'Ik gooi nog geen paperclip weg'
'Het onwaarschijnlijke kan waar zijn'
Kerk Samenleving
Leiden
Mïf - -
DONDERDAG 6 JUL11995
BUITENLAND KORT
REDACTIE DICK VAN DER PLAS. 071-3#
Waarnemer
De Zuidafrikaanse Raad van
Kerken (SACC) heeft gisteren
de Nederduits-Gereformeer-
de Kerk (NGK) unaniem als
waarnemer geaccepteerd.
Dit gebeurde op voorstel van
ds. Sam Buti van de Vereni
gende Gereformeerde Kerk
in Zuidelijk Afrika tijdens de
SACC-jaarvergadering, Buti,
die voorzitter was van de
vroegere NG-dochterkerk
voor zwarten, noemde het
een eer het voorstel in te die
nen. „De kerk die jarenlang
de apartheid heeft onder
steund, is nu de kerk die
moedig genoeg is om te zeg
gen: we hadden het mis," al
dus Buti. Ds. C. Beyers Nau-
dé, jarenlang door de NGK
als een paria behandeld om
dat hij zich verzette tegen de
apartheid, kon aanvankelijk
zijn tranen niet bedwingen.
„Dit is het moment waar ik
zo lang voor heb gebeden en
gewerkt. En eindelijk is het
zo ver", zei Naudé. De NGK
verliet in 1960 de Christelijke
Raad van Zuid-Afrika, de
voorloper van de SACC, na
dat de Raad het bloedbad in
Sharpeville scherp had ver
oordeeld.
DE ROEPING
Hij is een echte boerenzoon en hielp als student in de zomerva
kanties hooien. Pastoor J.C.M. van Winden werd in 1922 geboren
in de polder van Schipluiden, het huidige Delft-Zuid. In 1941
trad hij toe tot de Franciscaner orde. Toen hij aan het eind van
zijn studie gekomen was en tot priester gewijd werd, besloot de
overste van het klooster dat Van Winden leraar klassieke talen
zou worden. Daar was immers een tekort aan op de Fransiscaan-
se gymnasia. Zo vertrok Van Winden in 1949 naar Leiden om
klassieke letteren te studeren. In 1959 promoveerde de pastoor
vervolgens bij hoogleraar en goede vriend Jan Waszink op de ge
schiedenis van het Platonisme. Naast het leraarschap op een
gymnasium in Rotterdam, bleef hij werkzaam aan de universi
teit, eerst als wetenschappelijk medewerker filosofisch Latijn. In
de jaren tachtig werd Van Winden hoogleraar, wat hij tot 1987 is
gebleven. Al die tijd deed hij in de weekeinden pastoraal werk in
Delft en Rotterdam. Vlak voor zijn zeventigste verjaardag werd
Van Winden als administrator voor de Hartebrugkerk gevraagd.
Daarnaast studeert hij en is hij redacteur van 'Vigiliae Chris-
tianae', een tijdschrift over het vroege Christendom.
BEROEPINGSWERK
NED.HERV.KERK
Beroepen: te Barneveld(wijk 3)
H. Harkema te Onstwedde; te
Ederveen A. van Vuuren te
Zoetermeer
GEREF.KERKEN
Beroepen: te Enschede E.J.
Veldman te Rotterdam-Zuid
(KatendrechtXvoorde missio
naire dienst in de oude stads
wijken); te De Glind als geeste
lijk verzorger stichting Breder-
voort in jeugddorp De Glind
mevr. E. Kuyk, kandidaat al
daar, die dit beroep heeft aan
genomen en hier reeds intrede
heeft gedaan; te Oss(Reforma-
torische Kerkgemeenschap
Oss) drs. S. van der Sluis te
Hattem(t.b.v. de Stichting De
Hezenberg), die dit beroep
heeft aangenomen; te Amstel-
veen-Buitenveldert(Sow) drs.
