Engelsen regeren
halve marathon
Russisch voertaal op tien kilometer
ChampionChip wint altijd
Leidse marathon
LOPE]
MAANDAG 12 JUNI 1995
Mc Carthy en Mazzuccci winnen in Leiden
Op de halve afstand was het net als vorig jaar jerry Mc
Carthy die met groot machtsvertoon de winst greep. Met
een tijd van 1.08.18 had de 31-jarige man uit het Engelse
Whitney precies drie tellen meer nodig dan voor zijn par-
coursrecord in de editie 1994. Met de 31-jarige Kim
Mazzucca als eerste vrouw ging op dit nummer zelfs een
dubbele winst naar de Engelse Oxford-regio.
had graag diit jaar mijn eerste
hele marathon in Leiden gelo
pen. Maar ik kon pas in januari
weer trainen, dus dat ging niet.
Ik hoop op volgend jaar."
Mc Carthy had de wedstrijd al
na vijf kilometer in de zak. Sa
men met de latere marathon
winnaar Lewandovski had hij
op dat punt al een voorsprong
opgebouwd van bijna een mi
nuut, welke hij van 1.14 halver
wege uiteindelijk zou uitbou
wen tot tweeëneenhalve mi
nuut. Van Lewandovsky was Mc
Carthy onder de indruk. „Vorig
jaar liep hij als marathonloper
tot de splitsing zelfs vóór me.
Nu kon ik hem bijhouden."
„Het was makkelijker dan vo
rig jaar", meldde de gedreven
31-jarige atleet. „Toen kwam ik
pas na vijf kilometer aan de kop
van de wedstrijd. Nu voelde ik
me zekerder, maar ik kon niet
veel sneller dan dit." Na de edi
tie van vorig jaar kampte de
korporaal-technicus in de na
tionale luchtmacht RAF zes
maanden met blessures. „Ik
Buskermolen
Nummer twee in de wedstrijd
werd John Buskermolen uit Aal
smeer, als enige Nederlander
voor do Britse clubgenoot van
Mc Carthy, Mike Hurd, de 3M-
Italiaan Enrico Bridi uit Milaan
en de Rus Alexei Korpylev. Eer
ste regiogenoot was de Bataaf
Ed Borst, ruim vijf minuten ach-
tèr McCarthy.
Mazzucca
Ook vrouwenwinnares Mazzuc
ca was met een tweede plaats
over tien kilometer vorig jaar al
succesvol. Met een tijd van
1.22.59 verbrijzelde ze op de
halve marathon het parcoursre-
cord van de Katwijkse Leny van
der Plas. De Bataafse die in 1992
en 1993 won, was echter be
paald niet ontevreden met de
tweede plaats in 1.23.57. „Een
persoonlijk record en meer dan
twee minuten harder dan mijn
snelste tijd hier. Ik heb het te
danken aan mijn clubgenoot
Guus van Poeteren, die me in
een vlak schema heeft gehaasd.
Aan het eind was het afzien,
maar dat weet je op de tien."
Moeilijk
Mazzucca zelf had het de laatste
kilometers moeilijk gehad. „Ik
ben nog niet zo gewend aan de
ze lange afstanden", aldus de
31-jarige atlete uit Leidens zus
terstad Carterton. „En omdat
het bij jullie veel vlakker is dan
bij ons, gaat het ook veel har
der. Maar ik kom volgend jaar
zeker terug."
Met de Voornse Martine Lust
was ook de winnares van vorig
jaar opnieuw aan de start geko
men. Ook zij had na haar
1.26.52 van vorig jaar een tijd
van 1.24.44 niet verwacht, waar
mee de betere omstandigheden
in 1995 weer werden aange
toond. Opvallend was tenslotte
de achtste plaats van Ingrid
Gardien van de Leiden Road
Runners (1.29.53).
Jerry Mc Carthy zet zijn klokje stil. De Engelsman won de halve marathon van Leiden, foto loekzuyderduin
De marathon
snelwandelen
is net zo zwaar
Dirk Maassen van den Brink
kreeg woensdag vóór de mara
thon ineens gezelschap van de
andere goede snelwandelaar uit
Leiden, Seivée Derks. Mede
daardoor bleef de Leidenaar op
de volledige afstand ruim bin
nen zijn in de Leidsch Dagblad
marathonbijlage al aangegeven
streeftijd van 4.45.
