die zich al geruime tijd
bezighoudt met de zieleroerselen van For
mule 1-coureurs, kwam onlangs tot een
typerende vergelijking. 'Schumacher rijdt
Formule 1 omdat hij de wereld ervan wil
overtuigen dat hij een kerel is. Senna reed
Formule 1 omdat hij een kerel was', con
cludeerde ze. Wat is er mis met Schuma
cher? Waarom komt hij kil en arrogant
over op de buitenwereld? Is het imago van
'gevoelloos despoot' misschien het gevolg
van de vele schandalen rond het Benet-
ton-team en de coureur zelf? Vorig jaar
waren diskwalificaties en schorsingen niet
van de lucht. De arrogantie van Benetton,
dat de reglementen enkele keren aan zijn
laars lapte en lak aan de hele wereld leek
te hebben, straalde ook af op Schumacher.
De valse toon was gezet. Een klank die
niét meer zuiver zou worden, ofschoon
Schumacher dit jaar meer dan eens liet
zien ook zonder technische (verdachte)
snufjes heer en meester van het Formule
1-peloton te zijn.
Zijn inhaaljacht in België is in de anna
len opgenomen. Als zestiende gestart, als
eerste aan de finish. Of de Grand Prix van
Europa op de Nürburgring. Stuurmans
kunst, lef en doorzettingsvermogen van
ongeëvenaarde grootte bezorgden hem
ook daar de zege. Niemand betwist dat
Schumacher de terechte wereldkampioen
is. Niemand echter ook betwist dat hij een
kampioen met epn geringe persoonlijk
heid is. De Duitser heeft in interviews al
vaak aangegeven dat hij zich niet druk
maakt om zijn imago. „Omdat de mensen
het niet willen begrijpen", zegt hij steeds.
„Ik zou best met Corinna (zijn vrouw,
red.) over straat willen lopen en een bar
bezoeken of een pizzeria binnenstappen.
Maar dat gaat niet. Ik word overal herkend
en er staan voortdurend camera's op me
gericht." Het is één van de redenen waar
om Schumacher afziet van een terugkeer
naar Duitsland. „In Monaco heb je in elk
geval nog een beetje privéleven."
Natuurlijk, de tijd dat Formule 1-cou
reurs de avond voor een race samen met
de fans in een bar een pilsje konden drin
ken, ligt ver achter ons. De verhalen van
rijders die op de race-dag tijd vonden voor
een amoureus avontuurtje, zijn alleen te
vinden in de door een laag stof bedekte
jaarboeken. Maar je kunt ook overdrijven.
I let gedoe rond zijn huwelijk nam gênante
vormen aan. Bodyguards, hoge hekken en
een helikopter kwamen eraan te pas om
de coureur en zijn Corinna te behoeden
voor nieuwsgierige blikken. Overdreven
maatregelen, die zelfs bij het Duitse volk
niet in goede aarde vielen. „Wat een pot
sierlijk gedoe. Op die manier zou ik geen
plezier aan mijn huwelijksdag beleven",
zei collega-coureur Gerhard Berger.
De Formule 1 is een gigantisch media
spektakel geworden. De kijkcijfers van el
ke race afzonderlijk worden alleen over
troffen door die van de Olympische Spe
len en het wereldkampioenschap voetbal,
Met één groot verschil; een Grand Prix
vindt zestien keer per jaar plaats. Logisch
dat in zo'n wereld privacy Ver te zoeken is.
Met het gesignaleerde probleem hebben
en hadden ook andere coureurs van doen.
Maar terwijl Senna de harten van de fans
sneller deed kloppen en vrouwen in zwijm
vielen als de contouren van de Brazilaan
te ontwaren vielen, is er voor Schumacher
hooguit een beleefd applaus. De Duitser
mist de mystieke kracht van de Brazilaan,
het vermogen om in Interviews iets van
zijn ziel bloot te geven.
„Ik heb er nu eenmaal veel problemen
mee me in het openbaar te uiten over
mijn gevoelens. Misschien ben ik wel veel
te verlegen voor de Formule 1 -wereld." Er
zit een kem van waarheid in deze consta
tering. Dat is ook de reden waarom hij zijn
stoffige image probeert op te poetsen met
financiële hulp voor de minder bedeelden
in deze wereld. Onlangs werd hij als arn
bassadeur van Unesco aan het publiek
voorgesteld en stortte hij drie ton op de
rekening van het kinderfonds. „Ik heb al-
lijd mensen willen helpen die geen geld
hebben en honger lijden."
Naar vóren. Real!
Johan Cruijff, die Real Madrid
oproept om a.u.b. te winnen,
l iet liefst met grote cijfers.
Naar vóren. Koninklijke!