H. Kroesete Muiden(Sow), die
dit beroep heeft aangenomen-,
te Santpoort(t.b.v. Velperbroek
SoW) drs. B. de Boer, kandi
daat te Kampen, die ditberoep
heeft aangenomen.
,,lk heb de veranderingen in de
katholieke kerk natuurlijk wel
meegemaakt maar ik was er
nooit direct bij betrokken. De
oorzaak van de onzekerheden is
de veranderde tijdgeest ge
weest, een andere -benadering
van de mens. Vroeger werden
de begrippen ziel en lichaam
platonisch gezien, men rede
neerde vanuit de mens in zijn
algemeenheid. Langzaam is dat
veranderd in een existentialisti
sche visie waarbij de mens in
zijn concreetheid als uitgangs
punt werd genomen. De mens
stond centraal. Maar de leer van
de kerk was hier niet op ge
bouwd, die ging niet uit van de
individuele gevoelens van iede
re persoon. En daar wringt de
schoen. Daarom voelen nog zo
weinig mensen zich thuis in de
kerk.
Dat veel pastores zijn ge
trouwd en als pastoraal werker
in het ambt zijn doorgegaan,
vind ik iets goeds. Wel vind ik
het jammer voor die mensen
dat ze in de eerste plaats kenne
lijk een verkeerde keuze hebben
gemaakt. Ik vind dat de situatie
van deze pastoraal werkers
moet veranderen, ook zij moe
ten sacramenten kunnen bedie
nen. Deze ontwikkeling is trou
wens toch onvermijdelijk. Het
celibaat moét optioneel wor
den. Maar ook al is dat nog niet
te reliseren, er kan toch veel
meer ruimte aan pastoraal werkers worden
gegeven. Ook zou het mogelijk moeten zijn
dat oudere mensen die al jarenlang actief
zijn in de kerk kunnen voorgaan. Dat was al
zo in het vroege christendom. Maar ik reali
seer me wel degelijk dat dit veel haken en
ogen heeft, net zoals de kwestie van de
vrouw in het ambt. Dat laatste zal nog
moeilijker op te lossen zijn dan de proble
men rond het celibaat.
Voor mij is het altijd al een groot raadsel
geweest hoe het komt dat de een graag
godsdienst wil beleven en de ander daar lo-
Pastoor J.C.M. van Winden: „Het zou mogelijk moeten zijn dat oudere
mensen die al jarenlang actief zijn in de kerk kunnen voorgaan".
FOTO HIELCO KUIPERS
taal geen behoefte aan heeft. Nog steeds
ben ik hier niet achter. Het wezenlijke in
het geloof vind ik dat mensen op hun in
nerlijk religieuze gevoel worden aangespro
ken. Het gaat er om dat ze iets vinden dat
aan hun levensgevoel beantwoordt, iets dat
ze voor hun leven kunnen gebruiken. Dit
gaat verder dan discussies of opvattingen
over het geloof. De laatste tijd zit deze kerk
weer iets voller dan voorheen. Het zijn
vooral jonge mensen die weer meer behoef
te aan religieuze beleving krijgen, maar ik
weet niet hoe dat komt. Vroeger ging je met
de grote stroom mee, als je ka
tholiek was opgevoed bleef je
naar de kerk gaan. Nu is het het
tegenovergestelde: het is nor
maal om een andere weg dan je
ouders in te slaan.
Ik kan me voorstellen dat ie
mand niet gelooft. Rationeel ge
zien is het geloof onwaarschijn
lijk en onbegrijpelijk. Bijvoor
beeld dat Jezus de zoon van God
is en dat God goed is, terwijl de
wereld crepeert. En dat de mens
onsterfelijk zou zijn, dat gaat
toch recht in tegen onze erva
ringvan geboorte, ouder worden
en sterven. Voor mij echter is
Christus de reden dat ik denk:
en toch. Hij stierf aan het kruis
en stond weer op. Dat gaat tegen
iedere logica in en toch is het
gebeurd. Christus is leven, het
begin van alles.
