'Berkkamp, Ajax campionet
DAG 26 ME11995
i Henrita Bergkamp genieten van hun leven in Civate en het adembenemende vergezicht over het meer van Annone. „Ja, dan realiseer je je dat het leven heel mooi kan zijn.'
FOTO KAREL JANSEN
Op de bank bij Dennis en Henrita Bergkamp, kijken naarAjax-Milan
j te eraan geloven. Het zou trouwens tijd worden. In Wenen en in Nederland zal de
isenmassa nu al wel minutenlang aan het hossen zijn. Hier heerst een bijna irritan-
e arn ïst, zoemend. Civate blijft blijkbaar onder alle omstandigheden Civate, een char-
ït bergdorpje op ruim drie kwarier rijden van Milaan. Maar bovenal: klassiek domi-
van Dennis en Henrita Bergkamp. Plotseling is daar echter het geclaxoneer uit ver-
llende scooters, gebonk op de afsluitpoort. En de kreet uit rauwe kelen. Berkkamp,
kamp, Ajax campioneü Dat moeten fans van Inter zijn", schiet Dennis Bergkamp
e lach. „Die hebben geen hekel aan AC Milan. Die haaaaaten Milan."
atstai
d
Oi
keek
n Vat
tje va i
ifract i,
tl 1
iekijiuëi
'elder t
ndei
Eu
tesdojn,
Istai
hel >i
'aaiei
joi
"°g> i!
'fsda
kei
is er
moe e
tion-
it
KAREL JANSEN
voor is het minutenlang
Istil geweest in de huiska-
Alsof de film nog even te-
1 edraaid moest worden. Die
trad eigenlijk al in vanaf
noment dat IGuivert de 1-0
frommelde. 'Tjezus', zei
te kamp toen. 'Ongelooflijk',
1 Henrita aan. 'Tjezus', her-
Ie de ex-Ajacied. Nu,
id op het gazon voor de
i, in de zwoele Italiaanse
it heeft hij het op een rijtje
i voor zichzelf. „Ajax ver-
de Cup, maar o wat heb-
:e gezwijnd."
Tuinman
'n\ iddags had hij er nog met
uinman over staan praten,
rdaad, nog steeds dezelfde
nan die een paar maanden
len al die foute uitspraken
hem deed in de Italiaanse
ia. Bergkamp zou nooit uit-
geen vrienden ontvangen,
et spelen in de tuin, dat
non-informatie,
e pers heeft Alvise (zo heet
uinman) te grazen geno-
zegt de spits van Football
Internazionale Societa per
ie. „Ineens stonden ze
de deur. Hij hield ze tegen,
[kamp is niet thuis', had-ie
;d, om ze op afstand te
len. 'Is-ie dan vaak weg',
er gevraagd. 'Nee hoor,
del wel mee'. De volgende
stond er in de kranten dat
)oit uitga. 'Komt zijn familie
lezoek?' 'Ja', zei Alvise. Dus
10 ik geen vrienden."
hend: „Ik vereenzaamde
En ik speelde croquet in
in, hoe ze daar in gods-
n op komen is me nog
is niet duidelijk. Wat moet
j Lallend in café's hangen,
ik er dan bij, pas ik me dan
i aan? In Nederland be
uwen ze mijn instelling als
professioneel, ik leef voor
rak. Hier wordt het juist ne-
tf uitgelegd."
wijst naar de lager tegen
?rg aangebouwde huizen,
iranje dakpannen vormen
mikpunten in de heldere
id. „Ik bemoei me ook
t met de buren, zeggen ze.
r moet ik dóar dan aanbel-
in vragen of ze mee op stap
i. Weet je hoe oud die men-
zijn? De jongste is tachtig."
topt een vinger in zijn keel.
ïhhh begrijp je, gelul alle-
aar g0ecji hij had het er 's
n- dags nog met Alvise over
'd. Midden veertiger, fer-
'n uin,
vent Interista maar doodsbang
voor de aartsrivaal uit dezelfde
stad. „Ja", zegt Dennis Berg
kamp, „daar hadden we het
over hè. Nou goed, volgens Alvi
se is Capello (de trainer van AC
Milan) een genie in het spelen
van finales. En we staan hier nu
terwijl Ajax met 1-0 gewonnen
heeft, maar Alvise heeft wel ge
lijk gehad. Milan heeft het per
fect gedaan vanavond. Ajax
werd bij vlagen lamgelegd. Ze
lieten Reiziger opbouwen, dat
was onschuldig voor ze, Blind
en Rijkaard werden onder druk
gezet, konden Reiziger niet hel
pen. Na de rust was dat over ja.
