Eltingh en Haarhuis: nu Wimbledon
Roeiers zijn aan internationaal verzetje toe
Werkpaard Muster 'sloopt' Chang
Sport
Graf winnares van
kleurloze eindstrijd
Alleen nationale top
komt naar Rosmalen
Gouden weekeinde
ïvoor Eijs en Dekker
CHEF WILLEM SPIERDIJK, 071 -2
V.-CHEF ROB ONDERWATER. 071 -356463
'En dan de Olympische Spelen in Atlanta
Normaal kijken tennissers nooit vooruit. Zelfs niet verder
o, lan één wedstrijd. Jacco Eltingh en Paul Haarhuis vorm-
be len zaterdag na hun overwinning in de finale van het he
endubbelspel op Roland Garros een uitzondering. Al in
>en licht roesje van champagne spraken ze opgewonden
>n ononwonden van 'nu Wimbledon nog' en 'dan nog de
)lympische Spelen in Atlanta'.
ARUS RENE VAN HATTUM
jPÓ-VERSLAGGEVER
fot dan gaan ze zeker samen
joor. Ze zouden het allereerste
koppel worden dat de dubbel-
ipeltitels van Melbourne, Parijs,
>|londen en New York wint.
Zelfs Tom Okker en John
J dcEnroe, met 78 en 77 titels de
neest gelauwerde dubbelaars
iller tijden, wonnen niet alle
fier die titels. Alleen de Zweed
inders Jarryd heeft op alle
irand Slam-toernooien de
loofdprijs voor dubbelaars ge
ronnen, maar die deed dat met
erschillende partners. In 1991
■on hij met John Fitzgerald in
arijs, Londen en New York,
naar Melbourne zegevierde hij
net Stefan Edberg.
hampagne
[oewel de champagne hem
irima smaakte, kon Jacco El-
ingh direct na de finale nog
liet uitbundig genieten. Ook la-
er op de avond zou het er niet
'an komen, dacht hij, al drong
lartner Haarhuis aan op een
ezellig samenzijn, met een
lapje en een paar drankjes. Nu
lat een keer kon, moest het ook
naar gebeuren. Tot nu toe was
iet er eigenlijk nooit van geko-
nen. Na hun zege in september
3 n New York zaten ze twee uur
I ater alweer in het vliegtuig, op
tj rog naar het volgende toernooi.
in eerder dat jaar in Australië
vas er ook weinig tijd geweest,
'laar nu, in Parijs, met veel
vrienden, vriendinnen en fami
lie die 's morgens nog in auto's
en vliegtuigen waren gestapt,
moest dat toch kunnen.
'Rosmalen', waar ze vandaag al
weer moeten spelen, kon wat
Paul Haarhuis betreft best een
paar uurtjes wachten.
De geboren Veluwenaar El
tingh zag een uitbundig samen
zijn evenwel niet zitten. Daar
voor had hij, zo kort na de
eindstrijd, nog te veel spanning
in hoofd en lichaam zitten. „Ik
geniet er wel onwijs van, maar
ik ben er te lang mee bezig ge
weest om dat zo maar van me
af te zetten en uitbundig te gaan
feesten." Eltingh vermoedt dat
die intense concentratie één
van de voornaamste redenen is
waarom hij een score van vier
uit vier heeft in enkelspelfinales
en waarom hij al 22 dubbeltitels
heeft en er slechts zeven ver
loor. De drie keer dat hij met
Haarhuis een Grand Slamfinale
speelde, wonnen ze ook. Als ze
hem vandaag in Rosmalen feli
citeren en hij de foto's in de
kranten ziet, dan begint bij hem
pas het echte genieten, zei El
tingh.