De filosoof Kolakovsky zei: 'Zeg
maar wat je wilt, de argumenten
komen wel'. Voor alle standpun
ten kun je dus argumenten vin
den. De beoordeling van die ar
gumenten komt uit je gevoel, uit
wat je als-het goede ziet. Ik heb
nu het gevoel dat het waar is dat
Christus voor ons stierf en dat
hij daarna opstond uit de dood.
Dat gevoel is sterker dan het lo
gisch en analytisch redeneren
waarbij het geloof als onwaar
schijnlijk wordt afgedaan. Dat
verklaren levert nooit vastigheid
op want je kunt altijd tegenargu
menten bedenken die ertegen opwegen.
Christus heeft ons geleerd dat het onwaar
schijnlijke waar kan zijn. Dit geeft zin aan
het leven. Er moet meer zijn, een vervolg op
ons aardse leven en dat geloof ik omdat ik
in de verrijzenis geloof. Het is een aanwij
zing dat het lijden en sterven van miljbenen
in deze wereld niet zo zinloos is als het
lijkt".
CARINE DAMEN
Privéstrand
bestemd voor
Italiaanse
geestelijken
PALIDORO CIC
Kardinalen, curieprelaten,
bisschoppen en dorpspries
ters: allen gaan naar het pri
véstrand voor geestelijken in
Palidoro bij Rome. Ze over
nachten in het Casa del Cle-
ro, het huis van de clerus.
Bekendste gast ooit, bleek
naderhand, was de toenmali
ge aartsbisschop van
Krakow, heden ten dage be
ter bekend als Johannes
Paulus II. Vaticaanse geeste
lijken gebruiken het strand
om 's middags tijdens de sië
sta even wat verkoeling in
het water te zoeken. Maar de
Casa del Clero is vooral be
kend bij Oosteuropese pries
ters, die er graag een poosje
verblijven.
Van Karol Wojtyla herin
nert het personeel zich dat
voor hem geen golf te hoog
was."Kort voordat de aarts
bisschop van Krakow tot
paus werd gekozen, is hij
zelfs een keer door zijn se
cretaris als vermist opgege
ven. Wojtyla was bij het mid
dageten niet komen opda
gen. Meteen werd er alarm
geslagen. De verwoede
zwemmer moest daar bij zijn
terugkomst hartelijk om la
chen.
Eigenlijk staat het Casa del
Clero alleen gedurende de
maanden juli en augustus ter
beschikking van de geestelij
ken. De rest van het jaar
overnachten er ouders van
wie kinderen in het nabijge
legen Kind-Jezus-ziekenhuis
zijn opgenomen. Volpension
kost de geestelijken 60.000 li
re per dag, zo'n 60 gulden.
Het huis biedt plaats aan 40
gasten. Behalve op het strand
van een paar honderd meter,
kunnen de heren zich ook
verpozen in de lees-, conver
satie- of tv-zaal. Uiteraard is
er een kapel, voor de dage
lijkse misviering of voor een
moment van meditatie en
LEIDSCH DAGBLAD
(Opgericht 1 maart 1860)
Rooseveltstraat 82 071-356356
Postadres: Postbus 54,
2300 AB Leiden
ABONNEESERVICE
Abonnementen 071-128030
Geen,krant ontvangen?
Bel voor nabezorging:
Ma.t/m/vr.18.00-19 30 uur en
Zaterdag 10.00-12.00 uur 071 -128 030
DIRECTIE
B. M. Essenberg,
G. P. Arnold (adjunct), J. Kiel (adjunct)
HOOFDREDACTIE
J.G. Majoor, F. Nypels,
H. G. van der Post (adjunct)
PUBLIC RELATIONS
W. H. C. M. Steverink 071-356356
OMBUDSMAN
R.D.Paauw 071-356215
Tel. dag. 9.30 - 11.30 uur of per post.
