De bikkelharde strijd om de pensioenmiljarden
echercheteam investeerde half miljoen in heroïne
Binnenland
Met de autogordel wil
het maar niet lukken
Brug in aanbouw
IRDAG 23 SEPTEMBER 1995
ANP Algemeen Nederlands Persbureau GPD Geassocieerde Pers Diensten
w.l
r~r: Frans Nypels en Flip de Kam
dbom' zo heet het nieuwste boek
Frans Nypels, hoofdredacteur van
krant, en Flip de Kam, hoogleraar
openbare financiën aan de
(suniversiteit van Groningen. Het
buigt zich over de vergrijzing en
es wat daarmee samenhangt: de
W, de aanvullende pensioenen en
itijgende kosten van de zorg. Wat
ons werkelijk boven het hoofd en
at kunnen de werkenden van nu
n om straks toch nog een prettige
ie dag te hebben? Op die vragen
eken de auteurs de antwoorden,
icteur Sjaak Smakman schreef op
van het boek een serie artikelen.
Vandaag deel vijf.
II
itr
Eerdere delen verschenen op
19,20,21 en 22 september.
„Het is nu bijna vijftig jaar geleden dat de
bedrijfspensioenfondsen verplicht werden
gesteld. Toen was er nog niets geregeld op
het gebied van pensioenen, er was zelfs
nog geen AOW. Maar je moet met de tijd
mee. Die verplichting is een achterhaalde
zaak. De gemiddelde Nederlander is zelf
bewuster geworden en wil meer invloed
op de manier waarop hij zijn eigen leven
inricht".
Met die woorden vatte Aegón-topman Van
der Smeede onlangs in een notedop de ar
gumenten samen waarmee de particuliere
verzekeraars het kabinet hopen over te ha
len om hen de vrije hand te geven op de
pensioenmarkt. De verzekeraars mogen nu
maar een relatief klein hoekje afgrazen van
het honderden miljarden grote weiland van
deaanvullende-pensioenverzekeringen.
Tussen hun hoekje en het spreekwoordelijk
groenere gras aan de overkant zit een hele
brede, diepe sloot: de wet verplichte deel
neming bedrijfspensioenfondsen (WVD) uit
1949. Elke bedrijf moest vanaf die tijd van
minister Joekes van sociale zaken meedoen
aan 'zijn' bedrijfstakpensioenfonds. De ach
terliggende gedachte was dat pensioenpre
mies een flink deel van de loonkosten uit
maken. Bedrijven die geen of een hele
slechte pensioenregeling voor hun perso
neel zouden treffen, zouden dus veel goed
koper kunnen werken. Met als uiteindelijk
resultaat dat geen enkel bedrijf een fatsoen
lijke pensioenregeling voor zijn mensen zou
(kunnen) treffen.
Alleen als bedrijven een op alle punten
minstens gelijkwaardige pensioenregeling
voor hun personeel troffen, konden ze van
hetbedrijfstakpensioenfondsbestuurhet
groene licht krijgen voor een eigen regeling.
Daarmee stond er een regeling als een huis.
En dat is in wezen nog altijd zo, zo nemen
Nypels en De Kam het eerder dit jaar door
de Stichting van de Arbeid ingenomen
standpunt over.
Het nadeel van zo'n verplichte winkelne
ring ligt al evenzeer voor de hand: zo'n be
drijfstakpensioenfonds - er zijn er ongeveer
tachtig - he.eft een monopolie. En monopo
lies leiden al snel tot gemakzucht. Waarom
goede service gegeven? En waarom het geld
zo scherp mogelijk beleggen? Je klanten
kunnen toch niet naar een ander.
Naast de bedrijfstakpensioenfondsen zijn er
in de loop der tijd ongeveer duizend onder
nemingspensioenfondsen ontstaan. Hele
grote bedrijven als Philips en Shell doen het
zelf, kleinere bedrijven hebben hun fonds
als regel ondergebracht bij grote verzeke
raars als Nationale Nederlanden, Aegon,
Delta Lloyd en Centraal Beheer. Soms doen
bedrijven dat rechtstreeks, zonder tussen
komst van een pensioenfonds. Tenslotte
kent een aantal vrije-beroepsgroepen, zoals
medisch specialisten, verplichte beroeps
pensioenfondsen.
