'Ik zing niet over politiek'
Cultuur Kunst
Somberheid als handelsmerk
al
lamer positief over plan
oor uitkering kunstenaars
Vier bands op Eerste
African Music Festival
Hans Croiset begint
eigen theaterbedrijf
bakers Jiskefet op zoek naar de snelle lach Rembrandt-etsen Ritman te koop
Een huismus in het buitenland
IJDAG
29 SEPTEMBER 1995
chef cert visser, 071 - 356441
I heaterprijs voor Ivo van Hove
jPHOVENDe Belgische Thaliaprijs 1995 is toegekend aan Ivo
Fi n Hove, de directeur van het Zuidelijk Toneel in Eindhoven,
ie j krijgt de prijs voor zijn regie van Rijkemanshuis van Eugene
se Neill, Splendid's van Jean Genet en De Tramlijn die Verlangen
k^et van Tennessee Williams. Een jury onder voorzitterschap
ïh^n Karei Anthierens kent de Thaliaprijs jaarlijks toe aan de bes-
theaterprestatie van het voorbije seizoen. De prijs, een beeldje
ipf n Ton Frantzen, is ingesteld door Het Laatste Nieuws/De
ed euwe Gazet,
te
Ceiling vroeg zelfportret Chagall
te noen» Een vroeg zelfportret van de Russisch-Franse schilder
lle arc Chagall wordt in november geveild. Het veilinghuis Sothe-
T1( 's in New York verwacht een opbrengst van 8 tot 10,5 miljoen
Vc ilden. Chagall heeft in het begin van zijn carrière nauwelijks
n.( Ifportretten geschilderd. Volgens het veilinghuis maakt dejon-
[1.1?in Rusland geboren kunstenaar een dromerige indruk op het
rl1 slfportret met palet'. Hij kijkt somber en ziet er ongewoon
eek uit, terwijl hij een glanzend rood palet in zijn hand houdt,
(ïagall liet het schilderij achter bij zijn zuster, toen hij in 1920
|t de Sovjetunie vertrok. Zij verborg het kunstwerk tot de ineen-
prting van de Sovjetunie, bijna vier jaar geleden.
13-
Ori Ye Ye treedt op tijdens eerste African Music Festival in Leiden
ir menig artiest zou volstrek-
oorspelbaarheid fataal kun-
zijn, niet echter voor Hans
cjjrestijn. Het is één en al vari-
„J op een zelfde thema:
^jientieke droefenis alom. In
^^herkenbaarheid ligt zijn gro
eikracht. Zijn somberheid is
J handelsmerk geworden.
[t iorrestijn kan niet zingen en
,1^ pianospel reikt niet verder
ej| dat van een matige ama-
jsf. Zang en begeleiding blij-
meestal aardig in eikaars
irt, ook al gaan ze wel eens
er een eigen kant uit. En toch
jrt die wonderlijke combina-
_een heel eigen geluid op,
ir een nagenoeg uitverkoch-
i chouwburg graag naar komt
teren.
je befaamde zwartkijker
Hans Dorrestijn bevindt zich in
dit nieuwe programma op het
sneeuwwitte landschap van de
noordpool. In die ijskoude een
zaamheid heeft hij alle tijd voor
zijn gedeprimeerde bespiegelin
gen. Daarin zijn verloren liefdes,
seks, huiselijk relatieleed en veel
zelfspot de vaste ingrediënten.
Zijn presentatie hiervan is in
de loop der tijd wel wat verbe
terd. Maar Dorrestijn blijft nu
eenmaal uitstralen dat hij een
onbeholpen anti-held is. „Het
ergste zijn nog de mensen die
me na afloop van de voorstel
ling vragen, of ik wel eens vaker
optreed."
Maar sommige teksten daar
entegen zijn duidelijk het werk
van een groot vakman. Met na
me enkele malle teksten zijn
juist vanwege hun heldere sys
tematiek erg leuk. Daarbij doet
Dorrestijn enkele rake uitspra
ken. „Je rijdt in Nederland eer
der tegen een verkeersbord
'overstekend wild' dan tegen
een hert."
haag anp800 gulden per maand en mag
hij bijverdienen tot het bij
standsniveau (1330 gulden). De
uitkering duurt maximaal vier
jaar.