REDACTIE
G.J. Visser, chefredactie nieuwsdienst/kunst
H.W. van Egmond, chef red. Groot Leiden
A.J B M. Brandenburg, chef eindredactie regio
F. Blok, chef eindredactie algemeen
W.F. Wegman, chef red. Duin- en Bollenstreek
W. Spierdijk, chef sportredactie
J Preenen, chef binnen-, buitenland, eco
Redactie:
Hoofdredactie:
ADVERTENTIES
Maandag t/m vrijdag van 8.30 tot 17 ul
071-1
ABONNEMENTEN
bij vooruitbetaling:
per maand (acceptgiro)
per maand (autom. betaling)
per kwartaal (acceptgiro)
per kwartaal (autom. betaling)
per jaar (acceptgiro)
per jaar (autom betaling)
VERZENDING PER POST
per kwartaal (NL)
LEIDSCH DAGBLAD OP CASSETTEBA
Voor mensen die moeilijk lezen, slechts
hebben of blind zijn (of een andere Is
dicap hebben), is een samenvatting v
regionale nieuws uit het Leidsch Dagb
geluidscassette beschikbaar. Voor info
08860-82345 (Centrum voor Gesproke
tuur, Grave).
N H U I
ZIEKE
ONGEVALLEND1ENST
Academisch Ziekenhuis vanaf zaterdag 13.00 t/m dinsdag 13.00 eni
woensdag 13.00 t/m vrijdag 13.00, woensdag 13.00 uur (Diaconessei
en dagelijks St.Elisabeth Ziekenhuis.
BEZOEKUREN
D1ACONESSENHUIS
(tel. 071-178178): dagelijks 14 30-15 15 uur en 19.00-19.45 uur.
Kraam- en zwangerenafdeling. buiten de gewone bezoektijden, voor
ners bovendien van 10.30 -1115 uur en van 19.45 - 21.00 uur
Special Care Unit: 10.30-11.00 uur, 15.00 - 15.30 uur en 19.00-19.30i
na overleg met de dienstdoende verpleegkundige.
Kinderafdeling: 10.30-19.00 uur, na overleg met de dienstdoends
pleegkundige.
Jongerenafdeling: 14.30-15.15 uur en 19.00-19.45 uur.
RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging St. Elisabeth
(tel. 071-454545): dagelijks 14.00-15.00 uur en 18.30-19.30
II daarnaast ook 11.15-12.00 uur.
Kraamafdeling: 14.30-15.30 uur en 18.30-19.30 uur (voor vaders toti
uur).
Kinderafdeling: 14.30-19.00 uur (voor ouders de gehele dag).
Afdeling hartbewaking (CCU)en intensive care (IC): 14.00-14.30
18.30-19.OOuur.
Spoedeisende hulp: dag en nacht geopend
RIJNLAND ZIEKENHUIS vestiging Rijnoord
(tel 01720-63131): dagelijks 14.00-15.00 uui
en II daarnaast ook 11.15-12.00 uur.
Geen spoedeisende hulp meer mogelijk
ACADEMISCH ZIEKENHUIS
(.tel. 071-269111): alle patiënten (behalve kinderen) 14.15-15.00 i
18.30-19.30 uur.
Avondbezoekuur afdeling Verloskunde 18.15-19.00 uur, 19.00-20.00 u
leen Partners/echtgenoten met kinderen.
Voor zvvangeren: zaterdag en zondag van 10.00 tot 11.00 uur, uitsli
voor partners/echtgenoten en eigen kinderen.
Kinderafdelingen: voor ouders van opgenomen kinderen is er eer
zoek mogelijkheid in overleg met de hoofdverpleegkundige.
Voor andere bezoekers gelden de volgende tijden: keel-, neus- e
kunde en neurologie: 14.15-15.00 uur en 18.30-19.30 uur; oogheelkui
heelkunde 14.15-15.00 uur en 18.30-19.00 uur.