Wennen
Dat ze een dag na hun 6-7, 6-4,
6-1 zege op de Zweden Kulti-
/Larsson op het centre- court
van Roland Garros alweer in
Rosmalen aan het Brabantse
gras van Rosmalen moesten
gaan wennen, was de gewoon
ste zaak van de wereld. „Zo is
het tennisleven nou eenmaal",
zei Haarhuis. „Voor iemand die avond vóór een finale onze tas op gras liever golft of voetbalt
aan atletiek doet is het mis- al ingepakt hebben klaarstaan dan tennist, maar komende we-
schien anders. Die heeft drie of omdat we direct erna weer weg ken zal er serieus worden ge-
vier grote wedstrijden per jaar moeten." traind. Voor het eerst doen ze
en kan zich daarna ontladen. Wimbledon is hun volgende daarom samen Rosmalen en
Voor ons is het nooit anders, grote doel. Haarhuis maakte er Halle - volgende week - aan. En
Wij moeten zo vaak zondag- nooit een geheim van, dat hij ook op gras maken ze een goe
de kans, denkt Haarhuis: „De
dubbel wordt toch aan het net
beslist. Dat zag je nu ook. Een
servicebreak hangt van twee of
drie balletjes aan het net af. Zij
hielpen elkaar minder bij de re
turns. Dat is net het verschil".
*fa zijn halve finale tegen Yev-
>eny Kafelnikov werd Thomas
Muster gevraagd of hij filoso-
ischer was geworden. Achterin
le twintig inmiddels, keertje
jlatgereden door een dronken
J lutomobilist en nu zo nadruk
kelijk terug aan de top. Wie
■oed keek zag Muster denken:
wat een onzin'. Hij zei het iets
inders. „Ik geloof niet dat ik
:o'n filosoof ben. Ik werk ge
woon hard". Daarom en ner-
C( ;ens anders om won Thomas
duster gisteren op Roland Gar
ros eindelijk de Grand Slamtitel
lie hij als kind al zo vaak had
;ewonnen in zijn dromen.
Vorige week vertelde Thomas
duster ook nog dat Roland Gar
ros winnen hem niet zoveel zou
loen. „Een Grand Slam winnen
mooi, maar het is gewoon een
vèdstrijd als alle andere. Win
nen of verliezen verandert m'n
leven niet".
Toch viel het masker van het
tennisbeest uit Leibnitz gister
middag toch even af. Eerst viel
hij na de 7-5, 6-2, 6-4 overwin
ning op Michael Chang achter
over op het Parijse gravel, wat
hij in geen van de andere 27
graveltoernooien die hij eerder
won ooit deed, kort daarna viel
het masker. Als kind had hij
zich bij alle matchpoints in zijn
tennis wedstrijdjes altijd inge
beeld dat het matchpoints in de
finale van Roland Garros waren,
verklapte hij. Andere kinderen
van school droomden meestal
weg op de televisiebeelden van
de Oostenrijkse skiheid Franz
Klammer en waanden zich een
nieuwe Klammer. Thomas niet,
want die was op ski's nooit een
geweldenaar en wist ook dat hij
dat nooit zou worden.
Dat hij een tennisheld zou
worden zoals hij gisteren werd
in de prachtige eindstrijd met
Michael Chang, had Thomas
Muster evenmin kunnen den
ken. Want bij een echte held
hoort een mooi levensverhaal
en dat is het verhaal van Tho
mas Muster natuurlijk bij uit
stek. Door toeval, maar zo gaat
dat meestal met helden. In
maart 1989, 21 jaar en net voor
het eerst in zijn loopbaan in de
top tien, werd hij tussen twee
auto's klemgereden. Hij had in
Miami zojuist de halve finale
gewonnen van Yannick Noah,
pakte net zijn tennistas uit de
de kofferbak toen een dronken
automobilist hem van achteren
aanreed. De foto van de auto
die hem had aangereden stond
gistermorgen als opwarmertje
voor de finale nog maar eens in
een Franse krant. Bijna tot aan
de voorwielen had de auto in el
kaar gezeten. Dat Muster beide
benen nog had was al een won
der, dat hij zes maanden en een
paar operaties later alweer ten
niste was een waar mirakel.
