'Foute en onduidelijke uitsprakei De huurder blijft zitten waar hij Schrijvende Lezers 'Ridicule opvattingen over structuur RK-kerk' Onthutsende uitspraak over priesters Arrogant gedrag va Leidse gemeenterad DINSDAG 26 SEPTEMBER 1995 CHEF ADRIAAN BRANDENBURG. 07l) Als priester-religieus, werkzaam in het dekenaat Leiden, protes teer ik met klem tegen de uit spraken van de dekenaal coör dinator mevrouw Schugard-van den Enden in het Leidsch Dag blad in het interview over haar roeping. Het is onaangenaam te vernemen dat mevrouw zich er toe geroepen voelt priesters 'pootje te haken'. Zelf heb ik dat in de parochie St. Willibrord te Oegstgeest mo gen meemaken. Als dit de inter gratie van leken in het bestuur van een bisdom betekent, wordt het tijd dat er tegenstemmen gaan klinken om erger te voor komen. Mevrouw Schugard spreekt - duidelijk zonder enige theologische scholing - opvat tingen uit over de sacramenten, in het bijzonder over de sacra-, inenten van de ziekenzalving en die van de wijding, die volstrekt niet in overeenstemming zijn met de traditie van de rooms- katholieke kerk. Hier wordt voe ding gegeven aan de verdere af braak van onze kerk, in het bij zonder in het dekenaat Leiden. Het instituut kerk wordt door mevrouw uitgespeeld tegenover het geloof, een fout in het den ken die dilettanten in de theolo gie wel meer maken. Verder meent mevrouw Schugard de dekenale herindeling op haar conto te kunnen schrijven. Die discussie is nog lang niet voor bij. Reeds langere tijd vragen le ken en priesters de bisschop van Rotterdam een priester-de- ken te benoemen in het deke naat Leiden, tot nu zonder ge volg. Het wordt de hoogste tijd dat deze mevrouw Schugard eens van andere hobby's gaat genieten. Het dekenaat Leiden is nu wel lang genoeg geteisterd door deze 'coördinator', kenne lijk door het leven gaand met ri dicule opvattingen over de structuur van de r.k. Kerk. Pater drs. F.J. Vervooren ocd, pastor te Oegstgeest. Het interview in het Leidsch Dagblad van 31 augustus 1995 met de coördinatrice van het dekenaat Leiden mevrouw Schugard- van den Enden, vraagt om een weerwoord. Het is onthutsend te moeten constateren, hoe denigrerend mevrouw Schugard spreekt over priesters, die door hun bijzondere roeping en uit vrije wil voor het celibaat hebben gekozen. Het is weinig stijlvol en dat geldt zeker voor de coördinatrice van het dekenaat, om zo openlijk naar priesters uit te halen met de woorden 'oude, conservatieve mannen'. Bovendien is het feitelijk onjuist wan neer zij zegt, dat het celibaat 'geen echt kerkelijke achtergrond heeft' en dat 'kerkelijke argumenten die ervoor worden gegeven zijn verzonnen'. Mevrouw Schugard moest beter weten. In de toekomst zal er misschien een tekort aan priesters zijn. Maar het kan toch nooit de bedoeling zijn, dat het creatief om gaan met dit priester-tekort ook zal leiden tot het creatief om gaan met de bediening van de sacramenten? Blijkens haar uit spraak in het interview is dit voor mevrouw Schugard echter niet zo'n punt. Met betrekking tot het sacrament van de ziekenzal ving stelt zij simpelweg, dat een pastoraal werker er gewoon even bij moet zeggen dat het geen sacrament is! Het geeft te denken deze uitspraak te moeten vernemen bij monde van een officieel aangestelde representant van de katholieke kerk. Mis schien toch een andere kerkvisie? F. van Kleef, namens het Comité' Verontruste Parochianen H. Willibrord namens deze, D. Hagenaars, D. Donkers-Hagenaars, Oegstgeest. Naar aanleiding van het inter view met mij, dat geplaatst is in de krant van 31 augustus j.l. acht ik het noodzakelijk te rea geren op enkele foutieve en on duidelijke uitspraken, die mij in dit artikel in de mond gelegd worden en die ik niet zo gezegd heb. 1. De uitdrukking 'pootje ha ken' is niet van mij en geeft ook de door mij aangeduide situatie niet weer. Ik heb gezegd dat in een discussie er altijd geluisterd wordt naar goede argumenten, of die nu van een man of een vrouw komen. Dat ik het in een discussie prettig vind, dat mijn argumenten overtuigend zijn, is denk ik normaal, maar, zo heb ik eraan toegevoegd, het komt evengoed voor dat mijn argu menten niet opwegen tegen die van anderen en dat accepteer ik dan ook volkomen. 2. In mijn functie regel ik niets in parochies. De parochies zijn volkomen autonoom. Ik kan alleen stimuleren. Dit doe ik ten aanzien van het overdra gen van organisatorische func ties van de pastor aan leken, zo dat er tijd blijft voor de specifiek pastorale taken van de pastor, waarvan de rouw- en stervens begeleiding een belangrijk on derdeel is. 3. De pastorale werkers in ons dekenaat zijn zeer zorgvuldig in het uitoefenen van hun beroep en zullen beslist niets doen waartoe zij niet bevoegd zijn. In de praktijk zijn in de ziekenhui zen en verpleeghuizen veel pas torale werkers werkzaam. In dien er geen priester beschik baar is om het Sacrament der Zieken toe te dienen, zullen de pastorale werkers wel met de zieken bidden en hen uitdruk kelijk vertellen, dat zij het Sa crament niet kunnen toedie nen. 4. Ik heb niet gezegd dat het celibaat is 'verzonnen', maar dat het door de kerk in de mid deleeuwen is ingesteld en dat het daarom ook door de kerk weer kan worden afgeschaft. Voor het niet toelaten van vrouwen tot het priesterambt is eigenlijk alleen als reden aan te wijzen, dat er geen vrouwelijke apostelen waren. De meeste an dere redenen die daarvoor wor den gegeven zijn 'gezocht'. 