esö
Deinende heupen
'Dit is m'n spaarpotje van dertig jaar'
zonnig
en warm
Lieveheersbeestjes
en muggen varen wel
bij de hete zomer
smHET
Stoplicht
Een echt kanon met spinnewebben
Telefoneren is
een leuke bezigheid
DAG 1 AUGUSTUS 1995
Een fakir ligt het lekkerst op een spijkerbed.
Maar wij, Waterkranters, liggen liever op de
deining van een waterbed. In Leiden is een
zaak waar ze die dingen verkopen. Sleep-
trend, heet de winkel, en de man die er ons
te woord staat is (let op de middelste letter
greep van zijn achternaam) meneer Van
Nijnatten. De eerste vraag: wat moet een
goed waterbed hebben?
Het blijft even stil aan de lijn. Meneer zal
toch niet zijn gaan wateren? O, nee, daar
hebben we hem weer. „Een waterbed moet
een goede tijk hebben die vocht opneemt.
Het waterbed is van vinyl en dat neemt
geen lichaamsvocht op. Vandaar."
„Met deze hitte is een waterbed heerlijk
koel. Ik hoef 's nachts nooit puffend op de
bedrand te gaan zitten. Ik slaap zelfs nog
onder een dekbed. Het zijn echt heerlijke
bedden. Je hebt totaal geen druk van de
matras, die voegt zich naar je lichaam.
Steeds meer dokters en fysiotherapeuten
bevelen een waterbed aan."
„Er zit zo'n vierhonderd liter water in een
waterbed. De mensen denken dan gelijk: als
dat maar niet lek raakt, want dan hebben
de buren een oceaan in de kamer. Dat kan
dus niet. Er zit een dubbele zak om het wa
ter heen. Het bed stroomt echt niet leeg.
Dat is alleen eens een keer gebeurd in de
film 'Schatjes' en dat moeten we nog dage
lijks horen."
Mooi. Maar hoe zit het met de voortplan
ting? Wordt dat op een waterbed niet een
aangelegenheid voor acrobaten? „Ik had de
vraag verwacht", zegt Van Nijnatten. „Maar
alles gaat gewoon beter op het waterbed.
Dus ook dat. Het gaat zelfs veel lekkerder."
Kunnen we ons ook wel voorstellen. Moet
toch een ervaring zijn. Als je ineens weer
die soepele deining in je heupen voelt te
rugkomen.
Iemand de loef afsteken
De loef of loefzijde van een schip is de kant van het
vaartuig waar de wind op staat. Een schip de loef af
steken betekent zodanig ten opzichte van het schip
gaan varen dat je het voordeel van de wind hebt.
Voorheen werd ook wel gesproken van 'De loef afwin
nen'of'afknijpen'.
tcern c
lezit, r
ereld.
n
Ook uit de slaap gehouden door de muggen, de vol
gende dag naar het strand gevlucht, daar dan weer ge
pest door de massaal aanwezige lieveheersbeestjes om
daarna op een terras welkom te worden geheten door
een zwerm wespen? Lijkt het zo, of hangen er dit jaar
echt veel meer insecten in de lucht dan gebruikelijk?
Jan van Tol, conservator entomologie (insektenleer)
van het Nationaal Natuurhistorisch Museum in Lei
den heeft maar een half woord nodig als hij over de in-
sektenoverlast wordt gebeld. Een plaag wil hij het ver
schijnsel niet noemen. Daar is de overlast niet erg ge
noeg voor. Maar het is volgens hem inderdaad zo dat
er nu erg veel insecten zijn. Dat verschijnsel is niet
vreemd bij aanhoudende warmte. „Door de warmte
komen veel meer eitjes tegelijk uit, bovendien gaan er
veel minder insecten dood. Dat komt bijvoorbeeld
doordat het weinig regent. Een vlinder die in een re
genbui terecht komt is er al heel snel slecht aan toe.
Ook bij andere insecten gaat dat op."