Kinderkliniek: zalen voor peuters, kleuters en grote kinderen: 15.151
uuh babyzaal en boxenafdeling: volgens afspraak; i
en 18.30-19.30 uur, kl
CHEF HENNY VAN EGMOND. 071 -356414, PLV -CHEF HANS KOENEKOOP, 071
Van Zuylen van Nijevelt is een
lange man met sterk grijs
haar. Zijn blik staat op geamu
seerd. Iemand die diep van binnen voort
durend om het leven moet grinniken. Hij
praat alsof de taal een wegwerpartikel is
en het in werkelijkheid om stilte gaat. Wat
natuurlijk ook zo is. Ach, de graaf zou mis
schien af en toe net zo stil willen zijn als
zijn hond Spotty, die vanonder een leun
stoel op deze zomerse dag met een triest
verwijt in zijn blik naar zijn baasje kijkt.
,','s Morgens ga ik altijd met haar wan
delen", zegt Van Zuylen, terwijl hij zijn
hond even op schoot neemt. „Prachtig, als
die ochtendmist nog boven de duinen
hangt. Het mooiste plekje van Duinrell
vind ik het duingebied waar niemand
komt. Ik ken daar iedere boom. Als kleine
jongen mocht ik er van mijn vader het
blad aanharken. Daar kreeg ik dan een
dubbeltje voor. Kon ik een ijsje kopen.
Duinrell is door mijn vader opengesteld
op Goede Vrijdag 1935. Toen ging het er
hier nog heel primitief aan toe. Er zat een
knecht bij de ingang die een dubbeltje en
tree incasseerde. In een van de wanden
van schaapskooi hadden ze een gat ge
zaagd en daar doorheen werd dan ranja
en sprits verkocht."
„Het spannendste vond ik de motorra
ces die mijn vader organiseerde. Nog ruik
ik de geur van Castrol hier in de duinen. Ik
herinner me dat vader een keer op het
nieuws was van Polygoon Profilti. Samen
met de Nederlandse reisvereniging had hij
ontdekt dat dennenaalden glad waren.
Toen werden hier kunstskibanen aange
legd."
„Ik had als jongen best een avontuurlijk
leven. Op Duinrell was immers zoveel te
doen. In de grote vakantie reed ik veel
paard. Ais ik mijn paard riep, sprong hij
over het hek naar me toe. Heerlijk, in
galop stoute jongetjes achterna zitten die
over het hek waren geklommen. Er kwa
men altijd vriendjes bij mij spelen. Maar ik
ging nooit naar die vriendjes toe. Ik speel
de altijd gastjongen. Dat was niet goed. Je
maakte nooit eens kennis met andere
kringen."
„We hadden altijd gouvernantes. Een
van hen heette Molly. Die heeft ons min of
meer opgevoed. Wij mochten niet samen
met onze ouders eten, we aten met Molly
in een kleine eetkamer. Dat waren toen
nog hele andere verhoudingen dan die wij
nu met onze kinderen hebben. Ik kan me
herinneren dat prinses Juliana en prins
Bernhard voor de oorlog nog eens een
keer bij ons hebben gegeten. Mijn vader
was ceremoniemeester van de koningin.
Vandaar. Wij mochten natuurlijk niet aan
tafel zitten. We stonden stiekem door de
kier van de deur te kijken."
„Toen de oorlog uitbrak, was mijn vader
nog als reserve-officier in dienst van de
koningin. De Duitsers waren geland op
het vliegveld Valkenburg en er liepen veel
Graaf Van Zuylen van Nijevelt (65) is behalve een heer van stand ook een heer van plezier. Met zijn attractiepark
Duinrell in Wassenaar bezorgt hij talloze families de dag van hun leven. Dat leven moet vooral spannend zijn, vindt de
graaf, die ooit als autocoureur Zandvoort deed sidderen. „Misschien wel omdat ik als jongen van adel niet in de
porseleinkast gezet wilde worden."
infiltranten rond die burgerkle
ding droegen. Op die infiltranten
moest worden geschoten. Mijn
vader ging met de toenmalige
Nederlandse commandant mee
om een uitkijktoren aan te wijzen
van waaruit je Valkenburg goed
kon observeren. Omdat mijn va
ders uniform nog in Den Haag
lag, werd hij door een militair
aangezien voor een vijandelijk
element. Die militair schoot hem
dood."