De maximale duur van vier
jaar is voor Melkert bespreek
baar. De ene kunstenaarsgroep
heeft nou eenmaal wat meer
tijd nodig om in de eigen in
komsten te voorzien dan de an
dere. Gaat het een paar jaar
goed met de eigen inkomsten,
dan mag hij later de niet ge-
1 Tweede Kamer is positief
r het voorstel voor de inko-
nspositie van kunstenaars.
"lister Melkert van sociale za-
_i en staatsecretaris Nuis van
^uur vinden dat kunstenaars
jaar lang een uitkering
eten krijgen van 60 procent
een bijstandsuitkering. Nu
Camer akkoord gaat, komt er
|(tienkort een wetsontwerp,
l^at de Wet Inkomensvoorzie-
voor Kunstenaars (WIK) op bruikte jaren alsnog opnemen.
nuari 1997 kan ingaan,
de nieuwe situatie kan een
jistenaar aanspraak maken
ijeen uitkering van ongeveer
Stapt een kunstenaar uit de re
geling doordat hij het financieel
niet redt, dan is terugkeer niet
meer mogelijk.
„Alle dieren hebben een
ander geluid." Sadiq Us-
man wil zijn 'Ori Ye Ye'
daarom niet betitelen als
'percussiegroep'. De Nige-
riaanse Leidenaar, die
morgen optreedt tijdens
het eerste African Music
Festival in Leiden, is een
expert op het gebied van
Afrikaanse drums. „Als de
huid van een giraf wordt
gebruikt klinkt dat heel an
ders dan de huid van een
python. Wij combineren al
die verschillende dieren en
maken daar een sound
van."
leiden erna straatsma
Hij kan het zien en horen, met
welke huid een Afrikaanse drum
is bespannen. „Ik heb een grote
base-drum van giraffe-huid en
ik heb er eentje met een py
thon-vel. Die klinken heel an
ders. Het ligt natuurlijk niet al
leen aan het materiaal, maar
ook aan de grootte van het vel.
Maar over het algemeen is het
voor mij heel makkelijk te horen
waar een drum van is ge
maakt."
Usman (33) is bandleider van
Ori Ye Ye, zanger en hij bespeelt
de 'talking drum'. Een kleine
Afrikaanse trommel die onder
één arm wordt bespeeld. „Soms
wil je je tekst niet zingen, maar
via een trommel verwoorden.
Dat lukt met de 'talking drum',
vandaar de naam. Ik kan op de
ze drum praten zonder te spre
ken."
Maar gezongen wordt er ook
in Ori Ye Ye. In de talen van de
drie grootste etnische groepe
ringen die Nigeria telt: Yoruba,
Hausa en lbo. Usman, zoon van
een Yoruba-moeder en een
Haussa-vader, is opgegroeid in
het noorden van Nigeria, het
territorium van de Haussa. „Ik
ben zelf een Haussa, maar ik wil
ook in die andere twee talen
zingen omdat dit een Nigeri-
aanse band is. De band bestaat
bovendien ook uit leden die
Yoruba of lbo zijn."
Op muzikaal gebied genieten de
Yoruba echter de meeste be
kendheid. Sommige muziek
kenners beweren dat deze groe
pering uit het westen van Nige
ria 'een meer artistieke aanleg'
heeft dan de andere etnische
groepringen. Usman: „De be
kendste artiesten uit Nigeria
zijn inderdaad Yoruba. Zij zijn
dan ook in de meerderheid in
Nigeria, zij regeren ook het
land. De Haussa is een volk van
handelaars, de Yoruba een
groep van nou laat ik dat
maar niet zeggen, want er zitten
Yoruba in mijn band. Maar
jammer is het wel dat de Yoru-
Het Eerste African Music Festival wordt morgen gehouden in
een grote tent op het Arsenaalplein. In totaal vier bands treden
op. Daarnaast zijn er diverse andere optredens, onder anderen
van de Nigeriaanse dj Baba Latif. Het programma ziet er als
volgt uit:
14.00 uur Baba Latif
14.45 uurdichter/performerAdemola (Nigeria)
15.15 uur Baba Latif
16.15 uur Chikin Chee and Akwaaba (Ghana)
17.00 uur Baba Latif
17.15 uur Chikin Chee and Akwaaba
18.00 uur Baba Latif
18.15 uur Salimata Diabate (Guinee)
19.00 uur Baba Latif
19.15 uur Salimata Diabate
20.00 uur Baba Latif
20.15 uur Abebe Danel (Ethiopië)
21.00 uur Baba Latif
2115 uur Abebe Danel
22.00 uur Baba Latif
22.15 uur Ori Ye Ye (Nigeria)
De Nigeriaanse band Ori Ye Ye.
ba bekender zijn dan de andere
groepen."
