Met W.F. Hermans is een groot pessimist heengegaan De oude schrijver bleef weerbarstig tot de laatste snik Cultuur Kunst VRIJDAG 28 APRIL 1995 Bij de dood van een van de 'grote drie' naoorlogse literatoren 'Eén groot magnifiek hoogge- bergte', zo omschreef schrijver Martin Ros gisteren het literaire werk van W. F. Hermans. Her mans overleed gisteren in het AZU in Utrecht nadat hij op 10 april was geopereerd. Bij die operatie werd een van zijn lon gen verwijderd. W.F. Hermans was een stugge roker: hij ver bruikte veertig jaar lang drie pakjes Gauloises per dag. Ros is een van de kenners die Her mans, geboren 1 september 1921 in Amsterdam, beschou wen als de beste en belangrijk ste schrijver uit de naooorlogse Nederlandse literatuur. Willem Frederik Hermans werd op 1 september 1921 ge boren als zoon van een onder wijzer. Hij had een drie jaar ou der zusje; zij pleegde zelfmoord bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. In zijn geboorte plaats studeerde Hermans fysi sche geografie. Hij studeerde Ln 1950 af en hij promoveerde in 1955 op de resultaten van een bodemonderzoek in Luxem- burg. Floewel meestal zijn roman '.Conserve' (1947) genoemd Wordt als zijn debuut, publi ceerde Hermans al in 1944 de il legaal verschenen dichtbundel 'Kussen door een rag van woor den'. In 1944 verschenen ook gedichten van Hermans in het illegale Utrechtse tijdschrift 'De Parade der profeten'. Hermans werd uiteindelijk vooral beroemd als prozaschrij ver. Hij schreef tientallen ro mans, verhalen en essays. Enke le titels: 'De tranen der acacia's', 'Ik heb altijd gelijk', 'De donkere kamer van Damocles', 'Nooit meer slapen', 'Flet Sadistisch Universum', 'Herinneringen van een engelbewaarder', 'Au pair' en 'In de mist van het schimmenrijk'. Onder zijn pseudoniem Age Bijkaart verschenen diverse bundels met artikelen die eer der in Het Parool gepubliceerd waren. Zijn laatst verschenen boek, van december 1994, is 'Malle Hugo': essays, artikelen en, uiteraard, polemieken. Daarin bestreed hij zijn collega Hugo Brandt Corstius. Hij was een van Nederlands grootste polemisten. Als schrij ver kan Hermans echter kort ge karakteriseerd worden in twee woorden: een groot pessimist. Hij zette zich af tegen de visie van het voor de oorlog toonaan gevende tijdschrift Forum, waarvan Menno ter Braak en E. du Perron de belangrijkste ver tegenwoordigers waren. Tegenover het 'ventisme' van Forum (de schrijver moet, meer dan aandacht aan de vorm te schenken, een 'vent' wezen) stelde W.F. Hermans een stren ge literatuuropvatting waarin, om een veel geciteerde uit spraak te herhalen, geen mus van het dak mocht vallen zon der dat dat in het verhaal een duidelijke functie had. Zijn gro te Literaire voorbeelden waren veelal sombere, absurdistische schrijvers als Kafka, Céline, Von Kleist, Schopenhauer en Witt genstein. Inhoudelijk is het werk van W.F. Hermans zeer consistent. Uit zijn romans en verhalen komt de pessimistische visie naar voren dat de menselijke werkelijkheid onkenbaar is, dat ook de mens zichzelf niet kent. Hogere waarheden of waarden bestaan niet, daarvoor is ons le ven te complex, chaotisch en dubbelzinnig. Volgens de pessi mist Hermans zit iedere mens gevangen in zijn eigen 'donkere kamer', zijn eigen beperkte wer kelijkheid en waarneming. Veel romans van Hermans hebben surrealistische kenmer ken: hierin toont hij zich enigszins verwant aan de schrij ver Bordewijk, over wie hij zich zowel lovend als zeer laatdun kend heeft uitgelaten. Literaire waardering voor het werk van W.F. Hermans is er bijna vanaf het begin geweest, hoewel sommige critici in de ja ren vijftig en begin jaren fcestig moeite hadden met zijn cynis me en nihilisme. Overkoepelen de politieke of religieuze waar denstelsels erkende de schrijver 