De net twee dagen eerder 47
jaar oud geworden atleet van
AV Holland werd na 4 uur en 38
minuten met bloemen onthaald
door zijn clubvriend Menno
Jansen, de talentvolle junioren
topper die na een ernstig onge
luk enkele jaren geleden met de
speer en de kogel succesvol is in
degehan dicap ten-categorieën.
Halvenvege had Maassen van
den Brink al een tijd van 2.07 op
de klokken gesignaleerd. „De
eerste twintig gingen bijzonder
snel, fantastisch gewoon, bui
tengewoon goed", meldde de
Leidse hovenier dan ook om
vervolgens aan te geven dat een
marathon (snel)wandelen niets
verschiilt van hardlopen: „Daar
na ging het minder en vooral na
de dertig was het zwaar."
Derks en Maassen van den
Brink hielpen elkaar over de do
de punten heen. „Ik was wel blij
dat hij mee was", zei Maassen
van id en Brink aan de finish.
Derks zelf zag de marathon
meer als training. „Anders zou
ik opi de Afsluitdijk voor mezelf
hebben gelopen. Dit leek me
wel zo gezellig, je hebt allebei
toch aanspraak."
Joost la Lau overspeelt zijn hand
Ondanks een uiterste poging
van Leidenaar Joost la Lau werd
het ereschavot van de tien kilo
meter gisteren volledig bezet
door Russen. Één dag na een
gewonnen wedstrijd in Hei-
nenoord was het Gennady Pan-
in die gisteren in de Sleutelstad
alweer aan het langste eind
trok.
Getrouw aan de Leidse tradi
tie vormde zich direct na de
start op de Willem de Zwijger
laan een grote kopgroep. Na
ruim vier kilometer was het
langs het water op de Leider-
dorpse Van der Valk Bouman-
weg alleen La Lau die de drie
Russen Panin, Yuri 'Fokin eo
Serguei Notchevnyi volgde in
hun tempoversnelling. De
strijdvaardige Bataven-atleet
overspeelde echter zijn hand,
zodat hij een tweetal kilometers
later brak in de finale demarra-
Wilhelmus klinkt
Tot veler verrassing klonk twee
minuten voor de start van de
Leiden Marathon ineens het
Wilhelmus over de Willem de
Zwijgerlaan. Het bleek een idee
van organisator Tjeerd Scheffer,
in Amerika afgekeken van veel
wedstrijden die daar beginnen
met 'The star spangled banner'.
„We hadden eerste Justine
Pelmelay gevraagd, die is ook
Leidse van geboorte. Die baalde
er behoorlijk van dat ze moest
afbellen omdat ze langer in
Indonesië moest blijven voor
optredens", aldus Scheffer.
„Gelukkig vonden we Hanne
Pit, een klassiek geschoold te
nor en ook Leidenaar."
„We hadden tegen Teun de
Reede (de speaker, red.) gezegd
dat hij twee voor twaalf per se
niets mocht zeggen. Toen klonk
daar het Wilhelmus en opeens
zag je al die hoofden omhoog
gaan. van 'wat is dat nu (weer,
red.)'. Zo vlak voor de start is
dat toch altijd al een gespannen
moment, ik heb bij verschillen
de mensen tranen gezien. We
houden het er dan ook zeker
Kleijweg boven
verwachting
Met een vijfde plaats op de tien
kilometer bleef Bataven-atlete
Joke Kleijweg een slordige 250
concurrentes voor. De voorma
lige kampioene marathon is net
vier maanden in verwachting.
„Het was wel weer lang", ver
zuchtte de 32-jarige atlete dan
ook aan de finish. „Het is nu tij
dens het lopen moeilijk in te
schatten hoe hard je loopt. Het
is meer een kwestie van gewoon
door blijven lopen." Aan de fi
nish kreeg Kleijweg uiteindelijk
een tijd van 39.57 achter haar
ge van Panin om uiteindelijk als
zevende te finishen.