Politiek
Over zijn teksten wil Usman
één ding duidelijk zeggen: hij
zingt niet over politiek. „Ik zing
over dagelijkse problemen, het
lief en leed van alledag. Je kunt
ook een boodschap hebben
door over positieve dingen te
zingen. 'Leven' is belangrijker
dan politiek. Wij maken dans
muziek. Zelfs de doden weten
we met onze muziek uit hun
graf op te laten staan en te laten
dansen."
„Ik wil liever buiten de poli
tiek blijven," zegt de zanger en
dat heeft wellicht ook te maken
met de politieke situatie in Ni
geria. „Politiek kan een hoop el
lende opleveren. Waarmee ik
overigens niet wil zeggen dat de
situatie nou zo gevaarlijk is in
Nigeria hoor. Op het platteland
is niets aan de hand. daar zijn
helemaal geen problemen."
Usman, die sinds 1989 in Lei
den woont, heeft Ori Ye Ye (wat
zoveel betekent als 'laten we het
samen doen') in 1990 opgericht.
De band speelt onversneden
Nigeriaanse muziek, met instru
menten als de iyalu (base
drum), sekere (kalebas) en de
agogo (koebel). „Ik ben blij dat
het westerse publiek Afrikaanse
muziek heeft geaccepteerd.
Maar de tijd is nu gekomen om
ze the real thing voor te schote
len. Wij Afrikanen hebben een
hele muzikale geschiedenis, die
zijn oorsprong heeft in de tijd
van voor de colonial master. Die
muziek willen wij met Ori Ye Ye
brengen. Wat Mory Kante en
Youssou N'Dour doen, daar heb
ik niets op tegen, maar zelf wil
ik mijn muziek niet vermengen
met westerse invloeden. En ik
ga dus ook niet in een Michael
Jackson-outfit of met een strop
das om op het podium staan.
Wij dragen traditionele kleding,
dat past het beste bij onze mu
ziek."
amsterdam gpd
Het opvoeren van kwalitatief
hoogwaardige voorstellingen
van klassiek en modern Neder
lands toneel en van nieuw werk
dat in opdracht is geschreven.
Dat beogen regisseur Hans
Croiset en dramaturg Ronald
Klamer in hun nagenoeg afge
ronde plannen voor de oprich
ting van een eigen theaterpro-
duktiebedrijf.
Hiermee zijn de sinds lange
tijd circulerende geruchten
weersproken als zou Hans Croi
set samen met Cox Habbema
een nieuw gezelschap begin
nen, met als thuishaven de Am
sterdamse Stadsschouwburg.
Hans Croiset is in het verleden
oprichter en artistiek leider ge
weest van Toneelgroep Theater,
Het Publiekstheater en Het Na
tionale Toneel.
Te beginnen met 'Jozef in Do-
than' van Vondel is het voorne
men vanaf juni 1996 per sei
zoen twee produkties in eigen
beheer en op eigen risico uit te
brengen. Afgezien van een ge
vraagde eenmalige startsubsidie
zal de nog naamloze theater
onderneming zonder over
heidsbijdrage aan de slag gaan.
Rushdie weer op
voor Booker Prize
london rtr
De schrijver Salman Rushdie is
gisteren genomineerd voor de
Booker Prize, de belangrijkste li
teraire onderscheiding in
Groot-Brittannië. Rushdie (48)
kreeg veertien jaar geleden al de
Booker Prize voor zijn boek
Midnights's Children. Hij is nu
voorgedragen voor de prijs voor
The Moor's Last Sigh.