Om de verhoudingen te schetsen: de tachtig
bedrijfstakpensioenfondsen (inclusiefhet
Het nieuwe, spectaculaire onderkomen van verzekeraar Nationale Nederlanden langs en over de Utrechtse Baan in Den Haag. De verzekeraars ver
dienen meer dan uitstekend aan particuliere pensioenen. foto hans van weel
ABP, dat per 1 januari geprivatiseerd wordt)
beheerden in 1993 ongeveer 500 miljard
gulden voor 3,5 miljoen werknemers, de
particuliere verzekeraars ongeveer 230 mil
jard voor ruim 1 miljoen werknemers en
een kwart miljoen zelfstandigen. En dat ver
mogen groeit gestadig aan: rond de eeuw
wisseling zal er één biljoen - duizend mil
jard - gulden in de pensioenpot zitten. Een
bijna onvoorstelbaar bedrag.
Het beheer van dat geld vindt plaats achter
gesloten deuren. De bestuurders van de
pensioenfondsen worden veelal benoemd
door bonden en werkgevers. Voor de werk
nemers zelf gelclt als regel: geld storten en
mond dicht. Over het beheer van hun pen
sioenguldens - uiteindelijk toch hun uitge
stelde salaris - hebben ze nul komma niks
te zeggen. De informatie beperkt zich veelal
tot de jaarlijkse opgave van de stand van za
ken.
Dat is belachelijk, vinden Nypels en De
Kam. Sinds 1990 kunnen pensioenfondsen
deelnemersraden instellen, maar vrijwel
geen fonds heeft zo'n club pottekykers bin
nengehaald. Overal moeten daarom ver
plicht deelnemersraden komen en de deel
nemers moeten ook méér kunnen doen dan
alleen via zo'n raad niet-bindende adviezen
geven, vinden Nypels en De Kam. Daar
naast moeten fondsen worden verplicht tot
openbare jaarverslagen, die bovendien be
grijpelijk zijn voor de deelnemers.
Los van de strijd om invloed van de deelne
mers op het beheer van hun fondsen,
woedt er een gevecht om de pensioenmarkt
tussen de bedrijfspensioenfondsen en de
particuliere verzekeraars. Eind vorig jaar lie
ten de verantwoordelijke bewindslieden, de
WD'ers Linschoten van Sociale Zaken en
Zalm van Financiën, alle spelers op het veld
weten dat ze de WVD-sloot willen dempen.
Hoerageroep bij de verzekeraars, boegeroep
bij de rest.
De Stichting van de Arbeid, het belangrijk
ste overlegorgaan van werkgevers en werk
nemers, stelde uiteindelijk dat de WVD
moet worden gehandhaafd. Maar als een
fonds bijvoorbeeld aantoonbaar slecht
presteert, moet het deelnemers niet kunnen
tegenhouden als die willen vertrekken. En
ook als een fonds w^goed-'draait, moet het
er snelïer dan nu mèé instemmen als een
bedrijf de pensioenen zelf wil regelen.
solidariteit
Nypels en De Kam spreken zich niet duide
lijk uit. Wel wijzen ze op de nadelen van
een al te grote vrijheid in pensioenland. Ten
eerste sneuvelt dan de solidariteit tussen
jongere en oudere werknemers. Een bedrijf
met vooral jonge werknemers kan relatief
goedkoop pensioenen inkopen. Jongeren
verdienen over het algemeen immers min
der dan ouderen, dus hoeft er minder inko
men verzekerd te worden. Daarnaast kan
besloten worden om een deel van de pre
mielasten naar de toekomst te verschuiven
- zo ongeveer als met een annuïteitenhypo
theek. Een bedrijf met oudere werknemers
is veel duurder uit: de te verzekeren loon
som is hoger en er is geen uitwijkmogelijk
heid naar de toekomst. In dc bedrijfstak
pensioenfondsen betaalt iedereen ongeacht
zijn leeftijd één premie(percentage).
