'Over vijfjaar is een
beter Kobe herrezen'
Simulatiebedrijf prima alternatief voor stages
Feiten &Meningen
Ook Prosex kan
anonimiteit
niet garanderen
S H" SS a H
Koeweit lijkt tevredei00
maar bittere nasmaak F
van Golfoorlog blijft
Ri
DINSDAG 1 AUGUSTUS 1995
NIEUWSANALYSE
Een discreet 'filter' tussen prostituees en of
ficiële instanties. Dat is wat de nieuwe co
öperatie Prosex, een samenwerkingsver
band tussen de FNV en de belangenorgani
satie voor hoeren De Rode Draad, wil zijn.
Maar als discreet synoniem is met ano
niem, dan hebben de vrouwen wat de be
lastingdienst betreft weinig heil van Prosex
te verwachten. De fiscus is niet bereid om
prostituées een uitzonderingsbehandeling
te geven, zegt een woordvoerder.
Wie haar identiteit niet wil prijsgeven,
komt automatisch terecht in het hoogste,
zogenoemde 'anoniementarief en moet 60
procent van het inkomen afdragen. Woord
voerder P. van Veller ziet geen reden waar
om de vrouwen tegenover de fiscus hun
naam niet zouden willen onthullen. „We
gooien die informatie toch niet op straat?"
Hij geeft echter toe dat een belastingaan
slag op de deurmat van een bijklussende
huisvrouw of student wat lastige vragen van
een echtgenoot of ouder kan opleveren.
„Ja, in die zin treed je meer in het privéle-
ven van een belastingplichtige. Alleen moe
ten wij nu eenmaal weten 0111 wie het gaat
om een aangifte op juistheid te kunnen
controleren."
Is de vrouw niet op te sporen, dan richt
de fiscus zijn pijlen op de werkgevers in de
seksbranche, die wettelijk verplicht zijn de
identiteit van de werknemers door te geven
en een loonbelastingadministratie bij te
houden. J. te Boekhorst van He and She
Escort Services kan erover meepraten. Om
dat de 240 mannen en vrouwen die via
hem werken niet willen voldoen aan de le
gitimatieplicht. kreeg hij belastingaanslag
van een half miljoen gulden plus een boete
van hetzelfde bedrag.
Hij is voornemens een juridische proce
dure aan te spannen tegen de belasting
dienst. „Ik sta met mijn rug tegen de
muur." Volgens Te Boekhorst zijn er zelfs
exploitanten die uit vrees voor de fiscus de
identiteit van de vrouwen prijsgeven zon
der dat die daarvan weten.
De fiscus gebruikt de werkgevers in de
branche inderdaad als een soort incassobu
reau, beaamt M. Alvarez van De Rode
Draad. Het zijn dreigende voorboden van
de legalisering van de branche in septem
ber volgend jaar.
Formeel verdwijnt het bordeelverbod pas
in september uit het Wetboek van Straf
recht. Vanaf dat moment kunnen exploi
tanten die aan een aantal eisen voldoen op
het gebied van onder meer arbeidsomstan
digheden, een legaal bedrijf uitoefenen.
Vooruitlopend daarop voerde Financiën in
1992 de BTW-plicht in en moet sinds juli
van dit jaar de seksbranche net als iedere
bedrijfstak voldoen aan de legitimatiep
licht.
Rechten voor de vrouwen staan er nog
bitter weinig tegenover, zegt Alvarez. Een
keurig belastingbetalende prostituée die
haar been breekt belandt nog steeds in de
bijstand omdat er geen ziektekostenverze
kering voor haar bestaat. Prosex wil op dat
soort problemen het antwoord bieden. De
organisatie wil straks namens de prostitu
ées onderhandelen over, bij voorbeeld, ar
beidsvoorwaarden en een ziektekostenver
zekering.
Daarnaast kan Prosex dienen als een
soort administratiekantoor dat de boek
houding voor de vrouwen verzorgt en als
contactpersoon fungeert tussen de prosti
tuées en de fiscus. Volgens Alvarez is daar
schreeuwend behoefte aan. „Tachtig pro
cent van de telefoontjes die bij De Rode
Draad binnenkomen gaat over problemen
met de belasting en angst voor officiële in
stanties." Niet ten onrechte, want sinds de
invoering van de BTW-plicht maakte de fis
cus het volgens Alvarez vooral raamprosti-
tuées in Utrecht en Arnhem lastig. Sinds de
legitimatieplicht lopen bovendien de
vreemdelingen- en zedenpolitie overal bin
nen, zegt zij.