1 recensie herman joustra
fet De Dierenwinkel. Uitgeverij De
Harmonie. Pnjs: 34,90
Wijfel op het moment hevig,
et ik blij zijn dat de teksten
J De Dierenwinkel uit het sa-
iche programma Jiskefet van
VPRO in boekvorm zijn ver
lenen? Natuurlijk, ze zijn van
dermate hoog gehalte dat
Ogewoon op papier horen te
in. Maar aan de andere kant
ijruipt mij het bange gevoel
de uiterst komische Verko-
H en Klant uit De Dierenwin-
I binnenkort massaal zullen
rden nagedaan. Net als de
[rst flauwe Crediteuren - De
iuren
ben niet echt een fan van
jeerste uur, maar ik ontdekte
lefet - oftewel Kees Prins,
[hiel Romeyn en Herman
ih - toch al weer ruim drie
t geleden. Toen er nog niet
ieel mensen naar keken. Als
lat eenmaal in de gaten heb,
idt er bij mij een vreemd
bhanisme in werking." Dan
jpteer ik de teksten en perso-
1 van het programma en be-
louw ze min of meer als mijn
stelijk eigendom. Ik hoop
maar dat er niet te veel
hsen naar zullen gaan kijken,
jr is nog iets vreemds aan
Ik kan nooit lang intens van
humoristisch genieten. Ge
in lachen alleen is voor mij
genoeg. Ik wil vooral scha-
ichen. Maar na een tijdje
"t er meestal gewenning op.
personages, de grappen, de
'ensboekentaal, ze zijn her-
[baar geworden. Minder ver
eend en dus niet meer om te
aterlachen. Dat is ook bij Jis-
pt gebeurd. Behalve bij de
renwinkel en Oboema. Die
ven verrassen.
lat ik Jiskefet nu een stuk
kder leuk vind, ligt dus aan
Maar het ligt ook aan Jiske-
zelf. De hoge kwaliteit van de
[rgaande twee jaar is het af-
De Dierenwinkel. Met Michiel Romeyn (I), Kees Prins e
(r).
gelopen tv-seizoen bij lange na
niet gehaald. Ik kan daarvoor
maar één reden bedenken: de
makers zijn uit geweest op de
snelle lach. Meer dan eens was
er tijdens de afleveringen van
het afgelopen seizoen sprake
van flinterdunne ideetjes die tot
vervelens toe werden uitgemol
ken. Tien minuten lang kijken
naar twee heren die nep-Spaans
praten is niet leuk. En kijken
naar Crediteuren - Debiteuren
is misschien twee keer leuk van
wege de rake typering van de
kantoorhumor, maar na vier
keer is de lol er wel af.
Kuifje
De teksten van De Dierenwinkel
zijn geënt op Gerard Reve, heeft
Herman Koch eens in een inter
view gezegd. En ook op Kuifje
('Ongelukkige'). Ik vind de ge
bezigde taal meer iets hebben
van Heere Heeresma's 'Han de
Wit', die is bedoeld als een pa
stiche op De Avonden. Het is de
taal waarin voor het eten 'dam
pende schalen vol kruimige
aardvruchten' worden geser
veerd.
De Dierenwinkel draait ver
der om Het Geheim. Verkoper
en Klant praten op geheimzin
nige toon over de dieren die in
potdichte dozen zitten. Slechts
de Klant is af en toe een kijkje in
een van de dozen gegund. Be
halve de ongelukkige fret heeft
de kijker nooit een dier kunnen
aanschouwen. Ook Albert van
boven de boomgrens niet. De
Dierenwinkel is gewoon absurd
en leuk.
Dat is door het grote publiek
gelukkig nog niet opgemerkt.
De Jiskefet-gekte barstte pas los
na de eerste sketch van Credi
teuren - Debiteuren. Ineens
vond half Nederland alle
sketches leuk. Ook die met de
Spanjaarden, de Fransen en
zanger Tony van Heemschut.
Vanaf die dag probeert me
nigeen dag-in-dag-uit al die fi
guren na te doen. Net zoals ze
voorheen Willempie van André
van Duin imiteerden. Dan weet
ik het zeker: het nieuwe Jiskefet
kan me niet meer boeien. Het
oude Jiskefet nog wel. Tot de
dag dat iedereen op straat en op
kantoor de Verkoper en de
Klant uit De Dierenwinkel gaat
imiteren. De Dierenwinkel
hoort niet op het kantoor. Maar
ik vrees dat dat met het ver
schijnen van het boekje niet
meer tegen valt te houden.
Waar moet ik dan nog om la
chen? Maar als u me nu wilt
verontschuldigen...Ik moet in
het magazijn het merg van de
aalscholver nog afkarnen.