1958 de doorbraak naar brede publieke waardering. In de ja ren zestig sloot zijn literatuur opvatting goed aan bij de struc turalistische, strikt op de auto nome eigenschappen van het werk gerichte aandacht voor li teratuur aan de Nederlandse universiteiten. Hermans' ro mans bleken dankbare onder zoeksobjecten; deze weten schappelijke benadering zijn werk kon Herman's wa Hoewel zijn werk geen de werkelijkheid-nabootsend rea listisch karakter heeft, deed Hermans vaak wel voorberei dend onderzoek. Voor 'De don kere kamer van Damocles', een boek dat zich afspeelt tijdens de Tweede Wereldoorlog, docu menteerde de schrijver zich uit gebreid over het Englandspiel, een spionagezaak waarin de Nederlandse dubbelspion Van der Waals een belangrijke rol vervulde. Henri Osewoudt, de hoofd persoon van 'De donkere ka mer', werkt in de illegaliteit. Na de oorlog echter blijkt zijn held haftige gedrag even makkelijk als collaboratie en landverraad te kunnen worden uitgelegd. Dorbeck, zijn opdrachtgever en dubbelganger, is spoorloos. Ook de lezer kan niet uitmaken of Dorbeck nu bestaat of niet; of Osewoudt een verzetsheld is of een verrader. Een ander belangrijk werk van W.F. Hermans, het razend spannende 'Nooit meer slapen' Goedkeuring Met de roman 'De donkere ka mer van Damocles' kwam in (1966), doet het verhaal van een absurdistische geologische ex peditie. De roman 'Ik heb altijd gelijk' (1951) heeft indertijd stof doen opwaaien vanwege zijn anti-katholieke strekking. W.F. Hermans' relatie met zijn drie jaar oudere zuster kreeg volgens kenners zijn weerslag in dit boek, hoewel een dergelijke autobiografische interpretatie in het geval van Hermans in fei te vloeken in de kerk is. Rellen Zonder meer autobiografisch is in ieder geval de stof van het boek 'Onder professoren', uit 1975. W.F. Hermans rekende in deze hilarische roman hardhan dig af met zijn medeweten schappers en de universitaire bestuurders uit Groningen. Daar was hij van 1958 tot 1973 werkzaam als lector in de fysi sche geografie. Kritiek op zijn functioneren - hem werd ge brek aan inzet verweten, stu denten zouden bang voor hem zijn - leidde zelfs tot kamervra gen. Uiteindelijk hield Hermans de eer aan zichzelf; hij nam ont slag. In Groningen heeft hij sindsdien geweigerd nog één De Groninger affaire is slechts een van de vele rellen en ruzies die zich in het leven van W.F. Hermans voordeden. Ook met zijn geboortestad, Amsterdam, kreeg hij problemen. In 1987 werd hij tot persona non grata verklaard vanwege zijn bezoek in 1983 aan het toen nog door anti-apartheid geregeerde Zuid- Afrika. De Verenigde Naties hadden een culturele boycot af gevaardigd, en Hermans kwam, vanwege zijn 'schending' daar van, op de zwarte lijst. In kranten werd honend geci teerd hoe Hermans van apart heid 'niets gemerkt' had in Zuid-Afrika, maar de schrijver zelf heeft beschuldigingen van gebrek aan 'antiracisme altijd verontwaardigd van de hand gewezen. In 1993 gaf Hermans bij de presentatie van zijn boe kenweekgeschenk 'In de mist van het schimmenrijk' mild te kennen dat 'de zaak afgedaan' Nog een illustere affaire was midden jaren zeventig die tu) sen W.F. Hermans en RenaL Rubinstein over de omstredëL<( figuur professor F. Weinreb. H[ ging erom of Weinreb tijdens diü oorlog joden het leven ger|ia zou hebben, of juist met <far Duitsers geheuld had. HermaiPrï was de laatste opinie toegP6 daan. Hij werd door een regfe^ ringsonderzoek later in het g'ar lijk gesteld. s- In 1973 weigerde W.F. Herma >a< de P.C. Hooftprijs omdat in e(er' brief van de toenmalige minirar ter van CRM een tikfout was g maakt. In plaats van de foutilïr vermelde 18.000 gulden b'* droeg de prijs slechts 8000 gi den; toen bedankte Hermaral sarcastisch voor de eer. >6- Hij accepteerde in 1977 Wjei