Zet 'em op! Hup Real! (Wij horen
het Johan allemaal zeggen. Wij
kunnen ons ook goed inbeelden
hoe dat toe moet zijn gegaan in
huize Cruijff, woensdagavond
even voor half negen. Dat zijn in
elke voetbalsupportershuiska
mer altijd de spannendste se
conden, kort voor de aftrap.
Waar is de radiobodeOp welke
zender is de wedstrijd? Ik zou
toch zweren dat de gids hier net
nog lag! DMr ligt-ie! Wdiïr?
Dóór! Jij zoekt ook altijd alles
met je neus. Wie legt die gids
dóór dan ook neerDat zul je
zelf wel hebben gedaan.
De televisie gaat aan, het kan
beginnen.
Jordi en zijn zusjes worden in de
huiskamer om stilte geboden.
Danny heeft een schaaltje met
leverworst binnen Johans hand
bereik gezet. Bacootje ernaast.
Woensdagavond. Europa Cup
avond. De heer des huizes be
paalt het kijkgedrag. Jordi werpt
tegen dat er een tekenfilm op het
andere net is. Kop dicht, Jordi!
Er is voetballen. Junior wil het
nog op een zaniken zetten, maar
snel voorkomt Danny een uit
slaande brand door haar wijs
vinger tegen haar lippen te hou-
den. Jordi Ingrijpt het signaal.
Real versus De Flintstones is een
ongelijke strijd. De elftallen
staan op het veld en Johan heeft
al in een gerieflijke houding ge
heel bezit genomen van de lede
ren vijfzitsbank. Het wachten is
nu op de goals. Het liefst zo veel
mogelijkJ
Zoals hierboven gesuggereerd is
het natuurlijk niet gegaan, tóch
is het opmerkelijk dat Cruijff een
girootje overmaakt aan een
Spaanse sportkrant om tot de
mede-ondertekenaars van de
open brief te behoren waarin
Real wordt aangemoedigd om
Ferencvdros in mootjes te hak
ken. Cruijff, die Real een grote
overwinning toewenst! I)an
moet er iets aan de hand zijn.
Dat was er dan ook.
De apegeluiden van het Hon
gaarse publiek tegen de donkere
Ajax-spelers hebben terecht grote
t >eron tu.taardigihg opgeroept>n.
Zeventien bekende Nederlanders
schreven in de open brief aan de
lezers van 'Marca' dat zij van
harte hopen 'dat Real Madrid
vanavond met grote cijfers van
Ferencvdros wint en dat daar
mee Ferencvdros snel uit de
Champions League verdwijnt
(enz., enz.) zodat wij niet meer
hoeven te luisteren naar de
mensonterende geluiden zoals
die in heel Europa op TV waren
te horen.
De brief was een initiatief van
tv-regisseur Egbert van Hees.
Van i fees <i >Sre< torTV).
Uwen mijn telefoonnummer
zijn Van Hees kennelijk onbe
kend. of wij zijn niet bekend ge
noeg, wij zijn in elk geval niet
door Van Hees uitgenodigd de
ingezonden mededeling mede te
financieren. Je kunt je afvragen
hoe zo'n telefonade tot stand
komt. Zijn de ondertekenaars
toevallig Van Hees'bridge vrien-
(ten? Is Mark Klein Essink een
begenadigd bridger? Of hadden
de bekende landgenoten elkaar
landers-restaurant, sneed ie
mand Ferencvdros-Ajax aan
('Ja, nou, erg hè?') en riep Van
llees toen spontaan zijn mede-
bekende Nederlanders - res tan -
ran [gangers op hiertegen 'iets' te
doèn?
Wat vinden de lezers van Marca
van de actie en hoe bekend zijn
bekende Nederlanders buiten
Nederland, zijn een paar vragen
die ik me voorts nog afvraag als
ik nader kennis maak met de af
zenders van de brief. Een kleine
mep
Johan Cruyff (Entrenador),
Moszcovicz (Jurista), Anita
Ray (Cantantes), Rijkaard (Fut-
bolista), Stape(Actor), Ivo Nic
he (Presentador), De Jonge (Co-
mico), Klein Essink (Actor),
Marco Bakker (Director TV), R.
Oerlemans {Actor TV), Van Am
melrooy (Actor) y Jeroen Krabbé
(Actrlz).
(Ratil heeft zojuist gescoord en
Johan graait tevreden een plakje
worst van de schaal. Ixiudrup is
aan de bal en Zamorano loopt
vrij. Naar vóren, Real! Lekkere
leverworst, zeg, is er ook mosterd
in huis? Zamorano maakt 3-0.)
Frank
Snoeks
is ver-
slagge-
ver van
Studio