Dinsdag 3 oktober begint de
VPRO met een nieuwe reeks
uitzendingen van Jiskefet rond
de soap 'Crediteuren - Debi
teuren', waarin de belevenis
sen op een kantoor centraal
staan.
den haag anp
De collectie Rembrandt-etsen
van kunstverzamelaar Joost Rit
man is te koop. Sotheby's
noemt het één van de meest
opzienbarende collecties van
deze tijd. Het veilinghuis, dat de
verzameling in samenwerking
met de Londense kunsthandel
Artemis aanbiedt, doet over de
waarde geen uitspraken.
Vorige week werd bekend dat
Joost Ritman de Haarlemse
Lourens Jansz Costerprijs ont
vangt voor zijn verdiensten op
het terrein van het boek. Rit
man heeft een unieke boeken
collectie opgebouwd op het ge
bied van de hermetische-gnos-
tische filosofie. Hij ontvangt de
prijs op 2 november in het Stad
huis van Haarlem.
Ritman was tot voor kort di
recteur van De Ster, een bedrijf
dat vooral wegwerpservies
maakt. Doordat de zakenman te
veel geld aan kunst uitgaf, raak
te het concern in financiële pro
blemen. De ING Bank, bij wie
het concern een forse schuld
had, besloot begin dit jaar een
deel van de kunstwerken te ver
kopen. Om verkoop van de boe
kencollectie naar het buiten
land te voorkomen, verklaarde
de overheid de bibliotheek tot
nationaal bezit. In mei veilde
Sotheby's in Genève het 16e en
17e eeuwse zilver. In november
brengt de Britse vestiging het
17e eeuwse glas onder de ha
mer.
De 122 Rembrandt-drukken
zijn volgens Sotheby's van uit
nemende kwaliteit. Ze evenaren
die van de oudste en meest ver
maarde musea als het British
Museum en het Rijksprentenka
binet. Rembrandt heeft ook al
tijd etsen gemaakt. Alle onder
werpen zijn vertegenwoordigd;
Bijbelse taferelen, landschap
pen, naakten, portretten en stil
levens. Hoogtepunt vormen de
Honderd Gulden Prent, Chris
tus aan het volk getoond, en het
Bruggetje van Six. Andere top
stukken zijn de portretten van
vrienden en collega's, onder wie
Jan Lutma.
De 122 Rembrandt-etsen zijn
tot 3 oktober op afspraak te be
zichtigen op het kantoor van
Privat Bank MeesPierson in Den
Haag. Daarna reist de collectie
naar Londen en New York.
Het 17e eeuwse glas uit de
collectie van Joost Ritman is op
24 en 25 oktober bij Sotheby's
in Amsterdam te zien. Vanaf 9
november staat het op het kan
toor in Londen opgesteld. De
veiling ervan is op 14 novem
ber.
reisverhalen
recensie sjoerd de jong
Raymond van den Boogaard, gehoord
28/9, sociëteit de Burcht, Leiden
„Journalistiek is een vak voor
mensen die niet helemaal deu
gen." Zo stelt Raymond van den
Boogaard, jarenlang buiten
land-correspondent voor het
NRC/Handelsblad in onder an
dere Oost-Europa en het voor
malige Joegoslavië. Een bewijs
voor deze stelling is Van den
Boogaard zelf. Tijdens de vierde
en laatste avond in een reeks
'reisavonden' georganiseerd
door Sociëteit De Burcht vertelt
hij gisteravond over zijn reis-er-
varingen.
Van den Boogaard is verbaasd
te zijn uitgenodigd, want hij
heeft een hekel aan reizen. ,',Ik
zit het liefst thuis en voor de te
levisie. Een reis voorbij Amers
foort is mij al te ver. Maar ik wil
de graag journalist worden en
de eerste kans daarvoor was bij
de buitenland-redactie van het
NRC/Handelsblad. En van het
één komt het ander: een paar
jaar later zat ik in Moskou."
Een huismus in het buiten
land. Het is niet vreemd dat Van
den Boogaard in de Sovjet-
Unie, zijn eerste post in het bui
tenland, een sfeer aantrof die
hijzelf 'exotisch' noemt. Na
tuurlijk, het land was een dicta
tuur. Maar toch moet hij met
spijt vaststellen dat dat nu alle
maal verleden tijd is. „Men was
ontspannen in dat land. Een
veel gehoorde uitspraak van
Moskovieten was: wij doen net
of we werken en de overheid
doet net of ze ons betalen."