Ajax speelde toen ook beter. Of
zat Milan er gewoon doorheen?
Ik ben er nog niet uit."
Poort
De ontvangst 's middags was al
lerhartelijkst. Henrita was spe
ciaal naar het vliegveld gereden
om het bezoek af te halen. Het
is voor de eerste keer dat de
Bergkampen een journalist in
hun huis toelaten. „We houden
er gewoonlijk niet van, dit is pri
vé." Nu kan het wel. Voor een
keer. „Omdat het toch een spe
ciale dag is vandaag." Ajax-
Milan breekt vele deuren open,
het mag weer eens bewezen
zijn.
De poort zwenkt open, Henri
ta bedient daarvoor vanuit de
auto de afstandsbediening. Be
veiliging in een voetbalmaf
land, „jammer, maar noodzake
lijk', zegt de Spakenburgse.
Voor ons ontrolt zich een met
witte stenen geplaveide oprij
laan omgeven door bomen,
planten en bloemen waar Alvise
dagelijks zijn ziel en zaligheid in
moet leggen. De garage. Dennis
Bergkamp, zojuist uitgetraind,
staat te wachten. Natte haren,
geknipt in zijn traditionele cou
pe. „Ik had het naar voren laten
knippen, maar hier voel ik me
prettiger bij."
De pers legde het weer anders
uit. Zijn schaterlach klinkt hol
in de ruimte waar de auto's bij
komen van de Italiaanse rijstijl
van de vrouw des huizes. „Dan
heb je dus een haarprobleem',
concludeerden ze. 'Je haar valt
uit'. Ik wen er misschien ooit
nog wel eens aan. Of nooit.
Kom op, we gaan naar boven."
De trappen en vloeren zijn
van glanzend lichtbruin mar
mer, de inrichting klassiek,
warm. Henrita heeft zelf haar
keuzes bepaald, ze studeert
voor binnenhuisarchitecte. In
de hal een geschilderde drieluik
van Bergkamp, in de shirts van
Ajax, Inter en Oranje. Een bron
zen beeld van een voetballer.
Middels een trap de afdaling
naar de huiskamer, centraal
staat het luie, luxueuze room
kleurige bankstel, trouwfoto aan
de wand, veel sierbloemen, va
zen, glazen en een vitrinekast
met daarin twee gouden Johan
Cruijff-schoenen die zijn uitver
kiezing tot Speler van het Jaar
bevestigen. Bergkamp als Aja-
cied, het lijkt al zo lang geleden,
maar toch, het is pas twee sei
zoenen terug dat hij De Meer
achter zich liet en zijn uitdaging
elders zocht.
De schuifpui zoeft open en
daar dient zich dan datgene aan
wat Lothar Matthaus in zijn In-
ter-periode deed besluiten het
landgoed té huren. Het verge
zicht over het meer van Annone
is adembenemend. Witte dui
ven fladderen door de lucht.
„Ja, die hebben we hier ook",
glimlacht Bergkamp. Een gazon
bijna rondom het gehele impo
sante huis, goed voor ontelbare
slaapvertrekken, vele badka
mers en zeven toiletten. Het
zwembad is uiteraard overdekt.
„Maken we bijna nooit gebruik
van. Je traint hier twee keer op
een dag, ik heb er de gelegen
heid amper toe. Voor elke wed
strijd moeten we in trainings
kamp, dat is al drie dagen. Het
terras, daar zitten we wel veel.
Soms tot een, half twee 's
nachts. Dat vergezicht hè, de
lichten op de bergen, de ster
renhemel. Ja, dan realiseer je je
dat het leven heel mooi kan
zijn."
Magneet
Gespannen zegt-ie niet te zijn,
zo'n zes uur voor Ajax-Milan.
Toch moet dit een vreemde
week voor hem zijn. Eerst wordt
Juventus kampioen, de club die
hem twee jaar geleden dolgraag
had willen inlijven, vanavond
treedt Ajax aan voor De Grote
Finale, de club die hij dezelfde
tijd de rug toekeerde. Dennis
Bergkamp kijkt verrast op. Bij
hem is die gedachte nooit bo
ven komen drijven. „Het is dat
je het zegt..." En, na een korte
overpeinzing: „Juventus is nooit
zo dichtbij geweest voor me als
de buitenwereld misschien
denkt. Inter stond voor mij al in
een vroeg stadium vast. En
Ajax? Die deur heb ik dichtge
slagen. Ik ben wat dat betreft
een nuchter mens. Als ik een
keuze maak, dan sta ik daar ook
voor honderd procent achter.