De voortsnellende Panin, Fo
kin eri Notchevnyi leken hoege
naamd geen last te hebben van
hun optreden slechts één dag
eerder in een halve marathon in
Heinenoord. Het drietal werd
daar respectievelijk één, drie en
twee. In Heinenoord werden ze
op gepaste afstand gevolgd door
Bataaf Jan-Dirk Hazeleger, gis
teren kort achter La Lau achtste.
„Het was vandaag juist mak
kelijker dan gisteren," verhaalde
de frisse Panin. „Daar regende
en waaide het veel harder." Het
drietal Russen is één van de
groepjes atleten die op de knap
zak en met een visum van
maximaal drie maanden in kor
te tijd zoveel mogelijk Neder
landse wedstrijden opluisteren.
Fokin won zo eerder dit jaar al
de Apeldoornse Midwinterma
rathon.
Eerste regio-atleet werd ver
rassend Huub Pragt. Do
lenthousiast kwam hij over de
finish. „Die ambiance, rijen dik
publiek. In Rotterdam staat het
wereldrecord, maar dit is zeker
de tweede marathon van Ne
derland. En qua sfeer is het
nummer één." Negende werd
Bataaf Jaap van Duijvenvoorde,
tiende en elfde de Spartanen
Erik Bakker en Willem Boon,
twaalfde Han Kulker en veer
tiende Alphenaar Hans Wub-
ben.
De winnares en de nummer
drie bij de vrouwen komen uit
dezelfde Russische stal als de
mannen-winnaars. Irina Lebe-
dinskaya had op de streep nog
twaalf seconden over op de
Leidse Erica van der Bilt. De at
lete die uitkomt voor het Am
sterdamse AAC wurmde zich
tussen Lebedinskaya en de Rus
sische Morgoenova.
Lebedinskaya had weinig pro
blemen ondervonden, vond ze.
Met onder meer al in 1979 een
Russische jeugdtitel op de 1500
meter en een ijzersterke beste
tijd ooit van 4 minuten rond op
dit nummer, is de 34-jarige atle
te uit Taganrog dan ook van eer
ander niveau dan regionale top
Dat geldt ook voor de tien jaar
jongere Morgoenova, die een
week voor haar ètart in de rr
rathon van Twente zowel
Heinenoord (eerste) als in L
den aan de bak moest.
In 1990 was ze nog vierde
de nationale Russische ski-kam
pioenschappen, vijf jaar later
april scoorde ze dezelfde plek
de nationale marathon-titel
strijd.
Tweede beste regio-atlete
werd achter Morgoenova Suze
Groen in 't Woud, die in 38.38
haar zwangere clubgenote Joke
Kleijweg ruim een minuut voor
bleef.
Tijdregistratie per computer blijkt te werken
Vrijwilligers stonden klaar o
chip weer op.
a de finish de ChampionChip v
Hij heeft er zijn baan voor opge
zegd en werkt nu full-time aan
het verkopen van zijn produkt:
de ChampionChip. Een appa
raatje, dat een nauwkeurige,
probleemloze tijdregistratie bij
massale sportwedstrijden mo
gelijk maakt. Wim Meijer uit
Nijmegen besteedt nu samen
met twee collega's al zijn aan
dacht aan de Chip én aan het in
eigen beheer ontwikkelde tijd
registratie-systeem. „Want daar
zit het 'm in. Zulke chips wor
den al jaren gebruikt, bijvoor
beeld bij bedrijfsbeveiliging en
auto-alarmen. Wat wij hebben
bedacht is een methode voor
tijdwaarneming bij wedstrijden
met veel deelnemers."