de prijs der Nederlandse Lette |ei en, die hem werd toegeker;h, voor zijn hele oeuvre en d hem werd overhandigd door Belgische koning Boudewij [5 Ook ontving hij een eredoct. raat in de Letteren en Filosof van de Universiteit van Luik, re België. Willem Frederik Heimat vestigde zich in 1973 in Pari waar hij in 1988 door ecnc Utrechtse psychopaat aangeva[3: len werd in zijn eigen wonin'1! In november 1991 verhuisde schrijver naar Brussel, tot zijn korte, fatale heeft gewoond. ft" Behalve een groot schrijv"e was W.F. Hermans een liefhei ber en verzamelaar van schrijp1 machines, horloges, en fotoc mera's. De roman 'De heilij wu van de horlogerie' noemde I eens zijn favoriete roman. Daajl9 in wijdt een man zich even absurde als heilige taaBa het tikkend houden van e gróte klokkenverzameling een vrijwel leeg paleis. Etj metafoor, uiteraard, vo( menselijk bedrijf. De er mysterieuze klok blijkt boek uiteindelijk ongevaarlijk. De Willem Frederik Hermai toegemeten tijd is gisteren gQr stopt. Aan het leven van een b langrijk schrijver en, volgens le getuigenissen, moeilijk mer een Nederlander die een inteif se afkeer van Nederland had, een, eind gekomen. ekbf1,' Mulisch, Reve en andere auteurs over dood W.F. Hermans UTRECHT/LEIDEN W.F. Hermans, de flanks al zijn Camera bleef kijken alsof hij net een kiezelsteen in zijn broodje had ontdekt, is niet meer. Bij uitgeverij De Bezige Bij heeft men gisteren lang in onzeker heid verkeerd over het lot van de schrijver, die samen met Mulisch en Reve behoorde tot de Grote Drie van de Neder landse literatuur na de Tweede Wereldoorlog. Bij de familie van Hermans kreeg de uitgever geen gehoor en in de kamer van het ziekenhuis in Utrecht, waar de schrijver was opgenomen, werd de telefoon niet beantwoord. Maar na enige tijd rondbellen werd uiteindelijk zekerheid ver kregen over Hermans' dood. Woordvoerder Klaske Jaspers van de Bezige Bij wil weinig kwijt over het noodlottige be richt. „Albert Voster, de direc teur van De Bezige Bij, vindt dat in overeenstemming met het feit dat Hermans in stilte zal worden begraven. Het past ons dan niet allerlei commentaren te gaan geven. We wisten wel dat hij ziek was, ja. Wat zijn be tekenis is geweest voor de Ne-; derlandse literatuur moeten de ir in zijn boeken le- Harry Mulisch, die in één adem met Hermans wordt ge noemd als het gaat over de Gro te Drie, is geschokt. „Kijk, veel heb ik niet met hem te maken gehad. Hij was zes jaar ouder toen we begonnen door te bre ken en dat scheelt dan toch veel. Hij was natuurlijk in zeke re zin contact-gestoord. Nee, ik had nooit enige omgang met hem. En daar had ik eerlijk ge zegd ook geen behoefte aan. Maar ach, we hebben toch veer tig jaar met elkaar opgetrokken in de Nederlandse literatuur, al was het met de nodige kribbig heden over en weer. Maar er was niet met hem om te gaan. Hij was een lastpak. Hij had steeds de behoefte je te ont groenen. Waarom? Hij wilde niet een van de beste schrijvers zijn, maar de enige." Mulisch vindt dat Hermans in de jaren vijftig „heel goeie din gen" heeft gedaan, zoals 'De Donkere Kamer van Damocles' en de bundel 'Paranoia'. „Daar na is het beduidend minder ge worden en de laatste tijd vond ik het rampzalig. Zoals die ro man Au Pair en zo. Bij hem is het bergafwaarts gegaan. Ik ben blij dat het bij mij niet zo is." Gerard Reve wordt na de dood van Hermans in zijn huis in België van alle kanten be stookt door de media. „Maar hij kan wel een minuutje voor u vrijmaken", zegt zijn levensge zel Joop Schafthuizen. Even la ter komt Reve aan het apparaat. „Ja", zegt hij, „dit is een groot verlies voor de Nederlandse lite ratuur. Maar hij heeft gelukkig heel veel geschreven. Ik denk dat hij blijvend invloed zal heb ben op de Nederlandse litera tuur uit de tweede