Het grotere aantal insecten dat overleeft is boven
dien erg actief, legt Van Tol uit. „Dat komt doordat in
secten koudbloedige dieren zijn. In tegenstelling tot
mensen die warmbloedig zijn, worden koudbloedige
dieren juist actief bij warmte. Insecten gaan dan vlie
gen." Het enorme aantal lieveheersbeestjes op het
strand verklaart Van Tol door de nabijheid van de dui
nen. „Daar zitten altijd al veel lieveheersbeestjes. Met
de warmte gaan die vliegen en komen vervolgens bo
ven zee terecht. Als ze moe zijn vallen ze in het water
en spoelen vervolgens weer aan op het strand."
De conservator van het museum ziet overigens
meer ontwikkelingen in de insectenwereld als gevolg
van de warme zomers van de afgelopen jaren. Ver
schillende soorten die eigenlijk thuishoren in zuidelij
ke landen worden steeds vaker hier gesignaleerd. Het
gaat daarbij met name om libeiles.
Onderzoekers veronderstellen nu dat die verhuizing
van soorten samenhangt met een klimaatsverande
ring. Van Tol: „Maar zo'n verandering is een heel
complex proces. Daar spelen veel meer factoren een
rol bij. Om dat vast te stellen is meer onderzoek nodig.
We hebben daarom een voorstel gedaan voor onder
zoek naar het opschuiven van soorten naar het noor
den."
tot van het Leidsch Dagblad vaart deze week op en rondom
aassemermeer. Tips en suggesties voor de Waterkrant kun-
echtstreeks worden doorgegeven aan de verslaggevers op de
(tel. 06-52801476) of aan de redactie op de wal (tel.
toen JS644I>-
Aan de monding van de Oude Wetering staat
een kanon. Het wijst dreigend naar passerende
waterrecreanten die van de Braassem afko
men, maar er zit gelukkig een lachende me
neer naast. Het is J. van der Kolk, die het oude
ding hoogstpersoonlijk naar Oude Wetering
haalde.
Het gebeurde zo'n twintig jaar geleden. Bij
bouwwerkzaamheden kwam het kanon toen
letterlijk boven water in Amsterdam. Het sleet
zijn dagen namelijk als meerpaal. De loop
stond in het water. En door de ring, die bij vi
zier en lontgat zit, haalden booteigenaars hun
trossen.
Van der Kolk gaf het apparaat een kanon
waardig bestaan. Hij zette het keurig in de teer
en maakte een houten standaard op wielen.
Een beetje als in de tijd toen het kanon nog
dienst deed op schepen van de Vereenigde
Oost-Indische Compagnie (VOC). Schieten zit
er alleen niet meer in, weten ook de spinnen
die menig web hebben gespannen in de loop.
Zoals deelnemers aan puzzeltochten te wa
ter moeten weten, stamt het kanon uit 1889
(althans, dat heeft de eigenaar ervan gemaakt
toen hij het jaartal probeerde te ontcijferen bij
de vondst). De VOC was toen reeds ter ziele.
Zeker is wel dat het kanon maar liefst 4490 ki
lo weegt. Zoals ook keurig op de zijkanten
staat vermeld. Voor degenen die een eigen ka
non willen, heeft eigenaar Van der Kolk de
volgende tip: „Er schijnen in Amsterdam nog
altijd kanonnen als meerpaal te worden ge
bruikt."
FOTO BEN DE BRUYN
De LD-boot vaart nu alweer ruim twee weken en ik ge
niet nog steeds met volle teugen. Ik leer elke dag. YVist u
dat een stoplicht op het water een geheel andere beteke
nis heeft? Geel betekent doorvaren. Tenminste, zo staat
dat in de waterwetten geschreven.
Vertel het Annemiek, de tweede vrouwelijke redacteur
die het lef had de Mistral te betreden. Hoe het met de
eerste, Erna, afliep weet u inmiddels: die viel tussen de
wal en het schip voordat er een letter was geschreven.
We waren bij Annemiek gebleven. Ik weet niet wat dat
is met de schrijvende dames van deze krant. De redactie
heeft een zeer hoog vrouw-gehalte, maar op de boot wit
het maar niet lukken.