Te Boekhorst kan dat beamen. „Heel on
terecht", vindt hij. „Dat doen ze toch ook
niet bij andere bedrijven?" Van Prosex ver
wacht hij echter geen enkel heil. „Al die
verenigingen en organisaties die zich steeds
met de branche bemoeien veroorzaken al
leen maar meer ellende. Bovendien is het te
laat. De nieuwe wetten zijn er al en die ver
ander je niet meer. Wij kunnen zelf wel
voor onze belangen opkomen, daar hebben
we geen vereniging voor nodig."
H. Meyer van het Media Informatie Punt
voor sado-masochisme is al even sceptisch
over de effectiviteit van Prosex. Hij vindt
het lovenswaardig dat de organisatie ook
wil streven naar een veiliger werksituatie
voor vrouwen en klanten. Dat wordt op zijn
vakgebied onder meer vertaald in een
pleidooi voor de aanwezigheid van een be-
tonschaar als er met metaal wordt gewerkt,
en een herkenbare bergplaats voor de sleu
tel van handboeien, zodat een klant zich in
geval van brand snel uit de voeten kan ma
ken. Meyer meent echter dat de vijfentwin
tig gespecialiseerde SM-bordelen in Neder
land en de gewone clubs waar ze SM als
onderdeel van het aanbod bedrijven, hun
zaken doorgaans goed voor elkaar hebben.
„Het zijn de thuiswerksters over wie ik me
zorgen maak en die bereikt Prosex ook
niet."
Over één ding zijn Te Boekhorst, Meyer
en Alvarez het eens: de maatregelen die de
seksbranche treffen zijn tezcer 'fiscus-ge-
richt'. Te Boekhorst en Meyer vrezen dat
veel hoeren daardoor kiezen voor een ille
gaal bestaan als prostituée. Alvarez denkt
juist dat veel vrouwen zullen besluiten om
uit de prostitutie te stappen en dat ziet zij
niet bepaald als een nadeel.
„Het barst van de vooroordelen over de
torenhoge verdiensten. Vroeger klopten
die. Nu niet meer. Er zijn gewoon teveel
prostituées. Het is best goed als veel vrou
wen eruit stappen. Dart kunnen we voor
degenen die overblijven eindelijk redelijke
prijsafspraken maken."
amsterdam saskia belleman
Gehavende Japanse stad krabbelt in zeer hoog tempo op
ln de gymzaal van de middelbare school Yomenodai in Kobe vertoeft een van de laatste
groepen daklozen van de aardbeving die de stad een halfjaar geleden trof. De sfeer onder
de ruim honderd mensen is enigszins verveeld, maar niet slecht. De ontheemden wach
ten geduldig af tot ook zij een tijdelijke woning krijgen toegewezen. Opvallend is de tevre
denheid over de Japanse overheid. „Vlak na de ramp kwam de hulpverlening veel te lang
zaam op gang, maar nu doet de overheid wat zij kan", vindt Nobuyuki Matsumoto, één
van de gekozen leiders van de groep.
Kobe werkt hard aan de opbouw.
Op de vraag of hij van mening is dat
er toch niet wat meer gedaan had
kunnen worden, haalt hij zijn schou
ders op. „Het neerzetten van nood
woningen voor driehonderdduizend
daklozen heeft gewoon een bepaalde
tijd nodig."
De aardbeving die Kobe op 17 janua
ri trof was met de kracht van 7,2 op
de schaal van Richter niet uitzonder
lijk zwaar. Wel waren de bijkomstige
omstandigheden erg ongunstig. Het
epicentrum lag maar twaalf kilome
ter buiten de stad. Daarnaast was het
uitzonderlijk dat er zowel schokken
in horizontale als in verticale richting
optraden. Binnen één minuut waren
er ruim vijfduizend doden en 27.000
gewonden.
Kobe maakt weliswaar een zwaar ge
havende, maar allerminst verslagen
indruk. Het lijkt eerder alsof de be
volking terugslaat door keihard te
werken aan de wederopbouw. Alle
grote Japanse bouwbedrijven zijn
naar Kobe getrokken en de meeste
hiervan werken onafgebroken 24 uur
per dag.
Het meeste puin is geruimd en de
geprefabriceerde huizen tussen de
laatste resten verwrongen staal schie
ten als paddestoelen uit de grond.
Bewoners zijn zelf bezig waterleidin
gen aan te leggen in de nieuwe fun
deringen van hun noodwoningen.
