Ruud Gullit
in een
andere wereld
T
Zomerzotheid
ZATERDAG 5 AUGUSTUS 1995
oals ik me hier thuis voel... Ik sta er versteld van'
I ientallen kilometers buiten
Londen, aan de rand van het
immens grote vliegveld He
athrow, ligt het trainingscomplex van
Chelsea. Verscholen achter de laatste
huisjes van het dorpje Harlington traint
de 32-koppige selectie onder leiding van
Glenn Hoddle op de sportvelden van
een scholengemeenschap. Elke ochtend,
behalve vandaag.
Ruud Gullit en zijn collega's dienen
voor fotografen en sponsors op te dra
ven in het stadion van Chelsea, waar
grote bouwwerkzaamheden plaats vin
den; uiteindelijk kan er ook nog getraind
worden. Tussen hijskranen, betonmo
lens en nat metselwerk door zien zweet
Ruud Gullit onder de broeierige Lon-
dense hemel, die bij een temperatuur
van 30 graden grijs en grauw ziet door
de smog van de Britse welvaart.
Het is een andere wereld waarin Ruud
Gullit is beland na zijn jaren van Grote
Luxe bij AC Milan en Sampdoria. Maar
de vedette, die zich met eigen vervoer 's
morgens en 's middags een weg moet
banen door de overvolle toevoerwegen
van een stad met meer dan tien miljoen
inwoners, zal met geen woord klagen
over de gebreken bij zijn nieuwe werk
gever.
Hij voelt zich thuis in de wereldstad
Londen. Gullit oogt vrolijk en ontspan
nen na de training. Hij neemt de tijd
voor de media, die hij in Italië min of
meer zat was. Engelse schoolkinderen
wachten buiten de poorten van het sta
dion met schriften, sjaals en blauwe
Chelsea-shirts geduldig op de Nederlan
der, die niet verdwijnt voordat iedereen
voorzien is van zijn handtekening of
met de nieuwe ster op de foto is gegaan.
Een oude man, die zegt al 64 jaar lid te
zijn van Chelsea, houdt hem buiten het
restaurant in Fulham Road aan, grijpt
zijn arm en zegt tegen Gullit: 'Young
man, dat ik dit nog mag meemaken.
M'n hele leven ben ik supporter van de
ze club. Ik heb nooit gedacht dat er nog
eens een dag zou komen waarop we een
wereldster als jij in ons blauwe shirt te
zien zouden krijgen'.
Ruud Gullit lacht, bedankt de man en
vervolgt met een felgekleurde rugzak
over zijn schouder, als ware hij een van
de miljoenen toeristen die de stad 's zo
mers bezoeken, zijn weg in de wijk
Chelsea. „Dat bedoel ik nou met de
warmte en het enthousiasme van de
mensen hier", zegt hij. „Vanaf de eerste
dag dat ik hier kwam voelde ik me al
thuis. Ik spreek de taal, ga goed met de
mensen om en andersom hebben ze
respect voor mij."
Waarom ben je eigenlijk niet naar
„Die vraag beantwoord ik niet. Elk ant
woord dat ik geef'is verkeerd of zal
slecht vallen. Ook de mensen van Gala-
tassaray kwamen met die vraag. 'Waar
om ben je niet naar Turkije gekomen?'
Dat ga ik niet zeggen. Ik heb mijn keuze
gemaakt en het is Chelsea geworden. Ik
heb die hele commotie rond mijn even
tuele transfer naar Feyenoord nooit be
grepen. Het is wat mij betreft nooit seri
eus op tafel geweest. Ik heb in een inter
view een keer gezegd dat ik Feyenoord
nog steeds een heel fijne club vond en
vervolgens werden mijn woorden hele
maal uit zijn verband gerukt. Ik heb
nooit met iemand van Feyenoord ge
sproken."
Willem van Hanegem zou het wel leuk
hebben gevonden, als je na tien jaar bij
hem was teruggekomen....
„Dat zal best wel, ja. Ik heb met Wil
lem altijd goed kunnen opschieten.
Maar ook met hem heb ik, zelfs infor
meel, niet serieus over een transfer naar
Feyenoord gesproken."