Sindsdien is Musters levens
verhaal er alleen maar mooier
op geworden. Toen Michael
Chang in 1989 Roland Garros
won, gaf Muster vanuit een tv-
box commentaar en kon hij niet
eens lopen. Hij sloeg in die da
gen tennisballen vanuit een
speciaal voor hem ontworpen
stoel, want terugkomen zou hij,
had hij zich voorgenomen.
Die ontembare inzet leidde
tot een geweldige reeks. Giste
ren won hij zijn 35-ste wedstrijd
op gravel aan een stuk. Dat
deed zelfs Björn Borg, toch zes
keer winnaar in Parijs, nooit.
Borg bleef op een reeks van 34
steken. Met zijn zege in Parijs
won Muster zijn zesde gravel
toernooi op rij én zijn 28-ste
graveltoernooi in totaal. Hij
werd de eerste sinds Ilie Nasta-
se, óok al zo'n grootheid van
Het zou zo leuk zijn geweest als
Steffi Graf na de eindstrijd op
Roland Garros gewoon gedaan
had wat ze van plan leek te
doen. Als ze naar de VIP-box
was geklauterd, haar vriend - de
Formule 3000-coureur Michael
Bartels een dikke zoen had ge
geven - pa, ma, trainer Günt-
hardt en vriendin Barbara Bec-
ker-Feltus had geknuffeld en
vervolgens haar hondje mee de
baan op had genomen.
Maar toen ze na de 7-5, 4-6,
6-0 zege op Arantxa Sanchez
naar de hoek liep waar de fami
lie bij elkaar zat, bedacht ze
zich. Ze drentelde nog wat rond
en liep weer terug. Zo bleef het
ook na de vrouwenfinale in Pa
rijs allemaal tamelijk kleurföos.
Steffi Graf won zaterdag in
Parijs haar zestiende Grand
Slamtitel, haar eerste sinds de
Australische kampioenschap
pen in januari van 1994. Ze
moest er een paar tranen om la
ten. Niet van dolle vreugde, ook
niet omdat ze er 900.000 gulden
mee verdiende, maar omdat ze
nooit had gedacht dat ze in Pa
rijs zou kunnen winnen, zei ze
later. Tenslotte was ze pas ne
gen dagen voor het toernooi
met haar voorbereiding begon
nen vanwege de rugblessure
waarmee ze was teruggekeerd
uit de Verenigde Staten en
waardoor ze zes weken niet had
kunnen spelen.
De winst van Graf op Roland
Garros komt keurig in de na
slagwerken, de uitslag en van
wie ze won ook. Maar veel meer
zal er niet worden vermeld over
de finale van 1995. Het was
geen fraaie of spannende partij
en historisch al helemaal niet.
Het was geen duel als Evert-Na-
vratilova in 1985 (6-3 6-7 7-5),
nog altijd beschouwd als de
'best ever' in Parijs, evenmin
een wedstrijd als Seles-Graf in
'92 (6-2 3-6 10-8), het laatste
adembenemende vrouwenduel
op Roland Garros.
De finale van zaterdag was
net zo spannend als het hele
vrouwentoernooi in Parijs was;
niet dus. Alleen over Jana No-
votna's verlies tegen Chanda
Rubin na een 5-0 en 40-0 voor
sprong in de derde set zal nog
wel eens worden nagepraat.
De eindstrijd ging als een
nachtkaars uit. Nadat Sanchez
door Graf twee sets lang van
links naar rechts was gestuurd,
begon het Spaanse bulldogje
moe te worden. Ze kon de bal
len niet moeilijk genoeg meer
retourneren, waardoor Graf het
karwei moeiteloos kon afma
ken. Een tweede, korte regen
pauze bij 5-0 in de derde set
hielp Sanchez er ook niet meer
bovenop.