helft van de ze eeuw. Geen overheersende invloed, maar wel invloed, ja. Hij heeft dan ook niet stilgeze ten tijdens zijn leven. Hij was geen man van nietsdoen. Nou, dag hoor, nu moet ik weg." Aardige dingen Schrijver Maarten 't Hart heeft wat meer tijd om te reageren op het verlies van zijn beroemde collega. „Ik heb Hermans zon- 0 D I U M B LI K LEIDEN Leidse Schouwburg Oude Vest 43 Tel. 071-131943/131944 le creaties van deze man luisteren gedwee naar wat' hij zegt en zij doen wat hij wil. Totdat een van de wezentjes, Darwin genaamd, ont dekt dat er ook een andere manier - is om je voort te planten; de na tuurlijke! Faulty Optic brengt dit poppentheater (familievoorstelling) 'Darwin's dead herring' voor ieder een vanaf 10 jaar. Kenmerkend voor Faulty Optic is een portie en tertainment, met hier en daar een stukje zwarte humor. Wonderbaar- lijke decors en vreemde geluiden zorgen voor een absurdistisch schouwspel. Vrijdag 28 april, 19.00 uur. PASSIES Een zwoele zomernacht, in de tuin geurt de kamperfoelie. Alma (actri ce) en Robert (acteur) komen na een avondje toneel thuis, In de voorstelling had Alma een grote rol. Om nog wat na te kletsen over de eindeloos goeie premie're heeft het echtpaar een jongere collega Hed- i da en haar man Jonas (psycholoog) uitgenodigd. Langzaam maarzeker worden de verborgen motieven en de passies van de personages ont rafeld. Wanneer de ochtend aan breekt en de kranten met de slech te recensies op de deurmat vallen, eindigt de nacht in een catastrofe. Toneelgroep De Appel brengt de wereldpremie're van 'Zo eenvoudig is de liefde'van Lars Nore'n. Zaterdag 29 april, 20.15 uur. BEVRIJDINGSPROGRAMMA 'Happy days are here again' is de titel van het muzikale bevrijdings programma waarin bekende melo- diën en sfeervolle nummers uit de jaren '40 ten gehore worden ge bracht. Zowel Engelstalige - als Ne derlandstalige nummers staan op het programma. De New Metrono me Bigband, het damestrio Girl Talk en de dansers van Opus One brengen bekende melodiën als 'Trees heeft een Canadees', 'Wie is Loesje' en 'Daar zijn de appeltjes FIJNE NUANCES Een schone prinses en een pom poen, dromen en wakker blijven, dat zijn de thema's in het nieuwe programma van Bert Visscher. De uit Groningen afkomstige komiek zal, als hij in zijn voorstelling 'Fijne nuances' een zevende etmaal zon der slaap doorkomt, een beeld schone prinses ontmoeten. Lukt hem dit niet, dan verandert hij in een pompoen. Visscher schakelt van typeringen en imitaties over naar sketches en liedjes. Woensdag 3 mei, 20.15 uur, Kapelzaal K 0 Hazewindsteeg Tel.071-141141 VENI, VIDI, VIDEO Pieter de Rijk is 33 jaar, werkloos en televisieverslaafd. In 1993 won hij het Leids Cabaret Festival. Voor4 zijn 33ste wilde hij binnen zijn, dat is nu gelukt. Maar, starend naar buiten vraagt De Rijk zich af; kom ik er nog wel uit? In het programma 'Veni, vidi, video' imiteert hij onder anderen Romario, Rudi Voller en Chriet Titulaer. Parellel hieraan loopt het verhaal van een student die zijn bed niet uit kan komen. Zaterdag 29 april, 20.30 uur. CLOWN ZIZERO Op 'verbeerdag' gaan alle beren verberen. De knuffelbeer van Clown Zizero, Lucas Beertje Bijs terman, gaat ook verberen. Zizero gaat de kamer versieren ter gele genheid van deze feestelijke dag. De kadootjes liggen al klaar op de kadotafel. Vreemd genoeg verdwij nen deze presentjes. De vader yan Clown Zizero, Zizepa, blijkt hierin een magische rol te spelen, hij to vert de kadootjes weg. 