Er zijn zoveel mooie, grote clubs in
Engeland. En dan kies jij voor Chelsea
„In m'n hele carrière heb ik altijd
voor een club gekozen die niet veel ge
wonnen heeft. Als je bij een club in een
gespreid bedje komt, is er weinig lol
aan. Dat past ook niet bij mijn karak
ter. Het is prachtig als je bij een club
iets kan opbouwen, iets kan neerzet
ten. Bij Feyenoord hadden ze een tijd
niets gewonnen, tot ik kwam en we de
dubbel haalden. Bij PSV was een poos
je niks gebeurd en toen begonnen de
successen. Bij AC Milan hetzelfde ver
haal en in mijn eerste jaar bij Sampdo
ria lukte het ook weer. Zelfs met Haar
lem, m'n eerste betaalde club, werd ik
kampioen van de eerste divisie en
haalde ik een jaar later Europees voet
bal.
Ik hoop dat ik die lijn kan doortrek
ken. Chelsea is ook weer een club die
bij mij past. Ik leg mijzelf niet de ver
plichting op om nu opnieuw tot top
prestaties te komen. Maar als het lukt
om hier ook weer leven in de brouwerij
te brengen en prijzen te winnen, is dat
voor mij persoonlijk heel leuk. Ik zal er
voor knokken, ik kijk wel hoe ver we
komen."
In hoeverre is de aanwezigheid van
Glenn Hoddle - die in tegenstelling tot al
le Engelse trainers, zeer 'Europese' ideeën
heeft - belangrijk voor je?
„Glenn is iemand die op het aller
hoogste niveau gespeeld heeft. Hij was
een van de meest technische en begaaf
de voetballers van Tottenham Hotspur
en het Engelse elftal. Bij Monaco heeft
Ruud Gullit aan de bal in zijn eerste wedstrijd voor Chelsea, een vriendschappelijke partij tegen Gillingham.
foto all sport gary prior
Fulham Road, de thuishaven van Chelsea. Hier
klopt het hart van het artistieke en
avantgardistische Londen. Een wijk, beroemd om
zijn vernieuwingen op het gebied van mode, kunst
en muziek. Vooral voetballiefhebbers uit de
bovenlaag van de maatschappij - tot en met
premier John Major toe - 'bekleden'de tribunes van
Stamford Bridge.
In die sfeer van glamour en artistieke rijkdom,
zoekt Ruud Gullit de laatste sportieve uitdaging in
zijn indrukwekkende loopbaan.
|ni tekende Ruud Gullit zijn contract bij Chelsea. Daarna was er de bij deze gelegenhe-
elijke fotosessie die onder andere deze opname opleverde. foto anp
hij vervolgens goed zijn ogen de kost ge
geven. Ook door al zijn internationale
ervaring weet hij uitstekend wat er in
Europa te koop is, hoe er gespeeld moet
worden en hoe de organisatie bij een
topclub behoort te zijn. Hij is bij Chel
sea helemaal opnieuw begonnen. Glenn
heeft alle mensen vervangen. Van de
masseur tot de materiaalman. Hij heeft
zijn zaken goed voor elkaar en weet wat
hij wil. Ook met mij. De trainingen zijn
praktisch hetzelfde als bij AC Milan. Ik
sta daar echt van te kijken."
Een van de voorwaarden die je stelde,
was dat je libero kunt spelen. Pin je je
daarop vast?
„Ja, daar pin ik me op vast. Maar te
gelijkertijd besef ik dat dat niet zoveel
wil zeggen. Ik heb in de loop der jaren al
zo vaaJc meegemaakt dat er met mij
wordt geschoven op het moment dat de
ploeg in nood is. Ik ben nu eenmaal een
voetballer die op veel posities inzetbaar
is. Als ze hier op een gegeven moment
iemand nodig hebben op een andere
plaats, doe ik het maar weer. Scoor ik
toevallig een paar keer, dan blijf ik mis
schien wel weer op die stek..."
Een wereldstad als Londen past wel bij
jou?
„Ik sta er werkelijk versteld van zoals
ik me hier thuis voel. Vanaf de eerste
heb ik een heel goed gevoel gehad.
Ik kom natuurlijk uit een grote stad. Ik
ben in Amsterdam opgegroeid. Op wat
verplichtingen met voetbalclubs na, was
ik nog nooit in Londen geweest. Maar ik
weet nu al dat het echt een geweldige
stad is. Chelsea ligt bovendien in een
van de gezelligste en mooiste wijken. De
mensen zijn vriendelijk en ik kan me
goed uitdrukken in het Engels; ik pik
zelfs het accent op.