Twijfels komen niet meer in me
op."
De TV werkt vervolgens als
een magneet. Krajicek is bezig
tegen Ivanisevic, de wereldbe
ker tennis in Düsseldorf, Tele
tekst via de schotel op RTL4,
NBA-basketbal met Rick Smits...
„Ben ik gek van", praat de voet
baller onder het zappen door.
„Van de NBA. Mooie sport, ik
heb zelfs een videoband van
Michael Jordan. Daagt-ie een
tegenstander uit bij een vrije
worp, dat-ie 'm er zelfs met zijn
ogen dicht ingooit. Doet-ie dus
ook. Absolute top."
Waar hij ook toebehoort,
Dennis Bergkamp. Ondanks
twee verloren seizoenen bij de
club die maar niet om wil en
kan schakelen naar het 'Neder
landse' systeem. En daar wer
den ze toch voor gekocht, Wim
Jonk en Bergkamp. „Ach, verlo
ren zou ik het niet willen noe
men. Er had misschien meer in
gezeten. Met een andere speel
wijze. Pressing, op de training,
in de wedstrijd. Wim en ik doen
het nog steeds hoor. Jagen op
de bal, op de helft van de tegen
stander. Maai- draai je je hoofd
om, dan zi^ je iedereen op tien
tallen meters afstand staan
wachten op wat er gebeurt.
Geen aansluiting. Sommige jon
gens willen best, maar als het
vanaf de kant niet wordt geïn
spireerd..."
Trainer Ottavio Bianchi heeft
weer voor een jaar bijgetekend.
„Ja", zegt Dennis Bergkamp
kortaf. Verder geen commen
taar. Hij heeft alle begrip voor
het vertrek van Wim Jonk naar
PSV. „Wim heeft gelijk. Op zo'n
leeftijd zo'n aanbieding, dat kun
je niet laten lopen." En hij moet
nog een seizoen. „Ik moet nog
een seizoen", herhaalt de Am
sterdammer de vraag. Hij ver
keert met zijn gedachten elders.
Blijkt ook wel, wanneer hij ver
volgt: „Toen we vorig jaar met
Inter de UEFA Cup wonnen
hield ik maar vol tegenover de
Dennis Bergkamp kijkt thuis vanaf de bank met zijn vrouw Henrita naar de beelden van Ajax - AC Milan.
FOTO KAREL JANSEN
pers dat die Cup ons houvast
was in een verder teleurstellend
seizoen. Je praatte het de pers
aan. Het gekke is dat ik er nu
zelf steeds meer in ga geloven
dat het ook zo is. Die Cup, dat
was echt een hoofdprijs. En
Wim en ik hebben een belang
rijk aandeel daarin gehad."
Ultiem
„Nog een paar uurtjes", zegt de
naar ex-Manchester United-ve-
dette Dennis Law vernoemde
Bergkamp dan. „Kan Louis aan
de bak." Zijn Ajax-hart klopt
nog immer. „Dat raak je nooit
kwijt. Ajax is het ultieme wat je
als voetballer mee kunt maken.
De beleving, het streven naar
perfectie. Het rondootje (een
keer de bal raken, twee spelers
in het midden van de kring die
de bal moeten onderscheppen).
Je ziet het ze hier nauwelijks
doen. En het is o zo leerzaam.
Ajax is niet veranderd. Toevallig
zag ik gisteren nog beelden van
de laatste training. Vast pa
troon, zoals we ons destijds ook
voorbereidden. Nee, echt ge
spannen zijn ze niet op dit mo
ment. Het is zoals Danny Blind
het vandeweek zei: dit is een
van de belangrijke wedstrijden
in het seizoen. Kan de buiten
wereld misschien niet begrij
pen. Die legt druk op de ketel,
niet de spelers zelf. 's Ochtends
een wandeling met de groep,
over wat anders lullen, 's mid
dags even slapen... Ja, dat kan,
zelfs voor een EC-finale als de
ze. Danny (Blind) kan het nooit,
Jan (Wouters) ook niet, maar de
rest, dat zijn slapers. Ik ook,
diep. Soms word ik wakker en
denk ik echt dat het ochtend is.
Dat is goed, mentale en fysieke
rust."