Het aantal daklozen is volgens de
laatste cijfers teruggelopen tot
drieduizend.
Kleine ondernemers hervatten hun
bezigheden. Een kapper heeft onder
een stuk zeil zijn salon 'heropend'.
Een restauranthoudster zette een
keukenblok naast haar vèrwoeste
pand. Ze bereidt daar met zicht
baar veel plezier weer kleine hap
jes voor haar klanten, meestal bouw
vakkers en slopers die in de buurt
puin ruimen.
Ook de overheid werkt hard aan het
herstel van de infrastructuur. De trei
nen rijden weer en ruim de helft van
de 239 aanlegplaatsen in de haven is
al in gebruik. De herbouw van de
omgevallen Hanshin-snelweggaat
zelfs zo snel, dat verwacht wordt dat
deze niet pas in 1999 zal zijn hersteld
maar al in 1996.
De doelgerichtheid en efficiënte aan
pak van de wederopbouw staat
enigszins haaks op de aarzelende
houding van de autoriteiten van Ko
be meteen na de aardbeving. Er is
veel kritiek geweest op het feit dat
het Japanse leger veel te laat is inge
zet en dat hulp uit het buitenland in
eerste instantie zelfs is geweigerd.
Volgens Ginn T. Kitaoka, directeur
planning van de wederopbouw van
Kobe en omstreken, kwam dit aller
eerst omdat niemand een aardbeving
juist in Kobe had verwacht. Een
aardschok was al eeuwen niet meer
voorgekomen. Daarnaast had de aar
zelende houding na de ramp ook te
maken met de wijze waarop de Ja
panse maatschappij is georgani
seerd. „Beslissingen worden meestal
in groepsverband genomen. In nood
situaties is deze procedure wellicht te
traag. Bij de opbouw is echter het
voordeel dat wanneer iedereen ach
ter zo'n beslissing staat, de werk
zaamheden ook veel voortvarender
kunnen worden aangepakt."
Toch vindt Kitaoka dat de buiten
landse pers de snelle opbouw teveel
verklaart met 'typische kenmerken'
van de Japanse cultuur zoals organi
satietalent of arbeidsdiscipline. „Ja
pan heeft ook geld. Zowel de over
heid, de bedrijven als de individuele
burger. Wij hoeven niet met plannen
bij allerlei internationale instellingen
om geld te gaan bedelen. Wat wij wil
len doen, kunnen wij zelf betalen en
dan kan je het herstel sneller door-
Kobe wil echter niet alleen de stad
opnieuw opbouwen, maar tegelijker
tijd verbeteren. Deze ambitieuze
plannen zouden nog weieens voor
vertraging kunnen zorgen. Zoals het
verbreden van een aantal straten.
Kobe wil dit doen zowel om tege
moet te komen aan de moderne ver-
keerseisen als vanuit het oogpunt
van veiligheid voor haar burgers.
Zeker in de volkswijk Shinagata. Na
de aardbeving braken hier grote
branden uit. Als je nu door de wijk
loopt, ruik je de brandlucht nog. Het
vuur kon zich snel verspreiden van
wege de nauwe straten en steegjes.
De vraag is echter of de stad Kobe de
nodige grond voor de aanpassing aan
het stratenpatroon in haar bezit kan
krijgen. In Shinagata heeft iedereen
zorgvuldig 'zijn' perceel grond met
palen en touwtjes afgebakend. De
bewoners lijken in eerste plaats té
willen herbouwen en niet te willen
vertrekken. Bovendien zijn onteige
ningsprocedures in Japan juridisch
moeilijk tot bijna onmogelijk.
Directeur Kitaoka is er echter van
overtuigd dat die herstructurering
wel zal slagen en niet voor vertraging
zal zorgen. „In Japan grijpen wij niet
zo snel naar allerlei wettelijke maat
regelen. Dat duurt allemaal erg lang.
Wij werken liever via de methode van
'gyosie shido', van permanente over
tuiging. En deze methode is bij ons
steeds effectief gebleken om verschil
lende belangen op één lijn te krijgen.
Zelf ben ik ervan overtuigd dat on
danks de herstructurering er over
drie tot vijfjaar een beter Kobe uit de
puinhopen is herrezen."
kobe angele steentjes
j zuidb
kenc
gewi
tean
Vijf jaar nadat de Iraakse tanks
Koeweit binnenrolden betaalt
dit rijke olieland in de woestijn
nog steeds de tol van de Golf
oorlog. 's Lands vette bankreke
ning moest worden aangespro
ken om de prettige, ontspannen
levensstijl in ere te herstellen,
die heerste voor 2 augustus
1990, de datum diein Koeweit
'zwarte donderdag' wordt ge
noemd.