5. Ik heb niet gesteld dat het instituut kerk slecht is, maar dat er soms uitspraken gedaan wor den, die onbegrijpelijk zijn, maar dat deze uitspraken niet hoeven te leiden tot een ver vreemding van het geloof. 6. Ik streef niet naar een coör dinator in elke parochie. Ik heb verteld dat het in de bedoeling van het bisdom ligt om na de dekenale herindeling, in alle de kenaten, naast de deken, die daar een functie van veertig procent krijgt, een full-time co ordinator te benoemen. 7. Ik vind het heel pijnlijk dat aan het slot van het artikel de naam van een pastoor genoemd is. Dit fs onterecht. Ik heb ge steld, dat ik met alle pastores in het dekenaat een goed contact heb, en dat wil ik graag zo hou den. Omdat ik direkt na hetl, view op vakantie ging, wL voor mij niet mogelijk ha kei voor publicatie in te Daarom wil ik u verzoekej opmerkingen op dit artjj publiceren. Drs. A.M.A.A. Schugard-vfe Coördinator van het delpc UP' Naschrift redactie: De jde werkster die het interviejlO- mevrouw Schugard heefl nomen is van mening daö„ uitspraken van de coördr^ correct heeft weergeven^ verzoek om het interview^ publicatie te lezen is doqrc vrouw Schugard nimmL daan, maar een dergelijk^, zoek had - ook rekening dend met haar vakantie -^n kunnen worden gehonor£ U ic In uw blad van 15 september j.l. deelt u mede dat de senioren woningen aan de Opaalstraat- /Turkooislaan niet in trek zijn. Om die reden is de W.B.L. een campagne gestart in de Hoge Mors. Na het mislukken in de Leidse Woonkrant, zal deze ac tie ook weinig kans van slagen hebben. Het is de toekomstige huurder maar al te goed duide lijk, dat het niet blijft bij deze hoge starthuur. Iedereen be grijpt dat ze over enkele jaren boven de 1.000 gulden huur op moeten hoesten. Voor hoeveel senioren is dat straks nog mo gelijk? Woningbouwvereniging Lei den had op haar beurt eerst on derzoek moeten verrichten, of zij als sociale verhuurder deze woningen wel had moeten bou wen. De aspirant-huurder be kijkt de woonkrant tegenwoor dig kritisch. Jongeren met een vaste baan ontdekken dat ze be id ter kunnen kopen in plaajo een hoge huur te gaan beei Een andere groep kijkt nafii eigen huur en naar wat de wordt als ze net als de I willen vertrekken. Niet ona merkt blijft voor hen da)(. grote verschil dat door W<j^ bouwvereniging Leiden gehanteerd. Verschillen bijvoorbeeld in de Zeehf buurt, kunnen dan oplopi 340 gulden per maand huur. Niet zo gek dat over vfs zen een keer wordt nageile Wil de W.B.L. de doorstro bevorderen, dan zal zij e^i der huurmutatiebeleid rns voeren. Wat ze nu heeft tke is, dat de huurder blijft waar hij zit, ook al vindt b huidige woonruimte werj groot. L H.Zant Indien u reageert op een artikel in deze krant, i dan in uw ingezonden brief de datum vermeil waarop het betreffende artikel werd gepubliceerd Brieven worden in het algemeen in deze krant dertekend met naam en woonplaats. Plaatsing van ingezonden brieven betekent nie de redactie het eens is met de inhoud ervan. De redactie behoudt zich het recht voor ingez den brieven in te korten en plaatsing van brieve weigeren. Van Bochove: fiasco's. FOTO LOEK ZUYD I De meerderheid van de ge meenteraad heeft het referen dum afgewezen. Zij zegt; 6000 handtekeningen is niet genoeg, over de betrokkenheid van de Leidse burgers met hun stad. Met dit arrogante gedrag maakt de gemeenteraad het recht op een referendum als een lot in een loterij. Het vele werk die de vrienden van het Noorderpark hebben volbracht. Het is niet niks om zo'n groot aantal men sen achter je te krijgen. Dat ver dient een betere en diepere be schouwing van de raad dan het debat van dinsdag 12 septem ber. Dhr. v. Bochove (CDA) noemde de referenda fiasco's. Het is maar hoe je het bekijkt. Dat de gevolgen van zo'n uitslag niet altijd prettig zijn, maken de gehouden referenda toch niet minder geslaagd. Integendeel. We kunnen van een succes spreken. Sommige partijen spreken al over afschaffen van referenda en wethouder Lan- genberg wil de verordening aanpassen. Hoe aanpassen. Aanpassen aan de wil van 39 raadsleden. Dan zijn we1 bij af. Bij een democratie v weinigen over velen wille slissen. Een schijn-democi De enige juiste aanpas! dat de gemeenteraad geeij genschap meer heeft oveii renda. Het enige criteriun het houden moet het be aantal handtekeningen zij referendum moet vrij zij partijpolitiek, geïntrigee vriendjespolitiek. Inspraa de basis van de samenlev alleen mogelijk met een ferendum. Het goed func ren van onze democratie of valt hiermee. Misschie leuk voor politici, een mo bevolking, maar wel een zakelijke stap om de bev betrokken te houden bi geen er gebeurt in de san ring: de politiek heeft niet het alleenrecht om besliss te brengen en moet dit aai den als iets wat normaal is evolutie van onze democr. J. van P

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1995 | | pagina 32