Tien voor half negen. Hënrita
en Dennis Bergkamp dienen de
avonddis op. De keuze is op een
Hollands aanbod gevallen,
peentjes, sla, frites en kipfilet.
„Omdat het een Ajax-avondje
is." Bord op de schoot en kij
ken, naar Ajax-AC Milan in de
huiskamer van Dennis en Hen
rita Bergkamp. Voetballer en
vrouw, levend van het vak, kij
kend naar het vak. Op een irri
tante zender, dat wel. Italia
Uno, eigendom van Milan-
praeses Berlusconi benut elk
dood moment in de wedstrijd
om een reclame-boodschap tot
het volk te laten komen. „Effe
Duitsland proberenstoort
Bergkamp zich ook. Nee dus,
slecht geluid, Duits commen
taar. „Italia Uno, het moet
maar."
Bruce Lee
Wat opvalt is dat Bergkamp
vanaf dat moment volledig één
wordt met hetgeen zich op de
beeldbuis voor hem afspeelt.
Telegram-taal vanaf de bank.
De eerste opmerking verrast:
„Jammer dat ze alletwee niet in
hun eigen shirt spelen." De
vraag: „Speelt Davids eigenlijk
al zonder bril?" En z'n eigen
verrassing: „Waar loopt die Si-
mone nou op?! Witte schoenen!
Het wordt steeds meer ballet."
De wedstrijd dan, de kracht van
Milan. „Precies zoals gepland.
Ze pressen." En, na twintig mi
nuten: „Ajax moet oppassen, dit
loopt verkeerd." Louis van Gaal
nis BruCe Lée. Bergkamp: „Wat
doet-ie nou!!!! Wat doet-ie nou.
Gekke Van Gaal. Dit zijn histori
sche beelden, maar het kan na
tuurlijk niet. Niet in een finale."
En zijn eigen gevoelens komen
onbewust bovendrijven, bij een
schitterende, tollende, weg
draaiende voorzet van Donado-
ni: „Die heb ik hier in twee sel;
zoenen dus niet gezien..."
Louis ven Gaal naar Inter, zou
dat geen oplossing zijn? „Zou
niet werken. De president heeft
hier de macht. Hij bepaalt mee,
dat pikt Van Gaal nooit. Ik denk
dat dat ook de reden is waarom
Cruijff nooit naar Italië is geko
men. Van Gaal en Cruijff willen
zelfbepalen."
Bergkamp zit goed met zijn
voorspelling dat er niet wordt
gewisseld in de rust. Een tirade
van Van Gaal verwacht hij ook
niet. „De jongens willen best,
maar het klopt even niet. Milan
doet het goed. Ajax moet het
meer over de vleugels proberen,
agressiever worden." De tweede
helft: Seedorf maakt plaats voor
Kanu, „Au, dat is een tikkie,
even terug op de aarde." Klui
ven draait in voor Litmanen:
„En dat is het tweede tikkie dat
Van Gaal uitdeelt." De 1-0:
„Tjezus. Ongelooflijk en Tje
zus."
Nadat alle Ajacieden de Cup in
hun handen hebben gehad en
het geluid van de knetterende
scooters met Inter-fans („Die
zijn Ajax dus eeuwig dankbaar")
is weggestorven in de bergen
rondom, keert de rust terug in
Civate. Henrita ruimt binnen de
tafel af, Dennis Bergkamp, ooit
vooraanstaand godenzoon en
grondlegger van 'het stiffie met
gevoel' wijst buiten naar de met
sterren bezaaide hemel. „Mooi
hè, of is dat een vliegtuig?" Zijn
gedachten zijn bij zijn voorma
lige maten uit Mokum. „Die
gaan nu volledig uit hun bol. De
Boertjes voorop, uiteraard..."
Ook al zo'n verschil met Inter.
„Toen wij de UEFA Cup won
nen aten we een happie en dat
was 'm dan weer. In Italië vin
den ze het heel normaal, zo'n
Cup."
De conclusie trekt hij zelf.
„Frenk Rijkaard heeft gelijk."
Waarmee? „Het is nog zo jong,
dit Ajax. Achttien jaar, waar
hebben we het eigenlijk over?
Weet je wat ze moeten doen? Ze
moeten lekker in Amsterdam
blijven. Volgend seizoen mee
pakken, voetballen tegen de
druk die er dan wèl ligt. Als ze
het dan weer kunnen waarma
ken, ja, dan ligt de weg open.
Maar nu jongens, blijf waar je
bent. Dat buitenland wacht
wel."