De eerste test vond plaats in
de herfst van 1993 tijdens de
Nijmeegse Zeven-Heuvelen
loop. Toen werkte Meijer over
dag nog als provincie-ambte
naar in Gelderland en knutselde
hij 's avonds aan zijn idee. „Ik
heb het systeem bedacht en Pe
ter Bruinink en Clemens Neer
voort hadden de computer
know how. De basis van het
idee is dat er wordt gewerkt met
antennes op de grond en chips
op de schoen. De antennes cre-
eren een magnetisch veld op
speciaal daarvoor ontworpen
matten. De chip krijgt energie
via de matteij en geeft met die
energie zijn óode door. Die code
wordt dan herkend door de
computer en de tijd wordt haar
fijn geregistreerd," aldus de en
thousiaste 34-jarige directeur
van ChampionChip BV: „Als ik
eenmaal begin te praten over
ons produkt, ben ik niet meer te
stoppen."
Primeur
De test in de Keizer-Karelstad
slaagde volledig. „In september
1994 kwam de primeur in de
Marathon van Berlijn, één v;an
de grootsten in Europa. Dat was
de laatste keer dat ik nerve;us
was. Nu hebben wij de zeker
heid dat het systeem werkt en.
kunnen we de boer op met qns
produkt." Dat lukt de jonge on
dernemer aardig. Het contrvact
met de Marathon-organisatie
van Japan is net gesloten. In
Boston wordt dit jaar waar
schijnlijk ook met de Chip gelo
pen en New York 'zit er aan te
komen', volgens Meijer, die het
promotie-werk in het commer
cieel zeer aantrekkelijke Ameri
ka door Jos Hermens laat doen.
Meijer is niet bang voor de con
currentie: „Het idee is dam. wel
niet beschermd, maar onze
technologische voorspron g is te
groot."
Twijfelaars
De Chips en het bijbehorende
systeem bewezen gisteren in
Leiden weer hun waard»;. Toch
ging de tijdwaarneming niet he
lemaal naar wens. De Ve rklaring
was snel gevonden: het onver
wacht grote aantal 'last-minute'
inschrijvingen. Het lekkere
weertje had namelijk zoveel
twijfelaars over de streep gehol
pen, dat de inschrijvingsbestan
den niet op tijd konden worden
geconverteerd met het Chipsbe
stand. Wim Meijer bleef lachen:
„Onze werkwijze is g;oed. Wij
hebben de tijden meteen be
schikbaar en het ligt aian ande
ren dat die tijden niet direct aan
lopers gekoppeld kun nen wor
den. Wij hebben bijvoorbeeld
bij de start 500 loper s meer ge
registreerd dan er op de in-
schrijvingslijst staan. Dat zijn
wij nu aan het matchen en dat
duurt even."
„Het hoort bij de kinderziek
tes. Een nieuwe methode, hoe
goed die ook is, heelt altijd een
aanlooptijd nodig,' is ook de
mening van Tjeerd :>cheffer. Hij
David Wielkens, Leiden
Leeftijd34 jaar
Beroep: directeur taxibet
Tijd: 3.40.22
„Twee minuten van mijn
af, en netto was ik nóg m
Ier want bij de start storu
delijk achteraan. Eenmem
singels had ik het echt
Gelukkig vond ik een ma
samen hebben we elkaa
zweept en zijn we hand i
over de finish gegaan,
niet hoe hij heet maar
mij is het een bekende
rechter uit de regio (Hei
lipse, red.) want overal h
vanaf de kant opmei
naar zijn hoofd dat het
tijd was om een rode ki
krijgen.
Lodewijk Kallenberg
Leiderdorp
Leeftijd50 jaar
Beroep: hoogleraar wish
Tijd: 3.51.39
„Met Pasen heb ik nog eei
scheuring opgelopen
door kon ik pas in de afi
drie weken weer trainen,
ste 30 gingen goed, daan
ik her tot het 37 kilomei
zwaar. Daarna ruik je de
en gaat het wel wee
lof over de organisatie nu
derweg was er veel te
maar een beetje weinig
zoals bananen. In de one
ren probeer ik de marai
lopen in de even jaren
mee aan de tenhiscom
Dus misschien ben ik
tivee jaar weer bij.
Menno Bekker, Leiden
Leeftijd: 49 jaar
Beroep: gemeentevoorlicl
Tijd4.03.28
„Ik was met een groep
Leiden Road Runners en
gen weg op een schem
3.45. Op een gegeven n
kreeg ik zo'n last van mijt
dat ik heb moeten zegg
gens loop maar door
mij'. Ik weet niet precies
komt, onderweg te veel vo
dronken, vermoed ik. Ui
lijk probeerde ik nog bin
vier uur binnen te komei
ook dat is me niet geluki
aan te doen, okay ik ben
en dan gaan we nu ma
het bier."