Steffi Graf had een paar we
ken terug griep gehad en was
nu alweer behoorlijk verkou
den, bovendien had ze last van
traanogen omdat ze eerder in
de week een stukje gravel in
haar oog had gehad. Arantxa
Sanchez had al vanaf de tweede
dag van het toernooi een buik
griep, die maar niet wilde over
gaan. Hopwel beide speelsters
de fihale nog niet zo matig had
den gevonden, brachten ze hun
kwaaltjes naderhand toch nog
maar even onder de aandacht.
Het leek veel op goedpraten.
Graf-Sanchez was tevens een
strijd om de eerste plaats op de
wereldranglijst. Dat duel won
Graf, begonnen als de nummer
twee, ook volkomen terecht. De
25-jarige Duitse speelde dit jaar
vijf toernooien, in totaal 26
wedstrijden, won alles en ver
loor maar twee sets; donderdag
eentje tegen Martinez en zater
dag dus een.
weleer, die Monte'Carlo, Rome
en Parijs op rij won.
Thomas Muster hoort sinds
gisteren als nummer drie van de
wereld bij de groten van het
tennis, maar niet bij de aller
grootsten, zo reëel was hij zelf
ook nog wel. Daarvoor is hij te
specialistisch en te weinig all
round: geen Borg, McEnroe of
Lendl, die op meerdere baan-
soorten hun beste tennis kon
den spelen. Wimbledon bij
voorbeeld slaat hij over. Hij ver
loor er de afgelopen drie jaar
steeds in de eerste ronde. De
nieuwe heerser van het gravel
tankt de komende weken liever
nieuwe energie voor de tweede
helft van het tennisjaar en laat
zich over een week, als de we
reldtop op het gras van Halle
speelt, op een klein toernooitje
in Sankt Pölten in Oostenrijk
bejubelen. Op gravel uiteraard.
ROSMALEN ANP
Het internationale gras-tennis
toernooi van Rosmalen, dat
vandaag begint, kent een sterke
bezetting. Een sterke nationale
bezetting. Titelverdediger Ri
chard Krajicek is in Rosmalen
als eerste geplaatst. De beoogde
nummer één van de plaatsings
lijst, de Rus Kafelnikov, meldde
zich vrijdag geblesseerd af. De
organisatie stelde toen de loting
uit, maar slaagde er de afgelo
pen dagen niet in een waardige
vervanger te vinden. De Zweed
Magnus Larsson zegde keurig
af, de benaderde Michael
Chang en Michael Stich lieten
niets van zich horen.
Hendrik-Jan Davids kreeg gis
teren, bij de loting, de laatste
beschikbare wildcard toegewe
zen.
Achter Krajicek bezetten Jac
co Eltingh en Paul Haarhuis de
tweede en derde plek op de
plaatsingslijst. Jan Siemerink is
in Rosmalen als zevende ge
plaatst.
Loting Nederlanders eerste
ronde hoofdtoernooi: Krajicek -
Matsuoka (Jap), Eltingh - Masur
(Aus), Haarhuis - Pereira (Ven),
Siemerink - Renzenbrink (Dui),
Schalken - qualifier, Wassen
(wildcard) - Pioline (Fra), Da
vids (wildcard) - Jarryd (Zwe).
Dertigplussers maken de dienst uit
PIETER VAN DER VLIET
1 rene Eijs en Femke Dekker
lebben een gouden weekeinde
w ichter de rug. De twee Leidse
1( oeisters verzamelden op het
•e Nederlands kampioenschap op
'e de Amsterdamse Bosbaan in to
taal zeven gouden medailles.
:ijs veroverde er drie bij de se-
anioren, terwijl de vijftienjarige
Dekker bij de junioren vier keer
succesvol was. Haar belangrijk-
w ste overwinning boekte de jeug-
roeister van Die Leythe
a met Marieke van Rijn uit Zoe-
n terwoude in de dubbeltwee. Die
e titel biedt perspectief op uitzen
ding naar het wereldkampioen
schap.