Wordt de zaak vrijgegeven, dan gebeurt
waarschijnlijk hetzelfde als indertijd bij de
ziektekostenverzekeringen: jongeren wor
den gelokt met lage, premies, de ouderen
worden geduld tegen betaling van enorme
premies. In pensioenland betekent dftt
waarschijnlijk dat de ouderen in de be
drijfstakpensioenfondsen blijven en de jon
geren naar de particuliere verzekeraars
gaan. Vervolgens wordt de situatie in menig
pensioenfonds onhoudbaar en moet de
overheid kiezen tussen ingrijpen of een
aantal fondsen failliet laten gaan. Dat
laatste is politiek en sociaal onaanvaard
baar, zodat er vervolgens net als bij de ziek
tekostenverzekeringennoodverbanden
moeten komen in de vorm van solidariteits-
heffingen. Wie hebben er dan uiteindelijk
gewonnen? De verzekerden in elk geval
niet, stellen Nypels en De Kam.
forse tarieven
Ze geven nog een tweede reden om niet te
hard van stapel te lopen: particuliere verze
keraars rekenen in verhouding tot de be
drijfstak- en ondernemingspensioenfond
sen forse tarieven. De uitvoeringskosten
van de bedrijfspensioenfondsen bedroegen
in 1993 5,8 procent van de ingelegde pre
mie, bij de ondernemingspensioenfondsen
4,4 procent en bij de particuliere verzeke
raars maar liefst 13,3 procent! Collectieve
contracten met levensverzekeraars kosten
gemiddeld 7,2 procent aan uitvoeringskos
ten, particuliere polissen kosten goud: 21.1
procent van de ingelegde premie belandt in
de kas van de verzekeraar.
De traditionele paginagrote advertentie
campagnes aan het einde van het jaar, de
royale provisies voor de tussenpersonen, de
enorme winsten van de verzekeraars: het
moet natuurlijk allemaal toch érgens van
daan komen. Krijgen de levensverzekeraars
vrij spel, zo berekenen Nypels en De Kam,
dan kan dat werkgevers en werkgevers der
halve een half miljard extra aan premie per
jaar gaan kosten.
Blijft de kritiek dat de huidige regelingen
een eenheidsworst opleveren waarmee veel
mensen nauwelijks uit de voeten kunnen.
Daaraan is echter ook binnen het huidige
systeem wél een mouw te passen. Een in
het oog springende oneerlijkheid is dat na
bestaandenpensioenen nu gratis zijn mee
verzekerd. Met ingang van dit jaar heeft het
Pensioenfonds Metaalindustrie bepaald dat
iedereen kan kiezen voor een twintig pro
cent hoger pensioen mits hij of zij afeiet van
een nabestaandenpensioen voor de part
ner. Voor alleenstaanden en tweeverdieners
een aantrekkelijke keuzemogelijkheid, die
het kabinet over enkele jaren voor alle pen
sioenfondsen verplicht wil stellen. Naarma
te de VUT ook zijn einde nadert, zal ook de
vraag toenemen naar de mogelijkheid om
al op zestig jaar met pensioen te kunnen
gaan in mil voor een lager pensioen. Ook
dat moet te regelen zijn. Al maakt die indi
vidualisering en flexibilisering de verzeke
ring wel duurder. Maatwerk kost nu een
maal geld.
Dinsdag: Het einde van de VUT
rts berispt wegens inactieve houding
pj ningen Het Medisch Tuchtcollege in Groningen heeft een
j.°;sarts een berisping gegeven, omdat hij niet actief genoeg is
llcl 'eest in de hulpverlening aan een patiënt met hartproble-
ii. De arts is volgens het tuchtcollege niet snel genoeg bij de
ënt gaan kijken en heeft zijn afweging daarvoor slechts geba
at rd op informatie van een medische leek. Toen de arts na drie
merende telefoontjes toch ging kijken, bleek de patiënt in-
ldels overleden.
nel vragen over nieuw telefoonummer
-faRMEERDagelijks bellen 3.500 tot 5.Ö00 Nederlanders het
tis 06-nummer, waarop ze terecht kunnen met hun vragen
irde nieuwe telefoonnummers. In het SNT Call Center in
itermeer zitten ongeveer zeventig mensen klaar om die te be
woorden. In een aantal gevallen worden specifieke vragen
A «verbonden naar de zogeheten projectgroep Decibel in Rijs-
i Daar zitten nog eens vijf medewerkers klaar om per.dag
;eveer 140 bellers te woord te staan. De consument kan met
gen tercht op nummer 06-0096 van 's morgens acht tot 's
inds tien uur, maar niet op zondag.