Het bevalt me hier prima, maar: de
vrijheid om rustig en ongestoord over
straat te lopen heb ik niet. Overal waar
ik kom, word ik herkend. Soms is dat
lastig. Maar in tegenstelling tot Italië be
trap ik mijzelf er hier op dat het toch
ook weer fantastisch kan zijn. Engelsen
zijn zo onvoorstelbaar enthousiast. Bij
mijn eerste oefenwedstrijd tegen een
derde divisieclub kon ik niet eens de
warming up doen. Het stadion puilde
uit. De mensen hingen overal om me
heen."
Het lijkt nog veel erger te worden. De
competitie is niet eens begonnen en de
supporters zijn al helemaal gek aan het
worden.
„Ja, maar ik probeer een beetje door
die hysterie heen te prikken. Alles wat er
nu, in het voorseizoen, gebeurt is niet
belangrijk. In Italië heb ik dit soort toe
standen ook meegemaakt; het is de be
ïnvloeding door de media die de men
sen opjutten met opgeklopte verhalen.
Ach... Ik vind dat van de ene kant ook
wel leuk. De spelers, de managers, de
media - kortom iedereen werkt eraan
mee om de wereld te laten weten dat in
Engeland de mooiste competitie van de
wereld plaats heeft. En het werkt! Alle
toppers komen naar Engeland om te
voetballen. Overal wordt gebouwd, de
meest schitterende stadions stampen
ze hier uit de grond. En alle grote clubs
spelen het hele seizoen voor een uit
verkocht huis. Managers als Kevin Kee-
gan en Glenn Hoddle, die zelf in het
buitenland hebben gespeeld, voegen
eindelijk iets toe aan het Engelse voet
bal. Dan krijg je vanzelf een interes
sante competitie."
Die vonk slaat dus ook bij jou over
na alles wat je al hebt meegemaakt in
je loopbaan?
„Zeker. Iedereen heeft uitdagingen
nodig en ik zeker. Dit had ik gewoon
weer even nodig. Na acht seizoenen
had ik het in Italië wel gezien. Ik vond
het echt genoeg. Ik wilde wat anders.
Ik kende alle gezichten, alle stadions,
alle spelers en alle clubs. Het was voor
mij echt tijd om te gaan. Zo voelde ik
dat althans. Ik heb het daar natuurlijk
fantastisch gehad, want ik ik heb er al
les gewonnen wat er te winnen viel.
Maar Chelsea kwam echt op het goede
moment."
Heb je bij Chelsea afspraken gemaakt,
ook in je contract, dat je maar een be
paald aantal wedstrijden hoeft te spelen
of minder hoeft te trainen dan de andere
spelers?
„Nee, echt niet. Dat heb ik vorig jaar
bij Sampdoria ook niet gedaan. Ik wil
hier gewoon alle wedstrijden spelen. Ik
voel me fit en hoop me ook fit te hou
den."
Kun je het nog opbrengen om, zoals de
Engelsen in deze periode doen, als een
beest te trainen?
„Dat moet wel. Ik dien nu de basis te
leggen voor de rest van het seizoen. Als
straks de competitie begint moeten we
zo veel wedstrijden spelen, dat je hele
maal niet meer aan trainen toekomt.
Dan is het twee of drie keer in de week
voetballen en tussendoor masseren of
uitlopen. Geloof me, ik ben op dit mo
ment echt helemaal fit. Het enige pro
bleem is dat ik samen met Mark Hughes
een week later ben begonnen. En dat
voel je dan even."
Guus Hiddink heeft Ronald Koeman
gevraagd of hij in geval van nood vol
gende maand een beroep op hem kan
doen voor het Nederlands elftal.
„Ik ben niet beschikbaar! Daarmee is
meteen alles gezegd. Ik heb ook geen
zin om er dieper op in te gaan. Als Ro
nald de bondscoach wil helpen, is dat
zijn zaak. Voor mij is het Nederlands elh
tal echt een gesloten boek. Guus Hid
dink hoeft het mij niet eens te vragen."
Zomerzon en zomernacht liggen
voor de hand. Net als zomerkleding
en zomerhuisje. Minder vanzelf
sprekend zijn al de zomersproeten,
want er zijn geen wintersproeten,
zodat alleen 'sproeten' genoeg zou
zijn. Hetzelfde geldt voor zomerhit
te en zomerzegels. Wie heeft er ooit
gehoord van winterhitte? Ik kijk in
het woordenboek bij 'zomer' en ik
val van de ene verbazing in de an
dere. Wie had kunnen denken dat
er ook zomerzeep bestond, zomer-
wrang, zomerpippeling en zelfs een
zomerpatje?