Eijs heeft de gedwongen
a scheiding van haar Leiderdorp-
N se Njord- coach Andreas Leicht-
fuss goed doorstaan. De voor-
li malige Oostduitser hield na zijn
aanstelling als bondscoach bij
junioren te weinig tijd over
voor zijn pupil. Eijs weet zich op
haar beurt in goede handen bij
bondscoach Kris Korzeniowski.
Zaterdag hield zij Eëke van Nés
en Nelleke Penninx in de skiff
achter zich. Met Van Nes heer
ste zij ook in de dubbeltwee. De
titel in de vier zonder kregen
Eijs, Van Nes, Penninx en in
valster Anneke Venema, als eni-
deelneemsters, cadeau. De
tijd van de vier, zonder gebles
seerde Anita Meiland, was ver
rassend snel.
Die Leithe-roeister Femke
Dekker zette tijdens de Neder
landse Kampioenschappen op
de Bosbaan haar positieve pres-
tatielijn van de afgelopen weken
voort. Met vier gouden medail
les op even zoveel afstemden
haalde de pas 15-jarige Dekker
flink uit. Tijdens de voorwed
strijd op zaterdagochtend, gaf
Dekker bij de meisjes 18 jaar in
de skiff direct al haar visite
kaartje af. Haar grootste con
currente op de 2000 meter, de
Alphense Wendy van Vliet,
bleek niet snel genoeg om zich
voor de finale te plaatsen. In die
Finale roeide Deldcer haar vorige
week verbeterde baanrecord
van 8.01 een seconde scherper,
op afstand gevolgd door clubge
note Marieke van Rijn, die
tweede werd. In de middag
stapte zij in een door bonds
coach Andreas Leichtfuss sa
mengestelde dubbelvier. Met
roeisters van DDS, Alkmaarsche
en Alphen, peddelde de Leidse
naar een tijd van 6.48, wat een
nieuw internationaal Bosbaan
record betekende.
Op de tweede dag begon
Dekker in haar eigen leeftijds
groep, 16 jaar, in de skiff. Vooraf
was al bepaald dat zij niet voluit
mocht gaan, omdat de winst bij
gebrek aan echte tegenstand al
vast stond en omdat er later op
de dag nog een belangrijke dub
beltwee geroeid moest worden.
Ontspannen roeide de Rem
brandt scholiere naar de over
winning in een trainingstijd van
8.17: De vierde gouden plak
won Dekker samen met clubge
noot Marieke van Rijn in de
dubbeltwee voor achttienjari
gen. In tegenstelling tot haar
voorgaande wedstrijden werd
dit een zwaai- bevochten over
winning. Het Alphense duo
Wendy van Vliet/ Christel Rijn
ten zorgde voor een spannende
strijd. Vocaal bijgestaan door de
coaches Marion Langezaal en
Harm Gijsman moest het Leids-
/Zoeterwoudse koppel alles uit
de kast halen. Uiteindelijk ble
ken twee tellen verschil genoeg
voor Dekker's vierde gouden
plak.
AMSTERDAM
TIM BROUWER DE KONING
De Nederlandse toproeiers zijn
hard toe aan een internationaal
verzetje. De onderlinge verhou
dingen mogen gezien het resul
taat van het nationale kam
pioenschap van het afgelopen
weekeinde als bekend worden
verondersteld. In enkele geval
len liepen relaties door de harde
selectieprocedure deuken op.
Maar de gelouterde kern van de
Nederlandse roei-elite bleef op
de Amsterdamse Bosbaan
moeiteloos overeind.