ederlands paar gepakt met cocaïne
Op de luchthaven van het Duitse Düsseldorf is gis-
en een Nederlands echtpaar aangehouden dat voor een mil-
n gulden aan cocaïne bij zich had. Het paar kwam uit Costa
a en had de cocaïne verstopt in de dubbele bodem van een
'Ter. Tegenover de politie verklaarden de twee in Nederland
or een onbekende voor een bedrag van elk 20.000 gulden als
irier te zijn geworden.
zaltbommel Indrukwekkende stalen spankabels contrasteren met de eeuwenoude toren van Zaltbommel,
terwijl er wordt gewerkt aan de ellende op de overvolle A2. De in aanbouw zijnde tuibrug moet voorlopig een
einde maken'aan de file-problemen. De brug krijgt twee maal drie brede rijstroken. De oude Waalbrug had
een rijstrook minder. foto anp arthur bastiaanse
Kamer pleit
voor keurmerk
duurzaam hout
den haag anp
Een ruime meerderheid van de
Tweede Kamer wil dat het kabi
net met maatregelen komt om
de produktie en het gebruik van
duurzaam geproduceerd hout
te bevorderen. Zo pleit de Ka
mer voor de invoering van een
keurmerk en voor financiële of
fiscale maatregelen.
Het was de RFP-fractie die er
in slaagde de Kamer massaal te
bewegen het pleidooi te onder
steunen. Volgens fractievoorzit
ter Stellingwerf was het ook
hoog tijd dat 'iemand deze zaak
weer eens zou oppikken'. „Wij
stellen vast dat er nu een brede
maatschappelijke overeenstem
ming is voor het gebruik van het
keurmerk van de internationale
organisatie Forest Stewardship
Council. Die gelegenheid willen
we benutten."
amersfoort gpd
h.le jelle boonstra
Interregionaal Rechercheteam (IRT) Noord-
lost-Nederland heeft een criminele organi-
e opgerold met tweeduizend leden in diverse
den. De bende hield zich vooral bezig met
langrijke handel in verdovende middelen,
verd jaarlijks ongeveer tweehonderd kilo he-
ne verhandeld. De bende was volgens de po-
al twintig jaar actief. Tijdens de afronding
onderzoek zijn deze week in Nederland
ien belangrijkste verdachten aangehouden.
heeft het kernteam van het IRT Noord- en
Nederland het klaargespeeld dm sinds 1 ja-
ri 1993 een infiltrant te laten doordringen tot
op van de Turkse heroïnebende, die voor mil-
nen aan drugs door Europa aanvoerde. Hoe
dde uitgerekend een Nederlandse politieman
klaar om in het hechte bolwerk van de drug-
Ka terecht te komen, waar vooral de familie-
iden en de Turkse afkomst van doorslagge-
d belang waren? „Simpel", zegt Henk van
ril, chef van het Kernteam van het Interregio-
il Recherche Team: „Als je maar geld hebt, dan
idat wel."
infiltratie lukte stukje bij beetje. Het succes is
te schrijven aan de lange termijn waarop de
'trapt bezig kon zijn. Dit jaar had hij zozeer
vertrouwen van de bendetop gewonnen dat
werd uitgenodigd om mee te helpen een nieu-
Partij van zo'n 150 kilo heroïne uit Turkije
lr te financieren.
politieleiding zorgde er, na intensief overleg
met justitie voor, dat hij bij een volgend contact
een half miljoen gulden op tafel kon leggen, ge
noeg voor de betaling van zo'n twintig kilo uit de
totale partij. Toen de infiltrant te horen kreeg dat
de heroïne klaar lag in de 'Stash' de opslag
plaats die de bende in Amsterdam gebruikte
werd op 24 juni ingegrepen: er werd zo'n tien kilo
heroïne aangetroffen. Plus een grote hoeveelheid
paracetamol om de partij te versnijden.
Gezien de gewelddadige aanpak van de bende en
de wijde vertakking van de bendeleden (zeker
tweeduizend mensen in Turkije en Nederland
hebben hand- en spandiensten verleend en die
kunnen om praktische redenen niet allemaal te
gelijk worden aangehouden) loopt de infiltrant
grote risico's, geeft politiechef Van Zwam toe.