Op de boulevards aan de kust,
waar de Iraki's toen hun tanks
neerzetten, spelen Koeweitse
kinderen nu in keurig onder
houden parken. Jonge mannen
zoeven op hun jetski's door het
water.
De kosten van de wederopbouw
zijn gigantisch geweest tien
tallen miljarden dollars waar
door Koeweit voor dit Fiscale
jaar zit opgescheept met een te
kort op de begroting van bijna 4
miljard dollar. De regering is
van plan inkomstenbelasting te
heffen en zal de bevolking ver
plichten te gaan betalen voor
diensten die de Koeweiti's tien
tallen jaren lang gratis hebben
gekregen, zoals medische zorg.
Niemand beweert dat er armoe
de heerst, maar het is wel de
eerste keer in de 34 jaar dat
Koeweit onafhankelijk is, dat
het land moet opletten hoe het
geld wordt uitgegeven.
Econoom Jassem al-Saadoun
zegt dat de regering, sinds Koe
weit in 1991 door de geallieer
den onder leiding van de Vere
nigde Staten bevrijd werd, te
veel haar best doet om de be
volking tevreden te stellen. Er
worden enorme bedragen ver
spild aan salarisverhogingen en
kwijtschelding van schulden.
Volgens Al-Saadoun gaat het bij
zeker een kwart van de ruim 70
miljard dollar die sinds de be
vrijding is uitgegeven om over
bodige uitgaven.
LITTEKENS
Volgense vele Koeweiti's zijn de
psychische littekens van de oor
log nog niet geheeld. „Op straat
en op de markt lijkt alles weer
bij het oude, maar de bitterheid
in ons hart is nog net zo erg als
op die ene dag", de dag van de
Iraakse invasie, aldus Habib al-
Kuraini, een 28-jarige ambte
naar.
Veel Koeweiti's zeggen dat voor
hen de oorlog nog geen verle
den tijd is zolang ze niet weten
wat er gebeurd is'met de 600
mensen die tijdens de Iraakse
bezetting, die zeven maanden
duurde, gearresteerd zijn. Irak
heeft vorig jaar voor het eerst
toegegeven dat er mensen op
gepakt zijn, maar deze mensen
zouden in de chaos van na de
oorlog zoekgeraakt zijn.
„Hoe kunrten we dit vergeten?",
zegt Fatima Ashkanani, een dië
tiste wier neef omkwam in de
strijd tegen de Iraki's. „We we
ten niet eens of ze nog leven of
dood zijn."
Maar sommigen zeggen dat de
tijd gekomen is om vooruit te
kijken en niet meer achteruit.
„De invasie is ons excuus aan
het worden voor alles wat ver
keerd loopt", aldus Khaled Kha-
laf Salama, wiens bedrijf een
groot amusementscentrum in
de hoofdstad aan het bouwen
is. „We moeten het verleden
achter ons laten."
De oorlog, die ervoor zorgde dat
Koeweit internationaal in de be
langstelling kwam te staan,
PARLEMENT
Ac
bracht ook politieke kwesties
naar voren die nog steeds nie BLE|S\
zijn opgelost. s,r0(
voor
aant
vere
strot
Sjeik Jaber al-Ahmed al-Sabal ben
is nog steeds de onbetwiste
heerser, maar het vijftig leder
tellende parlement wordt ged V 3
mineerd door oppositiegroep
ringen, zoals moslim-funda-
mentalisten en in het westen f^.eu
opgeleide progressieven, die bier.