'De Verbeer dag' i« een voorstelling voor kinde ren van 4 tot 10 jaar. Woensdag 3 mei, 14.00 uur. Tel. 071-124890 DE GOEDE MENS Bertolt Brecht schreef het toneel stuk 'De goede mens van Sezuan'. Een goedaardig meisje, een andere richting heeft gegeven door een tabakswinkel te beginnen. Noodlottige liefdes, list en bedrog, een confrontatie met morele pro blemen en de vanzelfsprekende antwoorden hierop komen aan de orde. Koos Terpstra regisseerde dit stuk. Vrijdag 28 en zaterdag 29 april, 20.30 uur. COLL'ARTE MUSICA Amerika staat centraal in het con cert van het studentenkamerorkest Coll'Arte Musica. Dit orkest brengt onder leiding van René Gulikers voorbeelden van de muziekcultuur van de Verenigde Staten. Het land waar pas in de twintigste eeuw een cultuur op dit gebied ontstond. Te horen zijn onder meer composities van Aaron Copland, Gian Carlo Menotti en Darius Milhaud. Dinsdag 2 mei, 20.30 uur. Theater de X Haarlemmerstraat 52 Tel. 071-123568 SPRUITEN EN WORTELEN De Russische muzikant Alexei Le vin heeft een project opgezet waar in diverse muziekstijlen elkaar kun nen ontmoeten. De naam van het project is 'Vershki da Koreshki' (spruiten en wortelen). Afrikaans getrommel, folkloristische balkan- muziek en zang uit het Tuvaanse hooggebergte worden met elkaar gecombineerd. Zaterdag 29 april, 21.00 uur. ALPHEN AAN DEN RIJN Ashram-college Marsdiep KORCZAK De voorstelling 'Korczak en de kin deren' wordt opgevoerd door to neelgroep Ashram. Het verhaal speelt zich af in de ghetto van War schau, waar meer dan 500.000 jo den verbleven. Korczak is directeur van een weeshuis waar joodse kin deren wonen. Tijdens een golf van razzia's worden Korczak en de kin deren Opgepakt. Hij wordt voor de keuze gesteld, meegaan met de kinderen naar Treblenka of een vrij geleide aanvaarden. Hij kiest voor het eerste. Het toneelstuk belicht de strijd die Korczak voert. Woensdag 3 mei, 19.30 uur. ZOETERWOUDEDORP Ons huis Kosterspad Tel.01715-1172 is opgericht door acteurs uit Haar lem. 'De Vreemde Eend' is de ne gende produktie van dit gezel schap. Het gaat over een jongen die het thuis niet leuk heeft en wegloopt. Als hij honger krijgt ver stopt hij zich in een pakhuis. 'De Vreemde Eend' is een humorist- siche voorstelling voor kinderen vanaf 5 jaar. Zondag 30 april, 15.00 uur. r der enige reserve bewonderd. Een heel groot schrijver. Het enige dat ik hem heb kwalijk ge nomen, is dat hij eens heeft ge schreven dat Mozart een Kleine Nachtmusik heeft geschreven maar dat zijn muziek van over dag niet veel beter was. Ik heb hem een keer of twee ontmoet en toen heeft hij mij bezworen niet bij de universiteit weg te gaan. Dat vond ik gek omdat hij dat zelf wel had gedaan. Maar hij zei dat hij het na zijn vertrek daar financieel erg moeilijk had gekregen. En volgens mij was dat ook wel zo. Ik denk niet dat hij voor niks is weggegaan uit Parijs en naar Brussel is vertrok ken. Het leven in Parijs is erg duur." „Hermans heeft natuurlijk een paar prachtige boeken ge schreven, zoals 'De Donkere Kamer van Damocles', 'De Tra nen der Acacia's' en 'Nooit meer slapen'. Hij heeft me in zijn laatste boek, 'Malle Hugo', nog zo'n twintig pagina's lang belachelijk gemaakt. Maar ook wel aardige dingen over me ge zegd, hoor. Renate Rubinstein had een gruwelijke hekel aan hem vanwege die Weinreb - kwestie. Ik had eens op de radio verteld dat ik een boek van Her mans zo goed vond en drie maanden later kreeg ik daar voor van haar nog zwavel en pek over me heen. Nee, in haar huis mocht je zijn naam niet la ten vallen." Mus „Een niet te overschatten bete kenis", heeft W.F. Hermans vol gens neerlandicus Wilbert Smulders op de naoorlogse Ne derlandse literatuur gehad. Smulders is gepromoveerd op Abusievelijk stond gisteren, op de pagina 'Podiumblik', de verkeerde theaterpro grammering in de krant. Hiernaast vindt u het juiste overzicht voor de komende week. Hermans en heeft de essay bundel 'Verboden Toegang' aan hem gewijd. Volgende week komt er een 'vervolg op deze bundel bij uitgeverij De Bezige Bij uit: 'De Literaire Magneet'. De essentie van