De man zal eerst het lopende onderzoek helpen
afronden en daarna uit het zicht verdwijnen, om
wraakacties te voorkomen. Hij kreeg tijdens zijn
undercover-acties hulp van politie-collega's. „We
moeten nu veel investeren in het afschermen van
deze infiltrant", zei Van Zwam gistermorgen op
een persconferentie. Hij gaf toe dat hoofdcom
missaris J. Wilzing, korpschef van de Regiopolitie
IJsselland, het over deze zaak had, toen hij op de
tweede dag van de parlementaire enquête 'ja' zei
op de vraag of in zijn regio 'bewust drugs waren
doorgelaten om tot het oprollen van een bende
criminelen over te gaan'. De hoofdcommissaris
werd daarmee in een netelige positie gebracht,
aldus de IRT-chef, want het onderzoek was net in
een cruciale fase beland, de vijf arrestatieteams
werden in gereedheid gebracht om de hoofdver
dachten aan te houden.
Maar Van Zwam sprak tegen dat er moedwillig
drugs zijn doorgelaten in dit onderzoek. Dat is
niet het geval geweest, verklaarde hij tijdens de
persconferentie. Alle partijen waarvan de politie
het bestaan wist, zijn in beslag genomen: zo werd
35 kilo uit een vrachtwagen aan de Duitse grens
gehaald.
Maar wat is dan gebeurd met de partij van 150 ki
lo waaraan de politie-infiltrant meefinancierde?
Officier van justitie H. Hoogland: „Dat is ons niet
bekend. Als die partij ons land is binnengekomen,
slechts een veronderstelling, dan hebben we die
niet kunnen achterhalen."
Teamleider Van Zwam zegt dat het theoretisch
mogelijk is dat die partij allang in Nederland was.
„Maar als we de heroïne hadden kunnen ontdek
ken, hadden we die uiteraard in beslag genomen.
Dat er onder onze verantwoordelijkheid drugs
zijn doorgesluisd is niet aan de orde."
De omstreden opsporingsmethoden zijn uiterst
actueel nu de parlementaire enquête commissie
zich als een terriër in de broekspijp van de IRT-
korpsen heeft vastgebeten. Maar behalve het in
zetten van een infiltrant ('een grensverleggende
opsporingsmethode' aldus Van Zwam) zijn ver
der géén omstreden methodes bij dit onderzoek
gebruikt: geen inkijkoperaties, geen aftapperij van
computers, geen afluistermicrofoons. „We heb
ben deze resultaten met conventionele methoden
bereikt."
Het IRT besloot bij dit onderzoek alles nadrukke
lijk volgens het boekje te doen: „Alle acties die
moesten worden aangemeld, zijn aangemeld",
zegt Van Zwam. Toen het team op 1 januari 1994
formeel aan de slag ging met het onderzoek
speelde de IRT-affaire namelijk net volop. „De
normering stond hoog in ons vaandel, alles werd
tevoren besproken, bekeken en geëvalueerd."
De minister kwam er zelfs persoonlijk nog aan te
pas, aldus Van Zwam, toen bleek dat een infil
trant met succes in de bende aan de gang ging.
Het was al aangemeld bij de Centrale Toetsings
commissie, maar voor de zekerheid werd ook mi
nister Sorgdrager (justitie) in mei nog nadrukke
lijk om toestemming gevraagd, zei Hoogland gis
teren.
Van Zwam en Hoogland toonden zich zeer lo
vend over de medewerking van de Turkse autori
teiten. Die waren op politieniveau erg goed. Vroe
ger waren onderzoeksteams nogal eens gefrus
treerd als bleek dat Turks/Nederlandse bendes
niet optimaal konden worden aangepakt, omdat
de Turkse verdachten hun rijkdom gewoon kon
den houden. Dat is nu anders: van de bendeleider
in Turkije ('die in de hiërarchie net een stapje ho
ger stond dan de andere broers') wordt alles in
beslag genomen, de vrucht van de Plukze-wetge-
ving in eigen land en het (internationaal onderte
kende) Verdrag van Wenen uit 1988. Terwijl de
verdachten in Nederland maar een 'sober be
staan' leidden, viel er in de buurt van Istanbul
waar het hart van de bende klopte heel wat te
halen. Gistermorgen werden de bezittingen van
de bende (geïnvesteerd in viersterren hotels,
woonhuizen, appartement-complexen, sieraden
en auto's) op zo'n dertig miljoen gulden geschat.