zeer uiteenlopende visies aan C(rs 1
de hand doen over de gewens P'aa
hervormingen in het emiraat. 8aa*
Van de 650.000 Koeweitse be^
staatsburgers mogen er slechi "e
een dikke 100.000 stemmen,
maar er zijn plannen om Koe b'olc
weits 'democratie van de selejzeve
minderheid' uit te breiden. Et
parlementscommissie stemdi En
vorige maand in met een plar
om vrouwen kiesrecht te geve enkh
een ongehoorde ontwikke- colle
ling in de conservatieve, patri roofi
chale Golfregio. gest<
De economie van Koeweit bli tigdt
sterk afhankelijk van buiten- het
landse werknemers, vooral Ai kom
bieren en Aziaten, bij elkaar e werl
miljoen mensen. de p
Tijdens de Iraakse bezetting
verliet een groot deel van dez
immigranten het land, deels v-JC
omdat ze er door de Koeweiti
zelf uitgezet werden om te vo
komen dat ze met de troepen §en
van Saddam Hoessein zoudei J,ur&
collaboreren, deels omdat ze Re 0
eigen beweging naar hun res-
pectieve vaderlanden terug- ,ie c
keerden. Koeweiti's die de
is da
me i
tiëni
Iraakse bezetting trotseerden
zagen zich voor het eerst in h
leven genoodzaakt zelf vuilni:
op te halen of brood te bakke °P
Na de bevrijding werd het voi
nemen om paal en perk te stc
len aan de aantallen buiten
landse arbeiders in het land s
ingeslikt. SY«<
NIET BANG
Nu worden er weer nieuwe vic?"|Y
la's en woonwijken gebouwd^Jf1
door Egyptische en Iraanse ai
beiders. De meeste huizen wi>en h/
den schoongehouden door
Aziatische vrouwen. Aziatiscfytudè
mannen halen het vuilnis op iaald
geven de palmen water ondetpare
de brandende zon, terwijl de nindi
Koeweitse families waarvoor tan
werken op hun maandenlangnen
zomervakantie zijn. :o'n
De meeste Koeweiti's zeggenjmge
dat ze niet bang zijn voor eenüng.
tweede invasie door Irak, en tenor;
wijzen op de tienjarige defen^andi
sie-overeeenkomsten die hurLSVb
land met de Verenigde Stateronde
Groot-Brittannië, Frankrijk eoeloft
Rusland heeft gesloten. e voe
„We hebben geleerd dat we n Bij 1
te weinigen zijn om ons te ve>e ter
weren. De oplossing is goedefttzei
vrienden te blijven met onze er de
Amerikaanse broeders", alduen b
Saleh al-Bawi, toneelschrijveiüe in
en acteur. Je jae
Al-Bawi, die tijdens de Iraakstiun s
bezetting ondergedoken zat, ater j
voegt daaraan toe dat een veiersta
ge kelder een must is gewordi De
in nieuwe huizen. „Iedereen varia
een kelder hebben, en als je d>rgan
vraagt waarom, antwoordenden ei
mensen dat ze de ruimte willgelegi
gebruiken om feesten te ge- >en 1
yen." jereil
dee 1
koeweit-stad diana elias lersit
ap s hie
)en c
:e ho
ïitleg
'Op een echt kantoor wordt ook geslijmd bij de baas'
Re
Om ergens aan de slag te komen is werkervaring een
eerste vereiste. Maar doordat de bereidheid van werk
gevers om stageplaatsen aan te bieden blijft afnemen,
valt daaraan steeds moeilijker te voldoen. Om in dit
ernstige hiaat te voorzien lijken simulatiebedrijven
(SB) de oplossing. Bij de SimNet Centrale in Haarlem
noemt manager Sjoerd Wadman het een prima alter
natief. Hij is er heilig van overtuigd dat simulatiebe
drijven een onmisbare schakel gaan vormen tussen
opleidingen arbeidsmarkt.
„We zijn twee jaar geleden met SimNet begonnen. Het
begint nu echt goed te lopen. Omdat werkgevers hel
niet doen, steken scholen voor beroepsonderwijs en
arbeidsbureaus meer energie en geld in bedrijven waar
we de praktijk zo echt mogelijk nadoen. Een volwaar
dige vervanging voor stages. Belangrijke klanten zijn
Centrum Vakopleiding Haarlem en SIOK Beverwijk. Zij
stellen de werkruimte beschikbaar, wij ontwikkelen de
stageprogramma's en zorgen dat deelnemers die werk
ervaring opdoen waaraan ondernemingen en instellin
gen behoefte hebben", verzekert Wadman.
Wie met zijn opleiding klaar is, kan trouwens ook bij
hem terecht om zich voor te bereiden op stages. Of
voor beroepstesten, waarbij je kunt denken aan herin
tredende vrouwen. SimNet doet dat ook in opdracht
van bedrijven." Nu is de centrale nog onderdeel van de
Arbeidsvoorziening, maar Wadman denkt al hardop
aan een zelfstandige toekomst. „Dat is een optie waar
in ik alle vertrouwen heb."
Nederland telt inmiddels negentig simulatiebedrijven.
Jaarlijks doen er zo'n vijfduizend mensen ervaring op.