„Mijn moeder vertelde dat
mijn vader is getroffen door een
schot dat was afgeketst. Door een
schot dat eigenlijk niet voor hem
was bedoeld. Ik vond dat een
merkwaardig verhaal en ben op
de plek waar hij is gedood gaan
kijken óf er nog sporen van dal
schot te zien waren. Een ont
schorst stukje boom of zoiets.
Niks, helemaal niks. Een aantal
jaren geleden heb ik van iemand
gehoord dat het een gericht schot
is geweest."
„Na de oorlog ben ik gaan
autoracen. Ik heb onder meer de
vijfde Tulpenrally in Nederland
gewonnen. Ik weet niet hoe dat
komt, maar het gevaar trekt me
aan. Misschien ben ik gaan racen
omdat ik als adellijke jongen niet
in een porseleinkast gezet wilde
worden. Destijds gaven coureurs
van Mercedes onder leiding van
meneer Neubauer les op Zand
voort. Iemand reed daar per on
geluk tegen de klok in. Ik reed
met de klok mee en er volgde een
frontale botsing. Ik raakte buiten
bewustzijn. Heel gek, maar ik heb
mezelf daar toen zien liggen. Dat
beeld zie ik nog heel duidelijk. Ik
zweefde zo'n veertig meter boven
mezelf. Ik zag allemaal kleine
mensjes die druk in de weer wa
ren om mij te redden."
„Zo'n ongeluk is niet leuk, nee.
Ik hoop dat ik een plezieriger
dood krijg. Maar nog steeds vind
ik dat langzaam rijden gevaarlij
ker is dan hard rijden. Voor mij althans.
Als ik langzaam rij, ga ik kletsen, let ik niet
op. De enige wagen waarin ik langzaam
zal rijden, is de begrafeniswagen. En dan
wil ik dat ze panfluit spelen aan mijn graf.
Graaf Van Zuylen van Nijevelt: „Als ik een berg zie, wil ik op de top staan."
FOTO DICK HOGEWONING
Mooi sensueel, zo'n panfluit. Zo hees."
„Ach, ik weet niet goed waar die snel
heidsmanie vandaan komt. Misschien is
het de uitdaging. Je wilt de eerste zijn. Ik
heb hoogtevrees als de pest maar als ik er
gens een berg zie, wil ik op de top staan en
naar beneden kijken. Daarbij vind ik het
ook nog eens heerlijk om fysiek moe te
zijn. Ik ging vaak op herten jagen in Schot
land. Prachtige natuur, 'the last wilder
ness'. Je kunt er de hele dag in
rondlopen en dan kom je nie
mand tegen. Het jagen daar is
verschrikkelijk zwaar. Herten rui
ken je al op kilometers afstand.
Als de wind maar even verkeerd
staat, zijn ze weg. Wij, mensen,
stinken als de pest."
Het attractiepark Duinrell was
onlangs op onaangename wijze
in het nieuws. De landelijkë dag
bladen spraken van 'aanrandin
gen' in het Tikibad. Het ging
daarbij om Marokkaanse jongens
die enkele meisjes onzedelijk
zouden hebben betast. Duinrell
waarschuwde de politie en de
meisjes deden aangifte.
„Een zeer vervelende zaak",
vindt Van Zuylen. „Kijk, in een
zwembad gebeurt er nu eenmaal
meer dan bij een spelletje golf. In
het Tikibad kun je bovendien van
de glijbaan en dan gaat het er al
lemaal wat wilder aan toe. Inder
daad is daar twee keer iets ge
beurd. Beide keren hebben al
lochtone jongeren meisjes lastig
gevallen, ze in hun borsten en
billen geknepen."