Met plezier denkt Van den
Boogaard terug aan de fratsen
van de geheime dienst. Hoe ze
met 22 mensen Van den Boog
aard in de gaten hielden, over
een nachtelijke achtervolging
door zeven wagens van de ge
heime dienst, en hoe ze door
auto-ongelukken in scène te
zetten en het vergiftigen van
drankjes journalisten het land
uitwerkten. „Het was een
sprookjesland, jammer dat het
is verdwenen."
Ook aan het voormalige Joe
goslavië heeft hij goede herin
neringen. Na de omwentelingen
in het Oostblok leek Joegoslavië
de beste kansen te hebben voor
een beschaafde toekomst.
Waarom dat toch niet is ge
beurd, is een raadsel. Niet in de
laatste plaats voor de Joegosla-
ven zelf. „Exotischer kun je het
niet hebben: elkaar de koppen
inslaan, maar niet weten waar
om," aldus Van de Boogaard.
De spelers worden per pro-
duktie gecontracteerd. De voor
stellingen zullen net zo lang
worden doorgespeeld als er
vraag naar is. Hans Croiset be
houdt de vrijheid om niet alle
voorstellingen te regisseren,
maar desgewenst gastregisseurs
aan te trekken.
Wat de opzet betreft: de stuk
keuze wordt bepaald door de al
jaren levende wens van Croiset
om het vaderlandse culturele
erfgoed aan het publiek van nu
door te geven. Uit onder meer
zijn eerdere Vondel-regies is ge
bleken dat daar grote belang
stelling voor bestaat.
Schouwburgen en toeschou
wers kunnen aandelen verwer
ven ter vergroting van het werk
kapitaal van dit produktiebe-
drijf. Tevens zal er intensief aan
fondsvorming, donaties en
sponsoring worden gewerkt.
Met de Stadsschouwburg in
Amsterdam als première-thea
ter en eventueel als kantoor- en
repetitieruimte is het de bedoe
ling dat de voorstellingen ook
op reis gaan naar schouwbur
gen in het land. Diverse theater
directeuren hebben reeds met
enthousiasme hun instemming
met dit plan betuigd.
Weer ruzie
in familie
Tata Mirando
arnhem anp
De rechter in Arnhem moet
zich opnieuw buigen over de
al jaren slepende ruzie tus
sen kinderen en kleinkinde
ren van de oprichter van het
eens zo fameuze Koninklijke
zigeunerorkest Tata Miran
do.
Adolf en Rigo Weis, zonen
van de oprichter, eisen in
een kort geding dat de klein
kinderen Heinrich en Tjaja
Weis geld betalen voor een
arbitragecommissie. Die
commissie, bestaande uit
drie personen, moet een bin
dend eindoordeel vellen over
het exclusieve gebruik van de
naam Tata Mirando. Het kort
geding dient op donderdag 5
oktober voor de president
van rechtbank in Arnhem.
De familieleden zijn al ja
renlang verwikkeld in een
bikkelharde strijd over het
recht tot het voeren van de
naam „Tata Mirando". Zoon
Adolf claimt het enige echte
Koninklijke Zigeunerorkest te
hebben. Maar ook de klein
kinderen Heinrich en Tjaja
treden onder de naam I'ata
Mirando op.
Overleg tussen beide par
tijen leverde tot nu toe niets
op. Zelfs een bemiddelings
poging vorig jaar van voor
malig rechtbankpresident
mr. B. Asscher liep op niets
uit. Asscher liet toen wel we
ten dat het orkest onder lei
ding van zoon Adolf Weis
volgens hem het enige echte
zigeunerorkest is.
Het overleg tussen de kib
belende partijen werd eind
december 1994 gestaakt. Er
werd toen afgesproken het
gerezen geschil te laten be
slechten door een. arbitrage
commissie van drie perso
nen.
Daarvoor moest eerst een
voorlopig honorarium van
38.000 gulden op tafel wor
den gelegd. Volgens zonen
Adolf en Rigo hebben zij hun
aandeel betaald, maar weige
ren de kleinkinderen dat te
doen. Wat hen betreft wordt
het nu kiezen of delen. Of de
kleinkinderen staken het ge
bruik van de naam Tata Mi
rando, of zij betalen een
voorschot aan de arbiters.