Ik lees dat zomerzeep zeep is 'die in de zo
mer gebruikt wordt, enigszins anders van
samenstelling dan de winterzeep'. Dat kan
aardig kloppen. Als we namelijk bij winter
zeep kijken, lezen we: 'Zeep voor de winter
bestemd (enigszins anders van samenstel
ling dan zomerzeep).
Er bestaat ook zomerjeuk. Dat is 'Jeuk
tengevolge van zomerwarmte (pruritus aes
tivalis)'. Terecht, want ik ontdek dat er ook
winterjeuk is: 'Jeuk die 's winters als gevolg
van de koude optreedt'. Van Dale vindt het
niet nodig om ons ook bij winterjeuk de La
tijnse benaming mee te delen. Misschien
heeft de winterjeuk geen geleerde naam.
Bij een 'Zomerstuk' kan ik me wel iets
voorstellen, maar het blijkt een schilderij
te zijn, "t welk den zomer voorstelt'.
Van een zomerpatje had ik ook nog nooit
gehoord. Het is dan een 'Patje van het zo-
mertenue'. Dat maakt me weinig wijzer.
Wat is een patje? Bij 'Pat' vind ik iets wat er
op lijkt: 'Klein kleurig lapje waarop de on
derscheidingstekens van de rang zijn aan
gebracht op de kraag van een uniform'. Dat
heb ik wel eens gezien. Militairen hebben
soms een rood of een blauw lapje op hun
uniform, als ondergrond voor gouden ster
ren en strepen. Nooit geweten dat dat een
zomerpatje heet. En waarom het juist een
zomerpatje heet, weet ik nog steeds niet.
Hebben ze 's winters andere patjes? Ik ga in
mijn woordenboek op zoek naar het winter-
patje, maar dat bestaat niet. Ook blijken er
geen lentepatjes, voorjaarspatjes of herfst-
patjes te bestaan. Alleen maar zomerpatjes.
De zomer zelf staat er ook in: 'Het tweede
van de vier jaargetijden, nl. het warme
op het noordelijk halfrond, van 21 juni tot
20 september'. Kan aardig uitkomen. Hoe
wel, tot 20 september? Is dat wel goed? Ik
kijk ook even in een oude druk van Van Da-
Ie, uit 1872: daar loopt de zomer van '21 ju
ni tot 21 september'. Is de zomer korter ge
worden?
Tot hoe lang is het eigenlijk zomer? Ik
probeer de kwestie de beslissen door in
mijn Sesam-encyclopedie te kijken, maar
daar staat geen zomer in. Alleen Zomer-
gem, wat een plaatsje in België is, van 27,92
vierkante kilometer en 6130 inwoners. Men
doet er aan landbouw, veeteelt, textiel en
voedingsmiddelenindustrie. En 'Zomer
sproeten', die staan er ook in: 'Bruine, circa
1 mm grote vlekjes op aan licht blootgestel
de huiddelen bij blonde of roodharige per
sonen'. Maar geen 'Zomer' zodat we niet
zien tot hoe lang de zomer eigenlijk door
loopt.
Dan maar weer een woordenboek. Nu ne
men we de grote Koenen. Daar loopt de
zomer door '...tot 22 september'. De kwestie
begint me waarachtig te interesseren. Wan
neer houdt de zomer op? Is het 20, of 21 of
22 september? Het kan nog anders. Volgens
Koenen's Handwoordenboek loopt de zo
mer tot23 september!
Beginnen dan ook de herfsten op een on
gelijke datum? Inderdaad. Bij Van Dale be
gint de herfst al op 21 september, dus als
het bij Koenen nog zomer is. Bij Koenen be
gint de herfst pas op 23 september. In feite
laat Koenen zijn zomer dus niet 'tot 22 sep
tember' lopen (zoals hij zegt), maar tot en
met 22 september.
Maar ook deze slordigheid kan niet ge
heel verklaren waarom men de zomer nu
eens tot 20 september, dan weer tot 21, tot
22 en tot 23 september laat lopen.
Ik doe navraag bij een kenner. De zomer
blijkt wisselend van lengte; het ene jaar is
de zomer langer dan het andere jaar. Het
beste antwoord zou zijn: de zomer loopt tot
ergens in de buurt van 21-23 september.
Het enige Nederlandse woordenboek dat
dat een beetje aangeeft, is het Prisma
Handwoordenboek van André Abeling: 'tot
22 (23) september'. Alle andere woorden
boeken, die maar één datum noemen, zit
ten ernaast. Dat is niet erg zolang je er maar
één hebt, maar als je er een paar vergelijkt,
word je gek.