Wat de gevolgen zijn, weet ie
dereen. Proeven met plastic
poppen hebben het overduide
lijk aangetoond. Al bij de klein
ste botsing vlieg je met je hoofd
door de voorruit. Wie de klap
overleeft, ziet zich vervolgens
geconfronteerd met torenhoge
rekeningen. Verzekeraars zijn
immers niet geneigd verkeers-
overtreders uit te betalen. Om
nog maar te zwijgen over de
claims die de tegenpartij oplegt.
Desondanks hebben veel au
tomobilisten geen gordel om.
De politie in Gelderland kwam
na een paar dagen tellen in Eist,
Huissen, Gendt en Andelst zelfs
tot het schrikbarende cijfer van
veertig procent. Bij passagiers
op voor- en achterbank was het
percentage nóg hoger.
„Het heeft ons behoorlijk ver
rast", zegt woordvoerder R. van
der Leeden. „We wisten dat niet
iedereen een autogordel draagt.
Maar dat het percentage zo
hoog lag, hadden we niet ver
wacht. De komende weken
gaan we dan ook intensief con
troleren op het dragen van gor
dels. Overtreders kunnen
meteen vijftig gulden afreke
nen."
Het dragen van autogordels
op de voorstoelen is sinds 1975
verplicht. Auto's tfie na 1990
zijn gebouwd, moeten boven
dien zijn voorzien van gordels
op de achterbank. Sinds 1992
zijn inzittenden ook verplicht
deze te gebruiken.
Desondanks wil het maar niet
vlotten met de gordel. In op
dracht van de Stichting Weten
schappelijk Onderzoek Ver
keersveiligheid (SVOW) houdt
Rijkswaterstaat regelmatig een
enquête onder weggebruikers.
Daarin is de autogordel redelijk
populair. Binnen de bebouwde
kom draagt 75 procent hem,
daarbuiten 80 procent. Tenmin
ste, dat zeggen de automobilis
ten zelf.
In werkelijkheid zal het gor-
delbruik wat lager zijn, vermoe
den de onderzoekers. Of zoals
een van de conclusies luidt in
het rapport 'Beveiligingsmidde
len in personenauto's': „De en
quête-resultaten geven een
gunstiger beeld dan de waarge
nomen werkelijkheid."
Niet dat er sprake is van fel
verzet tegen de gordel. Meer
dan de helft van de ondervraag
den is hem gewoon 'vergelen'.
Slechts een op de vijf geeft 'dis
comfort' op als reÖen: de auto
gordel zou hinderen tijdens hel
rijden. En wat zou het ook?
Angst voor een bekeuring is er
nauwelijks: een ruime meerder
heid acht de kans te worden be
trapt 'bijna nul'.
Veilig Verkeer Nederland
(WN) is daar vanzelfsprekend
niet blij mee. Elk najaar hangen
doorgaande wegen vol affiches,
die automobilisten wijzen op
het belang van autogordels. De
politie houdt her en der gerich
te controles, maar het percenta-,
ge niet-dragers blijft erg hoog.
„Jarenlang is het steeds een
beetje beter gegaanzegt
F. van der Laan, projectleider
voertuigenveiligheid. „Nu heb
ben we de indruk dat de ver
houding drager/niet-drager
zich stabiliseert. De campagnes
lijken niet langer effect te sorte
ren. Dat baart ons uiteraard
zorgen. Een echte verklaring
hebben we echter niet."
den haag anp
Regeringspartijen akkoord met
versoepeling nabestaandenwet
huidige Algemene Weduwen-
en Wezenwet (AWW) plaatsma
ken voor de nieuwe ANW. Dit
moet in 1998 een bezuiniging
opleveren van 1,25 miljard gul
den.
Het was de bedoeling het
recht op een uitkering te beper
ken tot weduwen en weduwna-
ren die na 1945 zijn geboren.
Bovendien waren de mogelijk
heden om iets bij te verdienen
zeer beperkt.
Regeringspartijen PvdA, WD en
D66 hebben met staatssecreta
ris Linschoten (sociale zaken)
een akkoord bereikt over het
versoepelen van de voorwaar
den van de Algemene Nabe
staandenwet (ANW). Uitke
ringsgerechtigden mogen meer
bijverdienen, terwijl 45-plussers
worden ontzien.
Begin volgend jaar moet de