De groei is er nog lang niet uit.
Wadman is net in onderhandeling met een grote Ne
derlandse bankinstelling, waar veel arbeidsplaatsen op
de tocht komen te staan. Welke bank dat is houdt hij
voor zich, maar dat een werkgever een simulatiebedrijf
wil gebruiken om vaste werknemers alvast kennis te la
ten maken met de grote veranderingen die in de orga
nisatie op komst zijn, is toch wel een unicum. „En
waarom ook niet", zegt Wadman. „Het uitvallen van
de stroom, fusies, nieuwe software, veranderingen in
het takenpakket, het kan in de nabije toekomst alle
maal worden nagebootst in een simulatiebedrijf."
Voorlopig houden de meeste simulatiebedrijven zich
vooral nog bezig met het 'gewone' kantoorwerk. Anan-
si SB in Diemen presenteert zich bijvoorbeeld als een
groothandel in kinderboeken. Een receptioniste haalt
de bezoekers keurig op. Al gaat er geen boek de deur
uit, de telefoons rinkelen, de fax pruttelt en een tiental
medewerkers zit nijver te tikken achter de computers.
Bedrijfsleider Jan Heutink laat zijn mensen af en toe
overwerken, vindt het niet erg als er werk mee naar
huis wordt genomen, spreekt werknemers kwaad toe
als het fout gaat en als ze het echt te bont maken, wor
den ze gewoon ontslagen.
„Het gekke is dat mensen zich echt honderd procent
voor het bedrijf inzetten. Ook al is het eigenlijk een
spelletje, bestaan we alleen op papier, ze nemen het
ontzettend serieus. Zelfs de grootste grappenmaker is
er na een halve dag van overtuigd dat hier echt wordt
gewerkt".
Herintredende vrouwen, schoolverlaters, allochtonen,
Heutink heeft ze allemaal vijf weken lang zogenaamd
'onder de knoet' gehad. Heeft ze begeleid als commer
cieel medewerker, als boekhouder, als secretaresse op
de personeelsafdeling. Ze handelen bestellingen af,
houden het ziekteverzuim bij, maken de salarisstrook
jes, ze doen kortom alles wat bij een echt bedrijf ook
moet gebeuren. En met succes, want meer dan de helft
vindt na afloop een echte baan, blijkt uit een eigen en
quête van Heutink.
Diana is in haar laatste week bezig als financieel mede
werker. Ze baalt er een beetje van dat ze het werk moet
overnemen van een zieke collega, maar ja, dat hoort er
ook bij in het echte bedrijfsleven. Ze had vooral in het
begin moeite met vroeg opstaan, met het dagelijkse
werkritme. Nu is ze eraan gewend, zegt ze.
„We hebben het allemaal. Net zoals we allemaal van
tijd tot tijd vergeten dat we in een nepbedrijf werken".
Ze vestigt haar blik op de baas. Roept hardop, dat hij
toch zo'n aardige bedrijfsleider is. Heutink glimlacht.
„Ze moet haar getuigschrift nog krijgen. Maar op eet
echt kantoor wordt ook geslijmd bij de baas."
De SimNet-centrale speelt voor alle simulatiebedrijf
een uiterst belangrijke rol. De Kamer van Koophand;
voor SB's bevindt zich namelijk in Haarlem, de Spas
nebank voor al het betalingsverkeer ook en datzelfdt
geldt voor de bedrijfsvereniging en de belastingdienj
Wil een SB een dagje topdrukte hebben, dan is één tj
lefoontje naar de centrale voldoende. SimNet bestoc
het bedrijf met orders, faxen, boze klanten, af- en aai
rijdende leveranciers en regelt desgevraagd een virui
in de computer. Ook buitenlandse SB's Europa te'
er al zo'n 8.000, maar ook in de rest van de wereld i
schieten de SB's als paddestoelen uit de grond hsj
delen via de centrale met Nederlandse bedrijven.
„Wij zijn sinds kort echt professioneel bezig. Onze
klanten komen niet langer alleen van de arbeidsvooi
ziening. We werken ook met scholen voor beroepso
derwijs, met gemeenten en sinds kort met het bedrij
leven. We leven van de inkomsten van de gebruiker:
Op een begroting van een miljoen halen we inmiddt
zeven ton binnen. Aan het eind van het jaar willen
kostendekkend zijn", vertelt Wadman.
den haag-haarlem gpd-cor boos
wer
staf
hel[
Het
der
Mei
mo:
staa
mot
god
Sau
zieY
het