Aan deze kapitein kan het niet liggen. Voor Annemiek
bakte ik een uitsmijter, geserveerd op twee verse volko
ren-boterhammetjes. Eén dooier heel, de ander kapot,
dit allemaal goed doorbakken dus zonder lebberend
struif. Ook nog opgediend op een bord, waar de mannen
de broodjes verplicht uit de hand moeten eten om afwas
te besparen.
Ik verwen de vrouwen, ben altijd vriendelijk en als
dank maken ze er een janboel van. Iets gehoord over een
opstopping van boten en aanvaringen op de Oude Rijn,
bij de 's Molenaarsbrug? Dat is te danken aan Anne
miek. Die verkeert in de veronderstelling dat een geel
licht betekent: stoppen terwijl de boten juist dan moeten
doorvaren.
Eigenlijk schaam ik me een beetje. De bewuste krant
met het gewraakte gele licht-ar
tikel heb ik gratis bij Avifauna
aan passanten rondgedeeld, dus
in feite ben ik de verspeider van
het slechte nieuws. Dat durfde ik
de brugwachter van de 's Mole
naarsbrug niet te vértellen, toen
hij zaterdag enigszins aange
brand de burelen van het LD
belde. Voor hem in de Oude Rijn
speelden zich hachelijke tafere
len af omdat de mensen op het
verkeerde been waren gezet.
„Ach ja, we hadden weer eens
een vrouw aan boord", zuchtte
ik. „Dan weet je het wel. "Aan de
andere kant voelde ik begrip.
Tsja, Annemiek, om haar is al
tijd wel wat te doen.
Dan springt ze op rood.
Dan springt ze op groen.
Van 20 juni t/m 11 juli 1995 ben ik op vakantie geweest
in Marmaris, Turkije. Na een dag of drie heb ik daar een
ontzettend mooi en heel lief meisje ontmoet. Het was
echt van beide kanten liefde op het eerste gezicht. Vanaf
dat moment zijn we echt bijna dag en nacht met elkaar
opgetrokken, hebben leuke dingen gedaan zoals zwem- m
men, winkelen, uitgaan, enz. Wat mij vooral zo ontzet
tend aantrekt in haar zijn haar mooie helderblauwe
ogen, mooie donkere haren en uiteraard haar
uiterlijk. Bovendien is ze ontzêttend lief en
heeft ze een heel zacht karakter.
Nu ik weer terug ben in Nederland jk
denk ik de hele dag aan haar en ik .JflL
heb af en toe gewoon moeite om
mijn concentratie bij mijn werk te F
houden. Op het bureaublad in
mijn slaapkamer heb ik in een
paar lijstjes een aantal foto's van j
haar, waar ik voor het slapen
gaan telkens naar kijk. We heb-
ben bijna dagelijks telefon isch
contact met elkaar en schrijven
brieven.
Het telefoneren is een hele leuke
bezigheid, want het gaat in het En-
gels, Turks en een beetje Nederlands. 1
In februari hebben we afgesproken
O dat ze voor een periode naar Neder-
land komt. Daar verheug ik me enorm
N Richard Laterveer,
Leiden.
Heeft u ook een Zomerliefde beleefd? De redactie van de Waterkrant heeft nog
ruimte voor een aantal van deze liefdevolle gebeurtenissen. Inzendingen voor deze
rubriek kunnen worden gestuurd aan: de redactie Waterkrant, Postbus 54,2300 AB
in Leiden.
3 of 4uur varen.
Vertrekt uit de
haven van Katwijk
3 uur varen-
Vanuit, Katwijk naar en over de Kagerplassen via Rijnsburg,
Oegstgeest, Kagerplassen, Kagerland, langs Leiden. Afvaart:
ma. t/m zondag dagelijks om 14.00 uur. Prijs: volw. ƒ19,50/65
16,50/3 t/m 11 jaar ƒ13,50 Extra afvaart op di., wo., en do. ook
om 11.00 uur.