Evert v
Leeftijd49 jaar
Enkele regio-atleten kijken opgewekt bij de start van de tien kilometer. Van links naar rechts Henk Ravens-
bergen (18e), Erikavan der Bilt (3e), Joke Kleijweg (5e), Huub Pragt (5e) e n Han Kulker (12e).
foto loek zuyderduin
is tevreden met het werk van
Meijer en de zijnen, maar sleu
telt intussen aan een eigen sys
teem: „Volgende week ga ik
weer aan mijn nieuwe systeem
beginnen. Er zit een aantal mim
punten aan de ChampionChip.
Ten eerste is het duur (fl 37,50,
red.) en ten tweede is het een
heel gedoe. De chips moeten
uitgedeeld worden, codes en
bestanden moeten met elkaar
overeenkomen, ga maar door.
Over de methode die ik samen
met Jos van der Poel aan het
ontwerpen ben, kan ik niet te
veel zeggen, maar wel dat het
gebaseerd is op een video
systeem, dat digitale codes op
afstand herkent. Onze methode
zal goedkoper en sneller zijn.
Het ander verschil met Wim
Meijer is verder dat wij geen
commerciële aspiraties hebben.
Wij zijn alleen voor Leiden be
zig. Ik heb wel veel waardering
voor de manier waarop Meijer
de Chip exploiteert. Hij moet
ook wel, want hij heeft er al aar
dig wat kapitaal in gestoken."
Borst
Wim Meijer staat intussen op
de finishlijn te controleren hoe
zijn Chip werkt. Niet iedere lo
per blijkt het allemaal begrepen
te hebben. Eén loper finisht met
de chip op de borst gespeld.
„Die moest even de chip laag
over de grond bewegen, want
het bereik van de anterines
komt niet tot borsthoogte."
Een ander probleem was de
bevestiging van de chip. Door
een foutje van Tjeerd Scheffer
stond in het programmaboek,
dat het apparaat dwars op de
schoen moest worden vastge
maakt. „Als je dan over de finis
hlijn komt, hoor je maar één
piep in plaats van zes. Dat kon
ook eenvoudig worden opge
lost. Die lopers gingen gewoon
even zijwaarts over de finish."
Tijd: 4.06.50
„Ik voel me niet echt rot,
ik moet wel een paar
gaan doorprikken. Veel g
heb ik eigenlijk niet, ik
onder de vier uur te fi
maar omdat het 'heerlijk
was, is me dat ook dit kee
niet gelukt. Nu ga ik er e
gaan zitten want mijn
willen echt niet meer.
Barbara van Ravesteijn
Leidschendam
Leeftijd26 jaar
Beroep: laborante
Tijd: 4.23.35
Het was de eerste keer
vond het fantastisch. Ik li 135
jaren en ik heb hier hart
getraind. De tijd viel ook 1138
gen. Alleen dat stuk ten 139
Zoeterwoude, dat was evt
ten. Volgens jaar ben ik ei
weer bij, met mijn broer
aan (3.34.47) maar die is
tijdje binnen."
•-s
Aad van der Houwen, Leiijfj
Leeftijd: 68 jaar
Beroep: gepensioneerd /mm
rateur
Tijd: 4.32.17
„Ik ben nog redelijk aansffö
baar dus mag je concluden 161
het goed ging, of eigenlij j®;
weldig. Voor een snelle tiji f
ik niet, gewoon mijn eigen 'f
po aanhouden. Ik heb ze al
in Leiden gelopen en ookdi iee
New York en Honolulu. D W
het heuvelachtig en hier 1
lekker vlak en je ziet: ik bei 7;
wel een van de oudsten
nog ruim op.tijd binn
Fred Beck, Leiden
Leeftijd: 47 jaar
Enige blinde deelnemer
Tijd: niet gejïnisht
n'nb