Hermans lite raire betekenis is volgens Smul ders verwoord in Hermans' boek 'Het Sadistisch Univer- sum'. Daarin houdt hij een pleidooi voor een roman waarin alles wat gebeurt, en alles wat beschreven wordt doelgericht is; er valt bij wijze van spreken geen mus van het dak, zonder dat de auteur aan het gevolg, of het uitblijven van een gevolg een betekenis geeft. „Dat dit recept, dit idee, van grote invloed is gebleken, heeft natuurlijk alles te maken met1 het feit dat hij het als geen an der tot uitvoer heeft gebracht. Met zijn weergaloze stijl, zijn bi zarre fantasie en zijn consisten tie heeft hij een standaard ge creëerd. Een standaard waar geen schrijver meer omheen kon". Smulders bracht vele uren njet Hermans door en leerde hem kennen als een „buitenge woon hartelijke, aardige en in nemende man". „Dat veel men sen hem als een lastpak hebben ervaren, heeft te maken met zijn consistente en consequente kijk op de literatuur. Hij nam de literatuur buitengewoon seri eus. Wie dat in zijn ogen niet deed was 'fout' en verspeelde daarmee het recht op de nuan ce. Hij kon inderdaad genade looszijn". Gelijk Publicist Hans van Straten, van wie onlangs een biografie van Multatuli uitkwam, heeft dertig jaar met Hermans gecorrespon deerd. Zes jaar jaar geleden raakten zij gebrouilleerd. De aanleiding was volgens Van Straten uiterst triviaal: „Elk mens heeft het wel eens druk. Om die reden had ik een brief van hem even terzijde gelegd. Na drie weken kreeg hij pas ant woord en dat vond hij kennelijk een grove belediging". Van Straten: „Het is zeker waar dat Hermans zijn princi pes over de literatuur uiterst se rieus nam, maar hij was ook wantrouwig en achterdochtig. Hij werd achtervolgd door het gevoel dat mensen van hem wilden profiteren. Voor inter-' liet hij zich dik betale Andere uitgevers dan zijn eige uitgever kregen nooit antwooi als zij hem benaderden". H Straten beaamt dat He idee soort norm is geworden. ,,D»J heeft hij ook altijd zo gewil Zijn grote voorbeeld is Jeaijp Paul Sartre geweest, die Frankrijk het tijdschrift De M({^ derne Tijd leidde, en dat dusd;Q nig deed dat hij uitgeroeide ti^- literatuur dictator. heeft dat direct na di geprobeerd met het bis Criterium. Maar dat mislukt u 1958 kreeg hij met de rg». 'De Donkere Kamer Damocles' voet aan de grond". Bert Schierbeek vindt h 'doodzonde' dat Hermans „Hoewel ons werk hemel breed van elkaar verschild heeft hij altijd met waarderiij gesproken over wat ik deed. A ik ook over hem. Hij mag da misschien in de publiciteit ziLI overgekomen als een onprettijfj man, als je bij hem thuis wan was het heel gezellig. Ik h( r destijds een keer in Groninge bij hem gelogeerd. Ik denk d hij de publiciteit een beet schuwde en dat hij daarom nukkig deed. Hij bracht zijn g< lijk misschien vaak op e gante manier, maar gelijk ha hij bijna altijd wel." Boekenlijst Hoe denkt de jongere generat eigenlijk over Hermans? Schrij ster Gerry van der Linden: had zijn boeken op mijn bo< a; kenlijst staan. 'Een wonderkind of een total loss' bijvoorbeel d Erg mooi. En 'Onder professi ren'. Leuk dat-ie de universita re wereld daarin zo op de h; nam. Ik ken hem alleen vani de verte. Hij was eigenzinnig, j Ik heb bewondering voor hei^3 omdat hij heel duidelijk zijn gen weg is gegaan. Maar daa mee heeft hij zich veel vijandee' op de hals gehaald. Hij hee een on-Nederlandse stijl, vin 0 ik. Met zijn zwartgallige visie ole de mensheid koketteerde h wel een beetje, al moet je hen als je naai' Ruanda en andei 0 brandhaarden kijkt, wel geliijl geven. Ik houd wel mensen die tegen de dinge!e blijven aanschoppen, hoe ou/l; ze ook zijn. Ja, ik had bewond(^( ring voor hem. Hij bleef barstig tot de laatste snik"

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1995 | | pagina 32