4% uur varen
Vanuit Katwijk via de Oude Rijn langs Leiden, Koudekerk,
Alphen a/d Rijn, Braassemermeer, Kagerplassen. Afvaart: ma.
t/m zo. dagelijks om 12.30 uur. Prijs: volw. 27,-/65+ 23,-/3 t/m
11 jaar ƒ19,-
lel Moer-
d (rechts)
/verfeige-
irVan
'jeningen op
GT Supers-
3A
li Opvallende scheepsbouw bij Van Groeningen
Trots toont hij zijn fonkelnieuwe schip, dat hij afgelopen za
terdag officieel te water liet. De 50-jarige Leidse timmerman
Karei Moerland heeft het vaartuig in de afgelopen maanden
voor het grootste deel zelf gebouwd en zal ook de komende
maanden nog heel wat vrije uurtjes nodig hebben om dit
zogeheten GT Supership te vervolmaken. De geschatte
waarde van de boot is circa drie ton. Door de unieke manier
van samenwerking bij de Leiderdorpse werf Van Groenin
gen is hij maar pakweg de helft van dit bedrag kwijt. „Alles
bij elkaar toch een forse investering, en dan tel ik de uurtjes
van mezelf - en die van mijn zoons die hebben meegehol
pen - niet mee. Maar dit is mijn spaarpotje van 30 jaar", ver
telt Moerland.
Scheepsbouwer Wim van Groeningen, de laatste telg uit
een familie die al sinds 1864 dit werk doet, legt in zijn loods
aan de Doeslaan uit wat nou zo bijzonder is aan de manier
waarop de schepen van het genoemde type worden ge
maakt: „Ik zoek enthousiaste hobbyisten die zo'n schip wil
len hebben. Dan zorg ik voor het ontwerp, kies het materi
aal, bedenk de bouwwijze en help in de beginmaanden bij
het knippen van de stalen platen en het in elkaar zetten van
het casco. Voorwaarde is wel dat de nieuwe eigenaars kun
nen lassen", aldus Van Groeningen.
Als het casco eenmaal staat, gaan de eigenaars zelf verder:
in hun vrije tijd en onder toeziend oog van de Leiderdorpse
leermeester. De grote winst is natuurlijk het uitsparen van
personeelskosten, maar ook het vooruitzicht voor de aan
staande kapiteins telt dat ze straks echt op hun éigen boot
varen. En aan het 'bootje' van Moerland te zien, is de sa
menwerking tussen een zelfbouwer en een ervaren rot die
over het bouwproces waakt, een gelukkige. Het Supership
van Moerland is zo strak gevormd en gelijnd dat de buiten
kant van polyester lijkt te zijn gemaakt. Het is echter louter
staal waarin extra grote verzonken ramen zijn verwerkt.
Inmiddels zijn in de afgelopen paar jaar al zeven schepen
van dit type in het water van De Does gerold en er liggen er
op dit moment nog drie waar stevig aan wordt geklust. De
methode van werken, met een contract tussen 'raadgever'
en helper Van Groeningen en de eigenaar als 'uitvoerder', is
ook in waterminnend Nederland niet onopgemerkt geble
ven. Het toonaangevende tijdschrift Waterkampioen be
steedde reeds ruim aandacht aan de Leiderdorpse werf.
Moerland is een schoolvoorbeeld van het soort mensen
dat Van Groeningen op het oog heeft. Een timmerman, dus
technisch aangelegd, die gek is op watersport. „Met mijn
vorige boot lag ik eerst alleen bij 't Vennemeer en De Kaag,
maar op het laatst hadden de kinderen daar twaalf vaders
en moeders. Toen zijn we in de vakanties door het land
gaan varen, en met veel plezier. Er is altijd wel een stad waar
wat te doen is, waar bandjes spelen en mooie terrasjes zijn.
Nu zijn de kinderen groot en heb ik het laatste schip dat ik
had, verkocht om materiaal te kopen voor dit schip. Hier
mee ben ik ook van plan tochten te gaan maken, ook al is
het interieur nog niet afgewerkt. Ik vaar gewoon en zie wel
waar ik uitkom. Op zo'n schip is dat natuurlijk fantastisch."
LOMAN LEEFMANS