Dertigplussers maken mo
menteel de dienst uit bij 's lands
beste roeiers. De Holland Acht
wordt aangevoerd door Nico
Rienks en Ronald Florijn. Dat
duo heerste ook in de twee-zon
der. „Die titel (en een verbete
ring van het dertien jaar oude
baanrecord) in de twee geeft
mij de meeste voldoening", zei
Rienks. In de vier zonder kreeg
hij vervolgens klop van de op
revanche beluste duo's Bart-
man/Compagner en Zwolle-
/Van Steenis. Ter afsluiting
voerden de twee kwartetten in
de acht nog een verplicht num
mer op.
Geen tegenstand
De met grote belangstelling te
gemoet geziene Holland Acht
had dan ook nauwelijks tegen
stand te duchten. De combina
tie van Nereus, Skoll en Euros,
die op gepaste afstand als twee
de eindigde, dreef voornamelijk
op rancune. George van Iwaar-
den, onlangs uit de Holland
Acht gevallen, maakte namelijk
deel uit van de 'tweede keus'.
Voor hem betekende het zo veel
als een afscheid van de acht. „Ik
ga niet zitten wachten of ik via
In plaats daarvan probeert
Van Iwaarden zich te bekwa
men in het roeien met twee rie
men (scullen). Het roeien met
twee riemen viel de gewezen
boordroeier (met één riem) za
terdag niet mee. Zijn vierde
plaats in de dubbeltwee be
stempelde hij als 'een drama'.
Volgens bondscoach Jan Klerks
is de omschakeling van
boordroeien naar het specifieke
scullen een hele toer. „Maar ik
vind het een dappere poging
van George. Ik kan mij zijn te
leurstelling goed voorstellen."
Van Iwaarden, uiterlijk uitbun
dig maar 'van binnen' nog
steeds teleurgesteld in bonds
coach René Mijnders die hem
uit de Holland Acht zette:
„Mocht ik het scullen niet vol
doende onder de knie krijgen
en het wereldkampioenschap
mislopen, dan kan ik dit jaar
wat'eerder met vakantie. Maar
ik doe er alles aan om zicht te
houden op een olympische me
daille."
Van Iwaarden krijgt net als de
andere Nederlandse toproeiers
nog twee kansen om een ticket
voor het WK in het Finse Tam
pere te verwerven. Over twee
weken staan de internationale
wedstrijden om de Koninklijke
Maas Holland Beker op de Bos
baan op het programma. Weer
twee weken later is de interna
tionale elite aanwezig in Luzern
bij de Rotsee Regatta. Dan
wordt voor zo ver dat nog nodig
is het kaf gescheiden van het
koren.
Titelloos
Hoewel zij officieel nog geen
enkele, zekerheid heeft, gaat
Laurien Vermulst er voetstoots
vanuit dat zij haar imposante
internationale kan voortzetten.
Het NK verliep voor de Utrecht
se weliswaar titelloos, maar zij
ziet de nabije toekomst zonnig
tegemoet. Zelfs de publiekelijk
geuite kritiek aan haar adres
van coach Kris Korzeniowski
brengt de routinier niet uit haar
evenwicht.
„Ik denk nu eenmaal anders
over de selectieprocedure dan
Kris. Ik heb het liefst het gevoel
dat ik mijn kansen in eigen
hand heb. Maar wij moeten
steeds in andere combinaties
het water op en zijn nooit zeker
van uitverkiezing. Toch ga ik er
van uit dat ik volgende week bij
een selectiewedstrijd voor de
lichte dubbeltwee plaats." Sa
men met Ellen Meliesie en My-
riam ter Beek moet zij dat op de
Bosbaan uitvechten.
Vermulst vertoefde gisteren
net als menig collega met haar
gedachten al een eind verder.
Het WK in Tampere (augustus)
en vooral de Olympische Spelen
van Atlanta (1996) houden haar
meer bezig dan de hinderlijke
schermutselingen in eigen land.
Haar naaste concurrenten kent
ze inmiddels door alle selectie
wedstrijden van haver tot gort.
„Ik moet toegeven dat het ni
veau in de breedte is gestegen.
Maar gezien mijn ervaring hoef
ik niet buiten de boot te vallen."