„In zwembaden over de gehele
wereld stoeien jongens en meis
jes met elkaar. Ik denk dat meis
jes het af en toe best spannend
vinden als vriendjes met hen
stoeien. Maar als het dan ineens
een Marokkaans jongetje is en
bovendien een vreemde, dan pik
ken ze dat niet. Ik neem die
meisjes echt serieus, hoor, maar
misschien heeft het toch een
beetje te maken met discrimina
tie. Dit soort dingen is echt heel
vervelend. Maar het stoeien is
natuurlijk van alle tijden. Dat ge
beurt hier in de tenten op de
camping ook. Ik denk dat er hier
heel wat Duinrellkindertjes rond
lopen."
Met Van Zuylen van Nijevelt als
stamhouder is de naam van het
geslacht voorlopig veiliggesteld.
De graaf is getrouwd en heeft een
dochter en twee zoons. Hij noemt zich
een echte 'vrouwenman'. „Ik heb ook best
veel vrienden maar mijn diepste roerselen
zal ik toch eerder blootleggen aan een
vrouw dan aan een man. Ik ben dan ook
blij dat ik gelukkig getrouwd ben. 11
mijn vrouw voor het eerst ontmoet ti
een feestje op de Australische ambai
in Den Haag. Ik kwam terug uit het
ten, had gewerkt bij de Deli-maatschi
Op de ambassade werkten een a
vriendinnen van me. Ik werd daar vo
steld aan een 'meisje Everts'. Een b
vrouw, ze had een rode jurk aan. Cl
heette ze van haar voornaam. Ik
haar meteen leuk. Nadat we kennis
den gemaakt, kwam ze in gesprek mt
oudere mevrouw daar. Die zei tegen
'Clarientje, 'wat zie jij er mooi uit! Ji|
binnen een jaar getrouwd.' En toeni
mijn vrouw: 'Als dat zo zou zijn, dai
het wel eens die vent kunnen zijn.' 1
mee bedoelde ze mij dus. We haddei
kaar net tien minuten eerder ontmoei
„Ik heb nog eens zoiets meegem
Mijn vrouw en ik waren op huwelijl
in Colombo, we zouden gaan logen
vrienden. We gingen even naar hets
om te zwemmen. Daar stond een
bord met de tekst: 'Pas op voor wai
gers!' Enfin, wij zitten daar en er koo
derdaad zo'n vent langs. Hij begin
praatje en zegt tegen mij: 'U bent gel
op 17 oktober'. Dat was waar. En hi
dat echt op geen enkele manier wete
vertelde ons dat we eerst een dochtei
den krijgen en daarna twee zoons. D
ste zeven jaar zou het financieel m(
zijn, maar daarna zou het ons v«
wind gaan. Alles wat die man hee
zegd, is uitgekomen."
Lunchtijd. Door de mooie secret!
van Van Zuylen worden er verse bro
binnengebracht. Voor de graaf I
broodjes. En geen melk, maar tonic
oude recept". Terwijl vanaf schild
edellieden minzaam over hem wake
de graaf zijn tanden in een pistolet)
camembert. Tja, die adel van hem
zit 'm dat nu eigenlijk in?
„In mijn blauwe bloed", zegt Van
len lachend. „Weet u waar die uitdni
vandaan komt? Welnu, om de eeni
dere merkwaardige reden hadden nu
van adel vroeger vaak geld en hoefd
niet te werken. Zeker niet met hun
den. Een arbeider moest wel werkc
had dus eelt op zijn handen. Het vi
zijn handen was door die arb'eid vei
ker. Bij de adel was dat niet het ge
kon je dus duidelijk de blauwe a(
zien lopen. Wij waren dus doorsch
der dan andere mensen."
„De adel heeft naar mijn menin
voorbeeldfunctie. Je moet je gedrag
heb bijvoorbeeld grote problemei
mensen die de fiscus doelbewust b
ren. Natuurlijk moet er hier op Di
ook geld worden verdiend. Maar v«
geld doe ik dit niet. Ik heb geleerd ell
beitje om te draaien. Ik gooi nog:
geen paperclip weg. Ach, ik vin
prachtig werk. Het is toch heerlijk
kunnen werken aan het plezier van a
mensen. Als begrafenisondernemer
toch heel wat minder lol, al is datn
lijk een zeer respectabel vak."
